เข้าสู่ระบบแชร์
พักผ่อนเสียท่านราชครู
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-21 22:54:08บทที่เกี่ยวข้อง
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ลาก่อเฉินซือกวาน
อารักขาฝ่าบาทอารักขาฝ่าบาท องครักษ์พวกเจ้าไปไหนเสียหมด”ต้าเหนิงตะโกนดังๆกลัวว่าฉินเกอหลงจะเป็นอันตรายองครักษ์มากมายวิ่งเข้ามารุมล้อมเฉินตงลี่ไว้ร่างสูงของเฉินซือกวานทรุดกายลงในอ้อมแขนของไฉหรานล้มลงไปด้วยกันท่ามกลางความตกตะลึงของคนทั้งหมด“เชียวกงเล่อตามท่านหมอเทวดาเยี่ยนฉือ”ฉินเกอหลงพูดเบาๆ เชียวกงเล่อประสานมือรีบกลับออกไปทางด้านหน้าประตูวัง “ทะท่านพ่อ พอเสียทีเถิดอย่าทำผิดมากไปกว่านี้”ดวงตาเจ็บปวดนั้นหันมองเฉินตงลี่“ม่ายยยยยยยยยยยยลูกพ่อม่ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ถลาเข้ากอดเฉินซือกวานไว้แน่นผลักไฉหรานให้ถอยห่าง“หมอหมอท่านหมอรีบมาใครก็ได้ตามท่านหมอข้าราชครูเฉินสั่งพวกเจ้าไม่ได้ยินหรือไรตามท่านหมอมาดูลูกชายข้าเร็วเข้าฮือออออเจ้าต้่องไปไม่เป้นอะไร ซือกวานจะต้องนั่งบัลัลงก์แทนฉินเกอหลงคนนั้นพ่อปูทางมาให้เจ้าแล้วตระกูลเฉินข้าลงทุนมาเพียงนี้ไม่เพื่อบัลลังกืจะเพื่ออะไร ข้าส่งไป๋ลู่จัดการฉินเกอหลงเขาไปไหนเสียเจ้าคนชั่วไป๋ลู่นั่นปล่อยฉินเกอหลงกลับวังได้อีก”หานจงถอนหายใจส่ายหน้าไปมา ต้าเหนิงซบหน้าลงบนอกกว้างของฉินเกอหลงฉินเกอหลงกัดฟันจนเป็นสันนูนเฉินซือกวานหลับตาไล่ความเจ็บปวดเลือดสีแดงยังไหลออกจากบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ลาก่อนเฉินซือกวาน2
“ลาก่อนเชียวไฉหรานยินดีที่ได้พบเจ้า ข้าเมื่อก่อนหน้านั้นไม่ได้รังเกียจเจ้านะแปต่เพราะไป๋ลู่อยู่ที่นั่นข้ากลัวว่าจะเสียเรื่อง ข้าเองเจ็บปวดๆไม่น้อยกับหยาดน้ำตาของเจ้าแค่กๆแต่ตอนนี้ได้พูดความจริงออกไปก็สบายใจแล้วเจ้าไม่โกรธข้าใช่ไหมแค่กๆ”ไฉหรานส่ายหน้าไปมาน้ำตาร่วงพรู“ไม่โกรธไม่ทางโกรธ ท่านจะต้องไม่เป็นไรหากท่านทิ้งข้าไปตอนนี้ข้าจะโกรธท่านแน่”ซือกวานยิ้มเศร้าๆดวงตาอ่อนล้าโรยแรง“ข้าอยากจะอยู่อยากจะอยู่ที่นี่กับเจ้ากับพวกเขาทุกคนแต่ทว่าสวรรค์ให้โอกาสข้ามาแค่นี้แค่กๆๆๆจึงยินดีที่พบทุกคนวันนี้จึงถือโอกาสลาเสียทีซือกวานล่วงเกินอะไรพวกท่านต้องของอภัย”พยายามยกมือประสานตรงหน้าต้าเหนิิงเบือนหน้าหนีทำไมมันเจ็บปวดอย่างนี้ทำไมมันเศร้าอย่างนี้“อย่าห่วง ข้าจะละเว้นโทษตายกับบิดาเจ้าเฉินซือกวาน”ฉินเกอหลงพูดออกมาพร้อมกลบักลืนน้ำลายคอช้าๆเจ็บปวดไม่แพ้กัน กับจุดจบที่ไม่อยากให้เป็นแบบนี้“ขอบพระทัยฝ่าบาท”เอื้อมมือจับมือไฉหราน“เชียวกงเล่อ พี่ใหญเชียวฝากท่านดูแลน้องเล็กไฉหรานให้ดี ข้าไม่มีโอกาสได้ดูแลนางแล้วแค่กๆๆๆๆ ต้าเหนิงข้าขอโทษเจ้าแทนบิดาข้าแทนอี้เหมยแม้สิ่งที่บิดาข้ากับอี้เหมยที่ทำกับเจ้าตลอดมาเจ้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-23พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ลาก่อนต้าเหนิง
