เข้าสู่ระบบแชร์
Episode 40
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-02 22:49:49
บทที่เกี่ยวข้อง
ผู้หญิงขายตัว Episode 41ความรู้สึกแบบนี้มัน...
ลุงยอมรับกับพวกฉันจนหมดเปลือก เดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟังว่าลุงบอกอะไรบ้างลุงบอกว่าวันที่อีแม่เลี้ยงมันว่าจ้างลุงด้วยเงินห้าหมื่นให้ไปตัดสายเบรกของรถพ่อฉัน ตอนแรกลุงปฏิเสธบอกว่าลุงไม่กล้าทำ แต่อีแม่เลี้ยงมันขู่ว่าจะฆ่าลุงถ้าลุงไม่ยอมทำตามที่มันสั่ง ลุงเลยยอมทำโดยได้เงินค่าจ้องก่อนล่วงหน้าสองหมื่นห้าหลังจากที่ลุงยอมทำตามที่อีแม่เลี้ยงสั่งแล้วลุงก็ไม่รอเอาเงินก้อนที่เหลือ เพราะลุงคิดว่ายังไงลุงก็ต้องเจออีแม่เลี้ยงฆ่าปิดปากอยู่ดี ลุงตัดสินใจหนีไปเลยลุงหนีไปหลายที่หลายจังหวัดเพราะกลัวว่าอีแม่เลี้ยงมันจะตามตัวลุงเจอ สุดท้ายผ่านไปหลายปีลุงเลยตัดสินใจมาลงหลักปักฐานอยู่ที่นี่เพราะคิดว่าอีแม่เลี้ยงมันคงไม่ตามหาตัวลุงแล้วตอนนี้เราสามคนกำลังมุ่งหน้ากลับกรุงเทพ ส่วนลุงตอนนี้พี่ป่าให้ลูกน้องจัดการพากลับมาที่กรุงเทพด้วย เพราะยังไงลุงก็คือพยานปากสำคัญ เราต้องเอาลุงซ่อนไว้ก่อน"แกโกรธไหมที่ลุงทำแบบนั้นริน" แอมถามฉัน"ถ้าฉันต้องโกรธ ฉันก็คงจะโกรธอีแม่เลี้ยง เพราะมันคือคนที่สั่งให้ลุงทำ" ฉันพูดพร้อมมือที่ค่อยๆกำหมัดแน่น ความแค้นมันระอุอยู่ในใจนับวันความเกลียดชังที่ฉันมีต่ออีแม่เลี้ยงมันยิ่งเพิ่มทวีคูณขึ้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 42 แปลกไป
ฉันพยายามข่มตานอนไม่อยากให้ตัวเองคิดถึงเรื่องเขาอีก แต่ฉันก็ยังคิดถึงเขาอยู่ดีคนเราไม่สามารถควบคุมความรู้สึกของตัวเองได้เลยจริงๆ เฮ้อ..."..."เช้าวันใหม่...กริ๊ง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นแต่เช้า ฉันงัวเงียเอามือปัดป่ายไปทั่วโต๊ะบนหัวนอน อ่ะ เจอเเล้วฉัน "ฮัลโหลค่ะ" ฉันกรอกน้ำเสียงงัวเงียๆเข้าไปใน โทรศัพท์ปลายสายเงียบไม่พูดอะไร เอ้าใครวะเนี่ย จะโทรมากวนประสาทหรือไง ฉันเอาโทรศัพท์มาดูเบอร์ว่าใครโทรมา คือมันไม่ขึ้นรายชื่อใครในเครื่องของฉัน ตอนกดรับสายมันเป็นช่วงที่ฉันกำลังสะลึมสะลือเลยไม่ทันมอง ปกติฉันไม่รับเบอร์แปลกฉัน "ถ้าไม่พูดงั้นขอวางสายนะ จะนอน""มาหาฉันได้ไหม" ปลายสายตอบกลับมา"..."จากนั้นก็ตัดสายไป ทั้งๆ ที่ฉันยังไม่ตอบอะไรเลยสักคำ...พี่ซันก็ยังคงเป็นพี่ซันเหมือนเดิม คนเมื่อกี้ที่โทรมาคือพี่ซัน ฉันจำเสียงพี่ซันได้...ฉันจำทุกอย่างที่เป็นเขาได้ฉันชั่งใจอยู่นานนั่งคิดนอนคิดเกือบครึ่งค่อนวันว่าจะไปหาพี่ซันดีไหม...สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจได้...ตอนนี้ฉันกำลังยืนอยู่ที่หน้าห้องของพี่ซัน รอพี่ซันมาเปิดประตูให้แกร่ก! เสียงเปิดประตูฉันเดินแทรกตัวเข้าไปในห้อง พี่ซันเดินกลับไปนั่งที่โซฟา สา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 43
