MasukShare
เซฟตัวเอง?
Terakhir Diperbarui:
2025-03-16 01:40:47
Bab terkait
พัง ข้าวต้มมัด
"หะ... เมย์อยากอะไร" พี่ทียังคงไม่หันมา แถมยังถามฉันกลับอีก นี่เขาไม่รู้จริง ๆ หรือเขาแกล้ง... "อยากเอ่อ..." ทำไมฉันต้องพูดเนี่ย ปกติฉันไม่เคยพูด ไม่เคย...สบตากันไม่ถึงนาทีฉันก็กินกับพี่ทีได้แล้ว "พี่ออกไปรอข้างนอกนะ" ฉันบีบมือเขาแน่น... ก่อนจะกระตุกเบา ๆ "อย่าไปได้ไหม" ฮือฉันเป็นอะไรเนี่ย ทำไมฉันอยากถึงขนาดนี้ "เมย์มีอะไรเหรอ" แล้วเขาก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีกตามเคย "เอ่อ... เมย์อยากอ่ะ" "อยากกินอะไรล่ะ... เดี๋ยวพี่สั่งรูมเซอร์วิสให้" อะไรของพี่ทีเนี่ย..แกล้งกันใช่ไหม "อยากกิน เอ่อ... ข้าวต้มมัดค่ะ ใช่ ๆ ข้าวต้มมัด" เขายกมือซ้ายขึ้นดูนาฬิกา... "มันดึกแล้ว พี่จะลองถามให้ ถ้าไม่ได้ ต้องรอเช้านะ" "มะ... ไม่ใช่ค่ะ ข้าวต้มมัดอ่ะ" พี่ทีหันกลับมามองหน้าฉัน เขาหน้าแดง แต่ก็มิวายทำขมวดคิ้วสงสัย... "หื้ม ก็ใช่ไงข้าวต้มมัด ที่โรงแรมมีบางเวลา..." ฉันหลับตาปี๋ อึดอัดอย่างบอกไม่ถูก... หน้าอกหน้าใจตอนนี้มันก็เด้งชูชันรอเขาเห
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16พัง อีกรอบ
เอวหนายังทำงานช้า ๆ ก่อนที่มันจะหยุดลง... เราละริมฝีปากออกจากกัน แล้วจ้องตากันอยู่ชั่วครู่... แต่ฉันรีบหลบตา แก้มขาว ๆ เริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้ง "ยังไงดีเมย์..." ฉันไม่ตอบ… เขาก็ยังแช่แก่นกายที่เปียกไปด้วยน้ำรักของเราสองคนไว้แบบนั้น... "ยะ… ยังไงล่ะคะ" ฉันไม่กล้าสบตาเขา... หน้าอกหน้าใจยังคงแนบชิดกับแผงอกแข็ง ๆ ของเขาอยู่... "เมื่อไหร่เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมครับ" ฉันยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะหันไปมองหน้าคม ๆ นั้น "เลิกเจ้าชู้แล้วเหรอคะ... ถึงเสร็จเร็ว" เขายิ้มเบา ๆ ก่อนจะพยักหน้า "อื้ม ไม่มีนาน พี่ไม่บอกเหรอกว่าเลิกยัง เมย์ดูเอาเองเถอะ..." ฉันเอานิ้วชี้เขี่ยแก้มเขาเบา ๆ จนอยู่ ๆ เขาจับมือฉันไปจุมพิต "เมย์ยังกลัวอยู่เลย..." มือหนาบีบมือฉันแน่น "ตามใจเมย์ ไว้เมย์สบายใจก่อนดีกว่า... พี่จะรอ พี่รอได้ นานแค่ไหน พี่ก็จะรอ..." ฉันหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะโอบแก้มเขา... แล้วดึงมันลงมาจูบ อื้ม... เราส่งลิ้นนุ่มคลอเคลียกันอีกครั้ง... ก่อนที่มือหนาจะขยับเข้า
