ฉันยังไม่ได้เสียตัวใช่ไหม ยังใช่ไหม ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้ ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง ฉันใส่เสื้อเชิ้ตเขา นอนห้องเขา นอนบนเตียงเขา...."ฮือๆ ฮือๆ" ฉันวิ่งปาดน้ำตาลงบันไดบ้านหลังใหญ่ อยากจะไปให้พ้นๆจากบ้านหลังนี้ ฉันเกลียดคนฉวยโอกาส เกลียดๆ"หนูซินน์.." ฉันถึงกลับหยุดชะงัก และหันไปมองตามเสียงครอบครัวเขานั่งกินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตา!!! ฉันมองทุกคนอึ้งๆ ทุกคนก็มองฉันอึ้งๆ!!ฉันจึงรีบยกมือไหว้ผู้ใหญ่ก่อนจะยืนร้องไห้ เอามือปิดหน้าอกตัวเอง จนป้าหวานลุกขึ้น เดินมาหาฉัน"ซินน์เป็นอะไรลูก.." ป้าหวานจับแขนฉัน แล้วถามด้วยความเป็นห่วง ก่อนที่ฉันจะได้ยินเสียงคนวิ่งตามหลังมา"ซินน์ เธอฟังก่อนดิ เมื่อคืน..." เขายืนนิ่งทันทีเมื่อหันไปเห็นทุกคนที่โต๊ะอาหารมองฉันจึงรีบเดินไปหลบหลังป้าหวาน ฉันไม่อยากมองหน้าเขา ไม่อยากเห็นเขา ฉันไม่อยากคิดถึงเรื่องที่มันเกิดขึ้นเมื่อคืนอีก.."นาวิน จริงเหรอ" ไม่ใช่ป้าหวานถาม แต่เป็นลุงนายถามขึ้นมา"ครับ ป่าวครับพ่อ คือแบบนี้นะ...""ลูกผู้ชายพ่อสอนว่าไง.." เขายืนนิ่งทันที ก่อนจะเอามือกุมขมับ และพยายามอธิบายฉัน"ซินน์ ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอ เสื้อเธอเปียก ฉันเลย..""ฉวยโอกาส! นายเปลี
ผมนั่งรอแม่ที่โซฟา ไม่มีใครฟังผมเลย ทำไมวะ ผมดูเป็นคนหื่น ฉวยโอกาสมากรึไง"นาวิน ได้ทำหรือเปล่า" พ่อผมก็ด้วย!!! พ่อไม่เชื่อผมเลย ตั้งแต่แม่ไปส่งซินน์ พ่อยังเค้นผมไม่หยุด!"ป่าวครับพ่อ พ่อเชื่อผมสิ-_-" ผมเอามือนวดขมับครั้งแล้วครั้งเล่า อยากทำนะเว้ย แต่ใครจะทำได้ สงสาร.."แม่เชื่อ...ว่าลูกไม่ได้ทำ^^" อยู่ๆแม่ผมก็เดินยิ้มเข้ามา ก่อนจะเดินอ้อมไปนั่งข้างๆพ่อ"ผมบอกแล้ว...เอ่อ แม่ ซินน์เป็นยังไงบ้างครับ" ผมขยับไปถามแม่เบาๆ ไม่อยากพูดดัง กลัวเธอเสียหาย"ร้องไห้ คิดว่าลูกทำอะไรจริงๆ ตอนนี้พ่อแม่เขาก็คิดอย่างงั้นแล้ว" เฮ้ย! ชิบหายแล้ว"ผมจะไปอธิบายเอง" ผมดันตัวลุกจากโซฟา แต่แม่ผม รีบคว้ามือผมไว้ก่อน"ไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น! เงียบไว้ อย่าอธิบายเชียว" อะไรวะ ทำไม!? ผมหันกลับไปมองแม่สงสัย จนแม่ผมยิ้มกว้างออกมา"หนูซินน์ยอมแต่งงานกับลูกแล้ว^[]^" เฮ้ยยยยย!!!"จริงเหรอ จริงเหรอครับ!!""จริง เรื่องที่ลูกไม่ได้ทำอะไร..แม่กระซิบบอกลุงเซ็นกับป้าณีเวียแล้ว นี่คือแผน ฉะนั้นต่อหน้าพ่อแม่เขาก็เงียบๆไว้ เดี๋ยวซินน์สงสัยเอา^^"สุดยอดแม่ผม !!แม่ดี๊ด๊า จนพ่อผมหันไปมองแม่ แล้วถอนหายใจ.."สงสารว่าที่ลูกสะใภ้จ