ภายในห้องนอน...ร่างแกร่งของพี่ซันกระแทกถาโถมเข้ามาในร่างบางของฉันอย่างหนักหน่วง จนฉันต้องจิกผ้าปูที่นอนแน่น รู้สึกเสียวซ่านไปทั้งตัว ร่างกายเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ"อ๊า พะ พี่ซัน ระ ริน เสียวอ๊าง"ตรับ ตรับ ตรับๆๆๆ พี่ซันเริ่มกระแทกเอวเข้ามารัวๆ"อ๊า ริน ฉันจะเสร็จแล้ว ซี๊ด"พี่ซันเกร็งกระตุก..สองสามทีแล้วก็ทิ้งตัวลงมาทับร่างฉันตกดึก...กว่าพี่ซันจะยอมปล่อยให้ฉันเป็นอิสระก็ปาไปเกือบสองทุ่มเลยทีเดียว ตอนแรกก็นุ่มนวลกับฉันอยู่หรอกแต่หลังๆเนี่ยมันเริ่มซาดิสม์นิดๆ..."ริน...อยู่ต่ออีกไม่ได้เหรอ" พี่ซันทำหน้าอ้อนวอนขอให้ฉันอยู่ต่อ"คงไม่ได้" ฉันตอบพี่ซัน"อย่าใจร้ายไปหน่อยเลยริน ฉันแค่อยากอยู่กับเธอนานๆก่อนที่ฉันจะไปเมืองนอก" พี่ซันพูดเสียวเศร้าๆ"พูดอย่างกับจะไปตาย" ฉันพูดเสียงเรียบเหมือนคนที่ไม่รู้สึกอะไร"ริน !!""ขอตัวนะคะ"ฉันลุกขึ้นก้าวเดินออกมาจากห้องนอนของพี่ซัน พรึ่บ! เดินออกมาได้ไม่กี่ก้าวร่างของฉันก็ถูกคนในห้องดึงไว้แล้วก็กอดฉันแน่น"ขอกอดก่อนก็ได้ แค่ห้านาที"พี่ซันเอาหน้าซุกตรงต้นคอฉันแล้วพูดอู้อี้ในลำคอ แต่ฉันก็พอจับใจความได้"พะ..พี่ซัน" ฉันเรียกชื่อพี่ซัน เบาๆความรู้สึ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 44บอกไป
ฉันนั่งเหม่อลอยเอานิ้วจุ่มลงไปในแก้วเหล้าแล้ววนนิ้วรอบแก้วอยู่อย่างนั้นรอพี่ซันกลับมาที่โต๊ะสักพักใหญ่ๆพี่ซันก็เดินกลับมา กลิ่นน้ำหอมบวกกับกลิ่นบุหรี่ที่ติดตัวเขาจางๆ คงจะไปสูบบุหรี่มาสินะพอมาถึงโต๊ะพี่ซันก็เอาแต่นั่งดื่มไม่พูดไม่จา นี่พี่ซันเขาไม่คิดจะพูดอะไรเลยหรือไงกัน เขาไม่พูดแล้วฉันจะกล้าเอ่ยปากพูดได้ไงว่าตอนนี้ฉันพร้อมที่จะคบกับเขาแล้ว"ไปส่งฉันที่สนามบินได้ไหม" พี่ซันพูดขึ้น สายตาจับจ้องไปที่แก้วเหล้าไม่ได้มองหน้าฉันเลย"คะ ?""วันที่ฉันจะไป เธอไปส่งฉันได้ไหม" พี่ซันเงยหน้าขึ้นมามองฉัน"..."คำพูดของพี่ซันทำเอาใจฉันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ...ไม่ ฉันไม่อยากให้เขาไป แต่มันก็อนาคตของเขานะ ฉันจะเห็นแก่ตัวได้ไง...หรือว่าฉันจะทบทวนใหม่อีกครั้ง ว่าฉันควรจะบอกกับพี่ซันเรื่องความรู้สึกของฉัน หรือว่าจะเก็บมันไว้ลึกสุดก้นบึ้งของหัวใจฉันเงียบไม่ตอบอะไรพี่ซัน จากนั้นเราทั้งคู่ก็ดื่มต่อ สักพักพี่ซันก็ชวนฉันกลับภายในรถ..."รินยังไม่อยากกลับบ้าน" ฉันเอ่ยปากบอกพี่ซันที่กำลังขับรถอยู่พี่ซันหันขวับมามองฉันอย่างแปลกใจ ก็แหงสิ ตลอดเวลาที่อยู่กับพี่ซัน ฉันมีแต่บ่นให้เขาไปส่ง แต่ครั้งนี้ฉันเป็นคนเอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 45