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16พัง ลูกชาย... พ่อที
ฉันรีบดันตัวลุกจะไปอาบน้ำ เขิน จนทำตัวไม่ถูก... "เอ่อ กินก็ได้ค่ะ... เมย์อาบน้ำก่อนนะคะ" ฉันรีบหันไปตอบเขา ก่อนจะวิ่งเข้าไปอาบน้ำ พี่ทีไปเปลี่ยนชุดที่ห้องทำงานรอฉัน... วันนี้ไทม์ก็ 24 สัปดาห์แล้ว! ไปหาหมอกันเถอะนะลูก... ฉันลงมาหาพี่ทีที่ห้องทำงาน เปิดประตูเข้าไปก็เห็นหน้าหล่อ ๆ ใส่สูท เซ็ทผมเรียบร้อย แถมยังนั่งตรวจเอกสารอีกต่างหาก... ขยันจริง ๆ "โทษทีเมย์ พี่ไม่ได้ขึ้นไปรับ พอดีมีเอกสารด่วนของเมย์ ดูก่อนไหม" เขาตรวจงานให้ฉันเหรอเนี่ย "ฝากพี่ทีจัดการเลยค่ะ แหะ ๆ ไปกันเถอะ เดี๋ยวไม่ทัน" เขาดันตัวลุกจากเก้าอี้ แล้วเดินมาจับมือฉัน... โอเค... จับก็จับ... ยอม มาถึงโรงพยาบาลก็เกือบเลท รถติดตามเคย เห็นรถติด ๆ แบบนี้ฉันเริ่มจะคิดถึงโคราชแล้ว... เหนื่อยมาก ยิ่งท้องยิ่งเหนื่อย เอ๊ะ... หรือเหนื่อยที่เมื่อคืนจัดหนักรึป่าวก็ไม่รู้ เหอ ๆ รอเข้าห้องตรวจ... "เมย์... กินข้าวที่พี่สั่งให้แล้วใช่ไหม" ฉันพยักหน้าเบา ๆ "ค่ะ... พี่ทีกินยังคะ..."
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16พัง ซ่อมแซม
หลังจากที่ตกลงวันไปโคราช ตกลงทำเว็บไซต์ ของโรงแรมเสร็จ คุณพ่อคุณแม่ออกไปเดินตรวจโรงแรมกันนิดหน่อย ก่อนจะขอตัวไปทำธุระต่อ... ส่วนปลายฟ้าหลับปุ๋ยบนตักฉัน... ที่ต้องนอนบนตักแบบนี้เพราะไม่ยอมห่างฉันเลย... กอดคอฉันไว้แน่น... วางไม่ได้ ปลายฟ้าร้องงอแงทันที สงสัยคิดถึงกันมาก… "แอะ แอ้" เนี่ย… พอรู้สึกตัวก็จะลืมตามอง ให้ตัวเองสบายใจ หากเป็นฉันอุ้มอยู่เขาก็จะหลับต่อ… ร้ายไหมล่ะเด็กคนนี้! "ชู่ว เอเอ้ นะลูก เอเอ้~" ฉันเขย่าเบา ๆ ตาโต ๆ ก็ค่อย ๆ ปรือหลับไปอีกครั้ง... "เมย์เธอไม่อยู่ ฉันจะบ้า! อยู่กับเธอเลี้ยงง่ายมาก ไม่รู้ปลายฟ้าเป็นอะไร" "ถ้ายุ่งก็พาปลายฟ้ามาฝากไว้สิ… ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก" พี่ทีลูบหัวปลายฟ้าเบา ๆ จนบอสยิ้มกว้าง "ฉันชักจะชอบแฟนเธอแล้วสิ" อ้าว "เห้ย!" พี่ทีรีบขยับตัวหนีทันที จนบอสหัวเราะลั่นห้อง… "ฮ่า ๆ ล้อเล่นเว้ย! ขนลุก" ให้ตายเถอะสองคนนี้... ‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’ "เชิญค่ะ..." กิ่งเปิดประตูเข้ามา พร้อมยกกาแฟกับน้ำส้มมาเสิร
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16พัง คนหิวผัว
