LOGINShare
Chapter 105
Last Updated:
2025-01-26 02:07:37
Related chapters
พยาบาทพิศวาส Chapter 106
Chapter 106“หลานคนไหนผึ้ง” หลานในความคิดของธัญญ์คือ ลูกสาวลูกพี่ลูกน้องที่มีอยู่สามคน แต่ก็คิดว่าไม่น่าใช่ เพราะหลานของเขาแต่ละคนอยู่ต่างประเทศ ไปเรียนบ้าง ไปมีครอบครัวบ้าง แล้วหลานคนไหน ธัญญ์นึกไม่ออก“หลานของเราไงคะ” วชิราภรณ์เชิดหน้าเล็กน้อย กระตุกยิ้มมองดูกัลป์ที่ตกอยู่ในอาการอึ้ง นางจึงเติมความอึ้งและตกใจให้ลูกชายมากขึ้น ราวกับตอกย้ำก็ว่าได้ “ลูกของขวัญกับไอ้ลูกชั่วของเราไง ขวัญท้องได้เดือนกว่าแล้ว” เป็นไปตามวชิราภรณ์ต้องการเห็น ยามนี้สีหน้าตกใจเคลือบบนใบหน้ากัลป์ ที่มาพร้อมกับความอึ้งชนิดที่เรียกว่า ร่างไม่ไหวติง แม้แต่เปลือกตายังไม่กระพริบ สมองอื้ออึงไปหมด แต่ในความช็อคกลับมีความดีใจวิ่งพล่านในอก ใบหน้ากัลป์ค่อยๆ ปรับเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม อีกคนที่ตกใจไม่แพ้กันคือธัญญ์ เขาปักใจไม่ชอบหน้าขวัญข้าวไปแล้ว และไม่รู้ว่าจะถอนออกได้หรือไม่ แต่เมื่อรู้ว่าคนที่ตนเองตั้งแง่มีสายเลือดแม็คควีน ตัณติยานนท์ อยู่ในตัว เป็นหลานคนแรกของเขา ความรู้สึกธัญญ์เริ่มลังเล อีกสามคนก็พลอยตกใจไม่แพ้กัน อีกทั้งยังมองเห็นความยุ่งเหยิงที่กำลังตามมาด้วย ธัญญ์ไม่ชอบแม่ของหลานใ
Last Updated : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 107
Chapter 107“มิ่งอายุเยอะแล้วนะ ขับรถไปไกลๆ คงไม่ไหว ให้กัลป์หรือไม่ก็สอนขับรถไปส่งดีไหม ผมไปด้วย ผมอยากเห็นคุณถึงจุดหมายอย่างปลอดภัย”“ไม่ต้อง ถ้าพี่มิ่งขับรถไม่ไหว ฉันหาคนขับรถเอง ไม่ต้องลำบากใคร” เวลาเด็ดเดี่ยวขึ้นมาก็ไม่มีใครรั้งไว้ได้ ธัญญ์ถึงกับถอนหายใจออกมาเบาๆ ขณะนั้นคชาเดินมาใกล้จักรภพ กระตุกแขนเสื้อเชิ้ตเบาๆ กระซิบบอกบางอย่าง“ผมมีข้อเสนอครับ ให้ต้นขับรถไปให้คุณแม่ดีไหมครับ ต้นขับรถทางไกลเก่งมาก แล้วไว้ใจได้ อีกอย่างถ้าคุณแม่ให้คนอื่นขับรถไป กล้วยไม้อาจไม่คุ้น น้องอาจอาการกำเริบได้นะครับ กล้วยไม้เจอต้นแล้วไม่มีอาการอะไร ผมว่าต้นคือคำตอบที่ดีที่สุด” เหตุผลของจักรภพถือว่าถูกต้อง วชิราภรณ์ลืมนึกถึงข้อนี้ไปเสียสนิท หากให้คนแปลกหน้ามาขับรถ พรรณพฤกษาอาจหวาดกลัว กรีดร้องเช่นเดิม “ผมให้ยืมต้นไว้ใช้งาน เผื่อคุณแม่ไปไหนมาไหน หรือพากล้วยไม้กับขวัญไปหาหมอ จะได้มีคนขับรถส่วนตัว”วชิราภรณ์ฉุกคิด มองหน้าคชาก่อนตอบ“ก็ได้...ดีกว่าให้ใครแถวนี้ไป” มิวายแว้งจิกกัดลูกชาย “ต้น ฉันเตรียมของไว้พร้อมแล้วนะ ลิ้นจี่กับน้อมช่วยกันขนขึ้นรถ ส่วนคนอื่นอย่าคิดขับรถตามมา ถ้าฉันรู้ล่ะก็ จะไม่ได้เห็นหน้าฉัน
Last Updated : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 108
