เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 112
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-26 02:08:18
บทที่เกี่ยวข้อง
พยาบาทพิศวาส Chapter 113
Chapter 113“แกนี่ความคิดเยอะจังไอ้คุณกัลป์ แต่เรื่องที่คิดเป็นไปได้ยากมาก ปลอมตัวเป็นคนส่งของก็ใช่ว่าจะเจอขวัญ มึงอย่าลืมสิว่าขวัญแพ้ท้องหนัก วันๆ อยู่แต่ในห้อง วันไหนอาการดีถึงช่วยดูกล้วยไม้ ซึ่งก็น้อยวันมาก เป็นอย่างนี้แล้วมึงเจอขวัญได้ยังไง จะทรมานคนแพ้ท้องด้วยการให้ต้นบอกว่า ให้ขวัญออกมานั่งรอมึงหน้าบ้านเหรอ ที่สำคัญมากๆ คือ ขวัญยอมเจอหน้ามึงหรือเปล่า ขนาดโทรคุยกันผ่านมือถือไอ้ต้น ขวัญยังไม่คุยกับมึงเลย เพราะเชื่อฟังคำสั่งคุณแม่” อดิสรขัดอย่างมีเหตุผล “ส่วนเรื่องปลอมเป็นลูกค้าไปพักที่รีสอร์ท ความคิดนี้ดี แต่ทำยากเพราะก็รู้กันอยู่ว่า มีลูกค้าจองตลอดยาวไปจนถึงเดือนโน้น ไม่มีว่างให้มึงทำตามแผน”อดิสรพูดอีกก็ถูกอีก นอกเหนือวชิราภรณ์กีดกันไม่ให้กัลป์พบหน้าขวัญข้าว ตัวคนที่กัลป์ต้องการพบ ทำตามคำสั่งวชิราภรณ์อย่างเคร่งครัด กัลป์เคยใช้วิธีโทรหาคชาหรือต้น เพื่อให้คชานำมือถือไปให้ขวัญข้าว กัลป์จะได้คุยกับสาวเจ้าที่เฝ้าคิดถึง ทว่าเธอปฏิเสธให้เหตุผลว่า ต้องทำตามคำสั่งวชิราภรณ์ ห้ามติดต่อหรือพบหน้ากัลป์จนกว่าวชิราภรณ์จะอนุญาต กัลป์ได้ยินแล้วแทบแดดิ้น“เฮ้อ...ไม่มีทางเลยหรือไงวะ กลุ้มโว้ย” คนค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 114
Chapter 114“แถวนี้มีอะไรให้มันมาทำธุระวะ ข้ออ้างมาจีบเมียกูหรือเปล่า ถ้าใช่กูสอยมันร่วงแน่” คนขี้หึงคิดในทางดีไม่ได้เลย ใจเดือนระอุ แทนที่จะอารมณ์ดีได้เห็นหน้าเมีย กลับต้องอารมณ์ขุ่นสุดๆ ยิ่งเห็นขวัญข้าวยิ้มให้หมอหนึ่งก็ยิ่งหึงหนักขึ้น “ทนไม่ไหวแล้วโว้ย”“มึงจะไปไหนไอ้กัลป์” อดิสรรีบถาม เมื่อเห็นกัลป์วางกล้องส่องทางไกลลงบนโต๊ะ กำลังลุกขึ้นยืน“ไปอัดหน้าไอ้หมอหนึ่งน่ะสิ มึงไม่เห็นเหรอว่ามันจีบขวัญอยู่” คนหึงตอบ อดิสรรีบกดหัวไหล่ให้เพื่อนนั่งลงตามเดิม“มึงจะบ้าหรือไง ถ้ามึงไปล่ะก็ เกมยาวเลยนะมึง”“ก็กูทนไม่ไหว มึงไม่เห็นหรือว่ามันจีบขวัญอยู่”“หึงจนเพี้ยนหนักนะมึง” อดิสรตอกใส่หน้าเพื่อน “มึงอยู่ฝั่งนี้ มองเห็นผ่านกล้องส่องทางไกล มึงหูทิพย์หรือไงถึงรู้ว่าหมอหนึ่งจีบขวัญ”“แล้วมึงรู้ได้ไงล่ะว่า ไอ้หมอนั่นไม่ได้จีบขวัญ” น้ำเสียงกัลป์ชวนหาเรื่องเต็มที่ แต่อดิสรไม่ถือสา เพราะเข้าใจอารมณ์เพื่อน“มึงต้องมีสตินะไอ้กัลป์ ไม่ใช่เห็นผู้ชายคุยกับขวัญก็คิดว่ามาจีบขวัญ แล้วที่มึงพูดว่าแถวนี้มีอะไรให้มาทำธุระ กูบอกเลยว่าหลายที่ มึงอย่าลืมสิว่าก่อนมาถึงไร่มึงเป็นไร่ดอกไม้ มีรีสอร์ท มีร้านอาหารดังๆ เขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 115