ฉันรำคาญตานาวินมากให้ตาย ฉวยโอกาสกับฉันตลอดเลย นี่คุณพ่อกับคุณแม่ให้ฉันแต่งงานกับคนแบบนี้ได้ไง!ฉันมองเขาแล้วหงุดหงิด อยู่ต่อไม่ไหว รีบลากพี่เวียร์กลับบ้านนอน ไม่อยากจะคิดถึงวันแต่งงานเลย จะมองหน้ากันยังไง จะอยู่กันยังไง เครียดๆ!ฉันตื่นเช้ามาก็มีคนมาตัดชุด วัดตัวให้ คุณแม่ถามว่าฉันชอบสีอะไร งานแต่งจะได้ถูกใจ ค่ะ! จะถูกใจกว่านี้ถ้าไม่ได้แต่งบ่นไปก็เท่านั้น..ฉันพูดอะไรไม่ได้อยู่แล้ว คุณแม่พูดอะไร ฉันก็ว่าไปตามนั้น.. ฉันไม่อยากมีปัญหา แค่นี้ก็ทำให้คุณพ่อคุณแม่เครียดมาเยอะแล้ว แต่งๆไปจะได้จบๆสักทีฉันเก็บตัวอยู่ในบ้านจนถึงวันแต่งงาน ฉันไม่อยากเจอใคร ขี้เกียจตอบคำถาม ว่าเตรียมงานแต่งเป็นยังไงบ้าง? จนถึงตอนนี้ฉันกำลังแต่งหน้าทำผมอยู่ ช่างก็ยังจะถามฉันอีก!"เจ้าบ่าวหล่อระเบิดมากกก ยินดีด้วยนะคะคุณหนูซินน์ อยากได้หมอฟันบ้าง พี่จะหาได้ที่ไหน ^[]^"เอาอีตานาวินไปสิ ฉันยกให้!ฉันไม่ได้ตอบอะไรได้แต่ยิ้มหวานๆให้พี่ๆเขา จนทุกอย่างเรียบร้อย ตอนนี้ฉันอยู่ในชุดไทยพิธีเช้าที่ดู ไทยจ๋ามาก!!เฮ้อ! ฉันกรอกตามองบน จนคุณแม่เดินมาบีบไหล่เบาๆ"ลูกสาวแม่สวยที่สุดเลย ^^" ฉันทำหน้ามุ่ย หนีงานแต่งตอนนี้ทันไหม!
ลิ้นอุ่นๆ กำลังถูกสอดเข้ามาทักทาย จนฉันรู้สึกไม่ไหว..เม้มปากแน่น"อื้ม~ " เมื่อถูกสัมผัสซ้ำๆ มันทำฉันอ่อนยวบไปทั้งตัว ..ทั้งที่ตั้งใจฝืน และพยายามออกแรงทั้งหมดที่มี..ดันตัวเขาออก แต่ทว่า..มันกลับสวนทางกันตอนนี้ฉันไร้เรี่ยวแรง และร้อนรุ่มไปทั้งตัว มีแต่ลิ้นอุ่น..ที่มันกำลังตอบสนอง หยอกล้อเขากลับไปเท่านั้นฉันไม่ไหวแล้ว..."อื้ม~~"ฉันรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัว.. ก่อนที่มือนุ่มๆจะปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ ..และเริ่มลูบไล้..ไล่สัมผัสไปที่ทรวงอกทั้งสองเขาค่อยๆถอนจูบออกมาช้าๆ ก่อนที่จะเลื่อนลงมาไซร้ซอกคอที่ร้อนผ่าว...จนฉันกระเส่าเชิดหน้าหลับตาพริ้ม ...ฉันปล่อยให้เขาพรมจูบไปทั่วเนินผิว จนมือนุ่มๆเลื่อนลงไล่ถอด...ปลดชุดนอนอุณหภูมิห้องทำร่างบางถึงกลับสะดุ้ง แต่ความร้อนรุ่มจากริมฝีปาก ทำฉันตอบสนอง"ฮืิอ~" ฉันอยากขัดขืน อยากต่อต้าน แต่ทำไม่ได้..ฉันได้แต่แอ่นอกกระเส่าเย้ามือนุ่ม เมื่อสองทรวงอกตึงที่ถูกถนอม กำลังถูกทันตแพทย์ผู้เป็นสามีลิ้มลอง ก่อนจะขบครอบครองกินคนเดียว.."อื้อ~ "ไฟร้อนในกายลุกโชนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ฉันบีบไหล่เขาเร่งสัมผัส กระสับกระเส่าคราง จนเอวบางร่อนเร่าไม่ติดเตียง..."อ๊ะ~ มัน ส
