แชร์

บทที่ 62 หาเงินและอยู่ห่างจากผู้ชาย

ผู้เขียน: นางสาวซินหยู่
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2023-12-25 11:50:00
หลิ่วเซิงเซิงแค่พูดอย่างใจเย็นว่า: "เจ้าออกตึก ข้าออกเงิน และเจ้าก็คุ้นเคยกับพวกเขา เรื่องหลังจากนี้ส่วนใหญ่ต้องการเจ้า ข้าออกเงินแค่นี้ถือว่าลงทุนด้วยแล้วกัน มองอย่างไรก็เป็นข้าที่ได้ผลประโยชน์"

มู่ชิงชิงพูดอย่างสับสนว่า: "แต่เป็นความคิดของเจ้า..."

"ยังไม่ได้ทํา สําเร็จหรือเปล่าก็ไม่รู้ ข้าออกเงินเจ้าลงแรง นี่ถึงจะยุติธรรมนะ"

ขณะพูด หลิ่วเซิงเซิงก็หาวและพูดว่า: "ข้าไม่คุ้นเคยกับคนเหล่านี้ ดังนั้นข้าจะไม่ทักทายพวกเขาทีละคน มีโอกาสค่อยทำความรู้จักพวกเขาในภายหลัง วันนี้ก็ดึกมากแล้ว ข้ากลับไปพักผ่อนก่อน"

มู่ชิงชิงมองเงินในมือ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประทับใจ "ถ้าได้รู้จักเจ้าเร็วกว่านี้คงดี"

"..."

หลิ่วเซิงเซิงแอบกลับไปที่จวนอ๋องชาง ก็เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่าแล้ว พอนึกถึงเรื่องที่ต่อไปจะทําธุรกิจ ในใจของเธอก็ตื่นเต้นเล็กน้อย ดังนั้นในตอนกลางคืนจึงหยิบทองคําและเครื่องประดับของเธอออกมาทั้งหมด

เธอต้องการดูว่าเธอยังมีทรัพย์สมบัติอยู่มากเพียงใด เพื่อที่เธอจะได้ตัดสินใจว่าจะทำอะไรต่อไป

แต่หลังจากนำกล่องที่เจ้าของร่างเดิมใช้เก็บเงินเมื่อก่อนออกมา บวกกับตั๋วเงินมีเพียงเจ็ดหรือแปดหมื่นตำลึงเ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 63 นี่คือแขกของข้า

    เมื่อได้ยินคำพูดของหลิ่วเซิงเซิง เสี่ยวเหลียนก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากมองหน้ากันแล้ว ก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา"เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ? ไม่อยากให้หลิวเล่ารอนาน?"เสี่ยวเหลียนชี้ไปที่หลิ่วเซิงเซิงและเยาะเย้ย: "เจ้ารู้ตัวเองบ้างหรือเปล่าว่าเจ้าคือตัวอะไร? เจ้าคิดว่าใครก็สามารถเจอหลิวเล่าได้อย่างงั้นเหรอ?"ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ ก็พูดว่า: "ใช่แล้ว หลิวเล่าเป็นหมอเทวดาที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมือง คนปกติทั่วไปจะไม่ได้เจอเขา แม้แต่คนที่มีอํานาจต้องการเจอเขา ก็ต้องนัดหมายก่อน แค่เจ้า? แม้แต่ถือรองเท้าให้หลิวเล่าก็ยังไม่คู่ควร""หน้าตาขี้เหร่ก็อย่าออกมาเจอใครเลย ใส่หน้ากากทั้งวันทําอะไร? ดูเสื้อผ้าที่ชํารุดทรุดโทรมที่เจ้าใส่และปิ่นผมบนหัวสิ น่าจะเป็นของสองอีแปะข้างถนนสินะ? ฮ่าฮ่าฮ่า ชาหนึ่งถ้วยที่นี่ยังแพงกว่าปิ่นของเจ้าสิบอัน เจ้าอย่ามาทำให้ตัวเองต้องอับอายที่นี่เลย"เสี่ยวเหลียนพูดจบด้วยท่าทีดูถูกเหยียดหยามและเรียกเสี่ยวเอ้อมา"หอชมดอกไม้ของพวกเจ้าอย่ารับแขกไปทั่วได้ไหม? คนแบบนี้ก็สามารถเข้ามาได้ ซึ่งทำให้คุณภาพของสถานที่นี้ลดลงโดยตรง และทำให้คุณหนูอย่างข้าไม่อยากมาที่นี่อีกต่อไป"

    ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25
  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 64 สาวน้อยมีความสามารถอยู่บ้าง

