LOGINShare
เฉินซือกวาน
Last Updated:
2024-12-19 22:55:41
Related chapters
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ มั่นคงจริงใจ
ไฉหรานวิ่งไปปาดน้ำตาไปไม่หยุดอยากจะร้องให้หนักกว่านี้แต่รู้ว่ามันเปล่าประโยชน์เขาไมไ่ด้เปลี่ยนไปหากแต่เฉินซือกวานเขาลืมทุกอย่างและที่ผ่านมาไม่ได้สนใจต่างหากเล่า“ไฉหราน ท่านน้าทำไมร้องไห้”ต้าเหนิงคว้าข้อมือของไฉหรานที่หลับหูหลับตาวิ่งตั้งใจไปซบที่ไหล่ของเชียวกงเล่อ“ขะขะข้าเปล่านะไม่ได้ร้องแค่ฝุ่นผงมันเข้าตา”เชียวกงเล่อเองตกใจไม่น้อยกับสภาพของน้องสาวเพียงคนเดียวที่เห็น“เกิดอะไรขึ้นมาข้าไม่อยู่เพียงไม่กี่ชั่วยามเจ้ากลับถูกรังแกใครกันบังอาจรังแกเจ้า”เชียวกงเล่อจับที่ไหล่บางถามคาดคั้น ทุกคนในที่นั้นต่างก็ตกใจ“พี่ใหญ่ ฮือออออพี่ใหญ่เชียวมันไม่ได้เป็นอย่างที่ท่านคิด ข้าไม่ได้”“อ่าปากแข้งพูดความจริงมาเกิดอะไรขึ้นเชียวไฉหรานหาใช่คนที่ร้องไห้ฟูมฟายเช่นนี้”ต้าเหนิงรีบกอดปลอบคนยิ่งร้องพี่ชายเชียวยิ่งดุ“เฉินซือกวานพี่ใหญ่เฉิน….อึกๆๆๆๆๆ”“เฉินซือกวาน…..บังอาจนัก”เชียวกงเล่อพุ่งตัวออกจากตรงนั้นเป้าหมายคือเฉินซือกวาน“พี่ใหญ่เชียวท่านท่านจะๆไปไหน””ไฉหรานตะโกนตามหลังแต่อีกคนเครื่องติดแล้วพุ่งตัวออกไปไม่เหลียวหลัง“หานจงตามไป”ฉินเกอหลงสั่งดังๆๆหานจงรีบวิ่งตามเชียวกงเล่อไปติดๆท่านหมอเยี่ยนฉือเองก็ร
Last Updated : 2024-12-20พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ พักผ่อนเสียท่านราชครู
“ฝ่าบาท พะพูดจริงๆใช่ไหมคำพูดนี้เชื่อถือได้ใช่ไหม”ฉินเกอหลงกอดร่างบางแนบกาย“รู้สึกใจหายบ้างไหมเวลาไม่พบหน้าข้า ความรู้สึกนี้ตอนนี้มันสุมอยู่เต็มอกของข้าและบอกข้าว่าอย่าให้เจ้าจากข้าไปไหนอีกอย่าปล่อยให้ต้องรู้สึกใจหายอีกจงให้เจ้าอยู่ข้างๆหันไปข้างๆตรงพบเจ้าเสมอ”ต้าเหนิงยิ้มสดใสยกแชนชึ้นกอดฉินเกอหลงอย่างแนบแน่นเช่นกันวังหลวง“ฝ่าบาทเสด็จกลับแล้วววววว”เสียงขันทีขานดังๆ”ฉินเกอหลงกำมือต้าเหนิงเดินผ่านประตูวังเข้ามา พร้อมด้วยไฉหราน กลเล่อและหานจงปิดท่ายขบวนด้วยเฉินซือกวาน“ฝ่าบาท”ราชครูฉินที่รีบจับชายเสื้อคลุมสาวเท้าลงมาด้านล่างทรุดกายลงแสดงความจงรักภักดีอย่างออกนอกหน้า ทั้งที่ในใจผิดหวังที่เห็นว่าฉินเกอหลงกลับมาอย่างสวัสดิ์ภาพ“ข้าน้อยเฉินตงลี่ถวายพระพรฝ่าบาททรงพระจริญหมื่นปีหมื่นๆปี”ต้าเหนิงไปหลบด้านหลีงฉินเกอหลงเสีย“ขอบคุณท่านราชครูที่ส่งคนไปรับข้ากลับมา”เงยหน้ามองหาไป๋ลู่“ข้าน้อยมอบหมายให้เฉินซือกวานถวายการอารักขาฝ่าบาทจากด่านอูเอินหวังว่าการเดินทางจะปลอดภัยราบรื่น”ฉินเกอหลงยิ้มมุมปาก“เอ่อ เอ่อต้าเหนิง”เหมือนเพิ่งจะเห็นต้าเหนิงต้าเหนิงยิ้มโบกมือหยอยๆ“ฝ่าบาทเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงเป็น
Last Updated : 2024-12-21พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ลาก่อนเฉินซือกวาน
