LOGINShare
เธอเป็นใคร
Last Updated:
2025-03-16 01:36:57
Related chapters
พัง แล้วเธอ... เป็นใคร
ฉันยืนนิ่ง... เธอจะหาเรื่องฉันรึเปล่า เธอเป็นแฟนตาข้างห้องใช่ไหม... ทำไมใจฉันถึงเต้นแรงขนาดนี้ ฉันกลัวอะไร... กลัวเธอตบเหรอ? ไม่นะ! อย่าตบฉัน ฉันท้องอยู่ "เอ่อ... เราเป็นเพื่อนของตาข้างห้อง เอ้ย... บอส" เธอมองฉันสลับกับปลายฟ้า... "เธอพาลูกฉันไปไหน..." นี่คือแม่ของปลายฟ้างั้นเหรอ... แสดงว่าเขาเป็นแฟนเก่าตาข้างห้องสินะ "เอ่อ... เขาฝากเราเลี้ยง" แอดด... อยู่ ๆ ตาข้างห้องก็เปิดประตูออกมา แล้วทำหน้าตกใจ "พี่บอส บีมรอตั้งนาน... นี่แฟนใหม่พี่บอสเหรอคะ" เธอชี้มาที่ฉัน ตาข้างห้องได้แต่มองฉัน สลับกับเธอ "อ๋อ เพื่อนพี่ บีมมีธุระอะไร?" ไหนว่าโกรธกัน ไหนบอกว่าแม่ปลายฟ้าทิ้งไป ฉันยังเห็นคุยกันปกติ "พี่ลืมใบนัด ฉีดวัคซีนปลายฟ้าไว้ที่บ้าน..." เขารีบดึงจากมือเธอไปทันที แล้วพยักหน้า... "บีมไปแล้วนะ บ้ายบายลูกปลายฟ้า..." เธอเดินมาลูบหลังปลายฟ้าและเดินขึ้นลิฟต์ไป ตาข้างห้องเอาแต่มองหน้าฉัน... นี่เขาโกหกฉันงั้นเหรอ ฉันไม่สนใจ... รีบเดินเข้าห้อ
Last Updated : 2025-03-16พัง คนเขาพิสูจน์ตัวเอง
ฉันนั่งรอเขาที่หน้าสำนักงานไม่นาน พี่ทีก็มาถึงจริง ๆ พอเดินเข้ามานั่ง สาว ๆ ละแวกนั้นก็มองเขาเป็นแถว แถมยังซุบซิบดี๊ด๊ากันอีก... ฉันไม่แปลกใจ… ที่เขาจะเลือกกินใครก็ได้ เพราะสาว ๆ หลายคน ก็พร้อมจะเสนอเขา... "เมย์ เลือกห้องยัง" ฉันส่ายหน้า แล้วยื่นแผนผังห้องว่างให้พี่ทีดู "เหลือห้องชั้นล่างทั้งนั้น... อย่าซื้อเลย ที่อื่นไหม" ฉันทำหน้ามุ่ย "ซื้อก็ซื้อ... เมย์เลือกห้องไหนล่ะ ตามใจเมย์" ฉันเลือก ๆ ไป ก่อนที่พี่ทีจะเดินเข้าไปติดต่อ และส่งกระดาษใบนึงให้ฉัน "เมย์จะรีโนเวทไหม… ทางคอนโดรับรีโนเวท เมย์เลือกแบบมาก่อน เดี๋ยวพี่ไปจ้างสถาปนิกออกแบบให้อีกที" ฉันรีบโบกมือปฏิเสธ… "ไม่ค่ะ แบบเดิม ๆ นี่ล่ะ" แล้วเขาก็เดินมาพยุงฉันยืน ตุบ ๆ ตุบ ๆ เอ้ย~ ฉันถึงกับเข่าอ่อน วูบท้องแทบจะล้มลงไปนั่งกับพื้น… ดีที่เขาโอบไหล่ฉันไว้อยู่ เห้อ! ทำไมลูกดิ้นแรงขนาดนี้! แรงกว่าทุกครั้ง ฉันเอามือลูบท้องไว้… ซึ่งตอนนี้เขายังถีบไม่หยุด "เมย์เป็นอะไร…" ไม่ทันที่ฉันจะตอบ พี่ทีก็
