ใครๆก็ได้กัน

หลายวันต่อมา...

หลังจากที่คิมหันต์ซื้อรถให้เธอวันนั้นเธอก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย รู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็ไม่กล้าขับรถที่เขาซื้อให้อยู่ดี ราคาแพงขนาดนั้นไม่กล้าแม้แต่จะแตะมันเลย ไม่รู้ว่านายนั่นจะมาไม้ไหน เผื่อมีแผนพิเรนๆ แล้วเธอรับมือไม่ได้แย่กันพอดี

~เสียงโทรศัพท์~

'เอวา'

"อื้มว่าไงแก"

[มิเกล ฉันทำโปรเจคผ่านแล้ว!!"]ทันทีที่เธอกดรับ เอวาก็ตะโกนลั่นโทรศัพท์ ด้วยความดีใจ ทำให้เธอรีบเอาเครื่องสี่เหลี่ยมนั้นออกห่างจากหู เพราะเสียงของเธอดังจนหูแทบแตก

"จริงเหรอ!!..” ดีใจด้วยแก...ผ่านสักทีนะ"เตอบกลับด้วยน้ำเสียงดีใจกับเพื่อน

[คืนนี้ไปฉลองกัน...พี่ซันเลี้ยง]เสียงใสเอ่ยชวน

"ได้เสมอ ที่เดิมเหรอ?"อย่างน้อยก็คลายเหงาได้ อยู่คอนโดแบบนี้ทั้งวันเบื่อจะแย่

[ใช่ ชวนโน่แล้วมันบอกจะไปรับแก]

"อื้ม...ได้ๆ"

[ไว้เจอกันแก]

3ทุ่ม...

"รอนานไหมโน่"มิเกลเอ่ยถามจีโน่ที่นั่งรอเธออยู่ที่ล็อบบี้คอนโดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"หืม...ใส่สั้นอีกแล้วนะแก...บอกกี่ครั้งแล้วเนี้ย"คำพูดของเขาทำให้คนใขบางอย่างเธอใจเต้นแรงไม่เป็นส่ำเลย พอคิดว่าเขาหวงเธอมันก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

"หวงหรอ"

"หวงดิ...แกเป็นเพื่อนฉันนะ"แต่พอจะยิ้มก็ต้องหุบยิ้มแทบจะทันที เมื่อจีโน่ย้ำสถานะชัดเจนกับเธอ ก็คงเป็นได้แค่เพื่อนแหละ ก็เพื่อนรักคนนี้ดันไปชอบเอวานี่เนาะ ถอยออกมาสักทีสิมิเกล เธอเตือนตัวเอง แต่ก็ไม่เคยถอยออกมาได้เลย ทุกวันนี้ถอยหลังหนึ่งเดินหน้าสองเป็นจังหวะสามช่าเลย เฮ้อ!!

มิเกลเดินเข้ามาในร้านพร้อมกับจีโน่ ระหว่างเดินเข้ามาภายในร้านต่างมีสายตาของหนุ่มๆ จับจ้องมาที่เธอเป็นตาเดียว จีโน่เห็นท่าทีของพวกนั้นก็หันกลับมาจูงมือมิเกลเอาไว้แล้วลากตามเขามา

"บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าแต่งตัวแบบนี้ เห็นสายตาพวกนั้นที่มองมาหรือยัง"จีโน่เอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดแต่ก็ยังคงความห่วงใย จนหัวใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้น เธอมองไปยังมือหนาที่จับเธอเอาไว้ฝ่าฝูงคนเข้าไปในห้องซูเปอร์วีไอพี มันรู้สึกอุ่นใจจังที่เขาทำแบบนี้กับเธอ แต่ก็ต้องรีบสะบัดความคิดออก เมื่อนึกถึงคำพูดที่จีโน่คอยย้ำสถานะเพื่อนกับเธอ แค่เพื่อนนะมิเกล จำหน่อยสิ!!

พรึ่บ!!

"แกฉันเดินเองได้ ไม่ต้องจูง"มิเกลดึงมือของจีโน่ออก

หมับ!!

