เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 93 เขาคือหัวหน้าแก๊งอู่ชิว
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-01-04 17:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 94 จัดการพวกเขาให้หมด
ในเวลาเพียงครึ่งวัน เมืองหลวงทั้งหมดก็ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายและองครักษ์ทุกหนทุกแห่งกำลังค้นหาสมาชิกที่เหลือของแก๊งอู่ชิวประชาชนทุกครัวเรือนกลัวสงครามครั้งนี้จนปิดประตูไม่ออกไป ดังนั้นก่อนที่ฟ้าจะมืด ถนนใหญ่ก็เหลือแต่องครักษ์ที่ค้นหาคนประตูเมืองปิดไปแล้ว เห็นได้ชัดว่ากลัวมู่เหยียนซีจะฉวยโอกาสจากความวุ่นวายและหลบหนีวิธีของหนานมู่เจ๋อโหดร้ายมาก แม้แต่ป่าภูเขารอบ ๆ ก็ส่งทหารไปค้นหาอย่างหนักราวกับว่าจะไม่หยุดอย่างแน่นอนหากไม่ทําลายแก๊งอู่ชิวในโรงเตี๊ยมเล็ก ๆ แห่งหนึ่งไม่ไกลจากประตูเมือง มีชายชุดดำหลายสิบคนมารวมตัวกันในห้องบนชั้นสอง ไม่มีใครส่งเสียงใด ๆ และใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความสิ้นหวังท่ามกลางฝูงชน มู่เหยียนซีนั่งอยู่ที่โต๊ะด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก"เหลือพี่น้องอีกกี่คน?"ชายชุดดำที่อยู่ข้าง ๆ เขาก้มศีรษะลงแล้วพูดว่า: "หัวหน้าแก๊ง เราได้ส่งพี่น้องทั้งหมดออกไปในช่วงเวลานี้ นับตั้งแต่การลอบสังหารอ๋องชางและท่านเสนาบดีครั้งก่อน เราก็สูญเสียคนไปไม่น้อย ต่อมาก็เรียกพี่น้องทุกคนในเมืองหลวงมาไล่ล่าอ๋องชาง ที่นั่นก็สูญเสียคนไปไม่น้อย และในครั้งนี้อีก พวกเราเหลือคนเยอะแค่นี้แล้ว...
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-05พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 95 ข้าสามารถอุ้มเจ้าไปได้
หลิ่วเซิงเซิงรู้สึกรำคาญ "ถ้าเจ้าสะกดรอยตามข้าเพียงเพื่อพูดเรื่องไร้สาระ... "ก่อนที่เธอจะพูดจบ จิ่งฉุนก็ขัดจังหวะเธอ"อย่ารำคาญข้าสิ ข้าแค่สงสัยเท่านั้น เจ้าก็รู้ว่าข้าได้ตามคนของแก๊งอู่ชิวไป แต่คนเหล่านั้นมีไหวพริบอย่างมากและหนีข้าไปอย่างรวดเร็ว นี่ไม่ใช่ว่าไม่มีทาง ดังนั้นข้าเลยกลับมาหาเจ้าไง?"จิ่งฉุน มองเธอด้วยรอยยิ้ม "เจ้ากังวลมากขนาดนี้ เป็นเพราะกำลังเป็นห่วงคุณหนูสามนั่นใช่ไหม?""เจ้ารู้ว่าเธออยู่ไหน?"ในที่สุดหลิ่วเซิงเซิงก็มองเขาอย่างจริงจังต้องบอกว่าหน้าตาเขาค่อนข้างหล่อ แต่พอเจอหน้าหนานมู่เจ๋อทุกวัน เธอกลับเลิกสนใจผู้ชายหล่อไปนานแล้วจิ่งฉุนยิ้มและพูดว่า: "เจ้าทราบมานานแล้วว่าหัวหน้าแก๊งอู่ชิวคือมู่เหยียนซี และเจ้าจงใจนัดคุณหนูสามออกไปเพื่อล่อเขาออกไปใช่ไหม? แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าเจ้าทำได้อย่างไร แต่ข้าชื่นชมเจ้าจริง ๆ คุณหนูสามนั่นน่าสงสารมาก คาดว่าน่าจะถูกแก้แค้นแล้ว""เจ้าเข้าประเด็นได้ไหม?"หลิ่วเซิงเซิงทนไม่ไหวจริง ๆ ทำไมคนนี้ถึงพูดมากขนาดนี้?จิ่งฉุนยิ้ม "เอาล่ะ ไม่ล้อเจ้าเล่นแล้ว มู่ชิงชิงถูกจับตัวไปจริง ๆ และข้าก็รู้ว่าเธอถูกจับตัวไปที่ไหน แต่มู่เหยียนซีพูด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-06พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 96 ตอนนั้นท่านตาบอด
