EPISODE 47 : เธอไม่มีคุณสมบัติคู่ควรวันเกิดฮาญาในช่วงเช้า...“แม่จ๋าพระมาแล้วค่ะ” ฮาญาเอ่ยบอกกับหญิงสาวที่กำลังตรวจความเรียบร้อยของอาหารที่จะนำไปถวายพระอยู่ข้างๆ ด้วยน้ำเสียงที่สดใสอย่างเช่นทุกวัน“...ค่ะ” ตะวันเงยหน้าขึ้นไปมองทางเดินตรงหน้าเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะหันกลับมาส่งยิ้มหวานไปให้กับเด็กน้อยที่ยืนเคียงข้างอยู่กับคุณพ่อของเธอ“แม่จ๋าไม่มาตักด้วยกันเหรอคะ?” ฮาญาเอ่ยถามตะวันออกมาเสียงอ่อน“มานี่สิ” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับตะวันเสียงเรียบ พร้อมกับจ้องมองไปยังร่างบางตรงหน้าด้วยสายตาที่เฉยชาอย่างเช่นทุกวัน‘คุณฮันเตอร์ตะวันขอนะคะ ตะวันไม่ไหวจริงๆ ค่ะ’ หญิงสาวอ้อนวอนชายหนุ่มตรงหน้าเสียงสั่น แต่มีเหรอที่ผู้ชายใจร้ายคนนี้จะยอมหยุด เขายังคงกระทำรุนแรงกับเธอครั้งแล้วครั้งเล่า‘แค่นี้ไม่ตายหรอกน้า’‘คุณฮันเตอร์คะ’‘หุบปาก!!’“ค่ะ” ตะวันก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนที่เธอจะเดินไปยืนอยู่ด้านหลังของเด็กหญิงตัวน้อยตามคำสั่งของเขาทั้งสามคนทำบุญตักบาตรด้วยกันในตอนเช้า ส่วนในช่วงสายของวันคฤหาสน์หลังงามหลังนี้ก็เต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตาที่ผลัดเปลี่ยนกันเข้ามาจัดงานวันเกิดให้กับคุณหนูน้อยของบ้าน“เหลนของทวด
EPISODE 48 : อยู่กับฮาญาตลอดไปงานเลี้ยงวันเกิดของฮาญา19.00 น.“Happy Birthday to you”“Happy Birthday to you”แขกผู้มีเกียรติมากหน้าหลายตาร่วมถึงเพื่อนร่วมชั้นของฮาญา ต่างช่วยกันร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้กับคุณหนูน้อยเจ้าของวันเกิดเสียงดังฟังชัด ฮาญาที่พึ่งอายุครบ 4 ปียกยิ้มกว้างออกมาอย่างมีความสุข“เป่าเค้กเลยครับ” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับลูกสาวของเขาเสียงอ่อน พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเธออย่างเอ็นดู“ค่ะคุณพ่อ” ฮาญาพยักหน้าให้กับคุณพ่อของเธอพร้อมกับส่งยิ้มหวานกลับไปให้กับเขาฟอดดดดดด!!เด็กน้อยโอบกอดพ่อของเธอเอาไว้แน่น จากนั้นเธอจึงหอมแก้มพ่อของเขออย่างรักใคร่ ก่อนที่เด็กหญิงจะโน้มตัวลงไปเป่าเค้กตรงหน้าทันที“อย่าลืมอธิฐานนะครับ” เพิร์ชเอ่ยบอกกับหลานรักของเขาเสียงอ่อนแปะๆๆๆๆ !!!ความน่ารักน่าเอ็นดูของเด็กน้อยเจ้าของวันเกิดได้สร้างรอยยิ้มให้กับแขกผู้มีเกียรติภายในงานทั่วหน้า ฮาญาใช้เวลาเพียงไม่นานก็เป่าเทียนที่ปักอยู่บนเค้กที่มีกว่า 10 ก้อนเสร็จเรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นเธอจะจับมือกับคุณพ่อของเธอตัดเค้กเพื่อแจกจ่ายให้เพื่อนของเธอ“คุณพ่อคะฮาญาอยากเอาเค้กไปให้แม่จ๋าค่ะ” ฮาญากระซิบบอกความต้อ