"ไม่ได้...ถึงห้องก่อนค่อยปล่อย"ครั้งนี้จีโน่เปลี่ยนเป็นโอบรอบเอวเธอแทน ยิ่งทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นไปกว่าเดิม จนมันจะทะลุออกมานอกอกเสียตรงนี้ ยิ่งพยายามห้ามใจ แต่ก็ไม่เคยที่จะทำมันได้เลย ก็ไอ้การกระทำของเขามันชวนให้คิดไกลตลอดเลย

"พวกแก...มาสักที...เข้ามาห้องนี้เร็ว"เอวาที่ไม่รู้โผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่เรียกขึ้น นั่นเป็นจังหวะเดียวกับจีโน่ที่ผลักมิเกลให้ออกห่าง หัวใจที่เต้นแรงเมื่อครู่เหมือนตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม หัวใจมันวูบไหวเจ็บแปล๊บๆ

"เห้อ! ต้องทำใจสินะ ก็เขาชอบกันนี่เนาะ!!"เธอกล่าวบอกตัวเองเบาๆ หลังจากที่2คนนั้นเข้าไปในห้องแล้ว เธอยืนสูดหายใจลึกๆ ก่อนจะเปิดประตูตามเข้าไป

"0.0"เมื่อเข้ามาในห้อง สายตากลับไปสะดุดเข้ากับสายตาคมกริบดั่งเหยี่ยวของคิมหันต์ "เชี้ย! มาได้ไงวะ?"มิเกลอุทานออกมาเบาๆ กับตัวเอง

"ว้าว...วันนี้มีสาวมาด้วย"ปราณเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองมิเกลตาไม่กะพริบ

"นี่เพื่อนเอวาค่ะ คนนี้ชื่อมิเกล และนี่จีโน่ค่ะ...พวกแกนี่พี่ซัน...นี่พี่ปราณและนั่นหน้าดุๆ หน่อยพี่คิมหันต์"เอวาแนะนำทุกคนให้รู้จักกัน

"สั่งกันเลยวันนี้กูเลี้ยงเอง"ซันเอ่ยขึ้นพร้อมกับกำชับมือที่โอบเอวเอวาให้เข้ามาชิดตัวยิ่งขึ้นเมื่อเห็นว่าจีโน่เอาแต่จ้องมองผู้หญิงของเขาราวกับจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัว

มิเกลและเอวาต่างนั่งคุยกันตามประสาผู้หญิง อย่างสนุกสนาน ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า รู้สึกเหมือนคิมหันต์กำลังส่งสายตาพิฆาตมาที่เธอตลอดเวลาที่ปราณ เป็นแบบนี้อึดอัดชะมัดเลย

"แล้วน้องมิเกลมีแฟนหรือยังครับ"ปราณเอ่ยถาม

"อ้อ..."

"อะแฮ่ม...แค่กๆๆ"ปากบางกำลังจะเอ่ยตอบปราณแต่อยู่ๆ คิมหันต์ก็กระแอมขึ้นมาทำทีท่าเหมือนมีอะไรติดคอ จนปราณต้องหันไปมองด้วยความไม่พอใจที่ถูกขัดจังหวะ

"ส้นตีนติดคอหรือไง...ว่าไงครับ"เขายังคงถามย้ำอีกครั้ง

"ยังค่ะ...ยังไม่มี"เธอตอบปราณ ทำให้ปราณปรายตาไปมองคิมหันต์ชั่วครู่ และระบายยิ้มตอบทำเอาปราณพึงพอใจในคำตอบของเธอ

"งั้นก็จีบได้น่ะสิ"

"อะ...อื้อ..."คิมหันต์ส่งเสียงอีกครั้ง และเหมือนเดิมทำเป็นจับคอเหมือนบอกให้รู้ว่าเจ็บคอหรืออะไรสักอย่าง จนปราณรู้สึกผิดสังเกตกับอาการแปลกๆ ของเพื่อน

"จีบได้ค่ะ"เธอตอบกลับเสียงหวาน

"แต่ผมว่าไม่เหมาะหรอกครับ มิเกลไม่ชอบคนเจ้าชู้"จีโน่เอ่ยขัดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ กับท่าทีของชายหนุ่มที่เอาแต่ถามเพื่อนของเขาด้วยสายตากะลิ้มกะเหลี่ย

"รู้ดีจังเลยนะครับ เป็นเพื่อนไม่ต้องห่วงเพื่อนออกนอกหน้าก็ได้ ดูเหมือนน้องจะห่วงเพื่อนที่เป็นผู้หญิงทุกคนเลยนะครับ"ครั้งนี้เป็นเสียงของซัน เห็นหน้าจืดๆ แล้วก็อดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้จึงเอ่ยแย้งขึ้น เพื่อนอะไรดูท่าจะคิดเกินเพื่อน ซันคิด

