LOGINShare
Episode 36
Last Updated:
2024-12-02 22:46:54
Related chapters
ผู้หญิงขายตัว Episode 37
เช้าวันใหม่...ฉันตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอพี่ซันอยู่ในห้องแล้ว ฉันหยิบโทรขึ้นมาดูมีข้อความของไวท์กับพี่ป่าส่งมา"ตื่นแล้วเหรอ มากินข้าวกัน"ยังไม่ทันที่ฉันจะเปิดอ่านข้อความพี่ซันก็โผล่มาซะก่อน ฉันจึงรีบปิดหน้าจอโทรศัพท์พี่ซันเดินมาที่เตียง พยุงฉันขึ้น แล้วก็พาฉันไปนั่งที่โต๊ะอาหาร เพราะฉันยังเดินไม่คล่องเท่าไหร่ฉันมองดูอาหารที่ถูกจัดวางบนโต๊ะอาหาร อย่างแปลกใจ แล้วฉันก็เงยหน้าขึ้นมองหน้าพี่ซัน นี่อย่าบอกนะว่าพี่ซันเป็นคนทำอาหารพวกนี้"เธอไม่ต้องมองฉันแบบนั้น อาหารพวกนี้ไม่ใช่ฉันที่เป็นคนทำอย่างแน่นอน เพราะฉะนั้นกินได้ท้องไม่เสีย" พี่ซันพูดขึ้น คงจะเห็นฉันทำหน้าแปลกๆ"แล้วไป" ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกจากนั้นฉันกับพี่ซันก็ทานข้าวด้วยกัน"มหาลัยเปิดเทอมเดือนไหน ?""อีกสองเดือนค่ะ""เธอเลิกขายตัวได้ไหมริน" ฉันวางชอนลงจานทันทีที่พี่ซันพูดคำนี้"รินว่ารินเคยพูดเรื่องนี้กับพี่หลายครั้งแล้วนะพี่ซัน""เออ ฉันรู้แล้วว่าเธอต้องตอบแบบนี้""รู้แล้วที่หลังก็ไม่ต้องมาถามรินอีก"หลังจากทานข้าวเสร็จ ฉันก็เข้าไปอาบน้ำ แล้วก็ออกมานั่งดูทีวี ตรงโซฟาตัวใหญ่ ส่วนพี่ซันตอนนี้กำลังนอนหนุนตักฉันอยู่ พี่ซันเอามือฉันไ
Last Updated : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 38
ตกเย็น....กว่าพี่ซันจะยอมปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ ทำเรื่องอย่างว่าจนนับครั้งไม่ถ้วน นี่เหรอที่บอกจะเบาๆ คำว่าจะทำเบาๆสำหรับพี่ซันมันไม่มีอยู่จริงอ๊อด! อ๊อด! เสียงออดหน้าห้องพี่ซันดังขึ้นพี่ซันที่กำลังนั่งวอแวฉันอยู่ลุกขึ้นไปเปิดประตูห้อง"แหม มาอยู่ที่คอนโดไม่ยอมกลับบ้านเลยนะพี่ซัน"พอพี่ซันเปิดประตูก็มีเสียงผู้หญิงทักขึ้น ฉันรีบหันขวับไปมองทันทีว่าเป็นใคร ผู้หญิงคนนั้นก็มองมาทางฉันเหมือนกัน เธอคือคลาร่า สายตาที่เธอมองฉันมันดูไม่เป็นมิตรสักเท่าไหร่"คลาร่า! มาไงเนี่ย" พี่ซันถามคลาร่า เธอเดินเข้ามาในห้อง แล้วก็เดินอ้อมไปนั่งตรงโซฟาที่อยู่ตรงข้ามกับฉัน"คลาร่าผ่านมาทางนี้พอดีค่ะ เลยแวะมาหาเห็นคุณแม่พี่ซันบอกว่าพี่ซันไม่กลับบ้านมาเป็นอาทิตย์แล้ว ที่ไหนได้มาติดผู้หญิงอยู่นี่เอง"พี่ซันนั่งลงข้างๆฉันแล้วก็เอามือมาคล้องเอวฉันแล้วดึงเข้าหาตัวเอง พี่ซันไม่ตอบอะไรแค่ยิ้มๆ"คุยกันไปเถอะค่ะ รินขอตัว!!" ฉันแกะมือที่พี่ซันกอดฉันออกแล้วลุกขึ้น เดินเข้าห้องนอนพี่ซันไม่ได้ห้ามหรือตามฉันมา หึ!...มันก็ดีแล้วนิ แกต้องการให้เขาเลิกยุ่งกับแกไม่ใช่หรือไงริน แล้วจะมาอารมณ์เสียแบบนี้ทำไม บ้าจริง!หนึ่งชั่วโม
