Share
บทที่ 166 ไม่ร่วมแสดงฉากนี้กับเจ้า
Related chapter
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 167 อย่างน้อยก็เคยช่วยชีวิตเธอ
แต่หลิ่วเซิงเซิงไม่ฟังเธอเลย หลังจากวางเธอไว้ข้าง ๆ แล้ว ก็รีบรุดไปข้างหน้าและต่อสู้กับองครักษ์อย่างรวดเร็วเข็มเงินในมือของเธอถูกโยนออกไปอย่างรวดเร็ว และพิษทุกชนิดก็ออกมาหมด และเธอก็ล้มองครักษ์โดยรอบทีละคนอย่างรวดเร็วใช่แล้ว ทุกคนจะรู้สึกว่ามันไม่คุ้มที่จะเสี่ยงมาช่วยสาวใช้คนหนึ่ง!แต่หลิ่วเซิงเซิงไม่ใช่ทุกคน และเธอก็ไม่ใช่คนในยุคนี้เธอไม่เคยคิดเลยว่าเสี่ยวถังเป็นคนรับใช้ที่ต่ำต้อย ในโลกของเธอ ไม่มีใครสมควรตายเพื่อตัวเอง!เธอคิดว่าตัวเองไม่ใช่คนดีแต่ใครทำคนนั้นต้องรับผิดชอบ เพราะเป้าหมายของพวกเขาคือตัวเอง คนที่ตายก็ควรเป็นตัวเอง!เธอไม่อยากให้เสี่ยวถังตายแทนตัวเอง!ในไม่ช้าเธอก็กำจัดองครักษ์ส่วนใหญ่ออกไป พวกเขาทั้งหมดเป็นองครักษ์ธรรมดา หลิ่วเซิงเซิงสามารถกระโดดออกจากฝูงชนได้ด้วยวิชาตัวเบาและวิ่งหนีออกไปเลยก็ได้แต่เธอทำไม่ได้!ในเมื่อมาแล้ว เธอต้องพาเสี่ยวถังกลับบ้าน!แต่ไม่สามารถล้าช้าได้อีกต่อไป การเคลื่อนไหวนี้จะดึงดูดองครักษ์เพิ่มขึ้นในไม่ช้า เมื่อถึงเวลานั้นก็จะไม่สามารถวิ่งออกไปได้จริง ๆ ...แต่ถึงแม้ว่าองครักษ์เหล่านี้จะไม่มีทักษะการต่อสู้ แต่จำนวนคนได้บดขยี้หลิ่
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 168 พูดต้องมีหลักฐาน
หลิ่วเซิงเซิงพยักหน้า "ข้าเอง เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่พระสนมยังจำข้าได้ ตอนนี้ข้ากำลังประสบปัญหาบางอย่างและข้าอยากจะซ่อนตัวอยู่ที่นี่ ข้าหวังว่าท่านจะเห็นแก่สิ่งที่ข้าเคยช่วยท่านไว้ก่อนหน้านี้...""นี่ปล้นคุกใช่ไหม?"จู่ ๆ สนมโหรวก็พูดขึ้น เมื่อมองดูเสี่ยวถังที่ปกคลุมไปด้วยเลือดที่อยู่ไม่ไกล เธอถอยหลังไปหนึ่งก้าวด้วยความกลัวหลิ่วเซิงเซิงพูดอย่างประหม่า "พระสนมอย่าทรงกลัวเลย พวกเราไม่ทำร้ายท่านหรอก บางทีท่านอาจเดาได้ว่าเธอคือสาวใช้ส่วนตัวของพระชายาอ๋องชาง เธอถูกฮองเฮา ใส่ร้ายว่าขโมยตราประทับฟีนิกซ์ จะถูกตัดหัวพรุ่งนี้ ถ้าเธอตายไปแบบนี้ เรื่องที่ฮองเฮาใส่ร้ายเธอก็จะตายโดยไม่มีหลักฐาน..."ดวงตาของสนมโหรวกลอกไปมา ราวกับว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างทันใดนั้นก็มีเสียงสาวใช้ออกมาจากนอกประตู "พระสนม ท่านเป็นอะไรหรือเปล่าเพคะ?"จู่ ๆ หัวใจของหลิ่วเซิงเซิงก็พุ่งขึ้นถึงลำคอ และเธอก็มองไปที่สนมโหรวอย่างประหม่าเป็นเวลานาน สนมโหรวก็พูดว่า "ไม่มีอะไร ออกไปเถอะ""เจ้าค่า..."ขณะที่ข้างนอกประตูเริ่มเงียบลง หลิ่วเซิงเซิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วพูดว่า "ขอบพระทัยพระสนมที่ช่วยชีวิตข้าไว้"สนมโหรว