"เอาน่าซัน...ปกติ...อย่าไปถือน้องนักเลย เป็นห่วงเพื่อนก็ดีแล้ว"ปราณกล่าวเสริม ทำทีไม่ได้ยี่หระต่อสถานการณ์ตรงหน้าสักเท่าไหร่

"พี่ซันดูเหมือนจะไม่ค่อยชอบผมนะครับ อคติหรือเปล่าครับเนี้ย"แต่แล้วจีโน่ก็ท้าทายอำนาจของซัน ไม่คิดว่าจะกล้าเล่นสงครามน้ำลายกับเขา ไอ้เด็กนี่มันปากดีจริงๆ เลย ถ้าไม่ติดที่เอวานั่งข้างๆอยู่ เขาคงพุ่งเข้าไปซัดมันให้หมอบราบไปกับพื้นเเล้ว

"คิดไปเองหรือเปล่า พี่แค่แซวเล่นน่ะ เป็นเพื่อน!!...จะเป็นห่วงเพื่อนก็ไม่แปลก...เว้นแต่..."ซันเว้นคำเอาไว้พร้อมกับยกยิ้มกวนๆให้จีโน่ และเน้นคำว่าเพื่อนให้หนักแน่น ให้มันรู้สถานะตัวเองซะบ้างเขาคิด

"เอาน่า...มาๆ ชนกันดีกว่า"ปราณเอ่ยห้ามทัพ เพราะเริ่มรู้สึกว่าทั้งคู่คงจะกัดกันไม่เลิกแน่ๆ แล้วผู้ชายมันดูกันออก ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าไอ้นี่มันคิดเกินเพื่อนกับแฟนของเขา แล้วก็ดันดูหวงอีกคนซะด้วยสิแบบนี้ใช่ย่อยที่ไหน

"เอวาเดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"มิเกลกล่าวบอกเพื่อน แล้วรีบลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป เพียงไม่นานอยู่ๆ คิมหันต์ก็เอ่ยขึ้นอีกคน

"เออ...กูไปสูบบุหรี่ก่อนนะ"ถึงแม้เขาจะทำตัวปกติ แต่ปราณกลับมองจ้องเขาอย่างรู้ทันที่เพื่อนใช้แผนสุดแสนจะเบสิค คิดว่าเขาไม่รู้หรือไงว่าทั้งคู่มีซัมติงกัน

อีกด้าน...

"อึดอัดชะมัด...ทำไมเอวาต้องไปนั่งกับพวกนั้นด้วยก็ไม่รู้"ร่างบางพูดอยู่หน้ากระจกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดพร้อมกับก้มไปล้างมือ

"มึนเหมือนกันแฮะ..."เธอสะบัดใบหน้าสวยเฉี่ยวตามสไตล์สาวมั่นไปมาเพื่อไล่ความมึนเมาออกไปเล็กน้อยจากนั้นก็เดินออกไปจากห้องน้ำ

หมับ!!

"กรี๊ดดดด!!"

แอ๊ด!! ปึ้ง!!

ร่างบอบบางถูกใครบางคน คว้าตัวเข้ามากอดไว้ ก่อนจะลากกลับเข้าไปในห้องน้ำดัง เดิมตามด้วยตวัดขายาวๆนั้นไปปิดประตูเอาไว้

"เธอกล้าดียังไงไปบอกแบบนั้นกับไอ้ปราณ!!"เสียงเหี้ยมเอ่ยถาม

"บอกอะไร ก็ฉันพูดความจริง"

"อ้อ...กะจะอ่อยมันแล้วเอามันทำผัวอีกคนงั้นสิ...มีฉันคนเดียวไม่พอใช่ไหม..."

"อื้อ...อย่า!!...ไม่!!..."

"อื้ม..."คิมหันต์พุ่งลงมาประกบไปที่ริมฝีปากบางสีแดงเชอร์รี่อย่างร้อนแรง จากนั้นก็พยายามสอดแทรกลิ้นร้อนๆ เข้าไปภายในโพรงปากนุ่มๆ ของเธอ

มือหนากดไหล่มนแนบกับผนังห้องน้ำ และแปลเปลี่ยนเป็นขย้ำหน้าอกอวบอิ่มล้นมือของเขาด้วยความรุนแรง หัวเข่ากดดันหน้าขาของร่างเล็กไว้ไม่ให้ขัดขืนหรือหนีไปไหน

"อื้อ"

พลั่ก พลั่ก พลั่ก!!

