"เอ่อ แล้วซินน์ล่ะ..ทำไงดีครับแม่ ให้นอนกับผมเหรอ ?" ผมถามแม่ไปอายๆ ใครจะไม่อายวะ พาผู้หญิงเข้าบ้านตอนแม่อยู่"จะแต่งกันอยู่แล้ว นอนๆไปเถอะ" แม่ผมพูดชิลๆ ไม่ได้สนใจอะไร แล้วถ้าพ่อเธอมายิงหัวผม แม่จะช่วยผมได้ไหมล่ะ!"แม่พูดเล่นใช่ไหม-_-" แม่ผมหันมาขมวดคิ้วใส่ทันที ก่อนจะเอามือปิดปากหาว"แม่จะพูดเล่นทำไม นาวินแม่ง่วงแล้ว ลูกก็เบาๆแล้วกัน เดี๋ยวพ่อแม่เขารู้..จะซวย^^"!!!! ครับ แม่ผมเอง ผมนั่งนิ่งกับคำพูดแม่อยู่แปปนึง ก่อนที่แม่ผมจะเดินมาหอมแก้มผมซ้ายขวา"แม่ไปนอนแล้วลูกรัก ฝันดี" ทิ้งท้ายไว้เท่านี้ แล้วเดินขึ้นห้องไปผมนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย มันไม่เรื่อยเปื่อยหรอก ก็เรื่องซินน์นี่ล่ะ คืนนี้ผมจะทำยังไงดีวะ.. เครียดโว้ย!ผมค่อยๆเดินขึ้นห้องตัวเอง เดินไป คิดไป จนมาหยุดยืนนิ่งที่หน้าประตู... เอาไงดีวะ!!!?เฮ้อ...สวยก็สวยอยู่หรอก ทั้งสวยทั้งน่ารักเลยล่ะ ผมควรทำยังไงดี มันได้เหรอวะแบบนี้ มันได้เหรอ!!ผมค่อยๆเปิดประตูเข้ามาในห้อง ก่อนจะเดินไปยืนมองซินน์..ที่นอนหลับอยู่บนเตียงยัยนี่ยังไม่แปรงฟันเลยนี่หว่า ผมควรปลุกเธอไปแปรงฟันก่อน!"เธอ..ไปแปรงฟันก่อนสิ" ซินน์ขยับตัวนิดหน่อย ก่อนจะโบกมือปฏิเสธ
ฉันยังไม่ได้เสียตัวใช่ไหม ยังใช่ไหม ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้ ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง ฉันใส่เสื้อเชิ้ตเขา นอนห้องเขา นอนบนเตียงเขา...."ฮือๆ ฮือๆ" ฉันวิ่งปาดน้ำตาลงบันไดบ้านหลังใหญ่ อยากจะไปให้พ้นๆจากบ้านหลังนี้ ฉันเกลียดคนฉวยโอกาส เกลียดๆ"หนูซินน์.." ฉันถึงกลับหยุดชะงัก และหันไปมองตามเสียงครอบครัวเขานั่งกินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตา!!! ฉันมองทุกคนอึ้งๆ ทุกคนก็มองฉันอึ้งๆ!!ฉันจึงรีบยกมือไหว้ผู้ใหญ่ก่อนจะยืนร้องไห้ เอามือปิดหน้าอกตัวเอง จนป้าหวานลุกขึ้น เดินมาหาฉัน"ซินน์เป็นอะไรลูก.." ป้าหวานจับแขนฉัน แล้วถามด้วยความเป็นห่วง ก่อนที่ฉันจะได้ยินเสียงคนวิ่งตามหลังมา"ซินน์ เธอฟังก่อนดิ เมื่อคืน..." เขายืนนิ่งทันทีเมื่อหันไปเห็นทุกคนที่โต๊ะอาหารมองฉันจึงรีบเดินไปหลบหลังป้าหวาน ฉันไม่อยากมองหน้าเขา ไม่อยากเห็นเขา ฉันไม่อยากคิดถึงเรื่องที่มันเกิดขึ้นเมื่อคืนอีก.."นาวิน จริงเหรอ" ไม่ใช่ป้าหวานถาม แต่เป็นลุงนายถามขึ้นมา"ครับ ป่าวครับพ่อ คือแบบนี้นะ...""ลูกผู้ชายพ่อสอนว่าไง.." เขายืนนิ่งทันที ก่อนจะเอามือกุมขมับ และพยายามอธิบายฉัน"ซินน์ ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอ เสื้อเธอเปียก ฉันเลย..""ฉวยโอกาส! นายเปลี