ก่อนหน้านั้นเรื่องราวทุกอย่างจบลงแล้ว อย่างนั้นหรือที่ห้องบรรทมของฉินเกอหลง ฉินเกอหลงดึงมือต้าเหนิงนั่งลงบนเก้าอี้"กลัวหรือไม่"ต้าเหนิงส่ายหน้า"แค่รู้สึกว่าชีวิตคนมันสั้นเหลือเกิน"ฉินเกอหลงปลดมวยผมสางผมให้ต้าเหนิงช้าๆ"คนที่ควรตายกลับไม่ได้รับอนุญาตให้ตายคนที่ไม่ควรตายกับรับบาปเคราะห์แทนคนที่สมควรตาย"ต้าเหนิงยิ้มเศร้าๆเฉินอี้เหมยเดินเข้ามาในห้องอย่างที่เคยทำประจำ เหลือบตามองมือเรียวของฉินเกอหลงที่กำลังสางผมให้ต้าเหนิงแล้วก้มหน้าลงเสีย เจ็บปวดใจจนไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้ฉินเกอหลงไม่เคยทำอะไรแบบนี้ให้กับอี้เหมยแม้สักครั้งถึงจะสนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็กๆก็ตาม"ฝ่าบาท อี้เหมยได้ยินมาว่าฝ่าบาททรงปลดอี้เหมยจาก...จาก"น้ำเสียงขาดหายไปในลำคอ“ฝ่าบาทจะทำแบบนี้ไม่ได้ฝ่าบาทแต่ตั้งอี้เหมยเป็นฮองเฮาแล้ว แล้วทำไมถึงได้ทำร้ายกันได้ลงคอ เห็นว่าข้าไร้ที่พึ่งแล้วอย่างนั้นหรือบิดาถูกคุมขังพี่ชายก็ตายไปเสียแล้ว แล้วฝ่าบาท รักนางหรืออย่างไรในเมื่อความทรงจำหายไปเพียงนี้ยังอ้างว่ารักนางได้กระนั้นหรือ”อี้เหมยสะอื้นอย่างหนัก“แล้วอย่างไรเจ้าต้องการอะไร บิดาเจ้าสารภาพกับข้าทั้งหมดแล้ว”“สารภาพสารภาพอะไรกัน อย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-23พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ลาก่อนต้าเหนิง2
ไม่เจ้าจะต้องไม่เป็นอะไรวิ่งอุ้มร่างโชกเลือดวิ่งเข้าไปในห้องเยี่ยนฉือที่เพิ่งวางมือจากการจัดการศพของเฉินซือกวานหันหน้ามาดวงตาเบิกค้าง รีบปัดข้าวของบนโต๊ะให้วางต้าเนิงลงบนนั้นต้าเหนิงยิ้มอดขำไม่ได้ว่าสุดท้ายแล้วตัวต้าเหนิงก็ต้องมานอนที่นอนเดียวกันกับซือกวานที่ตายไปแล้วสัจธรรมสินะในที่สุดก็ไม่มีใครหนีความตายพ้น “ฝ่าบาทวางนางบนแท่นนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”ฉินเกอหลงลังเลต้าหนิงกลับยิ้ม“ฝ่าบาท วางใจเถิดท่านหมอจะต้องช่วยต้าเหนิงได้”ฉินเกอหลงคอยๆวางร่างโชกเลือดลงบนแท่นนอนสูงโดยมีเยี่ยนฉือและหานจงช่วยกันประคอง“หานจง คุมตัวเฉินอี้เหมยที่คุกมืดห้ามให้นางเห็นเดือนเห็นตะวันรอจนกว่าต้าเหนิงอาการดีขึ้นข้าจะให้ให้ต้าเหนิงตัดสินโทษเฉินอี้เหมยด้วยตัวเอง”ดวงตาแข้งกร้าวหานจงรีบประสานมือต้าเหนิงคว้ามือฉินเกอหลงไว้ ฉินเกอหลงก้มลงจุมพิตที่หน้าผากของต้าเหนิงเบาๆข้าไม่มีทางให้เจ้าเป็นอะไรข้าขอดทษของโทษทุกอย่างข้าไม่อาจไปรับเจ้าที่ซุตง้าไม่อาจจดจำเรื่องของเราได้แต่ตอนนี้ข้าได้เจ้ากลับคืนมาแล้วจดจำเรื่องราวทุกอย่างไรได้หวังแค่ได้ชดเชยให้เจ้าต้าเหนิงอย่าเพิ่งเป็นอะไรให้โอกาสข้าได้ทำเพื่อเจ้าบ้าง”“ฝ่าบาทรู้ไหมต้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-24พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ลาก่อนต้าเหนิง3
