“....” ฉันหันขวับจ้องมองใบหน้าหล่อร้ายนี่เขาตั้งใจจะพูดอะไร หัดเกรงใจคนอื่นบ้างสิ“ว่าที่คู่หมั้นของเธอนะ ไม่ต้องมาเกรงใจหรอก” มิวนิครีบพูดต่อประโยคให้จบอย่างสวยงามหลังจากนั้นอาหารได้มาเสิร์ฟตามรายการที่ได้สั่งไป อาหารละลานตาถูกวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะ ไม่รอช้ามายูเป็นคนแรกที่ตักอาหารใส่จานข้าวของตัวเองและตักข้าวพร้อมอาหารใส่เข้าปาก“อร่อยอ่า” คนตัวเล็กเบิกตากว้าง ตาลุกวาวเป็นประกายไปกับความอร่อยของอาหาร ร่างบางตักอาหารคำต่อไปเข้าปากทันที นาทีนี้ไม่สนใจใครอีกแล้วขอกินข้าวก่อนก็แล้วกัน มิวนิครวมไปถึงแมทธิวและมารินพอเห็นมายูกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยต่างก็พากันลอบยิ้มพร้อมกับเริ่มตักอาหารใส่จานข้าวของตัวเอง30 นาทีต่อมาลานจอดรถของทางร้านอาหารมิวนิค มายู แมทธิวรวมไปถึงมารินได้เดินมาหยุดยืนพูดคุยกันที่ลานจอดรถของทางร้าน ในวันนี้แมทธิวต้องไปส่งมารินเพราะเขาเป็นคนที่ไปรับเธอมาจากที่ทำงาน“งั้นแยกกันตรงนี้เลยนะ พี่ไปส่งมารินที่คอนโดก่อน” เสียงทุ้มเข้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองไปยังน้องชายและว่าที่น้องสะใภ้ของตัวเอง“มายูพี่ไปก่อนนะ” มารินรีบบอกกับทางน้องสาวเพราะเขาเองคงต้องเดินไปขึ้นรถของพี่แมทธิวแล้ว
“ก็แบบนี้ไง พี่จะทำให้ดู” มิวนิคยิ้มร้ายเดินขึ้นมาบนเตียงนอน ล้มตัวนอนลงพร้อมดึงร่างเล็กลงนอนไปพร้อมๆกัน ร่างหนาขยับกายแนบชิดร่างเล็ก บดเบียดร่างกายให้แนบชิดเธอไปทุกสัดส่วนตวัดมือโอบกอดเธอให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอด“อ๊ะ! ปะ ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ!!” ร่างเล็กเบิกตากว้างตกใจเป็นอย่างมาก พี่เขาช่างใจกล้าทำแบบนี้กับเธอได้ยังไง มายูดิ้นขยุกขยิกไปมาในวงแขนของเขา ออกแรงทุบตีคนตัวโตให้เจ็บเสียบ้าง ไม่งั้นอาจจะได้ใจแล้วกล้าทำแบบนี้กับเธอเรื่อยๆ“พี่ง่วงนอนแล้ว พวกเรานอนด้วยกันเถอะ” มิวนิคทำหน้ามึนส่งเสียงบอกเธอพร้อมกับกระชับวงแขนโอบกอดเธอให้แน่นขึ้นไปอีก“ไม่เอาค่ะ ปล่อยนะ!!” คนตัวเล็กยังคงออกแรงดิ้นต่อไปอย่างไม่ลดละ“นี่ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อยและพี่สัญญาเลยว่ามันจะมีครั้งต่อไปอีกอย่างแน่นอน” ชายหนุ่มรุ่นพี่พูดพลางลูบหลังของเธอไปด้วย แต่ลูบแบบไหนไม่รู้ทำขนแขนของคนตัวเล็กลุกขึ้นซู่“พะ พี่มิว! เฮ้อ พี่ถอยออกไปหน่อย อยากนอนก็นอน” ใบหน้าสวยเห่อร้อนขึ้นไปกับคำพูดของเขา ท้ายที่สุดคงทำอะไรไม่ได้นอกเสียจากต้องยอมให้เขานอนบนเตียงนอนนี้กับเธอ คนตัวเล็กถอนหายใจออกมาในเมื่อเขาอยากนอนงั้นก็นอนได้เลย เอาที่สบายใจแ
