อดิสรเดินขึ้นมาจนชั้นแปด แบบหอบนิดๆ ทั้งที่ตนเองออกกำลังกายสม่ำเสมอ ชายหนุ่มยืนกอดอกรอจนสาวประเภทสองเดินมาถึง “ห้องคุณห้องนี้ใช่ไหม ห้องมันเหมือนกันหมด แต่ผมจำได้ว่าคุณชอบ อะไรพวกนี้” อดิสรจับกระดิ่งที่ทำเป็นชั้นๆ ส่งเสียงกรุ๊งกริ๊งน่ารัก “อ้าวเปิดประตูสิ จะได้คุยธุระกัน ผมก็เหนื่อยเหมือนกันนะ” อด
กอหญ้าจากที่ตัวชาตั้งแต่คุณหญิงมณีจันทร์เอ่ยตั้งแต่ประโยคแรก ก็ได้สติ หญิงสาวก้าวเข้ามานั่งเคียงข้างตรีรินทร์พร้อมกับก้มลงกราบที่เท้าของคุณหญิงมณีจันทร์ “ญ่า แต่งตอนนี้ไม่ได้ค่ะ” น้ำเสียงกอหญ้าหนักแน่น “แต่เธอต้องแต่งกับฉัน” เสียงที่ดังมาจากด้านหลังทำให้ทุกคนเหลียวไปมอง กริชชัยในชุดสูททำงาน ใบหน
ภายในหอพักเล็กๆ ย่านคลองเตย เอลี่ถอนหายใจก่อนจะเหลือบมองชายหนุ่มที่อยู่ในหัวใจของสาวประเภทสอง อย่างเธอตลอดสิบกว่าปีอย่างหมั่นไส้ แต่อีกใจก็รู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด เมื่ออดิสร เหลียวมามอง เอลี่ก็รีบหันไปมองรอบๆห้อง ก่อนจะนึกสมเพชตัวเองห้องเล็กๆเทียบไม่ได้กับบ้านของชายหนุ่มที่ใหญ่โต มีห้องเกือบสิบห้อ
โรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง ภายในห้องพิเศษ คุณหญิงมณีจันทร์ขยับตัวล้มตัวลงนอน พร้อมๆกับ ธมกานต์ กริชชัยเปิดประตูเข้ามา กอหญ้าเก็บกระเป๋าเมื่อได้รับคำสั่งให้กลับบ้าน เพราะคุณหญิงมณีจันทร์ต้องการเพียงคนสนิท เพียงคนเดียว นมนวลคลี่ผ้าห่มห่มให้คุณหญิงอย่างนุ่มนวล “กานต์บอกคุณหมอใหญ่ด้วยว่าพรุ่งนี้แม่อยากกลั
เสียงอู้อี้ทำให้กริชชัยอมยิ้ม ริมฝีปากหอมหวาน ชายหนุ่มใช้ลิ้นตอดรัดริมฝีปากบางเบาๆก่อนจะตกใจเมื่อได้ยินเสียงแตร “ปรื้น.....ปรื้น....” เสียงบีบแตรไล่ ทำให้กริชชัยเหลียวไปมองด้วยความหงุดหงิด กอหญ้าหันหน้าหนีด้วยความอาย กริชชัยเหลียวไปมองหญิงสาว ด้วยความเอ็นดู ชายหนุ่มใช้มือขยี้ศรีษะหญิงสาวเบาๆ “ไม
บ้านพิพัฒนพงค์ กริชชัยเลี้ยวรถเข้าบ้านทางด้านหลัง ชายหนุ่มไม่ได้เข้าไปจอดที่เรือนหลังเล็ก แต่ขับผ่านไปที่ด้านหลังเรือนหลังใหญ่ กอหญ้ามองเหลียวหลังก่อนจะมองใบหน้าชายหนุ่มอย่างงุนงง แต่ก็นึกในใจว่า ‘อีตาบ้า จะจอดที่บ้านให้หน่อยก็ไม่ได้ ขับเลยไปจอดที่บ้านตัวเองซะงั้น มันน่าจะทุบให้สักที คนอะไรไม่มีควา
หอพักย่านคลองเตย อดิสร กดรับโทรศัพท์เมื่อมีสัญญาณเรียกเข้าแบบกระหน่ำ มือหนึ่งถือโทรศัพท์ อีกมือก็โอบกอด สาวประเภทสองที่มีรูปร่างเกือบเหมือนผู้หญิงแต่เร้าใจยิ่งกว่า อดิสรรู้สึกปวดร้าวร่างกาย แต่พยายามข่มใจไว้ “ว่าไงศวร ไอ้บ้าโทรมาทำไม คนจะนอน” “สร แกอยู่ไหน โทรไปที่บ้านก็ไม่อยู่ บ้านแกก็ไม่อยู่ รู
หลังจากวางสาย กริชชัยขมวดคิ้วก่อนจะมองใบหน้าของหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ “เป็นอะไร เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่” กอหญ้าได้ยินไหมว่าฉันพูดกับเธออยู่ กริชชัยถามน้ำเสียงหงุดหงิด “เปล่าไม่ได้เป็นไร ...ฉันเหนื่อยอยากพักคุณกลับไปห้องคุณได้แล้ว” “นี่เธอไล่ฉันงั้นเหรอ เป็นใคร จะมาไล่ฉัน” น้ำเสียงกริชชัยฉุนเฉี
“ขอเวลา สี่ห้าวันให้พ่อกับแม่ฮันนีมูนกันหน่อยนะ แล้วจะกลับไปรบกับลูกต่อ” อดิศวรหันกลับมาจับที่ไหล่ภรรยาสาวให้มาเผชิญหน้า ส่งสายตาหวานฉ่ำ “อะไรคะเนี่ย ลูกห้าแล้วนะ ยังจะหวานอีก” ยาริกายิ้มเขิน “หวานแบบนี้ตลอดไปครับ จะรักยิ่งๆ ขึ้นไปเชื่อไหมแยม แต่ตอนนี้ผมขอเบรคสักห้าวัน ฝากลูกไว้กับปู่ยา และทวดๆ ก่
