“ขนาดมีคนจะตายเพราะเธอยังกล้าพูดแบบนี้ออกมาอีกนะ จะใจร้ายไปถึงไหนกัน”“เลิกโทษชาวบ้านแล้วโทษตัวเองบ้างเถอะครับคุณป้า”เสียงทุ้มที่ติดจะเย้ยหยันดังขึ้นมาเรียกความสนใจทุกคนอีกครั้ง ก่อนที่อินทิราจะเบิกตาโตชี้มือไปที่คนมาใหม่อย่างไม่พอใจ“ธันวา! แกมาได้ยังไง”“ก็ได้ข่าวว่าเมียเก่ากำลังจะตาย เลยมาดูให้แ
“จะให้นีนเข้าไปด้วยจริงๆเหรอคะ”นีรนาราถามด้วยความกังวลเมื่อเดินมาจนถึงหน้าห้องที่จะเข้าไปเยี่ยมอริสาแล้ว ตั้งแต่ที่วิกรเล่าทุกอย่างที่ผ่านมาให้ฟังทั้งหมดเธอก็เข้าใจทุกอย่างโดยที่ไม่มีอะไรติดค้างในใจอีกเลย ในมุมของอริสาเธอเองก็เห็นใจหากเข้าไปพร้อมวิกรคงเหมือนไปเยาะเย้ยความรู้สึกที่ต้องผิดหวังมากขึ้น
“นี่พวกเธอ!”อินทิราที่โดนความจริงตอกหน้าตวาดออกมาเสียงดัง มองสองคนที่เดินออกไปอย่างโกรธเคืองแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เป็นอริสาที่ยังรับความเป็นจริงไม่ไหวโวยวายออกมาอีกหนราวคนเสียสติ“กร! กรอย่าไปนะ อย่าทิ้งเราไป ฮือ แม่ไปพูดแบบนั้นทำไม”“อย่ามาขึ้นเสียงกับฉันนะนังลูกโง่”“เป็นเพราะแม่ หนูถึงต้องเสียทุกอย่
“ค่ะพี่เหนือ”นีรนารารับสายจากขุนเขาด้วยความแปลกใจ เพราะปกติอีกฝ่ายแทบไม่เคยโทรมาหาหากไม่มีธุระจำเป็นจริงๆ ขนาดจะแชทคุยกันก็ยังนานๆครั้งเลยด้วยซ้ำ พอเป็นแบบนี้ใจคอก็ไม่ค่อยดีขึ้นมาเพราะกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับที่บ้านเธอ‘นีน คือพี่มีเรื่องอยากคุยด้วยตอนนี้สะดวกมั้ยครับ’“ได้ค่ะ พอมีเวลานิดนึงพี่เหนื
นีรนาราตอบยิ้มๆ ก่อนหน้านี้ที่ให้เจอไม่ได้ก็เพราะต้องปิดบังเรื่องที่จำเป็นต้องคบกันหลอกๆเลยไม่อยากให้อะไรวุ่นวาย แต่ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรที่ต้องปิดน้องๆอีกแล้ว“ได้เลย ฉัตรอยากเห็นจะแย่ว่าใครทำให้พี่สาวฉัตรรักได้”“ก็ต้องเป็นคนที่ควรถูกรักน่ะสิ”“โห ไม่ทันไรเห็นแววคลั่งรักแล้วอ่ะ คุณพี่จะหน้ามืดเพราะผู้
“มากันไวจังวะ”วิกรยิ้มทักทายเพื่อนสองคนที่นั่งรออยู่ในห้องเดิมที่เคยนัดกันมาดื่มประจำ ก่อนจะได้สายตาเหยียดๆมาจากทั้งพีรวิชญ์และอัคคีราวกับไปทำอะไรไม่ดีมาจนต้องหุบยิ้มทันที“ไม่มีใครไวทั้งนั้นมึงแค่มาเลยเวลานัดเองอย่าเนียน”“แหม่ แกล้งๆทำเหมือนดีใจที่เจอกูบ้างก็ได้เนอะ”วาิกรเบ้ปากใส่ก่อนจะนั่งลงตรง