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 169 สามารถพาไปได้มากสุดแค่คนเดียว
หลิ่วเซิงเซิงเพียงยิ้มอย่างสุภาพและพูดว่า "แค่ช่วยพันแผล ไม่ถือว่ามีทักษะทางการแพทย์"สนมโหรวเลิกคิ้ว "ข้าดูผิดไปเหรอ? ผู้หญิงคนนี้เกือบจะตายไปแล้ว ในเวลาเพียงครู่เดียว เธอสามารถพูดและหัวเราะได้ และอาจจะวิ่งกระโดดโลดเต้นได้เพียงครู่เดียว""เป็นแผลภายนอกทั้งนั้น แค่กินยาแก้อักเสบอาการก็จะดีขึ้น ตราบใดที่ความเจ็บปวดหยุดลงก็เป็นเรื่องปกติที่เธอจะวิ่งกระโดดได้ แต่เมื่อฤทธิ์ของยาแก้ปวดหมดลง เธอจะยังคงรู้สึกหดหู่อยู่"ด้วยเหตุนี้หลิ่วเซิงเซิงจึงพยุงเสี่ยวถัง "วันนี้ต้องขอบคุณพระสนมที่รับพวกข้าไว้ แต่ข้าอยู่ที่นี่นานไม่ได้ บุญคุณของพระสนม ได้แต่ตอบแทนครั้งหน้าแล้ว"สนมโหรวหรี่ตาลง "ข้างนอกเสียงดังมาก เดาว่าน่าจะเป็นคนที่มาตามจับพวกเจ้า ออกไปตอนนี้ เจ้าหนีออกจากวังไม่ได้หรอก""ข้ารู้""แล้วเจ้ายังจะไป?""แน่นอนว่าข้ารู้ว่าการอยู่ที่นี่ปลอดภัยที่สุด แต่นี่จำกัดอยู่แค่ว่าองค์รัชทายาทและฮองเฮาไม่ได้มา ถ้าพวกเขามา ถ้าพวกเขาพบ พระสนมก็จะโดนหางเร่ไปด้วย ข้าไม่ชอบรบกวนคนอื่นมากที่สุดในชีวิต ถ้าทำให้พระสนมเดือดร้อน ข้าจะเสียใจมาก"สนมโหรวมองเธอด้วยความชื่นชม "ในที่สุดข้าก็เข้าใจว่าทำไมอ๋องชางถ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 170 นักฆ่าถูกจับแล้ว
หลังจากหยุดชั่วคราว สาวใช้กล่าวต่อว่า "ห้องเรื่องมีนางในอยู่แค่นั้น ถ้าพาออกไปคนหนึ่ง ตอนหลังไม่พาคนกลับมา มักจะทำให้คนสงสัย เรื่องนี้เสี่ยงเกินไป..."สนมโหรวถอดผ้าคลุมออกเบา ๆ "ถึงตอนนั้นเธอกลับมาคนเดียว ก็บอกไปว่านางในคนนั้นถูกรอบทำร้ายก็พอแล้ว""แต่ถ้าอย่างนั้น วังหลวงมีนางในเพิ่มมาคนหนึ่ง ก็จะอธิบายไม่ได้...""อธิบายเกี่ยวกับนางในมันยังไมง่ายอีกเหรอ?""ข้าน้อยเข้าใจแล้ว...""..."หนานเทียนกำลังจะบ้าเพราะเขาไม่สามารถจับฆาตกรได้"แต่ล่ะคนร้ายพอพอกัน! ไร้ยางอายพอพอกัน! ข้าคิดว่าวางแผนมาดีมาก แต่ตอนนี้ข้ากำลังถูกผู้หญิงป่าเถื่อนหลอก น่าโมโหจริง ๆ!"องครักษ์ที่อยู่รอบ ๆ ก้มศีรษะลงและไม่กล้าพูดอะไรสักคำหนานเทียนกำหมัดแน่น "ผิดพลาดตรงไหนกันแน่? ทำไมไอ้โง่นั่นถึงรู้ว่าข้าวางยาพิษเขา? ทำไมพวกเขาถึงหนีจากแผนการของข้าได้? มีคนมากมายในวังหลวง ทำไมแม้แต่หญิงตัวเล็ก ๆ ก็จับไม่ได้? พวกเจ้าทำอะไรกินกัน""มีเรื่องอะไรถึงโมโหขนาดนี้?"ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังเข้ามาในหู หนานเทียนสะดุ้งและทำความเคารพไปในทิศทางนั้นทันที "เสด็จแม่"เห็นแต่หลิวฟางเดินเข้ามาหาเขาทีละก้าว "ก็แค่สาวใช้ที่ถูกล
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 171 ความพยายามก่อนหน้านี้ทั้งหมดไร้ประโยชน์