เข้าหมดแล้วเมื่อคืน .... ไอ้บ้า ลามก! ฉันยืนตัวสั่น จะทำยังไงดีเนี่ย เสื้อผ้าก็ไม่ได้ใส่ นอนโป๊ทั้งคืน...นี่ฉันมีอะไรกับเขาแล้วเหรอ! โอ้ยตาย! แล้วเลือดนั่น.. เฮ้ย แสดงว่าวันนั้นเขาไม่ได้ทำอะไรฉันจริงๆ"จะตกใจทำไม เรื่องปกติ แต่งงานกันแล้ว^^""แต่ฉันไม่ได้รักนาย!!" เขาหยุดนิ่งทันที ก่อนจะหันไปทางอื่น"อื้ม โอเค ไปอาบน้ำเถอะ"'ตานาวินผายมือให้ฉันเดินผ่าน ก่อนที่เขาจะยืนมองฉันที่หอบผ้าห่มพันตัวเดินทุลักทุเล หน้านิ่งๆฉันรีบอาบน้ำแต่งหน้า แต่งตัว เพิ่งแต่งงานวันแรก เข้าหอคืนแรก โอ้ย อย่าคิดสิซินน์ ทำเหมือนว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นก็สิ้นเรื่องฉันไม่ได้ตื่นเช้ามานานมาก และวันนี้เป็นวันที่ฉันตื่นทันมื้อเช้ากับคุณพ่อคุณแม่ และพี่ชาย พอทุกคนเห็นฉันเดินไปที่โต๊ะอาหาร ทุกคนก็แปลกใจมาก หันมามองฉันอึ้งๆ"พายุเข้า" พี่เวียร์แซว! จนคุณแม่เหลือบมองฉันแวบนึง ก่อนจะก้มหน้าอมยิ้ม ส่วนคุณพ่อไม่มองหน้าฉันนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ จิบกาแฟ..นิ่งไปอีกตอนนี้พี่เวียร์ใส่สูทเนี้ยบเตรียมพร้อมไปทำงาน แตกต่างกับฉัน เสื้อยืดกางเกงขาสั้น เตรียมพร้อมนอนอยู่บ้านยาวๆ"ทำไมซินน์ไม่แต่งตัวดีๆ วันนี้ต้องย้ายไปอยู่บ้านนาวินแล้วนะ แ
ฉันหันไปค้อนน้ำปั่นทันที โอ้ย ตาย! คืนนี้ขอให้ฉันรอดนะ ฉันจะไหว้พระสวดมนต์แบบจัดเต็มเลย!วันแรกที่ฉันมาอยู่บ้านสามี เอ่อ...สามีก็สามีวะทุกคนกำลังทานอาหารเย็นกัน คุยกันไป คุยเรื่องเรียน เรื่องวิชาการแพทย์ คุยแต่เรื่องพวกนี้! ฉันเลยต้องนั่งเงียบๆ เงียบ และเงียบ! ไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ"หนูซินน์ เงียบจังเลยลูก กับข้าวอร่อยไหม" ป้าหวานหันมาถาม ก่อนจะตักไก่ผัดขิงใส่จานฉัน"อร่อยมากค่ะ ซินน์ไม่รู้จะพูดอะไร แหะๆ ซินน์จบดีไซเนอร์มา^^" ป้าหวานหัวเราะ"อิอิ ป้าจบบริหาร น้าน้ำตาลจบบัญชี คุยกันได้ๆ เราอยู่ไปวิชาการแพทย์จะแทรกซึมเอง ฮ่าๆ" สมองตื้อแบบฉันเนี่ยนะ! ไม่มีอะไรแทรกซึมได้แล้ว มันทึบมากตอนนี้!"นี่ ถ้ามีหลาน หลานคงเป็นหมออีกใช่ไหมหนูซินน์ คราวนี้หมออะไรดี อิอิ" น้าน้ำตาลถามฉันขึ้นมาบ้าง เอ...หมออะไรดี หมออะไรดี~~"ไม่ดีกว่าค่ะ แหวกแนว ให้เป็นดีไซ...เฮ้ย ไม่มีค่ะ ซินน์จะไม่มีลูก แหะๆ^^" ชิบหายแล้ว ทุกคนยิ้ม และมองฉันเป็นตาเดียวเลย"เท่ดี ดีไซเนอร์ มึงรู้ป่ะ แต่ก่อนมึงก็จะเรียนหมอนะซินน์" น้ำปั่นพูดไป ตักกับข้าวไป อะไรนะ? เรียนหมอ? ฉันเนี่ยนะ?! ทำไมฉันจำไม่ได้เลยเนี่ย!อยู่ๆอิตานาวินก็มองฉัน.
ฉันเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ หลับทั้งที่ถูกกอดไว้อยู่ ตื่นมาน้ำตาก็เต็มแก้มเหมือนเดิม หลายครั้งแล้ว ที่เป็นแบบนี้ ไม่รู้ว่าฉันฝันถึงเรื่องอะไร ฉันจำไม่ได้ พยายามนึกก็นึกไม่ออก ...ชุดนอนมิดชิดไม่รู้มันถูกโยนทิ้งไหน ตอนนี้มีแต่ร่างที่เปลือยเปล่าสองร่าง นอนกอดกันใต้ผ้าห่มเฮ้ย! ฉันหันควับไปมองเขา เห็นหน้าหล่อๆที่หลับอยู่ ก่อนจะรีบผลักอกกว้างเขาออกห่างตัว จนอีตานาวินลืมตาตื่นงัวเงียขึ้นมา"ตื่นเช้านะ.. ไม่เห็นเหมือนที่ป้าณีเวียบอกเลย^^" ฉันรีบปิดหน้าอกตัวเองทันที ก่อนจะกระชับผ้าห่มขึ้นมาพันตัว แล้วลุกจากเตียงวิ่งไปเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้เขานอนล่อนจ้อนบนเตียงแบบนั้นล่ะ ไม่กล้าหันกลับไปมองเลย ขนลุก!อีกแล้ว ฮือๆ!! ฉันโมโหตัวเองอยู่หน้ากระจกห้องแต่งตัว ก่อนจะรีบอาบน้ำ ออกมานั่งแต่งหน้าเซ็งๆจนเขาเปิดประตูเข้ามา ใส่ผ้าเช็ดตัวแค่ผืนเดียว !!"โอ้โห คุณภรรยาจะไปทำงานแล้ว" เขาแซวฉันเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำ ฉันไม่ตอบหรอก ไม่อยากคุยด้วย นึกเซ็งเรื่องเสียตัวเมื่อคืนไม่หายฉันแต่งหน้าอยู่สักพัก นึกไม่ออกว่าจะแต่งตัวยังไง ได้แต่เปิดเข้าเปิดออกตู้เสื้อผ้าหลายรอบ... จนเห็นกล่อง กล่องนึงที่วางไว้บนตู้เอ๊ะ
ฉันคิดไม่ออก..เรื่องนี้ต้องมีคนช่วยฉัน แล้วใครล่ะ ใครจะยอมบอกฉัน!พอฉันจะเดินกลับไปห้องตานาวิน ออกมาก็เห็นเขายืนรอหน้าห้องน้ำแล้ว เขากำลังเอามือล้วงกระเป๋ามองฉันอย่างสงสัย"เป็นอะไรครับ^^" แฟนฉันเหรอเนี่ย เฮ้อ!! เมื่อไหร่ฉันจะนึกออกนะ"ป่าว กลับเถอะ เหนื่อย" ฉันรีบเดินนำเขาไป จอดรถตัวเองทิ้งไว้ที่นี่ แล้วนั่งกลับไปพร้อมเขา จะให้ขับก็คงขับไม่ไหว ในหัวพยายามคิดและปะติดปะต่อเรื่องทั้งหมดอยู่ ใครจะช่วยได้ ใคร..."นายเคยมีแฟนไหม นาวิน" เขานิ่งไปทันที ก่อนจะหันมามองฉันแล้วพยักหน้าเบาๆ"อืม นานแล้ว" ฉันใช่ไหม ไม่ใช่คนอื่นหรอกนะ ถ้าเป็นคนอื่น ไม่ตายดีแน่..อ้าว! ทำไมฉันรู้สึกแบบนี้?!"เขานิสัยยังไงเหรอ" ตานาวินมองตรงไปถนน ก่อนจะแอบยิ้มออกมา"น่ารัก ร่าเริง เรียนเก่ง พูดเก่ง กินเก่ง เอาใจเก่ง เฮ้อ...ไม่อยากพูดแล้ว คิดถึง.." แล้วฉันกับเขาก็หันมองกันโดยไม่ได้นัดหมาย.."คิดถึง ก็กลับไปหาเขาสิ""กลับแล้วนี่ไง..." อยู่ๆน้ำตาฉันก็คลอขึ้นมา จนฉันต้องรีบหันไปทางอื่น พยายามห้ามไม่ให้มันไหลฉันนั่งเงียบตลอดทางจริงๆ ฉันไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว จนกลับมาถึงบ้าน ตานาวินเขาก็ขอตัวไปคุยเรื่องคลีนิคกับลุงนาย ส่วนฉั
