“ผมมันคนไม่ดี ผมรู้ตัว” กริชชัยโน้มใบหน้ามากระซิบที่ซอกคอ กอหญ้าใบหน้าร้อนด้วยความอายที่ชายหนุ่มจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว แต่เรียกรอยยิ้มให้กับคนอื่นรอบๆ โต๊ะที่ยังไม่รู้ความนัยน์ว่ากำลังเกิดสงครามย่อมๆ เมื่อรับประทานอาหารเสร็จก็ย้ายกันมานั่งที่ห้องนั่งเล่น พัชรานั่งป้อนผลไม้ให้ต้นตาลอย่างเอาใจประสาค
กริชชัยจ้องหน้าน้องสาวคนเล็กเกือบลืมหายใจ ต้นน้ำมองหน้าพี่ชายเพียงคนเดียวแล้วหลุดปากแผ่วเบา “พี่หมอเขารักยัยญ่ามาตลอดสิบกว่าปี ตอนนี้เขาก็รักอยู่แม้เขาไม่ได้อยู่ความรักของเขามีให้ยัยกอหญ้าเสมอ น้องมันก็แค่ของว่างยามเหงา” กริชชัยอึ้งไปกับสิ่งที่ได้ยิน แม้ใจหนึ่งจะโกรธกับสิ่งที่ได้ยินแต่ก็ยอมรับได้
เช้าวันรุ่งขึ้น หนังสือพิมพ์ ทวิตเตอร์ โลกออนไลน์พัดกระหึ่ม โดยลอกข้อความมาจากหนังสือกอสซิบชื่อดังเบนโล แล้วจ๊ะ นางแบบสาววัยรุ่นชื่อดัง ก นามสกุลดัง ทายาทเจ้าของโรงแรมย่านสุขุมวิท ที่เพิ่งเปิดตัวคบกับนายแบบลูกครึ่งแดนกิมจิ ที่เพิ่งออกมายอมรับว่าคบกัน ท้องแล้วจ๊ะ สงสัยพิษรักจากเมืองเหนือจะออกฤทธิ์ ค
สยามพารากอน เอลี่แต่งหน้าให้กอหญ้า ในขณะที่หญิงสาวมีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด เจ๊จิ๋มออกาไนซ์เซอร์ชื่อดัง เดินเข้ามาแล้วกระซิบข้างหูกอหญ้า เมื่อได้ฟังหญิงสาวยิ่งมีใบหน้าเคร่งเครียดให้เห็นชัดเจน “พวกพี่ๆ สื่อมากันเต็มเลยแก ยิ่งกว่างานแถลงข่าวสำคัญๆ อะไรอีก นักข่าวเกือบห้าสิบคนทุกสำนัก ทำยังไงดีลิล
โรงแรมไอเฟลสตาร์ ระหว่างพักดื่มกาแฟ รสสุคนธ์รีบเดินตรงไปที่กริชชัย ก่อนจะส่งโทรศัพท์มือถือให้เจ้านายหนุ่ม “คุณลิลลี่โทรมาสิบรอบแล้วค่ะคุณกริช บอกให้โทรกลับบอกว่ามีธุระด่วนมากค่ะ” รสสุคนธ์เอ่ยรายงาน กริชชัยเลิกคิ้ว ก่อนจะกดโทรหานางแบบสาว “อืม ว่าไงลิลลี่มีอะไรกับผมหรือเปล่า” “ดีใจด้วยนะคะว่าที่คุ
กอหญ้ากัดริมฝีปากนิ่งเงียบ “พูดมาสิ คุณจะบอกผมเมื่อไหร่ ว่าคุณท้องจะรอให้ท้องมันโตขึ้นมาก่อนใช่ไหม” “พูดสิ” กริชชัยบีบที่ต้นแขนกอหญ้าด้วยความโมโห “ก็คุณบอกให้ฟังคุณ” “ตอนนี้ผมบอกให้คุณพูด พูดมาสิ” กริชชัยจ้องหน้า ใบหน้าห่างกันแค่คืบเดียว “ญ่าตั้งใจจะบอกข่าวดีกับคุณตั้งแต่ที่ญี่ปุ่น ที่ร้านอาหา
