ณ โรงแรมม่านรูดนอกเมือง นายศักดิ์เดินหารถของนายหญิงเมื่อเจอก็เดินไปเคาะประตู ดาวิกาใส่ผ้าเช็ดตัวแบบเตรียมพร้อมรับศึกมาเปิดหน้าตาติดบึ้งๆเพราะมานอนรออยู่เป็นชั่วโมงแล้ว “ ทำไมช้านักบอกให้เร็วๆ” น้ำเสียงติดหงุดหงิด “ รถมันติดฮะนายหญิง นี่ผมก็รีบแล้ว มามอเตอร์ไซด์นะนี่” ศักดิ์แก้ตัวพร้อมก
“ แหมแม่ขอร้องล่ะ ดาวอายุเกินยี่สิบมานานหลายปีแล้ว เรียกกลับมานี่แม่มีอะไรถึงได้เร่งให้กลับบ้านอย่างงี้” น้ำเสียงดาวิกาหงุดหงิดที่มองเห็นสายตาจับผิดของผู้เป็นแม่ “ เอาล่ะฉันไม่ยุ่งกับแกก็ได้แต่บอกไว้อย่างหนึ่ง คราวนี้จะตกล่องปล่องชิ้นอย่าโง่เหมือนคราวที่แล้วอีก แกต้องมองคนที่จะมาพยุงฐานะเราร
อีกด้านหนึ่งของโรงแรม ดาวิกาซึ่งมาแอบซุ่มรอพีทษรุทก็นึกกระหยิ่มใจในแผนการของวันรุ่งขึ้นอย่างสบายใจ “ อยากดูหน้านังเมียพี่พีทนักเห็นรูปเราหราอยู่กับพี่พีทมันจะทำหน้ายังไงของมัน คงแค้นแทบกระอักออกมาสมน้ำหน้าอยากจะมาเป็นคู่ต่อสู้ของเรา” ดาวิกาคิดอย่างสะใจ เข้าสู่วันที่สามนับแต่จากเมืองไทยมาทั้งพ
พีทษรุทกลับเข้าที่พักก็ปรากฎเวลาตีสองกว่าแล้ว “ ดึกป่านนี้สงสัยแพมคงไม่รอเราแล้วไม่กวนดีกว่าพรุ่งนี้ค่อยโทร” พร้อมกับล้มตัวลงนอนอย่างไม่เดือดร้อนว่าเค้าลางของความวุ่นวายกำลังคืบคลานเข้ามาในชีวิต รุ่งขึ้นณพิชชาตัดสินใจโทรศัพท์หาทนายเพื่อนสนิทของพีทษรุท เนื่องจากพีทษรุทสั่งไว้ว่าถ้าเปลี่ยนใจจะตาม
รุ่งเช้าณพิชชาอาบน้ำเสร็จก็มานั่งที่โต๊ะเครื่องแป้งแล้วนึกอะไรขึ้นได้ เปิดลิ้นชักแล้วเปิดซองเอกสารดึงตั๋วเครื่องบินมาดู แต่สมองกลับไปคิดถึงข่าวที่อ่านเมื่อวาน “คนหลอกลวง คนใจร้าย จะไปกับแฟนแล้วมาหลอกว่าไปทำงานทำไม” ด้วยความน้อยใจ เสียใจผิดหวัง ณพิชชาฉีกตั๋วเครื่องบินพร้อมกับโยนลงไปในลิ้นชักอ
“ คุณว่าอะไรนะ ถามจริงๆ ณพิชชาตลอดเวลามานี่ คุณไม่ได้เห็นคุณค่าของการแต่งงานแล้วใช้ชีวิตร่วมกันกับผมเลยใช่ไหม ถามจริงๆแต่งงานกับผมอยู่กับผมคุณทรมานมากนักเหรอผมถามจริง” ณพิชชานิ่งอึ้งพร้อมกับกลั้นใจตอบว่า “ ค่ะ” พร้อมกับกลั้นน้ำตาที่มาเอ่อคลอเบ้า มือที่จับไหล่ปล่อยร่วงลงอย่างหมดแรง พีทษรุทหัน
