LOGINShare
กินผัวสมใจ
Last Updated:
2025-03-16 01:44:08
Related chapters
พัง มีผัวเป็นตัวเป็นตน...
ฉันหัวเราะท่าทางเขาเบา ๆ มันน่ารักจริง ๆ "แค่มีอะไรกันทุกวัน มันลำบากมากเหรอคะ" ฉันเอานิ้วชี้จิ้ม ๆ หน้าอกเขา "เมย์ท้องไง ท้องจะคลอดอยู่แล้ว โดนหัวลูกจะทำยังไง ของพี่ยิ่งยาว ๆ" แหม! "ขอดูหน่อยค่ะ ว่ายาวจริงไหม เมย์ลืมละ" ฉันขยับไปดึงกางเกงเขาลง พี่ทีรีบจับมือฉันไว้... เดี๋ยวนี้เริ่มหวงแล้ว! "พอเลย ใจเย็น ๆ" ฉันเซ็งจริง ๆ เลยล้มตัวนอนบนเตียง หลับตา ถอนหายใจฟึดฟัดใส่เขา อยู่ ๆ ผ้าถุงฉันก็ถูกเลิกขึ้น... ฉันปรือตามอง ก่อนจะยิ้มชอบใจ เอ... ใครมาทำอะไรน้องสาวฉันนะ... "ไหน ขอคุยกับน้องสาวเมย์หน่อย ช่วงนี้เป็นอะไร ทำไมร้ายนัก" เขาค่อย ๆ ดึงกางเกงในฉันออกจากเรียวขา... ก่อนจะกดหน้าเข้ามาใกล้ ๆ มัน... นิ้วยาวเริ่มไล่สัมผัสตามร่องสวาท เปิดกลีบกุหลาบสีสดเชยชมทีละกลีบ... เขาแตะ แตะสะกิดมันเบา ๆ เป็นจังหวะ จนฉันเผลอเด้งเอวกระเส่า ตามจังหวะเขา... "อ่าส์... ทรมานจัง" หน้าคมเงยขึ้นมามองฉัน เขายิ้มชอบใจ แล้วลงมือจัดการ น้องสาวแสนซนของฉันต่อ...
Last Updated : 2025-03-16พัง จับได้ ?
ฉันยืนมองเขาสองคนสักพัก… ฉันอยากรู้ ว่าพี่ทีเขาจะจัดการผู้หญิงคนนี้ยังไง "อะไรกันคะ ใครเขาก็ลือกัน ว่าผู้บริหารที่นี่… ชอบกินสาว ๆ" เธอเดินเอามือไปลูบไหล่เขา อดทนไว้เมย์ลิน… ดูคนของเธอก่อน ว่าเขาจะทำยังไง? พี่ทีรีบจับมือเธอออกจากไหล่... "ผมแต่งงาน มีลูกแล้ว" เขาเดินกลับไปที่โต๊ะทำงาน นั่งลงที่เก้าอี้ ก่อนจะหยิบเอกสารแผ่นหนึ่งออกมา... อะไร เอกสาร อะไร? "ไม่เห็นมีข่าวว่าคุณทีแต่งงาน แหวนก็ไม่ใส่ จะปฏิเสธมีน ไม่เห็นต้องโกหกอะไรที่มันเชื่อไม่ได้ด้วยล่ะคะ..." ผู้หญิงสมัยนี้มันอะไรกัน...! เธอก้าวยาว ๆ ไปล็อคประตู ก่อนจะหันกลับมายิ้มยั่วใส่พี่ที... นิ้วขาว ๆ ค่อย ๆ แกะกระดุมออกทีละเม็ด ทีละเม็ด... จนตอนนี้มันโชว์เนินอกขาวแล้ว... พี่ทีหันมองไปทางอื่น แล้วถอนหายใจ... แต่ทว่า เธอกลับเดินมาหยุดตรงหน้าพี่ทีอีก "ออกไปห่าง ๆ ตัวผม" เสียงนิ่ง ๆ เรียบ ๆ ฉันเองก็ไม่เคยได้ยินมันมาก่อน... "มีนได้ยินชื่อเสียงคุณทีมานานแล้ว... ให้มีนเป็นของคุณทีอีกคนนะคะ มีนสัญญาจะไม่ซน จะอยู่เงียบ ๆ นะค
Last Updated : 2025-03-16พัง ไปภูเก็ต? น้ำคร่ำเพื่อน!