EPISODE 49 : ยิ้มทั้งน้ำตา‘เมื่อไม่มีใครปกป้อง ฉันก็จะปกป้องตัวเองและคนที่ฉันรัก’ ตะวันเอ่ยบอกกับตัวเองในขณะที่ดวงตางดงามคู่นั้นของเธอยังคงจับจ้องไปที่ร่างบางตรงหน้าอย่างไม่วางตา“อีตะวัน!!” แพรวร้องเรียกร่างบางตรงหน้าอย่างโกรธจัด ในขณะที่คนอื่นๆ ได้แต่ยืนอึ้ง เพราะไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าตะวันหญิงสาวที่ดูใสซื่อจะกล้าทำถึงขนาดนี้“.../...”“เกิดอะไรขึ้น?” ชายหนุ่มเจ้าของคฤหาสน์เอ่ยถามขึ้นมาเสียงเรียบ พร้อมกับเดินเข้ามาขวางหน้าของตะวันเอาไว้ ตาคมจ้องมองไปยังร่างบางตรงหน้านิ่งๆ“พี่ฮันเตอร์คะ...” แพรวเอ่ยเรียกร่างสูงที่มาใหม่เสียงอ่อนเสียงหวาน ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาโอบกอดรอบแขนแกร่งของเขาเอาไว้ในทันที“คนใช้ของพี่ทำไวน์หกใส่แพรวและยังตบหน้าแพรวอีกค่ะ...”“...” ฮันเตอร์ยังคงมองใบหน้างดงามของตะวันด้วยสายตาที่เย็นชา และยากจะคาดเดาว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่“พี่ฮันเตอร์ต้องจัดการให้แพรวนะคะ”“ฉันไม่ได้...”“หุบปาก!!”ตะวันยังไม่ทันจะได้พูดอะไรออกมาเธอก็ถูกชายหนุ่มตรงหน้าตะคอกใส่เธอทันที ก่อนที่มือหนาของเขาบีบลงที่ปลายคางของตะวันเอาไว้อย่างแรงจนใบหน้าของเธอเหยเกไปด้วยความเจ็บปวด“ไอ้ฮันเตอ
EPISODE 50 : ไม่มีทางหนีฉันพ้นเช้ามืดวันต่อมา...‘ที่นี่ที่ไหน?’ ฮันเตอร์พึมพำออกมาพร้อมกับมองไปยังความมืดรอบๆ บริเวณ ก่อนที่สายตาอันเฉียบคมของเขาจะไปสะดุดเข้ากับร่างบางของใครบ้างคน‘ตะวัน?’‘ตะวัน! เธอจะเดินไปไหน?’ ชายหนุ่มเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงกว่าเดิม ในขณะที่ขายาวยังคงก้าวตามเธอต่อไปยังทางเดินตรงหน้าซึ่งมีเพียงแสงสว่างจากดวงจันทร์ที่นำทางให้เธออยู่เท่านั้น‘ตะวันหยุดเดินสักที ตะวัน!!’ ฮันเตอร์พยายามตะโกนเรียกร่างบางตรงหน้าที่ค่อยๆ เดินห่างจากเขาออกไปทุกที ชายหนุ่มพยายามวิ่งเข้าไปหาเธอ แต่ไม่ว่าเขาจะออกแรงวิ่งให้เร็วเท่าไหร่ มันก็ไม่ได้ทำให้ระยะห่างระหว่างเขาและเธอลดน้อยลงเลยสักนิด...‘ตะวัน’‘…’ ร่างบางหยุดเดินก่อนจะหันกลับมามองชายหนุ่มที่เธอรักอีกครั้ง ก่อนที่ใบหน้าที่งดงามจะยกยิ้มออกมา‘ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่? และที่นี่คือที่ไหน?’ ฮันเตอร์ยกยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนที่เขารีบเดินเข้าไปหาร่างบางที่ยืนห่างจากเขาแค่เอื้อม‘…’‘ตะ ตะวัน ทำไม?’ ฮันเตอร์เอ่ยถามร่างบางตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ มือหนาของเขาพยายามเอื้อมไปจับร่างบางตรงหน้า แต่เขากับสัมผัสได้เพียงความว่างเปล่าราว