เป็นจูบที่แผ่วเบาราวกับขนนก เปลือกตาเธอปิดลงขณะที่ริมฝีปากสัมผัสกัน ปลายลิ้นชื้นไล้ผ่านกลีบปากของหญิงสาวราวกับยั่วเย้า เขาค่อยๆสอดแทรกลิ้นสากเข้าไปในโพรงปากเล็ก ลิ้นสากตวัดเกี่ยวพันลิ้นเล็กมาหยอกเย้า ยิ่งเขาเพิ่มน้ำหนักในรสจูบ เธอก็ยิ่งกำแขนเสื้อยืดของอีกฝ่ายไว้แน่นเธอเอื้อมมือไปโอบกอดแผ่นหลังของมิวนิคอย่างแผ่วเบา มือสากลากไล้ไปตามเนื้อนุ่มอย่างถือวิสาสะแล้วมาหยุดอยู่ตรงบริเวณกลางกายสาวขาวเนียนไร้ขน เขากรีดปลายนิ่วลงบนกลีบดอกไม้เนียนที่มันมีน้ำซึมออกมา ได้ทีเขาจึงเรียบแซวหยอกล้อเธอเสียหน่อย“แฉะแล้วนี่!!!” คำพูดเขาทำเอาเธอไปไม่เป็นทำอะไรไม่ถูก ใบหน้าสวยเบือนหน้าหันมองไปทางอื่น ความคิดเตลิดจิตใจว้าวุ่นอ่อนไหวไปหมดแล้ว“ขอเอาหน่อยนะครับคนสวย..พี่ขอเลียให้เราได้หรือเปล่า?” คนหน้ามึนพูดออกมาหน้าตายขอผู้หญิงเอากันง่ายๆแบบนี้เลยนะเหรอและยังจะพูดเรื่องลงลิ้นในส่วนนั้นอีกด้วย เขานี่ช่างสุดยอดจริงๆ“....” ฉันนี่อึ้งไปกับประโยคร้องขอของเขาในทันทีทำไมเขาถึงพูดตรงแบบนี้“ไม่ตอบถือว่าเราอนุญาตให้พี่ทำตามที่ขอนะ” ชายหนุ่มตัวร้ายพูดเสร็จก็ขยับเคลื่อนกายลงไปให้ใบหน้าอยู่ตรงส่วนนั้นของหญิงสาวรุ่นน้อง
มิวนิคขยับใบหน้าเข้าไปประกบริมฝีปากจูบคนตัวเล็ก โพรงปากอ่อนนุ่มเสียดสีกันอย่างหนักหน่วง นิ้วเลื่อนไล้ไปบนต้นคอระหว่างแนบจูบ ไม่ช้าเขาแทรกเรียวลิ้นเข้ามาในโพรงปากนุ่มของคนตัวเล็ก ตวัดปลายลิ้นพัวพันลิ้นเล็กเล็กดูดดื่ม จูบแลกลิ้นเกี่ยวกระหวัดแสนชุ่มฉ่ำ ร่างกายสั้นเทิ้มด้วยความปรารถนาระหว่างที่ริมฝีปากแนบประกบ“อื้อ อื้อ~” เป็นเวลาหลายนาทีที่เขาจูบเธอ หญิงสาวเริ่มร้องท้วงในลำคอเมื่อเธอเริ่มที่จะหายใจไม่ทัน พอเขาได้ยินเสียงเธอเขาจึงผละริมฝีปากออกจากปากอมชมพูของเธอ ปากได้รูปหว่านของมิวนิคพรมความร้อนไปตามแก้ม ใบหู และซอกคอขาวๆของคนตัวเล็กเอวสอบเริ่มโหมกระหน่ำไปตามจังหวะของแรงอารมณ์ ช่องทางที่คับแคบทำเอาเขาต้องกัดฟันแน่นระงับความรู้สึกรุนแรงจนแทบจะทำให้ปลดปล่อยในทันที“พี่..เบาหน่อยค่ะ!!” ร่างเล็กส่งเสียงร้องขอให้เขาช่วยเบาแรงลงอีกสักหน่อย ชายหนุ่มรุ่นพี่ทำทีเป็นไม่สนใจไปกับคำพูดของเธอ เขาขยับใบหน้าลงมาคลอเคลียหน้าอกใหญ่ๆ ปลายลิ้นสัมผัสจุดเล็กๆบนหน้าอก ความจั๊กจี๊แผ่ขยายไปทั่วทั้งร่าง“อ๊ะ! พะ พี่~”“เรียกพี่ว่า ‘พี่มิวขา’ ก่อน เร็ว อ่าส์~ ไม่งั้นพี่ไม่เบาแรงนะ” มิวนิคบังคับให้เธอเรียกเขาว่า