ความเศร้าโศกยังไม่จางหายไป เชียวกงเล่อกับเชียวไฉหรานวิ่งเข้ามาในเรือนรักษา ด้านหลังนั้นหานจงตามเข้ามาติดๆเยี่ยนฉือมองสบตาคนทั้งสามส่ายหน้าไปมา ฉินเกอหลงยังคงกอดร่างบางไว้แนบอก เลือดสีแดงไหลเปรอะอ้อมกอดของฉินเกอหลงแต่เขาก็ยังคงกอดต้าเหนิงไว้อย่างนั้น“ฝ่าบาท นางจากพวกเราไปแล้ว" หานจงก้มลงกระซิบเบาๆเสียงแหบแห้งเจ็บปวดในใจไม่แพ้กันฉินเกอหลงยิ้มทั้งน้ำตา ไม่ยอมปล่อยมือเป้นทางเดียวที่เขาจะไม่รู้สึกเจ็บปวดมากไปกว่านี้นั่นคือต้าเหนิงยังอยู่ในอ้อมกอดของเขา ตรงนี้ผิดตรงที่นางยิ้มให้เขาไม่ได้ นางหัวเราะและพูดคุยไม่ได้ก็เท่านั้น“ขอบคุณท่านหมอ ยาของท่านไม่ทำให้ต้าเหนิงทรมานจริงอย่างที่บอกขอบคุณที่ให้นางไม่ต้องทรมาน”เชียวไฉหรานหลับตาไล่หยาดน้ำตา เชียวกงเล่อยังคงทอดถอนใจรอบที่ร้อยในวันนี้“ลาก่อนต้าเหนิง”ไฉหรานพึมพำเบาๆ ฉินเกอหลงยังคงกอดรวบร่างบางที่เปรอะไปด้วยเลือดไว้เป็นภาพที่ทำให้สลดหดหู่หัวใจที่สุด“เฉินอี้เหมยนำนางไปขังไว้ที่คุกมืดหรือยัง”“ขอรับ”หานจงประสานมือ“ให้นางออกมา ที่คุกหลวงด้านนอก ท่านหมอเยี่ยนฉือข้าคงต้องให้ท่านช่วยเรื่องฟื้อฟูจิตใจอี้เหมยให้ดีดังเดิม”เยี่ยนฉือประสานมือ“ฝ่าบาท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-24พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ กลับมา
ร่างไร้วิญญาณของต้าเหนิงถูกวางลงบนโลงสีทอง มีดอกไม้หอมมากมายโรยทับบนร่างขาวซีด ฉินเกอหลงกลับรู้สึกว่าหัวใจแหว่งเว้าหายไป เหมือนใจจะขาดเสียให้ได้“ฝ่าบาทได้เวลาแล้ว”เยี่ยนฉือกระซิบเบาๆ เชียวกงเล่อถือคบเพลิงในมือส่งให้ฉินเกอหลง ยืนก้มหน้าข่มหยาดน้ำตาไว้ ไฉหรานนั่นเล่า สะอื้นไห้อย่างหนัก เปลวไฟในมือของฉินเกอหลงถูกวางลงบนร่างไร้วิญญาณของต้าเหนิง“ลาก่อน ฮองเฮาของข้า”เปลวไฟลุกโชติช่วง ไฉหรานปาดน้ำตาไหลรินเยี่ยนแือหานจงและเชียวกงเล่อประสานมือตรงหน้าน้อมส่งต้าเหนิงครั้งสุดท้านไฉหรานย่อกายลงพร้อมกับหยดน้ำตาอาบแก้ม“ข้าไม่มีทางปล่อยมือจากเจ้าเราจะต้องมาพบเจอกันไม่ว่าจะชาติหน้าหรือชาติไหนๆ”ฉินเกอหลงตะโกนก้อง เยี่ยนฉือสูดลมหายใจเข้าลึกๆหานจงไม่ทนอีกต่อไปสะอื้นอย่างหนักไฉหรานเองไม่ยอมปาดป้ายน้ำตาปล่อยให้รินไหลแม้แต่เชียวกงเล่อเองก็มีหยาดน้ำตาไหลรินเช่นกัน“สะกุลเอ่อสิ้นแล้วจริงหรือ”เอ่อถูหวังซวนหลับตาลงช้าๆเจ็บปวดในใจที่สุดเมื่อคลี่จดหมายจากบกอินทรีย์ที่เยี่ยนฉือส่งมา แม้จะได้รับข่าวดีเรื่องที่ฉินเกอหลงจะไม่มีทางรุกรานซูตงอีกแล้วตลอดมาก็ได้ท่านหมอเยี่ยนฉือที่คอยส่งข่าวให้หลบเร้นซ่อนกายพาคนข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-24พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ กลับมา2