ผู้หญิงที่ถูกจับดิ้นรนเป็นครั้งคราวและไม่มีใครสงสัยดูเหมือนว่าหนานลั่วเฉินจะคิดจริง ๆ ว่าคนที่ถูกจับได้คือหลิ่วเซิงเซิง และเขาก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างมากในขณะนี้ "เจ้าอย่ามาใส่ร้ายคนอื่นที่นี่! ข้าแค่ให้เจ้าเปิดเผยหน้าของนักฆ่า ก็ถือว่าเป็นพวกเดียวกันกับนักฆ่าเหรอ? งั้นพวกเดียวกับนักฆ่าก็เยอะมาก!"เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเขา หนานเทียนก็จ่อมีดไปที่คอของผู้หญิงคนนั้นโดยตรง"ถ้าเจ้าไม่ใช่พวกเดียวกัน ทำไมตอนนี้เจ้าถึงตื่นเต้นขนาดนี้?"เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะลงมือ หนานลั่วเฉินก็รีบวิ่งเข้าไป แต่ถูกองครักษ์ด้านข้างจับไว้อย่างแน่นหนา!เขาผลักองครักษ์ทั้งสองออกไปด้วยความโกรธ และพูดอย่างโกรธ ๆ "หยุด!"หนานเทียนหัวเราะเยาะ "ทำไม? เจ้าอยากจะขอร้องให้นักฆ่าเหรอ?""ข้าไม่อยากให้เจ้าฆ่าผู้บริสุทธิ์ตามอำเภอใจ! เจ้าบอกว่าเธอเป็นนักฆ่า ก่อนอื่นเจ้าต้องแสดงหลักฐานใช่ไหม? อย่างที่สอง แม้ว่าเธอจะเป็นนักฆ่าจริง ๆ ก็ต้องมอบให้เสด็จพ่อเป็นคนจัดการ จะสามาถ...""เสด็จพ่อยังอยู่ในศาล เขาจะมีเวลาจัดการกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้อย่างไร? ข้าว่าน้องสองเจ้าแสดงให้เห็นชัดเจนเกินไปแล้ว ทำไมไม่ยอมรับโดยตรงล่ะ ด้วยวิธ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 172 จะรอตายอยู่ตรงนี้เหรอ
หนานลั่วเฉินยิ้มและพูดว่า "สาวน้อยโง่เขลา หากตัวตนของเจ้าถูกค้นพบ เจ้าจะทำให้เสด็จอาเดือดร้อนไปด้วย แน่นอนว่าข้าแตกต่างจากเจ้า มันเป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะทำให้เสด็จพ่อเดือดร้อนด้วยใช่ไหม? ทหารองครักษ์ในพระราชวังนั้นเก่งวิชาตัวเบามาก วันนี้หากมีความวุ่นวายครั้งใหญ่พวกเขาจะถูกส่งไปเร็ว ๆ นี้และมีหลายคนที่ไล่ตามเราอยู่ตอนนี้คาดว่าผู้ไล่ตามจะมาถึงเร็ว ๆ นี้และไม่มีเวลาแล้ว เจ้ารีบไปเถอะ!""จะไปก็ต้องไปด้วยกัน""ให้เจ้าไปเจ้าก็ไป ทำไมเจ้าถึงพูดมากขนาดนี้ ตราบใดที่เจ้าถอดหน้ากากออกแล้วกลับไปที่จวนอ๋องชาง จะไม่มีใครหาเจ้าเจอ รีบไป!"หนานลั่วเฉินหอบและตบหน้าอก จากนั้นค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน"พอประตูเมืองปิด ข้าคงออกไปไม่ได้แน่นอน ถ้าให้ข้าซ่อนตัวก็ซ่อนได้ไม่นาน ข้าจะรออยู่ที่นี่ เยื้อเวลาให้เจ้า เชื่อข้าเถอะ ข้าจะไม่เป็นอะไร""เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่อเจ้าเหรอ? องค์รัชทายาทที่น่าขยะแขยงคนนั้น เขาน่ารังเกียจและไร้ยางอายมาก อาจจะกล้าฆ่าก่อนแล้วค่อยบอก เมื่อกี้มีคนเห็นเจ้าพาข้าออกมามากมาย ตอนนี้ในสายตาของทุกคน เจ้าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดของนักฆ่า แม้ว่าจะถูกฆ่าก่อนค่อยบอกจริง ๆ ฮ่องเต้ก็จะทำอะไรองค์รัชทายาทไม่