มือเล็กยกขึ้นทุบอกแกร่งอย่างแรง เพราะตอนนี้เธอเริ่มที่จะหายใจไม่ทัน เพราะจูบอันดุเดือดที่เขามอบให้เธอมันเหมือนดูดกลืนวิญญาณของเธอออกไปด้วย สมองเบลอไปหมด จนเธออ่อนแรงทรุดตัวเกือบจะไปกองอยู่ที่พื้น แต่ยังดีที่แขนแกร่งโอบเอาไว้เลยทำให้ร่างของเธอนั้นไม่ร่วงลงไป

"อย่าคิดที่จะอ่อยเพื่อนฉัน...หรือผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น..."กล่าวบอกหลังจากที่ถอนริมฝีปากออก แม้จะเสียดายกับรสจูบสุดแสนจะหอมหวาน แต่ก็คงต้องปล่อยไปก่อน เพราะยังไงคืนนี้เขาก็ต้องบังคับให้เธอไปกับเขาอยู่ดี

"เราไม่ได้เป็นอะไรกัน วันนั้นฉันเมา...คุณเองก็เมา...คุณปล่อยฉันไปเถอะเลิกวุ่นวายกับฉันสักที"

"เธอคนเดียวที่เมา ฉันไม่ได้เมา...แล้วใครก็ตามที่เป็นผู้หญิงของฉันแล้ว...ไม่มีสิทธิ์ขัดคำสั่งฉัน!!"

"โรคจิตหรอ...สมัยไหนแล้วคุณ...ใครๆ ก็ได้กัน...อย่าทำเป็นหวงไปหน่อยเลย"มิเกลเอ่ยขึ้นเสียงหนัก

"อย่าปากดีกับฉัน! ถ้าฉันยังไม่เบื่อไม่มีสิทธิ์ออกไปจากชีวิตฉัน!!"คิมหันต์กดเสียงต่ำ

"เป็นพ่อฉันหรือไงมาสั่ง...ปล่อย...ฉันจะออกไปแล้ว"

"..."ร่างสูงไม่ตอบ แต่กลับก้มลงซุกไซ้ไปตามซอกคอหอมกรุ่นของเธอ "อื้อ..."แค่ได้กลิ่นหอมที่เป็นเอกลักษณ์ของเธอมันก็ทำให้เลือดในกายสูบฉีดแล้ว

"นี่คุณ!! อย่านะ"เมื่อเห็นว่าร่างหนาไม่ยอมขยับออกแถมยังทำตัวรุ่มร่ามกับเธอ เธอจึงรวบรวมแรงแล้วผลักเขาออก "เมาแล้วก็กลับไป อย่ามาทำตัวแบบนี้ ฉันไม่ชอบ!!"

แอ๊ด ปึ้ง!!

พูดจบเธอก็เปิดห้องน้ำแล้วเดินออกมา โชคดีที่ตอนนี้ในห้องน้ำไม่มีคน ไม่งั้นคงได้อับอายแน่ๆ ที่เห็นเธอ เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมผู้ชายแบบนี้

แม้วันนั้นเขาจะไม่ได้จิ้มเธอ แต่วันนี้เขาจะต้องลากเธอไปเป็นของเขาให้ได้ แค่นึกถึงภาพเปลือยเปล่าของเธอวันนั้น ก็อดที่จะจินตนาการเตลิดไม่ได้ แล้วดูวันนี้สิ ชุดเดรสสั้นจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน อกอวบๆ ที่มันเบียดกันจนเขาแทบอยากจะเอาหน้าไปซุกไซ้เหมือนวันนั้น เพียงเท่านี้ก็พานทำให้ความเป็นชายของเขานั้นดุนดันกางเกงจนซิบแทบแตกแล้ว แถมยังรู้ว่าเธอไม่เคยผ่านผู้ชายมามันยิ่งทำให้เขาอยากจะได้ สัมผัสวันนั้นแค่นิ้วสอดเข้าไป ก็คับแน่นและรู้ในทันทีว่าเธอบริสุทธิ์!!