เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-10 10:37:26“ฉันเป็นคนชอบเที่ยวค่ะ ป่า ภูเขา ทะเล แต่ที่ชอบที่สุดคือสถานที่ที่ไม่ค่อยมีคนไป มีกล้องสักตัวไว้เก็บความทรงจำ แล้วคุณอธิศละคะ มีความฝันอะไรบ้าง” เมื่อได้พูดถึงความฝันที่อยากทำก็พลอยทำให้ใบหน้าของชนิตามีรอยยิ้มเกิดขึ้น
“อืม...ผมอยากเป็นชาวสวน คงเพราะเบื่อกับการใช้ชีวิตในเมืองเต็มทนแล้วมั้งครับ เลยอยากไปขุดดินขุดหญ้าเลี้ยงสัตว์ดูบ้าง” นั่นคือความฝันที่อธิศอยากทำ ซึ่งมันเป็นความฝันที่เขาไม่เคยบอกใครมาก่อน ทุกวันนี้เวลาของเขาล้วนหมดไปกับงานที่ต้องรับผิดชอบ มันเหนื่อยจนรู้สึกล้าแต่ถ้าไม่มีเขางานก็คงหงุดชะงัก แบบนั้นมันคงไม่ส่งผลดี “ขอให้เราได้ทำตามความฝันค่ะ” “ครับ” เสียงทุ้มของอธิศเอ่ยรับ จากนั้นเขาก็เลี้ยวรถเข้าบ้านภายในโครงการหมู่บ้านจัดสรรระดับไฮเอน เพราะราคาบ้านของที่นี่เริ่มต้นคือสามสิบล้านบาท ซึ่งบ้านหลังนี้คือเรือนหอของเขากับชนิตา แต่ทว่าห้องหอที่ตกแต่งอย่างสวยงามกลับมีไว้เพียงเพื่อบังหน้าเท่านั้น เพราะนอกจากคืนแรกของการส่งตัวแล้วพวกเขาทั้งคู่ก็แทบไม่เคยเข้าไปนอน ต่างคนต่างมีห้องนอนเป็นของตัวเอง ซึ่งอยู่ตรงข้ามกัน คนนอกไม่มีใครรู้เรื่องนี้ยกเว้นคนในบ้านโดยอธิศกำชับไว้เป็นอย่างดีว่าห้ามบอกใคร “ราตรีสวัสดิ์ครับคุณตา” “ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณอธิศ” ต่างฝ่ายต่างเอ่ยราตรีสวัสดิ์กันและกัน จากนั้นก็แยกย้ายกลับเข้าห้องพัก และสิ่งแรกที่ชนิตาเห็นเมื่อเข้าห้องมาได้แล้วนั้นก็คือภาพของพรฟ้าที่เวลานี้นั่งฟุบหลับไปกับโต๊ะญี่ปุ่น โดยตรงหน้าคือกองหนังสือหลายเล่ม ที่พรฟ้าอ่านทบทวนเพื่อเตรียมตัวสอบ โดยเทอมนี้เป็นเทอมสุดท้ายแล้วนั่นเอง ถ้าสอบผ่านทุกตัวเธอก็จะเป็นว่าที่บัณฑิตทันที “เบล...เบล” “คุณตา” พรฟ้าสะลึมสะลือตื่น นั่นเพราะเธอตั้งใจนั่งทำรายงานรอที่ชนิตากลับ แต่ไปๆ มาๆ กลับเผลอหลับไปอย่างไม่รู้ตัว “มานอนอะไรตรงนี้” “เบลอ่านหนังสือสอบอยู่นะคะ แต่เผลอหลับไป คุณตากลับมานานหรือยังคะ” “พึ่งกลับจ้ะ” “งั้นเดี๋ยวเบลไปเตรียมน้ำอุ่นให้คุณตาอาบนะคะ” “จ้ะ...ขอบใจมาก” ชนิตาเอ่ยรับพร้อมส่งยิ้มให้พรฟ้าที่เวลานี้เดินจ้ำเข้าไปในห้องน้ำเตรียมน้ำให้เธออาบ เด็กสาวที่เธอนั้นรักและเอ็นดูเหมือนน้องแท้ๆ พรฟ้าเป็นหลานสาวของแม่บ้านซึ่งพ่วงตำแหน่งแม่นม ที่คอยเลี้ยงเธอมาตั้งแต่เกิดก็ว่าได้ แม่ของพรฟ้านั้นอายุสั้นเพราะเสียชีวิตไปตั้งแต่พรฟ้าอายุได้สิบขวบ ในขณะที่แม่นมของเธอหรือยายพรฟ้าก็พึ่งมาเสียไปเมื่อปีก่อนเช่นกัน ทำให้ตอนนี้พรฟ้าเหลือตัวคนเดียว พรฟ้าเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย รักเรียนและก็ไม่เคยทำตัวนอกลู่นอกทาง จากเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ก็ค่อยๆ เติบโตขึ้นมาอย่างสวยงาม ทั้งรูปร่างและนิสัยที่ใครอยู่ด้วยก็ต้องเอ็นดู ปีนี้เธออายุสามสิบเข้าไปแล้วในขณะที่พรฟ้าพึ่งจะยี่สิบเอ็ด เมื่อเตรียมน้ำอุ่นเรียบร้อยพรฟ้าก็เดินกลับมาบอกให้ชนิตาที่รออยู่รู้ “ไปนอนเถอะ ที่เหลือฉันจัดการเอง” “ค่ะ” พรฟ้าเอ่ยรับ ก่อนจะกลับไปเก็บหนังสือเรียนใส่แฟ้มให้เรียบร้อย จากนั้นก็เดินไปเปิดตู้แล้วคว้าที่นอนปิคนิคพร้อมหมอนที่ผ้าห่มออกมาปูนอนข้างเตียงของชนิตา ซึ่งพรฟ้าทำแบบนี้มาตลอดหลายปี “อ้อ...