รอจนนางสงบก็ค่อยๆดันไหลบางออก นิ้วโป้งปาดน้ำตาให้อย่างนุ่มนวลเขาจุมพิตนางเนิ่นนาน ก่อนจะถอนริมฝีปากออก มือหนาจับปอยผมทัดหูให้อย่างเบามือ พูดคุยกับนางด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"ถิงถิงคนดีของพี่ เจ็บตรงไหนบอกพี่มาเถอะอย่าอดกลั้นไว้เลยคนดี""พี่หลิวหยาง ข้าๆสงสารนางๆน่าสงสารเหลือเกินเจ้าค่ะ""เจ้าหมายถึงท่านแม่เจ้าหรือ บอกพี่สิว่าเกิดอะไรขึ้นวันนั้น แต่หากเจ้านึกแล้วปวดหัวก็ไม่ต้องนึก""พี่หลิวหยางข้าสงสารนาง โจวหว่านถิงนางน่าสงสาร นางต้องมาเห็นมารดาถูกคนฆ่าตายต่อหน้า นางเพิ่งเก้าขวบเอง ต้องเห็นเหล่าบุรุษผลัดกันย่ำยีมารดาตนเอง คังอ๋องคนสารเลวนั่นต้องการรายชื่อกบฎที่มีขุนนางเก่ากับเขาร่วมกันลงชื่อ โจวจื่อเมิ่งไม่ใช่บิดาข้า ท่านแม่บอกว่าท่านพ่อแซ่เผยชื่อเผยจ้าวหยวน เป็นหมอเทวดาที่ถูกคังอ๋องกับโจวจื่อเมิ่งสังหาร ท่านแม่บอกว่าหากวันใดแข็งแกร่งพอให้ไปที่หุบเขายา เพื่อแสดงตัวว่าข้าคือทายาทของท่านพ่อ""ถิงถิง เจ้าคือบุตรสาวของหมอเทวดาเผยจ้าวหยวนจริงๆหรือ ไหนว่าเขาหายสาบสููญไปเกือบสามสิบปีแล้ว แต่เจ้าเพิ่งอายุสิบแปดย่างสิบเก้าเองนะ ถิงถิงแล้วใครเป็นคนฝังเข็มทองให้กัน""ท่านพ่อถูกไล่ล่าตอนท่านแม่ตั้งคร
"ข้าตกลง จะเริ่มงานทันทีฝากบอกเถ้าแก่หลี่ให้นางหายไวๆ พวกข้าขอตัวก่อน มิทราบว่าท่านคือ""ซ่างกวนหลิวหยาง"พูดจบก็เดินหันหลังจากไปพร้อมอาฝู ส่วนม่อชงที่ได้ยินพี่ชายรับปากง่ายดายก็มองหน้าพี่ชายทันทีพร้อมตั้งคำถาม"พี่ใหญ่ เหตุใดท่านรับปากง่ายนัก สามีเถ้าแก่หลี่คนนี้พวกเราเพิ่งเจรจาครั้งแรกเองนะ""เขาคือ ซ่างกวนหลิวหยางชินอ๋องผู้ไม่เกรงกลัวฟ้าดิน แม้กระทั่งฮ่องเต้ยังต้องยอมน้องชายคนนี้""เขาคือชินอ๋องหรือ วางท่านอะไรกันดูเป็นบุรุษธรรมดาเท่านั้น ข้ายอมรับว่าได้ยินข่าวลือมาบ้างแต่ว่าไม่นาจะขนาดนั้นหรือไม่""เห็นเด็กที่ชื่ออาฝูที่อยู่ข้างกายเขาไหม""เด็กคนนั้นทำไมหรือ ดูแล้วอายุไม่เกินสิบแปด""เด็กคนนั้นอายุสิบหก ตอนแปดขวบชินอ๋องไปปราบโจรภูเขาเจอเขานั่งอยู่ท่ามกลางซากศพของโจรที่มาปล้นหมู่บ้าน เห็นอายุเท่านั้นอย่าประมาท เด็กนี่คือซ่างกวนไหลฝู เป็นสามัญชนคนเดียวที่ได้ใช้สกุลซ่างกวนเขาคือกระบี่หน้าหยกที่ฆ่าคนโดยไม่ต้องชักดาบด้วยซ้ำ สำหรับคนอื่นเขาคือองครักษ์ชินอ๋อง แต่สำหรับซ่างกวนหลิวหยางกับซ่างกวนหย่งเฉิงเขาคือน้องชายคนเล็ก อีกทั้งเชื่อฟังเพียงฮ่องเต้และชินอ๋องเท่านั้น""ใช่เขาหรือ อายุยังน้