Chapter 108“ทุกอย่างเลยหรือคะ” “ใช่ทุกอย่าง ป้าจะได้รู้ไงว่า ทำไมขวัญถึงหวาดกลัวและเป็นห่วงแม่ มันต้องมีที่มาที่ไปแน่นอน ถ้าป้ารู้เรื่องทั้งหมด ป้าจะได้หาทางป้องกันไงล่ะ” ตอนแรกแค่อยากรู้ว่าใครคือคนที่ทำให้ขวัญข้าวท้อง แต่พอได้ยินหลายประโยคและท่าทางของขวัญข้าว นางเชื่อเหลือเกินว่า ต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่นอน ขวัญข้าวเปิดปากเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวเอง เธอเล่าอย่างไม่ปิดบัง วชิราภรณ์ตกใจมากเมื่อรู้ว่าขวัญข้าวคือใคร มีความสัมพันธ์ใดกับชายใจชั่วที่ทำร้ายพรรณพฤกษา ทว่านางกลับไม่เกลียดชัง ไม่มีความพอใจ แต่เห็นใจมากกว่ากับความจริงต่อมา นั่นคือเรื่องกัลป์จับตัวขวัญข้าวมาแก้แค้น นางเกลียดการจองเวรจองกรรมต่อกันเป็นที่สุด เพราะเจอกับตัวเอง จึงไม่อยากให้ใครถูกกระทำทั้งร่างกายและจิตใจ ตอนนี้วชิราภรณ์รู้แล้วว่า เหตุใดขวัญข้าวจึงห่วงมารดามาก นางยังรู้ว่าทำไมพรรณพฤกษาถึงเปิดใจรับขวัญข้าวตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น เพราะขวัญข้าวเคยดูแลลูกสาวนางมาก่อนนี่เอง และแม้ว่าวชิราภรณ์ต้องการให้ขวัญข้าวบอกความจริงทั้งหมด แต่มีเรื่องหนึ่งที่ขวัญข้าวไม่คลายความจริงคือ เรื่องคชาปลอมตัวเป็นคนขับรถจักรภพ เธอคิดว่
Last Updated : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 109
Chapter 109 หลังจากสามพ่อลูกถูกจับกุม กระบวนการทางกฎหมายเริ่มต้นขึ้นทันที สารวัตรนพดลในฐานะเจ้าของคดีทำงานรวดเร็ว เพราะไม่มีคนหนุนหลังวิรงรองเข้าช่วยเลยสักคน จึงไม่มีใครเตะถ่วง เนื่องจากธัญญ์กับจักรพันธ์ บุรุษสูงวัยที่มีชื่อเสียงเป็นวงกว้าง เดินทางไปหาบุคคลเหล่านั้น พูดต่อรองเชิงข่มขู่ให้หยุดการช่วยเหลือครอบครัวคนทำผิดทุกช่องทาง หากช่วยแม้แต่นิดเดียว หลักฐานเกี่ยวกับความผิดทุกรูปแบบจะถูกเปิดเผยและดำเนินคดีต่อไป คนมีชนักปักหลังหรือจะกล้า อยู่เงียบๆ อย่างไร้เรื่องร้ายมาแผ้วพานดีที่สุด เพื่อนสนิทของวิรงรองเมื่อรู้ข่าว ต่างไม่มีใครให้ความช่วยเหลือ ถอยหนีและถอยห่างทุกคน แม้กระทั่งคนควรช่วยวิรงรองมากที่สุดยังเมินหน้าหนี คนนั้นคือบุปผา มารดาบังเกิดเกล้ากับไพบูลย์พ่อเลี้ยง คดีของวิรงรองเป็นคดีใหญ่ศาลไม่ให้ประกันตัว และเธอถูกนำตัวไปฝากขัง บุปผาและไพบูลย์มาเยี่ยมแค่ครั้งเดียว และฝากคำพูดที่ทำให้วิรงรองรู้สึกถึงความโดดเดี่ยว ถูกทอดทิ้ง “ฉันไม่นึกเลยว่าแกกับไอ้วิเศษจะรวมหัวกันทำชั่ว ทำเรื่องเลว ฉันดึงแกออกมาจากมันแล้ว แกยังกลับไปหามันอีก เงินที่ฉันมี ที่ฉันให้แ
Last Updated : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 110