Last Updated : 2025-03-16พัง คนเขาพิสูจน์ตัวเอง 2
"ดี ๆ สิคะ... จะตลกทำไม" เขาเดินมาใกล้ ๆ แล้วลูบผมฉัน "ตลกอะไร พูดจริง" พี่ทีใช้มือโอบปลายฟ้าไว้ ก่อนที่จะ... ก้มลงมาจุมพิต ที่หน้าผากฉันเบา ๆ "จุ๊บเหม่ง... ให้กำลังใจ" อะไรของเขา คบกันมาสองปี... ฉันไม่เคยเห็นเขาทำแบบนี้เลย หัวใจฉันเต้นแรงมาก! ฉันได้แต่นั่งนิ่ง หน้าร้อนผ่าว... ทำไงดี ทำไงดี ฉันควรทำอะไร ควรหาอะไรทำ ไม่ให้อาการมันออก อ้าย... ฉันต้องทำยังไง ปลายฟ้าจ้องหน้าฉัน "หม่ำ ๆ" นั่นไงหิวแล้ว เห้ออ ขอบคุณปลายฟ้าที่ช่วย ฉันเดินไปนั่งที่โซฟา พี่ทีรีบเดินตาม แล้ววางปลายฟ้าบนตักฉัน ก่อนจะเดินไปหยิบขวดนมยื่นให้ "อ่ะ เอ่เอ้นะคะคนเก่ง" ฉันป้อนนม และเขย่าปลายฟ้าเบา ๆ พี่ทีเอาแต่จ้องฉัน แล้วก็ยิ้ม... สักพักเขาก็เริ่มสอนงานฉัน อธิบายโครงสร้างบริษัท โครงสร้างบอร์ดบริหาร ใครถือหุ้นบ้าง รวมไปถึง ดีลต่างประเทศ กรุ๊ปทัวร์ผูกขาด ส่วนลดต่าง ๆ คือทุกอย่างจริง ๆ พี่ทีแนะนำให้ฉันเรียน ป.โท บริหารธุรกิจ ซึ่งใช้เวลาเรียนแค่สองปี ก็น่าสนใจ แถมยังสามารถเรียนไปด้วย ทำงานไปด้วยได้อีก...
Last Updated : 2025-03-16พัง งานแต่งน้ำหวาน
ฉันตื่นมาช่วยงานแต่งน้ำหวานแต่เช้า... วันนี้ฉันได้ถือประตูเงินประตูทองคู่สายฝน ได้ซองมาเยอะพอสมควร แอบดีใจ บรรยากาศในงาน อบอุ่นมาก อาจเป็นเพราะเจ้าบ่าวเป็นผู้ชายอบอุ่น ดูแล เจ้าสาวดีสุด ๆ พยุงเดิน จับมือไว้ไม่ห่างเลย... ฉันช่วยงานจนรดน้ำสังข์ อวยพรบ่าวสาวเสร็จ อยู่ ๆ พี่ทีก็ขอตัวไปรับผล DNA ที่โรงพยาบาล... แอบใจเต้นกับผล DNA เหมือนกันนะ... "ท้องป่องแล้ว ฉันป่องกว่า" ณีเวียเดินมาจิ้มท้องฉัน ณีเวียท้องโตมากเหมือนคนใกล้คลอด มีลูกแฝดด้วยล่ะ ฉันไม่ได้เล่าเรื่อง ตรวจ DNA ปลายฟ้าให้ใครฟัง ฉันคิดว่าถ้าผลออกมาและเป็นลูกพี่ทีจริง ๆ ฉันค่อยบอก... ถ้าไม่ใช่ ก็ปล่อยผ่านไป... จะเย็นแล้ว... พี่ทีก็ยังไม่กลับมา หายไปนาน พี่เอสบอกว่าฝากพี่ทีซื้อของขวัญวันแต่งงานให้หมอนาย ฉันจึงไม่ได้ถามอะไรต่อ... ฉันส่งโลเคชั่นให้ตาข้างห้องมารับ ก่อนที่เราจะไปงานเลี้ยงเย็นที่ตึกคุณเซ็นกัน... เพื่อนผู้ชายพี่ทีมองฉันแปลก ๆ คงสงสัยว่าฉันมากับใคร แต่พี่ทีหายไปไหนของเขา มันนานเกินไปแล้วนะ หรือว่าผล... มัน
