ที่บ้านของดาวิกาคุณนายสุพิศนั่งถอดไพ่ ดาวิกาเดินเข้ามาหน้างอพร้อมกับโยนกระเป๋าดังโครมทำเอาคุณนายสุพิศ เงยหน้าถาม “ ใครขัดใจน้องดาว” “ จะใครซะอีกล่ะคะแม่ พี่พีทสิชวนมาทานข้าวก็อ้างว่าติดงาน แม่รู้ไหมดาวเห็นอะไร พี่พีทเค้ากำลังจู๋จี๋กับเมียตอนน้องดาวไปหา ปกติพี่พีทเค้าไว้ตัวจะตายจะจูบจะห
“ สงสัยคุณพีทมาแล้ว ตรงเวลาจริงๆ บ้านนี้เค้าเป็นอย่างงี้ทั้งบ้านตรงเวลา แม่ยังจำได้นัดกับคุณแม่ของคุณพีททีไรแม่ต้องนัดเผื่อไว้ครึ่งชั่วโมงเพราะแม่ผิดเวลาตลอด ช้าตลอด เออพูดถึงแล้วคิดถึงจัง” คุณหญิงอนงค์นาฎถอนหายใจ “ สวัสดีครับคุณอาหญิง สวัสดีฮะพี่พงษ์” พีทษรุทยกมือไหว้ทักทาย “ มา มาน
พีทษรุทรู้สึกฉุนที่ภรรยาสาวยกตนให้กับหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้านี่ เจ้าหล่อนเห็นเค้าเป็นสิ่งของ หรือว่าอะไร เดี๋ยวเถอะกลับบ้านต้องจัดการสักหน่อยอย่าได้บังอาจมายกเค้าให้ใครต่อใครแอบนึกน้อยใจภรรยาสาวอย่างบอกไม่ถูกเพราะตนไม่คิดว่าดาวิกาจะโกหกมิฉะนั้นคงไม่ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร “ น้องดาวพี่ขอโทษแทนแพมเค้
“ ใช่ฉันนับวันรอนับอยู่ทุกคืนทุกวัน “หญิงสาวกลั้นใจพูด ชายหนุ่มระบายอารมณ์ด้วยการปัดแจกันโครมไฟที่อยู่หัวเตียงทำเอาหญิงสาวหลับตา “ สิ่งที่ผมทำ มันไม่เคยมีคุณค่าสำหรับคุณใช่ไหม ผมไม่เคยมีความหมายสำหรับคุณเลยใช่ไหมณพิชชา” ชายหนุ่มก่นด่าบ่นกับตัวเอง ขณะที่หญิงสาวเดินออกจากห้องน้ำตาไหลพรั่ง
บ่ายสองโมงเย็น ณ บริษัทเอส ที จี ณพิชชากำลังสาละวนกับกองงานตรงหน้าอย่างขะมักเขม้น เมื่อถึงบริษัทณพิชชาก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานที่กองอยู่ตรงหน้า มีงานบางอย่างที่เธอต้องเรียนรู้ บางทีไม่เข้าใจก็แชทคุยออนไลน์กับเลขารุ่นพี่อยู่เป็นประจำ ตอนนี้แม้เธอจะเป็นเลขาอย่างเต็มตัวแต่ก็มีงานบางอย่างที่ไม่ถนัด
ณ โรงแรมม่านรูดนอกเมือง นายศักดิ์เดินหารถของนายหญิงเมื่อเจอก็เดินไปเคาะประตู ดาวิกาใส่ผ้าเช็ดตัวแบบเตรียมพร้อมรับศึกมาเปิดหน้าตาติดบึ้งๆเพราะมานอนรออยู่เป็นชั่วโมงแล้ว “ ทำไมช้านักบอกให้เร็วๆ” น้ำเสียงติดหงุดหงิด “ รถมันติดฮะนายหญิง นี่ผมก็รีบแล้ว มามอเตอร์ไซด์นะนี่” ศักดิ์แก้ตัวพร้อมก