เบล ฉันรู้สึกเจ็บคออยากได้น้ำอุ่น เธอช่วยลงไปเอามาให้หน่อยน่ะจ้ะ” “ได้ค่ะ” พยักหน้ารับเสร็จพรฟ้าก็ออกไปจากห้องนอนของชนิตาอย่างไม่รีรอ ในขณะที่ชนิตาก็เข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว แต่เพราะทางผ่านไปยังบันไดต้องเดินผ่านห้องนอนของอธิศ นั่นทำให้ชนิตาค่อยๆ เดินเพราะกลัวเสียงเดินของเธอจะไปรบกวนเวลาพักผ่อนของชายหนุ่มเข้า ทว่าจังหวะที่ชนิตากำลังเดินผ่าน จู่ๆ ประตูห้องของชายหนุ่มก็ถูกเปิดออก และนั่นก็ทำให้พรฟ้าหยุดกึกอยู่กับที่ทันที
บทที่เกี่ยวข้อง
พรหมจรรย์คั่นเวลา บทที่ 3
ภาพของคนสนิทภรรยาที่ชื่อว่าพรฟ้า ซึ่งจู่ๆ ก็หยุดเดินและยังยืนแข็งทื่อเป็นหุ่นตรงหน้าในตอนนี้ สร้างความสงสัยให้อธิศว่าเขานั้นทำอะไรผิดไปหรือเปล่า ทำไมเด็กสาวถึงได้ดูตกใจกลัวได้ถึงเพียงนั้น นั่นทำให้อธิศก้มสำรวจตัวเอง เสื้อผ้าเขาก็อยู่ครบทุกชิ้น ไม่มีอะไรผิดปกติสักนิดจะว่าไปนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พรฟ้ามีปฏิกิริยาเช่นในตอนนี้ เพราะทุกครั้งที่เขากับเธอบังเอิญเจอกัน พรฟ้ามักจะทำตัวไม่ถูก ลุกลี้ลุกลนแปลกๆ พยายามหลบหน้าหลบตาไปเสียทุกครั้ง ทั้งๆ ที่เธอน่าจะชินได้แล้ว เพราะเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ก็หลายเดือน “คุณอธิศจะไปไหนหรือคะ” พรฟ้ารวบรวมความกล้าแล้วเอ่ยถามขึ้น เพื่อเปลี่ยนความสถานการณ์ที่แสนอึดอัดจากความประหม่าให้ผ่อนคลายลง เพราะถ้าจะให้เดินหนีไปเสียเฉยๆ ก็คงเสียมารยาทเธอไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมทุกครั้งที่เจออธิศใจถึงสั่นจนเธอควบคุมไม่ได้ รวมทั้งไม่กล้าสบตาไม่กล้าคุยกับชายหนุ่ม เลือกที่จะหลบมากกว่าเข้าใกล้ แต่มันก็มีอะไรที่ย้อนแย้งในความคิดเกิดขึ้น เพราะนี่คือความอึดอัดที่เธอนั้นอยากให้เกิดขึ้นบ่อยๆ ซึ่งพรฟ้าเองก็ไม่เข้าใจความคิดของตัวเองเช่นเดียวกัน “ลืมเอกสารไว้ที่รถ ว่าจะลงไปเอา” เสียงทุ้มเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10พรหมจรรย์คั่นเวลา บทที่ 4
“ขะ...คุณอธิศได้เอกสารแล้วเหรอคะ” “ได้แล้ว” อธิศชูเอกสารที่อยู่ในมือขึ้นให้พรฟ้าดู แต่ดูเหมือนเธอจะเอาแต่มองพื้นมากกว่ามองมาที่เขา ถ้าเขายังยืนอยู่ตรงนี้พรฟ้าก็คงคอก้มจนเคล็ดเสียเปล่าๆ นั่นทำให้ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น“ฉันไปล่ะ” เอ่ยจบชายหนุ่มก็เดินกลับออกไปจากห้องครัว ซึ่งทันทีที่เขาเดินห่างออกไปพรฟ้าก็ถึงกับเป่าลมหายใจออกปากหนักๆ พร้อมยกมือขึ้นจับหัวใจของตัวเองที่เต้นโครมคราม“เต้นเป็นปกติได้แล้ว” พรฟ้าบอกตัวเอง ก่อนจะดึงสติแล้วเตรียมน้ำอุ่นให้ชนิตา จากนั้นจึงกลับขึ้นไปชั้นบน ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ชนิตาเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี“น้ำอุ่นค่ะคุณตา”“ขอบใจมากจ้ะ แล้วนี่ไปเอากระบอกน้ำเก็บอุณหภูมิมาจากไหน” ชนิตาเอ่ยถามอย่างสงสัย “เบลเห็นมันเก็บไว้ในตู้นะคะ เลยเอามาใช้ก่อน”“จ้ะ” ชนิตาเอ่ยรับ ก่อนจะดื่มน้ำอุ่นๆ จากกระบอกน้ำเก็บอุณภูมิที่พรฟ้าเตรียมไว้ให้ จากนั้นก็บำรุงใบหน้าด้วยสกินแคร์ตัวโปรด ในขณะที่พรฟ้าเข้ามาเป่าผมให้กระทั่งแห้งดีแล้ว จึงส่งยิ้มให้“ขอบใจที่ดูแลฉัน”“ค่ะ...แต่สิ่งที่เบลดูแลคุณตา ยังเทียบไม่ได้กับที่คุณตาดูแลเบลเลยด้วยซ้ำ ชีวิตของเบลเป็นของคุณตาค่ะ”“ชีวิตเป็นของเธอไม่ใช่ขอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10พรหมจรรย์คั่นเวลา บทที่ 5
แต่ความกดดันดูเหมือนจะไม่ได้มาจากฝ่ายครอบครัวของอธิศเพียงฝ่ายเดียวเท่านั้น เพราะพ่อและแม่ของชนิตาเองก็เริ่มกดดันลูกสาวในเรื่องนี้เช่นเดียวกัน โดยยังคงให้เหตุผลว่าท่านอยากอุ้มหลานก่อนตาย ยิ่งทำชนิตารู้สึกไม่ดีมากขึ้นไปอีก จนต้องมานั่งถอนหายใจเฮือกๆ อย่างที่เป็นอยู่ ก่อนจะปรับอารมณ์ให้เป็นปกติแล้วเดินกลับเข้าบ้าน เพื่อสั่งให้แม่บ้านเตรียมมื้อเย็น เนื่องจากวันนี้จะมีเพื่อนของอธิศแวะมากินข้าวด้วย และเพื่อนคนนั้นของอธิศก็คือนพกรนั่นเอง โดยทั้งคู่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเรียน ไปมาหาสู่กันเสมอๆ แต่ระหว่างการสนทนาบนโต๊ะอาหารก็มีประโยคหนึ่งที่ทำให้ชนิตาถึงกับชะงักไป“ข้าไม่รีบมีลูกว่ะ ปล่อยไปตามธรรมชาติก่อนดีกว่า” อธิศ ตอบคำถามนั้นของนพกร พร้อมกับแอบสังเกตสีหน้าของชนิตาไปด้วย รู้สึกเห็นใจเธอที่ใครต่อใครมักจะถามคำถามทำนองนี้เสมอ แต่จะไปโทษคนเหล่านั้นก็คงไม่ได้ เพราะไม่มีใครรู้ว่าเขากับชนิตาแม้จะแต่งงานกันแต่กลับอยู่กันแบบเพื่อน ไม่ใช่สามีภรรยา“มีลูกตอนอายุเยอะๆ จะไม่ดีต่อสุขภาพคุณตาเขานะโว้ย เด็กก็เสี่ยงตามไปด้วย”“ขอบใจที่แนะนำ แล้วนี่นายดื่มหนักขนาดนี้จะขับรถกลับไหวเหรอ” เอ่ยรับเสร็จอธิศก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10พรหมจรรย์คั่นเวลา บทที่ 6
“คุณตา”“ค่ะ” ชนิตาเอ่ยรับด้วยน้ำเสียงปกติ เพราะมั่นใจว่าอธิศยังมีสติพอที่จะไม่ล่วงเกินอะไรเธอ หรือต่อให้เขาทำเธอก็จะต่อต้านจนหลุดพ้นได้สำเร็จ “ถ้าคุณอยากหย่า คุณแค่บอกผม ตกลงไหมครับ” คำพูดของอธิศทำให้ชนิตายิ้มออกมา เพราะชายหนุ่มยังคงให้เกียรติเธอเสมอ “ค่ะ” “ผมจะหย่าให้คุณทันที ผมสัญญา”“ฉันรู้ค่ะว่าคุณรักษาสัญญา แต่ตอนนี้คุณเมามากแล้ว พักผ่อนก่อนดีกว่า”“ครับผม” อธิศเอ่ยรับอย่างว่าง่าย เวลานี้เขาช่างดูเหมือนเด็กชายตัวโตไม่ใช่ชายหนุ่มที่แบกภาระความรับผิดชอบไว้เต็มสองบ่า ชนิตาห่มผ้าห่มให้สามีในนามก่อนจะกลับออกไปจากห้อง และเมื่อมาถึงห้องก็เห็นว่าพรฟ้าหลับเสียแล้ว เธอจึงส่ายหน้าให้อย่างเอ็นดู“ที่รีบกลับเพราะง่วงหรอกเหรอ” เมื่อเอ่ยจบชนิตาก็ปิดไฟและเข้านอนเช่นเดียวกัน ทันทีที่ไฟถูกปิดลงพรฟ้าที่แกล้งหลับก็ลืมตาขึ้น เธอไม่ได้ง่วงอย่างที่ชนิตาคิด แต่เพราะอายกับภาพที่เห็นแล้วเท้าเจ้ากรรมมันก็พาเธอออกมาจากห้องนอนของอธิศอย่างอัตโนมัติพรฟ้าตบใบหน้าของตัวเองเบาๆ หลายครั้งเพื่อดึงสติ พร้อมกับพยายามสลัดภาพที่เห็นให้ออกไปจากสมองด้วย แต่ยิ่งพยายามภาพเหล่านั้นกลับยิ่งชัดเจน และนั่นคือสาเหตุที่ทำใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10พรหมจรรย์คั่นเวลา บทที่ 7