ฉันทำหน้ามุ่ยก่อนจะหอมแก้มพี่ที ฟอดใหญ่... "บริษัทเมย์ลินไทม์ นี่คืออะไรคะ" เขายิ้มก่อนจะพยุงฉันไปนั่งตัก ที่เก้าอี้... หน้าคมซุกไซร้ซอกคอฉัน เขาหอมและสูดดมมันไม่หยุด... "ของเมย์กับไทม์ไง... หื้ม... ชอบกลิ่นเมย์จัง..." นั่นไง... แถมกระซิบเบา ๆ ใส่หูฉันอีก... ฉันอยากอีกแล้ว! เศร้า หมอสั่งให้ งดกิจกรรมทางเพศ แต่พ่อของลูกก่อกวนฉันจังเลย... ทรมาน "กลิ่นเมย์เหรอคะ กลิ่นยังไง..." "กลิ่นมนุษย์หื่นไง..." มนุษย์หื่นงั้นเหรอ... ฉันหันไปซุกไซร้คอเขากลับ "งั้น... มนุษย์หื่นจะกินแล้วนะ..." พี่ทีรีบเอานิ้วชี้กดปากฉันไว้... เขาจ้องตาฉัน ก่อนจะค่อย ๆ โน้มตัวลงมา จูบ... อื้ม~ มนุษย์หื่น VS มนุษย์หื่น... มือหนาของเขา… ค่อย ๆ ล้วงเข้าไปในกระโปรงฉัน... ก่อนที่จะ ‘ครืน ครืน~’ โทรศัพท์ฉันสั่น! เราถอนจูบออกมามองหน้ากัน ฉันถอนหายใจ แล้วล้วงโทรศัพท์ออกมาเซ็ง ๆ ‘ครืน ครืน~’ สายฝน งั้นเหรอ! "อะไร!" ฉันรับเสียงงุดหงิด จนพี่ทีแอบขำเบา ๆ
Last Updated : 2025-03-16พัง กำเนิดไทม์
สรุปว่าแตงโมปวดท้องคลอด เมื่อสายฝนเห็นน้ำคร่ำแตงโม ถึงกับวิ่งไปอ้วกแตกทันที ฉันพยายามลุกไปประคองแตงโมไปโรงพยาบาล โดยที่สายฝนพยายามตั้งสติโทรหาพี่เอส เราพยายามกันอยู่พักใหญ่ ลำบากลำบนมาก กว่าจะมาถึงโรงพยาบาลกัน ก็ทำฉันแทบหอบ... แตงโมเข้าห้องคลอดไปแล้ว ตามด้วยหมอนายวิ่งตามเข้าไป... "หมอนายนี่หล่อจริงจังมากอ่ะ" สายฝนเกาะประตูพูดเบา ๆ "แกก็ฝากท้องกับหมอนายสิ" สายฝนตกใจ รีบตีแขนฉันทันที เพราะพี่เอสหันควับมามองแล้ว... "อย่าเชียวนะสายฝน อย่าหาว่าพี่ไม่เตือนนะ" อึ๋ย... ขนลุก พี่เอสคนกวน ๆ ทำไมหวงน้องสาวขนาดนี้ สายฝนได้แต่ทำหน้าบึ้ง... เดินไปนั่งรอ "เมย์ แตงเข้าห้องคลอดแล้วเหรอ..." คุณเซ็นเข็นรถเข็นณีเวียมาข้าง ๆ ฉัน "เข้าไปแล้ว... แผลโอเคไหมณีเวีย" ณีเวียทำหน้าเซ็ง "ทรมานอ่ะ ถ้าไม่ท้องแฝดนะ คลอดเองเถอะ" จบคำพูดณีเวีย ฉันก็ฉุกคิดขึ้นมาทันที... หรือฉันควรคลอดเอง จะได้หายเร็ว ทำอะไรสะดวก ฉันนั่งรอนอนรอแตงโมนานสองนาน... สรุปว่าแตงโมผ่าคลอดไม่ได้ เพิ่งกินมา จึงต้อง
Last Updated : 2025-03-16พัง พ่อลูกอ่อน
