LOGINShare
บทที่ 5
Related chapters
พรหมลิขิตจากเดลิเวอรี บทที่ 6
แตกต่างจากรูปลักษณ์ภายนอก หยางฉินเข้มแข็งกว่าที่ผมคิดไว้มาก แถมยังเป็นคนที่ตัดสินใจเด็ดขาดและรวดเร็วอีกด้วยเธอขอภาพหน้าจอและประวัติอั่งเปาในโทรศัพท์ของผม จากนั้นก็เรียกดูบันทึกกล้องวงจรปิดของศูนย์อาบน้ำที่แท้คืนนั้นฉินชวนใช้ชื่อผมสั่งกำยานปลุกอารมณ์จากร้านนั้นไปจุดไว้ที่ห้องของหยางฉินแล้วยังเอาคีย์การ์ดใบเดียวกันให้พนักงานช่วยพาผมไปที่ห้องนั้นอีก ผมถึงได้ตกหลุมพรางเขาไม่ได้ใส่ยาลงในเหล้าของผมเลย ซึ่งทำให้ผมระวังตัวอย่างไรก็ไม่ทันหลังจากสอบสวนเพิ่ม ก็พบว่าฉินชวนเพราะมีปัญหาด้านร่างกายที่ทำให้เขาไม่สามารถมีเพศสัมพันธ์แบบปกติได้ ความผิดปกตินี้ทำให้เขาเกิดความบิดเบี้ยวทางจิตใจและกลายเป็นคนที่ชื่นชอบดูคนอื่นดูหมิ่นภรรยาของตัวเอง เพื่อให้ตัวเองรู้สึกตื่นเต้นและได้รับความพึงพอใจทางใจฉินชวนจึงอ้างว่าเป็นการรักษาโรค แล้วกระตุ้นหยางฉินให้ทำเรื่องที่เกินเลยอยู่บ่อยครั้ง ทุกครั้งที่หยางฉินได้ใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่น เขากลับรู้สึกตื่นเต้นอย่างผิดปกติโชคดีที่หยางฉินเก็บบันทึกการสนทนาไว้ และได้รวบรวมวิดีโอของวันนั้นจากโทรศัพท์ของฉินชวนทั้งหมด เพื่อใช้เป็นหลักฐานในการฟ้องหย่า และทำให้เขาต้
พรหมลิขิตจากเดลิเวอรี บทที่ 1
ผมชื่อสวีเจี๋ย เป็นนักศึกษาจบใหม่เดิมทีผมได้งานที่มีเงินเดือนพอใช้ได้ แต่ช่วงนี้กลับได้รับข่าวร้ายจากที่บ้านว่าแม่ป่วยหนักและมีเงินไม่พอค่าผ่าตัด ผมจึงเริ่มทำงานในช่วงกลางวัน และรับจ้างส่งเดลิเวอรีในช่วงกลางคืน เพื่อหวังจะช่วยแบ่งเบาภาระครอบครัวในวันนี้ตอนเที่ยงคืน ผมได้รับออเดอร์จากร้านขายอุปกรณ์สำหรับผู้ใหญ่ ลูกค้าฝากข้อความไว้ว่า "ด่วน! หากส่งถึงภายใน 10 นาที จะมีค่าทิปให้"ผมจึงรีบขับรถไปยังที่อยู่ที่รับของ ซึ่งเป็นโรงแรมหรูระดับ 5 ดาวผมกำลังจะเคาะประตู ทันใดนั้นหน้าจอแชทของแอปส่งอาหารก็เด้งข้อความขึ้นมาว่า"ไม่ต้องเคาะประตู ไม่ต้องพูดอะไร ประตูเปิดอยู่แล้ว เข้าไปได้เลย"ผมไม่ได้คิดอะไรมากผลักประตูเข้าไปโดยตรง แต่สิ่งที่ปรากฏขึ้นในสายตากลับทำให้ผมหน้าแดงหูแดงในทันทีบนเตียงรูปหัวใจสีแดง มีหญิงสาวในชุดบางเบานั่งคุกเข่าอยู่เธอสวมถุงน่องสีดำบนเรียวขาขาวเนียนยาวสลวย ผมยาวคลุมหลัง สะโพกอันอวบอิ่มกำลังหันมาทางผม โดยที่ลับมีเพียงกางเกงในจีสตริงปกปิดไว้เท่านั้นริมฝีปากแดงระเรื่อขยับพร้อมส่งเสียงครางแผ่วเบาที่ทำให้คนเลือดกำเดาพุ่งผมไม่เคยเห็นภาพที่เร้าใจเช่นนี้มาก่อน ความร้อ