ความสัมพันธ์ของอธิศและชนิตานั้นยังคงเหมือนเดิม ทั้งคู่ต่างห่วงใยกันแบบเพื่อนที่ดีต่อกัน ในขณะที่พรฟ้าที่รู้ใจตัวเองดีก็คอยเอาแต่หลบหน้าหลบตาอธิศ นั่นเพราะกลัวหากเจอชายหนุ่มเขาจะรู้ความในใจเข้า ขืนเป็นแบบนั้นต้องไม่ดีต่อเธอแน่“เบล”“ค่ะ...คุณอธิศ” “จะไปมหาวิทยาลัยเหรอ”“ค่ะ” พรฟ้าที่เวลานี้อยู่ในชุดนักศึกษาเอ่ยรับด้วยความเกรงใจ ก่อนจะถอยหลังไปยืนห่างอธิศอีกหลายก้าว “ไปด้วยกันสิ ฉันผ่านทางนั้นพอดี” “เอ่อ...ไม่ดีกว่าค่ะ คือ...เบลไปรถเมล์เหมือนทุกวันสะดวกกว่า” “ไปด้วยกันนี่แหละ ฝนตั้งเค้ามานู่นแล้ว เดี๋ยวก็เปียกก่อนถึงป้ายรถเมล์พอดี” อธิศมองออกไปนอกบ้าน ที่เวลานี้ฝนตั้งเค้ามาแล้ว และคงตกหนักแน่นอน“เบลติดร่มไปแล้วค่ะ” คำพูดแย้งของพรฟ้าทำให้อธิศถึงกับส่ายหน้า เห็นเรียบร้อยๆ แบบนี้ แต่บทจะดื้อก็ดื้อไม่ฟังคำพูดเขาเหมือนกัน “ไปกับคุณอธิศเถอะจ้ะเบล” เสียงของชนิตาดังขึ้นจากด้านหลัง เพราะคิดว่าทั้งคู่ไปด้วยกันก็ไม่ได้เสียหายอะไร และเมื่อได้ยินแบบนั้นพรฟ้าก็รับคำทันที “ค่ะ”“อะไรกัน ผมพูดตั้งนานเบลก็ตอบไม่ไปท่าเดียว พอคุณตาพูดประโยคเดียว ยอมซะงั้น” อธิศถึงกับหัวเราะออกมา เพราะดูท่าแล้วคนที
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10พรหมจรรย์คั่นเวลา บทที่ 8
เมื่อคิดไปคิดมาก็ยังไม่ได้คำตอบพรฟ้าจึงเลิกคิด จากนั้นก็ก้าวขึ้นตึกเรียนไป ท่ามกลางสายตาของเพื่อนๆ ในคณะที่มองมายังเธออย่างสนอกสนใจว่าวันนี้ใครมาส่ง แต่พรฟ้าก็บ่ายเบี่ยงที่จะตอบขณะเรียนพรฟ้าได้ตัดเรื่องของอธิศออกไปจากความคิดชั่วคราว แต่บางครั้งเขาก็มีอิทธิพลจนทำให้เธอเสียสมาธิอยู่บ้าง กระทั่งได้เวลาเลิกเรียน เธอก็ลงมาจากตึกพร้อมกับเพื่อนๆ แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นว่าเวลานี้อธิศนั่งอยู่ใต้ตึก“คุณอธิศ!” พรฟ้าอุทานออกมาอย่างตกใจและแปลกใจ ก่อนจะมองไปยังอธิศที่เวลานี้ยังคงอยู่ในชุดสูทเต็มยศ ยิ่งสวมแว่นกันแดดสีเข้มรับรูปหน้าด้วยแล้วก็ยิ่งส่งให้เขาดูหล่อและสมาร์ท จนทำให้นักศึกษาผู้หญิงหลายคนหันไปมองแล้วมองอีก รวมถึงเพื่อนๆ ของเธอเองก็ดูจะตะลึงกับความหล่อของอธิศไม่น้อย“ใครอะ หล่อมาก” “คุณอธิศ สามีของคุณตา” พรฟ้าเป็นคนเฉลยให้รู้ว่าชายตรงหน้าคือใคร ทำเอาบรรดาสาวๆ อกหักกันไปเป็นแถว และเมื่อรู้ว่าชายหนุ่มมีภรรยาแล้วแบบนี้ทุกคนจึงแยกย้ายทันทีพรฟ้าสูดอากาศเข้าปอดลึกๆ เพราะไม่คิดจริงๆ ว่าจะได้เจอเขาหลังเลิกเรียนอีก จากนั้นก็ตรงเข้าไปหาอธิศด้วยใจที่เต้นแรง และเมื่อเขาเห็นเธอจึงถอดแว่นกันแดดที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10พรหมจรรย์คั่นเวลา บทที่ 9