เมื่อเห็นรอยยิ้มอันบิดเบี้ยวของมู่เหยียนซี ใบหน้าของมู่หาวเทียนก็ดูน่าเกลียด"พวกเธอยังเด็กอยู่ ถ้าเจ้ามีความแค้นก็ระบายกับข้าเถอะ…""ฮ่าฮ่า ที่แท้เจ้าก็ใส่ใจภาพลักษณ์ของตัวเอง? หรือกลัวลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของตัวเองจะเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเจ้า? ฮ่าฮ่าฮ่า น่าหัวเราะ เจ้าจะสนใจจริง ๆ ได้อย่างไร? ถ้าเจ้าสนใจ เจ้าจะทําเรื่องบ้าคลั่งแบบนั้นได้ยังไง?"มู่เหยียนซีหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง และในขณะที่หัวเราะ ก็ชักดาบออกมา"ตอนนั้นที่เจ้าปราบโจรและได้รับบาดเจ็บ แม่ของข้าช่วยเจ้าไว้ แต่เดิมนี่เป็นเรื่องที่สวยงามมาก แม้ว่าเจ้าจะชอบแม่ของข้าในภายหลัง ข้าก็เข้าใจ อย่างไรก็ตามแม่ของข้าก็สวยมาก แต่ตอนนั้นข้าอายุสามขวบแล้ว แม่ของข้ามีคู่แต่งงานอยู่แล้ว เจ้าก็มีฮูหยินของเจ้าอยู่แล้วแล้วไม่ใช่เหรอ? เจ้าเป็นถึงท่านเสนาบดี ทําอะไรน่าขยะแขยงที่ปล้นลูกสาวประชาชน?"เมื่อฟังเสียงคำรามของมู่เหยียนซี มู่ชิงชิงก็ตกตะลึงหลิ่วเซิงเซิงสองคนบนหลังคาก็ตกตะลึงเช่นกันจิ่งฉุนทำท่าทาง "ชู่" ทั้งสองไม่ได้ส่งเสียงมู่หาวเทียนดูละอายใจเล็กน้อย "ยังเด็กบ้าระห่ำ ข้ายอมรับว่าข้าทําสิ่งที่ไม่ดีในตอนนั้น แต่...""สิ่งไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-07พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 97 ไม่ได้โดนจุดสำคัญ
"พี่รองยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? ที่ผ่านมาเป็นพี่ใหญ่ที่โกหกท่านมาตลอด คนที่อยู่เคียงข้างท่านก่อนหน้านี้ก็เป็นข้ามาตลอด ข้ารู้ว่าคนที่ท่านชอบคือพี่ใหญ่ ดังนั้นข้าจึงไม่ได้วางแผนที่จะแย่งพี่ใหญ่ แต่ถ้าท่านยังเห็นแก่ความรักตอนแรกอยู่ ฟังข้าสักคํา ปล่อยท่านพ่อไปก่อนได้ไหม?"เมื่อเห็นการแสดงออกที่มุ่งมั่นของมู่ชิงชิง มู่เหยียนซีก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งความทรงจำของเขาถูกดึงย้อนกลับไปในปีนั้นอย่างกะทันหันในปีนั้น ผู้หญิงที่อยู่เคียงข้างเขานั้นอ่อนโยนและรู้เรื่องมาก...แต่หลังจากที่ตัวเองหายดี เธอก็กลายเป็นคนเฉยเมยมากขึ้นเรื่อย ๆ และถึงกับแสดงความรังเกียจอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนหรือว่า...ขณะที่มู่เหยียนซีเสียสมาธิ มู่หาวเทียนก็แทงเขาด้วยดาบ..."ระวัง!"จู่ ๆ มู่ชิงชิงก็เบิกตากว้าง!ชายในชุดดำที่อยู่รอบตัวเขาก็ตอบสนองอย่างรวดเร็วและรีบไปหามู่หาวเทียนทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไป เมื่อมู่เหยียนซีตอบสนอง มู่หาวเทียนก็ต่อสู้กับชายชุดดําเหล่านั้นแล้วใบหน้ามู่เหยียนซีมืดมนราวกับหมึก "นี่เป็นวิธีเบี่ยงเบนความสนใจของเจ้าเหรอ? ไม่เสียแรงที่เป็นพ่อลูกกัน ต่ำช้าทั้งคู่"มู่ชิงชิงส่ายหัวอย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-08พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 98 เธอจะช่วยท่านอย่างแน่นอน