EPISODE 51 : สมน้ำหน้าอีกด้าน...“ตะวันแน่ใจแล้วเหรอว่าจะอยู่ที่นี่?” เสียงชายหนุ่มเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกมาด้วยความเป็นห่วง นั่นก็คงเป็นเพราะบ้านหลังนี้มันอาจจะไม่ใช่ที่ที่ปลอดภัยสำหรับตะวันบ้านสวนหลังเล็กที่ตั้งอยู่ติดกับแม่น้ำเจ้าพระยาเป็นบ้านที่คุณปู่และคุณย่าของเขาอยู่อาศัยด้วยกันจนกระทั่งบั้นปลายของชีวิตพวกท่าน หลังจากนั้นบ้านหลังนี้ก็ตกเป็นของเขาตามพินัยกรรมที่คุณปู่เขียนไว้ตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่“แน่ใจค่ะ...ยังไงตะวันก็ต้องขอบคุณพี่ธีร์มากนะคะ ถ้าไม่ได้พี่ตะวันกับน้องๆ ก็ไม่รู้ว่าจะไปอยู่ที่ไหนเลยค่ะ” ตะวันไหว้ร่างสูงตรงหน้าอย่างนอบน้อมพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเขา“ด้วยความยินดีครับ พี่เคยบอกแล้วไงครับทั้งหมดที่พี่ทำพี่เต็มใจ”“ตะวันเกรงใจนี่คะ”“หึหึ ถ้าเกรงใจพี่งั้นรับปากกับพี่ได้ไหมครับ...ต่อไปตะวันต้องดูแลตัวเองให้ดี มีเรื่องอะไรพี่ก็อยากให้ตะวันคิดถึงพี่เป็นคนแรก”“ค่ะพี่ธีร์ตะวันรับปาก” ตะวันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าเสียงอ่อน ถ้าไม่ได้เขาเธอคงไม่มีโอกาสได้ออกมาจากบ้านหลังนั้นอย่างแน่นอนก่อนหน้านี้เธอกับชูใจน้องสาวก็คิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะทำยังไงดี จนกระทั่งชูใจได้
EPISODE 52 : ความผิดของพ่อบ้านสวนของตะวัน...ก๊อกกกๆๆ !!!“พี่ตะวันชูใจเองจ้ะ”“เข้ามาเลยชูใจ” ตะวันเอ่ยบอกกับน้องสาวก่อนที่ร่างบางจะเดินเข้ามาภายในห้องพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้กับเธอ ชูใจเดินเข้ามานั่งลงบนเตียงข้างๆ กับตะวันก่อนที่แขนเรียวจะโอบกอดพี่สาวเอาไว้อย่างหลวมๆ เพราะรู้ดีว่าพี่สาวของเธอกำลังท้องอ่อนๆ อยู่“ชูใจขอโทษนะจ๊ะ”“หืมมม ขอโทษพี่ทำไม?” ตะวันกอดตอบน้องสาวของเธอ ก่อนที่เธอจะเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกมาด้วยความสงสัย“พี่ตะวันต้องลำบากก็เพราะชูใจ”“หยุดคิดแบบนี้เลยนะชูใจ...มันไม่ใช่ความผิดของน้องเลย”“...”“ไม่ว่าอดีตที่ผ่านมามันจะเคยเกิดอะไรขึ้นมันก็เป็นอดีตไปแล้ว เรามาช่วยกันทำอนาคตของพวกเราให้มีความสุขกันเถอะนะ” ตะวันเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าเสียงอ่อน“แต่ว่า...”“ทำเพื่อพี่ได้ไหมชูใจ พี่ไม่อยากนึกถึงมันอีก”“ก็ได้จ้ะ ชูใจจะไม่พูดเรื่องนี้อีก” ชูใจเอ่ยบอกกับพี่สาวออกมาเสียงใส“ขอบคุณจ้ะ” ตะวันพูดขึ้นพร้อมกับลูบแก้มนุ่มนิ่มของร่างบางตรงหน้าเบาๆ อย่างทะนุถนอม“ต่อไปนี้ชูใจจะเป็นคนดูแลพี่ตะวัน ดูแลน้องๆ และหลานที่กำลังจะเกิดมาเองจ๊ะ” ชูใจพูดขึ้นพร้อมกับลูบลงที่หน้าท้องแบนราบ
EPISODE 53 : ต้องเอาชนะใจฮาญาให้ได้คฤหาสน์ของคุณหญิงบุษบา“หนูแพรวรู้ข่าวแล้วใช่ไหมจ๊ะ?” คุณหญิงบุษบาเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกมา พร้อมกับจิบชาราคาแพงของเธออย่างอารมณ์ดี“เรื่องที่นังตะวันมันหนีออกจากบ้านน่ะเหรอคะ?”“ใช่จ้ะ”“ถือว่ามันโชคดีนะคะที่ออกไปจากชีวิตพี่ฮันเตอร์ในตอนนี้” แพรวเอ่ยบอกกับหญิงสูงวัยตรงหน้าพร้อมกับยกยิ้มออกมาอย่างพอใจ“หึหึ”“ในเมื่อมันกล้าออกไปจากชีวิตของพี่ฮันเตอร์...