Chapter 115ไม่ใช่ว่าขวัญข้าวไม่คิด เธอคิดมาตลอด ใจหนึ่งอยากเปิดเผยความจริง แต่อีกใจก็กลัวผลตามมา คชาต้องเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมในความผิดที่ก่อไว้กับพรรณพฤกษา ตามผู้ว่าจ้างที่จะถูกพิพากษาในไม่ช้านี้“อีกอย่างอาการพี่กล้วยไม้ก็ดีขึ้นมากแล้ว ขวัญกลัวอย่างหนึ่งว่า ถ้าพี่กล้วยไม้จำหน้าพี่ช้างได้ อาการเธออาจเป็นหนัก เพราะได้ใกล้ชิดกับคนทำร้ายตัวเอง ขวัญกลัวว่าจะเกิดเรื่องร้ายกับพี่ช้าง”บัวรินถอนหายใจออกมาเบาๆ เรื่องนี้นางมีความคิดตรงกับขวัญข้าว ลำบากใจไม่น้อย มีความรู้สึกผิดอยู่ในที แต่ก็คิดไม่ตกว่า จะบอกความลับนี้เมื่อไหร่ดี ใจหนึ่งอยากบอกเสียวันนี้ แต่อีกใจก็ยั้งไว้“แล้วถ้าบอกไป คุณผึ้งโกรธเกลียดเราสามคน เราก็ต้องยอมรับนะ” บัวรินคิดว่า มีความเป็นไปได้สูงที่จะออกมาในรูปแบบนี้ “อีกเรื่องคือเรื่องลูก ความจริงเรื่องช้างทำร้ายกล้วยไม้ อาจทำให้อะไรหลายอย่างเปลี่ยนไป หากเป็นจริงตามแม่คาด คุณผึ้งอาจไม่ต้องการขวัญ อยากได้แค่หลานคนเดียว ขวัญจะทำยังไง ยกลูกให้คุณผึ้งหรือจะสู้เพื่อให้ลูกได้อยู่กับขวัญ”ข้อนี้ขวัญข้าวกลัวและเป็นกังวล วิชราภรณ์ยามดีก็ดีใจหาย แต่ยามโกรธก็โกรธเสียจนน่ากลัว ขนาดลูกในไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 116
Chapter 116ทว่าความดี ความเอาใจใส่ดูแลของวชิราภรณ์ที่มีต่อบัวรินและขวัญข้าว แม้รู้ว่านางกับขวัญข้าวคือคนในครอบครัวคชา แต่วชิราภรณ์ก็มองข้ามเพราะคิดว่าคนละส่วน บัวรินรู้สึกผิด ยิ่งมองเห็นความทุกข์บนดวงหน้าวชิราภรณ์ที่นางเคยเห็นหลายครั้ง ความรู้สึกผิดพุ่งเข้าแทงใจมากขึ้น ครอบครัววชิราภรณ์ตกอยู่ในห้วงมืดมามากพอแล้ว ถึงเวลาครอบครัวบัวรินต้องได้รับความรู้สึกนั้นบ้าง“แม่จะบอกความจริงกับแม่ผึ้งใช่ไหม”“แม่คิดว่าอย่างนั้น ถ้ารอให้กล้วยไม้ดีขึ้นมากกว่านี้และจำช้างได้ แม่กลัวว่าทุกอย่างจะยิ่งแย่ลง ดีไม่ดีอาการกล้วยไม้จะหนักขึ้นกว่าเดิม กู่ไม่กลับ บอกตอนนี้เพื่อให้ช้างถอยห่าง ให้กล้วยไม้รักษาตัวต่อจนหาย คือทางที่ดีที่สุด” บัวรินตอบ “ที่จริงเราควรทำตั้งนานแล้ว ไม่น่าเห็นแก่ตัวเก็บความลับนี้ไว้ ความลับไม่มีในโลกนะลูก สักวันหนึ่งคุณผึ้งก็ต้องรู้ แม่อยากให้คุณผึ้งรู้จากปากเรามากกว่า อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด”ขวัญข้าวไม่ได้พูดอะไร เธอกอดมารดา ในสมองครุ่นคิด วิตกกังวล คำพูดมารดาถูกทุกคำ โดยเฉพาะประโยคท้าย ครอบครัวขวัญข้าวทำผิดกับหลายชีวิตไว้มากเหลือเกิน ถึงเวลาแล้วที่จะแก้ไขเรื่องผิดให้เป็นถูก หลังจากหั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 117