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ใบหน้าของจิ่งฉุนก็ดูจริงจัง และเขาก็รีบอุ้มมู่ชิงชิงขึ้นมาหลิ่วเซิงเซิงลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและตามไปมู่เหยียนซีต้องการตามโดยไม่รู้ตัว แต่เห็นมู่หาวเทียนหยิบลูกธนูบนพื้นแล้วรีบพุ่งไปหามู่เหยียนซีอีกครั้ง"เจ้าเลวทราม! เจ้านั่นแหละเป็นคนทำร้ายเจ้าสาม! เอาชีวิตมาแลก!""ไปให้พ้น!"มู่เหยียนซีเตะเขาออกไปด้วยกำลังทั้งหมดแต่เขาไม่ยอมแพ้ ลุกขึ้นและรีบวิ่งขึ้นไปอีกครั้งมู่เหยียนซีรู้อยู่แล้วว่าตัวเองถูกวางยาพิษด้วยผงพิษ และไม่สามารถสู้กลับได้ เขาทําได้แค่หยิบลูกดอกในแขนเสื้อออกมาและโยนลูกดอกออกไปอย่างรวดเร็วในช่วงเวลาที่มู่หาวเทียนวิ่งเข้ามามู่หาวเทียนที่โกรธจัดไม่ได้คิดว่าเขายังมีมือนี้อยู่ เขาที่หลบไม่ทันก็ถูกลูกดอกยิงที่คอโดยตรงดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจ "เจ้า เจ้ากล้า..."ดวงตาของมู่เหยียนซีไร้อารมณ์"มันจะง่ายเกินไปสำหรับเจ้าที่จะตายแบบนี้ เจ้าเห็นแก่ตัว เสแสร้ง และเลวทราม เจ้าควรตายด้วยมือตัวเองถึงจะดี"เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากคอของเขาไม่หยุด ตอนนี้มู่หาวเทียนได้สูญเสียความสง่างามในการเป็นท่านเสนาบดีอย่างสิ้นเชิงและไม่สามารถพูดได้แม้แต่คําเดียวก็ล้ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-09พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 99 เป็นยาแก้พิษเม็ดสุดท้าย
มู่เหยียนซีเอื้อมมือออกไปอย่างสั่นเทาและแตะที่หัวของ มู่ชิงชิง"ทําไมเจ้าถึงไม่พูด..."มู่ชิงชิงร้องไห้อย่างขมขื่น "ตอนนี้ข้ารู้ว่าข้าผิดไปแล้ว เรื่องราวกลายเป็นแบบนี้ เป็นเพราะข้า ทั้งหมดเป็นเพราะข้าไม่แน่ใจ ความเมตตาที่ไม่มีความหมายของข้าทําให้เกิดทั้งหมดนี้ ทั้งหมดเป็นความผิดของข้า ข้าขอโทษ""พี่รอง ข้ารู้สึกเสียใจแทนท่านจริง ๆ ข้าไม่เคยบอกท่านเลย จริง ๆ แล้วข้าชอบท่านมาโดยตลอด ข้าชอบท่านจริง ๆ จี้หยกที่ข้าให้ท่านนั้นเป็นสิ่งที่ข้าชอบที่สุด ฝักดาบที่ข้ามอบให้ท่านยังสลักความในใจของข้าอยู่ สิ่งที่ข้าอยากบอกท่านมาตลอด แต่ข้าไม่กล้าจริง ๆ ข้าอ่อนแอเกินไป ข้าขอโทษจริง ๆ"ขณะที่พูด เธอมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงแล้วพูดว่า: "ตอนนี้พี่รองต้องเจ็บปวดมากแน่ ๆ เขาถูกลงโทษแล้ว เขาเต็มไปด้วยอาการบาดเจ็บ พระชายา ข้าขอร้องท่าน ข้าคำนับเจ้า โปรดช่วยเขาด้วยได้ไหม...""เป็นข้าต้องขอโทษเจ้า"มู่เหยียนซีพูดช้า ๆ เมื่อเห็นมู่ชิงชิงแบบนี้ กลับทําให้เขาอึดอัดยิ่งกว่าฟันเขาทันใดนั้นเขาก็ดึงดาบออกมาจากท้องของเขา และเลือดก็กระเซ็นไปทั่วพื้น ทำให้มู่ชิงชิงร้องไห้ด้วยความตกใจ"ไม่ พี่รอง พระชายา โปรดรีบช่วย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-10พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 100 ชาตินี้คงไม่กลับมาแล้ว
