บทที่ 200 เมื่อวานเหนื่อยทั้งคืน

ไร้สาระ ไร้เหตุผล เอาเปรียบคนอื่น!

หลิ่วเซิงเซิงกลั้นคำพูดไว้เป็นเวลานาน แต่เมื่อคำพูดนั้นมาถึงริมฝีปาก ก็ถูกจูบกลืนหายไปทั้งหมด

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

เมื่อกี้เธอยังอยู่บนถนนไม่ใช่เหรอ?

ใช่แล้ว ถนน หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนวางแผนบนถนน และจากนั้น...

หนานมู่เจ๋อเป็นคนพาตัวเองกลับมาเหรอ?

และก็เป็นคนที่ช่วยล้างพิษให้ตัวเองเหรอ?

หลิ่วเซิงเซิงต้องการหลบหนี แต่ก่อนที่จะคลานไปที่ขอบเตียงได้ ก็ถูกดึงกลับไปก่อน

ทันใดนั้น การเคลื่อนไหวของหนานมู่เจ๋อก็นุ่มนวลขึ้นมาก และมืออันหยาบกร้านของเขาก็แตะแผ่นหลังของเธอ เมื่อมองดูรอยแผลเป็นบนหลังของเธอ หนานมู่เจ๋อไม่รู้ทำไมก็รู้สึกอึดอัดมาก

คิดถึงการร่วมเป็นร่วมตายด้วยกันก่อนหน้านี้ ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นนับครั้งไม่ถ้วน และนับครั้งไม่ถ้วนที่เธอรักษาตัวเอง...

แต่เห็นได้ชัดว่าเธอได้รับบาดเจ็บสาหัสมากกว่าตัวเอง

ผู้หญิงมีรอยแผลเป็นมากมายบนร่างกาย แต่เธอก็ไม่เคยพูดเลย...

เธอต้องทนกับความคับข้องใจมากแค่ไหน?

หนานมู่เจ๋อรู้สึกปวดตุบ ๆ ในใจ ในขณะนั้น ดูเหมือนเขาจะลืมอดีตไปจนหมดสิ้น

บางทีตัวเองอาจจะกำลังดื้นดันอยู่จริง ๆ เรื่องราวในอดีตได้ผ่านไปนานแล้ว เธอไม่รังเกียจ