Chapter 117“คุณกัลป์ คุณสอน” สองหนุ่มลุกขึ้นยืน ก้าวเดินมายังห้องรับแขก กัลป์กับอดิสรยกมือไหว้ทวีที่ทำหน้าแปลกใจและสงสัยว่า เหตุใดทั้งสองต้องไปหลบตรงบาร์ ทั้งที่เป็นเจ้าของบ้าน“พวกมันอันตรายไหมครับ” กัลป์ถาม น้ำเสียงไม่ดังมาก เกรงว่าวชิราภรณ์จะได้ยิน“ไม่นะครับ ถ้าเผื่อมดไม่แตกฝูง” ทวีตอบ คำว่ามดไม่แตกฝูงหมายถึง ไม่เกิดเหตุขณะขนสินค้าเช่น ถูกเจ้าหน้าที่บ้านเมืองเข้าจับกุมหรือหักหลังกันเอง“ผมว่าน้าทวีจัดคนเฝ้าไร่สักอาทิตย์ก็ดีนะครับ เพราะเราไม่รู้ว่า เสียงปืนเกิดจากอะไร อาจยิงต่อสู้กันไม่กับตำรวจก็คนที่มาดักปล้นของ หรือไม่ก็ยิงสัตว์ร้าย” คชาผ่านงานนี้มาโชกโชน เหตุผลของการยิงปืนมีไม่กี่อย่าง “กันไว้ดีกว่าแก้ครับ”“ผมเห็นด้วยกับต้นนะ น้าทวีทำตามได้เลยครับ”“ครับคุณกัลป์”“น้าทวีอย่าบอกคุณแม่นะครับว่าเห็นผมในบ้านหลังนี้” ทวีมองหน้าคนพูด ความสงสัยเพิ่มพูน “คือว่าผมเป็นสามีของขวัญน่ะครับ ผมกำลังถูกคุณแม่ลงโทษไม่ให้มาเหยียบที่นี่ แต่ผมทนคิดถึงขวัญไม่ไหวเลยลอบมาหาครับ”ความสงสัยของทวีถูกขจัดออกไปทันที“ครับ ได้ครับ” ทวีรับคำ “น้าจะให้คนงานอยู่เฝ้าด้านนอกสองคนนะ”“ขอบคุณครับ” กัลป์ยกมือไหว้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 118
Chapter 118 08.45 น.การสนทนาระหว่างกัลป์กับนพดลสิ้นสุดลง หลังจากคุยกันนานครึ่งชั่วโมง หัวข้อเรื่องที่คุยกันหนีไม่พ้นเรื่องวิรงรอง ตอนนี้กระบวนการยุติธรรมเป็นไปอย่างเข้นข้น อีกไม่นานศาลก็จะตัดสินความผิดที่เธอทำลงไป รวมถึงคดีของวิเศษกับวินัยด้วย นพดลไม่กลัวว่าจะมีใครเข้ามาแทรกแซงคดีนี้ เนื่องจากคนใหญ่คนโตที่เคยหนุน ต่างหันหลังให้สามพ่อแม่ลูก รวมถึงสองคนสุดท้ายที่พอช่วยวิรงรองได้ก็ไม่ยื่นมือเข้าช่วยเหลือ คนผิดก็ต้องว่าไปตามผิด อีกเรื่องหนึ่งที่นพดลทำควบคู่และทำตามสัญญาคือ รื้อคดีปัญญาให้กลับเข้ามาสู่การพิจารณาอีกครั้ง แต่แม้ว่าคดีที่ถูกวิเศษใส่ร้ายจะได้รับความยุติธรรมคืน ทว่าคดีอื่นที่ปัญญาถูกพาดพิงก็ต้องได้รับผลกรรมนั้นๆ อย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่โทษอาจเบาเพราะนพดลกันปัญญาไว้เป็นพยาน อาจพูดได้ว่าเป็นพยานที่ดีที่สุดด้วย เนื่องจากไม่มีใครรู้เบื้องลึกเบื้องหลังวิเศษได้ดีเท่าปัญญา กัลป์ถามถึงเรื่องคชาว่า ตามสืบไปถึงไหน เขาเองก็ไม่ทิ้งเรื่องนี้ยังส่งคนตามสืบ แต่ก็ไม่ได้เรื่องเสมือนคชาเป็นขอมลงดิน ตามหาเท่าไหร่ไม่เจอสักที เคยคิดว่าใช้บัวรินกับขวัญข้าวเป็นเหยื่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 119