พี่ซันยิ้มให้ฉันเหมือนดีใจมากที่ไม่ได้ไปเรียนต่อที่เมืองนอก...แต่ฉันนี่สิ มันเป็นเพราะฉัน"ทำไมทำหน้าแบบนั้นริน เธอไม่ดีใจหรอ""คะ ดีใจ...แต่เพราะริน"พรึ่บ! พี่ซันดึงฉันเข้าไปกอด"อย่าโทษตัวเองดิ ที่ฉันไม่ไปเรียนต่อเพราะฉันไม่อยากไปตั้งแต่แรกอยู่แล้ว...ฉันอยากอยู่กับเธอ"พี่ซันผละกอดออกแล้วก็มองหน้าฉัน พี่ซันโน้มใบหน้าลงมาจูบที่ริมฝีปากฉันเบาๆ..."เลิกขายตัวนะริน"ฉันเงียบ...ใช่ฉันต้องเลิกขายตัวได้แล้ว เพราะตอนนี้ฉันเป็นของพี่ซันแค่คนเดียว"ทำไมวะ ทำไมเธอเงียบ นี่เธอจะคบกับฉันแล้วยังจะขายตัวอยู่หรือไงวะ" พี่ซันดูท่าจะอารมณ์เสียมากที่ฉันฉันเงียบไป"ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ" ฉันรีบพูดปฏิเสธ"แล้วมันแบบไหนวะริน ทำไมเธอถึงเงียบ""ค่ะ รินจะเลิกขายตัว"พูดจบฉันก็ยิ้มให้พี่ซัน นี่คือครั้งแรกที่ฉันยิ้มให้เขาอย่างจริงใจ พี่ซันพอได้ยินว่าฉันจะเลิกขายตัวก็คลี่ยิ้มหวานให้ฉันทันที"สัญญาแล้วนะ""ค่ะ รินสัญญา"พี่ซันโน้มตัวลงมานอนบนต้นขาฉัน...แล้วก็เอามือฉันไปพรมจูบ"อื้อ พอแล้วพี่ซัน"ฉันจะชักมือออกแต่ถูกพี่ซันรั้งไว้"เธอรู้ไหมว่าเธอจีบยากมากริน ฉันไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะได้ยินเธอบอกว่ารักฉัน ฉันโคตรท้อเล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 46
ฉันเบิกตากว้างทันทีที่เห็นว่าสิ่งที่อยู่ในมือแอมมันคือพินัยกรรม มันคือพินัยกรรมของพ่อฉันจริงๆ"หาแทบตาย เวลาจะเจอกลับมาเจอง่ายๆแบบนี้เนี่ยนะ" แอมเอ่ยขึ้นฉันค่อยๆยื่นมือไปหยิบพินัยกรรมออกจากมือแอมด้วยมือที่สั่นเทา น้ำตาเอ่อล้นเต็มสองตา ดีใจจนพูดไม่ออกเลยจริงๆฉันค่อยๆคลี่กระดาษออกอย่างทะนุถนอมราวกับกลัวว่ามันจะขาดฉันบันจงอ่านข้อความที่อยู่ในพินัยกรรม น้ำตาที่เอ่อล้นตอนนี้มันไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างเรียบร้อยแล้ว"ข้าพเจ้านายดนัย หากข้าพเจ้าเป็นอะไรไปสมบัติของข้าพเจ้าทั้งหมด รวมทั้งบริษัท ข้าพเจ้าขอยกให้ ภวริน ลูกสาวเพียงคนเดียวของข้าพเจ้าแต่เพียงผู้เดียว" นี่คือข้อความที่อยู่ในแผ่นพินัยกรรม ฉันอ่านไปสะอื้นร้องไห้ไป"ริน ไม่เอาไม่ร้องเราหาเจอแล้วนี่ไง" แอมเอามือมาลูบหลังฉันเบาๆ"แอม พาฉันไปหาพี่ป่าหน่อย""อื้อ โอเค"ณ คอนโดพี่ป่าตอนนี้ฉันกับแอมยืนอยู่ที่หน้าห้องของพี่ป่าแกร่ก! เสียงเปิดประตูห้องออกมาฉันกำลังจะอ้าปากทักแต่...คนที่เปิดประตูออกมาไม่ใช่พี่ป่า เป็นผู้หญิง หน้าตาน่ารักเป็นคนเปิดประตู เธอเอาแต่ก้มหน้าก้มตาไม่มองใครเลย แล้วก็รีบเดินออกจากห้องฉันกับแอมมองหน้ากันแบบงงๆก่อน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 47หึงNc18+