ฉันตื่นมาในห้องพักฟื้น... ทุกคนอยู่กันครบ ฉันนอนมองพี่ทีอุ้มไทม์พักใหญ่ เขายิ้มไม่หุบ ทั้งหอมแก้มลูกชายซ้ายที ขวาที "ทีจูเนียร์ชัด ๆ" พี่เอสอุ้มไออุ่นเข้ามาใกล้ ๆ "หน้าเหมือนลูกตอนเด็กเลย" คุณแม่เดินไปเขี่ยแก้มไทม์เบา ๆ ทุกคนยิ้มแย้มมีความสุข… "เชื้อพ่อมันแรง" ตาคม ๆ จ้องมองลูกชายเขา… คุณพ่อคนนี้คงภูมิใจสินะ ที่ลูกชายหน้าเหมือนตัวเองขนาดนั้น… "เอาแค่หน้าตามานะ นิสัยเสือ ๆ ไม่ต้องนะ" คุณแม่แอบแขวะพี่ทีเบา ๆ จนทุกคนขำกันใหญ่ "อ้าวเมย์ตื่นแล้ว" น้ำหวานที่นั่งรถเข็นข้าง ๆ หันมาเห็นฉันตื่น… ก็รีบบอกทุกคน พี่ทีอุ้มไทม์มาหาฉันทันที เขาค่อย ๆ ส่งลูกชายตัวแสบมาให้ฉันอุ้ม จริงด้วย… หน้าคล้ายพี่ทีมาก... ฉันมองไทม์กับพี่ทีสลับกัน..โคลนนิ่งกันมารึป่าวเนี่ย… "ตรวจ DNA ไหมคะ" ทุกคนขำลั่นห้อง… มีแต่พี่ทีที่ทำหน้ามุ่ย... ไทม์หน้าเหมือนพ่อเขาจริง ๆ ฉันพยายามมองเขา อยากรู้ว่าส่วนไหนเหมือนฉันบ้าง เอ่อ ไม่มีเลย... ทำไมเหรอลูก หรือตอนท้องแม่จะคิดแต่เรื่องพ่อมากไป... ลูกเลยเ
Last Updated : 2025-03-16พัง ภูเก็ต
วันนี้... ฉันนั่งรอพี่ทีออกไปทำงานที่โซฟา... ฉันยังอยู่ในชุดนอน ไม่ได้แต่งตัวจัดเต็มแต่อย่างใด... คุณพ่อแอบนั่งมองฉันเป็นระยะ คงจะแอบส่งกำลังใจให้อยู่ฉันห่าง ๆ หัวใจฉันเต้นโครมคราม... ฉันไม่อยากให้วันนี้มาถึงเลย ฉันไม่อยากห่างเขาสักวินาที อยากตัวติดกัน อยากนอนกอดกัน อยากอยู่ด้วยกันตลอดเวลา "เมย์ พี่ไปทำงานแล้วนะ" อยู่ ๆ พี่ทีก็เดินมาข้างหลังฉัน เขาหอมแก้มฉันฟอดใหญ่ ก่อนจะค่อย ๆ ก้มลงไปหอมลูกด้วย... ฉันพยายามกระพริบตาถี่ ๆ ฉันไม่อยากให้น้ำตาไหลออกมา .. แต่มันคงไม่ไหวแล้วจริง ๆ น้ำตาฉันมันหยุดไม่ได้เลย... มันไหลออกมาอาบแก้มแล้ว ฉันหน่วงหัวใจมาก หน่วงจนแน่นหน้าอกไปหมด "เมย์เป็นอะไร..." เขาตกใจเดินมานั่งยอง ๆ หน้าฉัน และมือหนาก็ส่งนิ้วยาว ๆ มาเช็ดน้ำตาให้... ฉันจ้องเขาทั้งน้ำตา ก่อนจะจับแก้มเขา โน้มไปประกบจูบ... มืออีกข้างโอบลูกแน่น... ส่วนอีกข้าง... ได้แต่สัมผัสหน้าคม ๆ ของพ่อเขา... "เมย์... เป็นอะไร พี่ไม่ไปทำงานแล้ว" เขาวางสูทลงโซฟา ก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ แล้วโอบฉันไปซบไห
Last Updated : 2025-03-16พัง พ่อเสือไปลงอ่าง?