เมื่อลงจากรถ พรฟ้าก็ถือเค้กไปเซอร์ไพรส์ชนิตาในห้องนั่งเล่น โดยมีอธิศเดินตามมาเช่นกัน เสียงร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์จากพรฟ้าและอธิศที่ดังขึ้นทำให้เจ้าของวันเกิดอย่าง ชนิตาหันไปมอง ก่อนจะส่งยิ้มให้คนทั้งคู่ เพราะไม่คิดว่าพวกเขาจะมาเซอร์ไพรส์อะไรแบบนี้“สุขสันต์วันเกิดครับคุณตา”“ขอบคุณค่ะคุณอธิศ”“สุขสันต์วันเกิดนะคะคุณตา ขอให้คุณตาของเบลมีความสุขมากๆ”“จ้ะ...ขอบใจมากนะเบล” ชนิตาแอบน้ำตาคลอนิดหน่อย งานวันเกิดเล็กๆ ถูกจัดขึ้นแต่ทว่ามันกลับอบอุ่น เพราะปกติทุกปีชนิตาไม่ได้จัดงานหรือรู้สึกตื่นเต้นกับวันเกิดของตัวเองสักเท่าไหร่นัก เมื่อเช้ามาเธอแค่ออกไปใส่บาตรกับโทรศัพท์หาแม่และพ่อ รวมถึงโอนเงินจำนวนหนึ่งไปทำบุญตามสถานที่ต่างๆ อย่างที่เคยทำเป็นประจำทุกปี แต่ที่ตื่นเต้นกว่าทุกปีหน่อยคงหนีไม่พ้นเรื่องที่รู้ว่าพรฟ้ากำลังมีใจให้อธิศนั่นเอง ยิ่งทั้งคู่มาเซอร์ไพรส์เธอด้วยกันแบบนี้ก็ยิ่งคิดไปไกล ของขวัญที่พรฟ้ามอบให้ชนิตาปีนี้เป็นเค้กที่เธอชอบ ในขณะที่อธิศมอบของขวัญชิ้นพิเศษให้เธอเช่นเดียวกัน “ขอบคุณสำหรับของขวัญนะคะคุณอธิศ”“ครับ” เสียงทุ้มของอธิศเอ่ยรับ แต่ก็รู้สึกละอายใจนิดๆ ที่เขาลืมวันเกิดขอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10พรหมจรรย์คั่นเวลา บทที่ 10
“สรุปในนี้มีคนที่หนูตาชอบบ้างไหม” น้ำเสียงของมยุราแฝงความไม่พอใจอยู่มาก นั่นเพราะเธอพยายามหว่านล้อม ชนิตาดีๆ แล้ว แต่ดูเหมือนลูกสะใภ้จะมองไม่เห็นความหวังดีนั้นของเธอแม้แต่น้อย “ไม่ค่ะ”“หนูตา!” มยุราตวาดใส่ชนิตาอย่างลืมตัว ก่อนจะรีบเก็บท่าที ในขณะที่ชนิตาก็พยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองเช่นกัน “ถ้าคุณอธิศต้องมีผู้หญิงอีกคนจริงๆ ตาขอเป็นคนเลือกได้ไหมคะ”“ได้สิจ๊ะ” ส่งยิ้มให้ชนิตาเสร็จมยุราก็เอ่ยรับปากอย่างไม่ลังเลทันที เพราะตอนนี้สิ่งเดียวที่ต้องการคือหลานคนแรก และต้องเกิดมาเป็นผู้ชายเท่านั้น เธอจึงแทบไม่สนใจความรู้สึกของ ชนิตาไปมากกว่ามรดกที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม ต่อให้หลานคนนั้นจะมีแม่เป็นใครขอแค่มีดีเอ็นเอของอธิศอยู่ครึ่งหนึ่ง เธอก็พอใจแล้ว“ขอบคุณค่ะคุณแม่”“แต่แม่ขอเร็วๆ นี้ด้วยนะ” เอ่ยจบมยุราก็ส่งยิ้มให้ชนิตาอีกครั้ง แต่กลับเป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้มีความอบอุ่นแฝงอยู่แม้แต่น้อย ชนิตารู้ว่าเวลานี้เธออาจไม่ใช่สะใภ้ที่มยุราต้องการอีกต่อไปแล้ว เหตุผลที่เธอต้องแต่งงานกับอธิศไม่ได้เกิดจากความรัก แต่แต่งเพราะต้องรักษาธุรกิจของครอบครัวเธอที่กำลังล้มละลายให้ฟื้นตัว แต่ทว่าหลังการแต่งงานที่ไม่ยินยอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
บทล่าสุด
พรหมจรรย์คั่นเวลา บทที่ 25 (end)