บางทีอาจเป็นเพราะจิ่งฉุนไม่ได้พูดอะไรเลย หลิ่วเซิงเซิงจึงรีบลงไปชั้นล่างทันที กลับเห็นแค่มู่ชิงชิงกำลังร้องไห้และเป็นลมอยู่บนพื้น และมีศพอยู่ทั่วสวนหลังบ้านมู่หงและท่านเสนาบดีก็ตายทั้งคู่...มู่เหยียนซีเป็นคนลงมือเหรอ?ตอนนี้เรื่องใหญ่แล้ว...หลิ่วเซิงเซิงจับชีพจรมู่ชิงชิง และในที่สุดก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเธอพบว่าพิษในร่างกายของเธอได้รับการล้างพิษแล้วเธอพยายามดิ้นรนที่จะอุ้มมู่ชิงชิงไว้บนหลังของเธอและเตรียมที่จะพาเธอออกไป แต่จู่ ๆ ก็มีองครักษ์กลุ่มใหญ่ปรากฏตัวรอบ ๆ พวกเธอและล้อมรอบพวกเธอทันทีที่พวกเขาเข้ามา"พระชายา ทำไมท่านถึงอยู่ที่นี่?"เสียงของเสี่ยวเจียงดังออกมาในหูของเธอ หลิ่วเซิงเซิงมองย้อนกลับไปและตระหนักว่าเสี่ยวเจียงและหนานมู่เจ๋อต่างก็มาแล้วเมื่อมองดูสถานการณ์ที่น่าเศร้าตรงหน้า หนานมู่เจ๋อก็ขมวดคิ้ว "มู่เหยียนซีล่ะ?""พี่เจ๋อ ข้าว่าท่านก็มาสายเกินไป ทุกคนในจวนเสนาบดีตายหมดแล้วท่านพึ่งจะมาถึง"จิ่งฉุนเดินลงบันไดอย่างไม่ใส่ใจทันทีที่เห็นจิ่งฉุน ใบหน้าของหนานมู่เจ๋อก็ดูน่าเกลียดยิ่งขึ้นไปอีก "เจ้าเป็นคนฆ่า?""ท่านอย่าพูดแบบนี้เลย ข้ากับพระชายาของท่านมาที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-11พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 101 ติดตามเซินเอ๋อดีกว่า
มู่ชิงชิงสะดุ้ง "เซินเอ๋อ เธอเข้าใจผิดหรือเปล่า? จะมีคนอยู่บนหลังคาได้ยังไง?"หลิ่วเซิงเซิงไม่ได้พูดอะไร แต่ทันใดนั้นก็ลุกขึ้นยืนและปกป้องมู่ชิงชิงไว้ข้างหลังหลังจากนั้นทันที ชายชุดดำสองคนก็กระโดดเข้ามาจากหน้าต่างมู่ชิงชิงตกใจมากจนเธอต้องการเรียกใครสักคนทันที หลิ่วเซิงเซิงก็หยิบเข็มเงินออกมาและกำลังจะลงมือ แต่ทันใดนั้นชายสองคนในชุดดำก็คุกเข่าลงบนพื้นมู่ชิงชิงตกตะลึง เธอมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงอย่างว่างเปล่าและหลิ่วเซิงเซิงก็สับสนเช่นกัน"พวกเจ้าเป็นใคร?"ชายชุดดำสองคนดึงผ้าคลุมหน้าออกอย่างสุภาพ แต่พวกเขาก็เผยให้เห็นใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยสองใบหน้าชายชุดดำคนหนึ่งเงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า "คุณหนูชิงชิง ข้าน้อยชื่ออี้โจว นี่คือน้องชายของข้าน้อย อี้เฉิน เราควรจะติดตามหัวหน้าแก๊งไปตลอดชีวิต แต่เจ้านายได้ออกคำสั่งไว้ก่อนแล้วว่า ถ้าเขาจากไป ข้าน้อยต้องตามหาเจ้านายของหยกอีกครึ่งหนึ่งเพื่อติดตามไปตลอดชีวิต""หัวหน้าแก๊งอะไร? เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร..."มู่ชิงชิงดูสับสน แต่หลิ่วเซิงเซิงที่อยู่ข้าง ๆ กลับพูดว่า "หัวหน้าแก๊งที่พวกเขาเรียกคือพี่รองของเจ้า ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรู้ว่าอีกครึ่งหนึ่งข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-22
บทล่าสุด
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