ผมนั่งรอแม่ที่โซฟา ไม่มีใครฟังผมเลย ทำไมวะ ผมดูเป็นคนหื่น ฉวยโอกาสมากรึไง"นาวิน ได้ทำหรือเปล่า" พ่อผมก็ด้วย!!! พ่อไม่เชื่อผมเลย ตั้งแต่แม่ไปส่งซินน์ พ่อยังเค้นผมไม่หยุด!"ป่าวครับพ่อ พ่อเชื่อผมสิ-_-" ผมเอามือนวดขมับครั้งแล้วครั้งเล่า อยากทำนะเว้ย แต่ใครจะทำได้ สงสาร.."แม่เชื่อ...ว่าลูกไม่ได้ทำ^^" อยู่ๆแม่ผมก็เดินยิ้มเข้ามา ก่อนจะเดินอ้อมไปนั่งข้างๆพ่อ"ผมบอกแล้ว...เอ่อ แม่ ซินน์เป็นยังไงบ้างครับ" ผมขยับไปถามแม่เบาๆ ไม่อยากพูดดัง กลัวเธอเสียหาย"ร้องไห้ คิดว่าลูกทำอะไรจริงๆ ตอนนี้พ่อแม่เขาก็คิดอย่างงั้นแล้ว" เฮ้ย! ชิบหายแล้ว"ผมจะไปอธิบายเอง" ผมดันตัวลุกจากโซฟา แต่แม่ผม รีบคว้ามือผมไว้ก่อน"ไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น! เงียบไว้ อย่าอธิบายเชียว" อะไรวะ ทำไม!? ผมหันกลับไปมองแม่สงสัย จนแม่ผมยิ้มกว้างออกมา"หนูซินน์ยอมแต่งงานกับลูกแล้ว^[]^" เฮ้ยยยยย!!!"จริงเหรอ จริงเหรอครับ!!""จริง เรื่องที่ลูกไม่ได้ทำอะไร..แม่กระซิบบอกลุงเซ็นกับป้าณีเวียแล้ว นี่คือแผน ฉะนั้นต่อหน้าพ่อแม่เขาก็เงียบๆไว้ เดี๋ยวซินน์สงสัยเอา^^"สุดยอดแม่ผม !!แม่ดี๊ด๊า จนพ่อผมหันไปมองแม่ แล้วถอนหายใจ.."สงสารว่าที่ลูกสะใภ้จ
ฉันรำคาญตานาวินมากให้ตาย ฉวยโอกาสกับฉันตลอดเลย นี่คุณพ่อกับคุณแม่ให้ฉันแต่งงานกับคนแบบนี้ได้ไง!ฉันมองเขาแล้วหงุดหงิด อยู่ต่อไม่ไหว รีบลากพี่เวียร์กลับบ้านนอน ไม่อยากจะคิดถึงวันแต่งงานเลย จะมองหน้ากันยังไง จะอยู่กันยังไง เครียดๆ!ฉันตื่นเช้ามาก็มีคนมาตัดชุด วัดตัวให้ คุณแม่ถามว่าฉันชอบสีอะไร งานแต่งจะได้ถูกใจ ค่ะ! จะถูกใจกว่านี้ถ้าไม่ได้แต่งบ่นไปก็เท่านั้น..ฉันพูดอะไรไม่ได้อยู่แล้ว คุณแม่พูดอะไร ฉันก็ว่าไปตามนั้น.. ฉันไม่อยากมีปัญหา แค่นี้ก็ทำให้คุณพ่อคุณแม่เครียดมาเยอะแล้ว แต่งๆไปจะได้จบๆสักทีฉันเก็บตัวอยู่ในบ้านจนถึงวันแต่งงาน ฉันไม่อยากเจอใคร ขี้เกียจตอบคำถาม ว่าเตรียมงานแต่งเป็นยังไงบ้าง? จนถึงตอนนี้ฉันกำลังแต่งหน้าทำผมอยู่ ช่างก็ยังจะถามฉันอีก!"เจ้าบ่าวหล่อระเบิดมากกก ยินดีด้วยนะคะคุณหนูซินน์ อยากได้หมอฟันบ้าง พี่จะหาได้ที่ไหน ^[]^"เอาอีตานาวินไปสิ ฉันยกให้!ฉันไม่ได้ตอบอะไรได้แต่ยิ้มหวานๆให้พี่ๆเขา จนทุกอย่างเรียบร้อย ตอนนี้ฉันอยู่ในชุดไทยพิธีเช้าที่ดู ไทยจ๋ามาก!!เฮ้อ! ฉันกรอกตามองบน จนคุณแม่เดินมาบีบไหล่เบาๆ"ลูกสาวแม่สวยที่สุดเลย ^^" ฉันทำหน้ามุ่ย หนีงานแต่งตอนนี้ทันไหม!