Last Updated : 2025-03-16พัง ความจริง... คือสิ่งไม่ตาย
รักฉันมากงั้นเหรอ... "ขนาดนั้นเลยเหรอ..." ฉันทวนถามสายฝนอีกครั้ง... (อืม แกก็ให้กำลังใจพี่ทีหน่อย เขาไม่เหมือนเดิมแล้ว แกปราบเสือกลายเป็นแมวแล้วเมย์) ฉันกดวางสาย... พร้อมน้ำตาที่หยดลงมา... ฉันพยายามอาบน้ำเข้านอน พลิกซ้าย พลิกขวา ไม่ว่าจะทำอะไร ในสมองก็คิดถึงแต่เรื่องเขา... จะเป็นไปได้เหรอ พี่ทีคนนี้เนี่ยนะ... จะเปลี่ยน เสือ ยังไงก็คือเสือ เขาจะหยุดได้แล้วจริง ๆ เหรอ กว่าฉันจะนอนหลับก็เกือบเช้า... แล้ววันนี้ฉันต้องตื่นไปทำงานที่โรงแรมอีก... พี่ทีจัดห้องให้ฉันแล้ว... ซึ่งอยู่ข้าง ๆ ห้องพี่ทีนั่นล่ะ... จัดมาพร้อมกับเลขาสาวสวยของเขา ที่ถูกส่งมาเป็นเลขาฉันแทน... ส่วนพี่ทีรับเลขาคนใหม่เข้ามา... ซึ่งเป็นป้าคนนึง... อื้มก็ดีเหมือนกัน... แล้วเขาไปไหนล่ะ... ทำไมยังไม่มา "คุณเมย์หาอะไรเหรอคะ ให้กิ่งช่วยไหมคะ" เลขาแสนสวยรีบถามฉันทันที เมื่อฉันเปิดประตูด้อม ๆ มอง ๆ อยู่หน้าห้อง นานสองนาน "เอ่อ คุณทีมารึยังคะ" เธอยิ้มหวานให้ฉัน ก่อนจะหันไปมองทางเดินอีกที
Last Updated : 2025-03-16พัง ความรู้สึก...
ฉันเดินออกมาจากบ้านด้วยหัวใจห่อเหี่ยว... กับพี่ที ฉันก็เผลอไปประกาศบอกชาวบ้าน ว่าจะแต่งงานกับตาข้างห้อง… เห้อ... ส่วนเรื่องพ่อตาข้างห้อง ครอบครัวฉันทำร้ายครอบครัวเขาสะขนาดนั้น… ฉันจะเริ่มบอกเขายังไงดี... ฉันควรเริ่มจากตรงไหนดี! ฉันค่อย ๆ หย่นก้นนั่งที่บันไดหน้าบ้าน ยกมือสองข้างประสานกัน และเคาะหัวตัวเองเบา ๆ เอาเรื่องไหนดีเมย์ลิน เรื่องไหนก่อน… เริ่มยังไง... ตุบ ๆ โอ้ย… ฉันรีบเอามือกุมท้อง ฉันรู้สึกจุกมาก ทำไมถึงถีบแม่แบบนี้ล่ะคะ แม่จุกไปหมดแล้ว น้อง... ชื่อลูก? ฉันเงยหน้าขึ้นมาทันที ใช่! ฉันยังไม่คิดชื่อลูกเลยนี่หน่า ฉันตั้งชื่อให้เขาดีกว่า… เอาไว้เรียกเขา เวลาเขาซน ถีบท้องฉัน... อื้ม พ่อชื่อที แม่ชื่อเมย์ลิน เอาชื่อนี้! "ไทม์" ไทม์… ลูกเป็นเวลาให้แม่พิสูจน์พ่อหน่อยนะ... ตุบ ๆ อีกแล้ว ฉันจุกมาก... ฉันพยายามจับเสาประคองตัวเองลุก นั่งก็จุก ลุกก็จุก! ยืนก็จุก...! "หนูเมย์ ไหวไม่ลูก เป็นอะไร?" คุณแม่รีบวิ่งออกมาประคองฉัน ฉันห
Last Updated : 2025-03-16พัง ไม่อยากเห็นเมย์เครียด...