"ชีวิตและความตายของคนคนหนึ่งไม่สำคัญเท่ากับชาวบ้าน ถ้าวันนั้นเป็นเจ้าและข้าสองคนไปช่วยที่ประตูเมือง ชาวบ้านทั้งเมืองมองด้วยสายตาเย็นชา งั้นวันนี้ข้าก็จะมองด้วยตาเย็นชา แต่วันนั้นชาวบ้านทั้งเมืองมาช่วยเหลือ พวกเขาเห็นแก่หน้าข้ามาก แม้ว่าพวกเขาจะเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง พวกเขาก็ไปแล้ว ในเมื่อเป็นแบบนี้ วันนี้ข้าก็ไม่เข้าไปยุ่งไม่ได้ นี่จึงเป็นการไปมาหาสู่กันตามมารยาท"สายตาของหลิ่วเซิงเซิงแน่วแน่มาก "ถ้าไม่ใช่โรคระบาด การมาของเราก็แค่ไร้ประโยชน์ แต่ถ้าเป็นโรคระบาดจริง ๆ ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่ อย่างที่หมอเหอพูด นี่เป็นพื้นฐานที่สุดในฐานะหมอ"อี้โจวถอนหายใจ "ท่านเป็นแบบนี้มาตลอด คนที่ทำดีแก่ท่านก็จำได้ ก็เหมือนคนที่ทำไม่ดีแก่ท่าน ท่านก็จำได้ ท่านพูดมีเหตุผลอย่างนี้ ข้าจะได้ไม่กล้าพูดว่าท่านเป็นห่วงอ๋องชางแล้ว""แคกแคกแคก..."หลิ่วเซิงเซิงไอสองสามครั้งแล้วพูดว่า "อย่าเดาไปทั่ว"ขณะที่อี้โจวกำลังจะพูด หมอทุกคนที่อยู่ข้างหน้าก็เข้าไปแล้ว และในไม่ช้าพวกเขาก็ส่ายหัวออกมาหมอเหอกลับมาหาหลิ่วเซิงเซิงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "แม่นาง ไม่จำเป็นต้องเข้าไปดูเลย มันเป็นโรคระบาดจริง ๆ"เมื่อเห็นสีหน
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
หนานมู่เจ๋อเพียงมองไปรอบ ๆ อย่างสงบ ร้านขายยาแห่งนี้ไม่ใหญ่นักและไม่ต่างจากร้านขายยาอื่น เขาไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงมาที่นี่โดยบังเอิญ เขาเหลือบมองบันไดข้าง ๆ แล้วถามว่า "ชั้นสองเป็นที่พักผ่อนของพวกเจ้าเหรอ ?"หมอเหอยิ้มและกล่าวว่า "ตอบฝ่าบาท ชั้นบนเป็นห้องผู้ป่วย ให้ผู้ป่วยหนักบางคนได้พักผ่อน"เฉินเหลียงเฟิงพยักหน้าอย่างชื่นชม "มีห้องผู้ป่วยในร้านขายยา ค่อนข้างหายาก"หมอเหอกล่าวว่า "นี่คือความคิดของหมอเทวดาหลิ่วทั้งหมด เธอบอกว่าผู้ป่วยบางคนมีไข้สูงไม่ลด ถ้าอยู่บ้านตลอดเวลา ไข้นาน ๆ จะเผาสมอง ถ้ารุนแรงหน่อยก็ควรอยู่ที่ร้านขายยา มีอะไรก็แก้ไขได้ทันที""หมอเทวดาหลิ่วของพวกเจ้าอยู่ชั้นบนหรือเปล่า?"หนานมู่เจ๋อจู่ ๆ ก็ถามขึ้นหมอเหอพยักหน้า "ให้ข้าน้อยไปเชิญเธอลงมามั๊ย?""อ๋องชาง ท่านเจ้าเมือง มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น!"ได้ยินแต่เสียงตื่นตระหนกจากนอกประตู จากนั้นองครักษ์ก็รีบเข้ามา ทันทีที่เข้ามา ก็คุกเข่าลงบนพื้น "มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น!"หนานมู่เจ๋อหงุดหงิดเล็กน้อย "พูดมา""โรคระบาด โรคระบาดเข้ามาในเมืองแล้ว หลายคนในเมืองมีอาการอาเจียนด้วยกัน ริมฝีปากของพวกเขาเป็นสีม่วง กินอะไรก็
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