ลิ้นอุ่นๆ กำลังถูกสอดเข้ามาทักทาย จนฉันรู้สึกไม่ไหว..เม้มปากแน่น"อื้ม~ " เมื่อถูกสัมผัสซ้ำๆ มันทำฉันอ่อนยวบไปทั้งตัว ..ทั้งที่ตั้งใจฝืน และพยายามออกแรงทั้งหมดที่มี..ดันตัวเขาออก แต่ทว่า..มันกลับสวนทางกันตอนนี้ฉันไร้เรี่ยวแรง และร้อนรุ่มไปทั้งตัว มีแต่ลิ้นอุ่น..ที่มันกำลังตอบสนอง หยอกล้อเขากลับไปเท่านั้นฉันไม่ไหวแล้ว..."อื้ม~~"ฉันรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัว.. ก่อนที่มือนุ่มๆจะปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ ..และเริ่มลูบไล้..ไล่สัมผัสไปที่ทรวงอกทั้งสองเขาค่อยๆถอนจูบออกมาช้าๆ ก่อนที่จะเลื่อนลงมาไซร้ซอกคอที่ร้อนผ่าว...จนฉันกระเส่าเชิดหน้าหลับตาพริ้ม ...ฉันปล่อยให้เขาพรมจูบไปทั่วเนินผิว จนมือนุ่มๆเลื่อนลงไล่ถอด...ปลดชุดนอนอุณหภูมิห้องทำร่างบางถึงกลับสะดุ้ง แต่ความร้อนรุ่มจากริมฝีปาก ทำฉันตอบสนอง"ฮืิอ~" ฉันอยากขัดขืน อยากต่อต้าน แต่ทำไม่ได้..ฉันได้แต่แอ่นอกกระเส่าเย้ามือนุ่ม เมื่อสองทรวงอกตึงที่ถูกถนอม กำลังถูกทันตแพทย์ผู้เป็นสามีลิ้มลอง ก่อนจะขบครอบครองกินคนเดียว.."อื้อ~ "ไฟร้อนในกายลุกโชนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ฉันบีบไหล่เขาเร่งสัมผัส กระสับกระเส่าคราง จนเอวบางร่อนเร่าไม่ติดเตียง..."อ๊ะ~ มัน ส
เข้าหมดแล้วเมื่อคืน .... ไอ้บ้า ลามก! ฉันยืนตัวสั่น จะทำยังไงดีเนี่ย เสื้อผ้าก็ไม่ได้ใส่ นอนโป๊ทั้งคืน...นี่ฉันมีอะไรกับเขาแล้วเหรอ! โอ้ยตาย! แล้วเลือดนั่น.. เฮ้ย แสดงว่าวันนั้นเขาไม่ได้ทำอะไรฉันจริงๆ"จะตกใจทำไม เรื่องปกติ แต่งงานกันแล้ว^^""แต่ฉันไม่ได้รักนาย!!" เขาหยุดนิ่งทันที ก่อนจะหันไปทางอื่น"อื้ม โอเค ไปอาบน้ำเถอะ"'ตานาวินผายมือให้ฉันเดินผ่าน ก่อนที่เขาจะยืนมองฉันที่หอบผ้าห่มพันตัวเดินทุลักทุเล หน้านิ่งๆฉันรีบอาบน้ำแต่งหน้า แต่งตัว เพิ่งแต่งงานวันแรก เข้าหอคืนแรก โอ้ย อย่าคิดสิซินน์ ทำเหมือนว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นก็สิ้นเรื่องฉันไม่ได้ตื่นเช้ามานานมาก และวันนี้เป็นวันที่ฉันตื่นทันมื้อเช้ากับคุณพ่อคุณแม่ และพี่ชาย พอทุกคนเห็นฉันเดินไปที่โต๊ะอาหาร ทุกคนก็แปลกใจมาก หันมามองฉันอึ้งๆ"พายุเข้า" พี่เวียร์แซว! จนคุณแม่เหลือบมองฉันแวบนึง ก่อนจะก้มหน้าอมยิ้ม ส่วนคุณพ่อไม่มองหน้าฉันนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ จิบกาแฟ..นิ่งไปอีกตอนนี้พี่เวียร์ใส่สูทเนี้ยบเตรียมพร้อมไปทำงาน แตกต่างกับฉัน เสื้อยืดกางเกงขาสั้น เตรียมพร้อมนอนอยู่บ้านยาวๆ"ทำไมซินน์ไม่แต่งตัวดีๆ วันนี้ต้องย้ายไปอยู่บ้านนาวินแล้วนะ แ
ฉันหันไปค้อนน้ำปั่นทันที โอ้ย ตาย! คืนนี้ขอให้ฉันรอดนะ ฉันจะไหว้พระสวดมนต์แบบจัดเต็มเลย!วันแรกที่ฉันมาอยู่บ้านสามี เอ่อ...สามีก็สามีวะทุกคนกำลังทานอาหารเย็นกัน คุยกันไป คุยเรื่องเรียน เรื่องวิชาการแพทย์ คุยแต่เรื่องพวกนี้! ฉันเลยต้องนั่งเงียบๆ เงียบ และเงียบ! ไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ"หนูซินน์ เงียบจังเลยลูก กับข้าวอร่อยไหม" ป้าหวานหันมาถาม ก่อนจะตักไก่ผัดขิงใส่จานฉัน"อร่อยมากค่ะ ซินน์ไม่รู้จะพูดอะไร แหะๆ ซินน์จบดีไซเนอร์มา^^" ป้าหวานหัวเราะ"อิอิ ป้าจบบริหาร น้าน้ำตาลจบบัญชี คุยกันได้ๆ เราอยู่ไปวิชาการแพทย์จะแทรกซึมเอง ฮ่าๆ" สมองตื้อแบบฉันเนี่ยนะ! ไม่มีอะไรแทรกซึมได้แล้ว มันทึบมากตอนนี้!"นี่ ถ้ามีหลาน หลานคงเป็นหมออีกใช่ไหมหนูซินน์ คราวนี้หมออะไรดี อิอิ" น้าน้ำตาลถามฉันขึ้นมาบ้าง เอ...หมออะไรดี หมออะไรดี~~"ไม่ดีกว่าค่ะ แหวกแนว ให้เป็นดีไซ...เฮ้ย ไม่มีค่ะ ซินน์จะไม่มีลูก แหะๆ^^" ชิบหายแล้ว ทุกคนยิ้ม และมองฉันเป็นตาเดียวเลย"เท่ดี ดีไซเนอร์ มึงรู้ป่ะ แต่ก่อนมึงก็จะเรียนหมอนะซินน์" น้ำปั่นพูดไป ตักกับข้าวไป อะไรนะ? เรียนหมอ? ฉันเนี่ยนะ?! ทำไมฉันจำไม่ได้เลยเนี่ย!อยู่ๆอิตานาวินก็มองฉัน.
ฉันเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ หลับทั้งที่ถูกกอดไว้อยู่ ตื่นมาน้ำตาก็เต็มแก้มเหมือนเดิม หลายครั้งแล้ว ที่เป็นแบบนี้ ไม่รู้ว่าฉันฝันถึงเรื่องอะไร ฉันจำไม่ได้ พยายามนึกก็นึกไม่ออก ...ชุดนอนมิดชิดไม่รู้มันถูกโยนทิ้งไหน ตอนนี้มีแต่ร่างที่เปลือยเปล่าสองร่าง นอนกอดกันใต้ผ้าห่มเฮ้ย! ฉันหันควับไปมองเขา เห็นหน้าหล่อๆที่หลับอยู่ ก่อนจะรีบผลักอกกว้างเขาออกห่างตัว จนอีตานาวินลืมตาตื่นงัวเงียขึ้นมา"ตื่นเช้านะ.. ไม่เห็นเหมือนที่ป้าณีเวียบอกเลย^^" ฉันรีบปิดหน้าอกตัวเองทันที ก่อนจะกระชับผ้าห่มขึ้นมาพันตัว แล้วลุกจากเตียงวิ่งไปเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้เขานอนล่อนจ้อนบนเตียงแบบนั้นล่ะ ไม่กล้าหันกลับไปมองเลย ขนลุก!อีกแล้ว ฮือๆ!! ฉันโมโหตัวเองอยู่หน้ากระจกห้องแต่งตัว ก่อนจะรีบอาบน้ำ ออกมานั่งแต่งหน้าเซ็งๆจนเขาเปิดประตูเข้ามา ใส่ผ้าเช็ดตัวแค่ผืนเดียว !!"โอ้โห คุณภรรยาจะไปทำงานแล้ว" เขาแซวฉันเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำ ฉันไม่ตอบหรอก ไม่อยากคุยด้วย นึกเซ็งเรื่องเสียตัวเมื่อคืนไม่หายฉันแต่งหน้าอยู่สักพัก นึกไม่ออกว่าจะแต่งตัวยังไง ได้แต่เปิดเข้าเปิดออกตู้เสื้อผ้าหลายรอบ... จนเห็นกล่อง กล่องนึงที่วางไว้บนตู้เอ๊ะ
"อะไรของมึง อายอะไรอีก^=^" "น้ำปั่นถ้ามึงไม่หยุดพูด สาธุ! กูขอให้ลูกในท้องมึงเป็นผู้หญิง>[]กูก็จะสาธุกลับ ให้มึงท้อง^[]^" !!!!! สามีฉันที่กุมขมับ เขาเงยหน้าขึ้นตกใจ ก่อนจะหันไปพยักหน้าเบาๆให้น้ำปั่น..ที่ยิ้มอย่างชั่วร้ายใส่ฉัน"ขอบใจน้ำปั่น อยากมีลูกสาวสักคน" กรี๊ดดดดดด! ไม่เอา ไม่เอา แค่เซอร์กับอลันชีวิตฉันก็จะวุ่นวายพอแล้ว ฉันอยากจะกรี๊ดดังๆใส่หน้าผัว..แต่ติดที่อลันนอนอยู่บนตัก และเขาก็อุ้มเซอร์อยู่ "เห็นไหมๆ ป๋าอยากมี...ทำไมมึงไม่ยอมมีไออุ่น ตามใจหลัวบ้างสิ!""รอลูกเข้าโรงเรียนก่อน-_-" ฉันตอบปัดๆไปอย่างรำคาญ "กูก็คิดเหมือนมึง ฮ่าๆ สุดท้ายนี่ไง...ป่องแล้ว^^" ก็มึงมันหื่นซินน์ กูน่ะเรียบร้อยร้อยสุดในกลุ่มแล้ว"เออๆค่อยว่ากัน ว่าแต่..น้ำปั่นทำไมมึงมั่นใจจังวะ ว่าลูกมึงเป็นผู้ชาย?-_-" ฉันพยายามเปลี่ยนเรื่อง"ก็ลองบนรถไง...เฮ้ย แต่กูรถปอร์เช่นะ ไม่ได้เกี้ยวกราดทำในรถลัมโบร์กินีเหมือนมึง^[]^"กูขุดหลุมฝังตัวเองชัดๆ!!!! ฉันพลาดเองล่ะ..ที่ไปหิวเอาเวลานั้น การมีเซ็กส์ในสถานที่สาธารณะมันเป็นภัยกับตัวจริงๆ คนอื่นเห็นไม่เท่าไหร่..อายแปปๆ แต่ถ้าเพื่อนสนิทผีเจาะปากมาพูดเห็น มันจะล้อจนลูก