อารักขาฝ่าบาทอารักขาฝ่าบาท องครักษ์พวกเจ้าไปไหนเสียหมด”ต้าเหนิงตะโกนดังๆกลัวว่าฉินเกอหลงจะเป็นอันตรายองครักษ์มากมายวิ่งเข้ามารุมล้อมเฉินตงลี่ไว้ร่างสูงของเฉินซือกวานทรุดกายลงในอ้อมแขนของไฉหรานล้มลงไปด้วยกันท่ามกลางความตกตะลึงของคนทั้งหมด“เชียวกงเล่อตามท่านหมอเทวดาเยี่ยนฉือ”ฉินเกอหลงพูดเบาๆ เชียวกงเล่อประสานมือรีบกลับออกไปทางด้านหน้าประตูวัง “ทะท่านพ่อ พอเสียทีเถิดอย่าทำผิดมากไปกว่านี้”ดวงตาเจ็บปวดนั้นหันมองเฉินตงลี่“ม่ายยยยยยยยยยยยลูกพ่อม่ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ถลาเข้ากอดเฉินซือกวานไว้แน่นผลักไฉหรานให้ถอยห่าง“หมอหมอท่านหมอรีบมาใครก็ได้ตามท่านหมอข้าราชครูเฉินสั่งพวกเจ้าไม่ได้ยินหรือไรตามท่านหมอมาดูลูกชายข้าเร็วเข้าฮือออออเจ้าต้่องไปไม่เป้นอะไร ซือกวานจะต้องนั่งบัลัลงก์แทนฉินเกอหลงคนนั้นพ่อปูทางมาให้เจ้าแล้วตระกูลเฉินข้าลงทุนมาเพียงนี้ไม่เพื่อบัลลังก์จะเพื่ออะไร ข้าส่งไป๋ลู่จัดการฉินเกอหลงเขาไปไหนเสียเจ้าคนชั่วไป๋ลู่นั่นปล่อยฉินเกอหลงกลับวังได้อีก”หานจงถอนหายใจส่ายหน้าไปมา ต้าเหนิงซบหน้าลงบนอกกว้างของฉินเกอหลงฉินเกอหลงกัดฟันจนเป็นสันนูนเฉินซือกวานหลับตาไล่ความเจ็บปวดเลือดสีแดงยังไหลออกจากบา
Last Updated : 2024-12-22พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ลาก่อนเฉินซือกวาน2
“ลาก่อนเชียวไฉหรานยินดีที่ได้พบเจ้า ข้าเมื่อก่อนหน้านั้นไม่ได้รังเกียจเจ้านะแต่เพราะไป๋ลู่อยู่ที่นั่นข้ากลัวว่าจะเสียเรื่อง ข้าเองเจ็บปวดๆไม่น้อยกับหยาดน้ำตาของเจ้าแค่กๆแต่ตอนนี้ได้พูดความจริงออกไปก็สบายใจแล้วเจ้าไม่โกรธข้าใช่ไหมแค่กๆ”ไฉหรานส่ายหน้าไปมาน้ำตาร่วงพรู“ไม่โกรธไม่ทางโกรธ ท่านจะต้องไม่เป็นไรหากท่านทิ้งข้าไปตอนนี้ข้าจะโกรธท่านแน่”ซือกวานยิ้มเศร้าๆดวงตาอ่อนล้าโรยแรง“ข้าอยากจะอยู่อยากจะอยู่ที่นี่กับเจ้ากับพวกเขาทุกคนแต่ทว่าสวรรค์ให้โอกาสข้ามาแค่นี้แค่กๆๆๆจึงยินดีที่พบทุกคนวันนี้จึงถือโอกาสลาเสียทีซือกวานล่วงเกินอะไรพวกท่านต้องของอภัย”พยายามยกมือประสานตรงหน้าต้าเหนิงเบือนหน้าหนีทำไมมันเจ็บปวดอย่างนี้ทำไมมันเศร้าอย่างนี้“อย่าห่วง ข้าจะละเว้นโทษตายกับบิดาเจ้าเฉินซือกวาน”ฉินเกอหลงพูดออกมาพร้อมกลับกลืนน้ำลายคอช้าๆเจ็บปวดไม่แพ้กัน กับจุดจบที่ไม่อยากให้เป็นแบบนี้“ขอบพระทัยฝ่าบาท”เอื้อมมือจับมือไฉหราน“เชียวกงเล่อ พี่ใหญ่เชียวฝากท่านดูแลน้องเล็กไฉหรานให้ดี ข้าไม่มีโอกาสได้ดูแลนางแล้วแค่กๆๆๆๆ ต้าเหนิงข้าขอโทษเจ้าแทนบิดาข้าแทนอี้เหมยแม้สิ่งที่บิดาข้ากับอี้เหมยที่ทำกับเจ้าตลอดมาเจ้าไ
Last Updated : 2024-12-23พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ลาก่อนต้าเหนิง