“ดีใจที่ทุกคนเอ็นดูลูกของเรานะคะ” “ก็แกน่ารักน่าชังขนาดนั้นนี่ครับจะไม่ให้ทุกคนเอ็นดูได้ยังไง” “คุณตาขอเป็นแม่ทูนหัวของแกด้วยนะคะ” “ครับ” เสียงทุ้มของอธิศเอ่ยรับก่อนจะจุมพิตหน้าผากมนของภรรยาที่เขารักสุดหัวใจอีกครั้ง ตลอดเวลาที่พรฟ้าพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลนั้น มยุราแวะมาเยี่ยมพร้อมกับเมนูบำรุงน้ำนม แม้จะไม่ได้คุยอะไรกับพรฟ้ามาก แต่ท่าทีที่อ่อนลงก็ทำให้บรรยากาศที่เคยอึมครึมค่อยๆ จางหาย และหลังจากนี้ความสัมพันธ์ที่เคยติดลบคงดีขึ้นตามลำดับเช่นกัน ก่อนออกจากโรงพยาบาลพรฟ้าได้รับช่อดอกไม้จากกอธิศ ซึ่งมันคือดอกไม้ที่มีลักษณะคล้ายกับช่อเหี่ยวๆ ของเธอช่อหนึ่ง ที่ตอนนี้พรฟ้าก็ยังคงเก็บมันไว้เป็นอย่างดี “ขอบคุณค่ะ” “ผมขอโทษที่พึ่งเอาดอกไม้มาให้” “ใครบอกล่ะคะ คุณอธิศเคยให้ดอกไม้สวยๆ แบบนี้กับเบลมาแล้ว” พรฟ้ายิ้มหวานออกมา เมื่อนึกถึงดอกไม้ช่อแรกช่อนั้น “แบบนั้นไม่เรียกว่าให้ เรียกว่าเบลไปเก็บมาต่างหาก”
พรหมจรรย์คั่นเวลา บทที่ 24
“ยินดีจากใจจริงอีกครั้งครับเพื่อน”“ขอบใจนายมากนพ”“เป็นฝั่งเป็นฝากับคนที่รัก สีหน้าของนายเต็มไปด้วยความสุขจริงๆ” นั่นเพราะนพกรยังจำสีหน้าของอธิศที่เกิดขึ้นตอนงานแต่งงานกับชนิตาได้ดี ว่ามันดูอึมครึมไม่ได้สดใสอย่างในตอนนี้“อื้อ”“เจ้าสาวนายก็สวย”“ใช่ไหม เบลสวย ยิ่งอยู่ในชุดเจ้าสาวแบบนี้ก็ยิ่งสวย” อธิศยิ้มกว้างเมื่อเอ่ยชมความสาวของภรรยา ยิ่งตอนนี้พรฟ้าท้องด้วยแล้วเธอก็ยิ่งสวยเปล่งปลั่ง“เบื่อคนอวยเมียว่ะ”“ก็เมียข้าสวยจริงๆ นี่หว่า”“เออๆ สวยก็สวย สรุปนายได้ลูกสาวลูกชาย บอกได้ยัง”“ยัง ไปลุ้นเอาวันที่เบลคลอดนู่น”“บอกหน่อยไม่ได้หรือไง จะได้ซื้อของรับขวัญถูก” นพกรเซ้าซี้ นั่นเพราะตอนนี้เขาไม่รู้จะซื้ออะไรรับขวัญหลานจริงๆ ยิ่งไม่รู้ว่าเป็นเพศอะไรก็ยิ่งมืดแปดด้าน“จ
พรหมจรรย์คั่นเวลา บทที่ 23
ชนิตาย้ายกลับไปอยู่ที่บ้าน และวางแผนให้พ่อและแม่ฟังว่าหลังจากนี้เธอจะใช้ชีวิตแบบไหน ซึ่งโกศลและศจีก็ต่างสนับสนุน เพราะมั่นใจว่านั่นคือความสุขของลูกสาวคนนี้ ส่วนเรื่องคู่ครองพวกเขาคงไม่เข้าไปก้าวก่ายอะไรอีก หาก ชนิตาจะครองตัวเป็นโสดก็คงสบายไปอีกแบบส่วนว่าที่คุณพ่อและคุณแม่ก็กำลังตระเตรียมห้องสำหรับเด็กอ่อน ที่เวลานี้รู้เพศแล้วว่าคือผู้ชาย แต่ทั้งคู่ยังคงเก็บเป็นความลับ เพื่อให้ทุกคนไปลุ้นเอาวันที่พรฟ้าคลอด ซึ่งจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้แล้ว“ซื้อพอแล้วมั้งคะคุณอธิศ”“พอแล้วเหรอ” ว่าที่คุณพ่อเอ่ยถามขึ้นเพราะคิดว่าสิ่งของจำเป็นที่เขาซื้อเตรียมไว้ให้ลูกชายคนแรกนั้นยังไม่มากพอ ขณะที่พรฟ้าได้แต่มองจำนวนสิ่งของในรถเข็นที่เยอะจนล้นออกมา“ค่ะ...ถ้าหมดค่อยซื้อเพิ่มก็ได้”“โอเค...พอก็พอครับ” อธิศยิ้มให้ก่อนจะพาพรฟ้าไปทานอาหาร ในขณะที่รถช้อปปิ้งชายหนุ่มส่งให้แม่บ้านเป็นคนจัดการต่อ แต่ระหว่างทางเดินไปร้านอาหารนั้นจู่ๆ เขาก็วกเข้าร้านเพชรที่อยู่ตรงทางผ่านแบบไม่มีปี่ไม่ขลุ่ย ก่อนจะจัดแจงบอกให้พนักงานขึ้น&ldq
พรหมจรรย์คั่นเวลา บทที่ 22