ไทม์หลับปุ๋ย... ‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’ "เข้ามาเลยค่ะ" ฉันค่อย ๆ วางลูกลงบนเตียงก่อนจะ ห่มผ้าให้เขา... มีพนักงานโรงแรมสองคนเดินเข้ามา พร้อมกับผู้จัดการ "สวัสดีค่ะคุณเมย์ลิน ดิฉันชื่อหน่อยค่ะ เป็นผู้จัดการ โรงแรมอนันธรา สาขาภูเก็ตค่ะ ส่วนนี่ เอิน และอิมค่ะ พนักงานสองคนเคยผ่านการเก็บชั่วโมงเลี้ยงเด็ก โครงการ Au pair ที่อเมริกา มาก่อนค่ะ" ฉันรับไหว้ทุกคน ก่อนจะหันไปมองไทม์ "มาช่วยเลี้ยงไทม์เหรอคะ ขอบคุณมากค่ะ" คุณหน่อยพยักหน้า แล้วยิ้มกว้าง "ค่ะ คุณเมย์ลินจะได้ทำงานสะดวก ไม่ต้องห่วงนะคะ ทางดิฉันได้จัดห้องทำงาน และพื้นที่สำหรับเลี้ยงเด็กภายในห้องให้แล้วค่ะ" "งั้นไปเลยค่ะ อยากตรวจงานคร่าว ๆ" ฉันยิ้มขอบคุณทุกคน แล้วเดินไปอุ้มไทม์ เดินไปที่ห้องทำงาน มาถึงกิ่งก็จัดการจัดโต๊ะ เตรียมเอกสารไว้ให้ฉันเรียบร้อย... ฉันส่งลูกให้อิมและเอิน ไปเลี้ยง ก่อนจะนั่งลงตรวจเอกสารคร่าว ๆ ในหัวพยายามนึกทุกสิ่งที่พี่ทีสอนมา... พยายามตรวจ และอ่านเอกสารทีละแฟ้ม... แล
Last Updated : 2025-03-16พัง แม่ลูกอ่อน
'อุแว้ อุแว้' ฉันปรือตาตื่นกลางดึก ไทม์ตื่นอีกแล้ว ฉันจะบ้า... กี่โมงเนี่ย หะ! 02:34 ฮือ ๆ ไทม์ลูกจะตื่นทุกสองชั่วโมงไม่ได้นะ ฉันพลิกตัวไปมาอย่างขี้เกียจ ก่อนจะดันตัวเอื่อย ๆ ขึ้นมา อุ้มลูกแนบอก นี่ฉันต้องอุ้มเขาเดินรอบเตียงเหมือนที่พ่อเขาทำใช่ไหม... ฉันลุกไม่ไหวแล้ว ฉันจึงนอนตะแคง ป้อนนมเขา ตาก็จะหลับไปด้วย… จนไทม์กินนมได้สักพัก... "อุแว้ อุแว้" ไทม์ลูกจะงอแงตอนพ่อไม่อยู่ไม่ได้นะลูก... แม่เหนื่อย แม่ง่วง... ฉันดันตัวขึ้นอีกครั้ง นั่งมองลูกร้องสักพัก ก็ตัดสินใจอุ้มเขาเดินรอบเตียงเหมือนที่พ่อเขาทำ... "ชู่ว ๆ เอเอ้ เอเอ้ นะลูก หลับนะครับ" สภาพฉันตอนนี้ ผงกหัว จะหลับให้ได้ หาวไป เดินไป... กว่าไทม์จะหลับก็ตีสาม ตีสามจริง ๆ ‘กริ๊ง~’ นาฬิกาปลุกดังข้าง ๆ หัว ฉันรีบตื่นมาดูลูก ไทม์ตื่นแล้ว เขานอนตาแป๋วมองเพดานอยู่... "ไงครับ กวนแม่จังเลย" ฉันก้มไปหอมเขาฟอดใหญ่ ก่อนที่จะจัดการตัวเอง จัดการลูก... แล้วอุ้มเขามาทำงาน... ฉันโพสรูปไทม์กับตัวเองหมดสภาพ
Last Updated : 2025-03-16
Latest chapter
พัง เกิดจากความรัก [จบ]
ฉันตื่นเช้าบิดขี้เกียจซ้ายขวา... จนเผลอโดนคนข้าง ๆ พี่ที เขินจัง เมื่อคืนมันเผ็ดร้อนมาก ทั้งฉัน และพี่ที ถึงจะเป็นสามีภรรยากันแล้ว... แต่ฉันยังเขิน ฉันนอนจ้องหน้าหล่อ ๆ ของเขา นอนมองจมูกโด่ง มองขนตายาว ๆ หล่อจัง พี่ทีของเมย์ "ว้าย~ พี่ที" อยู่ ๆ เขาก็ขยับตัว ดึงฉันไปกอดแนบอก ‘ตึก ตึก ตึก’ หัวใจเต้นแรงจัง... "อยากกินพี่อีกแล้วเหรอ พี่ไม่ไหวแล้ว น้ำหมดตัว" "บ้า!" ฉันตีแขนเขาเบา ๆ ก่อนที่เขา... จะพลิกตัวขึ้นคร่อมฉัน... เอ่อ เนื้อแนบเนื้อ... เรายังไม่ใส่เสื้อผ้ากันเลย... "พี่ทีคะ เช้าไป..." เขาจ้องฉันไม่ละสายตา... "ทำไมล่ะ ไงครับ... เมียพี่... นี่พี่มีเมียจริง ๆ แล้วเหรอเนี่ย แปลกแหะ ฮ่า ๆ" ฉันยกมือซ้ายโชว์แหวนให้เขาดู "ค่ะ พี่ทีเพิ่งได้เมียถูกต้องตามธรรมเนียมมาเมื่อคืน แต่วันนี้พี่ทีจะได้เมียที่ถูกต้องตามกฎหมายค่ะ" เขายิ้มกว้าง ก่อนที่จะก้มลงมาหอมแก้มฉัน เอ่อ... แผงอกหนา ๆ ของเขามันแนบกับหน้าอกตูม ๆ ของฉันจนแบนเลย...