ก่อนหน้านั้นเรื่องราวทุกอย่างจบลงแล้ว อย่างนั้นหรือที่ห้องบรรทมของฉินเกอหลง ฉินเกอหลงดึงมือต้าเหนิงนั่งลงบนเก้าอี้"กลัวหรือไม่"ต้าเหนิงส่ายหน้า"แค่รู้สึกว่าชีวิตคนมันสั้นเหลือเกิน"ฉินเกอหลงปลดมวยผมสางผมให้ต้าเหนิงช้าๆ"คนที่ควรตายกลับไม่ได้รับอนุญาตให้ตายคนที่ไม่ควรตายกับรับบาปเคราะห์แทนคนที่สมควรตาย"ต้าเหนิงยิ้มเศร้าๆเฉินอี้เหมยเดินเข้ามาในห้องอย่างที่เคยทำประจำ เหลือบตามองมือเรียวของฉินเกอหลงที่กำลังสางผมให้ต้าเหนิงแล้วก้มหน้าลงเสีย เจ็บปวดใจจนไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้ฉินเกอหลงไม่เคยทำอะไรแบบนี้ให้กับอี้เหมยแม้สักครั้งถึงจะสนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็กๆก็ตาม"ฝ่าบาท อี้เหมยได้ยินมาว่าฝ่าบาททรงปลดอี้เหมยจาก...จาก"น้ำเสียงขาดหายไปในลำคอ“ฝ่าบาทจะทำแบบนี้ไม่ได้ฝ่าบาทแต่ตั้งอี้เหมยเป็นฮองเฮาแล้ว แล้วทำไมถึงได้ทำร้ายกันได้ลงคอ เห็นว่าข้าไร้ที่พึ่งแล้วอย่างนั้นหรือบิดาถูกคุมขังพี่ชายก็ตายไปเสียแล้ว แล้วฝ่าบาท รักนางหรืออย่างไรในเมื่อความทรงจำหายไปเพียงนี้ยังอ้างว่ารักนางได้กระนั้นหรือ”อี้เหมยสะอื้นอย่างหนัก“แล้วอย่างไรเจ้าต้องการอะไร บิดาเจ้าสารภาพกับข้าทั้งหมดแล้ว”“สารภาพสารภาพอะไรกัน อย่
Last Updated : 2024-12-23พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ลาก่อนต้าเหนิง2
ไม่เจ้าจะต้องไม่เป็นอะไรวิ่งอุ้มร่างโชกเลือดวิ่งเข้าไปในห้องเยี่ยนฉือที่เพิ่งวางมือจากการจัดการศพของเฉินซือกวานหันหน้ามาดวงตาเบิกค้าง รีบปัดข้าวของบนโต๊ะให้วางต้าเนิงลงบนนั้นต้าเหนิงยิ้มอดขำไม่ได้ว่าสุดท้ายแล้วตัวต้าเหนิงก็ต้องมานอนที่นอนเดียวกันกับซือกวานที่ตายไปแล้วสัจธรรมสินะในที่สุดก็ไม่มีใครหนีความตายพ้น “ฝ่าบาทวางนางบนแท่นนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”ฉินเกอหลงลังเลต้าหนิงกลับยิ้ม“ฝ่าบาท วางใจเถิดท่านหมอจะต้องช่วยต้าเหนิงได้”ฉินเกอหลงคอยๆวางร่างโชกเลือดลงบนแท่นนอนสูงโดยมีเยี่ยนฉือและหานจงช่วยกันประคอง“หานจง คุมตัวเฉินอี้เหมยที่คุกมืดห้ามให้นางเห็นเดือนเห็นตะวันรอจนกว่าต้าเหนิงอาการดีขึ้นข้าจะให้ให้ต้าเหนิงตัดสินโทษเฉินอี้เหมยด้วยตัวเอง”ดวงตาแข้งกร้าวหานจงรีบประสานมือต้าเหนิงคว้ามือฉินเกอหลงไว้ ฉินเกอหลงก้มลงจุมพิตที่หน้าผากของต้าเหนิงเบาๆข้าไม่มีทางให้เจ้าเป็นอะไรข้าขอโทษ ขอโทษทุกอย่างข้าไม่อาจไปรับเจ้าที่ซูตงข้าไม่อาจจดจำเรื่องของเราได้แต่ตอนนี้ข้าได้เจ้ากลับคืนมาแล้วจดจำเรื่องราวทุกอย่างไรได้หวังแค่ได้ชดเชยให้เจ้าต้าเหนิงอย่าเพิ่งเป็นอะไรให้โอกาสข้าได้ทำเพื่อเจ้าบ้าง”“ฝ่าบาทรู้ไหมต้
Last Updated : 2024-12-24พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ลาก่อนต้าเหนิง3