Chapter 119“มึงเมาอะไรหรือเปล่า เมื่อคืนดื่มหนักสิท่า วันนี้เลยยังไม่สร่าง ปกติชวนกูไปผับไปบาร์ วันนี้ชวนเข้าวัด” กัลป์พูดเป็นคนแรก“นั่นสิ ตั้งแต่คบกันมา ถ้าไม่จำเป็นไปวัด มึงจะไม่ไปเหยียบเลย เมาค้างแน่ๆ”“กูไม่ใช่ภูตผีปีศาจนะถึงเข้าวัดไม่ได้ งานบุญงานบวชกูก็ไปนะโว้ย” พูดไปแม้ไม่ไปบ่อยก็ตาม “ตอนรอขึ้นเครื่อง กูนั่งคุยกับลุงคนนึง ลุงบอกว่ามาเชียงใหม่เพราะตั้งใจมาไว้หลวงพ่อทันใจ แกจะขอพรให้เรื่องนึงสำเร็จ แกบอกว่าใครมาขอพรที่นี่มักได้ตามคำขอ จะช้าหรือเร็วก็แค่นั้น กูก็เลยคิดว่า ให้ไอ้กัลป์ไปขอพรท่าน เผื่อสมหวังไง ประมาณว่าดลใจให้คุณแม่ยกโทษให้มึงน่ะ หลังจากนั้นก็ขึ้นดอยสุเทพไปไหว้พระขอพรอีกทาง”“ความคิดมึงดีมาก งั้นไปกัน”กัลป์ไปตามคำชวนที่จุดประกายความหวังขึ้นมาทันใด หากรอมารดาเปิดทางให้พบหน้าขวัญข้าว เขาเองก็ไม่รู้ว่าวันนั้นมาถึงเมื่อไหร่ วชิราภรณ์โกรธหนัก โกรธแรงและอีกสักระยะกว่าจะเบาบางลง รอนานเข้ากัลป์คงอกแตกตาย แค่นี้ก็คลั่งไม่รู้คลั่งเช่นไรแล้วสามหนุ่มเพื่อนรักพากันออกจากบ้าน ไปตามโปรแกรมที่จักรภพกล่าวมา กัลป์หวังเต็มเปี่ยมว่า พรที่ตนขอไปนั้น จักเป็นจริงในเร็ววันนี้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 120
Chapter 120วชิราภรณ์รับรู้ความเป็นห่วงของสามี บ้านที่ตนอยู่ตอนนี้ส่วนใหญ่มีแต่ผู้หญิง มีผู้ชายคนเดียวคือคชาที่อยู่บ้านหลังติดกัน และช่วงนี้มีคนงานผลัดกันมาเฝ้าเวรตอนกลางคืนอีกสองคน หากธัญญ์กับกัลป์และอดิสรมาอยู่ที่นี่ด้วย นางคงอุ่นใจมาก“ทวีบอกว่า ไม่มีอะไรน่าห่วง พวกนั้นไม่มาถึงไร่แน่นอน ผึ้งเลยกะว่าจะอยู่ที่นี่ต่อ ตอนนี้อาการกล้วยไม้ดีขึ้นมากค่ะ เริ่มชินกันคนแปลกหน้า ตอนทวีเอาชามาให้เจอกับกล้วยไม้จังๆ กล้วยไม้ไม่กรีดร้อง ไม่กลัวค่ะ แต่ได้มอง วันนั้นผึ้งลุ้นแทบแย่ อีกอย่างกล้วยไม้ชอบที่นี่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว สีหน้าแกมีความสุขค่ะ ผึ้งเลยคิดว่าอยู่ที่นี่ไปเรื่อยๆ” วชิราภรณ์คุยตอบโต้สามี “แต่เรื่องความปลอดภัย คุณธัญญ์กับสอนมาอยู่ที่นี่ได้ค่ะ แต่กัลป์ให้ไปนอนบ้านหลังเล็กแทน ตกลงตามนี้นะคะ”“ได้ๆ ตามนี้นะผึ้ง ผมไปตอนนี้เลยนะ” ธัญญ์ดีใจ ยิ้มกว้าง“มาพรุ่งนี้ดีกว่าค่ะ วันนี้อยากสบายตาต่ออีกสักวัน”“ได้ครับ พรุ่งนี้ก็พรุ่งนี้” ธัญญ์ไม่ขัดภรรยา เกรงว่าพูดตื้อไปวชิราภรณ์จะไม่ให้ตนไปอยู่ด้วย หลังจากพูดคุยกันจบ วชิราภรณ์ตัดสายทิ้งนั่งกินของว่างพร้อมกับดูทีวีไปด้วยอีกด้านหนึ่ง“คุณแม่ว่าไงครับค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26
บทล่าสุด
พยาบาทพิศวาส Chapter 137