Chapter 110วชิราภรณ์บทจะแข็งขึ้นมาก็น่ากลัวมาก ขนาดธัญญ์ยังสู้หน้าไม่ได้ ไปหาเมียรักถึงไร่ดุจตะวัน แต่เพียงแค่เขาเดินเข้าไปในบ้าน หวังจะได้กอดได้หอมเมีย ความคิดเขาถูกระงับทันที เมื่อภรรยานำน้ำมาสาดไล่ให้ออกไปจากบ้าน หากไม่ไปวชิราภรณ์จะหนีไปอยู่ที่อื่น แล้วจะไม่บอกด้วยว่า ไปอยู่ที่ใด“ผมไม่รู้เรื่องที่กัลป์ทำกับขวัญจริงๆ นะผึ้ง ผมรู้ก่อนหน้าผึ้งวันเดียวเอง ผมไม่ผิดนะ” ธัญญ์บอกภรรยาที่ชักสีหน้าบึ้งตึง“คุณน่ะรู้ว่ากัลป์มีอะไรกับขวัญนานแล้ว ไม่งั้นไม่สั่งให้ลุงมิ่งมาทำสายยูล็อคประตูหรอกจริงไหม” คนเป็นเมียพูดถูก ธัญญ์นิ่งไปทันที แต่ก็แก้ตัวจนได้“ผมไม่ได้รู้ลึกขนาดนั้น ผมเห็นว่าประตูเชื่อมมันเปิดได้ทางห้องกัลป์ ตอนนั้นก็กลัวว่าวิจะคิดมาก เลยทำแบบนั้น ถ้าผมรู้นะ ผมห้ามกัลป์แต่แรกแล้วเพราะรู้ว่าคุณเกลียดเรื่องการแก้แค้นมาก” ธัญญ์บอกลิ้นรัว หวังว่าเมียรักจะเข้าใจเหตุผลวชิราภรณ์ได้ฟังความเลวของวิรงรองอย่างละเอียดจากปากคชาขณะขับรถพาตนมาไร่ดุจตะวัน คำพูดที่ว่ารู้หน้าไม่รู้ใจผุดขึ้นมาในหัว คงไม่มีใครคิดว่าคนสวยทั้งรูปร่างและหน้าตาจะมีจิตใจโหดเหี้ยม เลวทรามต่ำช้า ไร้ซึ่งความเป็นคนเช่นนี้ ค้าอาว
Last Updated : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 111
Chapter 111“คุณกล้วยไม้กินผลไม้นะครับ วันนี้มีชมพู่ แคนตาลูป แล้วก็องุ่นแดง คุณกล้วยไม้จะกินอะไรดีครับ” หน้าที่หลักของคชาคือ พาพรรณพฤกษาออกมาเดินเล่น บางครั้งก็พามากินข้าวเที่ยงหรือเย็นตรงนี้ และทุกวันจะพาเธอไปเดินชมดอกไม้บ้าง เดินไปถึงจุดชมวิวบ้างแล้วนั่งเล่นอยู่ตรงนั้นสักพักค่อยพากลับบ้าน ส่งหน้าที่ต่อให้ลิ้นจี่ดูแลต่อไป“องุ่น” พรรณพฤกษาตอบ คชาจิ้มองุ่นด้วยส้อมอันเล็กก่อนป้อนให้เธอ“อร่อยไหมครับ” เขาถามคนกำลังเคี้ยวผลไม้“อร่อย” เธอตอบ ใช้มือหยิบผลองุ่น จ่อตรงปากคชา “ต้นกิน ต้นกิน”คชาอ้าปากรับองุ่นที่อร่อยที่สุดในโลกด้วยรอยยิ้ม ทั้งสองผลัดกันป้อนผลไม้ในจาน คชาชวนพรรณพฤกษาคุยเพื่อให้เธอผ่อนคลาย หลังจากกินผลไม้เสร็จ คชาพาพรรณพฤกษาไปเดินเล่น จุดที่เขาพาคนป่วยไปนั้นคือแปลงดอกไม้ที่อยู่ไม่ห่างนัก“ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ คุณกล้วยไม้ดีขึ้นมากเลยนะคะ” ลิ้นจี่วางถาดของว่างลงบนโต๊ะ เอ่ยบอกวชิราภรณ์ที่นั่งรับลมอยู่บริเวณหน้าบ้าน มองเห็นลูกสาวในระยะสายตา “ยิ้มเก่งขึ้น พูดตอบโต้ดีขึ้น ไว้ใจคนมากขึ้นด้วยค่ะ โดยเฉพาะกับพี่ต้น ถ้าไม่ได้พี่ต้นช่วย เราคงแย่นะคะ เพราะพี่ขวัญก็ไหวบ้างไม่ไหวบ้าง”“ใช่ ต
Last Updated : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 112