เรามาถึงร้านกันเรียบร้อย มาถึงณีเวียบ่นทันที "มาช้ามาก... แต่มีคนช้ากว่าคือ น้ำหวาน! รอหมอนายออกเวร" ณีเวียทำหน้ามุ่ย ไม่นานน้ำหวานก็มาถึง เราคุยกันสนุกสนาน น้ำหวานเล่าถึงของขวัญวันแต่งงานที่พวกผู้ชายมอบให้หมอนาย..มันคือยาดองโด่ไม่รู้ล้ม... ณีเวียสนใจใหญ่ เอ่อ... ไม่ใช่แค่ณีเวีย ผู้หญิงทุกคน เราแค่อยากรู้ว่ามันใช้ได้ผลจริงไหม น้ำหวานคอนเฟิร์ม 'หากสงสารแฟนก็อย่ากินมันเลยนะ... เกือบตาย' ขนลุกเลย! ปกติแทบตายอยู่แล้ว หากกินไอ้ยาดองบ้า ๆ นั้น คงสลบไปยาว ๆ พี่ทีแอบเหล่มองฉันเบา ๆ ฉันจึงรีบจิกตาใส่... เพราะแค่นี้ก็จะไม่ไหวอยู่แล้ว ทุกคนแอบถามสถานะฉันกับพี่ที ฉันไม่ได้เล่าอะไรมาก บอกแค่รอดูพฤติกรรม... ถึงจะกินกันที่คอนโดแทบทุกวันก็เถอะ... ฉันอยากปลดปล่อยเอง เขาเรียกว่า เอ่อ... ทั้งสบายตัว ทั้งสบายใจ หลังจากคุยสังสรรค์กับเพื่อนวันนี้ เราตั้งใจกลับไปนอนที่บ้าน ไม่สิ แค่ฉัน... คุณพ่อสั่งห้ามนอนด้วยกัน ถ้ายังไม่แต่งงาน คุณพ่อช่างไม่รู้อะไรเลย... ไม่ได้นอนด้วยกัน... ก็กินกันได้ วันนี้ปลายฟ้ามานอนกับฉัน กำลังเ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16พัง กินผัวสมใจ
ฉันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ และจ้องหน้าพี่ที... ยุบหนอ พองหนอ... "เมย์ นอนได้แล้วทดึกแล้ว" เขาค่อย ๆ พยุงฉันยืนขึ้น แต่ฉันกลับจับแขนสองข้างเขาไว้แน่น… "พะ… พี่ที... เมย์ขอ แปปเดียวนะคะ" เขาจ้องหน้าฉันอีกครั้ง… ก่อนจะตัดสินใจอุ้มฉัน ไปนอนบนเตียง "นอนเถอะนะ" อะไร ไม่เอาแบบนี้ อุ้มฉันมานอนบนเตียงทำไมถ้าไม่เอา โอย… ฉันจะกินพี่ทีให้ได้ ฉันต้องได้เขาตอนนี้ และเดี๋ยวนี้... "นอน! ไม่เอาอะพี่ที จะเอา..." ฉันนอนหน้ามุ่ย แต่สายตายังมองซิกแพค กับแผงอกแน่น ๆ ของเขาอยู่... "เมย์ท้องแก่แล้วนะ เดี๋ยวก็โดนหัวไทม์หรอก" ทำไมต้องเล่นตัว ฉันไม่เข้าใจ แต่ก่อนเจอกันทีไร มีอะไรกันทุกครั้ง หรือตอนนี้ฉันหิวบ่อยไป? "พี่ที ทำไมไม่เหมือนเดิม... แต่ก่อนเรามีอะไรกันทุกครั้งที่เจอกันเลยนะ!" เขาหัวเราะเบา ๆ แล้วล้มตัวลงมานอนข้าง ๆ ฉัน "เมื่อก่อนเจอกันทุกวันที่ไหน... นอน ๆ" เขาตบก้นกล่อมฉันเบา ๆ แต่ฉันรีบจับมือเขาออก "ถ้าไม่เอา พี่ทีก็อย่าจับตัวเมย์" เขาไมสนใจที่ฉันพูด กลับขยับตัวเข้ามาชิ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16พัง มีผัวเป็นตัวเป็นตน...