กอหญ้าแทบจะไม่เชื่อสายตาเมื่อชายหนุ่มที่เช็ดผมให้กับตนเองตรงหน้า คือ กริชชัย พิพัฒนพงค์ คนที่เอาแต่ใจ อารมณ์ร้าย เชื่อมั่นในตนเอง ที่ใครๆ ก็ว่าเค้าเป็นผู้ชายที่เย็นชา แต่ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นกำลังนั่งเป่าผมให้กับตนเอง ซึ่งเป็นเพียงลูกสาวของแม่บ้านแม้ว่าตอนหลังจะได้เป็นลูกบุญธรรมของบ้านหลังนี้แต่กอหญ้าก
โรงแรมไอเฟลสตาร์ ยาริกา ลุกขึ้นยืนเมื่อเห็นกอหญ้าเดินออกจากลิฟท์ผู้บริหาร หญิงสาวส่งยิ้มให้ภรรยาของเจ้านาย วันนี้กอหญ้าสวมชุดคลุมท้องสีหวาน ทำให้หญิงสาวดูสวยงามและน่าถนุถนอม “สวัสดีค่ะคุณแยม คุณกริชว่างหรือยังค่ะ” “ว่างค่ะ ประชุมผู้บริหารพึ่งเสร็จค่ะ” “งั้นญ่าขอเข้าไปพบหน่อยนะคะ มาเซอร์ไพร์สค่ะ
“ขอเวลา สี่ห้าวันให้พ่อกับแม่ฮันนีมูนกันหน่อยนะ แล้วจะกลับไปรบกับลูกต่อ” อดิศวรหันกลับมาจับที่ไหล่ภรรยาสาวให้มาเผชิญหน้า ส่งสายตาหวานฉ่ำ “อะไรคะเนี่ย ลูกห้าแล้วนะ ยังจะหวานอีก” ยาริกายิ้มเขิน “หวานแบบนี้ตลอดไปครับ จะรักยิ่งๆ ขึ้นไปเชื่อไหมแยม แต่ตอนนี้ผมขอเบรคสักห้าวัน ฝากลูกไว้กับปู่ยา และทวดๆ ก่
ภายในห้องรับประทานอาหาร อดิศวรกำลังสอนให้ อ้น อัคราวัฒน์ ตักอาหารกินเอง ในขณะที่ยาริกากำลังป้อนข้าวให้อั๋น อัคราวุธยาริกาหันไปมองสามีที่กำลังสอนแฝดพี่อย่างใจเย็น “อ้น หัดทานข้าวเองครับ ตักแบบนี้พ่อตักให้ดู” อดิศวรสอนอย่างใจเย็น “โถ คุณศวร ลูกยังเล็กอยู่เลย แยมอยากป้อนข้าวลูก” “ผมอยากให้ลูกช่วยต
สามปีต่อมา ยาริกามองภาพพ่อและลูกๆ ที่วิ่งเล่นกันที่สนามอย่างมีความสุข นึกย้อนไปเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา งานแต่งงานของเธอกับอดิศวรจัดอย่างยิ่งใหญ่ โดยมีลูกแฝด ทั้งสอง อ้น และ อั๋น อัคราวัฒน์ และ อัคราวุธ กรณ์วิภาคและตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ อีกหกสัปดาห์ จำได้ว่าหลังจากอดิศวรรู้ก็รีบจัดงานแต่งงาน แบ