“ผมรอคำตอบอยู่” เมื่อมยุราไม่ตอบภาคก็เอ่ยถามซ้ำอีกครั้ง นั่นยิ่งทำให้มยุราอึกอักอย่างมีพิรุธ ก่อนจะยืนกระต่ายขาเดียวปฏิเสธ“เอ่อคือ...ไม่มีอะไรค่ะ”“คุณแม่เป็นคนแนะนำให้คุณตาหาผู้หญิงสักคนให้ผมครับพ่อ โดยพยายามกดดันเรื่องคุณปู่อยากอุ้มหลาน จนทำให้คุณตาไม่มีทางเลือก” หลังจากเงียบมานานอธิศก็ขอเอ่ยขึ้นบ้าง นั่นเพราะอยากให้ผู้เป็นแม่รู้ว่าทำแบบนี้มันไม่ถูกต้องแต่คำพูดของบุตรชายกลับยิ่งทำให้มยุราไม่พอใจ เพราะไม่คิดว่าอธิศจะกล้าหักหน้าเธอแบบนี้ ทั้งๆ ที่เงียบไปก็ได้“นี่คุณกล้าเอาเรื่องหลานไปกดดันหนูตาอย่างนั้นเหรอ คุณทำเกินไปแล้วนะคุณมยุรา” ภาคจ้องมองมาที่มยุราอย่างเอาเรื่อง เขาไม่พอใจที่มยุราทำอะไรเลยเถิดเช่นนี้“ฉันไม่ได้ทำอะไรเกินไปทั้งนั้น เพราะถ้าเรามีหลานก็จะเป็นเหลนของคุณทวด ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะเป็นของเหลนท่าน ฉันผิดตรงไหน” มยุราแย้งกลับ“ผิดที่คุณห่วงแค่มรดก โดยไม่ห่วงความรู้สึกของคนอื่น” คำพ
พรหมจรรย์คั่นเวลา บทที่ 21
เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่วางไว้ ชนิตาและอธิศจึงหย่ากันในวันรุ่งขึ้น และวันนั้นก็ยังเป็นวันที่อธิศกับพรฟ้าได้จดทะเบียนสมรส เป็นสามีและภรรยากันอย่างถูกต้องทั้งทางนิตินัยและพฤตินัยเช่นเดียวกัน โดยมีชนิตาเป็นสักขีพยานคนสำคัญ จากนั้นก็ปล่อยให้สามีภรรยาตามกฎหมายป้ายแดงได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน“อยากกินอะไรครับ”“ส้มตำค่ะ”“ไม่ได้ หมอบอกมะละกอจะทำให้ท้องอืด”“งั้นก็ก๋วยเตี๋ยวน้ำตก”“ก๋วยเตี๋ยวน้ำตกใส่เลือด ไม่ดีเหมือนกัน”“นั่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้ สงสัยเราสองคนต้องหิวไปทั้งวันแน่ๆ เลยลูก” พรฟ้าลูบท้องตัวเองไปมาแล้วเอ่ยกับเจ้าตัวเล็กที่โตวันโตคืนไปด้วย พอได้ยินแบบนั้นอธิศก็รีบออกตัวทันที“โอ๋ๆ อย่าพึ่งงอนพ่อนะครับ เอาเป็นว่าเราไปกินอาหารญี่ปุ่นกันดีกว่า วันก่อนเห็นเบลบ่นว่าอยากกิน”“จำได้ด้วยเหรอคะ” รอยยิ้มดีใจผุดขึ้นบนใบหน้าของ พรฟ้า นั่นเพราะไม่คิดว่าอธิศจะได้ยินตอนเธอบ่น“จำได้ครับ”“แต่อาหารญี่ปุ่นมีปลาดิบ เบล
พรหมจรรย์คั่นเวลา บทที่ 20
“เธอไม่ได้หักหลังฉัน แต่เธอคือคนที่กำลังจะให้อิสระกับฉันต่างหาก”“ค่ะ” พรฟ้าเอ่ยรับ ก่อนจะเข้าไปนั่งคุกเข่าและสวมกอด ชนิตาไว้ด้วยความรักที่มีให้ ในขณะที่ชนิตาก็ลูบศีรษะของเธออย่างเอ็นดูเช่นเดียวกันเมื่อคุยกับชนิตาเสร็จ พรฟ้าก็แอบออกจากบ้านเพื่อไปซื้ออุปกรณ์ตรวจครรภ์ที่ร้านขายยาทันที และเมื่อกลับเข้าบ้านมาก็จัดการตรวจครรภ์ตามวิธีที่ระบุไว้ข้างกล่องพรฟ้าหลับตาแน่นขณะนับเวลาถอยหลัง เธอยกมือขึ้นปิดตาตัวเองแล้วค่อยๆ เปิดออกดูผลด้วยหัวใจที่เต้นแรงและผลที่ได้คือ...รอยขีดแดงๆ จำนวน...สองขีด!โดยคนแรกที่พรฟ้าบอกข่าวดีเรื่องนี้ให้รู้คือ...ชนิตา“จริงใช่ไหมเบล เธอท้องแล้วจริงๆ ใช่ไหม”“เบลก็ไม่แน่ใจค่ะ เพราะพึ่งตรวจครั้งแรก”“ไม่ได้การแล้ว” เอ่ยเพียงเท่านั้นชนิตาก็รีบโทรศัพท์ไปบอกให้อธิสกลับมาที่บ้าน โดยบอกว่าเธอมีเรื่องด่วนเกี่ยวกับ พรฟ้าจะบอก ชายหนุ่มถามเท่า