ฉันหัวเราะท่าทางเขาเบา ๆ มันน่ารักจริง ๆ "แค่มีอะไรกันทุกวัน มันลำบากมากเหรอคะ" ฉันเอานิ้วชี้จิ้ม ๆ หน้าอกเขา "เมย์ท้องไง ท้องจะคลอดอยู่แล้ว โดนหัวลูกจะทำยังไง ของพี่ยิ่งยาว ๆ" แหม! "ขอดูหน่อยค่ะ ว่ายาวจริงไหม เมย์ลืมละ" ฉันขยับไปดึงกางเกงเขาลง พี่ทีรีบจับมือฉันไว้... เดี๋ยวนี้เริ่มหวงแล้ว! "พอเลย ใจเย็น ๆ" ฉันเซ็งจริง ๆ เลยล้มตัวนอนบนเตียง หลับตา ถอนหายใจฟึดฟัดใส่เขา อยู่ ๆ ผ้าถุงฉันก็ถูกเลิกขึ้น... ฉันปรือตามอง ก่อนจะยิ้มชอบใจ เอ... ใครมาทำอะไรน้องสาวฉันนะ... "ไหน ขอคุยกับน้องสาวเมย์หน่อย ช่วงนี้เป็นอะไร ทำไมร้ายนัก" เขาค่อย ๆ ดึงกางเกงในฉันออกจากเรียวขา... ก่อนจะกดหน้าเข้ามาใกล้ ๆ มัน... นิ้วยาวเริ่มไล่สัมผัสตามร่องสวาท เปิดกลีบกุหลาบสีสดเชยชมทีละกลีบ... เขาแตะ แตะสะกิดมันเบา ๆ เป็นจังหวะ จนฉันเผลอเด้งเอวกระเส่า ตามจังหวะเขา... "อ่าส์... ทรมานจัง" หน้าคมเงยขึ้นมามองฉัน เขายิ้มชอบใจ แล้วลงมือจัดการ น้องสาวแสนซนของฉันต่อ...
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16พัง จับได้ ?
ฉันยืนมองเขาสองคนสักพัก… ฉันอยากรู้ ว่าพี่ทีเขาจะจัดการผู้หญิงคนนี้ยังไง "อะไรกันคะ ใครเขาก็ลือกัน ว่าผู้บริหารที่นี่… ชอบกินสาว ๆ" เธอเดินเอามือไปลูบไหล่เขา อดทนไว้เมย์ลิน… ดูคนของเธอก่อน ว่าเขาจะทำยังไง? พี่ทีรีบจับมือเธอออกจากไหล่... "ผมแต่งงาน มีลูกแล้ว" เขาเดินกลับไปที่โต๊ะทำงาน นั่งลงที่เก้าอี้ ก่อนจะหยิบเอกสารแผ่นหนึ่งออกมา... อะไร เอกสาร อะไร? "ไม่เห็นมีข่าวว่าคุณทีแต่งงาน แหวนก็ไม่ใส่ จะปฏิเสธมีน ไม่เห็นต้องโกหกอะไรที่มันเชื่อไม่ได้ด้วยล่ะคะ..." ผู้หญิงสมัยนี้มันอะไรกัน...! เธอก้าวยาว ๆ ไปล็อคประตู ก่อนจะหันกลับมายิ้มยั่วใส่พี่ที... นิ้วขาว ๆ ค่อย ๆ แกะกระดุมออกทีละเม็ด ทีละเม็ด... จนตอนนี้มันโชว์เนินอกขาวแล้ว... พี่ทีหันมองไปทางอื่น แล้วถอนหายใจ... แต่ทว่า เธอกลับเดินมาหยุดตรงหน้าพี่ทีอีก "ออกไปห่าง ๆ ตัวผม" เสียงนิ่ง ๆ เรียบ ๆ ฉันเองก็ไม่เคยได้ยินมันมาก่อน... "มีนได้ยินชื่อเสียงคุณทีมานานแล้ว... ให้มีนเป็นของคุณทีอีกคนนะคะ มีนสัญญาจะไม่ซน จะอยู่เงียบ ๆ นะค
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16
Bab terbaru
พัง เกิดจากความรัก [จบ]
ฉันตื่นเช้าบิดขี้เกียจซ้ายขวา... จนเผลอโดนคนข้าง ๆ พี่ที เขินจัง เมื่อคืนมันเผ็ดร้อนมาก ทั้งฉัน และพี่ที ถึงจะเป็นสามีภรรยากันแล้ว... แต่ฉันยังเขิน ฉันนอนจ้องหน้าหล่อ ๆ ของเขา นอนมองจมูกโด่ง มองขนตายาว ๆ หล่อจัง พี่ทีของเมย์ "ว้าย~ พี่ที" อยู่ ๆ เขาก็ขยับตัว ดึงฉันไปกอดแนบอก ‘ตึก ตึก ตึก’ หัวใจเต้นแรงจัง... "อยากกินพี่อีกแล้วเหรอ พี่ไม่ไหวแล้ว น้ำหมดตัว" "บ้า!" ฉันตีแขนเขาเบา ๆ ก่อนที่เขา... จะพลิกตัวขึ้นคร่อมฉัน... เอ่อ เนื้อแนบเนื้อ... เรายังไม่ใส่เสื้อผ้ากันเลย... "พี่ทีคะ เช้าไป..." เขาจ้องฉันไม่ละสายตา... "ทำไมล่ะ ไงครับ... เมียพี่... นี่พี่มีเมียจริง ๆ แล้วเหรอเนี่ย แปลกแหะ ฮ่า ๆ" ฉันยกมือซ้ายโชว์แหวนให้เขาดู "ค่ะ พี่ทีเพิ่งได้เมียถูกต้องตามธรรมเนียมมาเมื่อคืน แต่วันนี้พี่ทีจะได้เมียที่ถูกต้องตามกฎหมายค่ะ" เขายิ้มกว้าง ก่อนที่จะก้มลงมาหอมแก้มฉัน เอ่อ... แผงอกหนา ๆ ของเขามันแนบกับหน้าอกตูม ๆ ของฉันจนแบนเลย...