    หลิ่วเซิงเซิงรีบอ้อมและหันหลังให้กับพวกเขา จากนั้นจึงก้าวไปที่ประตูหลังอย่างรวดเร็วหากเผชิญหน้ากับพวกเขา อาจจะพัวพันกันไม่รู้จบอีกโชคดีที่หนานมู่เจ๋อไม่เห็นเธอและพาเสี่ยวเจียงไปที่ชั้นสองโดยตรงบางทีอาจเป็นเพราะจู่ ๆ ก็มีคนจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามา จึงไม่มีใครสังเกตเห็นว่าพวกเขาขึ้นไปชั้นบนตอนนั้นหลิวเล่าที่กำลังจะออกไป แต่พวกเขาก็ขวางทางไว้"หลิวเล่า ท่านอ๋องของข้าอยากคุยกับท่าน"หลิวเล่าตกใจ "ท่านคือ..."ดูเหมือนจะค้นพบตัวตนของคนสองคนนี้ หลิวเล่ากำลังจะคุกเข่าลง แต่เสี่ยวเจียงก็พยุงเขาขึ้นและพาเขาไปที่ชั้นสองหนานมู่เจ๋อนั่งลงบนที่นั่งหรูหราด้วยสีหน้าสงบ ขณะที่ หลิวเล่ายืนข้าง ๆ ไม่กล้านั่งลง"ฝ่าบาทเสด็จมาด้วยตัวเอง ข้าน้อยเสียมารยาท ขอให้ฝ่าบาทอย่าได้ถือโทษ""ไม่จำเป็นต้องมีมารยาท วันนี้ท่านอ๋องของข้ามาที่นี่ด้วยตนเอง แค่อยากถามหลิวเล่าเรื่องหนึ่ง ได้ยินมาว่าหลิวเล่าได้รับเสวี่ยหลิงหลงมาชิ้นหนึ่งเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา"หลิวเล่าเข้าใจจุดประสงค์ของการมาเยือนของทั้งสองคนทันที ตัวเองเพิ่งได้รับเสวี่ยหลิงหลง พวกเขาก็รู้ข่าวแล้วเหรอ?ดูเหมือนว่าจะรู้มาก่อนแล้วว่าจะมีคนมาหา ห

    ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25
  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 65 ข้าเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้า

    ไม่เคยคิดเลยว่าอ้อมแขนของหนานมู่เจ๋อจะอบอุ่นได้ขนาดนี้ และกลิ่นหอมจาง ๆ ก็ทำให้หลิ่วเซิงเซิงรู้สึกสบายใจเป็นพิเศษแต่มันไม่ถูกต้อง สิ่งที่หนานมู่เจ๋อเกลียดมากที่สุดก็คือตัวเองตัวเองไม่สามารถให้เขาเห็นใบหน้าของตัวเองได้ชัดเจน...เมื่อคิดได้เช่นนี้ เธอจึงรีบเอื้อมมือไปกดหน้ากากบนใบหน้าของตัวเอง การกระทำนี้ทำให้เธอไออย่างรุนแรงและเธอก็อาเจียนเป็นเลือดขณะไอจบเห่แล้ว พิษมันแพร่กระจายไปแล้ว...พิษนี้ ไม่แตกต่างจากในหนานมู่เจ๋อตอนแรกมากนักเธอหลับตา ห้องเก็บยายังมียาแก้พิษชนิดนี้อีกเม็ดหนึ่ง ซึ่งเธอเก็บไว้ข้างหลัง ไม่คิดว่าจะได้ใช้ประโยชน์เร็วขนาดนี้เธอไม่สนใจว่าหนานมู่เจ๋อจะรู้หรือไม่ หยิบยาแก้พิษออกมาอย่างเงียบ ๆ แล้วใส่เข้าไปในปากทันทีที่กินยาแก้พิษ หนานมู่เจ๋อก็กระโดดลงบนพื้นหญ้าอย่างกะทันหัน เธอเกือบจะอาเจียนยาแก้พิษออกมา โชคดีที่เธอระงับความปรารถนาที่จะอาเจียน...ฝนตกหนักขึ้นอีกครั้งโดยไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย หลิ่วเซิงเซิง เปียกตั้งแต่หัวจรดเท้า หนานมู่เจ๋อก็ไม่อยู่ในสภาพที่ดีเช่นกัน น้ําฝนหยดลงมาตามแก้มของเขา ใบหน้าที่สวยงามนั้นจะมองมากแค่ไหนก็ยังรู้สึกหล่อเหลา"มองพอหรือยัง?"

    ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25
  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 66 ข้าไม่ได้อยากให้เจ้ารับผิดชอบ