แพรวก็จะไว้ชีวิตมันค่ะ”“อย่าสนใจเรื่องนั้นเลยหนูแพรว ยายคิดว่ายังไงมันก็ไม่กล้ากลับเข้ามาในชีวิตของตาฮันเตอร์อีกแล้วล่ะ”“ก็ถ้ามันกล้ากลับเข้ามา แพรวไม่เอามันไว้แน่ค่ะ” แพรวเอ่ยขึ้นมาเสียงเรียบ พร้อมกับจ้องมองไปยังสระว่ายน้ำต้องหน้านิ่งๆ ยากจะคาดเดาว่าเธอกำลังคิดจะทำอะไร“เอาเป็นว่าเราตัดเรื่องนังนั่นทิ้งไปได้เลย...ต่อจากนี้พี่แพรวจะต้องทำยังไงต่อเหรอคะคุณยาย?” แพรเอ่ยถามคุณหญิงบุษบาออกมาด้วยความสงสัย พร้อมกับจิบชาร้อนในแก้วของเธออย่างใจเย็น“หนูแพรวต้องเอาชนะใจฮาญาให้ได้”“ค่ะคุณยาย แพรวจะเอาชนะใจฮาญาให้ได้ค่ะ” แพรวตอบหญิงชราตรงหน้ากลับไป พร้อมกับยกยิ้มออกมาอย่างพอใจ“แล้วมันต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ก
EPISODE 54 : ข่มขู่**คำเตือน เนื้อหามีความละเอียดอ่อน มีการใช้ความรุนแรงทั้งทางร่างกายและจิตใจกับเด็ก โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน3 วันก่อนหน้านี้...คฤหาสน์ของฮันเตอร์“คุณหนูคะ คุณแพรวมาขอเข้าพบค่ะ” ตาลเดินเข้ามาในห้องรับแขก ก่อนที่เธอจะเอ่ยบอกกับคุณหนูวัย 7 ขวบอย่างนอบน้อม หลังจากที่ตะวันออกไปจากบ้านหลังนี้ตาลก็ได้รับหน้าที่ให้ดูแลฮาญาต่อ...ก่อนหน้านี้ฮาญาก็ปฏิเสธตาลเหมือนกัน เธอให้เหตุผลว่า ‘ไม่มีใครแทนที่แม่จ๋าของเธอได้’ แต่หลังจากนั้นไม่นานคุณหนูฮาญาก็ยอมรับและขอให้ตาลเป็นคนดูแลเธอคนเดียวเท่านั้น และคุณหนูน้อยของบ้านก็ไม่เคยร้องไห้งอแงอีกเลยฮันเตอร์ก็ได้แต่สงสัยว่าอะไรที่ทำให้ลูกสาวของเขาเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามถามยังไงฮาญาก็ไม่ยอมเอ่ยปากบอกกับเขาเลย เขาจึงทำได้แค่รอให้ลูกสาวของเขาพร้อมที่จะเล่าให้เขาฟัง...“ฮาญาอยากทำการบ้านคนเดียวค่ะ”“พูดแบบนี้จะไม่ห่างเหินกันเกินไปหน่อยเหรอคะ?” แพรวที่ยืนรออยู่ที่หน้าห้องพูดขึ้น ก่อนที่ขาเรียวจะก้าวเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของเด็กหญิง“แกจะไปทำอะไรก็ไป” แพรวเอ่ยบอกกับตาลที่ยืนอยู่ไม่ไกลเสียงเรียบ ในขณะที่สายตาของเธอยังคงจับจ้
EPISODE 68 : พันธะคล้องใจ [THE END]3 ปีต่อมา...“พี่ฮันเตอร์ให้เฮคนอนคนเดียวเลยจะดีเหรอคะ?” ตะวันแง้มประตูห้องลูกชายพร้อมกับเอ่ยถามคนเป็นคุณพ่อของลูกออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง“ตอนนี้น่ะดีแล้วครับ ลูกโตขึ้นทุกวันเขาต้องเรียนรู้ที่จะต้องอยู่คนเดียวบ้างครับ”“แต่ลูกยังเล็กนะคะ”“หนูไม่ต้องห่วงหรอกนะครับ ถ้าคิดถึงลูกค่อยเดินมาดูดีไหมครับ”“แต่ว่า...”“กลับห้องได้แล้วครับดึกมากแล้ว” ฮันเตอร์พยายามเกลี้ยกล่อมว่าที่ภรรยาของเขาเสียงอ่อนเสียงหวาน ก่อนที่ชายหนุ่มจะอุ้มร่างบางตรงหน้าขึ้นแนบอก“ยังไม่ได้ไปดูฮาญาเลยนะคะ”“ดึกแล้ว...