“แล้วดูดาวกลางวันไม่ได้เหรอวะ มึงไม่รู้จักท้องฟ้าจำลองเหรอกร”พีรวิชญ์ประชดกลับมาอย่างเหลืออด ที่อยู่ดีๆเพื่อนแสนฉลาดก็กลายเป็นคนโง่เพราะมีความรัก วิกรหัวเราะแห้งก่อนจะเกาหัวกับความไร้สติของตัวเองพลางขอบคุณเพื่อนออกมา“เออว่ะ ขอบใจนะเพื่อน”“อือ เรื่องของมึงเถอะ”—------------------“แปลกใจเหรอครับ”
“สวัสดีครับ”วิกรกดรับเบอร์แปลกที่โทรมากลางดึกด้วยความสงสัยว่าใครกันติดต่อมาเวลานี้ ยังไม่ทันได้ถามอะไรเสียงจากปลายสายก็ดังขึ้นซะก่อนจนต้องขมวดคิ้วเพราะฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง“กร ฮึก กรคะ”“ใครครับ”“แม้แต่เสียง ฮึก กรก็จำไม่ได้แล้วเหรอคะ”ถ้อยคำตัดพ้อกับเสียงสะอึกสะอื้นยิ่งทำเอาขมวดคิ้วหนัก ก่อนจะเรีย
ระหว่างเดินไปขึ้นรถวิกรก็กดสายหาเพื่อนที่พอจะช่วยได้ในตอนนี้ทันที“มีอะไร”“ไอ้คี มึงติดต่อครอบครัวไออุ่นให้กูทีได้มั้ย”“ทำไมกูต้องทำ”อัคคีสวนกลับมาทันทีจนวิกรต้องรีบอธิบายให้เพื่อนรู้ว่าไม่ใช่เรื่องล้อเล่น“โอ้ย อย่าเพิ่งมาเล่นตัวตอนนี้เรื่องด่วนมากมึงช่วยกูหน่อยได้มั้ยใครก็ได้ที่พอจะไปหาไออุ่นได
“ขนาดมีคนจะตายเพราะเธอยังกล้าพูดแบบนี้ออกมาอีกนะ จะใจร้ายไปถึงไหนกัน”“เลิกโทษชาวบ้านแล้วโทษตัวเองบ้างเถอะครับคุณป้า”เสียงทุ้มที่ติดจะเย้ยหยันดังขึ้นมาเรียกความสนใจทุกคนอีกครั้ง ก่อนที่อินทิราจะเบิกตาโตชี้มือไปที่คนมาใหม่อย่างไม่พอใจ“ธันวา! แกมาได้ยังไง”“ก็ได้ข่าวว่าเมียเก่ากำลังจะตาย เลยมาดูให้แ
“จะให้นีนเข้าไปด้วยจริงๆเหรอคะ”นีรนาราถามด้วยความกังวลเมื่อเดินมาจนถึงหน้าห้องที่จะเข้าไปเยี่ยมอริสาแล้ว ตั้งแต่ที่วิกรเล่าทุกอย่างที่ผ่านมาให้ฟังทั้งหมดเธอก็เข้าใจทุกอย่างโดยที่ไม่มีอะไรติดค้างในใจอีกเลย ในมุมของอริสาเธอเองก็เห็นใจหากเข้าไปพร้อมวิกรคงเหมือนไปเยาะเย้ยความรู้สึกที่ต้องผิดหวังมากขึ้น
“นี่พวกเธอ!”อินทิราที่โดนความจริงตอกหน้าตวาดออกมาเสียงดัง มองสองคนที่เดินออกไปอย่างโกรธเคืองแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เป็นอริสาที่ยังรับความเป็นจริงไม่ไหวโวยวายออกมาอีกหนราวคนเสียสติ“กร! กรอย่าไปนะ อย่าทิ้งเราไป ฮือ แม่ไปพูดแบบนั้นทำไม”“อย่ามาขึ้นเสียงกับฉันนะนังลูกโง่”“เป็นเพราะแม่ หนูถึงต้องเสียทุกอย่