มายูถลึงตาดุจ้องมองใบหน้าหล่อเหล่าของชายหนุ่มรุ่นพี่อย่างไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงได้เลือกปล่อยในใส่เธอแบบนั้น ไม่รู้เลยหรือไงว่ามันเสี่ยงต่อตั้งครรภ์ได้เลยนะ“พี่แตกในทำไม?” ร่างเล็กเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ“พี่ดึงออกไม่ทันครั้งนี้กินยาคุมฉุกเฉินไปก่อนแล้วพี่จะพาเราไปฉีดยาคุม!!” และพอได้ยินคำว่าฉีดยาคุม มายูรีบหันขวับมองสบตาเขาทันที“ห๊ะ! ว่าไงนะ” ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจอย่าบอกนะว่าพี่เขาคิดที่จะทำเรื่องแบบนี้กับเธออีกอย่างนั้นเหรอ ไม่ได้เธอต้องไม่ยอม“เราได้ยินไม่ผิดหรอก พี่จะเอาเราอีกบ่อยๆเตรียมตัวรับมือพี่ได้เลย” มิวนิคยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นเอามือจับเข้าที่เส้นผมที่ปิดบังใบหน้าสวยหวานของคนตัวเล็กมาแนบไว้ที่หลังใบหูขาวเนียน“งะ..งั้นมายูไม่อยู่ที่นี่แล้ว” ฉันกระพริบตาถี่ๆพร้อมกับบอกเขาว่าถ้าเป็นแบบนั้นฉันขอที่จะไม่อยู่ที่นี่เสียยังดีกว่า“ถ้าทำแบบนั้น..พี่จะรีบไปฟ้องพ่อกับแม่ของน้องเลย” พี่มิวนิคมองจ้องหน้าฉันแล้วค่อยๆไล่สายตามองไปยังหน้าอกอวบคัพดี เขาเคลื่อนร่างกายบริเวณแผงอกถูไถไปมาให้โดนตรงส่วนหัวนมของฉันจนมันเริ่มแข็งเป็นไตฉันก็คนมีความรู้สึกมีความต้องการเหมือนกันนะ!!“
“หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!” เธอหันไปมองเขาอย่างทำอะไรไม่ถูกใบหน้าเห่อร้อนเมื่อโดนเขาจู่โจมพูดเรื่องใต้สะดืออีกแล้วมหาลัย CHรถของมิวนิคได้ขับเคลื่อนเข้ามาภายในรัวมหาวิทยาลัยเป็นที่เรียบร้อย มายูที่เห็นว่าตรงจุดที่เขากำลังจะขับผ่านก็ใกล้กับคณะของเธอแล้วจึงรีบร้องบอกพี่เขาให้ช่วยจอดรถให้เธอได้ลงไปหน่อย“พี่จอดตรงนี้ก็ได้...เดี๋ยวมายูเดินไปเอง”“พี่จะขับรถไปจอดหน้าคณะของพวกเรา!!” แต่เขากลับทำตามใจตัวเองด้วยการไม่จอดรถและยังบอกกับเธออีกเรื่องของชุดนักศึกษาที่เขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก“วันนี้ตอนเย็นหลังเลิกเรียน พี่จะพาเธอไปซื้อชุกนักศึกษาใหม่ทั้งหมด”“ซื้อใหม่ทำไมคะ?” หญิงสาวเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย ชุดนักศึกษาของเธอพวกนี้ก็ยังดูใหม่อยู่เลย“กระโปรงของเรามันสั้นเกินไปพี่ไม่ชอบ!! เสื้อก็อีกจะใส่รัดอะไรหนักหนา!! พี่เห็นแล้วไม่สบายใจ~”มิวนิคพูดขึ้นด้วยสีหน้าหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกความรู้สึกหวงแหนในตัวว่าที่คู่หมั้นสาวกำลังทำให้เขาแทบคลั่งจนอยากจะเป็นบ้า ความจริงขัดตาชุดเสื้อผ้าของเธอมาตั้งนานแล้วแต่เพียงแค่ไม่มีสิทธิ์พูดหรือออกความคิดเห็นได้“ไม่รัดนะคะ กำลังพอดีตัว” มายูกระพริบตาถี่ๆก้มหน้ามอง
“ใช่! น้องเขาเป็นแฟนฉัน มีอะไรที่อยากจะพูดกับฉันอีกหรือเปล่า ถ้าไม่มีขอตัว” มิวนิคพยักหน้ายอมรับ สายตาที่มองไปยังน้ำตาลดูว่างเปล่าจนเจ้าตัวสัมผัสมันได้อยู่เหมือนกัน เขาเดินถอยหลังเตรียมที่จะเดินหนีผู้หญิงน่ารำคาญคนนี้“มิวไม่คิดถึงน้ำตาลบ้างเลยเหรอ จำเรื่องในรถวันนั้นได้อยู่มั้ยคะ ถึงแม้ว่ามิวจะมีแฟนแล้วแต่น้ำตาลก็ยังสามารถทำแบบนั้นให้มิวได้อยู่นะคะ” น้ำตาลพูดไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นภายในรถคันนั้นอยากที่จะให้เขาได้หวนนึกถึงอารมณ์ความรู้สึกในตอนนั้นว่ามันเสียวซ่านมากแค่ไหน เธอพร้อมที่จะทำแบบนั้นให้กับเขาขอเพียงแค่เขาบอกเธอ“พี่มิว~ มายูไม่อยู่แปบเดียวพี่แอบมาคุยกับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้เลยเหรอคะ” เสียงเล็กดังขึ้นจากทางด้านหลังของทั้งสอง เป็นมายูที่เดินกลับมาเห็นเข้ากับภาพเหตุการณ์ตรงหน้า ด้วยความนึกสนุกเธอจึงรีบเดินเข้ามาร่วมวงสนทนามายูเดินเข้ามากอดแขนของมิวนิคเอาไว้อย่างแนบแน่น มิวนิคมองไปที่แขนของตัวเองที่มีมือของมายูเกาะกุมอยู่ก็รู้สึกดีใจจนยิ้มแก้มปริออกมา“พี่เองก็ไม่ใช่คนอื่นเหมือนกันนะคะน้อง แต่พี่เป็น..” น้ำตาลมองไปยังภาพบาดตาตรงหน้าแล้วจึงรีบโต้แย้งกลับแต่ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบมาย
“ขอเวลาให้มายูได้คิดหน่อยนะคะ” มายูถอนหายใจเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายพูดเสร็จเธอก็เดินเข้าไปในห้องพร้อมกับกดล๊อคประตูจากทางด้านในทันที“พี่ต้องทำยังไงบอกพี่ทีเธอถึงจะหายงอน” มิวนิคทำได้เพียงลอบถอนหายใจอย่างไม่รู้ว่าตัวเองนั้นจะต้องทำอย่างไรกับการง้อผู้หญิง เขาไม่เคยมีแฟนมาก่อนเธอเป็นคนแรก ร่างหนาเดินคอตกกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง“นี่เราเป็นบ้าอะไรเนี่ย ทำไมต้องรู้สึกอะไรแบบนี้ด้วย ไม่ชอบขี้หน้าพี่คนนั้นเลย สวยตายแหละ ชิ~” ทันทีที่เธอได้เดินเข้ามาในห้องของเธอแล้ว หญิงสาวก็บรรจงถอดชุดนักศึกษาของตัวเองออกจากร่างกาย ปากนุ่มนิ่มของเธอยังคงพูดไปถึงเรื่องของเธอคนนั้นอย่างไม่ชอบใจหลังจากที่ถอดชุดออกจนหมด หญิงสาวก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวรวมไปถึงชุดนอนตัวโปรด นั่นก็คือชุดนอนสายเดี่ยวเนื้อผ้าบางเบาแล้วเธอก็เดินหายเข้าไปยังห้องอาบน้ำ20.30น.ก๊อกๆ~ร่างบางที่กำลังนอนหลับใหลอยู่บนเตียงนอนนุ่มนิ่มก็พลันรู้สึกตัวตื่นขึ้น เธอได้ยินเสียงคนเคาะประตูห้องของเธอและคงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากพี่มิวนิคตัวร้าย มายูหอบร่างกายอ่อนล้าลงจากเตียงนอนแล้วเดินตรงไปยังประตูห้องนอน จับลูกบิดประตูแล้วดึงเพื่อให้
“ยินดีด้วยน้าเจ้าสาวคนสวย~” อลิสที่พึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำก็รีบเดินปรี่เข้ามาหามายูและพราวพร้อมทั้งแสดงความยินดีไปยังเพื่อนสาวคนสวยที่วันนี้เป็นวันแต่งงานของเธอ“ขอบใจนะอลิส”“มายูกับพราวมีลูกแฝดชายหญิงแล้วแกอะอลิสเมื่อไหร่จะมีลูกสักทีฉันอยากช่วยเลี้ยงหลานแล้วเนี่ย” ชะเอมที่เดินตามอลิสมาติดก็เอ่ยปากแซวอลิสทันที เธออยากเห็นเด็กตัวน้อยที่เป็นลูกของอลิสเพื่อนรัก