"อะไรของมึง อายอะไรอีก^=^" "น้ำปั่นถ้ามึงไม่หยุดพูด สาธุ! กูขอให้ลูกในท้องมึงเป็นผู้หญิง>[]กูก็จะสาธุกลับ ให้มึงท้อง^[]^" !!!!! สามีฉันที่กุมขมับ เขาเงยหน้าขึ้นตกใจ ก่อนจะหันไปพยักหน้าเบาๆให้น้ำปั่น..ที่ยิ้มอย่างชั่วร้ายใส่ฉัน"ขอบใจน้ำปั่น อยากมีลูกสาวสักคน" กรี๊ดดดดดด! ไม่เอา ไม่เอา แค่เซอร์กับอลันชีวิตฉันก็จะวุ่นวายพอแล้ว ฉันอยากจะกรี๊ดดังๆใส่หน้าผัว..แต่ติดที่อลันนอนอยู่บนตัก และเขาก็อุ้มเซอร์อยู่ "เห็นไหมๆ ป๋าอยากมี...ทำไมมึงไม่ยอมมีไออุ่น ตามใจหลัวบ้างสิ!""รอลูกเข้าโรงเรียนก่อน-_-" ฉันตอบปัดๆไปอย่างรำคาญ "กูก็คิดเหมือนมึง ฮ่าๆ สุดท้ายนี่ไง...ป่องแล้ว^^" ก็มึงมันหื่นซินน์ กูน่ะเรียบร้อยร้อยสุดในกลุ่มแล้ว"เออๆค่อยว่ากัน ว่าแต่..น้ำปั่นทำไมมึงมั่นใจจังวะ ว่าลูกมึงเป็นผู้ชาย?-_-" ฉันพยายามเปลี่ยนเรื่อง"ก็ลองบนรถไง...เฮ้ย แต่กูรถปอร์เช่นะ ไม่ได้เกี้ยวกราดทำในรถลัมโบร์กินีเหมือนมึง^[]^"กูขุดหลุมฝังตัวเองชัดๆ!!!! ฉันพลาดเองล่ะ..ที่ไปหิวเอาเวลานั้น การมีเซ็กส์ในสถานที่สาธารณะมันเป็นภัยกับตัวจริงๆ คนอื่นเห็นไม่เท่าไหร่..อายแปปๆ แต่ถ้าเพื่อนสนิทผีเจาะปากมาพูดเห็น มันจะล้อจนลูก
2 เดือนต่อมา....-Video Calling with TIME-(พ่อวางแล้วนะคะ ทำงานก่อนน๊า รักแม่และลูกๆทั้งสามค่ะ^^)"ปัปป๊า ปัปป๊าาา พ่อออออ" สองเดือนมาแล้ว สามสาวก็ยังเรียกพ่อไม่เหมือนกันสักคน เพราะพวกเธอนิสัยไม่เหมือนกันด้วยล่ะ น้ำขิงแสบมาก!!นางหน้าเหมือนเจ๊หวาน..ก็คงแสบเหมือนเจ๊หวานนั่นแหละ แต่น้ำชาเรียบร้อยนะ เป็นคนเดียวที่ไม่ร้องงอแงและดูเป็นผู้ใหญ่มาก ทั้งที่เธอเป็นลูกคนกลาง ส่วนน้ำมนต์คนเล็กที่หน้าเหมือนฉัน..นางเหมือนฉันอย่างกับแกะจริงๆ ฉันเป็นยังไง..นางก็เป็นแบบนั้น เถียงแม่ปุ๊บปับ ตอนนี้บาปกรรมกำลังเล่นงานฉันกลับแล้วค่ะ ไม่เชื่อก็ดู.."น้ำมนต์ แม่บอกว่าไง..ของเล่นต้องเก็บเข้ากล่องนะคะ""มัมมาาา มาาา €|$%{{*+" เถียงกลับเสียงแหลมปรี๊ด!"เถียงแม่?" ฉันชี้มาที่ตัวเอง"*^~^{^${€|¥ " เออพอ! ฉันจำใจเดินดุ่มๆไปเก็บของเล่นลูกแทน เพราะน้ำมนต์สอนยากสอนเย็นสุดๆคนอื่นเก็บ นางจะรื้อ รื้อทุกอย่างที่ขวางหน้า... หึ๋ย เหมือนแม่แกเลยนะ..เหมือนกูเนี่ย!!วันนี้ค่อนข้างวุ่นวายเพราะฉันอยู่กับสามสาวตามลำพัง..เนื่องจากพ่อกับปู่ย่าเข้าประชุมบอร์ดบริหาร มันก็พอดิบพอดีแหละที่ฉันประจำเดือนขาด.. ฉันจึงใช้โอกาสนี้ตรวจดู.
พี่ชายฉันแสบไม่เบา..วางแผนให้เมียคลอดธรรมชาติได้แนบเนียนมาก เฮ้อ..หลังจากปลายฟ้าไปโรงพยาบาล ไม่ถึงสองชั่วโมงที่เรารออยู่บ้าน ไทม์เขาก็โทรมาบอกฉัน ว่าปลายฟ้าน่ะ...คลอดลูกชายแล้วมันได้คลอดธรรมชาติจริงๆ แถมไทม์ยังบอกอีก..ว่ามันด่าพี่นาวาเละเทะ เออ..เป็นกูกูก็ด่าค่ะ นั่งชิวๆอยู่บ้านรอวันไปคลอดตั้งนาน ที่ไหนได้...