พี่ซันยืนกอดอกจ้องหน้าฉันตาเขม็ง...ฉันเริ่มรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเลยกับสายตาที่พี่ซันมองฉันแบบนี้"ฉันเคยห้ามเธอแล้วใช่ไหมริน""แต่รินก็สูบของรินมาตั้งนานแล้วนะ จู่ๆพี่จะมาห้ามมันก็...ไม่ใช่นะพี่ซัน" ฉันกลั้นใจพูดเถียงพี่ซันออกไปพอฉันพูดไปแบบนี้ พี่ซันยิ่งมองฉันแทบจะบีบคอให้ฉันตายไปตรงนี้เลย"แทนที่จะสำนึก ยังจะเถียง""พี่ก็สูบเหมือนกันอะ ทำไมพี่ไม่เลิกสูบละ""ก็ฉันห้ามไม่ให้เธอสูบไงริน เธอจะมาย้อนถามฉันทำไม""...""มีอะไรกัน เสียงดังเข้าไปถึงในห้องน้ำเลย" แอมเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี ฉันอยากจะกราบมันงามๆแอมผู้ช่วยชีวิต"ไม่มีอะไร เข้าไปด้านในกันเถอะ"ฉันเดินไปกอดแขนพี่ซัน"เธอมันดื้อริน" พี่ซันทำตาดุใส่ฉัน แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ พี่ซันก็ยอมให้ฉันกอดแขนเข้าไปในผับอยู่ดีขอบอกว่าทางเดินเข้ามาที่โต๊ะ มีแต่ผู้หญิงมองพี่ซัน ไม่ได้มองธรรมดานะ มองแบบสายตาแทบจะกลืนกินพี่ซันเข้าไปทั้งตัวเลยก็ว่าได้ ฉันหันไปทำตาดุใส่อีผู้หญิงพวกนั้นแล้วก็รีบพาพี่ซันเดินกลับโต๊ะที่โต๊ะพี่ป่ามามาถึงแล้วกำลังนั่งดื่มอยู่ พอพี่ป่าเห็นฉันเดินกอดแขนพี่ซันไปนั่งพี่ป่าก็มองหน้าฉันแบบแปลกใจ ยิ่งพี่ซันคือมองฉันแบบไม่พอใจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 48มันจบแล้ว
พี่ซันทำเรื่องอย่างว่ากับฉันในรถเสร็จไปหนึ่งรอบ พอกลับมาที่บ้านพี่ซันก็ทำเรื่องอย่างว่ากับฉันอีกสามรอบ พี่ซันจะทำอีกแต่ฉันร้องห้ามเอาไว้เพราะฉันไม่ไหวแล้วขาสั่นหมดแล้ว พี่ซันหื่นมากจริงๆตอนนี้พี่ซันกำลังพรมจูบฉันไปทั่ว ร่างกายฉันมีแต่รอยแดงที่พี่ซันทำเอาไว้เต็มไปหมด"อื้อ พอแล้วพี่ซันดูสิตัวรินแดงหมดแล้วเนี่ย"พี่ซันเงยหน้าขึ้นมามองฉันเหมือนจะเคืองนิดๆที่ถูกฉันขัดใจ พี่ซันโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ อีกครั้งลมหายใจที่ร้อนผ่าวเป่ารดข้างแก้ม มือใหญ่ของพี่ซันลากไปตามไหล่เปล่าเปลือย สายตาของพี่ซันยังจับจ้องที่ใบหน้าไม่ห่างไปไหน"พี่ซัน พอแล้ว" ฉันร้องท้วงบอกพี่ซันอีกครั้ง"เออพอก็ได้วะ" พี่ซันผละตัวออกแล้วลงไปนอนข้างๆฉัน ท่าทางเหมือนเด็กโดนขัดใจ"ริน เธอบอกฉันได้ไหมว่าเธอมีเรื่องอะไรที่จะต้องให้ไอ้นั่นช่วย"ไอ้นั่นที่พี่ซันหมายถึงคงจะเป็นพี่ป่า"ฉันไม่สบายใจเลยว่ะริน ฉันรักเธอ ฉันโคตรหวงเธอเลย ฉันไม่อยากให้เธอยุ่งกับมัน"..."ฉันเงียบชั่งใจว่าจะบอกพี่ซันดีไหมเรื่องที่ฉันกำลังทำอยู่ตอนนี้...แต่เขาเป็นแฟนฉันนิ พี่ซันจะได้รู้ว่าทำไมฉันถึงต้องมาขายตัวฉันพลิกตัวหันหน้าไปมองพี่ซัน"ถ้ารินเล่าไปแล้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02
บทล่าสุด
ผู้หญิงขายตัว 84 The End (จบแล้วว)
ภายในห้องน้ำ...พี่ป่าวางฉันลงอย่างเบามือในอ่างน้ำจากุชชี่ที่มีน้ำเตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว "ไม่ลงมาอาบด้วยกันหรอ...." ฉันถามที่ป่าที่เอาแต่ถูตัวให้ฉัน "ถ้าให้กูลงไปในอ่างด้วย คงไม่ได้อาบ" พี่ป่ายักคิ้วให้ฉันมือหนาถูวนรอบหน้าอกของฉันเหมือนตั้งใจจะถูแค่ตรงนั้นแค่ตรงเดียว"พี่ป่า" ฉันทำตาดุใส่พี่ป่า เมื่อเห็นว่าพี่ป่าเอาแต่ถูอยู่อย่างนั้น "เออๆ จะดุกูทำไม" พี่ป่าพยักหน้าตอบ มือหนาของพี่ป่าจากที่ถูวนรอบหน้าอกของฉัน ตอนนี้มันได้เลื่อนลงต่ำลงไปเรื่อยๆ จนถึงกลีบแคมคู่นั้นของฉัน "พะ พี่ป่า ยะ อย่านะ" ฉันรีบรั้งมือของพี่ป่าเอาไว้ "ก็มึงให้กูถูตรงอื่น" พี่ป่ายักคิ้วใส่ฉันแบบกวนๆ "แต่ไม่ใชตรงนี้" เมื่อกี้ก็พึ่งมีอะไรกัน ถ้าถูตรงนี้มีหวังได้มีอีกรอบแน่ ลูกฉันจะรอดมั้ย "ก็ทำความสะอาดให้ไง เมื่อกี้น้ำกูเยิ้มเต็มรูมึงเลย...." พี่ป่าพูดมันออกมาหน้าตาเฉย ซึ่งถ้าคำๆนี้มันไม่ได้หลุดออกมาจากปากของผู้ชายที่ฉันรัก ฉันจะไม่รู้สึกอะไรเลยแต่ตอนนี้นี่สิ หน้าฉันมันร้อนผ่าวไปหมดแล้ว พี่ป่าเอามือของฉันที่จับมือเขาออก ก่อนที่จะล้วงลงไปถูแหวกกรีบแคมของฉัน เขาทำแบบนั้นจริงๆ แถมยังยิ้มทะเล้นให้อีกด้วย "อ๊ะ พ
ผู้หญิงขายตัว [83] Nc20+
พี่ป่าพาฉันเข้าไปในบ้าน ตอนนี้ฉันหยุดร้องแล้ว ภายในบ้านมีแม่บ้านอยู่สามคน พี่ป่าจ้างมาทำความสะอาดบ้าน และคอยดูแลเรื่องอาหาร ก็ทำทุกอย่างในบ้านนั่นแหละ ภายในบ้านทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว แทบจะไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว ไม่มีรูปครอบครัว ไม่มีห้องทำงานของคุณพ่อตรงนั้น ภายในบ้านไม่มีอะไรเหมือนเดิม มันก็คงต้องเป็นแบบนั้น จะให้ทุกอย่างอยู่เหมือนตอนที่ฉันอยู่ตอนเด็กมันก็คงจะไม่ได้ เพราะเวลามันก็ผ่านมานานมากแล้ว ฉันแอบเสียใจนิดๆนะ ที่ความทรงจำของฉันตอนเด็กมันหายไปแล้ว แต่มันก็ดี ถ้าบ้านยังคงสภาพเหมือนเดิม ฉันคงจำเรื่องราวที่เลวร้ายไม่ลืม "ห้ามร้อง" พี่ป่าหันหน้ามาบอกฉัน เมื่อเห็นว่าฉันทำท่าจะร้องไห้อีกครั้ง "อื้อ รู้แล้ว" ฉัรมองไปรอบๆบ้านอีกครั้ง "พี่ป่ารู้ได้ไงคะว่าบ้านหลังนี้แอมเคยอยู่ตอนเด็ก" ฉันหันไปถามพี่ป่าหลังจากที่เราเดินเข้ามาในบ้านกันแล้ว "กูถามริน" "แล้วซื้อบ้านได้ไง ราคา ?" พี่ป่าถอนหายออกมาเบาๆ ก่อนจะเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันอย่างเบามือ "บ้านหลังนี้เขากำลังจะปล่อยพอดี จังหวะมันพอเหมาะพอดีทุกอย่าง กูตั้งใจจะซื้ออยู่แล้วด้วย ส่วนเรื่องราคา ก็ไม่เท่าไหร่" พี่ป่าไหวไหล่ให้ฉันทีหนึ่ง
ผู้หญิงขายตัว [82] หักหลัง
หลังจากคุยกับพ่อแม่ของพี่ป่าเสร็จ ท่านทั้งสองก็ออกไปพักที่โรงแรม และ เตรียมตัวกลับออสเตรเลียในวันพรุ่งนี้ คือ!! มาแค่นี้ แค่นี้จริงๆ แค่มาดูตัวฉัน เมื่อฉันยังไม่พร้อมที่จะแต่งงานท่านก็กลับ 1 อาทิตย์ผ่านไป เชื่อมั้ยว่าพี่ป่ายังงอนฉันอยู่ เรื่องที่ฉันไม่ยอมแต่งงานกับเขา พี่ป่างอนเป็นจริงเป็นจังมาก "พี่ป่าเอาน้ำให้แอมกินหน่อย" ฉันหันไปบอกพี่ป่าที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่"ลุกขึ้นไปหยิบเองดิ" พี่ป่าตอบโดยที่ไม่มองหน้าฉัน เขายังคงก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าคุยกับใคร "แอมท้องอยู่พี่ก็รู้ มันลุกยากท้องโต'' "....." พี่ป่าเงียบไม่ตอบอะไร "พี่ป่าแอมหิวน้ำ ไปเอาน้ำให้หน่อย !!" พี่ป่ายังทำเป็นหูทวนลม จนฉันต้องนับหนึ่งถึงสิบในใจก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบน้ำกินเอง คือพี่ป่าไม่ยอมมาหยิบน้ำให้จริงๆ ก็แค่ไม่แต่งงานด้วยตอนนี้ ก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่แต่งด้วยเลยสักหน่อย ไม่รู้จะงอนทำไมขนาดนั้น พอฉันเดินกลับมานั่งที่เดิม ตอนแรกพี่ป่าคุยโทรศัพท์อยู่ พอเขาเห็นว่าฉันเดินมา พี่ป่ารีบเอาโทรศัพท์ลง แล้วก็ลุกขึ้นเดินสวนฉันออกไปจากห้องเลย "พี่ป่า พี่ป่าหยุด พี่คุยกับใคร !!" ฉันตะโกนพูดตามแผ่นหลังของพ
ผู้หญิงขายตัว [81] โล่งอก
"เจ้าป่า นั่งลงไป ฉันจะคุยกับเธอ ไม่ใช่แก" พี่ป่าดูจะหัวเสียมากตอนนี้ เขาไม่ยอมนั่งลงตามที่แม่สั่ง จนฉันต้องจับมือให้พี่ป่านั่งเขาถึงยอมนั่งลง"เธอมีอะไรจะพูดรึเปล่า ?" แม่พี่ป่าเอ่ยถามฉันเสียงเรียบๆ ฉันกลั้นหายใจประมาณสามสี่วิ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ พรางพยักหน้าตอบคุณแม่ของพี่ป่า "พูดมาสิ ฉันรอฟังอยู่" ตอนนี้บรรยากาศภายในห้องรับแขกเสียงสนิท เงียบซะจนฉันได้ยินเสียงของหัวใจตัวเองที่มันกำลังเต้นรัวเพราะความประหม่าอยู่ตอนนี้"หนูเคยขายตัวจริงๆค่ะ" "เธอรู้รึเปล่าว่าพูดออกมาแบบนี้ ฉันจะไม่รับเธอเป็นลูกสะใภ้" "แม่ !!" "เจ้าป่าแกหุบปากไปเลยนะ !!"ฉันเอื้อมมือไปจับมือของพี่ป่าแล้วออกแรงบีบเบาๆ พี่ป่าหันหน้ามามองฉัน สีหน้าพี่ป่าดูจะเป็นกังวลมาก ฉันก็ไม่ต่างกันหรอก แต่ฉันก็ยังฝืนยิ้มจางๆให้พี่ป่าไป "จากชีวิตที่เคยสุขสบาย มีเงินใช้ไม่เคยขาด ทุกๆครั้งที่ปิดเทอมพ่อกับแม่จะพาไปเที่ยวต่างประเทศ""มันเพอร์เฟคมากๆเลยใช่มั้ยคะ""แต่พอมาวันหนึ่ง บ้านล้มละลาย ทรัพย์สินทุกอย่างกำลังจะถูกยึด พ่อกับแม่หนูจบชีวิตด้วยการฆ่าตัวตาย ทิ้งให้หนูจมอยู่กับบ้านที่กำลังจะถูกยึด ญาติพี่น้องไม่มีใครเอื้อมมือมาช
ผู้หญิงขายตัว [80] วันที่ฉันกลัว...
3อาทิตย์ผ่านไป.... ยิ่งใกล้วันจะถึงกำหนดที่พ่อกับแม่พี่ป่าจะมาไทยเมืีอไหร่ ฉันยิ่งรู้สึกตื่นเต้น รู้สึกประหม่า ฉันกลัว กลัวว่าพ่อแม่พี่ป่าจะรับฉันไม่ได้ ถึงแม่ว่าฉันกำลังจะตั้งท้องลูกของพี่ป่าหลานของท่านก็ตาม เรื่องเส้นด้าย ช่วงนี้เธอเงียบๆไป ขุนเขาคงไม่ปล่อยให้เธอออกมา เพราะอาทิตย์ที่แล้วเธอก็มากดกริ่งที่หน้าบ้าน แต่ฉันไม่ได้ออกไปเปิด แต่ดูท่าแล้วคงจะอีกนานกว่าเธอจะเลิกยุ่ง ฉันก็เข้าใจเธอนะ ที่เธอเป็นแบบนี้เธอรักพี่ป่ามาก แต่ตอนนี้พี่ป่าเป็นของฉัน และฉันก็รักเขามากไม่ต่างจากเธอ อ้อ วีนัสกลับโคราชไปแล้วนะ ไม่รู้ว่ามีเรื่องด่วนอะไรรึเปล่า กลับไปไม่บอกฉันเลย แถมยังแอบกลับตั้งแต่ตอนเช้าตรู่ ไม่รู้ว่าไปยังไง แต่พอไปถึงเธอก็ข้อความมาบอกฉัน ช่วงดึกๆ..."แอม ทำอะไรทำไมไม่ขึ้นมานอน" พี่ป่าพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันเอาแต่นั่งหน้าโต๊ะกระจกไม่ยอมขึ้นเตียงไปนอนสักที "พี่ป่า แอมกลัวว่าทางพ่อแม่ของพี่..." "แอม ไม่มีใครบังคับอะไรกูได้" พี่ป่าพูดสวนขึ้นก่อนที่ฉันจะพูดจบ "พี่ป่าเคยบอกว่าคุณแม่ของพี่ชอบเส้นด้ายมาก" "อื้ม" "แล้วแบบนี้...""อย่าคิดมากแอม ด้ายก็อยู่กับไอ้ขุนไง" "....""ขึ้นมาบนเตี
ผู้หญิงขายตัว [79] Nc20+ [วุ่นวายไม่เลิก]
หลังจากที่ฉันกับวีนัสเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำเสร็จ ฉันใส่เป็นบิกินี่สีน้ำเงิน ขัดกับสีผิว ทำให้ดูขาวมีออร่า ส่วนวีนัสรายนั้นปิดมิดชิดทุกสัดส่วน เหมาะสมกับวัย "โห เจ้ ขนาดเจ้ท้องหุ่นเจ้ดีมาก" วีนัสมองฉันตาไม่กระพริบ "ลงไปเล่นน้ำเถอะห่วงแต่ชมอยู่ได้ ^_^" ฉันหยิบผ้าผืนบางมาคลุมตัวเอาไว้ จากนั้นฉันจูงมือวีนัสลงไปยังชั้นล่าง พี่ป่ากำลังนั่งคุยอะไรกับทันก็ไม่รู้ แล้วก็มีลูกน้องเขาอีกสองคนอยู่ด้วย ปัก! ทันทีที่ฉันลงไปชั้นล่างแล้วพี่ป่าเห็นฉัน เขาวางมือกระแทกกับโต๊ะเสียงดังทันที จากนั้นพี่ป่าก็มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะขบกรามแน่น "พวกมึงมองเมียกูทำไม !!" พี่ป่าตะคอกใส่หน้าลูกน้องของเขา เพราะตอนนี้ลูกน้องของพี่ป่ากำลังมองฉันตาค้างเลย"ปะ เปล่ามองนะครับนาย'' ลูกน้องของพี่ป่าท่าทางเลิกลักกันมากพอได้ยินเสียงพี่ป่าตะคอกใส่"พวกมึงออกไปเลยนะ ออกไปให้หมด !!" น้ำเสียงอันทรงพลังของพี่ป่า ทำให้พวกลูกน้องรีบพากันวิ่งกรูออกจากบ้านทันแทบไม่ทัน "วีนัส ไปเล่นน้ำรอพี่ก่อนเลยนะเดี๋ยวตามไป" ฉันหันไปบอกวีนัส เพราะไม่อยากให้วีนัสเห็นตอนที่พี่ป่าของขึ้น เดี๋ยวพลานจะกลัวเอา"พี่ป่าคะ อย่าดุเจ้นะคะ ^_^" ว
ผู้หญิงขายตัว [78] อยากจะไปก็ไป ไปเลย!!
"เลือกมา ถ้าไปก็ไม่ต้องกลับมา" ฉันยื่นคำขาดฉันยกมือขึ้นมากอดอกและรอฟังว่าพี่ป่าจะตอบว่าอะไร แต่สิ่งที่ได้แทนคำตอบคือความเงียบของคนตรงหน้า "แอมไม่ควรถามแบบนี้ใช่มั้ย""....." "ถ้าจะคิดนานขนาดนี้ก็ไปเถอะค่ะ" ฉันตัดบทพูดขึ้น เมื่อพี่ป่าไม่ยอมตอบสักที มันรู้สึกเจ็บดีจริงๆ ที่เห็นพี่ป่าลังเลแบบนี้ สำหรับเขา มันคงจะเลือกยากมากเลยสินะ พูดจบฉันก็ลุกขึ้น เตรียมจะเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น หมั่บ! มือหนาของพี่ป่าขว้ามาจับแขนฉันไว้ "ไปสิ อย่ามายุ่งกับแอม !!" ฉันสะบัดมือพี่ป่าออกอย่างแรง ก่อนจะรีบเดินออกจากตรงนั้นทันที ภายในห้อง....ไอ้ป่าบ้า! ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ทำไมไม่คิดถึงฉันกับลูกก่อนล่ะ ฉันเอาเเต่กล่นด่าพี่ป่าพึมพำเบาๆในห้องคนเดียว ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องดังของ พร้อมกับเสียงของพี่ป่าที่พูดบอกให้ฉันไปเปิดประตูให้เขาเข้ามาในห้อง "แอม เปิดประตูให้กูดิ" "ไม่ จะไปหาเมียเก่าก็ไป""โธ่แอม กูไม่ได้จะไป กูไม่ไป มาเปิดประตูให้กูก่อนได้มั้ย" ก๊อกๆ ก๊อกๆ ก๊อกๆ "แอม เมียจ๋า เปิดประตูให้ผัวเข้าไปหน่อย" "แอม อย่าเงียบดิวะ" "แอม แอมแปร์ แอมๆๆๆๆๆๆ" พี่ป่าเคาะห้องรัวๆ แล้วก็เรียกชื่อฉันอยู่อย