Chapter 137 กัลป์ประคองร่างอุ้ยอ้ายของภรรยาออกจากห้องน้ำ เขาพาขวัญข้าวมานั่งบนโซฟาปลายเตียง หยิบยาดมขึ้นมาให้เธอสูดดม จากนั้นก็ลุกเดินไปหยิบผ้าเย็นในตู้เย็นมาหนึ่งผืน นำมาเช็ดหน้าเช็ดลำคอและแขนให้เธอ “มาแพ้ท้องอะไรตอนนี้นะ จะคลอดอยู่ไม่กี่วันแล้ว” กัลป์ไม่เหนื่อยที่ต้องดูแลขวัญข้าว เขาเป็นห่วงเธอมากกว่า “ขวัญจะนอนพักก่อนไหม ถึงเวลากินข้าวเย็นพี่จะขึ้นมาปลุก” “ไม่เป็นไรค่ะ ขวัญไหวค่ะ” พูดไปสูดยาดมไป “พี่ว่าเรามีลูกกันแค่สองคนก็พอ ขวัญแพ้ท้องหนักมากทั้งสองท้องเลย พี่สงสาร”หลังจากคลอดลูกชายคนแรกนามว่ากรกันต์หรือน้องกรณ์ได้หนึ่งปีกว่า กัลป์กับขวัญข้าวมีลูกอีกคน ซึ่งท้องนี้เป็นลูกสาว ขวัญข้าวมีอาการแพ้ท้องเช่นเดิม อาเจียน เวียนศีรษะ หน้ามืด อ่อนเพลียง่าย แต่ไม่เหม็นหน้าสามีเหมือนท้องแรก กัลป์จึงดูแลขวัญข้าวได้เต็มที่ ดูแลมากกว่างานในบริษัทที่ให้อดิสรรับหน้าที่ผู้ช่วยรองประธานทำงานแทนอย่างที่รู้กันว่า ครรภ์แรกกัลป์ไม่ได้ทำหน้าที่สามีสักเท่าไหร่ มาท้องนี้เขาทุ่มเต็มที่ ทำหน้าที่พ่อและหน้าที่สามีไปพร้อมกัน ซึ่งทำได้ดีมากแม้ว่าจะเหนื่อยมากก็ตาม
พยาบาทพิศวาส Chapter 136
Chapter 136พิมประภาจากไปนานหกเดือนแล้ว ทว่าจิตราวดียังทำใจยอมรับกับการจากไปของลูกสาวไม่ได้ แต่ก็ดีขึ้นบ้างในบางครั้ง เจษฏาต้องจ้างพยาบาลมาดูแลมารดาอย่างใกล้ชิด เพราะเกรงว่าจะคิดสั้นตา โดยมีสกลคอยช่วยดูแลภรรยาอีกคน“เรื่องบางเรื่องต้องให้เจอกับตัวถึงเข้าใจและสำนึก และบางครั้งว่าคนๆ หนึ่งจะรู้ตัวก็สายไปแล้ว” วชิราภรณ์พูดอย่างคนอาบน้ำร้อนมาก่อน “พอดีป้าได้โสมมากจากเกาหลี ป้าฝากไปให้คุณพ่อกับคุณแม่ด้วยนะ”“ขอบคุณครับคุณป้า” คนรุ่นลูกยกมือไหว้ “ส่วนนี้เช็คครับคุณลุง”เจษฎาส่งเช็คที่ระบุจำนวนเงินสิบล้านส่งให้ธัญญ์ที่ยื่นมือมารับไว้ ก่อนธัญญ์ส่งคืนให้เจษฏา“ลุงยังไม่รีบใช้เงิน เจตต์เอาไปหมุนก่อนก็ได้ ตอนนี้ขยายตลาดไปจีนกับสิงคโปร์ไม่ใช่เหรอ ต้องใช้เงินเยอะ ขยายกิจการต้องมีเงินสำรอง” ธัญญ์พูดอย่างเข้าใจวงจรธุรกิจ“ผมพอมีครับ คุณพ่อบอกว่า ความซื่อสัตย์และการตรงต่อเวลาเป็นเรื่องสำคัญครับ รับปากใครไว้ก็ต้องทำให้ได้ครับ”“ลุงรับไว้แล้วไง และให้เจตต์เอาไปหมุนต่อ ถือว่าเจตต์ไม่ผิดคำพูดนะ” ธัญญ์มีข้อโต้แย้ง “รับไปเถอะ ลุงอยากช่วยเจตต์จริงๆ เจตต์จำเป็นต้องใช้เงินก้อนนี้มากกว่าลุง เราสองคนช่วยเหลือกั
พยาบาทพิศวาส Chapter 135
Chapter 135 “พี่กัลป์อยากทำอะไรก็ทำสิคะ หมอไม่ได้ห้าม” กัลป์ละห่างลำคอระหง มือหยุดเคลื่อนไหว เงยหน้ามองคนพูด “ทำได้เหรอ ทำได้แน่นะ” เขาถามย้ำ รอลุ้นคำตอบ “ได้ค่ะ แต่อย่ารุนแรงนะคะ เดี๋ยวลูกตกใจ” ขวัญข้าวตอบ มองใบหน้าคมหล่อที่เวลานี้อาบด้วยรอยยิ้ม แต่แล้วรอยยิ้มพลันหุบลง เขาจูบหน้าผากเธอเบาๆ “พี่ว่า พี่อดเปรี้ยวไว้กินหวานดีกว่า ตั้งแต่ขวัญรู้ว่าท้องก็แพ้ไม่หยุด หน้ามืดเวียนหัวก็บ่อย