โดนผัวหลอก น่าสงสารฉันกับซินน์เลี้ยงเด็กห้าคนในคอกไปขำไป เอาจริงๆก็ทั้งสงสารทั้งตลกนั่นแหละ ได้แต่บอกว่าดีนะ..ที่สามีเราตามใจทุกอย่าง โดยเฉพาะสามีฉันที่แทบจะถวายหัวให้เลย เพราะเขาช่วยทุกอย่าง..จนคุณแม่ลูกสามอย่างฉันสบายมาก!คลีนิคที่เพิ่งเสร็จ..ฉันจ้างสัตวแพทย์เข้าไปอยู่แทน เพราะระยะแรกๆที่ฉันคลอดลูกแฝด..ฉันปวดแผลจนทำงานไม่ได้ ไทม์เขาเลยให้ฉันพักอยู่เฉยๆปีนึง ฟังไม่ผิดหรอก ปีนึงจริงๆ เค้าบอกเขาสงสารที่ฉันอุ้มท้องแฝดสามมานาน พูดถึงเรื่องท้อง..ตอนนี้ซินน์มันท้องอีกแล้ว แต่ฉันนับถือมันนะ..ที่เลี้ยงลูกเองทำอะไรเองทุกอย่าง ทั้งที่บ้านก็รวยมาก มันเคยบอกฉัน..ว่าอยากให้ลูกมันได้ความอบอุ่นจากพ่อแม่เยอะๆ เพราะบางบ้านพ่อแม่รวยมาก แต่ไม่มีเวลาให้ลูกเลย จนนั่นแหละ..เห็นบ่อยๆก็คือ..เด็กมีอ
ใครๆก็บอกว่าลูกฉันเลี้ยงง่าย...ไม่ใช่ค่ะ! เขาอยู่เป็น ต่างหาก นิวเยียร์กับนาวีเป็นเด็กขี้เกรงใจ วันไหนที่ฉันพาไปบ้านคนอื่น พวกนางทั้งสอง..จะเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ แต่หารู้ไม่.. ผ้ายังไม่ได้รีด!!ตอนนี้ฉันย้ายออกจากบ้านสามี มาอยู่บ้านที่ซื้อใกล้ๆที่ทำงานแล้ว คุณหมอฟันสามีฉัน..เขาเปิดคลีนิคเครือข่ายแทบจะทั่วประเทศ และเทรนหมอฟันเข้าไปดูแลแทน เขาเป็นหมอที่ว่างกว่าหมอด้านอื่น แต่ฉันเนี่ยสิ!! ธุรกิจสองอย่างค้ำคอ ต้องวิ่งวุ่นหอบลูกไปทำงานด้วยทุกวันลูกชายติดแม่ ลูกสาวติดพ่อ!! ใช่แล้วค่ะลูกฉันเป็นแบบนั้น แต่มีบ้างที่ฉันเข้าห้างZER แล้วส่งนาวีให้คุณแม่เลี้ยง จนตอนนี้เขากลายเป็นหลานชายสุดที่รักของคุณแม่ไปแล้ว อย่างที่บอก..ลูกฉันเรียบร้อยถ้าอยู่กับคนอื่น หึ..ถ้าอยู่กับแม่สองคนล่ะก็"มามะ แงงงงงงงงงง" ร้องตั้งแต่เปิดประตูเข้าบ้านเลย! งอแง ง๊องแง๊ง เข้าใจเขาล่ะ..ว่าเขาคือเด็กหกเจ็ดเดือนวัยกำลังเริ่มดื้อ นี่ขนาดเพิ่งเริ่มนะ..โตไป ดื้อแบบเลเวลตันจะขนาดไหน "แม่เข้าใจว่าอึดอัด แต่ให้แม่วางของก่อนได้ไหมนาวี-_-" ฉันวางลูกนั่งที่พื้นและเก็บกระเป๋าตัวเอง โดยที่ลูกชายกำลังนั่งเบะปากเตรียมร้อง ยื่นมือก
ไทม์ถอดถุงมือทิ้ง และกุมขมับตัวเองนวดเบาๆ ก่อนจะสลับไปนวดหว่างคิ้วต่อ ตอนนี้เขากำลังรวบแรงทั้งหมดกลับมาเพื่อ...ถ่ายรูป"โอเค โอเค...ถ่ายรูป" ขำผัว มีเมียเป็นหมอแต่เจือกกลัวเลือด เขาน่ะกลัวเลือดแน่นอน ไอ้ที่บอกกลัวฉันเจ็บเนี่ยเป็นข้ออ้างรึป่าวไม่รู้ ไทม์เอ้ยไทม์!!!เมื่อคุณพ่อดีขึ้น..พยาบาลก็อุ้มลูกสาวมาให้เขาทีละคน แต่เขาอุ้มได้แค่สองคนเท่านั้น ที่เหลือ..พยาบาลอุ้มมาวางที่อกฉันแทน โชคดีที่ลูกฉันแฝดคนละฝา หน้าตาเขาไม่เหมือนกันสักคน ฉันจึงไม่ประสบปัญหาเหมือนไออุ่น และถูกมันล้อกลับลูกสาวฉัน ดูผ่านๆ คนนึงเหมือนเจ๊หวาน คนนึงเหมือนแม่สามี และอีกคนจะเหมือนใครล่ะ! ก็เหมือนฉันนี่แหละ..