ฉันพละออกจากอ้อมกอดพี่ที ก่อนจะรีบเช็ดน้ำตาที่เหลืออยู่บนแก้ม... "ชะ… ช่วยเมย์เก็บของหน่อยค่ะ " พี่ทีพยักหน้า ก่อนจะจับมือฉันแน่น… "วันนี้กลับไปนอนบ้านมั้ย หรือจะนอนที่โรงแรม" "โรงแรมก็ได้ค่ะ เดี๋ยวคุณพ่อเห็น แล้วเป็นห่วง" เขายิ้มเบา ๆ แล้วเราสองคนก็เข้ามาในห้อง เริ่มเก็บเสื้อผ้า เก็บของใช้... แล้วไปโรงแรม โรงแรมอนันธรา… "คุณที คุณเมย์ สวัสดีครับ" พนักงานต้อนรับและเบลบอย รีบวิ่งมาช่วยพี่ทียกของ และลากกระเป๋าให้ฉัน… พี่ทีเปิดห้องสวีทให้ฉันห้องนึง... พอพนักงานยกของมาวางแล้วออกไป ฉันก็นอนราบลงไปกับเตียงทันที ฉันเหนื่อย หนักพุงโต ๆ นี้จัง... พี่ทีเดินตามมาในห้อง… ยืนมองฉันที่นอนอยู่บนเตียง... ก่อนจะค่อย ๆ นั่งยอง ๆ ลงที่พื้น... และ… กำลังถอดรองเท้าให้ฉัน... ถอดรองเท้า! ฉันรีบดันตัวขึ้นจากเตียง มองเขา… ที่กำลังแกะเชือกรองเท้าฉันทีละเส้น... "ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้ค่ะพี่ที" เขาเงยหน้าขึ้นมามองฉันแวบนึง แล้วก้มถอดรองเท้าต่อ
Last Updated : 2025-03-16พัง เซฟตัวเอง?
บีมยิ้มกว้างออกมา... "ฉันจะไปรังเกียจเธอได้ไง... ขอบคุณที่รักและเอ็นดูปลายฟ้านะ เมย์ ฉันยินดีให้เธอเลี้ยงดูปลายฟ้าได้ทุกเมื่อ ขอบคุณจริง ๆ" ฉันยิ้มกว้างแล้วก้มลงไปหอมปลายฟ้าฟอดใหญ่ เราจะได้อยู่ด้วยกันบ่อย ๆ แล้วนะ คนจ๋วย หนูจะมีแม่อีกคนคือแม่เมย์คนนี้ พูดถึงความเป็นแม่... พ่อบอสอยู่กับแม่ฉันนี่หน่า... "บีม บอส... ฉันจะพาไปไหว้พ่อนะ ลุงสมชายอยู่กับแม่ฉัน ตลอดเวลาที่ผ่านมา... ฉันเรียกท่านว่าพ่อ และกราบไหว้ท่านมาตลอด..." "หนูทำบุญให้สมชายทุกปีเลยเหรอ" แม่บอสถามขึ้นมา "ค่ะ... เมย์คิดว่าลุงสมชายเป็นพ่อเมย์ เมย์ทำบุญให้ เมย์ไปเช็ดทำความสะอาดช่องใส่อัฐิตลอด... ถ้าเมย์ไม่อยู่... ยายของเมย์ก็ทำให้ ไม่ต้องห่วงนะคะ ท่านอยู่ข้าง ๆ แม่เมย์ ไม่ได้ไปไหน คุณป้า บีม และบอส ไปเยี่ยมท่านกับเมย์นะคะ" "ขอบคุณมากนะเมย์... ขอโทษที่วันนี้อารมณ์เสียใส่... สงสัยพ่อฉันคงอยากให้ฉันอยู่ข้าง ๆ เธอเหมือนกัน... ไม่รู้ว่าอะไรดลใจฉัน ให้ช่วยเธอ แถมยังอยากช่วยไปซะทุกอย่างอีก เห้อ... ฉันคิดว่าฉันชอบเธอ... แต่ไม่ใช่อ่
Last Updated : 2025-03-16
Latest chapter
พัง เกิดจากความรัก [จบ]
ฉันตื่นเช้าบิดขี้เกียจซ้ายขวา... จนเผลอโดนคนข้าง ๆ พี่ที เขินจัง เมื่อคืนมันเผ็ดร้อนมาก ทั้งฉัน และพี่ที ถึงจะเป็นสามีภรรยากันแล้ว... แต่ฉันยังเขิน ฉันนอนจ้องหน้าหล่อ ๆ ของเขา นอนมองจมูกโด่ง มองขนตายาว ๆ หล่อจัง พี่ทีของเมย์ "ว้าย~ พี่ที" อยู่ ๆ เขาก็ขยับตัว ดึงฉันไปกอดแนบอก ‘ตึก ตึก ตึก’ หัวใจเต้นแรงจัง... "อยากกินพี่อีกแล้วเหรอ พี่ไม่ไหวแล้ว น้ำหมดตัว" "บ้า!" ฉันตีแขนเขาเบา ๆ ก่อนที่เขา... จะพลิกตัวขึ้นคร่อมฉัน... เอ่อ เนื้อแนบเนื้อ... เรายังไม่ใส่เสื้อผ้ากันเลย... "พี่ทีคะ เช้าไป..." เขาจ้องฉันไม่ละสายตา... "ทำไมล่ะ ไงครับ... เมียพี่... นี่พี่มีเมียจริง ๆ แล้วเหรอเนี่ย แปลกแหะ ฮ่า ๆ" ฉันยกมือซ้ายโชว์แหวนให้เขาดู "ค่ะ พี่ทีเพิ่งได้เมียถูกต้องตามธรรมเนียมมาเมื่อคืน แต่วันนี้พี่ทีจะได้เมียที่ถูกต้องตามกฎหมายค่ะ" เขายิ้มกว้าง ก่อนที่จะก้มลงมาหอมแก้มฉัน เอ่อ... แผงอกหนา ๆ ของเขามันแนบกับหน้าอกตูม ๆ ของฉันจนแบนเลย...