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 173 เราทุกคนล้วนถูกวางแผน
หลิ่วเซิงเซิงรีบปิดหูของเขา ได้ยินแต่เสียงตู้มดังกึกก้อง พื้นดินสั่นสะเทือน องครักษ์ส่วนใหญ่ที่อยู่ข้างหน้าถูกฆ่าและบาดเจ็บในทันที...หลี่เผิงก็รู้สึกหวาดกลัวกับฉากนี้และถอยห่างออกไปซ้ำแล้วซ้ำเล่าตัวอะไร?หรือว่าเป็นดินปืน?เขามองไปที่หลิ่วเซิงเซิงด้วยความหวาดกลัว โชคดีที่เมื่อกี้ตัวเองเตะลูกบอลสีดำออกไป ไม่เช่นนั้นเขาคงตายโดยไม่มีทั้งร่างในขณะนี้...ยิ่งเขาคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไร เขาก็ยิ่งหวาดกลัวมากขึ้นเท่านั้น และเขาก็ตะโกนอย่างรวดเร็ว "จับเธอไว้!"เมื่อเห็นหลิ่วเซิงเซิงดึงหนานลั่วเฉินวิ่งออกไป หลี่เผิงก็โยนดาบออกมาโดยไม่สนใจสิ่งอื่นใดดาบคมพุ่งไปทางศีรษะของหลิ่วเซิงเซิงอย่างดุเดือด หนานลั่วเฉินสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าจึงผลักหลิ่วเซิงเซิงออกไปในชั่วพริบตาดาบก็ผ่านใบหูของหลิ่วเซิงเซิง และตัดเส้นผมของเธอขาด ขณะเดียวกัน มันก็ทำให้หน้ากากบนใบหน้าของเธอหลุดออกด้วยมีเพียงเสียงดังกึกก้องและหน้ากากที่หลุดล่วงลงกับพื้นใบหน้าที่สวยงามเข้ามาในดวงตาของทุกคนในขณะนี้และทุกคนก็กลั้นหายใจในขณะนี้"อะไร เกิดอะไรขึ้น?""นักฆ่ากลายเป็นพระชายาอ๋องชาง…""..."ในขณะที่ทุกคนตกตะลึง หนานลั่วเฉ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 174 พระชายากับเซินเอ๋อ
"ทำไมเจ้าสองคนไม่ออกจากเมืองก่อนล่ะ? ข้าจะไปหาเสด็จอาตอนนี้ ข้าเชื่อว่าเขาจะจัดการเรื่องนี้ได้แน่"หนานลั่วเฉินจู่ ๆ ก็พูดประโยคนี้หลิ่วเซิงเซิงเหลือบมองเขาแล้วพูดว่า "อย่าล้อเล่นได้ไหม? มีทหารไล่ล่าเจ้าอยู่ข้างนอกทุกแห่ง หากเจ้าถูกจับได้โดยบังเอิญ เจ้าจะไปพบท่านอ๋องยังไง?"หลังจากหยุดชั่วคราว เธอกล่าวเสริม "เจ้าไม่ได้นอนมาสองวันแล้ว พักผ่อนที่นี่ก่อน รอฟ้ามือแล้วค่อยลงมือ"หนานลั่วเฉินไม่ได้พูด แม้ว่าร่างกายของเขาจะเหนื่อยล้ามากจริง ๆ แต่เขาก็รู้สึกตื่นเต้นมากในขณะนี้จนนอนไม่หลับเลยสักระยะหนึ่งแต่เมื่อมองดูหลิ่วเซิงเซิงที่อ่อนแอที่อยู่ข้าง ๆ ในที่สุดเขาก็พยักหน้าวันนี้ตัวเองทำเรื่องโง่ ๆ มากมาย ไม่สามารถทำเรื่องให้เธออีกแล้ว"..."ไปดูที่จวนอ๋องชางในขณะนี้จวนอ๋องก็ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย ในจวนชิงหยุน เสี่ยวเจียงเดินไปรอบ ๆ อย่างกังวลในลานบ้าน"พระชายาแอบออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมไม่มีใครในจวนสังเกตเห็นเลย เธอยังบุกเข้าไปในพระราชวังด้วย นางมีความสามารถเช่นนี้ได้อย่างไร?"บนเก้าอี้ข้างสนามหญ้า หนานมู่เจ๋อโน้มตัวไปที่นั่นและหลับตาเพื่อผ่อนคลายเสี่ยวเจียงวิตกกังวล "ท่าน
Latest chapter
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