“ แหมแม่ขอร้องล่ะ ดาวอายุเกินยี่สิบมานานหลายปีแล้ว เรียกกลับมานี่แม่มีอะไรถึงได้เร่งให้กลับบ้านอย่างงี้” น้ำเสียงดาวิกาหงุดหงิดที่มองเห็นสายตาจับผิดของผู้เป็นแม่ “ เอาล่ะฉันไม่ยุ่งกับแกก็ได้แต่บอกไว้อย่างหนึ่ง คราวนี้จะตกล่องปล่องชิ้นอย่าโง่เหมือนคราวที่แล้วอีก แกต้องมองคนที่จะมาพยุงฐานะเราร
อีกด้านหนึ่งของโรงแรม ดาวิกาซึ่งมาแอบซุ่มรอพีทษรุทก็นึกกระหยิ่มใจในแผนการของวันรุ่งขึ้นอย่างสบายใจ “ อยากดูหน้านังเมียพี่พีทนักเห็นรูปเราหราอยู่กับพี่พีทมันจะทำหน้ายังไงของมัน คงแค้นแทบกระอักออกมาสมน้ำหน้าอยากจะมาเป็นคู่ต่อสู้ของเรา” ดาวิกาคิดอย่างสะใจ เข้าสู่วันที่สามนับแต่จากเมืองไทยมาทั้งพ
พีทษรุทนอนมองพระจันทร์ที่ระยิบระยับเต็มฟากฟ้า หลังจากรับประทานอาหารพีทษรุทมานอนดูพระจันทร์ขณะที่ภรรยาสาวขอตัวเข้าห้องน้ำ ชายหนุ่มมองพระจันทร์ก่อนถอนหายใจยาวอย่างมีความสุข พีทษรุทตกใจที่อยู่ๆ ก็มีมือน้อยๆ มาปิดที่ดวงตาพร้อมกับกลิ่นสบู่อ่อนๆ “ ทายสิ ว่าใคร” “ ไม่เห็นต้องทายเลย” “ แหม เล่นด้วยกันหน่อ
“ สุขสันต์วันครบรอบแต่งงานจ๊ะ” เสียงพีทษรุทกล่าวอย่างอ่อนหวาน “ คุณพีท” ณพิชชากล่าวน้ำเสียงตื่นเต้น “ อะไรกันคะเนี่ย คุณพีทช่วยแพมแกะหน่อยสิคะแพมอยากเห็นหน้าคุณ” “ เดี๋ยวจ๊ะ แพมเดินตามผมมานี่ก่อน” พีทษรุทกล่าวน้ำเสียงตื่นเต้นเช่นกัน “ อะไรกันค่ะเนี่ย” “ เดี๋ยวจ๊ะ ใจเย็นๆ ที่รัก” เมื่อณพิชชาเดิ
หลายปีต่อมา บริษัทเอสทีจีเติบโตขยายกิจการเป็นบริษัทย่อยอีกมากมาย บริษัทเข้าสู่ตลาดหลักทรัพย์ พีทษรุทในวัยกลางคนดูหล่อเข้มยังคงเนื้อหอมในหมู่สาวๆ ในวงสังคม แม้ว่าจะแต่งงานมาแล้วหลายปีและมีลูกน่ารักอีกสองคน ชีวิตคู่ระหว่างพีทษรุทและแพมผ่านมาอย่างราบรื่นและมีความสุข ณพิชชายืนนิ่งที่หน้าต่างครุ่นคิดชีว