“ค่ะพี่เหนือ”นีรนารารับสายจากขุนเขาด้วยความแปลกใจ เพราะปกติอีกฝ่ายแทบไม่เคยโทรมาหาหากไม่มีธุระจำเป็นจริงๆ ขนาดจะแชทคุยกันก็ยังนานๆครั้งเลยด้วยซ้ำ พอเป็นแบบนี้ใจคอก็ไม่ค่อยดีขึ้นมาเพราะกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับที่บ้านเธอ‘นีน คือพี่มีเรื่องอยากคุยด้วยตอนนี้สะดวกมั้ยครับ’“ได้ค่ะ พอมีเวลานิดนึงพี่เหนื
นีรนาราตอบยิ้มๆ ก่อนหน้านี้ที่ให้เจอไม่ได้ก็เพราะต้องปิดบังเรื่องที่จำเป็นต้องคบกันหลอกๆเลยไม่อยากให้อะไรวุ่นวาย แต่ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรที่ต้องปิดน้องๆอีกแล้ว“ได้เลย ฉัตรอยากเห็นจะแย่ว่าใครทำให้พี่สาวฉัตรรักได้”“ก็ต้องเป็นคนที่ควรถูกรักน่ะสิ”“โห ไม่ทันไรเห็นแววคลั่งรักแล้วอ่ะ คุณพี่จะหน้ามืดเพราะผู้
“เลิกเล่นแล้วไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ จะได้มาทานข้าวเย็นกัน”“โอเคครับ”—-------------------------------“ไหน ลูกชายพ่อทำไมยังไม่หลับอีกครับเนี่ย”วิกรที่เพิ่งเข้ามาในห้องนอนชะโงกดูลูกชายที่นอนอยู่ในเปลข้างๆเตียง นีรนาราที่นั่งกล่อมลูกอยู่หันมายิ้มก่อนจะบอกให้สามีรีบนอน“วันนี้ตาใสมากเลยค่ะ พี่กรนอนก่อนได
วิกรอธิบายเพิ่ม เพราะคนอื่นๆที่ไม่รู้จักเค้ามักจะเข้าใจผิดกันตลอดว่าที่บ้านจะต้องเข้มงวดและบังคับให้สืบทอดธุรกิจแน่ๆ แต่ที่จริงทั้งพ่อและแม่ไม่เคยมีใครมากำหนดชีวิตลูกๆเลยสักคน แค่ทำสิ่งที่ชอบก็พร้อมสนับสนุนทุกอย่างอยู่แล้ว ถือว่าเป็นโชคดีก็ได้ที่ได้ต้นทุนชีวิตที่ดีพร้อมแบบนี้ การได้ทำทุกอย่างจนรู้ว
“ไม่ไปยุโรปกันแน่นะคะลูก”วิภาดาถามย้ำอีกครั้งแม้ลูกจะยืนยันว่าจะเปลี่ยนที่เที่ยวก็ตาม วันครบรอบแต่งงานที่เคยวางแผนกันไว้ว่าจะไปแถวๆยุโรปกลายเป็นต้องเปลี่ยนแผนใหม่เพราะว่านีรนาราท้องขึ้นมาซะก่อน “ไม่ไปครับ ผมกลัวนีนจะลำบากถ้าเดินทางไกลมากเราเลยตกลงจะไปแค่ที่ภูเก็ตครับ”“นั่นสิเนอะกำลังท้องอยู่ด้วย