พัง ความสุขถาวร
ฉันบีบมือน้ำหวานแน่น ก่อนจะสวมกอดเธอ... "ขอบคุณมากน้ำหวาน" เธอยิ้มแล้วยื่นไมค์คืนให้พี่ที แล้วเดินลงไปนั่งข้าง ๆ สามีตัวเอง "เอาหล่ะค่ะ... ถึงเวลาแล้วที่เจ้าสาวจะโยนช่อดอกไม้ ใครโสดรอรับเลยนะคะ เจ้าสาวพร้อมไหม" ฉันรับช่อดอกไม้จากมือณีเวีย ก่อนจะพยักหน้ารัว ฉันมองไปรอบ ๆ งาน ทุกคนตื่นเต้น เดินออกมาหน้าเวทีกันใหญ่ "โยนเลย" เริ่มมีเสียงเชียร์ ฉันหันไปพยักหน้าให้กิ่ง ก่อนที่กิ่งจะเปิดเพลง เพลงนึงขึ้นมาเธอคือทุกสิ่ง ในความจริงในความฝัน... คือทุกอย่างเหมือนใจต้องการ... เธอเป็นนิทาน ที่ฉันอ่าน ก่อนหลับตาและนอนฝัน... เธอคือหัวใจ ไม่ว่าใครไม่อาจเทียมเทียบเท่าเธอ... ช่างโชคดีที่เจอ ได้ตกหลุมรักเธอ... ได้มีเธอ เคียงข้างกันคงจะมีเพียงเธอทำให้โลกนั้นหยุดหมุน เพียงเธอสบตาฉัน... คงจะมีเพียงเธอที่หยุดหัวใจของฉันไว้ตรงนี้... ตรงที่เธอเธอเพียงคนเดียวและเพียงเธอที่ต้องการ... ฉันจะทำทุก ๆ ทางด้วยวิญญาณและหัวใจ... นั่นคือฉันจะรักเธอไม่ว่าเป็นเมื่อไรสถานใด... ทั้งหัวใจฉันมีเธอเพียงคนเดียว...(คู่ชีวิต: Cocktail) ฉันกำช่อดอกไม้แน
พัง เซอร์ไพรส์ 3
"เมย์จริงเหรอ..." พี่ทีวิ่งมากอดฉัน "แต่เมย์เป็นมะเร็ง... ระยะสุดท้าย..." พี่ทีถอนกอดออกมา ก่อนจะจ้องตาฉัน "เมย์..." ทุกคนตกใจ เงียบกันหมด ฉันเม้มปากแน่น พยายามดึงน้ำตาทั้งหมดที่มีให้มันไหลออกมาอาบแก้ม "เมย์อยู่ได้ไม่นาน ฮือ ๆ ขอบคุณที่เซอร์ไพรส์เมย์ เมย์ดีใจมาก ฮือ ๆ" เพื่อน ๆ เริ่มร้องไห้ คุณแม่... ยาย และคุณพ่อ มองมาที่ฉัน ก่อนจะเดินเข้ามากอดฉันทุกคน "เมย์..." คุณพ่อเริ่มกุมขมับ... พี่ทีถอนหายใจยาวๆเขาพยายามกอดและหอมฉันไม่หยุด "ไม่เป็นไร พี่จะพาเมย์ไปรักษา ยังไงพี่ก็จะอยู่ข้าง ๆ เมย์นะ..." ฉันซุกหน้าลงแผงอกกว้าง พยายามส่งเสียงสะอื้นไห้ดัง ๆ "ฮือ ๆ เมย์แต่งงานไม่ได้หรอก พี่ทีจะดูแลภรรยาขี้โรคคนนี้ไหวเหรอคะ ฮือ ๆ คุณพ่อด้วย คุณพ่อไม่ต้องพิสูจน์คนรับธุรกิจพันล้านของคุณพ่อหรอก ไม่นานเมย์ก็จากโลกนี้ไปแล้ว..." คุณพ่อเริ่มเครียดอย่างเห็นได้ชัด "เมย์ พี่ดูแลเมย์เองไม่ต้องร้องแล้วนะ พอแล้ว วันนี้พี่ขอโทษที่ทำเมย์ร้องไห้ อย่าร้องนะ" "ไม่เป็นไรนะเมย์ ลูกต้องเข้มแข็งนะ" คุณพ่
พัง เซอร์ไพรส์ 2
(เมย์ ฮือ ๆ เธออย่าคิดมากนะ ฮือ ๆ) ฉันบีบมือถือแน่น หัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ฉันไม่ไหวแล้ว "อะไร!" (พี่ที... มีผู้หญิงคนอื่น ฮือ ๆ) ทุกอย่างรอบตัวนิ่งสงัด ฉันเหมือนล้มทั้งยืน... ฉันก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว... ปล่อยมือถือในมือร่วงลงพื้นทั้งน้ำตา... "คุณเมย์ คุณเมย์" กิ่งวิ่งมาประคองฉัน ก่อนที่เธอจะบีบไหล่เตือนฉันให้ตั้งสติ... ฉันพยายามมองหน้ากิ่งทั้งน้ำตา ร่างกายตอนนี้มันหมดเรี่ยวแรงจะเดิน ชีวิตนี้ฉันเชื่อใจใครได้บ้าง... ตอบฉันหน่อย ใครก็ได้ตอบฉันที แม้กระทั่งพ่อของลูก... ผู้ชายที่ฉันรัก ผู้ชายที่ฉันจะแต่งงานด้วย เขายังหลอกลวงฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่าเลย... พอเถอะเมย์ลิน กับผู้ชายคนนี้ พอได้แล้ว... เธอหยุดให้ผู้ชายคนนี้ทำร้ายเธอได้แล้ว "ฮือ ๆ ๆ ฮือ ๆ ๆ" ฉันทรุดลงไปนั่งกับพื้น ก้อนสะอื้นก้อนโตโถมใส่ฉัน ฉันได้แต่นั่งทุบกระจกหนา ทุบมันซ้ำ ๆ ทุบจนมือสองข้างมันปวดร้าวไปทั้งมือ... "คุณเมย์ พอเถอะค่ะ พอนะคะ ฮือ ๆ อย่าทำร้ายตัวเองนะคะ ฮือ ๆ" กิ่งกอดฉันแน่น จนร่างบาง ๆ ของเธอสั่นระริกตาม
พัง เซอร์ไพรส์
ฉันยืนมองผลงานตัวเองแล้วอดยิ้มไม่ได้จริง ๆ ออแกไนซ์ที่จ้างมาไม่ทำฉันผิดหวังเลย ถึงเวลาแล้ว… ฉันวางแผนให้เขามาหาดีกว่า... Calling | T (ว่าไง) "พี่ที พรุ่งนี้มารับเมย์ได้ไหมคะ... เมย์เหมือนจะไม่สบายเลยค่ะ กลัวเดินทางคนเดียวไม่ไหว นะคะ" เขาเงียบไปสักพัก (อ๋อ ได้ ๆ พี่ไปไฟลต์เย็นนะ เมย์รอได้ไหม) ไฟลต์เย็น ดีจังเข้าแผนพระอาทิตย์ตกพอดีเลย! "ค่ะ รอ… ไทม์เป็นไงบ้างคะ" เขาเงียบไปสักพัก... อะไรของพี่ที เขาทำอะไรอยู่? (...) ไม่ตอบ… "พี่ทีทำอะไรอยู่คะ..." (เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะเมย์ พี่ยุ่ง ๆ) อยู่ ๆ เขาก็วางสายไป... อะไรกัน เขาเป็นอะไรของเขา ฉันเริ่มเครียดแล้วนะ... ฉันนอนไม่หลับทั้งคืนพี่ทีไม่โทรมา ฉันโทรหา เขาก็ไม่รับ… ลูกก็คิดถึง เขาฉันก็คิดถึง ฉันจะทำยังไงดี... Calling | คุณพ่อ (ไงลูก…) ฉันเม้มปากแน่น ฉันควรถามคุณพ่อดีไหม… "เอ่อ… คุณพ่อทำอะไรอยู่คะ นอนรึยัง เมย์กวนไหม" คุณพ่อเงียบสักพัก เหมือนกำลังบิดขี้เ
พัง พ่ออาสาเลี้ยงลูกเอง!