พัง ความสุขถาวร
ฉันบีบมือน้ำหวานแน่น ก่อนจะสวมกอดเธอ... "ขอบคุณมากน้ำหวาน" เธอยิ้มแล้วยื่นไมค์คืนให้พี่ที แล้วเดินลงไปนั่งข้าง ๆ สามีตัวเอง "เอาหล่ะค่ะ... ถึงเวลาแล้วที่เจ้าสาวจะโยนช่อดอกไม้ ใครโสดรอรับเลยนะคะ เจ้าสาวพร้อมไหม" ฉันรับช่อดอกไม้จากมือณีเวีย ก่อนจะพยักหน้ารัว ฉันมองไปรอบ ๆ งาน ทุกคนตื่นเต้น เดินออกมาหน้าเวทีกันใหญ่ "โยนเลย" เริ่มมีเสียงเชียร์ ฉันหันไปพยักหน้าให้กิ่ง ก่อนที่กิ่งจะเปิดเพลง เพลงนึงขึ้นมาเธอคือทุกสิ่ง ในความจริงในความฝัน... คือทุกอย่างเหมือนใจต้องการ... เธอเป็นนิทาน ที่ฉันอ่าน ก่อนหลับตาและนอนฝัน... เธอคือหัวใจ ไม่ว่าใครไม่อาจเทียมเทียบเท่าเธอ... ช่างโชคดีที่เจอ ได้ตกหลุมรักเธอ... ได้มีเธอ เคียงข้างกันคงจะมีเพียงเธอทำให้โลกนั้นหยุดหมุน เพียงเธอสบตาฉัน... คงจะมีเพียงเธอที่หยุดหัวใจของฉันไว้ตรงนี้... ตรงที่เธอเธอเพียงคนเดียวและเพียงเธอที่ต้องการ... ฉันจะทำทุก ๆ ทางด้วยวิญญาณและหัวใจ... นั่นคือฉันจะรักเธอไม่ว่าเป็นเมื่อไรสถานใด... ทั้งหัวใจฉันมีเธอเพียงคนเดียว...(คู่ชีวิต: Cocktail) ฉันกำช่อดอกไม้แน
พัง เซอร์ไพรส์ 3
"เมย์จริงเหรอ..." พี่ทีวิ่งมากอดฉัน "แต่เมย์เป็นมะเร็ง... ระยะสุดท้าย..." พี่ทีถอนกอดออกมา ก่อนจะจ้องตาฉัน "เมย์..." ทุกคนตกใจ เงียบกันหมด ฉันเม้มปากแน่น พยายามดึงน้ำตาทั้งหมดที่มีให้มันไหลออกมาอาบแก้ม "เมย์อยู่ได้ไม่นาน ฮือ ๆ ขอบคุณที่เซอร์ไพรส์เมย์ เมย์ดีใจมาก ฮือ ๆ" เพื่อน ๆ เริ่มร้องไห้ คุณแม่... ยาย และคุณพ่อ มองมาที่ฉัน ก่อนจะเดินเข้ามากอดฉันทุกคน "เมย์..." คุณพ่อเริ่มกุมขมับ... พี่ทีถอนหายใจยาวๆเขาพยายามกอดและหอมฉันไม่หยุด "ไม่เป็นไร พี่จะพาเมย์ไปรักษา ยังไงพี่ก็จะอยู่ข้าง ๆ เมย์นะ..." ฉันซุกหน้าลงแผงอกกว้าง พยายามส่งเสียงสะอื้นไห้ดัง ๆ "ฮือ ๆ เมย์แต่งงานไม่ได้หรอก พี่ทีจะดูแลภรรยาขี้โรคคนนี้ไหวเหรอคะ ฮือ ๆ คุณพ่อด้วย คุณพ่อไม่ต้องพิสูจน์คนรับธุรกิจพันล้านของคุณพ่อหรอก ไม่นานเมย์ก็จากโลกนี้ไปแล้ว..." คุณพ่อเริ่มเครียดอย่างเห็นได้ชัด "เมย์ พี่ดูแลเมย์เองไม่ต้องร้องแล้วนะ พอแล้ว วันนี้พี่ขอโทษที่ทำเมย์ร้องไห้ อย่าร้องนะ" "ไม่เป็นไรนะเมย์ ลูกต้องเข้มแข็งนะ" คุณพ่
พัง เซอร์ไพรส์ 2
(เมย์ ฮือ ๆ เธออย่าคิดมากนะ ฮือ ๆ) ฉันบีบมือถือแน่น หัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ฉันไม่ไหวแล้ว "อะไร!" (พี่ที... มีผู้หญิงคนอื่น ฮือ ๆ) ทุกอย่างรอบตัวนิ่งสงัด ฉันเหมือนล้มทั้งยืน... ฉันก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว... ปล่อยมือถือในมือร่วงลงพื้นทั้งน้ำตา... "คุณเมย์ คุณเมย์" กิ่งวิ่งมาประคองฉัน ก่อนที่เธอจะบีบไหล่เตือนฉันให้ตั้งสติ... ฉันพยายามมองหน้ากิ่งทั้งน้ำตา ร่างกายตอนนี้มันหมดเรี่ยวแรงจะเดิน ชีวิตนี้ฉันเชื่อใจใครได้บ้าง... ตอบฉันหน่อย ใครก็ได้ตอบฉันที แม้กระทั่งพ่อของลูก... ผู้ชายที่ฉันรัก ผู้ชายที่ฉันจะแต่งงานด้วย เขายังหลอกลวงฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่าเลย... พอเถอะเมย์ลิน กับผู้ชายคนนี้ พอได้แล้ว... เธอหยุดให้ผู้ชายคนนี้ทำร้ายเธอได้แล้ว "ฮือ ๆ ๆ ฮือ ๆ ๆ" ฉันทรุดลงไปนั่งกับพื้น ก้อนสะอื้นก้อนโตโถมใส่ฉัน ฉันได้แต่นั่งทุบกระจกหนา ทุบมันซ้ำ ๆ ทุบจนมือสองข้างมันปวดร้าวไปทั้งมือ... "คุณเมย์ พอเถอะค่ะ พอนะคะ ฮือ ๆ อย่าทำร้ายตัวเองนะคะ ฮือ ๆ" กิ่งกอดฉันแน่น จนร่างบาง ๆ ของเธอสั่นระริกตาม
พัง เซอร์ไพรส์
ฉันยืนมองผลงานตัวเองแล้วอดยิ้มไม่ได้จริง ๆ ออแกไนซ์ที่จ้างมาไม่ทำฉันผิดหวังเลย ถึงเวลาแล้ว… ฉันวางแผนให้เขามาหาดีกว่า... Calling | T (ว่าไง) "พี่ที พรุ่งนี้มารับเมย์ได้ไหมคะ... เมย์เหมือนจะไม่สบายเลยค่ะ กลัวเดินทางคนเดียวไม่ไหว นะคะ" เขาเงียบไปสักพัก (อ๋อ ได้ ๆ พี่ไปไฟลต์เย็นนะ เมย์รอได้ไหม) ไฟลต์เย็น ดีจังเข้าแผนพระอาทิตย์ตกพอดีเลย! "ค่ะ รอ… ไทม์เป็นไงบ้างคะ" เขาเงียบไปสักพัก... อะไรของพี่ที เขาทำอะไรอยู่? (...) ไม่ตอบ… "พี่ทีทำอะไรอยู่คะ..." (เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะเมย์ พี่ยุ่ง ๆ) อยู่ ๆ เขาก็วางสายไป... อะไรกัน เขาเป็นอะไรของเขา ฉันเริ่มเครียดแล้วนะ... ฉันนอนไม่หลับทั้งคืนพี่ทีไม่โทรมา ฉันโทรหา เขาก็ไม่รับ… ลูกก็คิดถึง เขาฉันก็คิดถึง ฉันจะทำยังไงดี... Calling | คุณพ่อ (ไงลูก…) ฉันเม้มปากแน่น ฉันควรถามคุณพ่อดีไหม… "เอ่อ… คุณพ่อทำอะไรอยู่คะ นอนรึยัง เมย์กวนไหม" คุณพ่อเงียบสักพัก เหมือนกำลังบิดขี้เ
พัง พ่ออาสาเลี้ยงลูกเอง!