ภายในห้องรับประทานอาหาร อดิศวรกำลังสอนให้ อ้น อัคราวัฒน์ ตักอาหารกินเอง ในขณะที่ยาริกากำลังป้อนข้าวให้อั๋น อัคราวุธยาริกาหันไปมองสามีที่กำลังสอนแฝดพี่อย่างใจเย็น “อ้น หัดทานข้าวเองครับ ตักแบบนี้พ่อตักให้ดู” อดิศวรสอนอย่างใจเย็น “โถ คุณศวร ลูกยังเล็กอยู่เลย แยมอยากป้อนข้าวลูก” “ผมอยากให้ลูกช่วยต
สามปีต่อมา ยาริกามองภาพพ่อและลูกๆ ที่วิ่งเล่นกันที่สนามอย่างมีความสุข นึกย้อนไปเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา งานแต่งงานของเธอกับอดิศวรจัดอย่างยิ่งใหญ่ โดยมีลูกแฝด ทั้งสอง อ้น และ อั๋น อัคราวัฒน์ และ อัคราวุธ กรณ์วิภาคและตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ อีกหกสัปดาห์ จำได้ว่าหลังจากอดิศวรรู้ก็รีบจัดงานแต่งงาน แบ
“แยมแน่ใจนะว่าจะไม่อันตรายกับลูก ศวรกลัวว่า..” อดิศวรจ้องมองตาภรรยาสาว ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ยาริกาพยักหน้าเบาๆ ยิ้มเขิน พร้อมกับกอดชายหนุ่มกระชับ “ก็อย่ารุนแรงสิคะคุณพ่อ ทำเบาๆ หมอก็ไม่ห้ามหรอกค่ะ นอกจากจะหกอาทิตย์ก่อนคลอดหรือเปล่า แยมไม่แน่ใจ” ยาริกาใช้เล็บกรีดเบาๆ ที่หน้าอก “คุณเรียกผมว่า “คุณพ่อ
ยาริกาน้ำตาไหลตลอด ด้วยความตกใจ ซึ้งใจ ตื่นเต้น มีความสุข ไม่รู้ความรู้สึกไหนมาก่อนแต่มันผสมปนเปกันไปหมด หญิงสาวพยักหน้าๆ ยกมือปิดปาก รับดอกไม้แล้วสวมกอด ท่ามกลางเสียงเชียร์จากเพื่อนๆ ร่วมรุ่น และอีกหลายชั่วโมงต่อจากนั้น มิตติ้งร่วมรุ่นท่ามกลางทะเลแสนสวย และเพื่อนสนิท ทำให้ปาร์ตี้เต็มไปด้วยความสนุกส
สามวันผ่านไป หลังจากประชุมผู้แทนประกอบการโรงแรมที่มิลานสามวัน ยาริกาเพิ่งเห็นมาดบอสของอดิศวรเป็นครั้งแรกเวลาเค้าจริงจังกับการทำงานทำให้เค้าดูมีเสน่ห์ หญิงสาวมองสามีอย่างภาคภูมิใจ ตลอดสามวันที่มีนัดตลอดทั้งวัน ตารางแน่นมากๆ ทำให้แทบจะไม่มีส่วนตัวกันเลย วันนี้ยาริกามีความหวังว่าคงได้ไปเดินเล่นในเมือง
ยาริกาตกใจแทบสิ้นสติ เมื่ออดิศวรทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น แถมจับมือเธอไว้แน่น ยาริกาพยายามบิดมือหนีพร้อมหันไปซ้ายขวาว่ามีใครมองอยู่ไหม มีคนมองอยู่สองสามคน หญิงสาวใบหน้าร้อนด้วยความอายรีบกระตุกมือหนี แต่ชายหนุ่มจับไว้จนแน่น “นี่ คุณศวร ทำบ้าอะไร คุกเข่าทำไม...บ้าหรือเปล่า” ยาริกากัดฟันพูดเบาๆ “แยม ..
ระหว่างขับรถกลับบ้าน ยาริกาเงียบมาตลอดทาง พอๆ กับอดิศวร ก็เงียบเช่นเดียวกัน ตั้งแต่รถออกจากโรงพยาบาล เมื่อรถเลี้ยวเข้าสู่บ้าน เมื่อรถจอดนิ่งสนิทที่โรงจอดรถ อดิศวรนั่งรวบรวมสมาธิก่อนพูดกับภรรยาสาวอย่างใจเย็น “สรุป ยังไงคุณก็จะไปประชุมกับคุณกริชที่อิตาลีแน่ๆ ไม่เปลี่ยนใจ รู้ไหมการเดินทางไกลอาจเป็นอัน
ท่านผู้หญิงแพรวมองดูหลานสะใภ้กับหลานชาย สายตาเต็มไปด้วยความสุข คิดวาดฝันว่าอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า หลานคนเล็กของตระกูลจะลืมตาดูโลก แค่นี้ท่านก็ยิ้มออกแล้ว ถึงแม้จะมีอาการเจ็บไข้อย่างผู้ป่วยสูงอายุ พอนึกถึงหลานที่จะเกิดขึ้นมาทำให้ท่านผู้หญิงไม่ยอมแพ้กับโรคภัย หมั่นไปหาหมอและกินยาตามที่หมอสั่งทุกประการ