Last Updated : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 39
ณ คฤหาสน์หลังใหญ่...หลังจากที่ฉันกับพี่ซันมีปากเสียงกัน เราก็ไม่คุยอะไรกันอีกเลย พี่ซันมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปจากเดิมอย่างเห็นได้ชัด ฉันรู้ว่าพี่ซันคงจะเสียใจ ผิดหวัง แต่ฉันเลือกแล้ว ฉันขอเลือกที่จะอยู่คนเดียวดีกว่า พอมาส่งฉันเสร็จพี่ซันก็บึ่งรถกลับทันทีโดยไม่เอ่ยคำลาอะไรกับฉันสักคำความรู้สึกตอนนี้คือมันใจหายแปลกๆ ฉันพูดแรงไป ฉันรู้ตัว แต่จะทำไงได้...ความรักมันไม่ควรจะมาเกิดขึ้นกับผู้หญิงขายตัวแบบฉัน ฉันก็ต้องเซฟความรู้สึกของตัวเองไว้เหมือนกันฉันถอนหายใจออกมายาวๆก่อนจะเดินเข้าไปในตัวบ้าน"นึกว่าตายไปแล้วซะอีก"แค่เหยียบเข้ามาในตัวบ้านได้ไม่ทันจะได้กี่ก้าว ก็มีเสียงเปรตมาขอส่วนบุญส่วนกุศลกับฉันทันที เปรตตัวนี้มันคืออีแม่เลี้ยงของฉันเองฉันว่ามันคงไม่ได้ไปตายในคุกหรอก มันจะตายเพราะฉันนี่แหละจะฆ่ามันเองถ้ามันยังปากดีใส่ฉันอยู่แบบนี้ เงาหัวแทบจะไม่มีแล้วยังไม่รู้ตัวอีก ทะนงตัวว่าตัวเองยิ่งใหญ่เหนือคนอื่น"ฉันจะตายไม่ได้หรอก...รู้ไหมทำไม หึ! เพราะฉันต้องอยู่รอดูวันที่แกฉิบหายไง"ฉันพูดตอกกลับอีแม่เลี้ยงใจยักษ์เพียะ~ พอฉันพูดจบฝ่ามือของอีแม่เลี้ยงก็ตบมาที่ใบหน้าฉันทันทีมันตบแรงมาก ตอนนี้ฉั
Last Updated : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 40
ภายในห้องนอนของฉัน...คุยกับแอมเสร็จฉันก็กลับเข้ามาที่ห้องตัวเอง ขืนอยู่ต่อมันคงพูดกรอกหูฉันเรื่องพี่ซันอีกแน่ฉันกดเปิดเครื่องโทรศัพท์เพราะว่าโทรศัพท์ของฉันมันถูกพี่ซันปิดเอาไว้เมื่อสามวันที่แล้วพอเปิดเครื่องขึ้นมา ทั้งแชทข้อความเบอร์ใครไม่รู้โทรเข้ามาหาฉันเต็มไปหมดกริ๊ง ยังไม่ทันที่ฉันจะได้กดเข้าไปดูข้อความของใคร พี่ป้าก็โทรเข้ามาซะก่อนฉัน "ฮัลโหลค่ะ"พี่ป่า "เธอหายไปไหนมาริน ติดต่อก็ไม่ได้เลย"ฉัน "เอ่อ..." ฉันไม่รู้ว่าจะบอกพี่ป่ายังไงดีว่าฉันไปอยู่ที่คอนโดพี่ซันมา ถ้าพี่ป่ารู้คงจะบ่นฉันแน่เรื่องที่ฉันขายตัวพี่ป่า " ช่างแม่งเหอะ ฉันมีเรื่องจะบอก"ฉัน "เรื่องอะไรคะ"พี่ป่า "ฉันรู้ที่อยู่ของไอ้คนขับรถคนเก่าของพ่อเธอแล้ว"ฉัน "จะ..จริงเหรอคะ" ฉันยิ้มออกมาอย่างดีใจ ถึงไม่รู้ว่าจะได้เบาะแสอะไรหรือเปล่า แต่ฉันก็ดีใจพี่ป่า "เออ พรุ่งนี้เธอเตรียมตัวไปขอนแก่นกับฉัน เดี๋ยวฉันไปรับตอนเช้า"ฉัน "โอเคค่ะ"วางสาย...พอวางสายจากพี่ป่า ฉันก็เอนตัวลงไปนอนราบกับที่นอน แล้วถอนหายใจออกมายาวๆ ค่อยๆหลับตาลงช้าๆ"ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี" ฉันพูดกับตัวเองเบาๆก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูห้องฉัน"คุณหน
Last Updated : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 41ความรู้สึกแบบนี้มัน...