หมดแรง... พี่ทีหยิบทิชชูมาเช็ดให้ เช็ดไปมองหน้าฉันไป... จากที่ไม่เหนียมอาย ตอนนี้หน้าฉันเริ่มร้อนผ่าวแล้ว... "พอแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ" ฉันรีบหุบขาและหันหน้าไปทางอื่น เมื่อหันไปเจอนาฬิกาที่แขวนอยู่... 20:32 น. พี่ทีไม่กลับกรุงเทพเหรอเนี่ย "พี่ทีกลับกี่โมงคะ..." "ไฟลต์ห้าทุ่ม เมย์ให้พี่พาไทม์กลับด้วยไหม... ดูสิเมย์เหนื่อยมาก ไม่ค่อยได้นอน" ฉันเหนื่อยจริง ๆ แต่ฉันคิดถึงลูกด้วยน่ะสิ... "เอ่อ..." ฉันลังเลใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่มีเหตุผลใดเลยนอกจากคิดถึงลูก... "พี่ไปอ่านมาเมย์ปั๊มนมส่งไปทางเครื่องบินได้นะ เนี่ยพี่เป็นห่วงเมย์ เดี๋ยวพี่เลี้ยงไทม์เอง คุณแม่ช่วย อยู่นี่เมย์ทั้งเลี้ยงลูกทั้งทำงาน ผอมหมดแล้ว" ฉันทำนึกคิด สองอาทิตย์เลยนะ... ฉันต้องห่างลูกตั้งสองอาทิตย์ เห้อ ว่าแต่... พี่ทีจะไม่ไปเที่ยวไหนเลยเหรอเนี่ยถึงได้อาสาเลี้ยงลูกขนาดนี้... "พี่ทีเลี้ยงได้เหรอคะ" เขายิ้มและพยักหน้ารัว "ได้ ลูกเดือนกว่าแล้วนะ... เมย์ค่อยปั๊มนมส่งมาทางเคร
พัง แอบลูกกินกัน
เราสองคนมองหน้ากันแล้วหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่คุณพ่อทีเขาจะดันตัวลุกจากอ่างอาบน้ำ เดินไปอุ้มลูกชายเดินมาหาฉัน... เอ่อ... พ่อช่วยใส่เสื้อผ้า หรือกางเกง ก่อนไหม... น้องชายพ่อ มันชี้หน้าฉันไม่หยุดเลย "ไปใส่เสื้อผ้าเลยไป" เขาหัวเราะ เมื่อเห็นฉันหน้าแดง ก่อนจะวางลูกบนเตียง แล้วรีบแต่งตัว วันนี้ฉันตั้งใจจะโดดงานทั้งวัน จึงขอพี่ทีเข้าไปเคลียร์เอกสารที่ห้องทำงานก่อน ระหว่างที่ฉันนั่งอ่านเอกสารบนโต๊ะ ผู้บริหารใหญ่พ่อลูกอ่อนคนนี้ เขาก็ยืนอุ้มลูก จ้องหน้าฉันไม่หยุด "คุณชลธี คุณจะมองอีกนานไหมคะ ไม่มีสมาธิค่ะ" เขายิ้มเบา ๆ แล้วเดินมาหอมแก้มฉัน "มองคนเก่ง สอนแปปเดียวเอง เมย์ทำงานเก่งขึ้นเยอะนะ... แถมอย่างอื่นก็เก่งขึ้นด้วย" อย่างอื่น? ฉันไปทำอะไรตอนไหนอีกล่ะเนี่ย ฉันขมวดคิ้วสงสัย ในหัวก็พยายามนึกตามไปด้วย อะไรคืออย่างอื่น? "อะไรคืออย่างอื่นคะ..." พี่ทีอมยิ้ม หันซ้าย หันขวา ก่อนจะก้มลงมา... ประกบจูบ... จูบฉัน อื้ม~ เราบดจูบกันเนิ่นนาน จนเขาค่อย ๆ ถอนจูบออก