Chapter 112“เมนูนี้ก็น่ากินนะ ทำเผื่อหม้อใหญ่ๆ เลยจะได้กินทั้งบ้าน เดี๋ยวฉันโอนเงินให้สองหมื่นนะ ซื้อให้เต็มที่ ซื้อผลไม้มาเยอะหน่อยนะ”วชิราภรณ์บอกบัวริน ค่าใช้จ่ายภายในบ้าน วชิราภรณ์ให้บัวรินดูแล โดยนางจะโอนเงินเข้าบัญชีบัวรินเพื่อไว้ใช้จ่ายซื้อของสดของแห้งในตลาด และมีอีกส่วนหนึ่งที่ให้ใช้ส่วนตัว ซึ่งจำนวนเงินนั้นมากจนบัวรินไม่กล้ารับไว้ ทว่าก็ขัดคนให้ไม่ได้ “คุณผึ้งคะ เรื่องกัลป์น่ะค่ะ” บัวรินพยายามพูดเรื่องนี้หลายครั้ง ทว่าวชิราภรณ์ไม่เคยรับฟัง “เรื่องมันก็ผ่านมาสองเดือนแล้วนะคะ ฉันคิดว่า...” “ปล่อยไว้อีกสักพักค่ะ ให้กระอักมากกว่านี้ซะหน่อย ค่อยคิดอีกทีว่าจะเอาไงต่อ”วชิราภรณ์ใจแข็งมาก มากจนน่ากลัว ขนาดกับลูกชายตัวเองยังแข็งขนาดนี้ บัวรินอดกังวลไม่ได้ว่า หากวันที่ตนกับลูกทั้งสองคนพร้อมบอกความจริงว่า ต้นคือใคร วชิราภรณ์จะให้อภัยหรือจะดำเนินการอย่างไร เดาใจได้ยากเหลือเกิน บัวรินยิ้มบาง ก่อนลุกเดินเข้าไปในบ้าน เพื่อเตรียมตัวไปตลาด โดยคนที่พานางไปคือ คชา บ้านหลังใหญ่ริมหน้าผา อาณาจักรย่อมๆ ของคนมีเงิน ที่มักซื้อไว้เพื่อพักผ่อน หรือบางหลังย้ายมาอยู่
Last Updated : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 113
Chapter 113“แกนี่ความคิดเยอะจังไอ้คุณกัลป์ แต่เรื่องที่คิดเป็นไปได้ยากมาก ปลอมตัวเป็นคนส่งของก็ใช่ว่าจะเจอขวัญ มึงอย่าลืมสิว่าขวัญแพ้ท้องหนัก วันๆ อยู่แต่ในห้อง วันไหนอาการดีถึงช่วยดูกล้วยไม้ ซึ่งก็น้อยวันมาก เป็นอย่างนี้แล้วมึงเจอขวัญได้ยังไง จะทรมานคนแพ้ท้องด้วยการให้ต้นบอกว่า ให้ขวัญออกมานั่งรอมึงหน้าบ้านเหรอ ที่สำคัญมากๆ คือ ขวัญยอมเจอหน้ามึงหรือเปล่า ขนาดโทรคุยกันผ่านมือถือไอ้ต้น ขวัญยังไม่คุยกับมึงเลย เพราะเชื่อฟังคำสั่งคุณแม่” อดิสรขัดอย่างมีเหตุผล “ส่วนเรื่องปลอมเป็นลูกค้าไปพักที่รีสอร์ท ความคิดนี้ดี แต่ทำยากเพราะก็รู้กันอยู่ว่า มีลูกค้าจองตลอดยาวไปจนถึงเดือนโน้น ไม่มีว่างให้มึงทำตามแผน”อดิสรพูดอีกก็ถูกอีก นอกเหนือวชิราภรณ์กีดกันไม่ให้กัลป์พบหน้าขวัญข้าว ตัวคนที่กัลป์ต้องการพบ ทำตามคำสั่งวชิราภรณ์อย่างเคร่งครัด กัลป์เคยใช้วิธีโทรหาคชาหรือต้น เพื่อให้คชานำมือถือไปให้ขวัญข้าว กัลป์จะได้คุยกับสาวเจ้าที่เฝ้าคิดถึง ทว่าเธอปฏิเสธให้เหตุผลว่า ต้องทำตามคำสั่งวชิราภรณ์ ห้ามติดต่อหรือพบหน้ากัลป์จนกว่าวชิราภรณ์จะอนุญาต กัลป์ได้ยินแล้วแทบแดดิ้น“เฮ้อ...ไม่มีทางเลยหรือไงวะ กลุ้มโว้ย” คนค
Last Updated : 2025-01-26
Latest chapter
พยาบาทพิศวาส Chapter 137