ลูกคงนอนหลับไปแล้วครับ”ฮันเตอร์อุ้มหญิงสาวเดินเข้ามายังห้องใหญ่ที่อยู่ระหว่างห้องนอนของลูกชายและลูกสาวของเขา ก่อนที่ชายหนุ่มจะวางร่างบางลงบนเตียงหนานุ่นขนาดคิงไซส์อย่างเบามือ“จะทำอะไรคะ?” ตะวันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกมาเสียงอ่อนเสียงหวาน พร้อมกับมือบางของเธอลูบไล้แผ่นอกแกร่งของเขาอย่างต้องการยั่วยวน ตะวันรู้ดีว่าชายตรงหน้าของเธอต้องการอะไร“พี่คิดว่าหนูน่าจะรู้ดีที่สุดนะครับ...”“แต่ว่าพรุ่งนี้เราต้องตื่นแต่เช้านะคะ” ตะวันเอ่ยบอกกับว่าที่สามีของเธอเส
EPISODE 67 : ปรับความเข้าใจเช้าวันต่อมา...ห้องพักฟื้นของฮันเตอร์...ตะวันเดินเข้ามาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องพักฟื้น หญิงสาวเตรียมจะเคาะประตูบานใหญ่ตรงหน้า แต่เธอก็ต้องชะงักไปทันทีที่เธอได้ยินเสียงจากในห้องพักที่ดังขึ้นมา...“ไอ้เตอร์มึงเอาตัวเองไปเสี่ยงขนาดนั้นทำไมวะ?...ถ้าพวกกูไปไม่ทันมึงจะทำยังไง?” สกายเอ่ยถามเพื่อนรักออกมาอย่างไม่เข้าใจ พร้อมกับส่ายหัวไปมาเบาๆ ให้ความกล้าบ้าบิ่นของชายตรงหน้า“กูรู้ว่ายังไงพวกมึงก็มาทัน อีกอย่างคนของกูก็อยู่มันทำอะไรกูไม่ได้หรอก...”“.../...”“กูไม่เคยกลัวพวกมัน ชีวิตนี้มีอย่างเดียวที่กูกลัวก็คือกลัวตะวันและลูกหายไปจากชีวิตกูอีก ถ้าเป็นแบบนั้นกูคงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว”“มึงถึงเอาตัวเองไปบังกระสุนแทนลูกกับเมียมึงอะนะ” เพิร์ชเอ่ยถามเพื่อนรักออกมา ในขณะที่สายตาของเขาก็เลื่อนขึ้นไปเห็นร่างบางของใครบางคนกำลังยื่นนิ่งยู่ที่หน้าห้องพัก“เออสิวะ...กูเจ็บได้และคนที่กูรักห้ามเจ็บ”เพียะ!!!“พระเอกชิบหาย...” สกายพึมพำออกมาพร้อมกับเผลอตกไหล่แกร่งของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างลืมตัว“อะ โอ้ย!! ไอ้เวรนี่...”“โทษทีพอดีกูลืมตัวไปหน่อย”“หึหึ ไปกันเถอะเพื่อนให้ไ
EPISODE 66 : ไปสิ!“ปล่อยเมียกับลูกกูมาซะ แล้วถ้ามึงต้องการจะระบายความแค้นกับใคร ก็ให้มาลงที่กู” ฮันเตอร์พยายามเกลี้ยกล่อมชายตรงหน้าในขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปยังตะวันและเฮคเตอร์อย่างไม่คลาดสายตา“ฮ่าฮ่าฮ่า...ตลกว่ะ คนอย่างมึงรักใครเป็นด้วยเหรอวะ?”“ปล่อยไปอย่างนั้นเหรอ...” มาวินพึมพำขึ้นมาก่อนที่เขาจะนึกอะไรขึ้นมาได้ ชายหนุ่มแสยะยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย“กูจะปล่อยเมียกับลูกมึงไปก็ได้...ไปสิ!” มาวินเอ่ยบอกกับหญิงสาวตรงหน้าพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเธอ “ไปสิ!!” มาวินตะคอกบอกกับร่างบางตรงหน้าออกไปอีกครั้ง“คะ ค่ะ...” ตะวันทำตามคำสั่งที่ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยบอก ก่อนที่เธอหันไปมองเขาอีกครั้ง เธอรู้สึกว่าเขาน่าสงสารอย่างบอกไม่ถูก ทั้งๆ ที่เขามีคนที่รักเขาอยู่ใกล้ขนาดนี้ แต่เขากลับมัวแต่ไขว่คว้าหาความรักจากคนอื่นจนลืมมองความรักรอบตัวของเขาเอง...“...” ตะวันหันหลังให้กับชายหนุ่มก่อนที่เธอจะอุ้มลูกไว้แน่น พร้อมกับรีบวิ่งเข้าไปหาฮันเตอร์ที่ยืนรออยู่ไม่ไกลในทันที“ยังไงกูก็ต้องตายอยู่ดี...”“มาวินแกคิดจะทำอะไร?”“งั้นก็มาตายไปพร้อมๆ กันซะ...”ปัง! ปัง! ปัง!!! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!!!“...” ตะวันรีบห