2 เดือนต่อมา....-Video Calling with TIME-(พ่อวางแล้วนะคะ ทำงานก่อนน๊า รักแม่และลูกๆทั้งสามค่ะ^^)"ปัปป๊า ปัปป๊าาา พ่อออออ" สองเดือนมาแล้ว สามสาวก็ยังเรียกพ่อไม่เหมือนกันสักคน เพราะพวกเธอนิสัยไม่เหมือนกันด้วยล่ะ น้ำขิงแสบมาก!!นางหน้าเหมือนเจ๊หวาน..ก็คงแสบเหมือนเจ๊หวานนั่นแหละ แต่น้ำชาเรียบร้อยนะ เป็นคนเดียวที่ไม่ร้องงอแงและดูเป็นผู้ใหญ่มาก ทั้งที่เธอเป็นลูกคนกลาง ส่วนน้ำมนต์คนเล็กที่หน้าเหมือนฉัน..นางเหมือนฉันอย่างกับแกะจริงๆ ฉันเป็นยังไง..นางก็เป็นแบบนั้น เถียงแม่ปุ๊บปับ ตอนนี้บาปกรรมกำลังเล่นงานฉันกลับแล้วค่ะ ไม่เชื่อก็ดู.."น้ำมนต์ แม่บอกว่าไง..ของเล่นต้องเก็บเข้ากล่องนะคะ""มัมมาาา มาาา €|$%{{*+" เถียงกลับเสียงแหลมปรี๊ด!"เถียงแม่?" ฉันชี้มาที่ตัวเอง"*^~^{^${€|¥ " เออพอ! ฉันจำใจเดินดุ่มๆไปเก็บของเล่นลูกแทน เพราะน้ำมนต์สอนยากสอนเย็นสุดๆคนอื่นเก็บ นางจะรื้อ รื้อทุกอย่างที่ขวางหน้า... หึ๋ย เหมือนแม่แกเลยนะ..เหมือนกูเนี่ย!!วันนี้ค่อนข้างวุ่นวายเพราะฉันอยู่กับสามสาวตามลำพัง..เนื่องจากพ่อกับปู่ย่าเข้าประชุมบอร์ดบริหาร มันก็พอดิบพอดีแหละที่ฉันประจำเดือนขาด.. ฉันจึงใช้โอกาสนี้ตรวจดู.
พี่ชายฉันแสบไม่เบา..วางแผนให้เมียคลอดธรรมชาติได้แนบเนียนมาก เฮ้อ..หลังจากปลายฟ้าไปโรงพยาบาล ไม่ถึงสองชั่วโมงที่เรารออยู่บ้าน ไทม์เขาก็โทรมาบอกฉัน ว่าปลายฟ้าน่ะ...คลอดลูกชายแล้วมันได้คลอดธรรมชาติจริงๆ แถมไทม์ยังบอกอีก..ว่ามันด่าพี่นาวาเละเทะ เออ..เป็นกูกูก็ด่าค่ะ นั่งชิวๆอยู่บ้านรอวันไปคลอดตั้งนาน ที่ไหนได้...โดนผัวหลอก น่าสงสารฉันกับซินน์เลี้ยงเด็กห้าคนในคอกไปขำไป เอาจริงๆก็ทั้งสงสารทั้งตลกนั่นแหละ ได้แต่บอกว่าดีนะ..ที่สามีเราตามใจทุกอย่าง โดยเฉพาะสามีฉันที่แทบจะถวายหัวให้เลย เพราะเขาช่วยทุกอย่าง..จนคุณแม่ลูกสามอย่างฉันสบายมาก!คลีนิคที่เพิ่งเสร็จ..ฉันจ้างสัตวแพทย์เข้าไปอยู่แทน เพราะระยะแรกๆที่ฉันคลอดลูกแฝด..ฉันปวดแผลจนทำงานไม่ได้ ไทม์เขาเลยให้ฉันพักอยู่เฉยๆปีนึง ฟังไม่ผิดหรอก ปีนึงจริงๆ เค้าบอกเขาสงสารที่ฉันอุ้มท้องแฝดสามมานาน พูดถึงเรื่องท้อง..ตอนนี้ซินน์มันท้องอีกแล้ว แต่ฉันนับถือมันนะ..ที่เลี้ยงลูกเองทำอะไรเองทุกอย่าง ทั้งที่บ้านก็รวยมาก มันเคยบอกฉัน..ว่าอยากให้ลูกมันได้ความอบอุ่นจากพ่อแม่เยอะๆ เพราะบางบ้านพ่อแม่รวยมาก แต่ไม่มีเวลาให้ลูกเลย จนนั่นแหละ..เห็นบ่อยๆก็คือ..เด็กมีอ