แล้วท้องก็ใหญ่มากด้วย พี่ไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาด พี่ทนได้ ขอแค่พี่ได้กอด ได้หอมและได้จูบขวัญก็พอ” แม้ใจกัลป์อยากทำตามอารมณ์มากแค่ไหน ทว่าเขาคำนึงถึงความปลอดภัยของลูกเมียเป็นอันดับแรก แค่ได้ทำตามที่กล่าวไป กัลป์ก็พอใจแล้ว ขวัญข้าวยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้า หอมแก้มเขาฟอดใหญ่ “พี่กัลป์น่ารักที่สุดเลย” “แน่นอนอยู่แล้ว และน่ารักกับขวัญคนเดียว” เขาพูดจริงจากใจ จูบปากเธอหนักๆ ซ้ำๆ หลายครั้ง “รักที่สุดในโลกด้วย” “ขวัญก็รักพี่กัลป์ค่ะ เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะคะ” “ครับ เรามาเริ่มต้นกันใหม่ พี่สัญญาว่าจะไม่ทำให้ขวัญเสียใจและร้องไ
พยาบาทพิศวาส Chapter 134
Chapter 134“ใช่ คงไม่เหงาแล้ว เราคงปวดหัวกับหลานจอมซนของเราน่าดูนะ” ธัญญ์พูดประโยคนี้วชิราภรณ์ก็รู้ว่า สามีตัดสินใจเช่นไร“แน่นอนค่ะ กัลป์ตอนเด็กๆ ซนหยอกซะเมื่อไหร่ เล่นเอาผึ้งหัวหมุนเลย หลานคนแรกของเราก็คงซนไม่ต่างกับพ่อ” ใบหน้าวชิราภรณ์อิ่มด้วยรอยยิ้ม“เรากลับบ้านกันเถอะ ให้กล้วยไม้อยู่ดูแลช้างต่อ” ธัญญ์เอ่ยบอกภรรยา ก่อนทั้งคู่จะเดินเคียงคู่กันกลับไปบ้านหลังใหญ่ ความคิดธัญญ์ตอนนี้เปลี่ยนไป เห็นทีเขาต้องปรับเปลี่ยนอะไรบางอย่างเสียแล้ว กัลป์ก้าวเท้าเร็วๆ มายังบ้านหลังเล็ก เมื่อรู้จากพรรณพฤกษาว่า ขวัญข้าวเวียนหัวหนักมาก และเป็นลมไปเมื่อครู่ใหญ่ กัลป์ที่กำลังเดินทางกลับบ้านพอดีเมื่อมาถึงก็รีบมาบ้านหลังนี้ทันที กัลป์ร้อนใจมาก กลัวว่าเมียรักจะเป็นหนัก “แม่บัวครับ ขวัญเป็นไงบ้างครับ” กัลป์ถามบัวริน “ตั้งแต่เป็นลมไปเมื่อชั่วโมงก่อนก็ยังไม่ได้สติเลย ดีนะที่ตอนเป็นลมอยู่ในห้องน่ะ ไม่งั้นคงต้องให้นอนในห้องรับแขก” “ผมขึ้นไปดูขวัญก่อนนะครับ” ตอนนี้ขวัญข้าวหมดสติอยู่ เธอคงไม่เห็นหน้ากัลป์ จึงเป็นโอกาสดีที่เขาจะได้ชิดใกล้สาวอันเป็นที่รัก พูดจบก็เดิน
พยาบาทพิศวาส Chapter 133
Chapter 133 พรรณพฤกษามองใบหน้าคชา ชายหนุ่มที่พรากความสาว ความสดใสของตนไปเมื่อสองปีกว่าด้วยสายตาอ่อนโยน ไม่มีความโกรธแค้นสักนิดเดียว ตอนนี้จิตใจเธอผ่องใสมาก ปรับชีวิตให้เป็นปกติ ไปเที่ยว ไปกินข้าว ไปดูหนังทำกิจกรรมหลายอย่างกับครอบครัวและเพื่อน เธอจำคำพูดก่อนเขาหมดสติในป่าได้ดี ราวกับว่ามันกลืนเข้าไปในความรู้สึก ไหลวนอยู่เช่นนั้น “ผมรักคุณ ผมขอโทษ”สองประโยคนี้แม้น้ำเสียงคชาจะเบาและขาดห้วง ทว่าพรรณพฤกษาได้ยินชัดเจน เธอเชื่อคำพูดคชา เชื่อว่ามาจากหัวใจที่แท้จริง ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่เสี่ยงตายช่วยชีวิตตน เธอยังรู้ต่ออีกว่า คชาปลอมตัวเป็นต้นเข้ามาดูแลเธอ เพื่อชดเชยความผิดที่กระทำไว้ แม้พรรณพฤกษาจำเหตุการณ์ช่วงสติหลุดไม่ได้ แต่เธอก็เชื่อว่า คชาสำนึกผิดโดยแท้จริง และนับจากวันนั้นพรรณพฤกษาดูช่วยดูแลคชาทุกวัน วันหนึ่งนานกว่าสามชั่วโมง ช่วงแรกธัญญ์ไม่เห็นด้วยกับการกระทำของบุตรสาว เพราะอย่างไรเสียคชาก็เป็นคนชั่ว คนไม่ดีที่ไม่น่าเข้าใกล้ อีกทั้งยังเป็นคนข่มเหงพรรณพฤกษา จึงไม่มีความจำเป็นต้องเอาใจใส่ดูแล แค่ให้อยู่บ้านหลังเล็กก็เพียงพอและถือว่าเมตตามากแล้ว“คุณพ่อขา กล้วยไม้เ
พยาบาทพิศวาส Chapter 132
Chapter 132อาหารเย็นมื้อนี้พิเศษอีกแล้ว ขวัญข้าวมองปลานิลสามรสและผัดผักคะน้าน้ำมันหอย มีข้าวสวยร้อนๆ อีกหนึ่งจานแล้วน้ำลายสอ เธอรู้ดีว่าอาหารสองอย่างนี้ใครเป็นคนทำ ทว่าคนทำกลับนำมาให้ตนและอยู่ร่วมลุ้นไม่ได้ ผัดผักน้ำมันหอยใส่กุ้งสด แม้ว่าผักจะสุกมากไปหน่อยแต่หน้าตาก็น่ากิน ส่วนปลานนิลสามรส เธอไม่คิดว่ากัลป์จะทอดปลาได้สวย หนังปลาคลุมเนื้อปลาสวยงาม ไม่เละ “กัลป์ตั้งใจทำเลยนะ ขวัญชิมเลย มันลุ้นอยู่” อดิสรที่ยกสำรับอาหารมาให้คนท้องเจ็ดเดือนรีบพูด ในมือถือโทรศัพท์เครื่องจิ๋วราคาไม่จิ๋ว เปิดเป็นวีดิโอคอลให้กัลป์ได้ยินและได้เห็นภาพขวัญข้าวกินอาหาร คนลุ้นไม่ได้มีแค่สองคน จักรภพกับนพดลก็พลอยลุ้นตามไปด้วย ขวัญข้าวตักเนื้อปลาสามรสขึ้นชิม ก่อนตักอีกครั้งเพื่อกินกับข้าว ยังไม่มีคำตอบของคนที่นั่งลุ้น เพราะเธอกินข้าวกับผัดผักคะน้าอีกหนึ่งคำ “เป็นไงวะ ขวัญว่าไงบ้าง” กัลป์ส่งเสียงถามผ่านวีดิโอคอล “ขวัญกำลังกินอยู่ ยังไม่ตอบเลย” อดิสรพลิกมือถือให้กัลป์เห็นขวัญข้าวกินข้าว แต่ก็รีบหมุนกลับมาตามเดิมเพราะเกรงว่าคนท้องจะเห็นหน้ากัลป์ อาการเหม็นขี้หน้ากัลป์อาจ
พยาบาทพิศวาส Chapter 131
Chapter 131 “อยากไปอยู่กับขวัญก็บอกมาเถอะ ไม่ต้องอ้างโน่นอ้างนี่หรอก”คนรู้ทันคือวชิราภรณ์ที่เวลานี้ไม่ลงโทษใดใดลูกชาย เพราะขวัญข้าวกำลังลงโทษกัลป์ เป็นการลงโทษที่หนักกว่าด้วย เห็นหน้าก็ไม่ได้ เข้าใกล้ยิ่งไม่ได้ เห็นหน้าทีไรวิ่งไปอาเจียนทุกครั้ง กรรมไม่แบของกัลป์ที่แท้ทรู “รายนั้นน่ะสมควรเป็นหมาเหงาหมาหงอย เป็นหมาอกแตกตายได้ยิ่งดี จะได้รู้สึกนึกบ้าง” คนพูดยังมีอารมณ์โกรธไม่หาย “แต่แค่นี้ก็มากแล้วนะคะ ทรมานใจและกายด้วย ทำอะไรก็ไม่ได้นอกจากแอบดู คอยมองอยู่ห่างๆ แต่เข้าใกล้ไม่ได้ และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ขวัญจะหายแพ้หน้าพี่กัลป์ พูดถึงก็สงสารนะคะ” พรรณพฤกษาเห็นใจพี่ชายมาก แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับขวัญข้าวคนเดียว่า จะหายเหม็นหน้ากัลป์เมื่อไหร่ “เหม็นขี้หน้าไปจนกว่าจะคลอดแหละดี จะได้เข็ดหลาบไม่ทำอย่างนี้อีก” คนเป็นแม่ยังไม่หายเคืองบุตรชาย แต่ก็ยอมรับว่าอีกใจก็เห็นใจและสงสารตามประสาแม่ “ไปหาขวัญกับพี่ช้างดีกว่าค่ะคุณพ่อ คุณแม่ กล้วยไม้ให้พี่มะนาวทำมะม่วงน้ำปลาหวานไปให้ขวัญด้วยค่ะ” สองสามีพยักหน้า ก่อนทั้งสามจ