EPISODE 65 : ความจริง“ถ้าอยากเจอกูมากขนาดนั้นทำไมไม่บอกกูดีๆ ล่ะ” เสียงชายหนุ่มดังขึ้นมาจากทางเข้าทำให้ทุกคนหันไปมองยังต้นเสียงเป็นตาเดียว ร่างสูงเดินเข้ามาพร้อมกับลากชายวัยกลางคนอีกคนเข้ามาด้วย“พ่อ...!!!” ตะวันร้องเรียกพ่อของเธอออกมาด้วยความตกใจ ตลอด 3 ปีที่ผ่านมาตั้งแต่ที่เธอย้ายออกจากบ้านเช่า เธอก็ไม่เคยเจอพ่ออีกเลยจนกระทั่งวันนี้...“หลานชายไม่ได้เจอกันนานสบายดีไหมครับ?” มาวินเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกมา พร้อมกับค่อยๆ ก้าวเข้ามาหาตะวันและลูกของเธออย่างช้าๆชายหนุ่มมองไปยังลูกน้องของเขาที่ประจำอยู่ตามจุดต่าง ก่อนที่คิ้วหนาจะขมวดเข้าหากันอย่างหนักใจทันทีที่ไม่เห็นใครสักคนยืนเฝ้าอยู่ที่ด้านหน้าแล้ว นั่นหมายความพวกมันถูกคนของฮันเตอร์จัดการไปหมดแล้ว“หึหึ หลานงั้นเหรอ?”“คูณพ่อ” เฮคเตอร์เรียกร่างสูงตรงหน้าออกมา พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขาด้วยความดีใจ“ไม่ต้องกลัวนะครับ พ่อจะพาเฮคกับแม่ออกไปเอง” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับลูกชายและก็แม่ของลูกเสียงอ่อน ก่อนที่เขาจะจ้องมองไปยังชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลังของตะวันอย่างเอาเรื่อง...“หึหึ จะไม่มีใครได้ออกไปจากที่นี่ทั้งนั้นถ้ากูไม่อนุญาต”“ไอ้มาวิน ปล่
EPISODE 64 : เรามีพ่อคนเดียวกันครืนนนนนนน~~ ครืนนนนนนน~~“ว่าไงชูใจ?” ฮันเตอร์กดรับสายทันทีที่เขาเห็นว่าปลายสายที่โทรเข้ามาเป็นใคร ร่างสูงรู้สึกแปลกใจอยู่เล็กน้อยที่เห็นน้องสาวของเมียโทรมาในตอนนี้ เมื่อคืนเขาจำเป็นต้องกลับไปเคลียร์งานที่บ้านเพื่อที่วันนี้เขาจะได้อยู่กับเมียและลูกของเขาได้ทั้งวันวันนี้เฮคเตอร์มีนัดฉีดวัคซีนเขารู้ดีว่ามันมีผลข้างเคียงอะไรบ้าง อย่างน้อยถ้าเขาอยู่ด้วยเวลาที่เฮคเตอร์งอแงตะวันจะได้ไม่ต้องดูลูกอยู่คนเดียว(พี่ตะวันออกไปโรพยาบาลซักพักแล้วค่ะ แต่ยังไม่เห็นทักมาบอกชูใจเลย...)“...”(พี่ฮันเตอร์อยู่กับพี่ตะวันรึป่าวคะ?) ชูใจเอ่ยถามว่าที่พี่เขยของเธอออกมาอย่างร้อนใจ เธอรู้สึกเป็นห่วงพี่สาวของเธอขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก“พี่ไปหาตะวันที่บ้าน แต่ไม่เจอใครตอนนี้พี่กำลังตามไปที่โรงพยาบาลครับ”(เหรอคะ?)“ไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวถ้าพี่หาตะวันกับเฮคเตอร์เจอแล้วพี่จะทักไปบอกครับ”(ขอบคุณมากเลยค่ะ เดี๋ยวชูใจเข้าห้องสอบก่อนนะคะ)“ครับ”ฮันเตอร์กดวางสายก่อนที่คิ้วหนาจะขมวดเข้าหากันอย่างคิดไม่ตก เขามีลางสังหรณ์ว่ามันจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น เขาพยายามโทรหาตะวันหลายสายแล้วแต่เธอไม่ยอมร