กระโจมคังอ๋องลานล่าสัตว์เมืองผิงอันเพล้ง!!!! ถ้วยชาถูกปาจนแตกกระจายทั่วทั้งกระโจม คนของซ่างกวนหว่างมารอรายงายเขาเรื่องความเสียหาย เส้นทางการค้าถูกตัดแข้งตัดขาจนแทบจะทั้งหมด โจวจื่อเมิ่งที่ตอนนี้สีหน้าเคร่งเครียดไม่น้อย เยี่ยสุยพ่อตาของเขาก็เคร่งเครียดเช่นกัน ก่อนที่ซ่างกวนหว่างจะเอ่ยขึ้นใต้เท้าโจวบุตรชายของเจ้าโจวจื่อทงเล่า หายหัวไปไหนเรื่องลุกลามขนาดนี้ไปหาสมสู่บุรุษที่ใดอีกเล่า บุตรชายเจ้าติดต่อมาหรือไม่""คังอ๋อง จื่อทงไปติดต่อแลกเปลี่ยนอาวุธกับแคว้นเหลียวพ่ะย่ะค่ะกระหม่อมเองก็รออยู่เช่นกัน ทงเอ๋อร์ขาดการติดต่อมาสิบวันแล้วพ่ะย่ะค่ะ""ใต้เท้าเยี่ย ทางท่านเล่ากิจการค้าผ้าเหตุใดถึงชะงักไปหมด สกุลถังเก่งกาจเพียงนี้แต่เมื่อไร สามารถหาคนออกแบบลายผ้าออกแบบใหม่ๆได้ทุกๆสามเดือน ถังฮ่าวหรานผู้นี้ก็แค่เด็กน้อยคนนึงเท่านั้น""ดูเหมือนจะเป็นสหายของฝ่าบาทกับชินอ๋องพ่ะย่ะค่ะคังอ๋อง""แล้วเรื่องบุตรสาวคนโตเจ้าโจหว่านถิงเล่า ไอ้เด็กหลิวหยางส่งนางไปเฝ้าสุสานบรรพชนมาเกือบห้าปีแล้ว ตอนนี้นางเป็นเช่นไรบ้างให้คนเข้าสืบว่านางจำอะไรได้บ้าง""ทูลคังอ๋อง นางไม่ได้อยู่ที่นั่นพ่ะย่ะค่ะ คนของเราเข้าไปสืบแล้ว
โจวจื่อเมิ่งเดินไปยัง กระโจมของซ่างกวนหลิวหยาง องครักษ์กั้นไม่ให้เขาเข้าไป โจวจื่อเมิ่งจึงโวยวายโดยไม่รู้ว่าซ่างกวนหลิวหยางอยู่ในนั้นด้วย เมื่อมาถึงก็เอ่ยวาจาใหญ่โตเขาไม่เคยสนใจนาง ตั้งแต่เด็กจนโตมาตอนที่นางแต่งเข้าจวนอ๋องนั่นเป็นครั้งแรกที่เขามองบุตรสาวคนนี้เต็มตานางไม่เหมือนเขาหรือหลี่ม่าน แต่กลับเหมือนเผยจ้าวหยวนทุกกระเบียดนิ้ว เขาเพิ่งรู้ตัวว่าตนเองเลี้ยงลูกคนอื่นมาโดยตลอด แต่จะทำอะไรก็ไม่ได้แล้วนางหลุดมือไปแล้ว"นังตัวดีมาถึงนี่กลับไม่ไปคาราวะข้าผู้เป็นบิดา โจวหว่านถิงเจ้ายังเห็นข้าเป็นบิดาหรือไม่"เสียงของโจวจื่อเมิ่งไม่เบา ทำให้บรรดาขุนนางและฮูหยินกับคุณชายที่ติดตามมาได้ยินก็พากันมามุงดูไหนว่าพระชายาชินอ๋องถูกส่งไปเฝ้าสุสานไง แล้วเหตุใดมาอยู่ที่นี่กัน สตรีฉาวโฉ่ที่ปีนเตียงชินอ๋องผู้นี้ช่างหน้าหนานักเชียวในกระโจมซ่างกวนหลิวหยางกำลังจะลุกแต่หลี่ว่านถิงจับมือเขาไว้ ส่ายหน้าให้เขานางจะออกไปเอง จากนั้นก็เดินออกไปที่นอกกระโจมทันที สายตากวาดมองไปยังบรรดาผู้คนที่เคยดูถูกนางสารพัด คุณชายทั้งหลายกับตะลึง ไม่เจอห้าปีนางงามเพียงนี้เชียวหรือ ต่อให้นางปีนเตียงพวกเขาๆก็ยอม นางงามนักงามเหนื
ฟ้าเริ่มมืดแล้วบริเวณลานพักบรรดาขุนนางและเหล่าเชื้อพระวงศ์เริ่มจุดคบเพลิงสว่างไสวไปทั่วทั้งบริเวณ หลี่ว่านถิงกับซ่างกวนหลิวหยางมาถึงกระโจมที่พักก็ตะวันตกดินแล้ว ซ่างกวนหลิวหยางอุ้มเมียรักลงจากรถม้าพานางเดินผ่านหน้าผู้คนไม่สนใจ แต่หลี่ว่านถิงกลับเอ่ยปากกับเขาออกมาน้ำเสียงยั่วยวนออดอ้อน"ท่านอ๋อง คืนนี้ประทับที่ไหนเพคะ หม่อมฉันจะปรนิบัติไหวไหมก็ไม่รู้ แพ้ท้องเหลือเกิน อื้อ เหตุใดคลื่นไส้อีกแล้ว อุ๊บ"นางทำท่าเอามือปิดปาก ก่อนจะหันไปทางด้านกลุ่มของคังอ๋อง ส่วนบรรดาคุณชายและคุณหนูในเมืองหลวงต่างก็ตกตะลึง พระชายาชินอ๋องตั้งครรภ์หรือคำทำนายที่ว่าเขาจะให้กำเนิดบุตรีเป็นคนแรกของราชวงศ์ก็คงจะเป็นจริงเสียแล้ว เหล่าขุนนางที่ได้ยินต่างคุกเข่าลงแสดงความยินดี ส่วนคนที่อยู่ฝ่ายคังอ๋องก็ได้แต่มองหน้ากัน แต่อย่างไรเล่าหากว่าเด็กในครรภ์พระชายาเป็นบุตรีจริงๆ พวกเขาเลือกฝ่ายผิดเสียแล้ว"ยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ขอพระชายาสุขภาพแข็งแรงพ่ะย่ะค่ะ""กระหม่อมก็ยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ""กระหม่อมก็ยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ"แต่คนที่ไม่ยินดีคือบรรดาคุณหนูทั้งหลาย พวกนางแอบชอบซ่างกวนหลิวหยางกันมานาน แต่อยู่ๆนังเด็กปัญญาอ่อนสกุลโจว
หลี่ไฉ่หงหลับไปแล้ว นี่มันปลายยามห้ายแล้วใครจะข่มตารอท่านอาหย่งกันเล่า ซ่างกวนหย่งเฉิงเห็นเด็กสาวที่นอนหลับอยู่ก็อมยิ้ม หลี่ต้านไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาขโมยหลานสาวมา เขาเข้าเขตผิงอันแล้วจึงให้องครักษ์ไปแจ้งว่านางมากับเขา ใครจะไปคิดเล่าว่าฮ่องเต้ต้าเย่วนั้นจะขโมยลูกหลานชาวบ้านกัน ทำไงได้คนมันรักไม่อยากให้อยู่ห่างกายหลี่ไฉ่หงรู้สึกตัวเพราะอยู่ดีๆก็รู้สึกว่ามีคนกอดงจากทางด้านหลัง จึงเอ่ยเรียก"ท่านอาหย่ง เข้าเฝ้าเรียบร้อยแล้วหรือเจ้าคะ ฮ่องเต้ดุหรือไม่หน้าตาน่ากลัวหรือเปล่าเจ้าคะ""เรียบร้อยแล้วฮ่องเต้พระทัยดีโดยเฉพาะกับอาแล้วก็กับเมียอาด้วย ไฉ่หงคิดถึงแล้วขอรักเจ้าได้ไหม หายเจ็บหรือยังที่อาเอาแต่ใจครั้งก่อน สัญญาคืนนี้จะนุ่มนวน""อื้อ ท่านอาอ่ะลามก ว่าแต่ฮ่องเต้แก่แล้วยังมาบ้านนอกชนบทแบบนี้ไม่สงสารสังขารตัวเองเสียเลย ลำบากคนอีกเป็นร้อยๆทำไมแก่แล้วไม่อยู่บ้านเฉยๆนะ"ซ่างกวนหย่งเฉิงสะอึกเมียว่าเขาแก่หรือ หึ เดี๋ยวตาแก่คนนี้จะทำให้ร้องครางเรียกหาแต่เขาเลยทีเดียว ซ่างกวนหย่งเฉิงพรมจูบตั้งแต่หน้าผาก แก้มนวลมาจนถึงริมฝีปากอวบอิ่มที่เขาหาโอกาสจูบมันทุกเวลา เพราะต้องแต่คืนนั้นเขาก็รั้งนางไว้ข้างกาย
ตื๊ดดดดดดดเสียงมือถือดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง โจวหว่านถิงงัวเงียควานหามือถือบนหัวเตียง ก่อนจะกดรับสาย"ฮัลโหล อืมอาหงเหรอ มีอะไรง่วงอยู่ ห๊ะ!! จริงเหรอเครๆขออาบน้ำแป๊บอีกชั่วโมงเจอกัน"โจวหว่านถิงเป็นดีไซเนอร์สมัครเล่น งานประจำคือเป็นพนักงานของบริษัทเอกชนเล็กๆแห่งหนึ่งและเพิ่งถูกไล่ออกเพราะไปต่อยลูกชายเจ้าของบริษัทที่มาทำอนาจารจับนมเธอ เนื่องจากตกงานพี่ชายจึงมารับแม่ไปอยู่ด้วยเพราะพี่สะใภ้คลอดพอดีจะได้ช่วยเลี้ยงหลานโจวหว่านถิงจึงหาเรื่องผ่อนคลายเพราะเธอได้เงินจากการออกแบบชุดราตรีสั้นและเครื่องประดับยกเซ็ท ก่อนจะกลับมาลุยหางานใหม่ทีหลัง เธอเพิ่งจะอายุยี่สิบแปด ยังมีความสามารถมากมายที่เข้าตาบริษัทชั้นนำตอนแรกว่ารีแลกซ์บินไปเที่ยวพม่าสักสามวันและข้ามมาเที่ยวและพักยาวๆที่เมืองไทยสักเดือนนึง แต่กลับได้ทริปเรือสำราญฟรีๆก็เอาสิ ค่าตั๋วไม่ใช่ถูกๆ ไปล่องเรือดีกว่า มีเงินเก็บอยู่แปดแสนหยวน ได้มาอีกสองแสนเที่ยวให้ลืมทุกข์ไปเลย เผื่อจะได้ผู้ชายสักคนมาตกล่องปล่องชิ้นสามวันต่อมาโจวหว่านถิงกับบหลี่หงก็มาถึงโรงแรมที่พัก พรุ่งนี้ต้องขึ้นเรือแล้วทั้งสองคนตื่นเต้นไม่น้อย ก่อนจะพากันเข้าโรงแรม"นี่เสี
เสียงทรงอำนาจเรียกชื่อเธอดังลั่น อีกครั้งเพราะเธเอไม่ได้สนใจเขา แต่น้ำเสียงไม่เป็นนมิตรเท่าที่ควร โจวหว่านถิงจึงหันมาดู พอหันหน้ามาก็เห็นแต่คนแต่งชุดโบราณเต็มไปหมดมีทั้งผู้หญิง มีทั้งผู้ชาย แปลว่าเธอทะลุมิติมาจริงๆ วิญญาณมาอาศัยร่างคนอื่นงั้นหรือ ท้องฟ้ายามค่ำคืนในยุคโบราณนั้นมืดมิดจริงๆมีโคมไฟห้อยอยู่เต็มไปหมด จะว่าสวยก็สวย แต่ตอนนี้เธอไม่ไหวแล้ว กระแสน้ำใต้ล่างทำให้ร่างนี้กำลังป่วย ฮัดเช้ยๆๆผู้ชายที่เรียกชื่อเธอคือสามีสารเลวของเจ้าของร่างนี้ คนที่เตะนางในคืนแต่งงานจนกระอักเลือด เขาเกลียดเจ้าของร่างนี้ที่วัยเยาว์ผลักคนรักตอนเด็กของเขาตกน้ำจนนางป่วยตาย แต่จากความทรงจำของร่างนี้ วันนั้นนางไม่ได้อยู่ที่นั่นนี่นา"โจวหว่านถิง เจ้ามันสตรีร้อยเล่ห์ข้าคิดถูกที่หย่ากับเจ้า"ซ่างกวนหลิวหยางเอ่ยแก่สตรีที่เพิ่งว่ายน้ำเข้าฝั่งมา เขานั่งลงใช้มือที่หนาบีบคางนางก่อนจะเอ่ยลอดไรฟัน"ข้าจะแต่งกับโจวลิ่วผิงน้องสาวเจ้า แม้ว่านางจะเป็นเพียงบุตรอนุก็ยังดีกว่าสตรีร้ายกาจเช่นเจ้า เทียบกับน้องสาวเจ้าๆ นับเป็นตัวอะไร ผู้หญิงใจง่าย อยากปีนขึ้นเตียงข้าไม่ส่องดูสารรูปเจ้าในกระโถนเสียเล่าโจวหว่านถิง"โจวหว่านถ
หลี่ไฉ่หงหลับไปแล้ว นี่มันปลายยามห้ายแล้วใครจะข่มตารอท่านอาหย่งกันเล่า ซ่างกวนหย่งเฉิงเห็นเด็กสาวที่นอนหลับอยู่ก็อมยิ้ม หลี่ต้านไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาขโมยหลานสาวมา เขาเข้าเขตผิงอันแล้วจึงให้องครักษ์ไปแจ้งว่านางมากับเขา ใครจะไปคิดเล่าว่าฮ่องเต้ต้าเย่วนั้นจะขโมยลูกหลานชาวบ้านกัน ทำไงได้คนมันรักไม่อยากให้อยู่ห่างกายหลี่ไฉ่หงรู้สึกตัวเพราะอยู่ดีๆก็รู้สึกว่ามีคนกอดงจากทางด้านหลัง จึงเอ่ยเรียก"ท่านอาหย่ง เข้าเฝ้าเรียบร้อยแล้วหรือเจ้าคะ ฮ่องเต้ดุหรือไม่หน้าตาน่ากลัวหรือเปล่าเจ้าคะ""เรียบร้อยแล้วฮ่องเต้พระทัยดีโดยเฉพาะกับอาแล้วก็กับเมียอาด้วย