พัง ความสุขถาวร
ฉันบีบมือน้ำหวานแน่น ก่อนจะสวมกอดเธอ... "ขอบคุณมากน้ำหวาน" เธอยิ้มแล้วยื่นไมค์คืนให้พี่ที แล้วเดินลงไปนั่งข้าง ๆ สามีตัวเอง "เอาหล่ะค่ะ... ถึงเวลาแล้วที่เจ้าสาวจะโยนช่อดอกไม้ ใครโสดรอรับเลยนะคะ เจ้าสาวพร้อมไหม" ฉันรับช่อดอกไม้จากมือณีเวีย ก่อนจะพยักหน้ารัว ฉันมองไปรอบ ๆ งาน ทุกคนตื่นเต้น เดินออกมาหน้าเวทีกันใหญ่ "โยนเลย" เริ่มมีเสียงเชียร์ ฉันหันไปพยักหน้าให้กิ่ง ก่อนที่กิ่งจะเปิดเพลง เพลงนึงขึ้นมาเธอคือทุกสิ่ง ในความจริงในความฝัน... คือทุกอย่างเหมือนใจต้องการ... เธอเป็นนิทาน ที่ฉันอ่าน ก่อนหลับตาและนอนฝัน... เธอคือหัวใจ ไม่ว่าใครไม่อาจเทียมเทียบเท่าเธอ... ช่างโชคดีที่เจอ ได้ตกหลุมรักเธอ... ได้มีเธอ เคียงข้างกันคงจะมีเพียงเธอทำให้โลกนั้นหยุดหมุน เพียงเธอสบตาฉัน... คงจะมีเพียงเธอที่หยุดหัวใจของฉันไว้ตรงนี้... ตรงที่เธอเธอเพียงคนเดียวและเพียงเธอที่ต้องการ... ฉันจะทำทุก ๆ ทางด้วยวิญญาณและหัวใจ... นั่นคือฉันจะรักเธอไม่ว่าเป็นเมื่อไรสถานใด... ทั้งหัวใจฉันมีเธอเพียงคนเดียว...(คู่ชีวิต: Cocktail) ฉันกำช่อดอกไม้แน
พัง เซอร์ไพรส์ 3
"เมย์จริงเหรอ..." พี่ทีวิ่งมากอดฉัน "แต่เมย์เป็นมะเร็ง... ระยะสุดท้าย..." พี่ทีถอนกอดออกมา ก่อนจะจ้องตาฉัน "เมย์..." ทุกคนตกใจ เงียบกันหมด ฉันเม้มปากแน่น พยายามดึงน้ำตาทั้งหมดที่มีให้มันไหลออกมาอาบแก้ม "เมย์อยู่ได้ไม่นาน ฮือ ๆ ขอบคุณที่เซอร์ไพรส์เมย์ เมย์ดีใจมาก ฮือ ๆ" เพื่อน ๆ เริ่มร้องไห้ คุณแม่... ยาย และคุณพ่อ มองมาที่ฉัน ก่อนจะเดินเข้ามากอดฉันทุกคน "เมย์..." คุณพ่อเริ่มกุมขมับ... พี่ทีถอนหายใจยาวๆเขาพยายามกอดและหอมฉันไม่หยุด "ไม่เป็นไร พี่จะพาเมย์ไปรักษา ยังไงพี่ก็จะอยู่ข้าง ๆ เมย์นะ..." ฉันซุกหน้าลงแผงอกกว้าง พยายามส่งเสียงสะอื้นไห้ดัง ๆ "ฮือ ๆ เมย์แต่งงานไม่ได้หรอก พี่ทีจะดูแลภรรยาขี้โรคคนนี้ไหวเหรอคะ ฮือ ๆ คุณพ่อด้วย คุณพ่อไม่ต้องพิสูจน์คนรับธุรกิจพันล้านของคุณพ่อหรอก ไม่นานเมย์ก็จากโลกนี้ไปแล้ว..." คุณพ่อเริ่มเครียดอย่างเห็นได้ชัด "เมย์ พี่ดูแลเมย์เองไม่ต้องร้องแล้วนะ พอแล้ว วันนี้พี่ขอโทษที่ทำเมย์ร้องไห้ อย่าร้องนะ" "ไม่เป็นไรนะเมย์ ลูกต้องเข้มแข็งนะ" คุณพ่
พัง เซอร์ไพรส์ 2
(เมย์ ฮือ ๆ เธออย่าคิดมากนะ ฮือ ๆ) ฉันบีบมือถือแน่น หัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ฉันไม่ไหวแล้ว "อะไร!" (พี่ที... มีผู้หญิงคนอื่น ฮือ ๆ) ทุกอย่างรอบตัวนิ่งสงัด ฉันเหมือนล้มทั้งยืน... ฉันก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว... ปล่อยมือถือในมือร่วงลงพื้นทั้งน้ำตา... "คุณเมย์ คุณเมย์" กิ่งวิ่งมาประคองฉัน ก่อนที่เธอจะบีบไหล่เตือนฉันให้ตั้งสติ... ฉันพยายามมองหน้ากิ่งทั้งน้ำตา ร่างกายตอนนี้มันหมดเรี่ยวแรงจะเดิน ชีวิตนี้ฉันเชื่อใจใครได้บ้าง... ตอบฉันหน่อย ใครก็ได้ตอบฉันที แม้กระทั่งพ่อของลูก... ผู้ชายที่ฉันรัก ผู้ชายที่ฉันจะแต่งงานด้วย เขายังหลอกลวงฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่าเลย... พอเถอะเมย์ลิน กับผู้ชายคนนี้ พอได้แล้ว... เธอหยุดให้ผู้ชายคนนี้ทำร้ายเธอได้แล้ว "ฮือ ๆ ๆ ฮือ ๆ ๆ" ฉันทรุดลงไปนั่งกับพื้น ก้อนสะอื้นก้อนโตโถมใส่ฉัน ฉันได้แต่นั่งทุบกระจกหนา ทุบมันซ้ำ ๆ ทุบจนมือสองข้างมันปวดร้าวไปทั้งมือ... "คุณเมย์ พอเถอะค่ะ พอนะคะ ฮือ ๆ อย่าทำร้ายตัวเองนะคะ ฮือ ๆ" กิ่งกอดฉันแน่น จนร่างบาง ๆ ของเธอสั่นระริกตาม
พัง เซอร์ไพรส์
ฉันยืนมองผลงานตัวเองแล้วอดยิ้มไม่ได้จริง ๆ ออแกไนซ์ที่จ้างมาไม่ทำฉันผิดหวังเลย ถึงเวลาแล้ว… ฉันวางแผนให้เขามาหาดีกว่า... Calling | T (ว่าไง) "พี่ที พรุ่งนี้มารับเมย์ได้ไหมคะ... เมย์เหมือนจะไม่สบายเลยค่ะ กลัวเดินทางคนเดียวไม่ไหว นะคะ" เขาเงียบไปสักพัก (อ๋อ ได้ ๆ พี่ไปไฟลต์เย็นนะ เมย์รอได้ไหม) ไฟลต์เย็น ดีจังเข้าแผนพระอาทิตย์ตกพอดีเลย! "ค่ะ รอ… ไทม์เป็นไงบ้างคะ" เขาเงียบไปสักพัก... อะไรของพี่ที เขาทำอะไรอยู่? (...) ไม่ตอบ… "พี่ทีทำอะไรอยู่คะ..." (เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะเมย์ พี่ยุ่ง ๆ) อยู่ ๆ เขาก็วางสายไป... อะไรกัน เขาเป็นอะไรของเขา ฉันเริ่มเครียดแล้วนะ... ฉันนอนไม่หลับทั้งคืนพี่ทีไม่โทรมา ฉันโทรหา เขาก็ไม่รับ… ลูกก็คิดถึง เขาฉันก็คิดถึง ฉันจะทำยังไงดี... Calling | คุณพ่อ (ไงลูก…) ฉันเม้มปากแน่น ฉันควรถามคุณพ่อดีไหม… "เอ่อ… คุณพ่อทำอะไรอยู่คะ นอนรึยัง เมย์กวนไหม" คุณพ่อเงียบสักพัก เหมือนกำลังบิดขี้เ
พัง พ่ออาสาเลี้ยงลูกเอง!