ฉันไม่ได้คิดไปเองนะ พ่อและสามีฉันเขาก็คิดเหมือนกันหมดหลังจากถ่ายรูปครอบครัว..ฉันก็ไม่สลบอะไรเลย จนถูกเข็นออกมาจากห้องคลอด..กลับไปห้องตัวเองนู่นล่ะ ฉันถึงเริ่มปวดแผล ลูกสาวสามคนไม่ได้กลับมาด้วยหรอก พวกเธอตัวเล็กต้องอบพักใหญ่ แถมน้ำนมแรกที่ฉันพยายามปั๊มให้ ปั๊มยังไงก็ไม่พอ มันออกมาแค่นิดเดียว...แต่ลูกตั้งสามคน!และตอนนี้แม่ฉัน แม่สามียังไม่ใครมาเยี่ยมเลย มีแค่ปลายฟ้านี่แหละ..ที่อยู่เป็นเพื่อนฉัน คอยหยิบนู่นหยิบนั
ฉันอาจจะประสาทหลอน หรือหมกมุ่นกับเรื่องคลอดเกินไป พรุ่งนี้หกโมงเช้า...เป็นฤกษ์ที่แม่สามีเขาเป็นคนหามาให้ แต่ถ้าเป็นไปได้นะ...ฉันอยากจะคลอดตอนนี้เลย!!! ยิ่งรู้ว่าตัวเองใกล้คลอดฉันยิ่งฟุ้งซ่าน ภาพหมาแมวที่ฉันผ่าเขาตั้งแต่เรียนมาจนทำงาน มันเต็มหัวฉันไปหมด บ้าเอ้ย!! หยุดคิด!!"อย่าๆ อย่าตีหัวตัวเองแบบนี้สิ แม่แมวไหวไหมคะ ?" ไทม์รีบจับมือฉันออกจากหัวทันที ฉันอยากคลอด อยากคลอดให้จบตอนนี้เลย"ไทม์ ฉันจะคลอด""ปวดท้องเหรอคะ?0.0!!" "ไม่ แต่ฉันต้องการคลอดตอนนี้ เดี๋ยวนี้!" ฉันเอื้อมมือไปกดกริ่งเรียกพยาบาลทันที ถ้าให้รอพรุ่งนี้ ฉันอาจได้ย้ายโรงพยาบาลไปศรีธัญญาก่อน"แล้วฤกษ์...""นายก็เงียบไว้สิ บอกว่าฉันปวดท้องหรืออะไรก็ได้ ไทม์นายรู้ไหม ว่าฉันน่ะ..เห็นภาพหลอนอะไรบ้าง ฉันผ่าหมาแมวมาไม่รู้กี่ตัว ภาพมันติดอยู่ในหัวตลอดเลย นายไม่เป็นฉันนายไม่รู้หรอก ถ้าสามน้ำออกมา....อุ๊บ0.0"อยู่ๆเขาก็ยกมือขึ้นปิดปากฉัน!!"ไม่เรียกลูกว่าสามน้ำนะคะ -_-" ฉันรีบจับมือเขาออกอย่างหงุดหงิด "อะไรอีกล่ะ ฉันย่อรวมไง น้ำชา น้ำขิง น้ำมนต์ =_=""ความหมายมันไปทางอื่นแล้วค่ะ" ฉันถอนหายใจใส่เขา แล้วหันหน้าไปทางอื่นเซ็งๆ ก่อนท
"ก็ตอนเย็น ที่ฉันไปยืนแอบฟัง..ได้ยินลุงเซ็นถามป้าณีเวีย ว่าจะกินยาคุมทำไม จะลองมี...""พอละ!-_-" ลูกชายสองคนสะดุ้งเบาๆ เมื่ออยู่ๆตาเวียร์เขาเอ็ดฉันเสียงดังตามสไตล์เขา ดีจริงๆถ้าลูกกูตื่นนะ จะทุบให้-_-!!!"นิสัยเสีย ลูกตื่นขึ้นมาทำไง(กัดฝันด่าผัว)" "ลืม-_-" พูดจบเขาก็ค่อยๆวางอลันลงข้างเซอร์ ตอนนี้เรายังไม่ย้ายลูกไปนอนที่เตียงเด็กหรอก เพราะกลัวเขาตื่นมาร้อง แล้วกล่อมให้หลับไม่ได้ จนตอนนี้ตาฉันเริ่มจะปิดแล้ว มีแต่เวียร์นั่นแหละ ที่เขายังนอนตะแคงดูลูกอยู่ จนฉันเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ สะดุ้งตื่นอีกที ก็เห็นเขากำลังยืนโอ๋ลูกที่เตียงเด็กคนเดียวอุแว้~~~~ เสียงแบบนี้อลันแน่นอน!"เวียร์ ใครเป็นอะไร?" "อลัน ไออุ่น..เธอให้ลูกเข้าเต้าหน่อย...ฉันพยายามให้กินจากขวด ลูกไม่กิน-_-" นั่นไง! ต่อไปฉันจะฝากอลันกับใครได้ ในเมื่อเขาไม่ยอมกินนมจากขวดแบบนี้!!!!อุแว้~ ฉันปลดกระดุมชุดนอน รับลูกเข้าเต้าทันที..พอเอานมเข้าปากปุ๊บเขาก็เงียบสนิทเลย แถมยังหลับตาพริ้มดูดจ๊วบๆอย่างสบายใจอีก"เฮ้อ...." เวียร์เห็นลูกเงียบ เขาก็ถอนหายใจยาวๆแล้วขึ้นเตียงหลับทันที ก็จะเหลือแค่ฉันนี่แหละ..ที่นั่งสัปหงกให้นมลูกอยู่คนเดียวใ