พรหมจรรย์คั่นเวลา บทที่ 19
เพราะอยากกดดันให้ชนิตายอมบอกว่าส่งผู้หญิงคนไหนไปให้อธิศลูกชาย มยุราจึงตั้งใจเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ศจีมารดาของชนิตาฟัง นั่นทำให้เธอตกใจเป็นอย่างมากที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับลูกสาวของเธอ ไม่คิดว่าชีวิตครอบครัวหลังแต่งงานชนิตาต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้รวมถึงไม่พอใจมยุราเป็นอย่างมากที่เอาเรื่องลูกมากดดันชนิตา แถมยังเป็นตัวตั้งตัวตีที่จะส่งผู้หญิงไปให้อธิศอีก ต่อให้ชนิตาจะได้สิทธิ์เลือกก็เถอะ แต่นั่นมันคือความสุขอย่างนั้นเหรอ และที่สำคัญชนิตาไม่เคยเอาเรื่องนี้หรือเรื่องที่ขุ่นข้องหมองใจมาเล่าให้แม่อย่างเธอฟังเลยสักครั้ง“คุณแม่” ชนิตาอุทานออกมาเมื่อเห็นว่าผู้เป็นแม่มาหาที่บ้าน เพราะตั้งแต่เธอย้ายมาอยู่ที่นี่กับอธิศน้อยครั้งมากที่แม่จะแวะมา“ยุ่งอยู่หรือเปล่าตา”“ไม่ค่ะ”“สวัสดีค่ะคุณศจี” พรฟ้าที่นั่งอยู่กับชนิตามาตั้งแต่ต้น ยกมือไหว้ศจีอย่างนอบน้อม ซึ่งศจีก็รับไหว้พร้อมพินิจมองหน้า พรฟ้าที่เวลานี้โตเป็นสาวเต็มตัวแล้วนั่นเอง“สวัสดี
พรหมจรรย์คั่นเวลา บทที่ 18
“มีเด็กบางคนกำลังงอนฉันหรือเปล่า” เสียงของอธิศที่ได้ยินภายในห้อง ทำให้พรฟ้าที่นอนอยู่บนเตียงถึงกับสะดุ้ง ก่อนจะเด้งตัวขึ้นจากเตียงพร้อมกับมองตรงมายังชายหนุ่ม เพราะจำได้ว่าเธอนั้นล็อคประตูห้องแล้วแต่เขากลับเข้ามาได้ ซึ่งพอเห็นกุญแจในมืออธิศพรฟ้าก็ถึงบางอ้อ“เปล่าค่ะ”“อืม...หรือว่าต้องให้ฉันสอบสวนกันนะ” อธิศพุ่งตัวไปรวบพรฟ้าเข้ามากอดทันที ในขณะที่เธอก็ปัดป้องอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน“คุณอธิศ ปล่อยเบลนะ” ยื้อกันอยู่นานสุดท้ายพรฟ้าก็สงบลง“เป็นอะไร...หืม”“หึง” คำตอบของพรฟ้าทำให้คนฟังยิ้ม“หึงฉันเหรอ”“ค่ะ”“ฉันทำอะไรให้หึง”“ก็...”“หรือไปเห็นตอนฉันกับคุณตากอดกัน” พรฟ้าพยักหน้ารับว่าใช่ นั่นทำให้อธิศถึงกับโล่งอกที่รู้สาเหตุ เขาจะได้อธิบายให้เธอเข้าใจ“โธ่เด็ก
พรหมจรรย์คั่นเวลา บทที่ 17
เพราะยังไม่รู้ว่าเวลานี้ชนิตาได้ส่งผู้หญิงที่คิดว่าเหมาะให้แก่อธิศไปแล้ว และดูเหมือนชายหนุ่มจะพอใจไม่น้อย เพราะตั้งแต่คืนนั้นเธอก็มักจะเห็นว่าทั้งคู่ใช้เวลาอยู่ด้วยกันเสมอๆแต่คนที่ไม่รู้อย่างมยุรากับร้อนอกร้อนใจจนนั่งไม่ติดที่ เพราะเธอนั้นอยากจัดการเรื่องที่ยังค้างคาใจให้มันจบๆ เสียที จึงเข้ามาหาชนิตาที่บ้านอีกครั้ง“นี่ก็ผ่านไปเกือบเดือนแล้ว หนูตาหาผู้หญิงที่คิดว่าเหมาะสมกับอธิศได้หรือยังจ๊ะ”“เรียบร้อยแล้วค่ะ”“เรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่เมื่อไหร่” สีหน้าของมยุราบ่งบอกว่าตกใจ เพราะที่ผ่านมาเธอได้แต่รอแล้วก็รอ แทบไม่รู้รายละเอียดหรือสิ่งที่ชนิตาวางแผนไว้แม้แต่น้อย“หลังจากที่ตาคุยกับคุณแม่ได้ไม่นานค่ะ”“แล้วผู้หญิงคนนั้นหน้าตาเป็นยังไง”“สวยค่ะ”“เคยผ่านมือใครมาหรือเปล่า”“ไม่เคยค่ะ” ชนิตาตอบคำถามนั้นของแม่สามีอย่างมั่นใจ เพราะเธอรู้จักพ