หมดแรง... พี่ทีหยิบทิชชูมาเช็ดให้ เช็ดไปมองหน้าฉันไป... จากที่ไม่เหนียมอาย ตอนนี้หน้าฉันเริ่มร้อนผ่าวแล้ว... "พอแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ" ฉันรีบหุบขาและหันหน้าไปทางอื่น เมื่อหันไปเจอนาฬิกาที่แขวนอยู่... 20:32 น. พี่ทีไม่กลับกรุงเทพเหรอเนี่ย "พี่ทีกลับกี่โมงคะ..." "ไฟลต์ห้าทุ่ม เมย์ให้พี่พาไทม์กลับด้วยไหม... ดูสิเมย์เหนื่อยมาก ไม่ค่อยได้นอน" ฉันเหนื่อยจริง ๆ แต่ฉันคิดถึงลูกด้วยน่ะสิ... "เอ่อ..." ฉันลังเลใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่มีเหตุผลใดเลยนอกจากคิดถึงลูก... "พี่ไปอ่านมาเมย์ปั๊มนมส่งไปทางเครื่องบินได้นะ เนี่ยพี่เป็นห่วงเมย์ เดี๋ยวพี่เลี้ยงไทม์เอง คุณแม่ช่วย อยู่นี่เมย์ทั้งเลี้ยงลูกทั้งทำงาน ผอมหมดแล้ว" ฉันทำนึกคิด สองอาทิตย์เลยนะ... ฉันต้องห่างลูกตั้งสองอาทิตย์ เห้อ ว่าแต่... พี่ทีจะไม่ไปเที่ยวไหนเลยเหรอเนี่ยถึงได้อาสาเลี้ยงลูกขนาดนี้... "พี่ทีเลี้ยงได้เหรอคะ" เขายิ้มและพยักหน้ารัว "ได้ ลูกเดือนกว่าแล้วนะ... เมย์ค่อยปั๊มนมส่งมาทางเคร
พัง แอบลูกกินกัน
เราสองคนมองหน้ากันแล้วหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่คุณพ่อทีเขาจะดันตัวลุกจากอ่างอาบน้ำ เดินไปอุ้มลูกชายเดินมาหาฉัน... เอ่อ... พ่อช่วยใส่เสื้อผ้า หรือกางเกง ก่อนไหม... น้องชายพ่อ มันชี้หน้าฉันไม่หยุดเลย "ไปใส่เสื้อผ้าเลยไป" เขาหัวเราะ เมื่อเห็นฉันหน้าแดง ก่อนจะวางลูกบนเตียง แล้วรีบแต่งตัว วันนี้ฉันตั้งใจจะโดดงานทั้งวัน จึงขอพี่ทีเข้าไปเคลียร์เอกสารที่ห้องทำงานก่อน ระหว่างที่ฉันนั่งอ่านเอกสารบนโต๊ะ ผู้บริหารใหญ่พ่อลูกอ่อนคนนี้ เขาก็ยืนอุ้มลูก จ้องหน้าฉันไม่หยุด "คุณชลธี คุณจะมองอีกนานไหมคะ ไม่มีสมาธิค่ะ" เขายิ้มเบา ๆ แล้วเดินมาหอมแก้มฉัน "มองคนเก่ง สอนแปปเดียวเอง เมย์ทำงานเก่งขึ้นเยอะนะ... แถมอย่างอื่นก็เก่งขึ้นด้วย" อย่างอื่น? ฉันไปทำอะไรตอนไหนอีกล่ะเนี่ย ฉันขมวดคิ้วสงสัย ในหัวก็พยายามนึกตามไปด้วย อะไรคืออย่างอื่น? "อะไรคืออย่างอื่นคะ..." พี่ทีอมยิ้ม หันซ้าย หันขวา ก่อนจะก้มลงมา... ประกบจูบ... จูบฉัน อื้ม~ เราบดจูบกันเนิ่นนาน จนเขาค่อย ๆ ถอนจูบออก