ทิ้งท้ายเน้นคำว่า ‘ เบื่อ’ จนคนฟังรู้สึกได้ ทำเอาณพิชชาวางช้อนข้าวต้มดังพร้อมกับลุกออกจากที่นั่งพร้อมกับพูดประชดไปเหมือนกันว่า “ ทีหลังจะไม่ทานก็บอกจะได้ไม่ต้องเสียเวลาทำ มันเปลืองทั้งแรงงานเปลืองทั้งเวลา” พูดพร้อมกับลุกขึ้นยืนแล้วหันไปพูดกับนวลว่า “ นวลจ๊ะ ข้าวต้มที่ฉันทำเอาไปแบ่งให้เด็กข
‘อีตาบ้า ทีเมื่อก่อนเราชงกาแฟให้บอกว่ากาแฟที่เราชงอร่อยที่สุด ตอนนี้มาด่าเราหึ’ “ ณพิชชาผมกำลังจะสอนให้คุณรู้ถึงคำว่า " หน้าที่ " เข้าใจไหมมันไม่ใช่หน้าที่คุณ งานที่ผมสั่งทำเสร็จหรือยังถึงได้ไปอาสาคนอื่นทำโน่นทำนี่ ทำงานของคุณเสร็จหรือยัง” เสียงเข้มดุ ตาของพีทษรุทจับจ้องมา ณพิชชาเงียบกัดริ
พีทษรุทนอนมองพระจันทร์ที่ระยิบระยับเต็มฟากฟ้า หลังจากรับประทานอาหารพีทษรุทมานอนดูพระจันทร์ขณะที่ภรรยาสาวขอตัวเข้าห้องน้ำ ชายหนุ่มมองพระจันทร์ก่อนถอนหายใจยาวอย่างมีความสุข พีทษรุทตกใจที่อยู่ๆ ก็มีมือน้อยๆ มาปิดที่ดวงตาพร้อมกับกลิ่นสบู่อ่อนๆ “ ทายสิ ว่าใคร” “ ไม่เห็นต้องทายเลย” “ แหม เล่นด้วยกันหน่อ
“ สุขสันต์วันครบรอบแต่งงานจ๊ะ” เสียงพีทษรุทกล่าวอย่างอ่อนหวาน “ คุณพีท” ณพิชชากล่าวน้ำเสียงตื่นเต้น “ อะไรกันคะเนี่ย คุณพีทช่วยแพมแกะหน่อยสิคะแพมอยากเห็นหน้าคุณ” “ เดี๋ยวจ๊ะ แพมเดินตามผมมานี่ก่อน” พีทษรุทกล่าวน้ำเสียงตื่นเต้นเช่นกัน “ อะไรกันค่ะเนี่ย” “ เดี๋ยวจ๊ะ ใจเย็นๆ ที่รัก” เมื่อณพิชชาเดิ
หลายปีต่อมา บริษัทเอสทีจีเติบโตขยายกิจการเป็นบริษัทย่อยอีกมากมาย บริษัทเข้าสู่ตลาดหลักทรัพย์ พีทษรุทในวัยกลางคนดูหล่อเข้มยังคงเนื้อหอมในหมู่สาวๆ ในวงสังคม แม้ว่าจะแต่งงานมาแล้วหลายปีและมีลูกน่ารักอีกสองคน ชีวิตคู่ระหว่างพีทษรุทและแพมผ่านมาอย่างราบรื่นและมีความสุข ณพิชชายืนนิ่งที่หน้าต่างครุ่นคิดชีว