Chapter 137 กัลป์ประคองร่างอุ้ยอ้ายของภรรยาออกจากห้องน้ำ เขาพาขวัญข้าวมานั่งบนโซฟาปลายเตียง หยิบยาดมขึ้นมาให้เธอสูดดม จากนั้นก็ลุกเดินไปหยิบผ้าเย็นในตู้เย็นมาหนึ่งผืน นำมาเช็ดหน้าเช็ดลำคอและแขนให้เธอ “มาแพ้ท้องอะไรตอนนี้นะ จะคลอดอยู่ไม่กี่วันแล้ว” กัลป์ไม่เหนื่อยที่ต้องดูแลขวัญข้าว เขาเป็นห่วงเธอมากกว่า “ขวัญจะนอนพักก่อนไหม ถึงเวลากินข้าวเย็นพี่จะขึ้นมาปลุก” “ไม่เป็นไรค่ะ ขวัญไหวค่ะ” พูดไปสูดยาดมไป “พี่ว่าเรามีลูกกันแค่สองคนก็พอ ขวัญแพ้ท้องหนักมากทั้งสองท้องเลย พี่สงสาร”หลังจากคลอดลูกชายคนแรกนามว่ากรกันต์หรือน้องกรณ์ได้หนึ่งปีกว่า กัลป์กับขวัญข้าวมีลูกอีกคน ซึ่งท้องนี้เป็นลูกสาว ขวัญข้าวมีอาการแพ้ท้องเช่นเดิม อาเจียน เวียนศีรษะ หน้ามืด อ่อนเพลียง่าย แต่ไม่เหม็นหน้าสามีเหมือนท้องแรก กัลป์จึงดูแลขวัญข้าวได้เต็มที่ ดูแลมากกว่างานในบริษัทที่ให้อดิสรรับหน้าที่ผู้ช่วยรองประธานทำงานแทนอย่างที่รู้กันว่า ครรภ์แรกกัลป์ไม่ได้ทำหน้าที่สามีสักเท่าไหร่ มาท้องนี้เขาทุ่มเต็มที่ ทำหน้าที่พ่อและหน้าที่สามีไปพร้อมกัน ซึ่งทำได้ดีมากแม้ว่าจะเหนื่อยมากก็ตาม
พยาบาทพิศวาส Chapter 136
Chapter 136พิมประภาจากไปนานหกเดือนแล้ว ทว่าจิตราวดียังทำใจยอมรับกับการจากไปของลูกสาวไม่ได้ แต่ก็ดีขึ้นบ้างในบางครั้ง เจษฏาต้องจ้างพยาบาลมาดูแลมารดาอย่างใกล้ชิด เพราะเกรงว่าจะคิดสั้นตา โดยมีสกลคอยช่วยดูแลภรรยาอีกคน“เรื่องบางเรื่องต้องให้เจอกับตัวถึงเข้าใจและสำนึก และบางครั้งว่าคนๆ หนึ่งจะรู้ตัวก็สายไปแล้ว” วชิราภรณ์พูดอย่างคนอาบน้ำร้อนมาก่อน “พอดีป้าได้โสมมากจากเกาหลี ป้าฝากไปให้คุณพ่อกับคุณแม่ด้วยนะ”“ขอบคุณครับคุณป้า” คนรุ่นลูกยกมือไหว้ “ส่วนนี้เช็คครับคุณลุง”เจษฎาส่งเช็คที่ระบุจำนวนเงินสิบล้านส่งให้ธัญญ์ที่ยื่นมือมารับไว้ ก่อนธัญญ์ส่งคืนให้เจษฏา“ลุงยังไม่รีบใช้เงิน เจตต์เอาไปหมุนก่อนก็ได้ ตอนนี้ขยายตลาดไปจีนกับสิงคโปร์ไม่ใช่เหรอ ต้องใช้เงินเยอะ ขยายกิจการต้องมีเงินสำรอง” ธัญญ์พูดอย่างเข้าใจวงจรธุรกิจ“ผมพอมีครับ คุณพ่อบอกว่า ความซื่อสัตย์และการตรงต่อเวลาเป็นเรื่องสำคัญครับ รับปากใครไว้ก็ต้องทำให้ได้ครับ”“ลุงรับไว้แล้วไง และให้เจตต์เอาไปหมุนต่อ ถือว่าเจตต์ไม่ผิดคำพูดนะ” ธัญญ์มีข้อโต้แย้ง “รับไปเถอะ ลุงอยากช่วยเจตต์จริงๆ เจตต์จำเป็นต้องใช้เงินก้อนนี้มากกว่าลุง เราสองคนช่วยเหลือกั
พยาบาทพิศวาส Chapter 135
Chapter 135 “พี่กัลป์อยากทำอะไรก็ทำสิคะ หมอไม่ได้ห้าม” กัลป์ละห่างลำคอระหง มือหยุดเคลื่อนไหว เงยหน้ามองคนพูด “ทำได้เหรอ ทำได้แน่นะ” เขาถามย้ำ รอลุ้นคำตอบ “ได้ค่ะ แต่อย่ารุนแรงนะคะ เดี๋ยวลูกตกใจ” ขวัญข้าวตอบ มองใบหน้าคมหล่อที่เวลานี้อาบด้วยรอยยิ้ม แต่แล้วรอยยิ้มพลันหุบลง เขาจูบหน้าผากเธอเบาๆ “พี่ว่า พี่อดเปรี้ยวไว้กินหวานดีกว่า ตั้งแต่ขวัญรู้ว่าท้องก็แพ้ไม่หยุด หน้ามืดเวียนหัวก็บ่อย