“หมอคุยกับคุณรู้เรื่องแล้วตกลงไม่ได้ฆ่าตัวตายและหมอได้แจ้งความเรื่องนี้แล้ว ตามที่คุณต้าเหนิงพูดมาว่ามีคนวางยานอนหลับในเครื่องดื่มที่คุณดื่มเข้าไปแล้วจับคุณกรอกน้ำยาล้างห้องน้ำดีที่คุณหลับไปก่อนจึงไม่กลืนยา และคุณแม่ของคุณมาเคาะที่ห้องคนร้ายเลยหนีไป ว่าแต่คุณหลับแล้วรู้ได้อย่างไรว่าคนคนนั้นกรอกน้ำยาล้างห้องน้ำให้กับคุณ”ต้าเหนิงยิ้มเจื่อนๆจะบอกว่า เห็นตอนที่ตัวเองเป็นวิญญาณลอยอยู่บนเพดานห้องก็จะบอกได้อย่างไร นั่นมันเรื่องเหนือธรรมชาติ“หมอเข้าใจแล้วคุณไม่ต้องอธิบายอะไรคุณคงครึ่งหลับครึ่งตื่นประมาณว่ากำลังเคลิ้มๆใช่ไหมพอดีคุณแม่คุณมาเคาะห้องช่วยคุณไว้ได้ทัน”ต้าเหนิงพยักหน้าขึ้นลงตามน้ำไป“ไม่ได้เสียใจเรื่องแต่ไม่ได้แต่ง งานดีเสียอีกไม่ต้องแต่งเพราะไม่ได้รักใคร่ชอบพอกันเสียหน่อยหมอนั่นแค่ หนุ่มที่แม่สื่อหามาให้ไม่เคยพบกันสักครั้งก็ตกลงแต่งเพื่อพ่อกับแม่จะได้สบายใจว่าต้าเหนิงไม่ต้องอยู่คนเดียวไปจนตาย สวยๆอย่างต้าเหนิงอยากอยู่คนเดียวไม่อยากมีคนนอนเบียดบนเตียงหรอกน่า“แล้วใครกันที่ต้องการจะฆ่าคุณขนาดนั้น”ต้าเหนิงยิ้มเจื่อนๆ ทำท่านับนิ้ว ก็มีตั้งหลายคน ให้ตายเถอะนับไม่ถ้วนเชียวศัตรู“ไม่รู
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-24พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ หวังว่าท่านยังอยู่ตรงนั้น
“แม่จ๋าหนูอยากจะไปเมืองจีน คุณแม่คนสวยใจดีที่สุดในโลกอนุญาตให้ลูกสาวตัวน้อยๆคนนี้ได้ไปเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจได้ไหม”คุณปทุมยิ้มแกล้งมองไปทางอื่นเสีย“น่านะคุณแม่ขา ต้าเหนิงอยากจะไปจริงๆบรรพบุรุษเราเป็นคนจีนพ้นทะเลๆไม่ใช่หรือแล้วนี่ไม่ให้ต้าเหนิงไปพอต้าเหนิงตายไปจะกล้ามองหน้าบรรพชนได้อย่างไร”แอบเอาประโยคยอดนิยมในซีรีย์จีนมาพูดกับคุณปทุม“จะไปทำไม”“หนูอยาก…เป็นกำแพงเมืองจีนอยากไปพระราชวังต้องห้ามอยากจะเที่ยวจางเจี่ยเจีย”“มีเงินแล้วหรืถึงอยากจะไปพอให้แต่งกับผู้ชายจีนที่เป็นญาติห่างๆกันก็ไม่เอา ทีแบบนี้แล้วอยากจะไปไปคนเดียวมันอันตรายนะ แม่ไม่อนุญาต”“หนูไปแค่ไม่กี่วัน คุณแม่ไม่ต้องห่วงน่าแล้วตอนนี้ที่นั่นก็มีไฉหราน”“ไฉหรานอะไรของแกนั่นไว้ใจเขาได้หรือไม่เคยเห็นตัวเป็นๆเขาสักหน่อยก็ไว้ใจเขา แม่ละท้อใจกับการไว้ใจคนและเข้ากับคนได้ง่ายๆอย่างหนูจังเลยแบบนี้ยิ่งจะทำให้คนชั่วมาตีสนิท”“ไฉหรานเขาไม่หลอกหนูหรอกค่ะเราพูดคุยแลกเปลี่ยนอะไรหลายๆอย่างจนสนิทกันแล้วระยะเวลาเกือบปีมานี้หนูคิดว่าหนูดูเขาดีพอแล้วค่ะ”คุณปทุมถอนหายใจ“แล้วที่หลับที่นอน โรงแรมที่พัก เล่าจัดเตรียมไว้แล้วหรือ”“เรียบร้อยแล้วค่ะตั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-24
บทล่าสุด
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ จบบริบูรณ์