    หนานมู่เจ๋อทำตามตัวอย่างของเธอแล้วกดไฟแช็ก ทันทีที่ไฟออกมาจากรูเล็ก ๆ แม้แต่ผู้ที่เห็นอะไรมาเยอะอย่างเขาก็ตกตะลึงน่าทึ่งมาก…ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเห็นการแสดงออกเช่นนี้บนใบหน้าของหนานมู่เจ๋อ หลิ่วเซิงเซิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะคิกคัก ผู้ชายคนนี้ค่อนข้างน่ารักเธอกล่าวเสริมว่า: "ถ้าท่านอ๋องชอบ สิ่งนี้ก็มอบให้ท่านอ๋อง""ของมีค่าเช่นนี้ เจ้ามอบให้ข้า?"หลิ่วเซิงเซิงพยักหน้า "เจ้าไม่ได้ช่วยชีวิตข้าไว้เหรอ? สิ่งเล็กน้อยนี้ไม่มีอะไรเลย""ยังมีของแปลกใหม่อีกกี่อย่างในตัวเจ้า?""นั่นเยอะมาก"หลิ่วเซิงเซิง ยิ้มแล้วพูดว่า "และทั้งหมดเป็นสิ่งที่เจ้าไม่เคยเห็นมาก่อน"หนานมู่เจ๋อกำลังจะตอบ จู่ ๆ ก็เริ่มไออีกครั้งหลิ่วเซิงเซิงพูดอย่างเร่งรีบ: "รีบมาผิงไฟเถอะ เจ้าตัวเปียกไปหมด ควรถอดเสื้อผ้าออกมาผิง"เห็นหนานมู่เจ๋อตกตะลึงทันที หลิ่วเซิงเซิงก็ตระหนักได้ว่าตัวเองพูดผิด จึงรีบหันหลังกลับแล้วพูดว่า: "ข้าไม่มองหรอก"หนานมู่เจ๋อไอสองครั้ง แล้วถอดเสื้อผ้าออกโดยตรง "มองก็ไม่เป็นไร เจ้าเป็นคนของข้าแล้ว ไม่ต้อง...""ใครเป็นของเจ้า?"หลิ่วเซิงเซิงรู้สึกกระวนกระวายใจอยู่ครู่หนึ่ง แต่เมื่อมองย้อนกลับ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25
  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 67 เจ้าคิดว่าข้าเป็นคนแบบไหน

    หนานมู่เจ๋อดูเหมือนจะไม่แปลกใจและยังคงอุ้มเธอแน่น "ใกล้ถึงแล้ว"เสียงของเขาอ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัดหลิ่วเซิงเซิงไม่สามารถทนได้อีกต่อไปและผลักเขาออกไปด้วยกำลังทั้งหมด คราวนี้ในที่สุดเขาก็ปล่อยมือ แต่กลัวว่าหลิ่วเซิงเซิงจะล้มลง เขาจึงกัดฟันพยุงหลิ่วเซิงเซิง เอาไว้ "ทำไมต้องลงมาด้วย?""เจ้าไม่รู้สึกไม่สบายเลยเหรอ? เจ้าโดนยาพิษ เจ้าโง่! ให้ข้าดูหน่อยสิว่าบาดเจ็บตรงไหน!"ใบหน้าของหลิ่วเซิงเซิงเต็มไปด้วยความวิตกกังวล เมื่อกี้ที่นั่นมีนักฆ่าอย่างน้อยสามสิบหรือสี่สิบคน เธอน่าจะคิดได้ตั้งแต่แรกว่าหนานมู่เจ๋อจะได้รับบาดเจ็บคนจากแก๊งอู่ชิวสกปรกมาก อาวุธเกือบทั้งหมดมียาพิษ แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยก็โดนพิษ เธอน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้ว!หลังจากสังเกตรอบตัวหนานมู่เจ๋อแล้ว หลิ่วเซิงเซิงก็พบว่ามีบาดแผลเล็ก ๆ บนข้อมือของเขา พิษน่าจะแพร่กระจายไปจากที่นี่...เมื่อเห็นเธอวิตกกังวลมาก หนานมู่เจ๋อจึงพูดว่า: "เจ้ากำลังเป็นห่วงข้า?""นี่มันเวลาไหนแล้วเจ้ายังมีใจจะล้อเล่นอยู่? ทําไมเมื่อกี้เจ้าไม่พูด? ตัวเองถูกพิษ ยังอุ้มข้าเดินมานานขนาดนี้ เจ้าโง่เหรอ?""ข้า...""ไม่แปลกใจเลยที่เจ้าเดินตลอดไม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25
  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 68 น้องสาวแต่งงานแล้วหรือยัง?

    เมื่อมองดูผู้หญิงที่แข็งแกร่งตรงหน้า อาหนิวก็ตกใจและพูดว่า "แม่นางดีจัง พี่ชายของเจ้าโชคดีมากที่มีน้องสาวแบบเจ้า"หลิ่วเซิงเซิงแค่ยิ้ม ไม่ใช่ว่าเธอไม่ต้องการสนใจคนอื่น เพียงแต่บาดแผลบนร่างกายของเธอเจ็บมากเกินไป แม้ว่าเธอจะกินยาแก้ปวดไปแล้ว แต่ก็ยังเจ็บเล็กน้อยพอหายาได้ก็สว่างแล้ว เห็นว่าหลิ่วเซิงเซิงมีสีหน้าไม่ดี อาหนิวยังคิดว่าเธอเหนื่อยแล้ว ทางลงเขาระยะหนึ่งยังอาสาขอแบกเธอชายหญิงไม่สนิทกัน หลิ่วเซิงเซิงปฏิเสธในใจ แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ บาดแผลจากลูกศรนั้นสาหัส หลังจากการกระแทกเป็นเวลานาน บาดแผลคาดว่าจะผลิอีกครั้ง เธอไม่มีเวลาช่วยทําแผลให้ตัวเอง หากเดินกลับไปแบบนี้อีกครั้ง ไม่แน่ว่าตัวเองอาจจะไม่สามารถล้างพิษให้หนานมู่เจ๋อได้ดังนั้นเธอจึงไม่งอแงอีกต่อไป หลังจากกล่าวคําขอบคุณแล้ว ก็อาหนิวแบกกลับไปหญิงชราระเบิดเสียงหัวเราะเมื่อเห็นดังนั้น"โอ้ย ในที่สุดอาหนิวของข้าก็รู้จักเห็นใจคนอื่น..."อาหนิวรู้สึกอายมากที่ได้รับคำชม เขาเกาหัวแล้วพูดว่า "แม่ แม่นางคนนี้จิตรใจดีมาก หายาให้ท่านทั้งคืน นี่ไม่ใช่เพราะหาหมดคืนลูกเลยเป็นห่วงเธอ""อิอิ ลําบากพวกเจ้าสองคนจริง ๆ ให

    ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25
  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 69 หวังว่าเจ้าจะไม่จากไป

    อาหนิวตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นพูดด้วยรอยยิ้มไร้เดียงสา: "โชคดีที่ท่านเป็นพี่ชายของเธอ""แคกแคกแคก..."หนานมู่เจ๋อไออย่างรุนแรงหลายครั้ง อาหนิวตกใจมากจึงรีบไปหาหลิ่วเซิงเซิงและตะโกนว่า: "เซินเอ๋อ พี่ชายไออีกแล้ว!"หลิ่วเซิงเซิงเข้ามาอย่างสีหน้าช่วยไม่ได้ แต่เห็นเพียงสีหน้าไม่พอใจของหนานมู่เจ๋อเท่านั้นเธอถอนหายใจ ให้อาหนิวออกไปยุ่งเรื่องของตัวเอง แล้วปิดประตูห้องเบา ๆ ถึงพูดว่า: "คนของแก๊งอู่ชิวอาจจะยังไล่ล่าเราอยู่ และชายหญิงอยู่ตามลำพังพูดออกไปข้างนอกตอนกลางคืนก็ไม่น่าฟัง บอกว่าเป็นพี่น้อง ประหยัดอะไรได้หลายอย่าง เจ้าไม่จําเป็นต้องคิดมาก"หนานมู่เจ๋อไอจนหน้าแดง "เจ้าสามารถบอกว่าเป็นสามีภรรยาได้"ตอนนี้ถึงคราวหลิ่วเซิงเซิงที่ต้องรู้สึกไม่สบายใจ"แต่พวกเราไม่ใช่สักหน่อย เจ้าต้องจริงจังหน่อย"ขณะพูด เธอก็เดินไปที่เตียงแล้วแตะหน้าผากของหนานมู่เจ๋อ "โชคดีที่หายไข้แล้ว หลังจากโดนฝนมาเป็นเวลานานและตอนหลังยังโดนยาพิษอีก ข้าเกือบคิดว่าจะช่วยเจ้ากลับมาไม่ได้แล้ว"เพิ่งพูดจบ เห็นแต่มือใหญ่ของหนานมู่เจ๋อกลับดึงหลิ่วเซิงเซิงเข้ามาในอ้อมแขนโดยตรง"เจ้าทําอะไร หึ..."ภายใต้การจูบที่หนัก

    ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25
  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 70 พวกเขาสองคนคงไม่รอดแล้ว

    เมื่อมองไปที่คนกลุ่มใหญ่ที่มืดมนนั้น หลิ่วเซิงเซิงก็เริ่มตื่นตระหนก "ไม่มีที่สิ้นสุดจริง ๆ แค้นขนาดไหนกันนี่? ถึงกลับจะฆ่าพวกเราให้สิ้นซาก?"หนานมู่เจ๋อไม่รีรอ อุ้มหลิ่วเซิงเซิงขึ้นมาแล้วกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกลแล้วหนีไปอย่างรวดเร็วเมื่อคนเหล่านั้นเห็นว่าพวกเขากำลังจะหนี ก็ตามไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ"ให้ตายเถอะ หนานมู่เจ๋อเก่งมากไม่ใช่เหรอ? เก่งขนาดนั้นจะหนีไปทำอะไรอีก?""ตามไปให้หมด! หัวหน้าแก๊งออกคำสั่งแล้ว ถ้าฆ่าพวกเขาไม่ได้ พวกเราก็ตายกันหมด!""..."ชายชุดดำนับไม่ถ้วนด่าทอและไล่ตามมา หลิ่วเซิงเซิงยังมองไม่ออกเลยว่าอีกฝ่ายมีกี่คนกันแน่ คนมาจากทุกทิศทุกทางไม่มีร้อยก็มีแปดสิบ และแต่ละคนก็เป็นนักฆ่าที่รู้วิชาตัวเบาหนานมู่เจ๋อเพิ่งอุ้มหลิ่วเซิงเซิงหนีออกมา คนกลุ่มใหญ่ก็กระโดดขึ้นไปบนกิ่งไม้ไล่ตามมาอย่างรวดเร็วหลิ่วเซิงเซิงกอดคอของหนานมู่เจ๋อแน่น "พิษของเจ้ายังแก้ไม่หมด ตอนนี้ยังใช้วิชาตัวเบาไม่ได้..."หนานมู่เจ๋อไม่พูด พวกเขาทุกคนรู้สถานการณ์ปัจจุบันดี หากไม่ใช้วิชาตัวเบา ก็ไม่สามารถหนีไปได้เลยเมื่อมองดูใบหน้าที่อ่อนแอของหนานมู่เจ๋อ หลิ่วเซิงเซิงก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า

    ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25

บทล่าสุด

  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้

    "ชีวิตและความตายของคนคนหนึ่งไม่สำคัญเท่ากับชาวบ้าน ถ้าวันนั้นเป็นเจ้าและข้าสองคนไปช่วยที่ประตูเมือง ชาวบ้านทั้งเมืองมองด้วยสายตาเย็นชา งั้นวันนี้ข้าก็จะมองด้วยตาเย็นชา แต่วันนั้นชาวบ้านทั้งเมืองมาช่วยเหลือ พวกเขาเห็นแก่หน้าข้ามาก แม้ว่าพวกเขาจะเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง พวกเขาก็ไปแล้ว ในเมื่อเป็นแบบนี้ วันนี้ข้าก็ไม่เข้าไปยุ่งไม่ได้ นี่จึงเป็นการไปมาหาสู่กันตามมารยาท"สายตาของหลิ่วเซิงเซิงแน่วแน่มาก "ถ้าไม่ใช่โรคระบาด การมาของเราก็แค่ไร้ประโยชน์ แต่ถ้าเป็นโรคระบาดจริง ๆ ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่ อย่างที่หมอเหอพูด นี่เป็นพื้นฐานที่สุดในฐานะหมอ"อี้โจวถอนหายใจ "ท่านเป็นแบบนี้มาตลอด คนที่ทำดีแก่ท่านก็จำได้ ก็เหมือนคนที่ทำไม่ดีแก่ท่าน ท่านก็จำได้ ท่านพูดมีเหตุผลอย่างนี้ ข้าจะได้ไม่กล้าพูดว่าท่านเป็นห่วงอ๋องชางแล้ว""แคกแคกแคก..."หลิ่วเซิงเซิงไอสองสามครั้งแล้วพูดว่า "อย่าเดาไปทั่ว"ขณะที่อี้โจวกำลังจะพูด หมอทุกคนที่อยู่ข้างหน้าก็เข้าไปแล้ว และในไม่ช้าพวกเขาก็ส่ายหัวออกมาหมอเหอกลับมาหาหลิ่วเซิงเซิงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "แม่นาง ไม่จำเป็นต้องเข้าไปดูเลย มันเป็นโรคระบาดจริง ๆ"เมื่อเห็นสีหน

  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ

    หนานมู่เจ๋อเพียงมองไปรอบ ๆ อย่างสงบ ร้านขายยาแห่งนี้ไม่ใหญ่นักและไม่ต่างจากร้านขายยาอื่น เขาไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงมาที่นี่โดยบังเอิญ เขาเหลือบมองบันไดข้าง ๆ แล้วถามว่า "ชั้นสองเป็นที่พักผ่อนของพวกเจ้าเหรอ ?"หมอเหอยิ้มและกล่าวว่า "ตอบฝ่าบาท ชั้นบนเป็นห้องผู้ป่วย ให้ผู้ป่วยหนักบางคนได้พักผ่อน"เฉินเหลียงเฟิงพยักหน้าอย่างชื่นชม "มีห้องผู้ป่วยในร้านขายยา ค่อนข้างหายาก"หมอเหอกล่าวว่า "นี่คือความคิดของหมอเทวดาหลิ่วทั้งหมด เธอบอกว่าผู้ป่วยบางคนมีไข้สูงไม่ลด ถ้าอยู่บ้านตลอดเวลา ไข้นาน ๆ จะเผาสมอง ถ้ารุนแรงหน่อยก็ควรอยู่ที่ร้านขายยา มีอะไรก็แก้ไขได้ทันที""หมอเทวดาหลิ่วของพวกเจ้าอยู่ชั้นบนหรือเปล่า?"หนานมู่เจ๋อจู่ ๆ ก็ถามขึ้นหมอเหอพยักหน้า "ให้ข้าน้อยไปเชิญเธอลงมามั๊ย?""อ๋องชาง ท่านเจ้าเมือง มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น!"ได้ยินแต่เสียงตื่นตระหนกจากนอกประตู จากนั้นองครักษ์ก็รีบเข้ามา ทันทีที่เข้ามา ก็คุกเข่าลงบนพื้น "มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น!"หนานมู่เจ๋อหงุดหงิดเล็กน้อย "พูดมา""โรคระบาด โรคระบาดเข้ามาในเมืองแล้ว หลายคนในเมืองมีอาการอาเจียนด้วยกัน ริมฝีปากของพวกเขาเป็นสีม่วง กินอะไรก็