ความเศร้าโศกยังไม่จางหายไป เชียวกงเล่อกับเชียวไฉหรานวิ่งเข้ามาในเรือนรักษา ด้านหลังนั้นหานจงตามเข้ามาติดๆเยี่ยนฉือมองสบตาคนทั้งสามส่ายหน้าไปมา ฉินเกอหลงยังคงกอดร่างบางไว้แนบอก เลือดสีแดงไหลเปรอะอ้อมกอดของฉินเกอหลงแต่เขาก็ยังคงกอดต้าเหนิงไว้อย่างนั้น“ฝ่าบาท นางจากพวกเราไปแล้ว" หานจงก้มลงกระซิบเบาๆเสียงแหบแห้งเจ็บปวดในใจไม่แพ้กันฉินเกอหลงยิ้มทั้งน้ำตา ไม่ยอมปล่อยมือเป้นทางเดียวที่เขาจะไม่รู้สึกเจ็บปวดมากไปกว่านี้นั่นคือต้าเหนิงยังอยู่ในอ้อมกอดของเขา ตรงนี้ผิดตรงที่นางยิ้มให้เขาไม่ได้ นางหัวเราะและพูดคุยไม่ได้ก็เท่านั้น“ขอบคุณท่านหมอ ยาของท่านไม่ทำให้ต้าเหนิงทรมานจริงอย่างที่บอกขอบคุณที่ให้นางไม่ต้องทรมาน”เชียวไฉหรานหลับตาไล่หยาดน้ำตา เชียวกงเล่อยังคงทอดถอนใจรอบที่ร้อยในวันนี้“ลาก่อนต้าเหนิง”ไฉหรานพึมพำเบาๆ ฉินเกอหลงยังคงกอดรวบร่างบางที่เปรอะไปด้วยเลือดไว้เป็นภาพที่ทำให้สลดหดหู่หัวใจที่สุด“เฉินอี้เหมยนำนางไปขังไว้ที่คุกมืดหรือยัง”“ขอรับ”หานจงประสานมือ“ให้นางออกมา ที่คุกหลวงด้านนอก ท่านหมอเยี่ยนฉือข้าคงต้องให้ท่านช่วยเรื่องฟื้อฟูจิตใจอี้เหมยให้ดีดังเดิม”เยี่ยนฉือประสานมือ“ฝ่าบาท
Last Updated : 2024-12-24พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ กลับมา
ร่างไร้วิญญาณของต้าเหนิงถูกวางลงบนโลงสีทอง มีดอกไม้หอมมากมายโรยทับบนร่างขาวซีด ฉินเกอหลงกลับรู้สึกว่าหัวใจแหว่งเว้าหายไป เหมือนใจจะขาดเสียให้ได้“ฝ่าบาทได้เวลาแล้ว”เยี่ยนฉือกระซิบเบาๆ เชียวกงเล่อถือคบเพลิงในมือส่งให้ฉินเกอหลง ยืนก้มหน้าข่มหยาดน้ำตาไว้ ไฉหรานนั่นเล่า สะอื้นไห้อย่างหนัก เปลวไฟในมือของฉินเกอหลงถูกวางลงบนร่างไร้วิญญาณของต้าเหนิง“ลาก่อน ฮองเฮาของข้า”เปลวไฟลุกโชติช่วง ไฉหรานปาดน้ำตาไหลรินเยี่ยนแือหานจงและเชียวกงเล่อประสานมือตรงหน้าน้อมส่งต้าเหนิงครั้งสุดท้านไฉหรานย่อกายลงพร้อมกับหยดน้ำตาอาบแก้ม“ข้าไม่มีทางปล่อยมือจากเจ้าเราจะต้องมาพบเจอกันไม่ว่าจะชาติหน้าหรือชาติไหนๆ”ฉินเกอหลงตะโกนก้อง เยี่ยนฉือสูดลมหายใจเข้าลึกๆหานจงไม่ทนอีกต่อไปสะอื้นอย่างหนักไฉหรานเองไม่ยอมปาดป้ายน้ำตาปล่อยให้รินไหลแม้แต่เชียวกงเล่อเองก็มีหยาดน้ำตาไหลรินเช่นกัน“สะกุลเอ่อสิ้นแล้วจริงหรือ”เอ่อถูหวังซวนหลับตาลงช้าๆเจ็บปวดในใจที่สุดเมื่อคลี่จดหมายจากบกอินทรีย์ที่เยี่ยนฉือส่งมา แม้จะได้รับข่าวดีเรื่องที่ฉินเกอหลงจะไม่มีทางรุกรานซูตงอีกแล้วตลอดมาก็ได้ท่านหมอเยี่ยนฉือที่คอยส่งข่าวให้หลบเร้นซ่อนกายพาคนข
Last Updated : 2024-12-24
Latest chapter
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ จบบริบูรณ์โบกมือลาแล้วค่ะ