พรหมลิขิตจากเดลิเวอรี บทที่ 2
ตั้งแต่ผมหยุดงานพาร์ทไทม์ส่งเดลิเวอรี ผมเริ่มมุ่งมั่นทำงานอย่างเต็มที่ ไม่เพียงแต่ประสิทธิภาพการทำงานจะดีขึ้นเท่านั้น แต่ยังทำให้หน้าที่การงานเจริญก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ภายในเวลาไม่กี่เดือนผมก็ได้ย้ายไปทำงานที่บริษัทใหม่ เงินเดือนก็เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าหัวหน้าของผมชื่อว่าฉินชวน เป็นชายที่ใส่แว่นตาขอบทอง ดูแล้วเป็นผู้ชายที่สุภาพมากในวันเริ่มงาน ผมได้เพิ่มเบอร์ติดต่อของเขาเมื่อเห็นหมายเลขโทรศัพท์ที่คุ้นเคยนี้ปรากฏขึ้นตรงหน้า หัวใจผมก็เต้นผิดจังหวะไปชั่วขณะหนึ่งผมเปิดดูรูปในอัลบั้มด้วยความไม่อยากเชื่อ และพบว่าตัวเลขเหล่านั้นเหมือนกันทุกประการฉินชวนหัวหน้าของผม... ก็คือลูกค้าที่สั่งซื้อของเล่นผู้ใหญ่ในวันนั้นสิ่งที่ทำให้ผมตกใจมากขึ้นไปอีกก็คือ เมื่อเลขาของหัวหน้าเดินเข้ามา ผมจำเธอได้ทันทีตั้งแต่แรกเห็นฉินชวนแนะนำให้พวกเรารู้จักกันอย่างสุภาพ "นี่คือสวีเจี๋ย หัวหน้าแผนกคนใหม่ของเรา เสี่ยวสวีนี่คือหยางฉิน เลขาของผม และก็เป็นภรรยาของผมด้วย"ผมมองไปที่หญิงสาวในชุดทำงานตรงหน้า ผู้ซึ่งมีความงดงามและสง่างามอย่างยิ่ง รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อยแม้ว่าวันนั้นเธอจะสวมผ้าปิดตาไว้ แต่ปานที่ลำคอ
พรหมลิขิตจากเดลิเวอรี บทที่ 3
เสียงหายใจที่หนักหน่วงและเสียงน้ำเบาๆ แทรกเข้ามาในโสตประสาทของผมอย่างต่อเนื่อง ผมทำได้เพียงพยายามควบคุมลมหายใจของตัวเองอย่างสุดความสามารถเกือบจะขาดอากาศหายใจแล้ว ราวกับอยู่ในเตาไฟ ความทรมานกัดกินทุกวินาที ความอดทนที่สะสมมาทั้งชีวิตดูเหมือนจะหมดลงในตอนนี้ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ความอดทนของผมใกล้ถึงขีดสุด ในใจเริ่มคิดว่าชีวิตหลังจากนี้จะเป็นยังไงก็ช่างมันเถอะ ผมอยากจะลงโทษผู้หญิงที่จุดไฟในใจผมคนนี้อย่างสาสม เหมือนกับในคืนนั้นอีกครั้งคืนนั้น ผมเป็นพนักงานส่งอาหาร ส่วนเธอเป็นลูกค้า ผมสามารถกดเธอลงบนเตียงและเล่นสนุกกับเธอได้ตามใจชอบแต่วันนี้ผมเป็นพนักงาน ส่วนเธอคือภรรยาของเจ้านาย ผมทำได้แค่มองเธอที่อยู่บนตัวผมอย่างกำเริบเสิบสาน โดยที่ตัวเองไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เลยทำไมล่ะ? ทำไมเธอถึงสามารถเปิดใจให้กับคนแปลกหน้าได้โดยไม่ลังเล? แต่ในฐานะเพื่อนร่วมงานอย่างผมกลับไม่มีสิทธิ์นั้น?