บทที่ 287 ไม่มีทางเอาตัวรอดคนเดียว

ชาวบ้านนับหมื่นหลั่งไหลออกมาบนถนน และถนนที่ค่อนข้างกว้างขวางในวันปกติตอนนี้เต็มไปด้วยผู้คนและเกือบทั้งหมดวิ่งไปในทิศทางเดียว

เมื่อเห็นฉากนี้ อี้โจวก็พูดอย่างจริงจังว่า

"ถ้าไม่สามารถรักษาไว้ได้ ประตูเมืองจะถูกทำลาย กองทัพหนึ่งแสนนายจากหยุนตูจะรุกเข้ามาในเมือง บางทีพวกเขาอาจจะเผาและปล้นสะดม หรือโรคระบาดแพร่กระจ่าย หากพวกเขาจับเจ้าเมืองหรืออ๋องชางได้ก่อนที่กองกำลังเสริมจะมาถึง อาณาจักรเฟิงชิงจะตกอยู่ในอันตรายอย่างสมบูรณ์ แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถจับอ๋องชางได้ โรคระบาดเข้ามาในเมือง เมืองเจียงเฉิงจจะก็สูญเสียเช่นกัน เบาที่สุดก็ปิดเมืองจัดการ"

หลังจากฟังคำพูดของอี้โจวแล้ว หลิ่วเซิงเซิงก็ถอยหลังไปหนึ่งก้าว "ไม่น่าแปลกใจเลยที่ทุกคนจะหนีออกข้างนอกไปหมด..."

"ดังนั้นพวกเราก็รีบไปกันเถอะ!"

หลิ่วเซิงเซิงยืนอยู่ที่นั่นอย่างว่างเปล่า เธอเห็นหญิงตั้งครรภ์วิ่งอย่างดุเดือดในฝูงชนพร้อมกับพุงโต หนึ่งในนั้นล้มลงกับพื้นโดยไม่ได้ตั้งใจ และสามีของเธอก็ผลักผู้คนรอบตัวเธอต่อไป

"อย่าเหยียบเธอนะ! พวกเจ้าหลีกทางหน่อย! ฮูหยิน รีบลุกขึ้นเร็ว!"

ชายชราที่ถือไม้ค้ำยันยืนอยู่ที่ประตูบ้าน มองทุกสิ่งอย่างว่างเปล่า

น