  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้

    ราวกับว่าศรัทธาทั้งหมดของเขาพังทลายลงในขณะนี้ หรงหรงก็ถอยหลังไปหนึ่งก้าวและเกือบจะล้มลงกับพื้นเธอมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงด้วยความหวาดกลัว "เจ้า เจ้าวางแผนข้า?"หลิ่วเซิงเซิงพูดอย่างบริสุทธิ์ใจ "จะพูดได้ยังไงว่าเป็นแผนการ? ทุกคำที่เจ้าพูดนั้นเจ้าเป็นคนพูดเอง และทุกการกระทำที่เจ้าทำนั้นถูกวางแผนอย่างรอบคอบด้วยตัวเจ้าเอง เจ้าเองที่มาที่นี่เพื่อข่มขู่ข้า ข้าไม่ใช่พยาธิในท้องของเจ้า จะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้ามาที่นี่แล้วจะทำเรื่องแบบนี้?"ขณะพูด เธอก็เอามือแตะหน้าตัวเองอีกครั้ง "ตบนั้นเจ็บใช่ไหม? เห้อ ครั้งที่แล้วเจ้าก็ทำแบบนี้ ไม่รู้จริง ๆ ว่าเจ้าคิดยังไง บางทีคนหน้าหนาตบยังไงก็ไม่เจ็บใช่ไหมล่ะ?"หรงหรงสั่นไปหมด "มันมากเกินไปแล้ว! พวกเจ้าทำมากเกินไปแล้ว...""พอแล้ว!"จู่ ๆ เฉินโย่วก็ขัดจังหวะเธอ แล้วพูดอย่างเย็นชา "ใครกันแน่ที่ทำเกินไป? แล้วใครกันแน่ที่หลอกลวง? หรงหรง เจ้าไม่คิดจะอธิบายให้ข้าฟังหน่อยเหรอ?"หรงหรงตื่นตระหนก "สามี ท่านอย่าถูกหลอก นี่เป็นแผนการของพวกเขาทั้งหมด พวกเขาจงใจนัดข้ามา จงใจนำข้าให้พูดคำที่ไม่ดีเหล่านั้น แล้วจงใจพาท่านไปที่ประตู ทุกอย่างเป็นไปโดยเจตนา พวกเขาแค่คิดจะ

  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง

    อี้โจวโกรธมาก ขณะที่กำลังจะพูด หลิ่วเซิงเซิงก็เดินออกไปอย่างเย็นชา "เดิมทีพวกเรากำลังจะไป ในเมื่อฮูหยินน้อยกระตือรือร้นมาก ข้าคิดว่าเราอยู่ต่อดีกว่า"สีหน้าสาวใช้เปลี่ยนไป "เจ้ารู้ตัวเองมั๊ยว่ากำลังพูดอะไรอยู่?""ในเมื่อเจ้านำคำพูดมาด้วยความกระตือรือร้นขนาดนี้ งั้นข้าก็ต้องกระตือรือร้นหน่อย เจ้าก็ช่วยข้าบอกฮูหยินน้อยด้วย นัดเธอไปพบที่หย่งชุนถังพรุ่งนี้เถอะ ถ้าเธอไม่มา เรื่องราวความเจ้าชู้ของเธอในเมืองหลวงในอดีตก็จะสะเทือนในเจียงเฉิง"เมื่อเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของหลิ่วเซิงเซิง สาวใช้ก็โกรธมาก "เจ้าหมายความว่าอย่างไร?""ความหมายของข้าเจ้าไม่จำเป็นต้องเข้าใจ ฮูหยินน้อยของเจ้าเข้าใจก็พอ"หลังจากพูดจบ หลิ่วเซิงเซิงก็ปิดประตูอย่างไม่เกรงใจและกลอกตา "อะไรวะเนี่ย"อี้โจวยังเยาะเย้ยว่า "ไม่ดูตัวเองเลยว่าตัวเองเป็นยังไงยังกล้ามาขู่ ผู้หญิงคนนั้นช่างปัญญาอ่อนไม่รู้เรื่อง!""กลัวว่าสมองจะใช้ในการหลอกลวงผู้ชายอย่างเดียว"หลิ่วเซิงเซิงดูถูกเหยียดหยามและกระซิบคำพูดสองสามคำกับอี้โจว ก่อนที่จะกลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อนเช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อหลิ่วเซิงเซิงมาถึงหย่งชุนถัง หรงหรงก็รออยู่ที่ประตูมาน