ฉินเกอหลงก้มลงจูบที่หน้าผากเธอหนึ่งทีแล้วพูดติดตลก “อย่าทำแบบนี้บ่อยนะ เดี๋ยวใจฉันจะละลาย”ต้าเหนิงกลั้นยิ้มหลังอาหารเย็น ฉินเกอหลงยืนล้างจานอยู่ในครัวโดยมีเด็กแฝดทั้งสองคนยืนอยู่ข้าง ๆ ช่วยส่งจาน พ่อบ้านคนเก่งพูดคุยกับลูก ๆ ไปด้วย เสียงหัวเราะคิกคักของทั้งสามคนทำให้บ้านหลังนี้ดูมีชีวิตชีวากว่าที่เคยเป็น ต้าเหนิงยืนพิงขอบประตูดูภาพตรงหน้า แอบอมยิ้มอย่างห้ามไม่ได้ใครจะเชื่อว่าผู้ชายเย็นชาจากโลกเดิม จะกลายมาเป็นคนที่อบอุ่นจนสามารถละลายกำแพงในใจเธอได้ทั้งหมดฉินเกอหลงคนนนี้งดงามกลางใจต้าเหนิงไม่มีเสื่อมคลายทุกเช้า เขาจะตื่นก่อนเพื่อเตรียมอาหารเช้าไว้ให้ บางวันมีซาลาเปาไส้หมูฉ่ำ ๆ ที่เขานวดแป้งเอง บางวันก็มีข้าวต้มร้อน ๆ กับไข่เยี่ยวม้าราดซอสขิง เธอแค่ลุกมาก็เจอกลิ่นหอมลอยมาจากครัว พร้อมกับเสียงทุ้มนุ่มเรียกชื่อเธออย่างคุ้นเคย “ต้าเหนิงที่รัก ตื่นได้แล้ว กินข้าวก่อนนะ แล้วค่อยนอนต่อก็ได้”เขาไม่เคยปล่อยให้ต้าเหนิงต้องทำงานอะไรในบ้านคนเดียว ไม่ว่าจะซักผ้า ทำสวน พาเด็กไปหาหมอ หรือแม้แต่เรื่องเล็ก ๆ อย่างเปิดฝาน้ำปลาที่ว่ายาก ๆ เขาก็จะโผล่มาทันที พร้อมกับสายตาห่วงใยที่ไม่เคยจางไป เขาใส่ใจ
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ บ้านอุ่นรัก
เสียงกระดิ่งหน้าประตูดังเบา ๆ เมื่อต้าเหนิงผลักประตูบ้านเข้ามา กลิ่นหอมของข้าวสวยร้อน ๆ คลุกเคล้ากับกลิ่นขิงและน้ำซุปลอยมาแตะจมูกทันที ฉินเกอหลงคงวุ่นอยู่ในครัวเหมือนทุกๆวันที่ผ่านมา แค่ก้าวเข้าไปยังไม่ทันได้วางกระเป๋าถือ มือของใครบางคนก็คว้าสัมภาระไปจากเธออย่างแผ่วเบา“กลับมาแล้วเหรอ” เสียงนุ่มทุ้มที่ฟังเมื่อไรก็อบอุ่นใจเสมอดังขึ้นจากข้างหลัง ฉินเกอหลง สวมผ้ากันเปื้อนผืนบาง ทับเสื้อเชิ้ตสีครีมแขนพับขึ้นถึงข้อศอกทำไมเขาดูน่ารักในตอนที่สวมผ้ากันเปื้อนนะ ดวงตาหยีเมื่อยิ้ม“ทำกับข้าวอีกแล้วเหรอ คงจะยุงสินะวันนี้” ต้าเหนิงยิ้มพลางถอดรองเท้า “เหนื่อยนิดหน่อย...แต่เห็นหน้าคุณแล้วหายเนื่อยทันที”ต้าเหนิงอมยิ้ม “พูดแบบนี้ จะหวานเกินไปแล้วนะคุณสามี” “อยากจะให้หวานกว่านี้ไหมไปที่ห้องนอนกันสิ” เขากระซิบใกล้หู ทำเอาหัวใจต้าเหนิงเต้นตุ้บ ๆทันใดนั้น เสียงเท้าเล็ก ๆวิ่งลงบันได ฉินเกอหลงถอนหายใจก่อนจะยิ้มกว้างส่ายหน้าไปมา “หม่าม๊าาาาาาาาา~” เสียงใสของ หนูน้อยต้าเล่อ วิ่งมากอดขาแม่แน่น ตามหลังมาด้วยน้องชายฝาแฝด ต้าโย่ว ที่ถือของเล่นไม้ในมือ “คุณแม่กลับมาแล้ว! ”ต้าเหนิงย่อตัวลงกอดลูกทั้งสองแน่น
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ บทส่งท้าย
หนึ่งปีผ่านไปที่คลินิกใหญ่แห่งหนึ่งของย่านที่มีผู้คนเดินขวักไขว่ไปมาต้าเหนิงหอบหิ้วข้าวของมากมายเดินเข้าไปข้างใน ที่นั่นหมอดนัยนั่งไขว่ห้างพนิงพนักเก้าอี้หานจงกำลังเดินออกมาพร้อมกับของว่างได้เวลาของว่างพอดีสินะ“กำลังคิดว่าจะไปเยี่ยมคุณกับหลานๆ” หมอดนัยกล่าวทักแล้วรีบมาช่วยต้าเหนิงรับเอาของพรุงพะรังไปวางที่โต๊ะตัวกลางหน้าโซฟา หันมองสบตากับหานจงยิ้มๆ ต้าเหนิงเบ้ปาก“ฮันนีมูนมาแล้วเป็นอย่างไรบ้าง” ต้าเหนิงพูดไปด้วยวางขนมลงบนโต๊ะทำงานของหมอดนัย “ดีที่สุดดีมากและดีจริงๆ” หันไปยิ้มกับหานจงอีกครั้งโกลมันเปลี่ยนไปแล้วความรักคือสิ่งสวยงาม หานจงรีบกุลีกุจอนำจานมาแกะห่อขนมวางตรงหน้าหมอดนัย “หือน่ากินจังต้าเหนิงเก่งจริงๆ ทำขนมเป็นด้วยหรือ” ต้าเหนิงส่ายหน้ายิ้มๆ“ทายสิว่าใครทำ” หมอดนัยอ้าปากค้าง“เมืองจีนนี้เขาสอนลูกหลานเขาอย่างไรน้าาา ผู้ชายสุภาพทุกคนและยังเอาใจเก่งอีกด้วยอิจฉาต้าเหนิงจังมีคนทำกับข้าวให้เลี้ยงลูกให้แล้วยังนอนกล่อมกลางคืนด้วย” ต้าเหนิงส่ายหน้าไปมายิ้มๆ“แล้วคนของหมอเล่า” พยักหน้าไปทางหานจง“ผมไม่เกี่ยวนะ ผมไม่สุภาพตรงไหนผมเอาใจคุณหมอทั้งคืน” หานจงพูดตามแบบที่เข้าใจภาษาไทยได้เล
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ท้อง
“เราจะรักกันตลอดไป” ฉินเกอหลงกระซิบเบาๆ ข้างหูขย่มเขย่าร่างเล็กใต้ร่างเขา เร่งจังหวะพาอีกคนไปสู่สรวงสวรรค์พร้อมกัน“ข้ารักเจ้าต้าเหนิง” คำรักที่ส่งผ่านริมฝีปากออกมาแล่นเข้าสู่หัวใจของต้าเหนิงบทรักหวานฉ่ำในคืนเข้าหอและจากนี้ตลอดไปยังวนเวียนคำรักไม่สำคัญแล้วสิ่งที่สำคัญที่สุดคือความสุขแล้วความเข้าใจเช้าสดใส“คุณชอบกินกุ้งผมสั่งกุ้งย่างมาให้คุณ” ฉินเกอหลงแกะกล่องหยิบกุ้งมาวางในจานเช็ดมือใกับผ้ากันเปื้อนตั้งแต่แต่งงานกันมาเขาเป็นคนทำอาหารที่ตรงเวลาและใส่ใจอย่างที่สุด เลื่อนจานกุ้งย่างไปตรงหน้าต้าเหนิง“ต้าวแมวอ้วนของผมจะต้องกินกุ้งอร่อยๆ จนหมดแน่เลย” ต้าเหนิงยิ้มรับเอาจานกุ้ง…แต่“อะอะ โอ๊กกกกกกโอ๊กกกกกอ้วกๆๆๆๆ” วิ่งเข้าห้องน้ำโก่งคออาเจียนออกมาทั้งที่ยังไม่ด้กินอะไรตั้งแต่เช้า ฉินเกอหลง วิ่งมาลูบหลังไหล่ให้อย่างอ่อนโยน“เป็นอะไรต้องไปหาหมอแล้วไหม” ต้าเหนิงส่ายหน้าอีกคนโอบไหล่กดหัวให้ซบลงบนอกกว้าง แล้วอุ้มต้าเหนิงไปที่เตียงนอน“อือ แย่จริงผมอยากจะทำอีกแล้วสิบ้าจริงคุณไม่ค่อยสบายแต่ผมกลับอยากจะนอนกับคุณอีกแล้ว” ต้าเหนิงยิ้มบางๆ“เวียนหัวค่ะอยากจะนอน แล้วกุ้งนั่นเหม็นจังเลยค่ะ”“ผมก็เห็
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ คืนแต่งงานฉ่ำๆ1
ทุกอย่างหมุนวนไปตามครรลองของมันต้าเหนิงเคียงข้างฉินเกอหลงในโบสถ์ชุดแต่งงานสีขาวสะอาด สายตาจับจ้องที่เจ้าบ่าวที่พูดตามบาทหลวงด้วยคำสัญญาจะรักมั่นเพียงต้าเหนิงคนเดียวน้ำตาไหลริน ไม่สายไป ยังไม่สายไปที่จะรักกันใหม่แหวนทองถูกสวมลงบนนิ้วนางของต้าเหนิงต้าเหนิงเองก็บรรจงสวมแหวนทองให้กับฉินเกอหลงใบหน้ายิ้มแย้มของคุณปทุมกับคุณพ่อของต้าเหนิงราวกับว่ายกภูเขาออกจากอกท่านประธานอี้ตวนคนหล่อยิ้มสมใจต่อนี้ไปจะกุมมือต้าเหนิงไว้ไม่ยอมปล่อยช่อดอกไม้ถูกโยนออกไป ร่างสูงของใครบางคนคว้าช่อดอกไม้ช่อสีขาวสะอาดไว้ในอ้อมแขนต้าเหนิงยิ้มทำตาโตเมื่อเห็นใบหน้าคนที่รับช่อดอกไม้ไว้ได้นั่นมัน หานจงนี่ คิดถึงหมอดนัย แสงสว่างวาบขึ้นในหัวจะต้องแนะนำหานจงให้กับคุณหมอดนัยสินะเฮ้อโลกกลมจริงกัวกั๋วยืนพิงต้นดอกท้อที่นำมาประดับในงานมองมาที่คนทั้งสอง“ในที่สุดพี่ก็มีความสุขอีกแล้วครับทุกอย่างก็เป็นพี่ที่ต้องได้มันไป” ถอนหายใจยาวฉินเกอหลงกุมมือต้าเหนิงพาวิ่งไปที่รถกสปร์อตที่จอดผูกโบไว้ด้านหลังผูกกระป๋องก๋องแก๋งให้ดูตลก ฉินเกอหลงเปิดประตูอุ้มต้าเหนิงขึ้นนั่งบนรถเข้าเองก็เปิดประตูเข้านั่งข้างๆ พารถเคลื่อนไปข้างหน้าช้าๆ“ในที