ความคิดในหัวพลุ่งพล่าน ใจผมยังคงสับสนระหว่างการตื่นขึ้นหรือแกล้งหลับต่อไป โดยไม่ทันสังเกตว่าเธอได้ลุกขึ้นไปแล้วหยางฉินหันหลังให้ผมแล้วสวมชุดคลุม จากนั้นหันกลับมาจัดการเกลี่ยผ้าห่มของผมให้เรียบ แล้วเดินกลั
พรหมลิขิตจากเดลิเวอรี บทที่ 4
ฉินชวนหัวเราะพลางดันแว่นขึ้นเบาๆ "เสี่ยวเจี๋ยสุภาพจริงๆ เรียกพี่ก็พอ ไม่ต้องเรียกผู้จัดการหรอก""แต่ว่าผมแพ้แอลกอฮอล์ คงดื่มกับคุณเต็มที่ไม่ได้หรอก"พูดจบก็หันไปมองหยางฉินอย่างล้อเล่นว่า "พี่สะใภ้ของคุณดื่มเก่ง คืนนี้ก็ยกแก้วให้พี่สะใภ้แทนผมแล้วกัน"หยางฉินทำหน้างอนเล็กน้อยก่อนพูดว่า "อย่าไปเชื่อที่พี่ฉินเลยค่ะ เขาแพ้แอลกอฮอล์ที่ไหนกัน ฉันว่าระหว่างเราสามคน ฉันน่าจะเป็นคนที่คออ่อนที่สุดนะคะ"ทั้งสามคนหัวเราะอย่างเป็นมารยาทพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายเวลามาถึงตอนค่ำอย่างรวดเร็ว สมาชิกในแผนกสิบกว่าคนนั่งล้อมโต๊ะ ชนแก้วสลับไปมาอย่างครึกครื้นหลังจากดื่มไปได้สามรอบ ผมเริ่มรู้สึกปวดฉี่ จึงลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำเพื่อปลดทุกข์บังเอิญไปเจอกับเสี่ยวหลี่ที่เป็นเด็กฝึกงานคนใหม่ เสี่ยวหลี่เห็นผมแล้วดูท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย"เอ๊ะ พี่สวี พี่สั่งอะไรเหรอ ถึงได้ให้ผู้จัดการฉินไปช่วยพี่เอาของด้วยตัวเองได้?""ฉันสั่งอะไรเหรอ?" ผมงงไปหมด"พี่สวีไม่รู้เหรอ? เมื่อกี้ผมเห็นผู้จัดการฉินเดินไปทางประตู บอกว่าจะไปช่วยเอาของที่พี่สั่งมาน่ะ"ผมไม่ได้สั่งอะไรเลยนี่นา ผมนึกสงสัยขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้แสดงความแปลก
Latest chapter
พรหมลิขิตจากเดลิเวอรี บทที่ 6
แตกต่างจากรูปลักษณ์ภายนอก หยางฉินเข้มแข็งกว่าที่ผมคิดไว้มาก แถมยังเป็นคนที่ตัดสินใจเด็ดขาดและรวดเร็วอีกด้วยเธอขอภาพหน้าจอและประวัติอั่งเปาในโทรศัพท์ของผม จากนั้นก็เรียกดูบันทึกกล้องวงจรปิดของศูนย์อาบน้ำที่แท้คืนนั้นฉินชวนใช้ชื่อผมสั่งกำยานปลุกอารมณ์จากร้านนั้นไปจุดไว้ที่ห้องของหยางฉินแล้วยังเอาคีย์การ์ดใบเดียวกันให้พนักงานช่วยพาผมไปที่ห้องนั้นอีก ผมถึงได้ตกหลุมพรางเขาไม่ได้ใส่ยาลงในเหล้าของผมเลย ซึ่งทำให้ผมระวังตัวอย่างไรก็ไม่ทันหลังจากสอบสวนเพิ่ม