ต่อไป

วังหลวง

ตระกูลลู่

“ฮูหยินหนีไปนหนีไปหนีไปซะ"

ลู่สือห่าวตะโกนบอกฮูหยินดังๆหลังจากที่มีบาดแผลทั่วร่าง ไม่ยอมส่งมอบกำลังพลแล้วยังส่งคนของตระกุลลุ่ไปที่สุ่ยจิงไทเฮามีบัญชาให้กวาดล้างกบฎซึ่งก็คือตระกูลลู่ส่วนตระกลูจางกับตระกูลลี่ รอดพ้นจากวิกฤตครั้งนี้ ลี่ฟ่านฟ่านและจางเหมียนรีบมอบตราหยกควบคุมกำลังคนของทั้งสองตระกูลในทันทีที่ได้รับราชโองการ

สี่ตระกูลใหญ่ไม่มีอีกต่อไปแล้ว

“สามีทะทะท่าน ท่านอยู่ข้าอยู่ท่านตายข้าจะอยู่ได้อย่างไร”วิ่งเข้าประคองร่างโชกเลือดของใต้เท้าลู่

“ฮูหยินชาติหน้าจึงพบกัน อ้ากกกกก”ความเจ็บปวดนี้ไม่อาจแบ่งปันผู้ใดใต้เท้าลู่ได้แต่ขอให้สวรรค์เมตตา

“หวางเย่จะต้องล้างแค้นให้ข้า”ตะโกนดังลั่น ก่อนที่จะฟุบกายลงกับพื้น

“ตัดหัวส่งไปยังสุ่ยจิงเพื่อข่มขวัญอ๋องฉิน”เสียงสั่งดังประกาศิตของไทเฮาชวีเยว่ ที่ได้ยินเรื่องที่ใต้เท้าลู่ส่งคนไปสุ่ยจิง

ศีรษะของลู่ซือห่าวขาดกระเด็นหลุดออกจากบ่า ใบหน้าเหยเกทว่ากลับมีดวงตาแข็งกร้าวอาฆาตแค้น

ไทเฮาชวีเยว่ยิ้มเย็น

"ต่อไปก็ถึงคิวเจ้าแล้วฉินเกอหลง"

หมู่บ้านกลางหุบเขาซูตง

ถึงจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ต้องตัดใจลา

จูบหนักหน่วงในค่ำคืนแสนหวานบทรักอ้อยอิ่งที่ไม่อยาก