ไฉ่หงคิดถึงแล้วขอรักเจ้าได้ไหม หายเจ็บหรือยังที่อาเอาแต่ใจครั้งก่อน สัญญาคืนนี้จะนุ่มนวน""อื้อ ท่านอาอ่ะลามก ว่าแต่ฮ่องเต้แก่แล้วยังมาบ้านนอกชนบทแบบนี้ไม่สงสารสังขารตัวเองเสียเลย ลำบากคนอีกเป็นร้อยๆทำไมแก่แล้วไม่อยู่บ้านเฉยๆนะ"ซ่างกวนหย่งเฉิงสะอึกเมียว่าเขาแก่หรือ หึ เดี๋ยวตาแก่คนนี้จะทำให้ร้องครางเรียกหาแต่เขาเลยทีเดียว ซ่างกวนหย่งเฉิงพรมจูบตั้งแต่หน้าผาก แก้มนวลมาจนถึงริมฝีปากอวบอิ่มที่เขาหาโอกาสจูบมันทุกเวลา เพราะต้องแต่คืนนั้นเขาก็รั้งนางไว้ข้างกาย
ฟ้าเริ่มมืดแล้วบริเวณลานพักบรรดาขุนนางและเหล่าเชื้อพระวงศ์เริ่มจุดคบเพลิงสว่างไสวไปทั่วทั้งบริเวณ หลี่ว่านถิงกับซ่างกวนหลิวหยางมาถึงกระโจมที่พักก็ตะวันตกดินแล้ว ซ่างกวนหลิวหยางอุ้มเมียรักลงจากรถม้าพานางเดินผ่านหน้าผู้คนไม่สนใจ แต่หลี่ว่านถิงกลับเอ่ยปากกับเขาออกมาน้ำเสียงยั่วยวนออดอ้อน"ท่านอ๋อง คืนนี้ประทับที่ไหนเพคะ หม่อมฉันจะปรนิบัติไหวไหมก็ไม่รู้ แพ้ท้องเหลือเกิน อื้อ เหตุใดคลื่นไส้อีกแล้ว อุ๊บ"นางทำท่าเอามือปิดปาก ก่อนจะหันไปทางด้านกลุ่มของคังอ๋อง ส่วนบรรดาคุณชายและคุณหนูในเมืองหลวงต่างก็ตกตะลึง พระชายาชินอ๋องตั้งครรภ์หรือคำทำนายที่ว่าเขาจะให้กำเนิดบุตรีเป็นคนแรกของราชวงศ์ก็คงจะเป็นจริงเสียแล้ว เหล่าขุนนางที่ได้ยินต่างคุกเข่าลงแสดงความยินดี ส่วนคนที่อยู่ฝ่ายคังอ๋องก็ได้แต่มองหน้ากัน แต่อย่างไรเล่าหากว่าเด็กในครรภ์พระชายาเป็นบุตรีจริงๆ พวกเขาเลือกฝ่ายผิดเสียแล้ว"ยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ขอพระชายาสุขภาพแข็งแรงพ่ะย่ะค่ะ""กระหม่อมก็ยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ""กระหม่อมก็ยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ"แต่คนที่ไม่ยินดีคือบรรดาคุณหนูทั้งหลาย พวกนางแอบชอบซ่างกวนหลิวหยางกันมานาน แต่อยู่ๆนังเด็กปัญญาอ่อนสกุลโจว
โจวจื่อเมิ่งเดินไปยัง กระโจมของซ่างกวนหลิวหยาง องครักษ์กั้นไม่ให้เขาเข้าไป โจวจื่อเมิ่งจึงโวยวายโดยไม่รู้ว่าซ่างกวนหลิวหยางอยู่ในนั้นด้วย เมื่อมาถึงก็เอ่ยวาจาใหญ่โตเขาไม่เคยสนใจนาง ตั้งแต่เด็กจนโตมาตอนที่นางแต่งเข้าจวนอ๋องนั่นเป็นครั้งแรกที่เขามองบุตรสาวคนนี้เต็มตานางไม่เหมือนเขาหรือหลี่ม่าน แต่กลับเหมือนเผยจ้าวหยวนทุกกระเบียดนิ้ว เขาเพิ่งรู้ตัวว่าตนเองเลี้ยงลูกคนอื่นมาโดยตลอด แต่จะทำอะไรก็ไม่ได้แล้วนางหลุดมือไปแล้ว"นังตัวดีมาถึงนี่กลับไม่ไปคาราวะข้าผู้เป็นบิดา โจวหว่านถิงเจ้ายังเห็นข้าเป็นบิดาหรือไม่"เสียงของโจวจื่อเมิ่งไม่เบา ทำให้บรรดาขุนนางและฮูหยินกับคุณชายที่ติดตามมาได้ยินก็พากันมามุงดูไหนว่าพระชายาชินอ๋องถูกส่งไปเฝ้าสุสานไง