แล้วท้องก็ใหญ่มากด้วย พี่ไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาด พี่ทนได้ ขอแค่พี่ได้กอด ได้หอมและได้จูบขวัญก็พอ” แม้ใจกัลป์อยากทำตามอารมณ์มากแค่ไหน ทว่าเขาคำนึงถึงความปลอดภัยของลูกเมียเป็นอันดับแรก แค่ได้ทำตามที่กล่าวไป กัลป์ก็พอใจแล้ว ขวัญข้าวยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้า หอมแก้มเขาฟอดใหญ่ “พี่กัลป์น่ารักที่สุดเลย” “แน่นอนอยู่แล้ว และน่ารักกับขวัญคนเดียว” เขาพูดจริงจากใจ จูบปากเธอหนักๆ ซ้ำๆ หลายครั้ง “รักที่สุดในโลกด้วย” “ขวัญก็รักพี่กัลป์ค่ะ เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะคะ” “ครับ เรามาเริ่มต้นกันใหม่ พี่สัญญาว่าจะไม่ทำให้ขวัญเสียใจและร้องไ
พยาบาทพิศวาส Chapter 134
Chapter 134“ใช่ คงไม่เหงาแล้ว เราคงปวดหัวกับหลานจอมซนของเราน่าดูนะ” ธัญญ์พูดประโยคนี้วชิราภรณ์ก็รู้ว่า สามีตัดสินใจเช่นไร“แน่นอนค่ะ กัลป์ตอนเด็กๆ ซนหยอกซะเมื่อไหร่ เล่นเอาผึ้งหัวหมุนเลย หลานคนแรกของเราก็คงซนไม่ต่างกับพ่อ” ใบหน้าวชิราภรณ์อิ่มด้วยรอยยิ้ม“เรากลับบ้านกันเถอะ ให้กล้วยไม้อยู่ดูแลช้างต่อ” ธัญญ์เอ่ยบอกภรรยา ก่อนทั้งคู่จะเดินเคียงคู่กันกลับไปบ้านหลังใหญ่ ความคิดธัญญ์ตอนนี้เปลี่ยนไป เห็นทีเขาต้องปรับเปลี่ยนอะไรบางอย่างเสียแล้ว กัลป์ก้าวเท้าเร็วๆ มายังบ้านหลังเล็ก เมื่อรู้จากพรรณพฤกษาว่า ขวัญข้าวเวียนหัวหนักมาก และเป็นลมไปเมื่อครู่ใหญ่ กัลป์ที่กำลังเดินทางกลับบ้านพอดีเมื่อมาถึงก็รีบมาบ้านหลังนี้ทันที กัลป์ร้อนใจมาก กลัวว่าเมียรักจะเป็นหนัก “แม่บัวครับ ขวัญเป็นไงบ้างครับ” กัลป์ถามบัวริน “ตั้งแต่เป็นลมไปเมื่อชั่วโมงก่อนก็ยังไม่ได้สติเลย ดีนะที่ตอนเป็นลมอยู่ในห้องน่ะ ไม่งั้นคงต้องให้นอนในห้องรับแขก” “ผมขึ้นไปดูขวัญก่อนนะครับ” ตอนนี้ขวัญข้าวหมดสติอยู่ เธอคงไม่เห็นหน้ากัลป์ จึงเป็นโอกาสดีที่เขาจะได้ชิดใกล้สาวอันเป็นที่รัก พูดจบก็เดิน
พยาบาทพิศวาส Chapter 133
Chapter 133 พรรณพฤกษามองใบหน้าคชา ชายหนุ่มที่พรากความสาว ความสดใสของตนไปเมื่อสองปีกว่าด้วยสายตาอ่อนโยน ไม่มีความโกรธแค้นสักนิดเดียว ตอนนี้จิตใจเธอผ่องใสมาก ปรับชีวิตให้เป็นปกติ ไปเที่ยว ไปกินข้าว ไปดูหนังทำกิจกรรมหลายอย่างกับครอบครัวและเพื่อน เธอจำคำพูดก่อนเขาหมดสติในป่าได้ดี ราวกับว่ามันกลืนเข้าไปในความรู้สึก ไหลวนอยู่เช่นนั้น “ผมรักคุณ ผมขอโทษ”สองประโยคนี้แม้น้ำเสียงคชาจะเบาและขาดห้วง ทว่าพรรณพฤกษาได้ยินชัดเจน เธอเชื่อคำพูดคชา เชื่อว่ามาจากหัวใจที่แท้จริง ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่เสี่ยงตายช่วยชีวิตตน เธอยังรู้ต่ออีกว่า คชาปลอมตัวเป็นต้นเข้ามาดูแลเธอ เพื่อชดเชยความผิดที่กระทำไว้ แม้พรรณพฤกษาจำเหตุการณ์ช่วงสติหลุดไม่ได้ แต่เธอก็เชื่อว่า คชาสำนึกผิดโดยแท้จริง และนับจากวันนั้นพรรณพฤกษาดูช่วยดูแลคชาทุกวัน วันหนึ่งนานกว่าสามชั่วโมง ช่วงแรกธัญญ์ไม่เห็นด้วยกับการกระทำของบุตรสาว เพราะอย่างไรเสียคชาก็เป็นคนชั่ว คนไม่ดีที่ไม่น่าเข้าใกล้ อีกทั้งยังเป็นคนข่มเหงพรรณพฤกษา จึงไม่มีความจำเป็นต้องเอาใจใส่ดูแล แค่ให้อยู่บ้านหลังเล็กก็เพียงพอและถือว่าเมตตามากแล้ว“คุณพ่อขา กล้วยไม้เ
พยาบาทพิศวาส Chapter 132
Chapter 132อาหารเย็นมื้อนี้พิเศษอีกแล้ว ขวัญข้าวมองปลานิลสามรสและผัดผักคะน้าน้ำมันหอย มีข้าวสวยร้อนๆ อีกหนึ่งจานแล้วน้ำลายสอ เธอรู้ดีว่าอาหารสองอย่างนี้ใครเป็นคนทำ ทว่าคนทำกลับนำมาให้ตนและอยู่ร่วมลุ้นไม่ได้ ผัดผักน้ำมันหอยใส่กุ้งสด แม้ว่าผักจะสุกมากไปหน่อยแต่หน้าตาก็น่ากิน ส่วนปลานนิลสามรส เธอไม่คิดว่ากัลป์จะทอดปลาได้สวย หนังปลาคลุมเนื้อปลาสวยงาม ไม่เละ “กัลป์ตั้งใจทำเลยนะ ขวัญชิมเลย มันลุ้นอยู่” อดิสรที่ยกสำรับอาหารมาให้คนท้องเจ็ดเดือนรีบพูด ในมือถือโทรศัพท์เครื่องจิ๋วราคาไม่จิ๋ว เปิดเป็นวีดิโอคอลให้กัลป์ได้ยินและได้เห็นภาพขวัญข้าวกินอาหาร คนลุ้นไม่ได้มีแค่สองคน จักรภพกับนพดลก็พลอยลุ้นตามไปด้วย ขวัญข้าวตักเนื้อปลาสามรสขึ้นชิม ก่อนตักอีกครั้งเพื่อกินกับข้าว ยังไม่มีคำตอบของคนที่นั่งลุ้น เพราะเธอกินข้าวกับผัดผักคะน้าอีกหนึ่งคำ “เป็นไงวะ ขวัญว่าไงบ้าง” กัลป์ส่งเสียงถามผ่านวีดิโอคอล “ขวัญกำลังกินอยู่ ยังไม่ตอบเลย” อดิสรพลิกมือถือให้กัลป์เห็นขวัญข้าวกินข้าว แต่ก็รีบหมุนกลับมาตามเดิมเพราะเกรงว่าคนท้องจะเห็นหน้ากัลป์ อาการเหม็นขี้หน้ากัลป์อาจ
พยาบาทพิศวาส Chapter 131
Chapter 131 “อยากไปอยู่กับขวัญก็บอกมาเถอะ ไม่ต้องอ้างโน่นอ้างนี่หรอก”คนรู้ทันคือวชิราภรณ์ที่เวลานี้ไม่ลงโทษใดใดลูกชาย เพราะขวัญข้าวกำลังลงโทษกัลป์ เป็นการลงโทษที่หนักกว่าด้วย เห็นหน้าก็ไม่ได้ เข้าใกล้ยิ่งไม่ได้ เห็นหน้าทีไรวิ่งไปอาเจียนทุกครั้ง กรรมไม่แบของกัลป์ที่แท้ทรู “รายนั้นน่ะสมควรเป็นหมาเหงาหมาหงอย เป็นหมาอกแตกตายได้ยิ่งดี จะได้รู้สึกนึกบ้าง” คนพูดยังมีอารมณ์โกรธไม่หาย “แต่แค่นี้ก็มากแล้วนะคะ ทรมานใจและกายด้วย ทำอะไรก็ไม่ได้นอกจากแอบดู คอยมองอยู่ห่างๆ แต่เข้าใกล้ไม่ได้ และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ขวัญจะหายแพ้หน้าพี่กัลป์ พูดถึงก็สงสารนะคะ” พรรณพฤกษาเห็นใจพี่ชายมาก แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับขวัญข้าวคนเดียว่า จะหายเหม็นหน้ากัลป์เมื่อไหร่ “เหม็นขี้หน้าไปจนกว่าจะคลอดแหละดี จะได้เข็ดหลาบไม่ทำอย่างนี้อีก” คนเป็นแม่ยังไม่หายเคืองบุตรชาย แต่ก็ยอมรับว่าอีกใจก็เห็นใจและสงสารตามประสาแม่ “ไปหาขวัญกับพี่ช้างดีกว่าค่ะคุณพ่อ คุณแม่ กล้วยไม้ให้พี่มะนาวทำมะม่วงน้ำปลาหวานไปให้ขวัญด้วยค่ะ” สองสามีพยักหน้า ก่อนทั้งสามจ