พัง พ่อแย่งลูกกินนม
ฉันยิ้มกว้าง... ฉันจะเซอร์ไพรส์พี่ทียังไงดี เรื่องนี้คงให้กิ่งช่วยอีกแรง "ว้าว เขินแทนเลยค่ะ เดี๋ยวกิ่งช่วยเอง" ฉันไม่ทันได้ร้องขอ นั่นไงกิ่งเสนอมาแล้ว... ฉันเดินเล่นหาโลเคชั่นเหมาะ ๆ ภูเก็ต ก็ต้องเป็นทะเลอยู่แล้ว ฉันอยากได้บรรยากาศสูง ๆ เห็นทะเลกว้าง ๆ ด้วยน่ะสิ... "คุณเมย์คะ ตรงนี้ไหม เป็นผาเล็ก ๆ เห็นทะเลกว้าง ๆ อยู่ปีกซ้ายของโรงแรมค่ะ ดูไปดูมาเหมือนแหลมพรหมเทพ เล็ก ๆเลยค่ะ" กิ่งเปิดไอแพดเลื่อนให้ฉันดู จริงด้วยสวยจัง... "สวยจัง เอาตรงนี้ล่ะ... กิ่งช่วยหารายชื่อออแกไนซ์พวกร้านดอกไม้ให้เมย์ด้วยนะ..." ฉันยิ้มไป เดินไป แค่นึกก็เขินแล้ว... ขอผู้ชายแต่งงาน แหะ ๆ เขินจัง เมื่อฉันดูโลเคชั่นเสร็จ ก็รีบกลับห้องนอน... วันนี้ฉันเหนื่อยมากนอนกอดลูกไป ให้นมไป แอบหลับไป... ตื่นมาฉันก็นอนคิดแผนขอแต่งงานต่อ ฉันตั้งใจขอพี่ทีแต่งงานวันสุดท้าย แต่จะหาเหตุผลให้เขามายังไงล่ะ ให้มันดูตื่นเต้น... อื้ม… ฉันป่วยก็ได้ หรืออะไรดี... ฉันเลื่อนมือถือดูชุดแต่งงานง่าย ๆ อยากใส่วัน
พัง จับโจร
กว่าไทม์จะหลับก็นั่นล่ะค่ะ ตีสามเหมือนเดิม... ฉันเดินรอบเตียง เดินรอบห้อง… ฉันอุ้มเขานอน คงไม่เหมือนที่พ่อเขาอุ้ม พ่อเขาอุ้มแปปเดียวก็หลับแล้ว ส่วนฉัน... ครึ่งชั่วโมง ไม่ก็หนึ่งชั่วโมงเต็ม ๆ ฉันตื่นเช้ามาให้นมลูกเหมือนเดิม จะอาบน้ำแต่งตัวต้องเปิดประตูห้องน้ำไว้ ดูลูกไป อาบน้ำ แต่งหน้าไป ในใจได้แต่ภาวนา... อย่าเพิ่งร้องนะลูก รอแม่แป๊บนึง... T | Video Calling พี่ทีโทรมาพอดี ฉันรีบกดรับ ก่อนจะเดินไปหาลูก "พี่ที คุยกับลูกหน่อยค่ะ เมย์แต่งตัวแปป" ฉันเอามือถือพิงหมอนไกล ๆ ก่อนจะจับลูกนอนตะแคง... ไทม์เขาไม่ได้มองพ่อเขาหรอก แต่พ่อเขาอ่ะมองลูกชายแล้วยิ้มไม่หุบเลย... (สุดหล่อ ทำอะไรอยู่ลูก กวนแม่รึป่าวครับ) ไทม์ไม่ตอบ ตอบไม่ได้... ฉันได้แต่ยืนมองไกล ๆ หวีผม ทาลิปสติกมองพี่ทีคุยกับลูก (กวนใช่ไหม พ่อเห็นขอบตาแม่ พ่อก็รู้แล้ว... ซนจังลูกพ่อ... กินนมรึยัง) คุยเป็นตุเป็นตะจริง ๆ คุณพ่อคนนี้ (กินแล้วเหรอ นมแม่อร่อยมั้ย เบื่อรึยัง กลับมาค่อยมากินนมพ่อนะ) ฉันยืนกอดอก มองเขาไป ยิ้มไป..