แล้วเหตุใดมาอยู่ที่นี่กัน สตรีฉาวโฉ่ที่ปีนเตียงชินอ๋องผู้นี้ช่างหน้าหนานักเชียวในกระโจมซ่างกวนหลิวหยางกำลังจะลุกแต่หลี่ว่านถิงจับมือเขาไว้ ส่ายหน้าให้เขานางจะออกไปเอง จากนั้นก็เดินออกไปที่นอกกระโจมทันที สายตากวาดมองไปยังบรรดาผู้คนที่เคยดูถูกนางสารพัด คุณชายทั้งหลายกับตะลึง ไม่เจอห้าปีนางงามเพียงนี้เชียวหรือ ต่อให้นางปีนเตียงพวกเขาๆก็ยอม นางงามนักงามเหนื
กระโจมคังอ๋องลานล่าสัตว์เมืองผิงอันเพล้ง!!!! ถ้วยชาถูกปาจนแตกกระจายทั่วทั้งกระโจม คนของซ่างกวนหว่างมารอรายงายเขาเรื่องความเสียหาย เส้นทางการค้าถูกตัดแข้งตัดขาจนแทบจะทั้งหมด โจวจื่อเมิ่งที่ตอนนี้สีหน้าเคร่งเครียดไม่น้อย เยี่ยสุยพ่อตาของเขาก็เคร่งเครียดเช่นกัน ก่อนที่ซ่างกวนหว่างจะเอ่ยขึ้นใต้เท้าโจวบุตรชายของเจ้าโจวจื่อทงเล่า หายหัวไปไหนเรื่องลุกลามขนาดนี้ไปหาสมสู่บุรุษที่ใดอีกเล่า บุตรชายเจ้าติดต่อมาหรือไม่""คังอ๋อง จื่อทงไปติดต่อแลกเปลี่ยนอาวุธกับแคว้นเหลียวพ่ะย่ะค่ะกระหม่อมเองก็รออยู่เช่นกัน ทงเอ๋อร์ขาดการติดต่อมาสิบวันแล้วพ่ะย่ะค่ะ""ใต้เท้าเยี่ย ทางท่านเล่ากิจการค้าผ้าเหตุใดถึงชะงักไปหมด สกุลถังเก่งกาจเพียงนี้แต่เมื่อไร สามารถหาคนออกแบบลายผ้าออกแบบใหม่ๆได้ทุกๆสามเดือน ถังฮ่าวหรานผู้นี้ก็แค่เด็กน้อยคนนึงเท่านั้น""ดูเหมือนจะเป็นสหายของฝ่าบาทกับชินอ๋องพ่ะย่ะค่ะคังอ๋อง""แล้วเรื่องบุตรสาวคนโตเจ้าโจหว่านถิงเล่า ไอ้เด็กหลิวหยางส่งนางไปเฝ้าสุสานบรรพชนมาเกือบห้าปีแล้ว ตอนนี้นางเป็นเช่นไรบ้างให้คนเข้าสืบว่านางจำอะไรได้บ้าง""ทูลคังอ๋อง นางไม่ได้อยู่ที่นั่นพ่ะย่ะค่ะ คนของเราเข้าไปสืบแล้ว
"ข้าตกลง จะเริ่มงานทันทีฝากบอกเถ้าแก่หลี่ให้นางหายไวๆ พวกข้าขอตัวก่อน มิทราบว่าท่านคือ""ซ่างกวนหลิวหยาง"พูดจบก็เดินหันหลังจากไปพร้อมอาฝู ส่วนม่อชงที่ได้ยินพี่ชายรับปากง่ายดายก็มองหน้าพี่ชายทันทีพร้อมตั้งคำถาม"พี่ใหญ่ เหตุใดท่านรับปากง่ายนัก สามีเถ้าแก่หลี่คนนี้พวกเราเพิ่งเจรจาครั้งแรกเองนะ""เขาคือ ซ่างกวนหลิวหยางชินอ๋องผู้ไม่เกรงกลัวฟ้าดิน แม้กระทั่งฮ่องเต้ยังต้องยอมน้องชายคนนี้""เขาคือชินอ๋องหรือ วางท่านอะไรกันดูเป็นบุรุษธรรมดาเท่านั้น ข้ายอมรับว่าได้ยินข่าวลือมาบ้างแต่ว่าไม่นาจะขนาดนั้นหรือไม่""เห็นเด็กที่ชื่ออาฝูที่อยู่ข้างกายเขาไหม""เด็กคนนั้นทำไมหรือ ดูแล้วอายุไม่เกินสิบแปด""เด็กคนนั้นอายุสิบหก ตอนแปดขวบชินอ๋องไปปราบโจรภูเขาเจอเขานั่งอยู่ท่ามกลางซากศพของโจรที่มาปล้นหมู่บ้าน เห็นอายุเท่านั้นอย่าประมาท เด็กนี่คือซ่างกวนไหลฝู เป็นสามัญชนคนเดียวที่ได้ใช้สกุลซ่างกวนเขาคือกระบี่หน้าหยกที่ฆ่าคนโดยไม่ต้องชักดาบด้วยซ้ำ สำหรับคนอื่นเขาคือองครักษ์ชินอ๋อง แต่สำหรับซ่างกวนหลิวหยางกับซ่างกวนหย่งเฉิงเขาคือน้องชายคนเล็ก อีกทั้งเชื่อฟังเพียงฮ่องเต้และชินอ๋องเท่านั้น""ใช่เขาหรือ อายุยังน้