ใครๆก็บอกว่าลูกฉันเลี้ยงง่าย...ไม่ใช่ค่ะ! เขาอยู่เป็น ต่างหาก นิวเยียร์กับนาวีเป็นเด็กขี้เกรงใจ วันไหนที่ฉันพาไปบ้านคนอื่น พวกนางทั้งสอง..จะเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ แต่หารู้ไม่.. ผ้ายังไม่ได้รีด!!ตอนนี้ฉันย้ายออกจากบ้านสามี มาอยู่บ้านที่ซื้อใกล้ๆที่ทำงานแล้ว คุณหมอฟันสามีฉัน..เขาเปิดคลีนิคเครือข่ายแทบจะทั่วประเทศ และเทรนหมอฟันเข้าไปดูแลแทน เขาเป็นหมอที่ว่างกว่าหมอด้านอื่น แต่ฉันเนี่ยสิ!! ธุรกิจสองอย่างค้ำคอ ต้องวิ่งวุ่นหอบลูกไปทำงานด้วยทุกวันลูกชายติดแม่ ลูกสาวติดพ่อ!! ใช่แล้วค่ะลูกฉันเป็นแบบนั้น แต่มีบ้างที่ฉันเข้าห้างZER แล้วส่งนาวีให้คุณแม่เลี้ยง จนตอนนี้เขากลายเป็นหลานชายสุดที่รักของคุณแม่ไปแล้ว อย่างที่บอก..ลูกฉันเรียบร้อยถ้าอยู่กับคนอื่น หึ..ถ้าอยู่กับแม่สองคนล่ะก็"มามะ แงงงงงงงงงง" ร้องตั้งแต่เปิดประตูเข้าบ้านเลย! งอแง ง๊องแง๊ง เข้าใจเขาล่ะ..ว่าเขาคือเด็กหกเจ็ดเดือนวัยกำลังเริ่มดื้อ นี่ขนาดเพิ่งเริ่มนะ..โตไป ดื้อแบบเลเวลตันจะขนาดไหน "แม่เข้าใจว่าอึดอัด แต่ให้แม่วางของก่อนได้ไหมนาวี-_-" ฉันวางลูกนั่งที่พื้นและเก็บกระเป๋าตัวเอง โดยที่ลูกชายกำลังนั่งเบะปากเตรียมร้อง ยื่นมือก
ไทม์ถอดถุงมือทิ้ง และกุมขมับตัวเองนวดเบาๆ ก่อนจะสลับไปนวดหว่างคิ้วต่อ ตอนนี้เขากำลังรวบแรงทั้งหมดกลับมาเพื่อ...ถ่ายรูป"โอเค โอเค...ถ่ายรูป" ขำผัว มีเมียเป็นหมอแต่เจือกกลัวเลือด เขาน่ะกลัวเลือดแน่นอน ไอ้ที่บอกกลัวฉันเจ็บเนี่ยเป็นข้ออ้างรึป่าวไม่รู้ ไทม์เอ้ยไทม์!!!เมื่อคุณพ่อดีขึ้น..พยาบาลก็อุ้มลูกสาวมาให้เขาทีละคน แต่เขาอุ้มได้แค่สองคนเท่านั้น ที่เหลือ..พยาบาลอุ้มมาวางที่อกฉันแทน โชคดีที่ลูกฉันแฝดคนละฝา หน้าตาเขาไม่เหมือนกันสักคน ฉันจึงไม่ประสบปัญหาเหมือนไออุ่น และถูกมันล้อกลับลูกสาวฉัน ดูผ่านๆ คนนึงเหมือนเจ๊หวาน คนนึงเหมือนแม่สามี และอีกคนจะเหมือนใครล่ะ! ก็เหมือนฉันนี่แหละ..ฉันไม่ได้คิดไปเองนะ พ่อและสามีฉันเขาก็คิดเหมือนกันหมดหลังจากถ่ายรูปครอบครัว..ฉันก็ไม่สลบอะไรเลย จนถูกเข็นออกมาจากห้องคลอด..กลับไปห้องตัวเองนู่นล่ะ ฉันถึงเริ่มปวดแผล ลูกสาวสามคนไม่ได้กลับมาด้วยหรอก พวกเธอตัวเล็กต้องอบพักใหญ่ แถมน้ำนมแรกที่ฉันพยายามปั๊มให้ ปั๊มยังไงก็ไม่พอ มันออกมาแค่นิดเดียว...แต่ลูกตั้งสามคน!และตอนนี้แม่ฉัน แม่สามียังไม่ใครมาเยี่ยมเลย มีแค่ปลายฟ้านี่แหละ..ที่อยู่เป็นเพื่อนฉัน คอยหยิบนู่นหยิบนั