หมดแรง... พี่ทีหยิบทิชชูมาเช็ดให้ เช็ดไปมองหน้าฉันไป... จากที่ไม่เหนียมอาย ตอนนี้หน้าฉันเริ่มร้อนผ่าวแล้ว... "พอแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ" ฉันรีบหุบขาและหันหน้าไปทางอื่น เมื่อหันไปเจอนาฬิกาที่แขวนอยู่... 20:32 น. พี่ทีไม่กลับกรุงเทพเหรอเนี่ย "พี่ทีกลับกี่โมงคะ..." "ไฟลต์ห้าทุ่ม เมย์ให้พี่พาไทม์กลับด้วยไหม... ดูสิเมย์เหนื่อยมาก ไม่ค่อยได้นอน" ฉันเหนื่อยจริง ๆ แต่ฉันคิดถึงลูกด้วยน่ะสิ... "เอ่อ..." ฉันลังเลใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่มีเหตุผลใดเลยนอกจากคิดถึงลูก... "พี่ไปอ่านมาเมย์ปั๊มนมส่งไปทางเครื่องบินได้นะ เนี่ยพี่เป็นห่วงเมย์ เดี๋ยวพี่เลี้ยงไทม์เอง คุณแม่ช่วย อยู่นี่เมย์ทั้งเลี้ยงลูกทั้งทำงาน ผอมหมดแล้ว" ฉันทำนึกคิด สองอาทิตย์เลยนะ... ฉันต้องห่างลูกตั้งสองอาทิตย์ เห้อ ว่าแต่... พี่ทีจะไม่ไปเที่ยวไหนเลยเหรอเนี่ยถึงได้อาสาเลี้ยงลูกขนาดนี้... "พี่ทีเลี้ยงได้เหรอคะ" เขายิ้มและพยักหน้ารัว "ได้ ลูกเดือนกว่าแล้วนะ... เมย์ค่อยปั๊มนมส่งมาทางเคร
พัง แอบลูกกินกัน
เราสองคนมองหน้ากันแล้วหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่คุณพ่อทีเขาจะดันตัวลุกจากอ่างอาบน้ำ เดินไปอุ้มลูกชายเดินมาหาฉัน... เอ่อ... พ่อช่วยใส่เสื้อผ้า หรือกางเกง ก่อนไหม... น้องชายพ่อ มันชี้หน้าฉันไม่หยุดเลย "ไปใส่เสื้อผ้าเลยไป" เขาหัวเราะ เมื่อเห็นฉันหน้าแดง ก่อนจะวางลูกบนเตียง แล้วรีบแต่งตัว วันนี้ฉันตั้งใจจะโดดงานทั้งวัน จึงขอพี่ทีเข้าไปเคลียร์เอกสารที่ห้องทำงานก่อน ระหว่างที่ฉันนั่งอ่านเอกสารบนโต๊ะ ผู้บริหารใหญ่พ่อลูกอ่อนคนนี้ เขาก็ยืนอุ้มลูก จ้องหน้าฉันไม่หยุด "คุณชลธี คุณจะมองอีกนานไหมคะ ไม่มีสมาธิค่ะ" เขายิ้มเบา ๆ แล้วเดินมาหอมแก้มฉัน "มองคนเก่ง สอนแปปเดียวเอง เมย์ทำงานเก่งขึ้นเยอะนะ... แถมอย่างอื่นก็เก่งขึ้นด้วย" อย่างอื่น? ฉันไปทำอะไรตอนไหนอีกล่ะเนี่ย ฉันขมวดคิ้วสงสัย ในหัวก็พยายามนึกตามไปด้วย อะไรคืออย่างอื่น? "อะไรคืออย่างอื่นคะ..." พี่ทีอมยิ้ม หันซ้าย หันขวา ก่อนจะก้มลงมา... ประกบจูบ... จูบฉัน อื้ม~ เราบดจูบกันเนิ่นนาน จนเขาค่อย ๆ ถอนจูบออก