ผู้หญิงขายตัว [77] ลังเลทำไม
ตอนนี้พี่ป่ามาถึงบ้านแล้ว พึ่งมาถึงเมื่อกี้ รินมันก็มาด้วย "วีนัส ออกไปรอข้างนอก" รินหันไปสั่งวีนัส วีนัสพยักหน้าตอบก่อนจะเดินออกไป"ด้าย มาทำไมอีกเราคุยกันหลายครั้งแล้วนะ" พี่ป่าพูดขึ้น "พี่ป่า ทำไมทิ้งกันง่ายๆแบบนี้เลยละคะ" พูดจบน้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างของเธอ "คุณก็แอบมีอะไรกับน้องชายผม มันจบแล้วด้าย ผมกับแอมกำลังจะมีลูกด้วยกัน เราจะแต่งงานกันแล้วด้าย" "มั่นใจได้ยังไงว่าเป็นลูกของพี่ มันขายตัวพี่ป่าก็รู้" "อ้าว อีนี่ วอนนักนะ !!" รินทำท่าจะพุ่งไปหาเส้นด้ายแต่ถูกพี่ป่ากันไว้ ขุนเขาก็ยืนบังหน้าเส้นด้ายเธอไว้เหมือนกัน เออ! ให้มันได้แบบนี้ ทั้งเพื่อนทั้งผัว "อย่าใช้กำลังริน กูขอ" พี่ป่าหันมาบอกรินก่อนจะหันหน้ากลับไปมองเส้นด้าย"ใช่! ผมรู้ว่าแอมเคยขายตัว ผมรู้ดีด้าย แต่ผมก็มั่นใจว่าลูกในท้องเป็นลูกของผมเหมือนกัน" "พี่ป่า....""แอมไม่ได้ขายตัวแล้ว คุณเลิกเอาเรื่องพวกนี้มาพูดได้แล้วด้าย" "ผมกับคุณไม่มีทางรักกันได้อีกแล้ว ตอนนี้ผมรักแอม""ไม่!! พี่ป่ารักด้าย ทำไมคะ ด้ายเคยให้อภัยพี่ป่าตั้งกี่ครั้ง เรารักกันมากขนาดไหน พี่ป่าลืมได้ยังไง" "ตอนนี้คนที่คุณควรจะแคร์ คือไอ้ขุนเขา
ผู้หญิงขายตัว [76] แอมแปร์พร้อมบวก
"ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่ทำฉันก่อน" "ด้ายไม่เคยทำร้ายใคร เธอทำด้ายก่อนนะแอม" "ใช่!! ฉันทำเธอก่อน มันเป็นเพราะฉันไม่รู้ ฉันก็ยอมถอยแล้วไง แต่พี่ป่าไม่ยอมปล่อยมือฉันเอง เพราะฉะนั้นถือว่าเขาเป็นของฉันแล้ว" ".....""นายรับได้ยังไง ที่คนที่นายรัก เขายังรักพี่ชายนายอยู่ นายโอเคจริงๆงั้นหรอขุนเขา" ".....""นายทนได้จริงๆงั้นหรอ กับอะไรแบบนี้""สักวันเส้นดายจะรักฉันแอม" "เอาเถอะ งั้นมันก็แล้วแต่นายก็แล้วกัน" "อื้ม" ขุนเขาลุกขึ้น แล้วเดินเข้าห้องนอนไปเลย ดูท่าเขาคงจะไม่ค่อยพอใจฉันหรอก ที่ฉันพูดไปแบบนี้ ฉันก็แค่อยากเตือนสติเขา เส้นด้ายไม่ได้ดีแบบที่เขาคิดหรอก ถ้าเธอดีจริง เธอจะไม่บอกให้ฉันเอาเด็กออก ทั้งๆที่ฉันยอมถอยและไม่ไปวุ่นวายอะไรกับเธอเลย เช้าวันใหม่...วันนี้แล้วที่ฉันต้องกลับกรุงเทพ วีนัสมาก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมง ดูท่าทางเธอจะตื่นเต้นไม่น้อยเลยจริงๆ วีนัสเอาแต่ถามฉัน ว่ากรุงเทพเป็นยังไง เหมือนโคราชหรือเปล่า "ทำไมให้เด็กนี่ไปด้วย เธอไม่เรียนหนังสือรึไง ?" ขุนเขาเดินออกมาจากบ้าน เขาทักขึ้นเมื่อเห็นวีนัสนั่งอยู่หน้าบ้านพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่ "หนูปิดเทอมแล้วค่ะ ^_^" ฉันกำลังจะอ้า