ฉันอาจจะประสาทหลอน หรือหมกมุ่นกับเรื่องคลอดเกินไป พรุ่งนี้หกโมงเช้า...เป็นฤกษ์ที่แม่สามีเขาเป็นคนหามาให้ แต่ถ้าเป็นไปได้นะ...ฉันอยากจะคลอดตอนนี้เลย!!! ยิ่งรู้ว่าตัวเองใกล้คลอดฉันยิ่งฟุ้งซ่าน ภาพหมาแมวที่ฉันผ่าเขาตั้งแต่เรียนมาจนทำงาน มันเต็มหัวฉันไปหมด บ้าเอ้ย!! หยุดคิด!!"อย่าๆ อย่าตีหัวตัวเองแบบนี้สิ แม่แมวไหวไหมคะ ?" ไทม์รีบจับมือฉันออกจากหัวทันที ฉันอยากคลอด อยากคลอดให้จบตอนนี้เลย"ไทม์ ฉันจะคลอด""ปวดท้องเหรอคะ?0.0!!" "ไม่ แต่ฉันต้องการคลอดตอนนี้ เดี๋ยวนี้!" ฉันเอื้อมมือไปกดกริ่งเรียกพยาบาลทันที ถ้าให้รอพรุ่งนี้ ฉันอาจได้ย้ายโรงพยาบาลไปศรีธัญญาก่อน"แล้วฤกษ์...""นายก็เงียบไว้สิ บอกว่าฉันปวดท้องหรืออะไรก็ได้ ไทม์นายรู้ไหม ว่าฉันน่ะ..เห็นภาพหลอนอะไรบ้าง ฉันผ่าหมาแมวมาไม่รู้กี่ตัว ภาพมันติดอยู่ในหัวตลอดเลย นายไม่เป็นฉันนายไม่รู้หรอก ถ้าสามน้ำออกมา....อุ๊บ0.0"อยู่ๆเขาก็ยกมือขึ้นปิดปากฉัน!!"ไม่เรียกลูกว่าสามน้ำนะคะ -_-" ฉันรีบจับมือเขาออกอย่างหงุดหงิด "อะไรอีกล่ะ ฉันย่อรวมไง น้ำชา น้ำขิง น้ำมนต์ =_=""ความหมายมันไปทางอื่นแล้วค่ะ" ฉันถอนหายใจใส่เขา แล้วหันหน้าไปทางอื่นเซ็งๆ ก่อนท
"ก็ตอนเย็น ที่ฉันไปยืนแอบฟัง..ได้ยินลุงเซ็นถามป้าณีเวีย ว่าจะกินยาคุมทำไม จะลองมี...""พอละ!-_-" ลูกชายสองคนสะดุ้งเบาๆ เมื่ออยู่ๆตาเวียร์เขาเอ็ดฉันเสียงดังตามสไตล์เขา ดีจริงๆถ้าลูกกูตื่นนะ จะทุบให้-_-!!!"นิสัยเสีย ลูกตื่นขึ้นมาทำไง(กัดฝันด่าผัว)" "ลืม-_-" พูดจบเขาก็ค่อยๆวางอลันลงข้างเซอร์ ตอนนี้เรายังไม่ย้ายลูกไปนอนที่เตียงเด็กหรอก เพราะกลัวเขาตื่นมาร้อง แล้วกล่อมให้หลับไม่ได้ จนตอนนี้ตาฉันเริ่มจะปิดแล้ว มีแต่เวียร์นั่นแหละ ที่เขายังนอนตะแคงดูลูกอยู่ จนฉันเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ สะดุ้งตื่นอีกที ก็เห็นเขากำลังยืนโอ๋ลูกที่เตียงเด็กคนเดียวอุแว้~~~~ เสียงแบบนี้อลันแน่นอน!"เวียร์ ใครเป็นอะไร?" "อลัน ไออุ่น..เธอให้ลูกเข้าเต้าหน่อย...ฉันพยายามให้กินจากขวด ลูกไม่กิน-_-" นั่นไง! ต่อไปฉันจะฝากอลันกับใครได้ ในเมื่อเขาไม่ยอมกินนมจากขวดแบบนี้!!!!อุแว้~ ฉันปลดกระดุมชุดนอน รับลูกเข้าเต้าทันที..พอเอานมเข้าปากปุ๊บเขาก็เงียบสนิทเลย แถมยังหลับตาพริ้มดูดจ๊วบๆอย่างสบายใจอีก"เฮ้อ...." เวียร์เห็นลูกเงียบ เขาก็ถอนหายใจยาวๆแล้วขึ้นเตียงหลับทันที ก็จะเหลือแค่ฉันนี่แหละ..ที่นั่งสัปหงกให้นมลูกอยู่คนเดียวใ