  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน

    ดวงตาหนานมู่เจ๋อกระตือรือร้น และหลังจากพูดแล้ว เขาก็เดินไปยังทิศทางที่หลิ่วเซิงเซิงจากไปหลังจากนั้นเพียงไม่กี่ก้าว ท่านเจ้าเมืองก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา"ฝ่าบาท ฝั่งหยุนตูมีความเคลื่อนไหวอีกแล้ว!"หนานมู่เจ๋อหายใจเข้าลึกและต้องหยุด "เกิดอะไรขึ้น?""ตอบฝ่าบาท รายงานจากแนวหน้า หยุนตูไม่ได้ถอนกำลัง แต่ตั้งค่ายอยู่บนทุ่งหญ้าไม่ไกลจากประตูเมืองของเรา เกรงว่าเขาจะต้องทำสงครามที่ยืดเยื้อกับเรา!"เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เสี่ยวเจียงก็รีบถามว่า "ยืนอยู่บนกำแพงเมือง สามารถเห็นค่ายของพวกเขาไหม?""อยู่ค่อนข้างไกล แต่ถ้ายืนสูง ๆ ก็จะมองเห็นได้นิดหน่อย"เจ้าเมืองพูดอย่างจริงจัง "ฝ่าบาทจะเสด็จไปดูหรือไม่?"หนานมู่เจ๋อดูเหมือนจะฟุ้งซ่านเล็กน้อย จนกระทั่งเขาได้ยินคำเตือนของเสี่ยวเจียง เขาก็พยักหน้า"ไปกันเถอะ""..."ในไม่ช้าพวกเขาก็ออกจากจวนเจ้าเมือง ขี่ม้าและรีบไปที่ประตูเมืองด้วยเหตุผลบางอย่าง นับตั้งแต่เขาเห็นรอยแผลเป็นบนหลัง หัวใจของหนานมู่เจ๋อก็สับสน รู้สึกเสมอว่าร่างด้านหลังนั้นคุ้นเคยมาก...เสี่ยวเจียงที่อยู่ด้านข้างดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่างและพูดอย่างจริงจัง "ท่านอ๋อง พระชายาไม่อยู่

  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ

    เมื่อระยะทางใกล้เข้ามา หัวใจของหลิ่วเซิงเซิงก็เต้นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เธอไม่สามารถรับประกันได้ว่าหนานมู่เจ๋อ จะจำตัวเองได้หรือไม่เมื่อเขาเห็นตัวเอง...โชคดีที่หนานมู่เจ๋อไม่ได้มาทางพวกเขา แต่เลี้ยวไปทางแยกถนนข้างหน้า คนรับใช้ที่อยู่รอบ ๆ ก็ก้มหน้าลงและทำความเคารพ หลิ่วเซิงเซิงและอี้โจวก็ก้มศีรษะลงเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่ดึงดูดความสนใจของพวกเขาจนกระทั่งร่างของพวกเขาค่อย ๆ จางหายไป อี้โจวก็เงยหน้าขึ้น "ข้าไม่เคยเห็นท่านกลัวอะไรเลย ข้าไม่เคยคิดว่าท่านจะกลัวการพบกับอ๋องชาง…""ม่ใช่ว่ากลัว แค่ไม่อยาก""ได้ยินมาว่าอ๋องชางรักท่านมาก ดูออกว่าท่านก็มีเขาอยู่ในใจ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทำไมต้องหลบหน้าไม่ไปพบ?"หลิ่วเซิงเซิงเงียบ "บอกไม่ถูก บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าข้าไม่เคยคิดที่จะอยู่ในจวนลึกไปตลอดชีวิต พอคิดว่าอนาคตอาจจะต้องแบ่งปันสามีของตัวเองกับผู้หญิงคนอื่น ก็ยากที่จะยอมรับ แทนที่จะอยู่ที่นั่นและรอให้ตัวเองจมลึก สู้ใจร้ายหน่อย ไม่ต้องเจอกันอีก""แต่ข้าได้ยินมาว่า อ๋องชางขัดพระราชโองการ และไม่ได้แต่งงานกับนางสนมใด ๆ เลย…"อี้โจวกระซิบ "เป็นไปได้ไหมที่ระหว่างท่านสองคนมีความเข้าใจผิดมากมาย?""อาจจะ

  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก

    มีผู้คนมากมายอยู่รอบ ๆ ทุกคนพูดคุยและหัวเราะ ดื่มเฉลิมฉลอง หลิ่วเซิงเซิงไม่ต้องการคุยกับพวกเขา แต่เธอกลัวที่จะดึงดูดความสนใจมากเกินไป เธอจึงพยักหน้า ยกแก้วขึ้นแล้วชนกับหรงหรงหรงหรงยิ้มแล้วจิบชา "ข้าคิดมาตลอดว่าคุณชายคือหมอเทวดาหลิ่ว แต่หลังจากได้ยินพวกเขาพูดในวันนี้ข้าจึงรู้ว่าที่แท้เป็นแม่นาง พูดตามตรง ข้าตกใจมาก ข้าไม่ไม่คิดว่าแม่นางจะเป็นวีรสตรี เคยทำไม่ดีมาก่อน หวังว่าแม่นางจะไม่ใส่ใจ"หลิ่วเซิงเซิงไม่ต้องการสุภาพกับเธอ แค่อยากดื่มให้เสร็จและจากไปโดยเร็วแต่แก้วเหล้าสัมผัสริมฝีปาก ทันใดนั้นเธอก็ได้กลิ่นยา เป็นยาระบาย...เธอเยาะเย้ย เหลือบมองสาวใช้ที่กำลังรินเหล้าอยู่ข้าง ๆ จากนั้นมองดูรอยยิ้มอันน่ายินดีของหรงหรง แล้วเธอก็เข้าใจทุกอย่างในทันทีแต่ยังคงยกแก้วเหล้าและดื่มจนหมดคิดว่าครั้งนี้หรงหรงคือสำนึกผิดจากใจจริง ไม่คิดว่าจะอยากให้ตัวเองขายหน้าต่อหน้าคนอื่นเมื่อเห็นเธอดื่ม หรงหรงก็ดูมีความสุขมาก พูดจาสุภาพสองสามคำแล้วเดินไปที่ห้องโถงบางทีเธออาจตื่นเต้นเกินไป แม้ว่าจู่ ๆ จะรู้สึกเจ็บแปลบที่น่อง แต่เธอก็ไม่ได้จริงจังกับมันและปฏิบัติต่อมันเหมือนกับยุงกัดหลิ่วเซิงเซิงสะบั