“แยมแน่ใจนะว่าจะไม่อันตรายกับลูก ศวรกลัวว่า..” อดิศวรจ้องมองตาภรรยาสาว ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ยาริกาพยักหน้าเบาๆ ยิ้มเขิน พร้อมกับกอดชายหนุ่มกระชับ “ก็อย่ารุนแรงสิคะคุณพ่อ ทำเบาๆ หมอก็ไม่ห้ามหรอกค่ะ นอกจากจะหกอาทิตย์ก่อนคลอดหรือเปล่า แยมไม่แน่ใจ” ยาริกาใช้เล็บกรีดเบาๆ ที่หน้าอก “คุณเรียกผมว่า “คุณพ่อ
ยาริกาน้ำตาไหลตลอด ด้วยความตกใจ ซึ้งใจ ตื่นเต้น มีความสุข ไม่รู้ความรู้สึกไหนมาก่อนแต่มันผสมปนเปกันไปหมด หญิงสาวพยักหน้าๆ ยกมือปิดปาก รับดอกไม้แล้วสวมกอด ท่ามกลางเสียงเชียร์จากเพื่อนๆ ร่วมรุ่น และอีกหลายชั่วโมงต่อจากนั้น มิตติ้งร่วมรุ่นท่ามกลางทะเลแสนสวย และเพื่อนสนิท ทำให้ปาร์ตี้เต็มไปด้วยความสนุกส
สามวันผ่านไป หลังจากประชุมผู้แทนประกอบการโรงแรมที่มิลานสามวัน ยาริกาเพิ่งเห็นมาดบอสของอดิศวรเป็นครั้งแรกเวลาเค้าจริงจังกับการทำงานทำให้เค้าดูมีเสน่ห์ หญิงสาวมองสามีอย่างภาคภูมิใจ ตลอดสามวันที่มีนัดตลอดทั้งวัน ตารางแน่นมากๆ ทำให้แทบจะไม่มีส่วนตัวกันเลย วันนี้ยาริกามีความหวังว่าคงได้ไปเดินเล่นในเมือง
ยาริกาตกใจแทบสิ้นสติ เมื่ออดิศวรทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น แถมจับมือเธอไว้แน่น ยาริกาพยายามบิดมือหนีพร้อมหันไปซ้ายขวาว่ามีใครมองอยู่ไหม มีคนมองอยู่สองสามคน หญิงสาวใบหน้าร้อนด้วยความอายรีบกระตุกมือหนี แต่ชายหนุ่มจับไว้จนแน่น “นี่ คุณศวร ทำบ้าอะไร คุกเข่าทำไม...บ้าหรือเปล่า” ยาริกากัดฟันพูดเบาๆ “แยม ..
ระหว่างขับรถกลับบ้าน ยาริกาเงียบมาตลอดทาง พอๆ กับอดิศวร ก็เงียบเช่นเดียวกัน ตั้งแต่รถออกจากโรงพยาบาล เมื่อรถเลี้ยวเข้าสู่บ้าน เมื่อรถจอดนิ่งสนิทที่โรงจอดรถ อดิศวรนั่งรวบรวมสมาธิก่อนพูดกับภรรยาสาวอย่างใจเย็น “สรุป ยังไงคุณก็จะไปประชุมกับคุณกริชที่อิตาลีแน่ๆ ไม่เปลี่ยนใจ รู้ไหมการเดินทางไกลอาจเป็นอัน
ท่านผู้หญิงแพรวมองดูหลานสะใภ้กับหลานชาย สายตาเต็มไปด้วยความสุข คิดวาดฝันว่าอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า หลานคนเล็กของตระกูลจะลืมตาดูโลก แค่นี้ท่านก็ยิ้มออกแล้ว ถึงแม้จะมีอาการเจ็บไข้อย่างผู้ป่วยสูงอายุ พอนึกถึงหลานที่จะเกิดขึ้นมาทำให้ท่านผู้หญิงไม่ยอมแพ้กับโรคภัย หมั่นไปหาหมอและกินยาตามที่หมอสั่งทุกประการ