ก็พบว่าฉินชวนเพราะมีปัญหาด้านร่างกายที่ทำให้เขาไม่สามารถมีเพศสัมพันธ์แบบปกติได้ ความผิดปกตินี้ทำให้เขาเกิดความบิดเบี้ยวทางจิตใจและกลายเป็นคนที่ชื่นชอบดูคนอื่นดูหมิ่นภรรยาของตัวเอง เพื่อให้ตัวเองรู้สึกตื่นเต้นและได้รับความพึงพอใจทางใจฉินชวนจึงอ้างว่าเป็นการรักษาโรค แล้วกระตุ้นหยางฉินให้ทำเรื่องที่เกินเลยอยู่บ่อยครั้ง ทุกครั้งที่หยางฉินได้ใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่น เขากลับรู้สึกตื่นเต้นอย่างผิดปกติโชคดีที่หยางฉินเก็บบันทึกการสนทนาไว้ และได้รวบรวมวิดีโอของวันนั้นจากโทรศัพท์ของฉินชวนทั้งหมด เพื่อใช้เป็นหลักฐานในการฟ้องหย่า และทำให้เขาต้
พรหมลิขิตจากเดลิเวอรี บทที่ 5
เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อผมตื่นขึ้นมาแล้วเห็นหยางฉินนอนอยู่ข้างๆ ตระหนักได้ทันทีว่าสิ่งเลวร้ายที่สุดได้เกิดขึ้นแล้วยิ่งแย่ไปกว่านั้น ในขณะนี้หยางฉินก็เริ่มค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วหัวใจผมเต้นแรงขึ้นมาทันที ผมพยายามอย่างบ้าคลั่งที่จะเรียบเรียงคำพูด คิดว่าจะอธิบายสถานการณ์ตอนนี้ยังไงดีบอกว่าฉินชวนให้คีย์การ์ดผมมา? เขาต้องไม่ยอมรับแน่นอนบอกว่าฉินชวนวางยา? แต่ผมก็ไม่มีหลักฐาน ต่อให้เจอใบเสร็จเดลิเวอรี ในนั้นก็เขียนชื่อของผมเองแล้วอีกอย่าง แค่คำพูดของผม หยางฉินคงไม่มีทางเชื่อว่าสามีที่เธออยู่ด้วยทุกวันจะทำเรื่องสกปรกแบบนี้ได้ผมยังคิดไม่ทันเสร็จ หยางฉินก็ตื่นขึ้นมาแล้ว โดยสบตากับผมแต่ว่าเธอไม่ได้แสดงอารมณ์โกรธใส่ผมเหมือนที่ผมคิดไว้ กลับนั่งนิ่งอยู่บนเตียง เหมือนกำลังนึกย้อนอะไรบางอย่างอยู่ไม่นานน้ำตาก็ไหลรินลงมาบนใบหน้าที่อ่อนหวานของเธอผมทนเห็นเธอในสภาพนี้ไม่ได้ จึงรีบขอโทษ "พี่ฉิน ผมขอโทษจริงๆ ครับ เรื่องเมื่อคืนมันเป็นอุบัติเหตุ ผมไม่ได้ตั้งใจจะรังแกพี่จริงๆ นะครับ"เธอพูดขึ้นด้วยเสียงแหบพร่า "ไม่ใช่ความผิดคุณหรอก ความผิดฉันเอง ฉันดื่มเยอะไปหน่อย เลยเข้าใจผิดคิดว่าคุณเป็นสามี
พรหมลิขิตจากเดลิเวอรี บทที่ 4
ฉินชวนหัวเราะพลางดันแว่นขึ้นเบาๆ "เสี่ยวเจี๋ยสุภาพจริงๆ เรียกพี่ก็พอ ไม่ต้องเรียกผู้จัดการหรอก""แต่ว่าผมแพ้แอลกอฮอล์ คงดื่มกับคุณเต็มที่ไม่ได้หรอก"พูดจบก็หันไปมองหยางฉินอย่างล้อเล่นว่า "พี่สะใภ้ของคุณดื่มเก่ง คืนนี้ก็ยกแก้วให้พี่สะใภ้แทนผมแล้วกัน"หยางฉินทำหน้างอนเล็กน้อยก่อนพูดว่า "อย่าไปเชื่อที่พี่ฉินเลยค่ะ เขาแพ้แอลกอฮอล์ที่ไหนกัน