พยาบาทพิศวาส Chapter 130
Chapter 130ตั้งแต่พรรณพฤกษากลับมาเป็นคนเดิม และได้รับรู้เรื่องเหลือเชื่อหลายอย่าง โดยเฉพาะเรื่องวิรงรอง คนรักของพี่ชาย สาวแสนดีซุกซ่อนความร้ายกาจไว้มากมาย รวมถึงเป็นคนจ้างวานคชาข่มเหงตน ที่แท้จริงแล้วเธอไม่ได้ถูกรุมโทรมดังเช่นเข้าใจ คชาจัดฉากว่าเธอโดนกระทำเช่นนั้น พรรณพฤกษาโดนคชาข่มขืนคนเดียว ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งเดือนก่อน หลังจากทั้งหมดพากันออกจากสวนลุงเฉิ่ม กัลป์ขับรถพาคชาไปส่งโรงพยาบาลเป็นอันดับแรก เนื่องจากคชาเสียเลือดมาก หายใจรวยริน แม้คชาเป็นคนทำร้ายน้องสาวตน ทว่าก็เป็นคนช่วยชีวิตพรรณพฤกษาจากชายใจชั่ว อีกทั้งเขาต้องการให้คชารับโทษจากทุกเรื่องที่ก่อไว้ การช่วยชีวิตคชาจึงเป็นเรื่องถูกต้อง คืนนั้นพูดได้ว่าเป็นวันอันเลวร้ายของบัวริน ขวัญข้าวถูกเข็นออกจากห้องผ่าตัดหลังจากแพทย์นำกระสุนออกจากตัวได้สำเร็จ การถูกยิงไม่ส่งผลกระทบต่อลูกในครรภ์ คล้อยหลังขวัญข้าวถูกพาเข้าไปในห้องดูอาการเพียงแค่ห้านาที บัวรินก็ต้องตกใจเมื่อรู้ว่า คชาถูกยิงและถูกนำตัวเข้าห้องผ่าตัดด่วน อาการคชาค่อนข้างหนัก เสียเลือดมากและหมดสติ แพทย์ใช้เวลาผ่าตัดนานร่วมสี่ชั่วโมง กว่าจะเสร็จเรียบร้อย
พยาบาทพิศวาส Chapter 129
Chapter 129 “กรี๊ด” ความตกใจเสียงปืน พรรณพฤกษากรีดร้อง ภาพความทรงจำตอนถูกจับตัวไปย้อนเข้ามาในหัว ราวกับว่าปลุกความทรงจำที่ถูกบางอย่างกดทับไว้ ความหวาดกลัวแน่นจิตใจ สายตาตื่นตระหนก คิดว่าตนเองถูกจับตัวไปที่ไหนสักแห่ง มือที่ห้อยอยู่จิกลงไปขาของคนที่แบกตนไว้ ทว่าเดชใส่กางเกงค่อนข้างหนา เขาจึงไม่เจ็บเท่าไหร่นัก เธอจึงเปลี่ยนมาทุบขาและลำตัวเดชแทน “ปล่อยนะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ปล่อยนะ” “แม่งเอ๊ย!” เดชสบถจากความเจ็บปนรำคาญ ในใจคิดว่าหากพาพรรณพฤกษาไปด้วยอาจเป็นตัวถ่วง การหลบหนีล่าช้า ไปตัวเดียวแม้ไม่มีตัวประกันน่าคล่องตัวกว่า เดชจึงโยนร่างตัวถ่วงลงไปบนพื้น ดีที่ว่าพื้นตรงนั้นไม่มีหิน เป็นเพียงพื้นดินเปียกชื้น เธอเจ็บแต่ไม่มาก คลำบั้นท้ายไปมา “คุณกล้วยไม้มาหาผม” คชาบอกพรรณพฤกษาที่เงยหน้ามองเจ้าของเสียง แสงไฟจากไฟฉายทำให้เธอมองเห็นหน้าคชา ทว่ากลับจำไม่ได้ว่าคือใคร แต่น่าแปลกใจที่เธอเชื่อใจชายคนนี้มากกว่าเดช พรรณพฤกษาจึงลุกขึ้นยืน ก้าวเท้าไปหาคชา “คุณกล้วยไม้ระวังครับ” เสียงคชาดังลั่น เมื่อเห็นเดชเล็งปืนมายังร่างสาว เขาก้าวเท้าวิ่งสุดชีวิต กอดพรรณพฤกษ