พัง พ่อแย่งลูกกินนม
ฉันยิ้มกว้าง... ฉันจะเซอร์ไพรส์พี่ทียังไงดี เรื่องนี้คงให้กิ่งช่วยอีกแรง "ว้าว เขินแทนเลยค่ะ เดี๋ยวกิ่งช่วยเอง" ฉันไม่ทันได้ร้องขอ นั่นไงกิ่งเสนอมาแล้ว... ฉันเดินเล่นหาโลเคชั่นเหมาะ ๆ ภูเก็ต ก็ต้องเป็นทะเลอยู่แล้ว ฉันอยากได้บรรยากาศสูง ๆ เห็นทะเลกว้าง ๆ ด้วยน่ะสิ... "คุณเมย์คะ ตรงนี้ไหม เป็นผาเล็ก ๆ เห็นทะเลกว้าง ๆ อยู่ปีกซ้ายของโรงแรมค่ะ ดูไปดูมาเหมือนแหลมพรหมเทพ เล็ก ๆเลยค่ะ" กิ่งเปิดไอแพดเลื่อนให้ฉันดู จริงด้วยสวยจัง... "สวยจัง เอาตรงนี้ล่ะ... กิ่งช่วยหารายชื่อออแกไนซ์พวกร้านดอกไม้ให้เมย์ด้วยนะ..." ฉันยิ้มไป เดินไป แค่นึกก็เขินแล้ว... ขอผู้ชายแต่งงาน แหะ ๆ เขินจัง เมื่อฉันดูโลเคชั่นเสร็จ ก็รีบกลับห้องนอน... วันนี้ฉันเหนื่อยมากนอนกอดลูกไป ให้นมไป แอบหลับไป... ตื่นมาฉันก็นอนคิดแผนขอแต่งงานต่อ ฉันตั้งใจขอพี่ทีแต่งงานวันสุดท้าย แต่จะหาเหตุผลให้เขามายังไงล่ะ ให้มันดูตื่นเต้น... อื้ม… ฉันป่วยก็ได้ หรืออะไรดี... ฉันเลื่อนมือถือดูชุดแต่งงานง่าย ๆ อยากใส่วัน
พัง จับโจร
กว่าไทม์จะหลับก็นั่นล่ะค่ะ ตีสามเหมือนเดิม... ฉันเดินรอบเตียง เดินรอบห้อง… ฉันอุ้มเขานอน คงไม่เหมือนที่พ่อเขาอุ้ม พ่อเขาอุ้มแปปเดียวก็หลับแล้ว ส่วนฉัน... ครึ่งชั่วโมง ไม่ก็หนึ่งชั่วโมงเต็ม ๆ ฉันตื่นเช้ามาให้นมลูกเหมือนเดิม จะอาบน้ำแต่งตัวต้องเปิดประตูห้องน้ำไว้ ดูลูกไป อาบน้ำ แต่งหน้าไป ในใจได้แต่ภาวนา... อย่าเพิ่งร้องนะลูก รอแม่แป๊บนึง... T | Video Calling พี่ทีโทรมาพอดี ฉันรีบกดรับ ก่อนจะเดินไปหาลูก "พี่ที คุยกับลูกหน่อยค่ะ เมย์แต่งตัวแปป" ฉันเอามือถือพิงหมอนไกล ๆ ก่อนจะจับลูกนอนตะแคง... ไทม์เขาไม่ได้มองพ่อเขาหรอก แต่พ่อเขาอ่ะมองลูกชายแล้วยิ้มไม่หุบเลย... (สุดหล่อ ทำอะไรอยู่ลูก กวนแม่รึป่าวครับ) ไทม์ไม่ตอบ ตอบไม่ได้... ฉันได้แต่ยืนมองไกล ๆ หวีผม ทาลิปสติกมองพี่ทีคุยกับลูก (กวนใช่ไหม พ่อเห็นขอบตาแม่ พ่อก็รู้แล้ว... ซนจังลูกพ่อ... กินนมรึยัง) คุยเป็นตุเป็นตะจริง ๆ คุณพ่อคนนี้ (กินแล้วเหรอ นมแม่อร่อยมั้ย เบื่อรึยัง กลับมาค่อยมากินนมพ่อนะ) ฉันยืนกอดอก มองเขาไป ยิ้มไป..