อลิสหันกลับมามองพี่สะใภ้ใหญ่แล้วรีบเอ่ยแซวเธอกลับไปทันควัน ตัวเธอเองก็อยากมีและพึ่งเริ่มปล่อยไปตามธรรมชาติยังไงคงต้องรออีกสักพักละมั้ง“ฉันพึ่งเริ่มปล่อยธรรมชาติเองคงต้องรอแหละว่าเด็กน้อยจะมาเมื่อไหร่แล้วแกอะชะเอมถามแต่ฉันอยู่ได้ พี่สะใภ้ใหญ่ต้องมีก่อนสะใภ้เล็กสิคะจริงมั้ย” ชะเอมนิ่งไปทันทีพร้อมกับกรอกตามองบนไปอย่างนั้นแต่ความจริงแล้วเธอก็อยากมีเหมือนกันติดก็เพียงว่าเมื่อไหร่เด็กน้อยจะมาเกิดในท้องเธอก็เท่านั้น “พักก่อนเอาไว้ให้แกมีก่อนฉันค่อยมี”หลังจากที่พวกเธอคุยกันไปได้สักพักพิธีกรก็ได้เรียกเจ้าบ่าวและเจ้าสาวขึ้นไปบนเวที พิธีเริ่มดำเนินการไปเรื่อยๆจนมาถึงพิธีการโยนช่อดอกไม้ เหล่าบรรดาสาวงามที่ยังโสดต่างก็พากันมายืนรอรับช่อดอก
“ผมได้ลูกแฝดเหรอครับคุณหมอ” ทันทีที่สติเริ่มกลับคืนมามิวนิคก็เริ่มถามย้ำเพื่อให้ตัวเองแน่ใจอีกครั้งว่าเขาไม่ได้หูฝาดไปใช่มั้ย คุณหมอพยักหน้าพร้อมกับส่งรอยยิ้มจริงจังเพื่อเป็นการยืนยันว่าเรื่องที่พูดไปเธอไม่ได้โกหกและแถมเธอยังชี้ไปในภาพตรงจุดที่น้องแฝดอยู่“ใช่แล้วค่ะ ตรงนี้คือน้องคนแรกและตรงนี้คือน้องคนที่สองนะคะ”“ทางคุณพ่อกับคุณแม่อยากทราบเพศของน้องแฝดมั้ยค่ะ สามารถตรวจ NIPT ได้นะคะจะสามารถรู้เพศได้ตรวจเพื่อหาความเสี่ยงทางพันธุกรรมต่าง ๆ ของทารกในครรภ์น่ะค่ะ”“ตรวจค่ะ พี่มิว~ มายูตรวจนะคะ” มายูหันมองมิวนิคเธอต้องการที่จะตรวจหาความเสี่ยงก่อนและเธอก็อยากที่จะรู้เพศของลูกๆในท้องเธออีกด้วยเพื่อที่จะได้ค่อยๆเลือกซื้อหาเสื้อผ้าและอุปกรณ์เลี้ยงเด็กมาเตรียมเอาไว้“พี่ตามใจเราครับ” มิวนิคบีบมือมายูแน่นรู้สึกดีใจจนน้ำตาเอ่อล้นออกมาอีกครั้ง เขาก็คิดแบบเธอตรวจแล้วจะได้รู้เพศของลูกน้อยเลยและในวันนั้นมายูก็ได้ฝากครรภ์กับทางคุณหมอคนนี้เป็นที่เรียบร้อย ทั้งคู่พากันขับรถกลับมายังคอนโดของตัวเอง21.00น.ท่ามกลางความเงียบสงบในยามค่ำคืนเสียงแอร์ที่ดังเพียงเล็กน้อยเขาตั้งอุณหภูมิเอาไว้ที่ 25องศาซึ่งเป็นอ
มิวนิคพยักหน้าเดินจูงมือไปพร้อมกับหญิงสาวคนรักและในตอนนี้มายูก็ได้เดินไปหยุดยืนอยู่ตรงบริเวณทุ่งดอกไม้สีม่วงเป็นที่เรียบร้อย มิวนิครีบหยิบโทรศัพท์ของเขานำมันขึ้นมากดถ่ายรูปให้คนรักรวมไปถึงถ่ายรูประหว่างเขาและเธอโดยที่มีพื้นหลังคือทุ่งดอกไม้สีม่วงนั่นเองและในระหว่างที่หญิงสาวกำลังชื่นชมไปกับความงามของทุ่งดอกไม้นานาชนิดอยู่นั้น มิวนิคก็เรียกชื่อของเธอออกมา “มายูครับ”“ว่าไงคะ..