“รวมผมด้วยเหรอครับ”วิกรที่ได้ยินว่าตัวแสบรีบหันไปถามแม่อย่างไม่เชื่อว่าตัวเองจะถูกเหมารวมกับน้องๆด้วย“เราตอนเด็กก็ใช่ย่อยที่ไหนล่ะตากร ให้แม่แฉเลยดีมั้ยคะ”“อย่าเลยครับ วันนี้คุณแม่คงเหนื่อยรีบพักผ่อนนะครับ”วิกรยิ้มเอาใจก่อนจะรีบห้ามไม่ให้แม่แฉความดื้อต่อหน้าภรรยาสุดที่รัก วิภาดามองค้อนก่อนจะยอมไ
“มีแต่ของโปรดทั้งนั้นเลย ขอบคุณทุกคนที่ช่วยเตรียมให้นะครับ”วิกรบอกก่อนจะนั่งลงใกล้ๆกับนีรนารา เพราะมีกันอยู่สามคนเลยทำให้อาหารวันนี้เยอะเป็นพิเศษจนเจ้าของวันเกิดตาเป็นประกายและยิ้มไม่หุบกับความใส่ใจของทั้งแม่และภรรยาตัวเอง“เดี๋ยวมีพิเศษกว่านี้อีกค่ะลูก ยังไม่ต้องรีบดีใจไป”“โห คุณแม่ทำผมตื่นเต้นนะ
“ไม่ไปโรงพยาบาลแน่นะครับ”วิกรถามด้วยความเป็นห่วงเพราะหลายวันมานี้นีรนารามีอาการป่วยบ่อยๆจนวันนี้ถึงกับลุกไปทำงานไม่ไหว แต่เจ้าตัวก็ยังยืนยันว่าจะไม่ไปโรงพยาบาลอยู่ดี“ไม่ต้องหรอกค่ะ แค่เวียนหัวนิดหน่อยนอนพักไม่นานก็หาย”“ตามใจครับ แต่ว่าถ้าไม่โอเครีบโทรหาพี่เลยนะครับรู้มั้ย”“รู้แล้วค่า พี่กรไม่ต้อ
“ค่ะ”นีรนารารับคำพลางมองตามหลังคนพี่ไปด้วยความอ่อนใจ มาไม้นี้มีหรือจะเดาไม่ออกว่าคืนนี้สามีต้องการอะไร การดื่มมันก็แค่ข้ออ้างเท่านั้นแหละเธอรู้ดี“ดื่มได้มั้ยครับ”วิกรถามเมื่อนีรนาราจิบไวน์ที่เอามาให้ไปแล้ว“ได้ค่ะ แต่ว่าเหมือนมันจะแรงไปหน่อย”นีรนาราตอบพลางมองขวดไวน์ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนอย่างสนใจ“
“หนาวมั้ยครับ”วิกรหันมาถามภรรยาที่เดินข้างๆด้วยความเป็นห่วง ช่วงเทศกาลปีใหม่ที่ญี่ปุ่นนั้นอากาศหนาวมากๆ มือหนาเอื้อมไปกระชับผ้าพันคอให้นีรนาราอีกครั้งแล้วจับมือเล็กมากุมไว้เหมือนเดิม“นิดหน่อยค่ะ พี่กรล่ะคะ”“เหมือนกันครับ แต่ว่าอากาศดีมากเลยไม่ได้เดินสูดอากาศแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ”วิกรบอกพลางยิ้
“งั้นก็ได้ครับ แต่ว่าต้องดูแลตัวเองดีๆนะครับที่นั่นอากาศหนาวแถมยังฝนตกบ่อยมาก คุณแม่ไม่สบายง่ายด้วย”“แหม่ คุณพี่ชายครับผมกับยัยกชก็อยู่ด้วยจะห่วงอะไรครับพี่ อยู่นี่รีบมีหลานตัวน้อยให้พวกเราไวๆก็พอครับ”วิศวะมองค้อนพี่ชายที่ทำเหมือนว่าแม่จะไม่มีใครดูแลทั้งที่มีพวกเค้าอยู่ด้วยตั้งสองคน แต่ท้ายประโยคด