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ สวรรค์กำหนดไว้แล้ว
“ฝ่าบาทแย่แล้วลูกดอกของฝ่าบาทคงไปโดนชาวบ้านที่ผ่านทางมาทางนี้” หานจงพูดขึ้นดังๆตกใจไม่น้อยแต่ทว่าฉินเกอหลงกลับมีท่าทีเฉยชาไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนอะไรลูกดอกยิงลงเขาเช่นไรจึงไปโดนคนด้านล่างได้ จะบังเอิญอะไรเพียงนั้น“เอ่อ ฝ่าบาทเราจะไม่ลงไปดูคนที่โดนลูกดอกหน่อยหรือขอรับ”หานจงส่งเสียงเตือนเพราะเห็นว่าฉินเกอหลงไม่สนใจแล้วยังจะควบม้าหันหน้าขึ้นไปบนเขาเพื่อตามกวางที่บาดเจ็บต่อไป“ข้าจะลงเขาไปดูพวกเขา ด้วยตัวเอง” สวรรค์นำพาแน่แล้ว ต้าเหนิงดวงตาพร่ามัวมองเห็นใบหน้าของไฉหรานเลือนลางเวลานี้เจ็บปวดที่บาดแผลที่ถูกลูกดอกแทบขาดใจ แต่พยายามที่จะตั้งสติไว้ ความเจ็บปวดนั้นแล่นเข้าสู่หัวใจและสมองบอกว่า ไม่ไหวแล้วดวงตาพร่ามัวกอ่นที่จะค่อยๆหลับลง“เจ้าจะตายแล้วหรือต้าเหนิงไม่ง่ายไปหน่อยหรือเจ้ากล้าตายทั้งๆ ที่ฝ่าบาทยังจำเจ้าไม่ได้หรือไรอิอิ ข้าสงสารเจ้าเสียจริงรักเขาแต่กลับต้องจบชีวิตลงง่ายดายเพียงนี้กลับไปที่ของเจ้าเสียดีไหม ข้าจัดการได้ดีกว่าเจ้าเชื่อข้าเถอะ” เสียงหวานของเอ่อต้าเหนิงที่ต้าเหนิงจำได้ขึ้นใจในอุโมงค์ที่เต็มๆ ไปด้วยสีสันหลากหลายหมุนวนจนปวดหัว“ไม่ข้าไม่มีทางยอมแพ้ข้าจะต้องจัดการเรื่องนี้ด้ว
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ นางสมควรตาย
เฉินอี้เหมยเดินนวยนาดเข้าไปยังจวนราชครูที่ประดับตกแต่งราวกับตำหนักของฮ่องเต้ แม้แต่เก้าอี้ที่นั่งยังทำให้ออกมาคล้ายบัลลังก์มังกรเฉินตงลี่นั่งหยิบองุ่นเข้าปากเคี้ยวสบายใจไมไ่ด้มีเรื่องใกทุกร้อนยทุกอย่างล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของเฉินตงลี่“ท่านพ่อ ส่งคนสังหารเอ่อต้าเหนิงลุล่วงไปแล้วหรือ” เฉินตงลี่เลิกคิ้วสูงไม่สู้ชอบใจกิริยาของอี้เหมยนัก ตั้งแต่นางนั่งบัลลังก์ฮองเฮานางก็ไม่เคยจะเห็นหัวเขา แต่ในใจของเฉินอี้เหมยรู้ดีว่าเป็นเพราะบิดาและไทเฮาในตอนนั้นที่ทำให้อี้เหมยต้องจดจำช่วงเวลาเลวร้ายที่ถุกกัวกั๋วย่ำยีไปจนตายความศรัทธาในตัวใต้เท้าเฉินบิดาจึงหมดลง“ข้าส่งคนสังหารนางกับเอ่อถูหวังซวน ผู้โฉดชั่วคนนั้นทว่าคนพวกนั้นไร้ฝีมือไม่อาจจัดการตัวการใหญ่อย่างเอ่อถูหวังซวนได้สำเร็จ คนผู้นี้สมควรตายที่สุดแล้วแต่ยังรอดมาได้ข้าส่งคนลอบสังหารเขาอีกคราแต่ทว่าเอ่อถูหวังซวนผู้นี้ฉลาดเป็นกรดไม่มีทางให้พบตัวได้ง่ายๆ แต่ก็นั่นแหละที่กบดานของเขาถูกคนของข้าเผาทำลายคงเจ็บปวดใจไม่น้อยสินะเหมือนครั้งที่ข้าส่งคนเผาทำลายตระกูลเอ่อแต่เอ่อต้าเหนิงคนนั้นดวงดีรอดตายมาได้”“ท่านพ่อท่านวางมือเสียเรื่องสังหารนางให้เป็นหน้าที