พี่มิว~”มายูหันหลังกลับมามองตามเสียงที่เรียกก็พบว่าพี่มิวนิคได้นั่งคุกเข่าในมือถือกล่องแหวนที่เปิดเอาไว้อยู่แล้ว ภายในกล่องมีแหวนเพชรที่ขนาดกำลังพอดี ร่างบางขนลุกซู่ไม่คิดไม่ฝันว่าเขาจะขอเธอแต่งงานในเวลาแบบนี้เธอยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจอะไรทั้งนั้น“แต่งงานกับพี่นะ” มิวนิคยิ้มกว้างแล้วเอ่ยขอเธอแต่งงาน มายูเม้มปากแน่นเริ่มมีน้ำตาไหลซึมรู้สึกดีใจที่เขาขอเธอแต่งงานในวันสำคัญของเธอแบบนี้“แต่งค่ะ ฮึก~” มายูตอบตกลงโดยทันทีน้ำตาที่ไหลออกมาทำให้เสียงของเธอสั่นคลอนไปด้วย ร่างบางดึงรั้งท่อนแขนมิวนิคให้ลุกขึ้นยืน ทั้งคู่สวมกอดกันด้วยความรักและความเข้าใจ เขาและเธอต่างก็ดีใจเป็นอย่างมากที่มีกันและกันมาจนถึงวันนี้วันที่เขา
“อ๊า มายูไม่ไหว อะ อื้อ~” แม้ว่าเธอจะพยายามกลั้นเสียงหวีดร้องสักแค่ไหนแต่ก็มีเผลอหลุดออกมาง่ายๆโดยที่ควบคุมไม่อยู่ ร่างบางสั่นสะท้านไปถ้วนทั่วทั้งตัวความรู้สึกเสียวที่กำลังได้รับทำให้เธอโน้มใบหน้าเข้าหาลำคอขาวเนียนของเขามายูขบเม้มสร้างรอยรักแล้วค่อยๆใช้ปลายลิ้นเลียไปตามซอกคอไล่ไต่ระดับลงมายังบริเวณหัวนมเม็ดเล็กสีน้ำตาล เธอเปรยตามองเขาเพียงนิดก่อนที่จะแลบลิ้นดูดหัวนมของคนพี่ ลิ้นระรัวไปมาสร้างความเสียวซ่านให้กับมิวนิคเป็นอย่างมากจนแทบจะแตกอยู่รอมร่อ เขารีบเร่งสวนสะโพกขึ้นลงด้วยความร้อนแรงอีกเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้นเขาก็จะเสร็จสมอารมณ์หมาย“มายูหนูทำดีมากเลย พี่ใกล้แล้วครับคนสวย” เสียงทุ้มแหบพร่ากระซิบข้างใบหูในขณะที่เธอยังคงดูดเลียหัวนมปรนเปรอเขาไม่หยุด ร่างกายสาวบิดเร่าเกร็งไปทุกสัดส่วนตรงบริเวณนั้นรับรู้ได้เลยว่าตัวเองคงใกล้ที่จะเสร็จเต็มที เธอผละใบหน้าออกจากหัวนมของชายหนุ่มแล้วรีบประกบริมฝีปากทาบทับปากเรียวเล็กได้รูปของเขาแล้วในไม่ช้าเธอก็เสร็จถึงจุดสุดยอด“อร้ายย~” มายูถึงจุดสุดยอดภายในพริบตาสะโพกสั่นกระตุกไม่หยุดอย่างควบคุมไม่ได้ตัวสั่นระริกปลดปล่อยทุกอย่างออกมาจนหมดเนื้อตัวชาวาบ
“ขอกินนมรสสตอร์เบอรี่หน่อยสิ~” สายตาที่จ้องมองมาอย่างจาบจ้วงทำเอาใบหน้าสวยร้อนผะผ่าวคงไม่ต้องบอกว่าเขาหมายถึงอะไรร่างบางส่ายหน้าพร้อมทั้งเขยิบถอยไปข้างหลังแต่แล้วเธอกลับโดนมือแกร่งรวบเข้าที่เอวเล็ก ออกแรงยกเธอให้ขึ้นมานั่งอยู่บนตักแกร่งของตัวเอง“อะ~ พี่มิวอย่าแกล้ง!! หยุดมองหน้าอกของมายูสักที เขินนะ!” มายูรีบส่งเสียงตะโกนบอกให้เขาเลิกจ้องหน้าอกของตัวเองสักที โดนมองนานๆแบบนี้เป็นใครบ้างที่จะไม่เขิน แล้วก็นะถึงจะอยู่ด้วยกันมานานหลายปีเธอก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะชินได้เลย“อืม พี่ไม่มองก็ได้~” ชายหนุ่มพยักหน้าตอบรับอย่างเข้าใจพร้อมกับโน้มใบหน้าเข้ามาหน้าอกของแฟนสาวในเมื่อไม่ให้มองถ้าแบบนั้นก็คงต้องทำอย่างอื่น เช่น ดูดๆเลียๆผสมๆกันไป“อะ พี่มิว อะ อื้อ~ อย่าเลีย! อื้อ อึก สะ เสียว อ๊า~” ในทันทีที่โดนลิ้นสากแตะลงบนยอดอก ร่างบางก็สะดุ้งขึ้นมาทันที ความเอาแต่ใจของพี่มิวนิคนี่เธอคงต้องขอยอมแพ้ พี่เขาเป็นพวกอยากได้หรืออยากทำอะไรเขาต้องได้ต้องทำเดี๋ยวนั้นเลยปลายลิ้นเลียวนรอบฐานอกสีหวานสายตาเจ้าเล่ห์แหงนหน้ามองแฟนสาว มือหนาทั้งสองจับเข้าที่สะโพกสวยออกแรงยกขึ้นเพียงเล็กน้อย เขาค่อยๆกดจุดหวงแหนของคนต