  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด

    สีหน้าของเฉินโย่วเปลี่ยนไป "อะไรนะ? ใครกล้าดีขนาดนั้น กล้ามัดเธอบนถนน?"คนใช้เหลือบมองหลิ่วเซิงเซิงอย่างลังเล จากนั้นจึงมองไปที่อี้โจวข้าง ๆ หลิ่วเซิงเซิง และสุดท้ายก็หันกลับมามองที่เฉินโย่วเฉินโย่วไม่ใช่คนโง่ เข้าใจความหมายของการมองนั้นอย่างรวดเร็วเขาหันกลับไปมองหลิ่วเซิงเซิง ในขณะที่กำลังจะถามอะไรบางอย่าง ก็เห็นคนอีกกลุ่มหนึ่งเข้ามาใกล้ นำโดยท่านเจ้าเมืองเฉินเหลียงเฟิงเห็นแต่เฉินเหลียงเฟิงมาหาพวกเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าและพูดว่า "นี่คือหมอเทวดาหลิ่วใช่ไหม? ชื่อเสียงโด่งดังมานาน และวันนี้มันยิ่งโด่งดังมากขึ้น เชิญเข้ามาก่อน"หลิ่วเซิงเซิงพยักหน้าอย่างสุภาพ จากนั้นมองไปที่เฉินโย่วและพูดว่า "ท่านเจ้าเมืองน้อยลองไปถามฮูหยินของท่านก่อน ตอนพวกท่านรักษาประตูเมือง เธอทำอะไรอยู่ หรือถามชาวบ้านในเมืองก็ได้"หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็เดินตามท่านเจ้าเมืองเข้าไปในสถานการณ์แบบนี้เฉินโย่วก็ไม่สามารถพูดอะไรได้แค่พูดว่า "ไปตรวจสอบ ตรวจสอบดีแล้วค่อยว่ากัน""ได้ ขอรับ...""..."จวนเจ้าเมืองในวันนี้สนุกสนานและมีชีวิตชีวามาก ถนนด้านนอกจวนเจ้าเมืองยังเต็มไปด้วยผู้คนที่ส่งเสียงเชียร์และเฉลิมฉลอง

  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง

    เชียงไชโย เสียงตะโกน ตะโกนออกมาทีละคน!นี่เป็นการต่อสู้ที่น่าตื่นเต้น แม้ว่าในเมืองจะมีทหารไม่ถึงสองหมื่นนาย แต่ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าทหารแต่ละคนจะมีทหารหลายพันนายอยู่ข้างหลังพวกเขา!เมื่อมีชาวบ้านเข้าร่วม สงครามก็พลิกกลับอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงแต่รักษาประตูเมืองได้เท่านั้น แต่กองทัพศัตรูที่หลงผิดปีนขึ้นไปบนกำแพงก็ถูกโค่นล้มทีละคนและพ่ายแพ้เหมือนภูเขา!แม้แต่หนานมู่เจ๋อที่อยู่ในสนามรบมาหลายปีก็ไม่เคยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ มีเพียงทหารเท่านั้นที่ปกป้องชาวบ้านมาตลอด เคยเห็นชาวบ้านช่วยเหลือทหารที่ไหน?ใครกันที่มีแรงดึงดูดอันทรงพลังเช่นนี้?บนกำแพงเมือง ขวัญกำลังใจของทหารอยู่ในระดับสูง และชาวบ้านต่างเคลื่อนย้ายอาวุธและช่วยเหลือ เกือบทุกคนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อต่อต้านศัตรู!ใต้กำแพงเมืองชาวบ้านตะโกนเสียงดัง"ออกแรงหน่อย! ทุกคนอดทนไว้!""แม่งเอ๊ย ถ้าไม่กลัวว่าพวกเขามีโรคระบาด คงจะเปิดประตูเมืองและฆ่าเต่าพวกนี้!""ทุกคนสู้ ๆ!""..."สงครามยังคงดำเนินต่อไป และไม่มีใครสังเกตเห็นร่างทั้งสองยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ บนหลังคาในระยะไกล"ฉากนี้ ทำให้คนรู้สึกตื่นเต้นจริง ๆ"เสี่ยวกงถอนหายใจและกล่าวเ

DMCA.com Protection Status