ฉันว่าระหว่างเราสามคน ฉันน่าจะเป็นคนที่คออ่อนที่สุดนะคะ"ทั้งสามคนหัวเราะอย่างเป็นมารยาทพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายเวลามาถึงตอนค่ำอย่างรวดเร็ว สมาชิกในแผนกสิบกว่าคนนั่งล้อมโต๊ะ ชนแก้วสลับไปมาอย่างครึกครื้นหลังจากดื่มไปได้สามรอบ ผมเริ่มรู้สึกปวดฉี่ จึงลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำเพื่อปลดทุกข์บังเอิญไปเจอกับเสี่ยวหลี่ที่เป็นเด็กฝึกงานคนใหม่ เสี่ยวหลี่เห็นผมแล้วดูท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย"เอ๊ะ พี่สวี พี่สั่งอะไรเหรอ ถึงได้ให้ผู้จัดการฉินไปช่วยพี่เอาของด้วยตัวเองได้?""ฉันสั่งอะไรเหรอ?" ผมงงไปหมด"พี่สวีไม่รู้เหรอ? เมื่อกี้ผมเห็นผู้จัดการฉินเดินไปทางประตู บอกว่าจะไปช่วยเอาของที่พี่สั่งมาน่ะ"ผมไม่ได้สั่งอะไรเลยนี่นา ผมนึกสงสัยขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้แสดงความแปลก
พรหมลิขิตจากเดลิเวอรี บทที่ 3
เสียงหายใจที่หนักหน่วงและเสียงน้ำเบาๆ แทรกเข้ามาในโสตประสาทของผมอย่างต่อเนื่อง ผมทำได้เพียงพยายามควบคุมลมหายใจของตัวเองอย่างสุดความสามารถเกือบจะขาดอากาศหายใจแล้ว ราวกับอยู่ในเตาไฟ ความทรมานกัดกินทุกวินาที ความอดทนที่สะสมมาทั้งชีวิตดูเหมือนจะหมดลงในตอนนี้ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ความอดทนของผมใกล้ถึงขีดสุด ในใจเริ่มคิดว่าชีวิตหลังจากนี้จะเป็นยังไงก็ช่างมันเถอะ ผมอยากจะลงโทษผู้หญิงที่จุดไฟในใจผมคนนี้อย่างสาสม เหมือนกับในคืนนั้นอีกครั้งคืนนั้น ผมเป็นพนักงานส่งอาหาร ส่วนเธอเป็นลูกค้า ผมสามารถกดเธอลงบนเตียงและเล่นสนุกกับเธอได้ตามใจชอบแต่วันนี้ผมเป็นพนักงาน ส่วนเธอคือภรรยาของเจ้านาย ผมทำได้แค่มองเธอที่อยู่บนตัวผมอย่างกำเริบเสิบสาน โดยที่ตัวเองไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เลยทำไมล่ะ? ทำไมเธอถึงสามารถเปิดใจให้กับคนแปลกหน้าได้โดยไม่ลังเล? แต่ในฐานะเพื่อนร่วมงานอย่างผมกลับไม่มีสิทธิ์นั้น?ความคิดในหัวพลุ่งพล่าน ใจผมยังคงสับสนระหว่างการตื่นขึ้นหรือแกล้งหลับต่อไป โดยไม่ทันสังเกตว่าเธอได้ลุกขึ้นไปแล้วหยางฉินหันหลังให้ผมแล้วสวมชุดคลุม จากนั้นหันกลับมาจัดการเกลี่ยผ้าห่มของผมให้เรียบ แล้วเดินกลั
พรหมลิขิตจากเดลิเวอรี บทที่ 2