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ทำทุกวิถีทาง
“หากพบกันเจ้าจะพูดกับเขาว่าอย่างไร” ไฉหรานถามขึ้นยิ้มๆ“เจ้าหมายถึงใคร” ถามกลับเพราะไม่ได้สนใจในสิ่งที่ไฉหรานพูด“จะหมายถึงใครข้าก็หมายถึงฝ่าบาทในเมื่อเขาทิ้งเจ้าไปเจ้าพบเขาก็ควรจะตัดพ้อเขาให้เขารู้ว่าตัวเองทำผิดกับเจ้า”“ท่านหมอบอกว่า ฝ่าบาทจำอะไรไม่ได้บางทีอาจจำข้าไม่ได้ด้วยซ้ำ แล้วจะมีประโยชน์อะไรที่จะไปทวงคำสัญญาเขาคำสัญญาบนแท่นนอนเจ้าคิดว่าเชื่อถือได้หรือ” ไฉหรานยิ้มเจื่อนๆ“แต่ข้าก็มองว่าเขารักเจ้ามากกว่าใครเขาไม่เคยเหลียวแลหญิงใดเลยมิใช่หรือ หรือแม้แต่ข้าที่อิจฉาเจ้าตลอดมา”“นั่นมันก่อนที่เขาจะเป็นแบบนี้ ท่านหมอบอกว่าคนที่มีอิทธิพลกับเขาที่สุดก็เฉินตงลี่และเฉินอี้เหมย”“ดีนะที่ไม่มีพี่ใหญ่เฉินข้าด้วย”“พี่ใหญ่เฉินของเจ้า ดีจังอย่างน้อยก็ยังได้พูดถึงเขาสินะ เจ้าแอบชอบเขาใช่ไหมบอกข้ามา” ไฉหรานหน้าแดงควบม้านำหน้าต้าเหนิงไปเสียวังหลวงฉินเกอหลงที่นั่งกุมขมับที่ศาลาริมน้ำ ข้างหน้าคือฉินที่กำลังรอใครสักคนบรรเลงเพลงไม่ว่าจะเป็นเพลงหวานหรือเพลงเช่นไรก็ควรจะถูกบรรเลงขึ้นได้แล้วแต่เปล่าเลยฉินเกอหลงนั่งมองเครื่องเล่นฉินนิ่งงันลืมเลือนท่วงทำนองเพลงไปเสียสิ้นหานจงจึงเลือกที่จะบอกเล่าเรื่
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ กดดัน
“ฝ่าบาท น่าจะรู้ดีกว่าใครในใจของฝ่าบาทที่มีแต่เอ่อต้าเหนิงทั้งที่นางทำร้ายทำลายแม้กระทั่งมารดาของฝ่าบาทก็ตามฝ่าบาทก็ยังหลงงมงายกับนางไม่เปลี่ยน นางคงมีเล่ห์เหลี่ยมกลใดจึงทำให้ฝ่าบาทเป็นแบบนี้” “หุบปากเจ้าเสียข้าไม่คิดเลยว่าเฉินอี้เหมยที่สดใสน่ารักจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้น้องสาวตัวเล็กที่เอาแต่ใจแต่ก็น่าเอ็นดูคนนั้นหายไปไหนเสีย เจ้าพูดถึงนางแล้วทำไมไม่ให้ข้าถามเจ้าบอกว่าข้ารักนางแล้วทำไมนางต้องทำร้ายข้าและมารดาข้า”เฉินอี้เหมยกัดฟันจนเป็นสันนูน“ฝ่าบาทตลอดเวลาที่ผ่านมาข้ากับท่านพ่อหวังดีกับฝ่าบาทมาตลอดข้าทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจ เพื่อเปิดโปงเอ่อต้าเหนิงว่าทำผิดต่อฝ่าบาทเพียงใดแต่กระนั้นฝ่าบาทก็ยังไม่ตัดใจจากนางข้าควรจะฆ่านางเสียใช่ไหม”ฉินเกอหลงนิ่งงัน“นั่นมันก็แล้วแต่เจ้าจะฆ่านางหรือเก็บไว้ก็แล้วแต่เจ้า ที่ข้าสงสัยก็แค่นางจะทำร้ายข้าเพื่ออะไรมิสู้ทำดีกับข้ารอให้ข้านั่งบัลลังก์แล้วยกย่องนางไม่ดีกว่าหรือ”“ฝ่าบาทมีอี้เหมยแล้ว จะรักหรือไม่เราสองคนก็คือสามีภรรยา อี้เหมยจะทำเหมือนว่าไม่มีเรื่องนี้เกิดขึ้นมาก่อนหากเรื่องนี้ถึงหูท่านพ่อเรื่องที่ฝ่าบาทยังคลางแคลงสงสัยในความภักดีของท่านพ่อและอี้เห