ฉินเกอหลง ก่อนหน้านั้นเมื่อพันปีก่อนยืนโปรยเถ้ากระดูกของต้าเหนิง“ฝ่าบาท ท่านหมอเยี่ยนฉือกับหานจงขอประทานอนุญาตออกเดินท่องยุทธภพ หวังว่าฝ่าบาทจะประทานอนุญาติในครั้งนี้”เชียวกงเล่อประสานมือตรงหน้า ความรู้สึกเหมือนบางอย่างแหว่งเว้าหายไป“ในที่สุดเราทุกคนก็ได้แค่เพียงเป็นเถ้าธุลี ปลิวหายไปพร้อมกับสายลม ข้าเองแม้จะอยากทำตามใจเพียงใดสุดท้ายข้าก็ได้แค่เพียงสะกดกลั้นความคิดนั้นไว้เสีย”“พ่ะย่ะค่ะท่านพ่อ..กงเล่อหมายถึงท่านปู่ของฮองเฮาเอ่อถูหวังซวน เสียใจที่ต้องสูญเสียคนของตระกูลเอ่อไปจนไม่เหลือใครแม้กงเล่อขอใช้แซ่ของตระกูลเอ่อแต่ท่านพ่อก็ยังเศร้าโศกเช่นเดิมกงเล่อเข้าใจดีว่าไม่อาจทดแทนกันได้”“จริงสินะในที่สุดตระกูลฉินก็ไม่อาจปกป้องตระกูลเอ่อไว้ได้ ข้าที่ทุ่มเทตั้งแต่วันแรกที่พบนางก็ยังไม่อาจช่วยเหลือนางได้ทันเช่นนั้นจึงเรียกว่าเป็นความผิดของข้า”“ไม่มีใครผิดพ่ะย่ะค่ะสวรรค์กำหนดไว้แล้วหากไม่มีฝ่าบาทบางที่ตระกูลเอ่ออาจไม่เหลือรอดตั้งแต่ครั้งแรกที่ถูกฆ่าล้างตระกูลฝ่าบาททำดีที่สุดแล้ว”“จริงสินะในครั้งแรกที่ข้าพยายามช่วยชีวิตเอ่อต้าเหนิงจากคนชั่ว และครั้งที่สองข้าที่พยายามช่วยชีวิตนางจากการสั่งกา
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ บทสรุป
หนึ่งปีผ่านไป“โอ้ๆๆๆๆอย่าร้องนะคนดีมาให้พ่ออุ้มเร็ว”ฉินเกอหลงพูดไทยสำเนียงแปลกๆคุณหมอดนัย ส่ายหน้าไปมา“เมื่อไหร่จะพูดไทยแข้งแรงสักทีบอกให้สอนกันหน่อยก็ไม่เอาวันๆเอาแต่ผลิตลูกดูสินี่ก้ท้องอีกแล้วหัวปีท้ายปีเชียว”ต้าเหนิงยิ้มดวงตาเป็นประกาย“คุณแม่ฮับลูกชายหิวนมแล้วฮับ”เสียงออดอ้อนของฉินเกอหลง ทำเอาต้าเหนิงส่ายหน้า รับเอาร่างกระจ้อยมากอดแนบอก แกะกระดุมป้อนนมทารกในอ้อมแขนฉินเกอหลงดวงตาเป็นประกาย หมอดนัยวางยาที่จัดมาสำหรับแม่ลูกอ่อนลงตรงหน้าฉินเกอหลง“อิจแาต้าเหนิงจังมีสามีที่คอยดูแลทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นกับข้าวกับปลาเลี้ยงลูกเตือนให้กินยา ถ้ามีแบบนี้รักตายเลย บ้านช่องก็เลยไม่กลับมาคตอยดูแลภรรยาตั้งสองสามเดือนแล้วธุรกิจที่นั่น ไม่ต้องห่วงหรือ”ฉินเกอหลงยิ้มกำลังเรียบเรียงคำพูด“ผมจัดเตรียมทุกอย่างและประชุม ผ่านวิดีโอคอนเฟอร์เร้นท์ในมุกเช้าจึงไม่ต้องห่วงอะไรหากว่ามีอะไรขัดข้องก็จะเรียกประชุมทันที ทางนี้ผมเองไม่อาจวางใจ ต้าเหนิงเขาต้องมีผมคอยดูแล เขาลำบากอุ้มท้องลุกของผม เขาต้องอุ้มเด็กอีกคนไว้ในท้องฉะนั้นผมเลยคิดว่าไม่มีใครจะดูแลต้าเหนิงได้ดีเท่าผมและควรจะดูแลต้าเหนิงอย่างดี”หมอดนัยส่าย
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ จบลง
“คุณไม่อยากลองขอฉันแต่งงานดูอีกสักทีหรือ”อมยิ้มฉินเกอหลงเลิกคิ้วสูง“อยากสิ ถ้าอย่างนั้น แต่งงานกับผมนะครับ”คุกเข่าลงกับพื้นที่ด้านล่างมีกลับดอกเมหยสีชมพูดร่วงเกลื่อนกราดต้าเหนิงยิ้มพยักหน้าขึ้นลง ฉินเกอหลงรวบร่างบางไว้แนบอกอีกครั้ง“ขอบคุณขอบคุณจริงๆ ที่ยอมแต่งกับผม”ยิ้มหว้างสดใสจนต้าเหนิงต้องยิ้มตาม““ความจริงแล้วเธอไม่ได้ติดค้างอะไรหรอกนะที่ตามหาเพราะต้องการชดเชยให้คุณอย่างไรเล่า ต้าเหนิง”ต้าเหนิงเลิกคิ้วสูง เมื่อฉินเกอหลงกระซิบข้างหูเบาๆ“คุณพูดอะไรนะ อย่าบอกนะว่าคุณ เพิ่งจะข้ามภพมา”ฉินเกอหลงเองก็เลิกคิ้วสูง“ข้ามภพหรือ แค่ความฝันหรือเปล่าสิ่งที่ผมฝันในทุกๆคืนนั่นก็คือผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ในอ้อมแขนของผม เธอกำลังเจ็บปวดและทรมานผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมามีหยาดน้ำตาทุกครั้ง ตั้งแต่จำความได้ พอโตขึ้นมาสิ่งที่ผมตั้งใจทำมาตลอดคือตามหาผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ให้จิตกรมาวาดภาพเธอคนนั้นไว้ในห้องนอนเพื่อให้ได้เห็นหน้าเธอในทุกๆวัน คุณอยากเห็นรูปผู้หญิงคนนั้นไหม”ต้าเหนิงพยักหน้าขึ้นลง“คุณอยากเห็นก็คงต้องไปส่องกระจกแล้วล่ะ เพราะรูปนั่นเหมือนคุณอย่างกับแกะ”ดึงมือต้าเหนิงให้เดินเคียงข้างกันไป“คุณฝันถึ
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ข้อตกลงของเราสองคน
ฉินเกอหลงจอดรถลงข้างทางที่ประดับด้วยไฟหลากสีใต้ต้น ดอกเหมยสีชมพูเบ่งบาน ผู้คนเดินจูงมือคู่รัก“คุณชอบดอกเหมยหรือ”ต้าเหนิงถามเบาๆ“ชอบ อยากให้ต้าเหนิงได้เหนมันไงเล่ากว่าจะผ่านไปแต่ละปีจะต้องทนนับวันนับเดือนที่ดอกเหมยบานและร่วงโรยครั้งแล้วครั้งเล่าลำพังเดียวดายตราบนานเท่านาน”ต้าเหนิงก้มมองมือในอุ้งมืออุ่นของฉินเกอหลง ยอมให้เขากุมมือไว้ราวกับคู่รักแต่ไม่ยอมฟังคำพูดเศร้าๆของเขา“ฮ่าาาพามาแบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย ไอ้เรารึคิดไปไกลเยว่าจะพาไป…ทำมิดีมิร้าย”ฉินเกอหลงส่ายหน้าไปมา“วางใจเถอะไม่เอาไปขายหรอก”“หือ ไม่ขายแต่ฆ่าหั่นศพและแย่เชียวฮ่าๆๆๆๆ”ยังตลกได้อีกฉินเกิอหลงหันมาทำสีหน้าจริงจังต้าเหนิงขนลุกเกรียวหรือว่า หรือว่า“จูบได้ไหม”“หา จะจูบเลยหรือ”“ก็ต้องจูบสิคนที่เขาลองคบกันก็ต้องลองหลายๆอย่างว่าเขากันได้ไหม”“อย่าทำแบบนี้นะมาถึงก็จูบเลยหรือจะไม่เอาเปรียบกันไปหน่อยหรือ”ฉินเกอหลงรวบร่างบางมากอดไว้แนบกายจมูกโด่งสูดดมเรือนผมที่หอมละมุนเนิ่นนาน“เจ้าเข้าสู่โหมดโรแมนติกแล้วนะ คิดถึงจังสบายดีไหม”ทอดเสียงอ่อนโยนจนต้าเหนิงตัวเย็น มือที่ยกขึ้นกอดรอบเอวของฉินเกอหลงอย่างกล้าๆกลัวๆก็เย็นเฉียบ“คือๆๆๆค
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ติดค้างอะไรกัน
ต้าเหนิงยิ้มพยักหน้าหงึกหงักกำลังช่างใจว่ากัวกั๋วก็คือกํวกํ๋วหรือว่ากัวกํ่วคนนี้ไม่ใช่กัวกั๋ว“ขอบคุณ แต่จะว่าไปฉันไม่ได้หลงตัวเองนะแต่คุณสองคนกำลังแย่งฉันใช่ไหม”ฉินเกอหลงอมยิ้มกัวกั๋วงง“มีคนแบบนี้ด้วยหรือ คนที่คิดว่าคนอื่นกำลังแย่งคุณผู้หญิงไท่กัวเป็นแบบนี้ทุกคนไหมนะ”ฉินเกอหลงเปยเบาๆต้าเหนิงอมยิ้ม ความคนึงหาทีข้ามผ่านมาปีหนึ่งสิ้นสุดลง“เอาล่ะที่นี้ เราสองคนมาตกลงกันดีกว่าไหมพี่ใหญ่ว่าใครจะจีบก่อนจีบที่หลังไอ้ผมอะนะเริ่มชอบผู้หญิงไท่กัวคนนี้แล้ว”กัวกั๋วพูดขึ้นพร้อมกับใช้ตะเกียบในมือคีบอาหารในจานวางตรงถ้วยข้าวตรงหน้าต้าเหนิง