พยาบาทพิศวาส Chapter 130
Chapter 130ตั้งแต่พรรณพฤกษากลับมาเป็นคนเดิม และได้รับรู้เรื่องเหลือเชื่อหลายอย่าง โดยเฉพาะเรื่องวิรงรอง คนรักของพี่ชาย สาวแสนดีซุกซ่อนความร้ายกาจไว้มากมาย รวมถึงเป็นคนจ้างวานคชาข่มเหงตน ที่แท้จริงแล้วเธอไม่ได้ถูกรุมโทรมดังเช่นเข้าใจ คชาจัดฉากว่าเธอโดนกระทำเช่นนั้น พรรณพฤกษาโดนคชาข่มขืนคนเดียว ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งเดือนก่อน หลังจากทั้งหมดพากันออกจากสวนลุงเฉิ่ม กัลป์ขับรถพาคชาไปส่งโรงพยาบาลเป็นอันดับแรก เนื่องจากคชาเสียเลือดมาก หายใจรวยริน แม้คชาเป็นคนทำร้ายน้องสาวตน ทว่าก็เป็นคนช่วยชีวิตพรรณพฤกษาจากชายใจชั่ว อีกทั้งเขาต้องการให้คชารับโทษจากทุกเรื่องที่ก่อไว้ การช่วยชีวิตคชาจึงเป็นเรื่องถูกต้อง คืนนั้นพูดได้ว่าเป็นวันอันเลวร้ายของบัวริน ขวัญข้าวถูกเข็นออกจากห้องผ่าตัดหลังจากแพทย์นำกระสุนออกจากตัวได้สำเร็จ การถูกยิงไม่ส่งผลกระทบต่อลูกในครรภ์ คล้อยหลังขวัญข้าวถูกพาเข้าไปในห้องดูอาการเพียงแค่ห้านาที บัวรินก็ต้องตกใจเมื่อรู้ว่า คชาถูกยิงและถูกนำตัวเข้าห้องผ่าตัดด่วน อาการคชาค่อนข้างหนัก เสียเลือดมากและหมดสติ แพทย์ใช้เวลาผ่าตัดนานร่วมสี่ชั่วโมง กว่าจะเสร็จเรียบร้อย
พยาบาทพิศวาส Chapter 129
Chapter 129 “กรี๊ด” ความตกใจเสียงปืน พรรณพฤกษากรีดร้อง ภาพความทรงจำตอนถูกจับตัวไปย้อนเข้ามาในหัว ราวกับว่าปลุกความทรงจำที่ถูกบางอย่างกดทับไว้ ความหวาดกลัวแน่นจิตใจ สายตาตื่นตระหนก คิดว่าตนเองถูกจับตัวไปที่ไหนสักแห่ง มือที่ห้อยอยู่จิกลงไปขาของคนที่แบกตนไว้ ทว่าเดชใส่กางเกงค่อนข้างหนา เขาจึงไม่เจ็บเท่าไหร่นัก เธอจึงเปลี่ยนมาทุบขาและลำตัวเดชแทน “ปล่อยนะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ปล่อยนะ” “แม่งเอ๊ย!” เดชสบถจากความเจ็บปนรำคาญ ในใจคิดว่าหากพาพรรณพฤกษาไปด้วยอาจเป็นตัวถ่วง การหลบหนีล่าช้า ไปตัวเดียวแม้ไม่มีตัวประกันน่าคล่องตัวกว่า เดชจึงโยนร่างตัวถ่วงลงไปบนพื้น ดีที่ว่าพื้นตรงนั้นไม่มีหิน เป็นเพียงพื้นดินเปียกชื้น เธอเจ็บแต่ไม่มาก คลำบั้นท้ายไปมา “คุณกล้วยไม้มาหาผม” คชาบอกพรรณพฤกษาที่เงยหน้ามองเจ้าของเสียง แสงไฟจากไฟฉายทำให้เธอมองเห็นหน้าคชา ทว่ากลับจำไม่ได้ว่าคือใคร แต่น่าแปลกใจที่เธอเชื่อใจชายคนนี้มากกว่าเดช พรรณพฤกษาจึงลุกขึ้นยืน ก้าวเท้าไปหาคชา “คุณกล้วยไม้ระวังครับ” เสียงคชาดังลั่น เมื่อเห็นเดชเล็งปืนมายังร่างสาว เขาก้าวเท้าวิ่งสุดชีวิต กอดพรรณพฤกษ