“ ยังงี้ก็ต้องทำแบบฝึกหัดบ่อยจะได้สอบติดใช่ไหม” เสียงหัวเราะของคนสองคนประสานกันเสียงใสอย่างมีความสุข สามเดือนหลังจากกลับจากประเทศอังกฤษชีวิตครอบครัวของพีทษรุทและณพิชชามีความสุขมาก พีทษรุทลืมตาตื่นเมื่อได้ยินเสียงเหมือนคนอาเจียนในห้องน้ำ “ อั๊วะ” ณพิชชาอาเจียนออกมาจนน้ำตาไหล “ แพม คุณเป็นอะไรมาก
ณพิชชาหัวเราะกิ๊กหน้าแดงขึ้น “แพมใส่บิกินี่ แล้วสวยจังไม่อยากเชื่อว่ามีลูกมาแล้วสองคน” “ว้าว นานๆทีคุณพีทษรุทจะชม” “ จริงๆนะผมเห็นผู้หญิงใส่บิกินี่มามาก ไม่สวยเท่าเมียของผมเลยนะเนี่ย” “ ขอบคุณค่ะแต่ถ้ามีคนอื่นอยู่ด้วยคงไม่กล้านุ่งหรอกค่ะอาย” “ ความจริง อยู่กับผมแค่สองคนไม่ต้องนุ่งอะไรเลยยังได้”
“ คราวหลังอย่าไปจ้องมองชายหนุ่มด้วยสายตาเมื่อกี้อีกเด็ดขาดผมไม่ชอบ นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนกับเจ้าอาร์มผมชกมันไปแล้วจ้องกันไปจ้องกันมาผมหวงรู้ไหม” พีทษรุทกระซิบเบาๆ ณพิชชาขำจนหลุดหัวเราะพร้อมกับตีที่แขนพีทษรุทเบาๆ “บ้าจังคุณพีทเนี่ย” อาร์มก้าวเข้ามาชิดเลขาหนุ่มคู่ใจพร้อมกับจับมือ “อ้าวๆ จะสวีทกันก็เกรง
ณพิชชาลงมานั่งทานผลไม้ในห้องนั่งเล่นพีทษรุทตามเข้ามาหลังจากคุยโทรศัพท์ข้ามประเทศกับอาร์ม “ ค่อยยังชั่วเจ้าอาร์มช่วยเคลียร์ต่อเรายังมีเวลา ค่อยไปตอนลูกลูกปิดเทอม อีกอาทิตย์เดียวผมมีงานสำคัญอีกชิ้นเดียวเคลียร์เสร็จแล้ว ผมจะพาคุณกับลูกๆทัวร์ยุโรปตั้งแต่แต่งงานกันผมยังไม่เคยพาคุณไปไหนไกลๆเลย” “ ลูกๆคิ
“ อย่า อย่าเข้ามาแพม” เสียงเปิดประตูก่อนณพิชชาจะเดินย่างกรายเข้ามาในห้องน้ำ พีทษรุทมองเห็นภรรยาสาวด้วยใจสั่นความต้องการของร่างกายกำลังต่อสู้กับความต้องการของจิตใจ “ ที่รักขาให้แพมช่วยนะคะ โถคุณโดนวางยาเพราะแพมกับลูกแท้” น้ำตาณพิชชาไหลเพราะซาบซึ้งที่ชายหนุ่มยอมโดนวางยาเพื่อเธอกับลูก “ ไม่ออกไปแพมผ
นายศักดิ์ตาลุกวาว ‘เกือบไปแล้วเกือบจะโง่อีกแล้วควายจริงๆเรายอมให้เค้าสนตะพายใช้แล้วซ้ำแล้วซ้ำอีกไม่เข็ดสักทีพอกันที’ “จะไปไหนคุณดาว” ดาวิกาสะดุ้งหยุดมือที่สวมใส่เสื้อผ้า “จะกลับบ้านนะสิ” “ใครอนุญาตให้คุณกลับ” “ เอ๊ะฉันก็ให้สิ่งที่แกอยากได้แล้วไง ปล่อยฉันกลับเถอะ” ดาวิกาวิงวอน “คุณกำลังจะไปประก