ฉินเกอหลงที่เห็นก็รีบคีบของกินที่คิดว่าต้าเหนิงจะชอบวางลงบนถ้วยข้าวของต้าเหนิงบ้างไฉหรานอมยิ้ม“ต้าเหนิงของเราฮอตน่าดู”หันไปพูดกับเฉินซือกวาน“ก็นะบอกแล้วไงว่าฉันอะนะกำลังโดนแย่งจากคนสองคน”อมยิ้ม“ใครบอก กัวกั๋วนายนะมาทีหลังหลบไปเถอะไม่มีการแย่งชิงอะไรทั้งนั้น”ฉินเกอหลงทรุดกายลงกับพื้นคุกเข่าตรงหน้าพร้อมกับหยิบกล่องกำมยี่สีแดงออกมาจากกระเป๋าเปิดกล่องกำมยี่สีแดงออกแสงแวววาวจากเพชรเม้ดมะหึมาคงราวๆห้ากะรัตสุกสกาวต้องแสงไฟ ต้าเหนิงเลิกคิ้วสูง“แต่งานกบผมนะครับคุณต
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ เจ้ากรรมนายเวรมาในรูปแบบน้องชาย
“ใครจะบังอาจเล่าค่ะ ต้าเหนิงเองเขาก็ไม่ใช่คนที่พูดมากหรือชอบนินทาใครต้าเหนิงเขาเป็นคนเรียบร้อยน่ารักที่สุด”ไฉหรานเชียร์เต็มที่ ต้าเหนิงยิ้มจื่อนๆ เรียบร้อยอย่างกับผ้าพับไว้ในโรงรับจำนำเถอะ“เรียบ จริงหรือครับ”“อืมมม เรียบร้อยครับคุณฉินไม่ใช่เรียบเฉยๆ” เฉินซือกวานรีบพูดแทรกขึ้นกลัวว่าต้าเหนิงจะรู้สึกไม่ดี เปล่าต้าเหนิง ที่รีบก้มมองหน้าอกของตัวเองมันก็ไม่ได้ราบแบนเสียหน่อยบริกรนำอาหารมาเสริ์ฟบนโต๊ะ ฉินเกอหลงผายมือ“มีที่พักหรือยังครับอี้ตวนของเรามีที่พักมากมายในเครือให้คุณ …ได้เลือกพัก”ต้าเหนิงเลิกคิ้วอมยิ้มแก้มป่องจากฝ่าบาทมากลายเป็นนักขายอย่างไรกัน“ต้าเหนิงเขาพักกับเราค่ะคุณฉินไม่ต้องห่วงเขามาที่นี่แค่5วันตั้งใจพาเที่ยว อย่างที่ต้าเหนิงอยากจะไปเรื่องที่พักก็เลยไม่ใช่ปัญหาที่บ้านของเราก็มีห้องวางอยู่หลายห้อง”ฉินเกอหลงพยักหน้าขึ้นลง บริกรเดินถือช่อดอกกุหลาบสีแดงนับพันดอกมุ่งตรงมาที่ ต้าเหนิงโค้งคำนับอย่างนอบน้อม“ต้าเหนิงรับเอาดอกกุหลาบช่อโตหยิบการ์ดที่สอดไว้ด้านหน้าขึ้นมาอ่าน”ฉินเกอหลงขมวดคิ้ว“ของใคร”ไฉหรานชะโงกมองเพราะความสงสัยแล้วหันไปสบตากับเฉินซือกวาน“เอ่อ คุณฉินกัวกั๋วครับ
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ พบกันอีกครั้ง
ภัตตาคารหรูริมน้ำมองเห็นแสงสีสว่างไสวไปทั่งสะพานที่ทอดข้ามผ่านแม่น้ำสายใหญ่งดามท่ามกลางผู้คน ต้าเหนิงกับไฉหรานมาถึงแล้ว เฉินซือกวานรีบ เปิดประตูรถให้ทั้งสองคนลงมาจากรถด้วยท่าทีราวกับนักันไว้นั่นคือให้ช้าๆเข้าไว้ก็ต้าเหนิงไม่อยากพบเจ้าคนรวยอ้วนพุงพุ้ยและกินจุคนนั้นตั้งใจ ปิดภัตตาคารเพื่อจะได้กินอิ่มๆคนเดียวไม่ได้เพื่อให้ต้าเหนิงนั่งสบายหรือเปย์ต้าเหนิงหรอก“คุณครับ คุณฉินเชิญคุณทั้งสามบนชั้นสองขอรับ”บริกรก้มศรีษะนอบน้อม ต้าเหนิงเงยหน้ามองขึ้นไปบนชั้นสองที่สว่างไสวเห็นเพียงใครบางคนที่นั่งนระเบียงภัตตาคารหรู ต้าเหนิงเบ้ปากเข้าใจเลือกมุมให้มองเห็นพวกต้าเหนิงก่อนแหมร้ายจริง“คุณผู้หญิงครับนี่คือของขวัญต้อนรับสำหรับการยินยอมมารับประทานอาหารกับ...คุณฉิน”“คุณฉิน ฉินอะไร”ต้าเหนิงรับเอากล่องน้ำหอมระดับโลกไว้ในมือไฉหรานยิ้มสดใสดีใจยิ่งกว่าต้าเหนิงเสียอีก“เห็นไหมต้าเหนิงเขาจริงใจแค่ไหน”กระซิบต้าเหนิงเบาๆต้าเหนิงส่ายหน้าไปมาเดินตามไฉหรานที่ดึงมือให้เดินตามเฉินซือกวานขึ้นไปข้างบนชั้นสองพอ้าเหนิงยืนอยู่ชั้นบนเสียงดนตรีก็ดังขึ้นนักดนตรีบรรเลงเพลงหนึ่งทำนองคุ้นหูเหลือเกินต้าเหนิงหยุดนิ่งอยู่กับท