อยู่ห้องพักฟื้นกับผองเพื่อนมาหลายวันก็ปกติดี แต่วันนี้ฉันนั่งมึนจริงๆ เดี๋ยวคนนู้นคนนี้เข้ามาไม่หยุด ไหนจะปลายฟ้าแอดมิทอีกห้องเพราะนางแพ้ท้องหนัก ไหนผัวจะกลับจากอังกฤษและประกาศแต่งงานวันมะรืนนี่พวกมึงทำอะไรไม่เกรงใจมดลูกกูเลยนะ! มันยังไม่เข้าอู่เลย ฉันต้องกระเตงลูกแฝด ไปงานแต่งพวกมันอีกเหรอเนี่ย เฮ้อ!!!! แต่เอาเถอะ..เพื่อนไม่ได้แต่งงานบ่อยๆซะหน่อย แค่สวนข้างๆโรงแรมอนันธาราง่ายๆ ไม่วุ่นวาย ดีกับแม่ลูกอ่อนที่จำลูกไม่ได้แบบฉัน (เกี่ยวอะไรกับการจำลูกไม่ได้วะ?!)"ไซส์อก เอวสะโพก ส่งมารึยัง" ไอ้ซินน์ถาม ทั้งที่นอนกดโทรศัพท์ไม่หยุุด ตั้งแต่ปลายฟ้าออกไป คือทุกคนวุ่นวายมาก ฉันเองก็ถูกคุณสาจับวัดตัว เถียงกันตั้งแต่วัดไหล่จนไปถึงวัดความยาวชุด แต่ตลกดีนะ..ผู้บริหารวัดตัวให้เนี่ย ฮ่าๆ"นิ่งๆสิ เธอจะขยับยุกยิกทำไม-_-""ฉันคันแผลอ่ะ...เกาได้ไหม นิดนึง" "ถ้าอยากไส้ทะลัก ก็เกาสิ-_-" ไอ้ซินน์ได้ยิน ก็เบะปากทันที ก่อนที่จะหันหน้าหนีไปหาสามีตัวเองอีกฝั่ง"คู่นี้เถื่อนจัง ซินน์รับไม่ได้ ไม่น่านอนรวมแบบนี้เลย" แหม ตอนนั้นกูอุส่าห์ใจดีมานอนเป็นเพื่อนมึง ไอ้เพื่อนทรยศ!"พี่มึงนั่นล่ะเถื่อน ชอบว่ากู" ฉันพู
"วิสัญญี...คงที่แล้วครับ" และวิสัญญีแพทย์ที่เตรียมเครื่องมือรอ ก็รีบพยักหน้าสั่งพยาบาล จนทุกคนช่วยกันจับตัวฉันตะแคง และแทงเข็ม..จึก ที่กลางหลังทันที"ฮึก..ฮือ ซะ.. ซินน์เจ็บ นาวิน...ฮือๆ "เขาก้มลงโอบแก้มฉันไว้..ด้วยมือที่สั่นเทา ก่อนจะใช้มือใหญ่ลูบเบาๆให้ฉันผ่อนคลาย จนสุดท้าย..ความเจ็บปวดและทรมาน มันค่อยๆหาย...หายจนฉันไม่รู้สึกอะไรอีกเลย"คุณแม่...รู้สึกปวดอยู่ไหมคะ" ฉันหลับตาลงส่ายหน้าเบาๆ ฉันไม่ปวดแล้ว"ไม่ค่ะ.." และพยาบาลก็ทำอะไรต่อไม่รู้ ฉันไม่ได้สนใจ ฉันเอาแต่นอนมองสามี ที่หันไปดูพ่อเขาไม่หยุด"เบาๆนะพ่อ=_=" เขาสั่งพ่อตัวเอง..ด้วยสีหน้ากังวล"มาผ่าเองไหมล่ะลูก" เสียงพ่อสามีตอบมา"ผมเป็นหมอฟัน พ่อลืมเหรอ? พ่อครับ...เบาๆครับ" พยาบาลกับวิสัญญี..หัวเราะคุณหมอฟันใหญ่ เห็นแบบนี้ฉันก็โล่งใจ เพราะเหมือนทุกอย่าง..มันกำลังดำเนินไปปกติจนสามีหันมาคุยกับฉัน.."ซินน์ครับ...คุยกันหน่อยสิ ไม่หลับนะ...คลอดเสร็จอยากกินอะไร หืม...?^^" ฉันพยายามเปิดตาคุยกับเขา และแอบขำเบาๆ ที่เขาถามเรื่องของกินตอนนี้"ไม่อยากกิน..อยากกอดลูก""กอดลูก? ได้กอดแน่นอน..อยากให้ใครเป็นพี่ นิวเยียร์ หรือนาวี^^?" ฉันจ้องตาท