พัง พ่อแย่งลูกกินนม
ฉันยิ้มกว้าง... ฉันจะเซอร์ไพรส์พี่ทียังไงดี เรื่องนี้คงให้กิ่งช่วยอีกแรง "ว้าว เขินแทนเลยค่ะ เดี๋ยวกิ่งช่วยเอง" ฉันไม่ทันได้ร้องขอ นั่นไงกิ่งเสนอมาแล้ว... ฉันเดินเล่นหาโลเคชั่นเหมาะ ๆ ภูเก็ต ก็ต้องเป็นทะเลอยู่แล้ว ฉันอยากได้บรรยากาศสูง ๆ เห็นทะเลกว้าง ๆ ด้วยน่ะสิ... "คุณเมย์คะ ตรงนี้ไหม เป็นผาเล็ก ๆ เห็นทะเลกว้าง ๆ อยู่ปีกซ้ายของโรงแรมค่ะ ดูไปดูมาเหมือนแหลมพรหมเทพ เล็ก ๆเลยค่ะ" กิ่งเปิดไอแพดเลื่อนให้ฉันดู จริงด้วยสวยจัง... "สวยจัง เอาตรงนี้ล่ะ... กิ่งช่วยหารายชื่อออแกไนซ์พวกร้านดอกไม้ให้เมย์ด้วยนะ..." ฉันยิ้มไป เดินไป แค่นึกก็เขินแล้ว... ขอผู้ชายแต่งงาน แหะ ๆ เขินจัง เมื่อฉันดูโลเคชั่นเสร็จ ก็รีบกลับห้องนอน... วันนี้ฉันเหนื่อยมากนอนกอดลูกไป ให้นมไป แอบหลับไป... ตื่นมาฉันก็นอนคิดแผนขอแต่งงานต่อ ฉันตั้งใจขอพี่ทีแต่งงานวันสุดท้าย แต่จะหาเหตุผลให้เขามายังไงล่ะ ให้มันดูตื่นเต้น... อื้ม… ฉันป่วยก็ได้ หรืออะไรดี... ฉันเลื่อนมือถือดูชุดแต่งงานง่าย ๆ อยากใส่วัน
พัง จับโจร
กว่าไทม์จะหลับก็นั่นล่ะค่ะ ตีสามเหมือนเดิม... ฉันเดินรอบเตียง เดินรอบห้อง… ฉันอุ้มเขานอน คงไม่เหมือนที่พ่อเขาอุ้ม พ่อเขาอุ้มแปปเดียวก็หลับแล้ว ส่วนฉัน... ครึ่งชั่วโมง ไม่ก็หนึ่งชั่วโมงเต็ม ๆ ฉันตื่นเช้ามาให้นมลูกเหมือนเดิม จะอาบน้ำแต่งตัวต้องเปิดประตูห้องน้ำไว้ ดูลูกไป อาบน้ำ แต่งหน้าไป ในใจได้แต่ภาวนา... อย่าเพิ่งร้องนะลูก รอแม่แป๊บนึง... T | Video Calling พี่ทีโทรมาพอดี ฉันรีบกดรับ ก่อนจะเดินไปหาลูก "พี่ที คุยกับลูกหน่อยค่ะ เมย์แต่งตัวแปป" ฉันเอามือถือพิงหมอนไกล ๆ ก่อนจะจับลูกนอนตะแคง... ไทม์เขาไม่ได้มองพ่อเขาหรอก แต่พ่อเขาอ่ะมองลูกชายแล้วยิ้มไม่หุบเลย... (สุดหล่อ ทำอะไรอยู่ลูก กวนแม่รึป่าวครับ) ไทม์ไม่ตอบ ตอบไม่ได้... ฉันได้แต่ยืนมองไกล ๆ หวีผม ทาลิปสติกมองพี่ทีคุยกับลูก (กวนใช่ไหม พ่อเห็นขอบตาแม่ พ่อก็รู้แล้ว... ซนจังลูกพ่อ... กินนมรึยัง) คุยเป็นตุเป็นตะจริง ๆ คุณพ่อคนนี้ (กินแล้วเหรอ นมแม่อร่อยมั้ย เบื่อรึยัง กลับมาค่อยมากินนมพ่อนะ) ฉันยืนกอดอก มองเขาไป ยิ้มไป..