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ คุณหลินจือ(คนอะไรชื่อเหมือนเห็ด)
“ทำไมต้องเป็นที่นั่น”อ่านชื่อภัตตาคารหรูริมแม่น้ำที่อาหารอร่อยมากตามรีวิวแต่ราคาแพงหูฉี่“หืออาหารอร่อยมากและที่สำคัญ…”ไฉหรานยิ้มดวงตาพร่างพราว"ฉันว่ามันมากไปฉันอยากกินของอร่อยๆก็จริงแต่ ก็ยังไม่อยากหมดตัวฮ่าาาา"ต้าเหนิงพูดไปยิ้มไปไฉหรานเองก็ยิ้ม"ฉันไม่สิคุณเฉินสามีฉันเขาบอกจะเลี้ยงเธอในฐานะที่เราไม่ได้ชวนเธอมางานแต่งของเราเขารู้ว่าฉันกับต้าเหนิงสนิทกันแค่ไหนก็แค่อยากจะเลี้ยงต้อนรับเธอสักครั้ง""มันหลายตังค์นะฉันเกรงใจ"ไฉหรานยิ้มอีกแล้ว"ไม่ต้องเกรงใจน่าเราตั้งใจไว้แล้วว่าจะต้องต้อนรับเธอให้ดีที่สุดให้เธอประทับใจที่สุดจนอยากจะอยู่ที่นี่เลยดีไหม""ไม่ใช่ล่ะ มันแปลกๆ ฉันว่ามันมีกลิ่นนะ เอาความจริงมาพูดกันเราสองคนคบกันมาตั้งปีหนึ่งฉันไว้ใจเธอมากเลยนะไฉหรานว่าเธอจะไว้ใจได้ และไม่โกหกฉัน"ไฉหรานยิ้มเจื่อนๆนั่งลงข้างๆต้าเหนิงเลื่อนแก้วกาแฟตรงหน้าต้าเหนิงอย่างเอาใจ“คุณเฉินเขานัดใครบางคนดูตัวเพื่อนสาวของเราต้าเหนิงซึ่งเขาก็แค่อยากจะกินข้าวแล้วก็ดูตัวต้าเหนิงไปด้วย คนคนนี้อะนะหล่อที่สุดนิสัยดีที่สุด และเอาใจเก่งที่สุด ที่สำคัญเป็นทายาทโดยตรงที่กำลังจะนั่งตำแหน่งท่านประทานของอี้ตวนในขณะนี้สาว
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ หวังว่าท่านยังอยู่ตรงนั้น
“แม่จ๋าหนูอยากจะไปเมืองจีน คุณแม่คนสวยใจดีที่สุดในโลกอนุญาตให้ลูกสาวตัวน้อยๆคนนี้ได้ไปเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจได้ไหม”คุณปทุมยิ้มแกล้งมองไปทางอื่นเสีย“น่านะคุณแม่ขา ต้าเหนิงอยากจะไปจริงๆบรรพบุรุษเราเป็นคนจีนพ้นทะเลๆไม่ใช่หรือแล้วนี่ไม่ให้ต้าเหนิงไปพอต้าเหนิงตายไปจะกล้ามองหน้าบรรพชนได้อย่างไร”แอบเอาประโยคยอดนิยมในซีรีย์จีนมาพูดกับคุณปทุม“จะไปทำไม”“หนูอยาก…เป็นกำแพงเมืองจีนอยากไปพระราชวังต้องห้ามอยากจะเที่ยวจางเจี่ยเจีย”“มีเงินแล้วหรืถึงอยากจะไปพอให้แต่งกับผู้ชายจีนที่เป็นญาติห่างๆกันก็ไม่เอา ทีแบบนี้แล้วอยากจะไปไปคนเดียวมันอันตรายนะ แม่ไม่อนุญาต”“หนูไปแค่ไม่กี่วัน คุณแม่ไม่ต้องห่วงน่าแล้วตอนนี้ที่นั่นก็มีไฉหราน”“ไฉหรานอะไรของแกนั่นไว้ใจเขาได้หรือไม่เคยเห็นตัวเป็นๆเขาสักหน่อยก็ไว้ใจเขา แม่ละท้อใจกับการไว้ใจคนและเข้ากับคนได้ง่ายๆอย่างหนูจังเลยแบบนี้ยิ่งจะทำให้คนชั่วมาตีสนิท”“ไฉหรานเขาไม่หลอกหนูหรอกค่ะเราพูดคุยแลกเปลี่ยนอะไรหลายๆอย่างจนสนิทกันแล้วระยะเวลาเกือบปีมานี้หนูคิดว่าหนูดูเขาดีพอแล้วค่ะ”คุณปทุมถอนหายใจ“แล้วที่หลับที่นอน โรงแรมที่พัก เล่าจัดเตรียมไว้แล้วหรือ”“เรียบร้อยแล้วค่ะตั