EPISODE 63 : ทางลัด3 วันต่อมา...“ตาบวมขนาดนี้มึงได้นอนบ้างไหมวะไอ้เสือ” หมอเพิร์ชเอ่ยถามเพื่อนรักของเขาออกมาด้วยความเป็นห่วง“มันอดนอนที่ไหนล่ะ ตาบวมขนาดนี้ร้องไห้มาแน่นอน”“...”“ตั้งแต่วันนั้นตะวันยังไม่ยอมคุยกับมึงอีกเหรอวะ” สกายเอ่ยถามขึ้นก่อนที่มือหนาจะเอื้อมไปรินเหล้าใส่แก้วให้กับเพื่อนรักที่พึ่งมาถึง“กูไม่กิน”“มาแปลกว่ะ?” สกายพึมพำออกมาพร้อมกับมองไปยังร่างสูงตรงหน้าอย่างรอคำตอบ“เฮกเตอร์เหม็นกลิ่นเหล้า”“หึหึ กลัวลูกไม่ให้อุ้ม?” เพิร์ชมองหน้าเพื่อนรัก ก่อนที่เขาจะหลุดหัวเราะออกมา“เออ!!!”“งั้นก็นั่งก่อนเพื่อนรัก” สกายรีบขยับออกเพื่อให้เพื่อนรักของเขาได้นั่งแทนที่“อาการเป็นไง?”“กูต้องยังไงวะ ตะวันไม่เคยมีกูอยู่ในสายตาเลยว่ะ”“...”“นอกจากลูกแล้ว กูไม่มีค่าในสายตาเธอเลยว่ะ”“มึงคิดจะยอมแพ้รึไง?” สกายเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับมองไปยังเพื่อนรักอย่างรอคำตอบ“ไม่มีทาง”“หึหึ หมดท่าเลยเพื่อนกู” เพิร์ชหัวเราออกมาเบาๆ ก่อนที่ชายหนุ่มจะจิบเหล้าเพียวในแก้วอย่างสบายใจครืนนนนนนนนนน~~ ครืนนนนนนนนนน~~“ว่าไง?” ฮันเตอร์กดรับสายก่อนที่ชายหนุ่มจะเอ่ยถามออกมาเสียงเรียบ(มันกลับมาแล้วครับนาย) ปลา
EPISODE 62 : ฟังพี่ก่อนนะครับCafé of Love (coffee and bakery)กริ๊งกริ๊ง!!!“ยินดีตอนรับค่ะคุณลูกค้า วันนี้ระ...คุณ!!” ชูใจเงยหน้าขึ้นมามองลูกค้าของเธอ ก่อนที่ร่างบางจะชะงักไปเล็กน้อยที่เห็นว่าคนที่เดินเข้ามาเป็นใคร“ร้านเธอต้อนรับลูกค้าแบบนี้เหรอ?” ชายหนุ่มเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกมาพร้อมกับส่งยิ้มยียวนไปให้กับเธอ“รับอะไรดีคะคุณลูกค้า?” ชูใจฝืนยิ้มออกมาก่อนที่เธอจะเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไปอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานจนผิดปกติ“หึหึ ฉันอยากได้อะไรหวานๆ ...เหมือนกับรสจูบของคนชง” สกายเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้า ก่อนที่ประโยคหลังเขาจะกระซิบเบาๆ เพื่อให้เขาและเธอได้ยินกันเพียงสองคนเท่านั้น“นี่คุณ!!! ถ้าคุณไม่ต้องการเครื่องดื่มหรือเบเกอรี่ก็เชิญออกไปจากร้านค่ะ เสียเวลาคนจะทำมาหากิน”“หึหึ”“คุณสกาย!!”“โอเคฉันยอมแล้ว...เอาอเมริกาโน่ 1 แก้ว แล้วก็เอาขนมปังกระเทียมครีมชีส 1 ที่”“ทั้งหมด 205 บาทค่ะ”“ขอบคุณค่ะ เชิญนั่งรอสักครู่นะคะ” ชูใจคิดเงินให้กับร่างสูงตรงหน้าเสร็จ เธอจึงหันไปบอกกับเขาอย่างนอบน้องพร้อมกับฝืนยิ้มให้เขาไปหนึ่งทีตามมารยาท“หึหึ”“คุณลุงสกาย!”“กำปั้น...มาช่วยงานที่ร้านเห