ราวกับว่าศรัทธาทั้งหมดของเขาพังทลายลงในขณะนี้ หรงหรงก็ถอยหลังไปหนึ่งก้าวและเกือบจะล้มลงกับพื้นเธอมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงด้วยความหวาดกลัว "เจ้า เจ้าวางแผนข้า?"หลิ่วเซิงเซิงพูดอย่างบริสุทธิ์ใจ "จะพูดได้ยังไงว่าเป็นแผนการ? ทุกคำที่เจ้าพูดนั้นเจ้าเป็นคนพูดเอง และทุกการกระทำที่เจ้าทำนั้นถูกวางแผนอย่างรอบคอบด้วยตัวเจ้าเอง เจ้าเองที่มาที่นี่เพื่อข่มขู่ข้า ข้าไม่ใช่พยาธิในท้องของเจ้า จะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้ามาที่นี่แล้วจะทำเรื่องแบบนี้?"ขณะพูด เธอก็เอามือแตะหน้าตัวเองอีกครั้ง "ตบนั้นเจ็บใช่ไหม? เห้อ ครั้งที่แล้วเจ้าก็ทำแบบนี้ ไม่รู้จริง ๆ ว่าเจ้าคิดยังไง บางทีคนหน้าหนาตบยังไงก็ไม่เจ็บใช่ไหมล่ะ?"หรงหรงสั่นไปหมด "มันมากเกินไปแล้ว! พวกเจ้าทำมากเกินไปแล้ว...""พอแล้ว!"จู่ ๆ เฉินโย่วก็ขัดจังหวะเธอ แล้วพูดอย่างเย็นชา "ใครกันแน่ที่ทำเกินไป? แล้วใครกันแน่ที่หลอกลวง? หรงหรง เจ้าไม่คิดจะอธิบายให้ข้าฟังหน่อยเหรอ?"หรงหรงตื่นตระหนก "สามี ท่านอย่าถูกหลอก นี่เป็นแผนการของพวกเขาทั้งหมด พวกเขาจงใจนัดข้ามา จงใจนำข้าให้พูดคำที่ไม่ดีเหล่านั้น แล้วจงใจพาท่านไปที่ประตู ทุกอย่างเป็นไปโดยเจตนา พวกเขาแค่คิดจะ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
อี้โจวโกรธมาก ขณะที่กำลังจะพูด หลิ่วเซิงเซิงก็เดินออกไปอย่างเย็นชา "เดิมทีพวกเรากำลังจะไป ในเมื่อฮูหยินน้อยกระตือรือร้นมาก ข้าคิดว่าเราอยู่ต่อดีกว่า"สีหน้าสาวใช้เปลี่ยนไป "เจ้ารู้ตัวเองมั๊ยว่ากำลังพูดอะไรอยู่?""ในเมื่อเจ้านำคำพูดมาด้วยความกระตือรือร้นขนาดนี้ งั้นข้าก็ต้องกระตือรือร้นหน่อย เจ้าก็ช่วยข้าบอกฮูหยินน้อยด้วย นัดเธอไปพบที่หย่งชุนถังพรุ่งนี้เถอะ ถ้าเธอไม่มา เรื่องราวความเจ้าชู้ของเธอในเมืองหลวงในอดีตก็จะสะเทือนในเจียงเฉิง"เมื่อเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของหลิ่วเซิงเซิง สาวใช้ก็โกรธมาก "เจ้าหมายความว่าอย่างไร?""ความหมายของข้าเจ้าไม่จำเป็นต้องเข้าใจ ฮูหยินน้อยของเจ้าเข้าใจก็พอ"หลังจากพูดจบ หลิ่วเซิงเซิงก็ปิดประตูอย่างไม่เกรงใจและกลอกตา "อะไรวะเนี่ย"อี้โจวยังเยาะเย้ยว่า "ไม่ดูตัวเองเลยว่าตัวเองเป็นยังไงยังกล้ามาขู่ ผู้หญิงคนนั้นช่างปัญญาอ่อนไม่รู้เรื่อง!""กลัวว่าสมองจะใช้ในการหลอกลวงผู้ชายอย่างเดียว"หลิ่วเซิงเซิงดูถูกเหยียดหยามและกระซิบคำพูดสองสามคำกับอี้โจว ก่อนที่จะกลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อนเช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อหลิ่วเซิงเซิงมาถึงหย่งชุนถัง หรงหรงก็รออยู่ที่ประตูมาน
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
ดวงตาหนานมู่เจ๋อกระตือรือร้น และหลังจากพูดแล้ว เขาก็เดินไปยังทิศทางที่หลิ่วเซิงเซิงจากไปหลังจากนั้นเพียงไม่กี่ก้าว ท่านเจ้าเมืองก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา"ฝ่าบาท ฝั่งหยุนตูมีความเคลื่อนไหวอีกแล้ว!"หนานมู่เจ๋อหายใจเข้าลึกและต้องหยุด "เกิดอะไรขึ้น?""ตอบฝ่าบาท รายงานจากแนวหน้า หยุนตูไม่ได้ถอนกำลัง แต่ตั้งค่ายอยู่บนทุ่งหญ้าไม่ไกลจากประตูเมืองของเรา เกรงว่าเขาจะต้องทำสงครามที่ยืดเยื้อกับเรา!"เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เสี่ยวเจียงก็รีบถามว่า "ยืนอยู่บนกำแพงเมือง สามารถเห็นค่ายของพวกเขาไหม?""