“นี่มึงไม่ได้ขิงพวกกูเนอะ”พีรวิชญ์ถามพลางหรี่ตามองอย่างหมั่นไส้นิดๆเมื่อเห็นความคลั่งรักในตัวเพื่อน “กูแค่อยากแชร์อย่าคิดมาก เดี๋ยวมึงเจอคนที่พอดีกับตัวเองมึงจะเข้าใจเลย”“อือ กูก็รอคนนั้นอยู่เหมือนกันแหละ”“กูไปอ้วกได้มั้ย อยู่ดีๆจะทำตัวเลี่ยนกันเพื่อ”เป็นอัคคีที่ตัดบทขึ้นมาอย่างทนฟังบทสนทนานี้ไ
“คุณแม่จะไปไหนนะครับ”วิกรถามด้วยความตกใจเมื่อคนเป็นแม่โทรมาบอกว่าจะไปต่างจังหวัดสักพัก แต่ต่างจังหวัดที่ว่าคือบ้านของนีรนาราทำเอาตกใจจนต้องถามย้ำอีกครั้ง“ตกใจอะไรขนาดนั้นล่ะคะลูก แม่จะไปบ้านหนูนีนค่ะ”“ไม่ได้นะครับ ผมบอกแล้วไงว่าเค้ายังไม่ยอมรับที่ผมกับนีนคบกัน”วิกรรีบห้ามไว้ทันทีเมื่อแม่ตอบชัดเจ
“เลิกเล่นแล้วไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ จะได้มาทานข้าวเย็นกัน”“โอเคครับ”—-------------------------------“ไหน ลูกชายพ่อทำไมยังไม่หลับอีกครับเนี่ย”วิกรที่เพิ่งเข้ามาในห้องนอนชะโงกดูลูกชายที่นอนอยู่ในเปลข้างๆเตียง นีรนาราที่นั่งกล่อมลูกอยู่หันมายิ้มก่อนจะบอกให้สามีรีบนอน“วันนี้ตาใสมากเลยค่ะ พี่กรนอนก่อนได
วิกรอธิบายเพิ่ม เพราะคนอื่นๆที่ไม่รู้จักเค้ามักจะเข้าใจผิดกันตลอดว่าที่บ้านจะต้องเข้มงวดและบังคับให้สืบทอดธุรกิจแน่ๆ แต่ที่จริงทั้งพ่อและแม่ไม่เคยมีใครมากำหนดชีวิตลูกๆเลยสักคน แค่ทำสิ่งที่ชอบก็พร้อมสนับสนุนทุกอย่างอยู่แล้ว ถือว่าเป็นโชคดีก็ได้ที่ได้ต้นทุนชีวิตที่ดีพร้อมแบบนี้ การได้ทำทุกอย่างจนรู้ว
“ไม่ไปยุโรปกันแน่นะคะลูก”วิภาดาถามย้ำอีกครั้งแม้ลูกจะยืนยันว่าจะเปลี่ยนที่เที่ยวก็ตาม วันครบรอบแต่งงานที่เคยวางแผนกันไว้ว่าจะไปแถวๆยุโรปกลายเป็นต้องเปลี่ยนแผนใหม่เพราะว่านีรนาราท้องขึ้นมาซะก่อน “ไม่ไปครับ ผมกลัวนีนจะลำบากถ้าเดินทางไกลมากเราเลยตกลงจะไปแค่ที่ภูเก็ตครับ”“นั่นสิเนอะกำลังท้องอยู่ด้วย
“รวมผมด้วยเหรอครับ”วิกรที่ได้ยินว่าตัวแสบรีบหันไปถามแม่อย่างไม่เชื่อว่าตัวเองจะถูกเหมารวมกับน้องๆด้วย“เราตอนเด็กก็ใช่ย่อยที่ไหนล่ะตากร ให้แม่แฉเลยดีมั้ยคะ”“อย่าเลยครับ วันนี้คุณแม่คงเหนื่อยรีบพักผ่อนนะครับ”วิกรยิ้มเอาใจก่อนจะรีบห้ามไม่ให้แม่แฉความดื้อต่อหน้าภรรยาสุดที่รัก วิภาดามองค้อนก่อนจะยอมไ
“มีแต่ของโปรดทั้งนั้นเลย ขอบคุณทุกคนที่ช่วยเตรียมให้นะครับ”วิกรบอกก่อนจะนั่งลงใกล้ๆกับนีรนารา เพราะมีกันอยู่สามคนเลยทำให้อาหารวันนี้เยอะเป็นพิเศษจนเจ้าของวันเกิดตาเป็นประกายและยิ้มไม่หุบกับความใส่ใจของทั้งแม่และภรรยาตัวเอง“เดี๋ยวมีพิเศษกว่านี้อีกค่ะลูก ยังไม่ต้องรีบดีใจไป”“โห คุณแม่ทำผมตื่นเต้นนะ
“ไม่ไปโรงพยาบาลแน่นะครับ”วิกรถามด้วยความเป็นห่วงเพราะหลายวันมานี้นีรนารามีอาการป่วยบ่อยๆจนวันนี้ถึงกับลุกไปทำงานไม่ไหว แต่เจ้าตัวก็ยังยืนยันว่าจะไม่ไปโรงพยาบาลอยู่ดี“ไม่ต้องหรอกค่ะ แค่เวียนหัวนิดหน่อยนอนพักไม่นานก็หาย”“ตามใจครับ แต่ว่าถ้าไม่โอเครีบโทรหาพี่เลยนะครับรู้มั้ย”“รู้แล้วค่า พี่กรไม่ต้อ
“ค่ะ”นีรนารารับคำพลางมองตามหลังคนพี่ไปด้วยความอ่อนใจ มาไม้นี้มีหรือจะเดาไม่ออกว่าคืนนี้สามีต้องการอะไร การดื่มมันก็แค่ข้ออ้างเท่านั้นแหละเธอรู้ดี“ดื่มได้มั้ยครับ”วิกรถามเมื่อนีรนาราจิบไวน์ที่เอามาให้ไปแล้ว“ได้ค่ะ แต่ว่าเหมือนมันจะแรงไปหน่อย”นีรนาราตอบพลางมองขวดไวน์ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนอย่างสนใจ“
“หนาวมั้ยครับ”วิกรหันมาถามภรรยาที่เดินข้างๆด้วยความเป็นห่วง ช่วงเทศกาลปีใหม่ที่ญี่ปุ่นนั้นอากาศหนาวมากๆ มือหนาเอื้อมไปกระชับผ้าพันคอให้นีรนาราอีกครั้งแล้วจับมือเล็กมากุมไว้เหมือนเดิม“นิดหน่อยค่ะ พี่กรล่ะคะ”“เหมือนกันครับ แต่ว่าอากาศดีมากเลยไม่ได้เดินสูดอากาศแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ”วิกรบอกพลางยิ้
“งั้นก็ได้ครับ แต่ว่าต้องดูแลตัวเองดีๆนะครับที่นั่นอากาศหนาวแถมยังฝนตกบ่อยมาก คุณแม่ไม่สบายง่ายด้วย”“แหม่ คุณพี่ชายครับผมกับยัยกชก็อยู่ด้วยจะห่วงอะไรครับพี่ อยู่นี่รีบมีหลานตัวน้อยให้พวกเราไวๆก็พอครับ”วิศวะมองค้อนพี่ชายที่ทำเหมือนว่าแม่จะไม่มีใครดูแลทั้งที่มีพวกเค้าอยู่ด้วยตั้งสองคน แต่ท้ายประโยคด