ทันทีที่เข้ามาในห้องพัก ภาพตรงหน้าทำให้มายูเบิกตากว้างยิ้มเล็กๆเริ่มกลับกลายเป็นยิ้มกว้างขึ้นจนสุด เธอกวาดตามองไปรอบๆห้องอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าความฝันของตัวเองในวัยเด็กจะเป็นจริงขึ้นมาในวันนี้“หูย ในห้องวิวก็ยังสวย~” ร่างบางเดินเข้ามาในห้องพักเดินไปยืนหยุดอยู่ตรงจุดชมวิวที่มีอ่างอาบน้ำจากุชชี่ขนาดใหญ่ตั้งอยู่และไม่รอช้าหญิงสาวรีบหยิบโทรศัพท์มือถือนำขึ้นมากดถ่ายรูปบรรยากาศของที่นี่มิวนิคเดินเงียบๆเข้ามาหยุดยืนอยู่ทางด้านหลังแฟนสาวคนสวย มือแกร่งโอบกอดเอวบางของมายูเอาไว้ทำเอาร่างบางสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจเพราะเธอมัวแต่ให้ความสนใจไปกับความถ่ายรูปวิวทิวทัศน์“อะ พี่~”“สวยมากๆเลยใช่มั้ย? ถูกใจเราเลยสิท่า วิวก็ดีแบบนี้เหมาะที่จะ..” เสียงทุ้มแหบพร่าพูดขึ้นริมข้างหูแต่ชายหนุ่มสุดเจ้าเล่ห์ไม่เพียงแค่พูดเพียงอย่างเดียวแต่เขายังพูดไปพลางก็เป่าลมใส่หูของเธอไปด้วยนี่น่ะสิ“จะอะไรเหรอคะ..นี่ยังกลางวันอยู่เลยนะพี่มิว” ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นสิ่งที่เขาพูดออกมา เธอเข้าใจได้เป็นอย่างดีว่าแฟนหนุ่มสุดหล่อนั้นหมายถึงอะไร แต่นี่มันยังตอนกลางวันอยู่เลยนะ“ก็ไม่มีใครเห็นสักหน่อย ได้มั้ยครับ” เสียงอ้อนดังขึ
2ปีต่อมาวันรับปริญญาของมายูและผองเพื่อนชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาเดินยิ้มถือช่อดอกไม้เดินฝ่าฝูงชนเข้ามาหาหญิงสาวผู้เป็นที่รัก เขายื่นช่อดอกไม้นั้นให้กับเธอพร้อมกับหอมแก้มขาวเนียนที่ตอนนี้ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพง“ดอกไม้สำหรับแฟนสาวคนสวยของพี่ครับ”“ขอบคุณนะคะ พี่มิวน่ารักที่สุดเลย รู้ใจไปหมดทุกอย่างว่ามายูชอบดอกไม้ดอกนี้” มายูรับช่อดอกไม้จากมือแฟนหนุ่มด้วยใบหน้าที่ยิ้มกว้างอย่างสดใส วันนี้เป็นที่ดีของเธอเป็นวันที่เธอได้รับปริญญา หลังจากที่ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนมาตลอดทั้ง 4 ปี“เมียทั้งคนจะไม่รู้ได้ไง จริงมั้ย?” มิวนิคฉีกยิ้มหวานจนบรรดาผู้หญิงสาวรอบข้างต่างพากันยืนอิจฉามายูกันทั้งนั้นที่ได้แฟนหล่อๆแบบนี้ ร่างบางแนบชิดเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังฟังชัดพอประมาณ เธอต้องการให้พวกผู้หญิงที่อยู่รอบๆกายเธอได้ยินไปกับประโยคที่เธอพูดออกมา“ยังไม่ได้แต่งยังไม่ต้องเรียกเมียก็ได้นะคะ” ร่างบางฉีกยิ้มกว้างพร้อมกับเอนศีรษะอิงซบไหล่กว้างของมิวนิค เหลือบสายตามองไปทางกลุ่มหญิงสาวที่กำลังมองตาหวานเยิ้มมองจ้องแฟนหนุ่มของเธออยู่ เหล่าผู้หญิงพวกนั้นพอได้ยินสิ่งที่มายูได้พูดออกมาก็รีบหันหน้าหนีเลือกที่จะเ