รอจนนางสงบก็ค่อยๆดันไหลบางออก นิ้วโป้งปาดน้ำตาให้อย่างนุ่มนวลเขาจุมพิตนางเนิ่นนาน ก่อนจะถอนริมฝีปากออก มือหนาจับปอยผมทัดหูให้อย่างเบามือ พูดคุยกับนางด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"ถิงถิงคนดีของพี่ เจ็บตรงไหนบอกพี่มาเถอะอย่าอดกลั้นไว้เลยคนดี""พี่หลิวหยาง ข้าๆสงสารนางๆน่าสงสารเหลือเกินเจ้าค่ะ""เจ้าหมายถึงท่านแม่เจ้าหรือ บอกพี่สิว่าเกิดอะไรขึ้นวันนั้น แต่หากเจ้านึกแล้วปวดหัวก็ไม่ต้องนึก""พี่หลิวหยางข้าสงสารนาง โจวหว่านถิงนางน่าสงสาร นางต้องมาเห็นมารดาถูกคนฆ่าตายต่อหน้า นางเพิ่งเก้าขวบเอง ต้องเห็นเหล่าบุรุษผลัดกันย่ำยีมารดาตนเอง คังอ๋องคนสารเลวนั่นต้องการรายชื่อกบฎที่มีขุนนางเก่ากับเขาร่วมกันลงชื่อ โจวจื่อเมิ่งไม่ใช่บิดาข้า ท่านแม่บอกว่าท่านพ่อแซ่เผยชื่อเผยจ้าวหยวน เป็นหมอเทวดาที่ถูกคังอ๋องกับโจวจื่อเมิ่งสังหาร ท่านแม่บอกว่าหากวันใดแข็งแกร่งพอให้ไปที่หุบเขายา เพื่อแสดงตัวว่าข้าคือทายาทของท่านพ่อ""ถิงถิง เจ้าคือบุตรสาวของหมอเทวดาเผยจ้าวหยวนจริงๆหรือ ไหนว่าเขาหายสาบสููญไปเกือบสามสิบปีแล้ว แต่เจ้าเพิ่งอายุสิบแปดย่างสิบเก้าเองนะ ถิงถิงแล้วใครเป็นคนฝังเข็มทองให้กัน""ท่านพ่อถูกไล่ล่าตอนท่านแม่ตั้งคร
จากนั้นก็อุ้มหลี่ว่านถิงกลับเรือนตนเอง คนของม่อเหยียนกับม่อชงที่มารออยู่เห็นซ่างกวนหลิวหยางอุ้มนายหญิงหลี่ก็แปลกใจ จากนั้นก็พยักหน้าให้กันเพื่อจะกลับแต่ซ่งกวนหลิวหยางเรียกเอาไว้เสียก่อน"พวกเจ้าเป็นคนของพรรคฟ้าดิน ข้าเป็นสามีเถ้าแก่หลี่ ตอนนี้นางไม่สบายอีกอย่างข้ามีเรื่องจะคุยด้วย แต่ตอนนี้ข้าต้องพาเมียกลับบ้านก่อน อาฝูให้พวกเขาไปรอที่ศาลาริมธารเดี๋ยวข้าตามไป"อาฝูรับคำก่อนจะนำทั้งสองคนไปนั่งรอที่ศาลาริมลำธาร วันนี้ท่านอ๋องมีไอสังหารอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เฮ้อ เดิมทีจะประหารอ๋องคนนึงนั้นต้องหาความผิดให้สมเหตุสมผลแต่ถ้าหากชินอ๋องอยากฆ่าเสด็จอาตนเองเพราะบังอาจมายุ่งกับพระชายาของพระองค์ แม้แต่ฮ่องเต้ก็คงช่วยเสด็จอาผู้ทะเยอทะยานคนนี้ไม่ได้ คังอ๋องนะคังอ๋อง ท่านช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย อุตส่าห์หาหลักฐานเอาผิดท่านเพื่อเนรเทศแต่ไม่ฆ่า เจ้าไม่ควรยุ่งกับพระชายาจริงๆหัวบนบ่าท่านคงรักษาไม่ได้เสียแล้วซ่างกวนหลิวหยางวางหลี่ว่านถิงลงเบาๆ ไม่นานเสี่ยวชุ่ยก็ตามมา ซ่างกวนหลิวหยางมองดูเด็กสาวคนนี้อย่างพิจารณาอีกที เสี่ยวชุ่ยอยู่กับถิงถิงมาตั้งแต่อายุสี่ขวบ ตอนนี้นางอายุสิบหกปีแล้ว ไม่ว่าทุกข์หรือสุขไม่เค