ตั้งแต่ผมหยุดงานพาร์ทไทม์ส่งเดลิเวอรี ผมเริ่มมุ่งมั่นทำงานอย่างเต็มที่ ไม่เพียงแต่ประสิทธิภาพการทำงานจะดีขึ้นเท่านั้น แต่ยังทำให้หน้าที่การงานเจริญก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ภายในเวลาไม่กี่เดือนผมก็ได้ย้ายไปทำงานที่บริษัทใหม่ เงินเดือนก็เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าหัวหน้าของผมชื่อว่าฉินชวน เป็นชายที่ใส่แว่นตาขอบทอง ดูแล้วเป็นผู้ชายที่สุภาพมากในวันเริ่มงาน ผมได้เพิ่มเบอร์ติดต่อของเขาเมื่อเห็นหมายเลขโทรศัพท์ที่คุ้นเคยนี้ปรากฏขึ้นตรงหน้า หัวใจผมก็เต้นผิดจังหวะไปชั่วขณะหนึ่งผมเปิดดูรูปในอัลบั้มด้วยความไม่อยากเชื่อ และพบว่าตัวเลขเหล่านั้นเหมือนกันทุกประการฉินชวนหัวหน้าของผม... ก็คือลูกค้าที่สั่งซื้อของเล่นผู้ใหญ่ในวันนั้นสิ่งที่ทำให้ผมตกใจมากขึ้นไปอีกก็คือ เมื่อเลขาของหัวหน้าเดินเข้ามา ผมจำเธอได้ทันทีตั้งแต่แรกเห็นฉินชวนแนะนำให้พวกเรารู้จักกันอย่างสุภาพ "นี่คือสวีเจี๋ย หัวหน้าแผนกคนใหม่ของเรา เสี่ยวสวีนี่คือหยางฉิน เลขาของผม และก็เป็นภรรยาของผมด้วย"ผมมองไปที่หญิงสาวในชุดทำงานตรงหน้า ผู้ซึ่งมีความงดงามและสง่างามอย่างยิ่ง รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อยแม้ว่าวันนั้นเธอจะสวมผ้าปิดตาไว้ แต่ปานที่ลำคอ
พรหมลิขิตจากเดลิเวอรี บทที่ 1
ผมชื่อสวีเจี๋ย เป็นนักศึกษาจบใหม่เดิมทีผมได้งานที่มีเงินเดือนพอใช้ได้ แต่ช่วงนี้กลับได้รับข่าวร้ายจากที่บ้านว่าแม่ป่วยหนักและมีเงินไม่พอค่าผ่าตัด ผมจึงเริ่มทำงานในช่วงกลางวัน และรับจ้างส่งเดลิเวอรีในช่วงกลางคืน เพื่อหวังจะช่วยแบ่งเบาภาระครอบครัวในวันนี้ตอนเที่ยงคืน ผมได้รับออเดอร์จากร้านขายอุปกรณ์สำหรับผู้ใหญ่ ลูกค้าฝากข้อความไว้ว่า "ด่วน! หากส่งถึงภายใน 10 นาที จะมีค่าทิปให้"ผมจึงรีบขับรถไปยังที่อยู่ที่รับของ ซึ่งเป็นโรงแรมหรูระดับ 5 ดาวผมกำลังจะเคาะประตู ทันใดนั้นหน้าจอแชทของแอปส่งอาหารก็เด้งข้อความขึ้นมาว่า"ไม่ต้องเคาะประตู ไม่ต้องพูดอะไร ประตูเปิดอยู่แล้ว เข้าไปได้เลย"ผมไม่ได้คิดอะไรมากผลักประตูเข้าไปโดยตรง แต่สิ่งที่ปรากฏขึ้นในสายตากลับทำให้ผมหน้าแดงหูแดงในทันทีบนเตียงรูปหัวใจสีแดง มีหญิงสาวในชุดบางเบานั่งคุกเข่าอยู่เธอสวมถุงน่องสีดำบนเรียวขาขาวเนียนยาวสลวย ผมยาวคลุมหลัง สะโพกอันอวบอิ่มกำลังหันมาทางผม โดยที่ลับมีเพียงกางเกงในจีสตริงปกปิดไว้เท่านั้นริมฝีปากแดงระเรื่อขยับพร้อมส่งเสียงครางแผ่วเบาที่ทำให้คนเลือดกำเดาพุ่งผมไม่เคยเห็นภาพที่เร้าใจเช่นนี้มาก่อน ความร้อ