อยู่ค่อนข้างไกล แต่ถ้ายืนสูง ๆ ก็จะมองเห็นได้นิดหน่อย"เจ้าเมืองพูดอย่างจริงจัง "ฝ่าบาทจะเสด็จไปดูหรือไม่?"หนานมู่เจ๋อดูเหมือนจะฟุ้งซ่านเล็กน้อย จนกระทั่งเขาได้ยินคำเตือนของเสี่ยวเจียง เขาก็พยักหน้า"ไปกันเถอะ""..."ในไม่ช้าพวกเขาก็ออกจากจวนเจ้าเมือง ขี่ม้าและรีบไปที่ประตูเมืองด้วยเหตุผลบางอย่าง นับตั้งแต่เขาเห็นรอยแผลเป็นบนหลัง หัวใจของหนานมู่เจ๋อก็สับสน รู้สึกเสมอว่าร่างด้านหลังนั้นคุ้นเคยมาก...เสี่ยวเจียงที่อยู่ด้านข้างดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่างและพูดอย่างจริงจัง "ท่านอ๋อง พระชายาไม่อยู่
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
เมื่อระยะทางใกล้เข้ามา หัวใจของหลิ่วเซิงเซิงก็เต้นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เธอไม่สามารถรับประกันได้ว่าหนานมู่เจ๋อ จะจำตัวเองได้หรือไม่เมื่อเขาเห็นตัวเอง...โชคดีที่หนานมู่เจ๋อไม่ได้มาทางพวกเขา แต่เลี้ยวไปทางแยกถนนข้างหน้า คนรับใช้ที่อยู่รอบ ๆ ก็ก้มหน้าลงและทำความเคารพ หลิ่วเซิงเซิงและอี้โจวก็ก้มศีรษะลงเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่ดึงดูดความสนใจของพวกเขาจนกระทั่งร่างของพวกเขาค่อย ๆ จางหายไป อี้โจวก็เงยหน้าขึ้น "ข้าไม่เคยเห็นท่านกลัวอะไรเลย ข้าไม่เคยคิดว่าท่านจะกลัวการพบกับอ๋องชาง…""ม่ใช่ว่ากลัว แค่ไม่อยาก""ได้ยินมาว่าอ๋องชางรักท่านมาก ดูออกว่าท่านก็มีเขาอยู่ในใจ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทำไมต้องหลบหน้าไม่ไปพบ?"หลิ่วเซิงเซิงเงียบ "บอกไม่ถูก บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าข้าไม่เคยคิดที่จะอยู่ในจวนลึกไปตลอดชีวิต พอคิดว่าอนาคตอาจจะต้องแบ่งปันสามีของตัวเองกับผู้หญิงคนอื่น ก็ยากที่จะยอมรับ แทนที่จะอยู่ที่นั่นและรอให้ตัวเองจมลึก สู้ใจร้ายหน่อย ไม่ต้องเจอกันอีก""แต่ข้าได้ยินมาว่า อ๋องชางขัดพระราชโองการ และไม่ได้แต่งงานกับนางสนมใด ๆ เลย…"อี้โจวกระซิบ "เป็นไปได้ไหมที่ระหว่างท่านสองคนมีความเข้าใจผิดมากมาย?""อาจจะ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
มีผู้คนมากมายอยู่รอบ ๆ ทุกคนพูดคุยและหัวเราะ ดื่มเฉลิมฉลอง หลิ่วเซิงเซิงไม่ต้องการคุยกับพวกเขา แต่เธอกลัวที่จะดึงดูดความสนใจมากเกินไป เธอจึงพยักหน้า ยกแก้วขึ้นแล้วชนกับหรงหรงหรงหรงยิ้มแล้วจิบชา "ข้าคิดมาตลอดว่าคุณชายคือหมอเทวดาหลิ่ว แต่หลังจากได้ยินพวกเขาพูดในวันนี้ข้าจึงรู้ว่าที่แท้เป็นแม่นาง พูดตามตรง ข้าตกใจมาก ข้าไม่ไม่คิดว่าแม่นางจะเป็นวีรสตรี เคยทำไม่ดีมาก่อน หวังว่าแม่นางจะไม่ใส่ใจ"หลิ่วเซิงเซิงไม่ต้องการสุภาพกับเธอ แค่อยากดื่มให้เสร็จและจากไปโดยเร็วแต่แก้วเหล้าสัมผัสริมฝีปาก ทันใดนั้นเธอก็ได้กลิ่นยา เป็นยาระบาย...เธอเยาะเย้ย เหลือบมองสาวใช้ที่กำลังรินเหล้าอยู่ข้าง ๆ จากนั้นมองดูรอยยิ้มอันน่ายินดีของหรงหรง แล้วเธอก็เข้าใจทุกอย่างในทันทีแต่ยังคงยกแก้วเหล้าและดื่มจนหมดคิดว่าครั้งนี้หรงหรงคือสำนึกผิดจากใจจริง ไม่คิดว่าจะอยากให้ตัวเองขายหน้าต่อหน้าคนอื่นเมื่อเห็นเธอดื่ม หรงหรงก็ดูมีความสุขมาก พูดจาสุภาพสองสามคำแล้วเดินไปที่ห้องโถงบางทีเธออาจตื่นเต้นเกินไป แม้ว่าจู่ ๆ จะรู้สึกเจ็บแปลบที่น่อง แต่เธอก็ไม่ได้จริงจังกับมันและปฏิบัติต่อมันเหมือนกับยุงกัดหลิ่วเซิงเซิงสะบั