EPISODE 61 : ผู้ดีตระกูลเก่าแก่คฤหาสน์ของฮันเตอร์“ขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าของฮาญาให้ฉันที” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับพี่เลี้ยงของลูกสาวเสียงเรียบ ก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้าไปนั่งรอยังห้องรับแขกที่อยู่ไม่ไกล“ค่ะนาย” “ฮันเตอร์…อยู่ที่นี่นี่เอง ฉันตามหาแกจนทั่ว” คุณหญิงบุษบาเดินเข้ามาหาหลานชาย พร้อมกับตะหวาดร่างสูงที่นั่งจิบกาแฟอย่างใจเย็นเสียงดังลั่นบ้าน ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าของชายหนุ่ม ตาคมจ้องมองไปยังหลายชายตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง“...”“แกทำอะไรลงไป แกรู้ตัวบ้างไหมห๊ะ?”“เหอะ!! ท่านผู้หญิงบุษบา” ฮันเตอร์หัวเราะออกมาอย่างเอือมระอา ก่อนจะหันไปจ้องหน้าหญิงชราตรงหน้านิ่งๆ เขาไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวหญิงตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย“ไอ้ฮันเตอร์ ไอ้หลานไม่รักดี ฉันอุตส่าร์หาผู้หญิงที่เพียบพร้อมไว้ให้แก แต่ดูสิ่งที่แกทำสิ...”“...”“แกเอาหนูแพรวไปไว้ไหนห๊ะ...?” คุณหญิงบุษบายังคงโวยวายออกมาเสียงดันลั่นบ้าน โดยที่เธอไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่าจะมีใครอยู่บริเวณนั้นบาง“พูดจบรึยัง?”“ไอ้ฮันเตอร์!!!”“เป็นถึงผู้ดีตระกูลเก่าแก่ แต่กลับปากจัดอย่างกับแม่ค้าปากตลาด” ฮันเตอร์เอ่ยบอกกับหญิงชราตรงหน้าเสียงเรียบ ก่อน
EPISODE 60 : เธอนี่น่าสงสารจริงๆ**คำเตือน เนื้อหามีความละเอียดอ่อน มีการใช้ความรุนแรงทั้งทางร่างกายและจิตใจ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านโกดังเก็บของ...“นี่พวกแกจะพาฉันไปไหน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”“...”“พวกแกไม่รู้รึไงว่าฉันลูกใคร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ กรี๊ดดดดด!!!” แพรวร้องโวยวายเสียงดังลั่น พร้อมกับพยายามดิ้นหนีจากการจับกุมของชายร่างใหญ่ แต่ไม่ว่าหญิงสาวจะออกแรงเท่าไหร่ เธอก็ไม่สามารถเอาชนะแรงของผู้ชายทั้งสองคนได้เลย“กรี๊ดดดดด ที่นี่ที่ไหน ปล่อยฉันนะ”“ฮืออออออออ...” แพรวร้องออกมาอย่างหวาดระแวง สองข้างทางที่ชายร่างใหญ่ลากตัวเธอไปค่อยๆ มืดลงไปทุกที ทางเดินเล็กๆ ที่มีเพียงแสงไฟสลัวนำทางเท่านั้น“ฮืออออออออ ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะไอ้พวกโง่” แพรวร้องโวยวาย พร้อมหัวใจของหญิงสาวที่กำลังสั่นระรัวไปด้วยความหวาดกลัว ในขณะที่แขนทั้งสองข้างของเธอถูกตรึงไว้กับโซ่เส้นใหญ่ตรงกลางห้อง“หึหึ เธอกลัวงั้นเหรอ” ฮันเตอร์เอ่ยขึ้นมาเสียงเรียบ พร้อมกับมองไปยังร่างบางที่นั่งอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาที่เรียบเฉย กับผู้หญิงคนนี้เขาไม่เคยรู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองเคยทำ หรือกำลังต่อจากนี้ ‘ใครที่มันทำให้คนที่เขารักต้องเจ็