“อะ พี่มิว..” มายูสะดุ้งเฮือกหันมองไปทางด้านหลัง มือหนาโอบกอดร่างกายของเธอไว้แน่นพลางเอ่ยถามไปยังคู่หมั้นสาวที่กำลังเหม่อลอยอยู่ ถึงขนาดที่ว่าเขาเดินเข้ามาเธอยังไม่รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำ“กำลังคิดอะไรอยู่เหรอพี่เดินเข้ามาถึงได้ไม่รู้ตัว” เสียงทุ้มแหบพร่าดังขึ้นข้างใบหูอยากรู้นักว่าเธอกำลังใจลอยคิดอะไรอยู่ มายูพลิกหมุนร่างกายหันหน้ามาเผชิญหน้าแฟนหนุ่มพลางส่งยิ้มหวานละมุน“มายูกำลังคิดว่าวันนี้มายูมีความสุขมาก คิดไปถึงเรื่องที่พวกเราเล่นแอพหาคู่แล้วเจอกันค่ะ ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่าแอพนั่นจะทำให้พวกเราได้คุยกัน โลกกลมจริงๆ” เธอพูดไปพร้อมกับรอยยิ้มที่ฉายชัดขึ้นบนใบหน้าอย่างเห็นได้ชัด“พี่รู้สึกชอบเราตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกันเลย แต่เราดูเหมือนไม่ชอบขี้หน้าพี่แถมครั้งแรกที่พวกเราได้เจอกัน พี่ยังอยู่ในสภาพนั้นแล้วอยู่กับผู้หญิงคนอื่นด้วยอีก ถ้าย้อนเวลากลับไปแก้ไขได้พี่จะไม่ทำตัวเจ้าชู้เป็นเสือผู้หญิงแบบที่แล้วมา ขอโทษสำหรับเรื่องที่มันได้ผ่านไปแล้วด้วยนะ”“พี่มิวไม่ต้องขอโทษแล้วนะคะ เรื่องพวกนั้นมันได้ผ่านไปแล้ว ยังไงตอนนี้พวกเราก็ได้อยู่ด้วยกันแล้วนะคะ” มายูส่ายหน้าไปมาเรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ขอใ
“ยินดีด้วยนะจ้ะน้องมายู ยินดีตอนรับสู่ครอบครัวของเราน้า” มาร์กี้ที่เดินเข้ามาจากทางด้านหลังก็ส่งเสียงทักทายมายังเจ้าของงานในวันนี้ มายูและมิวนิครีบหันหลังจากไปมองและก็เป็นมายูที่เดินเข้าไปโอบกอดร่างบางของพี่สาวคนโตของพี่มิวนิค“ขอบคุณค่ะพี่สาว หนูก็ดีใจที่จะมีพี่สาวเพิ่มอีกคน”และเมื่อทั้งคู่กอดกันเสร็จแล้ว มายูก็ผละตัวออกเธอเห็นกลุ่มเพื่อนสนิทของตัวเองยืนอยู่ตรงมุมหนึ่งของงานไม่รอช้าเธอจึงขออนุญาตเพื่อที่จะเข้าไปพวกเขา“งั้นมายูขอตัวเดินเข้าไปหาเพื่อนก่อนนะคะ พี่มิวเดี๋ยวมายูมานะคะ” ร่างบางไม่ลืมที่จะหันหน้าไปมองคู่หมั้นหนุ่มก่อนที่จะเดินออกไปจากตรงนั้น มายูเดินเข้ามาหากลุ่มเพื่อนสาวที่ต่างก็กำลังยืนอยู่กับแฟนหนุ่มของตัวเองยกเว้นก็แต่ชะเอม..ที่ยังไม่พามาเปิดตัวสักที“ไงจ้ะคนสวยเหนื่อยมั้ยเนี่ย” พราวพูดขึ้นทันทีที่เห็นมายูเดินเข้ามาใกล้“นิดหน่อยแต่มีความสุขมาก” มายูยิ้มกว้างตอบกลับเพื่อนกลับไปถึงวันนี้จะเหนื่อยแต่ก็มีความสุขมากเช่นกัน เธอคิดว่าความสุขที่ได้รับในวันนี้คงมากกว่าความเหนื่อยอย่างแน่นอน“พี่ยินดีด้วยนะ” ธาวินแฟนหนุ่มของพราวพูดขึ้นหลังจากที่แฟนสาวของตัวเองได้พูดแสดงความยิน