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
สีหน้าของเฉินโย่วเปลี่ยนไป "อะไรนะ? ใครกล้าดีขนาดนั้น กล้ามัดเธอบนถนน?"คนใช้เหลือบมองหลิ่วเซิงเซิงอย่างลังเล จากนั้นจึงมองไปที่อี้โจวข้าง ๆ หลิ่วเซิงเซิง และสุดท้ายก็หันกลับมามองที่เฉินโย่วเฉินโย่วไม่ใช่คนโง่ เข้าใจความหมายของการมองนั้นอย่างรวดเร็วเขาหันกลับไปมองหลิ่วเซิงเซิง ในขณะที่กำลังจะถามอะไรบางอย่าง ก็เห็นคนอีกกลุ่มหนึ่งเข้ามาใกล้ นำโดยท่านเจ้าเมืองเฉินเหลียงเฟิงเห็นแต่เฉินเหลียงเฟิงมาหาพวกเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าและพูดว่า "นี่คือหมอเทวดาหลิ่วใช่ไหม? ชื่อเสียงโด่งดังมานาน และวันนี้มันยิ่งโด่งดังมากขึ้น เชิญเข้ามาก่อน"หลิ่วเซิงเซิงพยักหน้าอย่างสุภาพ จากนั้นมองไปที่เฉินโย่วและพูดว่า "ท่านเจ้าเมืองน้อยลองไปถามฮูหยินของท่านก่อน ตอนพวกท่านรักษาประตูเมือง เธอทำอะไรอยู่ หรือถามชาวบ้านในเมืองก็ได้"หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็เดินตามท่านเจ้าเมืองเข้าไปในสถานการณ์แบบนี้เฉินโย่วก็ไม่สามารถพูดอะไรได้แค่พูดว่า "ไปตรวจสอบ ตรวจสอบดีแล้วค่อยว่ากัน""ได้ ขอรับ...""..."จวนเจ้าเมืองในวันนี้สนุกสนานและมีชีวิตชีวามาก ถนนด้านนอกจวนเจ้าเมืองยังเต็มไปด้วยผู้คนที่ส่งเสียงเชียร์และเฉลิมฉลอง
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
เชียงไชโย เสียงตะโกน ตะโกนออกมาทีละคน!นี่เป็นการต่อสู้ที่น่าตื่นเต้น แม้ว่าในเมืองจะมีทหารไม่ถึงสองหมื่นนาย แต่ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าทหารแต่ละคนจะมีทหารหลายพันนายอยู่ข้างหลังพวกเขา!เมื่อมีชาวบ้านเข้าร่วม สงครามก็พลิกกลับอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงแต่รักษาประตูเมืองได้เท่านั้น แต่กองทัพศัตรูที่หลงผิดปีนขึ้นไปบนกำแพงก็ถูกโค่นล้มทีละคนและพ่ายแพ้เหมือนภูเขา!แม้แต่หนานมู่เจ๋อที่อยู่ในสนามรบมาหลายปีก็ไม่เคยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ มีเพียงทหารเท่านั้นที่ปกป้องชาวบ้านมาตลอด เคยเห็นชาวบ้านช่วยเหลือทหารที่ไหน?ใครกันที่มีแรงดึงดูดอันทรงพลังเช่นนี้?บนกำแพงเมือง ขวัญกำลังใจของทหารอยู่ในระดับสูง และชาวบ้านต่างเคลื่อนย้ายอาวุธและช่วยเหลือ เกือบทุกคนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อต่อต้านศัตรู!ใต้กำแพงเมืองชาวบ้านตะโกนเสียงดัง"ออกแรงหน่อย! ทุกคนอดทนไว้!""แม่งเอ๊ย ถ้าไม่กลัวว่าพวกเขามีโรคระบาด คงจะเปิดประตูเมืองและฆ่าเต่าพวกนี้!""ทุกคนสู้ ๆ!""..."สงครามยังคงดำเนินต่อไป และไม่มีใครสังเกตเห็นร่างทั้งสองยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ บนหลังคาในระยะไกล"ฉากนี้ ทำให้คนรู้สึกตื่นเต้นจริง ๆ"เสี่ยวกงถอนหายใจและกล่าวเ