“ ยังงี้ก็ต้องทำแบบฝึกหัดบ่อยจะได้สอบติดใช่ไหม” เสียงหัวเราะของคนสองคนประสานกันเสียงใสอย่างมีความสุข สามเดือนหลังจากกลับจากประเทศอังกฤษชีวิตครอบครัวของพีทษรุทและณพิชชามีความสุขมาก พีทษรุทลืมตาตื่นเมื่อได้ยินเสียงเหมือนคนอาเจียนในห้องน้ำ “ อั๊วะ” ณพิชชาอาเจียนออกมาจนน้ำตาไหล “ แพม คุณเป็นอะไรมาก
ณพิชชาหัวเราะกิ๊กหน้าแดงขึ้น “แพมใส่บิกินี่ แล้วสวยจังไม่อยากเชื่อว่ามีลูกมาแล้วสองคน” “ว้าว นานๆทีคุณพีทษรุทจะชม” “ จริงๆนะผมเห็นผู้หญิงใส่บิกินี่มามาก ไม่สวยเท่าเมียของผมเลยนะเนี่ย” “ ขอบคุณค่ะแต่ถ้ามีคนอื่นอยู่ด้วยคงไม่กล้านุ่งหรอกค่ะอาย” “ ความจริง อยู่กับผมแค่สองคนไม่ต้องนุ่งอะไรเลยยังได้”
“ คราวหลังอย่าไปจ้องมองชายหนุ่มด้วยสายตาเมื่อกี้อีกเด็ดขาดผมไม่ชอบ นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนกับเจ้าอาร์มผมชกมันไปแล้วจ้องกันไปจ้องกันมาผมหวงรู้ไหม” พีทษรุทกระซิบเบาๆ ณพิชชาขำจนหลุดหัวเราะพร้อมกับตีที่แขนพีทษรุทเบาๆ “บ้าจังคุณพีทเนี่ย” อาร์มก้าวเข้ามาชิดเลขาหนุ่มคู่ใจพร้อมกับจับมือ “อ้าวๆ จะสวีทกันก็เกรง
ณพิชชาลงมานั่งทานผลไม้ในห้องนั่งเล่นพีทษรุทตามเข้ามาหลังจากคุยโทรศัพท์ข้ามประเทศกับอาร์ม “ ค่อยยังชั่วเจ้าอาร์มช่วยเคลียร์ต่อเรายังมีเวลา ค่อยไปตอนลูกลูกปิดเทอม อีกอาทิตย์เดียวผมมีงานสำคัญอีกชิ้นเดียวเคลียร์เสร็จแล้ว ผมจะพาคุณกับลูกๆทัวร์ยุโรปตั้งแต่แต่งงานกันผมยังไม่เคยพาคุณไปไหนไกลๆเลย” “ ลูกๆคิ
“ อย่า อย่าเข้ามาแพม” เสียงเปิดประตูก่อนณพิชชาจะเดินย่างกรายเข้ามาในห้องน้ำ พีทษรุทมองเห็นภรรยาสาวด้วยใจสั่นความต้องการของร่างกายกำลังต่อสู้กับความต้องการของจิตใจ “ ที่รักขาให้แพมช่วยนะคะ โถคุณโดนวางยาเพราะแพมกับลูกแท้” น้ำตาณพิชชาไหลเพราะซาบซึ้งที่ชายหนุ่มยอมโดนวางยาเพื่อเธอกับลูก “ ไม่ออกไปแพมผ
นายศักดิ์ตาลุกวาว ‘เกือบไปแล้วเกือบจะโง่อีกแล้วควายจริงๆเรายอมให้เค้าสนตะพายใช้แล้วซ้ำแล้วซ้ำอีกไม่เข็ดสักทีพอกันที’ “จะไปไหนคุณดาว” ดาวิกาสะดุ้งหยุดมือที่สวมใส่เสื้อผ้า “จะกลับบ้านนะสิ” “ใครอนุญาตให้คุณกลับ” “ เอ๊ะฉันก็ให้สิ่งที่แกอยากได้แล้วไง ปล่อยฉันกลับเถอะ” ดาวิกาวิงวอน “คุณกำลังจะไปประก