อยู่ห้องพักฟื้นกับผองเพื่อนมาหลายวันก็ปกติดี แต่วันนี้ฉันนั่งมึนจริงๆ เดี๋ยวคนนู้นคนนี้เข้ามาไม่หยุด ไหนจะปลายฟ้าแอดมิทอีกห้องเพราะนางแพ้ท้องหนัก ไหนผัวจะกลับจากอังกฤษและประกาศแต่งงานวันมะรืนนี่พวกมึงทำอะไรไม่เกรงใจมดลูกกูเลยนะ! มันยังไม่เข้าอู่เลย ฉันต้องกระเตงลูกแฝด ไปงานแต่งพวกมันอีกเหรอเนี่ย เฮ้อ!!!! แต่เอาเถอะ..เพื่อนไม่ได้แต่งงานบ่อยๆซะหน่อย แค่สวนข้างๆโรงแรมอนันธาราง่ายๆ ไม่วุ่นวาย ดีกับแม่ลูกอ่อนที่จำลูกไม่ได้แบบฉัน (เกี่ยวอะไรกับการจำลูกไม่ได้วะ?!)"ไซส์อก เอวสะโพก ส่งมารึยัง" ไอ้ซินน์ถาม ทั้งที่นอนกดโทรศัพท์ไม่หยุุด ตั้งแต่ปลายฟ้าออกไป คือทุกคนวุ่นวายมาก ฉันเองก็ถูกคุณสาจับวัดตัว เถียงกันตั้งแต่วัดไหล่จนไปถึงวัดความยาวชุด แต่ตลกดีนะ..ผู้บริหารวัดตัวให้เนี่ย ฮ่าๆ"นิ่งๆสิ เธอจะขยับยุกยิกทำไม-_-""ฉันคันแผลอ่ะ...เกาได้ไหม นิดนึง" "ถ้าอยากไส้ทะลัก ก็เกาสิ-_-" ไอ้ซินน์ได้ยิน ก็เบะปากทันที ก่อนที่จะหันหน้าหนีไปหาสามีตัวเองอีกฝั่ง"คู่นี้เถื่อนจัง ซินน์รับไม่ได้ ไม่น่านอนรวมแบบนี้เลย" แหม ตอนนั้นกูอุส่าห์ใจดีมานอนเป็นเพื่อนมึง ไอ้เพื่อนทรยศ!"พี่มึงนั่นล่ะเถื่อน ชอบว่ากู" ฉันพู
"วิสัญญี...คงที่แล้วครับ" และวิสัญญีแพทย์ที่เตรียมเครื่องมือรอ ก็รีบพยักหน้าสั่งพยาบาล จนทุกคนช่วยกันจับตัวฉันตะแคง และแทงเข็ม..จึก ที่กลางหลังทันที"ฮึก..ฮือ ซะ.. ซินน์เจ็บ นาวิน...ฮือๆ "เขาก้มลงโอบแก้มฉันไว้..ด้วยมือที่สั่นเทา ก่อนจะใช้มือใหญ่ลูบเบาๆให้ฉันผ่อนคลาย จนสุดท้าย..ความเจ็บปวดและทรมาน มันค่อยๆหาย...หายจนฉันไม่รู้สึกอะไรอีกเลย"คุณแม่...รู้สึกปวดอยู่ไหมคะ" ฉันหลับตาลงส่ายหน้าเบาๆ ฉันไม่ปวดแล้ว"ไม่ค่ะ.." และพยาบาลก็ทำอะไรต่อไม่รู้ ฉันไม่ได้สนใจ ฉันเอาแต่นอนมองสามี ที่หันไปดูพ่อเขาไม่หยุด"เบาๆนะพ่อ=_=" เขาสั่งพ่อตัวเอง..ด้วยสีหน้ากังวล"มาผ่าเองไหมล่ะลูก" เสียงพ่อสามีตอบมา"ผมเป็นหมอฟัน พ่อลืมเหรอ? พ่อครับ...เบาๆครับ" พยาบาลกับวิสัญญี..หัวเราะคุณหมอฟันใหญ่ เห็นแบบนี้ฉันก็โล่งใจ เพราะเหมือนทุกอย่าง..มันกำลังดำเนินไปปกติจนสามีหันมาคุยกับฉัน.."ซินน์ครับ...คุยกันหน่อยสิ ไม่หลับนะ...คลอดเสร็จอยากกินอะไร หืม...?^^" ฉันพยายามเปิดตาคุยกับเขา และแอบขำเบาๆ ที่เขาถามเรื่องของกินตอนนี้"ไม่อยากกิน..อยากกอดลูก""กอดลูก? ได้กอดแน่นอน..อยากให้ใครเป็นพี่ นิวเยียร์ หรือนาวี^^?" ฉันจ้องตาท