ซ่างกวนหลิวหยางที่ไม่สบายใจจึงอยากกลับมาดูคนตัวเล็ก เมื่อมาถึงก็เห็นว่างนางกำลังถุกไล่ล่า เขาดีดตัวเหินมาคว้านางไว้ รับลุกธนูแทนนาง ทันทีที่คนร้ายเห็นว่ามีคนมาขวางทางก็กำลังจะเข้ามาสังหาร แต่พอเห็นสัญลักษณ์ของจวนอ๋องก็รีบหายตัวไปทันทีซ่างกวนหลิวหยางผลักนางออกสำรวจว่านางได้รับบาดเจ็บหรือไม่"ถิงถิงเป็นอะไรไหม บะ บอก พะ พี่ มา อึก"ซ่างกวนหลิวหยางกระอักเลือดออกมา กระเด็นเปื้อนใบหน้าเล็กๆนั่น โจวหว่านถิงตกใจที่เห็นเลือด เด็กน้อยได้แต่ร้องว่าอย่าฆ่าท่านแม่ๆ จากนั้นนางก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย ที่ผ่านมาจำได้แค่ว่า หลังจากตื่นขึ้นมานางก็อยู่สกุลโจว นางกับเสี่ยวชุ่ยถูกทรมานครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อให้พูดในสิ่งที่มารดาสั่งเสีย แต่นางจำอะไรไม่ได้เลย ท่านแม่ป่วยท่านพ่อไม่ยอมรักษานางจำได้แค่ตอนอายุแปดขวบวิ่งตามหาหมอไปรักษามารดาจนกระทั่งนางมีสัมพันธ์กับซ่างกวนหลิวหยางเมื่อเกือบห้าปีที่แล้วนางจึงพอจำเขาได้เลือนลาง นางจึงเสียใจน้อยใจที่เขาบอกว่าจะหย่านางแล้วแต่งโจวลิ่วผิง ทั้งที่้เขาเคยบอกว่ารักนาง จึงทำให้นางตัดสินใจโดดลงทะเลสาบเพราะอยากให้เขาสนใจนางหลี่ว่านถิงกระสับกระส่าย น้ำตาเปียกแขนเสื้อของซ่างก
เหตุการณ์เมื่อเก้าปีก่อนหลี่ว่านถิงที่นอนหลับหนุนแขนสามีอยู่นั้น ตอนนี้นางกำลังฝันถึงความทรงจำเมื่อเก้าปีก่อนวันนั้นหยางหนิงเฉิงขี่ม้ามารับนาง จากนั้นก็พากันไปนั่งเล่นที่ริมลำธารทิศตะวันออกของเมือง ที่เขาชอบพานางมาเสมอ“ถิงถิง เจ้าชอบให้พี่พาเจ้ามาขี่ม้ามาเดินเล่นแบบนี้หรือไม่บอกพี่หน่อยสิ”“อื่อ พี่หลิวหยางข้าชอบท่านที่สุดเลย ท่านดีกับข้าที่สุด”“ถิงถิง ตอนนี้เจ้าอายุเก้าขวบแล้ว อีกหกปีเจ้าก็เจ้าก็ถึงวัยปักปิ่น ถึงเวลานั้นเจ้ายินดีแต่งเข้าจวนพี่หรือไม่”“ข้ายินดีเจ้าค่ะ พี่หลิวหยางข้าชอบท่านที่สุด แต่ว่าข้ากลัวท่านพ่อกับท่านย่าพวกเขา""หื้ม.. มีเรื่องอะไรหรือ ทานพ่อเจ้าทำไม่หรือบอกพี่ได้หรือไม่""ท่านพ่อยึดที่ดินของท่านแม่ไปขาย ร้านค้าก็ยึดไปด้วย ข้าไม่เข้าใจท่านพ่อมิใช่ยากจน ท่านแม่ก็ขายสมบัติให้ท่านพ่อได้สอบขุนนางจนหมดแล้ว ส่วนที่ท่านพ่ออยากได้นั่นเป็นสินเดิมที่ท่านแม่เก็บเอาไว้ให้ข้า พี่หลิวหยางตอนนี้ข้าไม่มีอะไรเลย แต่งงานกับท่านข้าก็ไม่รู้ว่าคู่ควรหรือไม่”“ถิงถิงพี่แต่งเจ้ามาเพราะพี่รักเจ้า มิได้ต้องการสมบัติของเจ้า ว่าแต่เด็กดีบอกพี่ได้ไหม บิดาเจ้าทำอะไรอยู่ เหตุใดต้องการเงิ