ลุงยอมรับกับพวกฉันจนหมดเปลือก เดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟังว่าลุงบอกอะไรบ้างลุงบอกว่าวันที่อีแม่เลี้ยงมันว่าจ้างลุงด้วยเงินห้าหมื่นให้ไปตัดสายเบรกของรถพ่อฉัน ตอนแรกลุงปฏิเสธบอกว่าลุงไม่กล้าทำ แต่อีแม่เลี้ยงมันขู่ว่าจะฆ่าลุงถ้าลุงไม่ยอมทำตามที่มันสั่ง ลุงเลยยอมทำโดยได้เงินค่าจ้องก่อนล่วงหน้าสองหมื่นห้าหลังจากที่ลุงยอมทำตามที่อีแม่เลี้ยงสั่งแล้วลุงก็ไม่รอเอาเงินก้อนที่เหลือ เพราะลุงคิดว่ายังไงลุงก็ต้องเจออีแม่เลี้ยงฆ่าปิดปากอยู่ดี ลุงตัดสินใจหนีไปเลยลุงหนีไปหลายที่หลายจังหวัดเพราะกลัวว่าอีแม่เลี้ยงมันจะตามตัวลุงเจอ สุดท้ายผ่านไปหลายปีลุงเลยตัดสินใจมาลงหลักปักฐานอยู่ที่นี่เพราะคิดว่าอีแม่เลี้ยงมันคงไม่ตามหาตัวลุงแล้วตอนนี้เราสามคนกำลังมุ่งหน้ากลับกรุงเทพ ส่วนลุงตอนนี้พี่ป่าให้ลูกน้องจัดการพากลับมาที่กรุงเทพด้วย เพราะยังไงลุงก็คือพยานปากสำคัญ เราต้องเอาลุงซ่อนไว้ก่อน"แกโกรธไหมที่ลุงทำแบบนั้นริน" แอมถามฉัน"ถ้าฉันต้องโกรธ ฉันก็คงจะโกรธอีแม่เลี้ยง เพราะมันคือคนที่สั่งให้ลุงทำ" ฉันพูดพร้อมมือที่ค่อยๆกำหมัดแน่น ความแค้นมันระอุอยู่ในใจนับวันความเกลียดชังที่ฉันมีต่ออีแม่เลี้ยงมันยิ่งเพิ่มทวีคูณขึ้น
Last Updated : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 42 แปลกไป
ฉันพยายามข่มตานอนไม่อยากให้ตัวเองคิดถึงเรื่องเขาอีก แต่ฉันก็ยังคิดถึงเขาอยู่ดีคนเราไม่สามารถควบคุมความรู้สึกของตัวเองได้เลยจริงๆ เฮ้อ..."..."เช้าวันใหม่...กริ๊ง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นแต่เช้า ฉันงัวเงียเอามือปัดป่ายไปทั่วโต๊ะบนหัวนอน อ่ะ เจอเเล้วฉัน "ฮัลโหลค่ะ" ฉันกรอกน้ำเสียงงัวเงียๆเข้าไปใน โทรศัพท์ปลายสายเงียบไม่พูดอะไร เอ้าใครวะเนี่ย จะโทรมากวนประสาทหรือไง ฉันเอาโทรศัพท์มาดูเบอร์ว่าใครโทรมา คือมันไม่ขึ้นรายชื่อใครในเครื่องของฉัน ตอนกดรับสายมันเป็นช่วงที่ฉันกำลังสะลึมสะลือเลยไม่ทันมอง ปกติฉันไม่รับเบอร์แปลกฉัน "ถ้าไม่พูดงั้นขอวางสายนะ จะนอน""มาหาฉันได้ไหม" ปลายสายตอบกลับมา"..."จากนั้นก็ตัดสายไป ทั้งๆ ที่ฉันยังไม่ตอบอะไรเลยสักคำ...พี่ซันก็ยังคงเป็นพี่ซันเหมือนเดิม คนเมื่อกี้ที่โทรมาคือพี่ซัน ฉันจำเสียงพี่ซันได้...ฉันจำทุกอย่างที่เป็นเขาได้ฉันชั่งใจอยู่นานนั่งคิดนอนคิดเกือบครึ่งค่อนวันว่าจะไปหาพี่ซันดีไหม...สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจได้...ตอนนี้ฉันกำลังยืนอยู่ที่หน้าห้องของพี่ซัน รอพี่ซันมาเปิดประตูให้แกร่ก! เสียงเปิดประตูฉันเดินแทรกตัวเข้าไปในห้อง พี่ซันเดินกลับไปนั่งที่โซฟา สา
Last Updated : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 43
ภายในห้องนอน...ร่างแกร่งของพี่ซันกระแทกถาโถมเข้ามาในร่างบางของฉันอย่างหนักหน่วง จนฉันต้องจิกผ้าปูที่นอนแน่น รู้สึกเสียวซ่านไปทั้งตัว ร่างกายเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ"อ๊า พะ พี่ซัน ระ ริน เสียวอ๊าง"ตรับ ตรับ ตรับๆๆๆ พี่ซันเริ่มกระแทกเอวเข้ามารัวๆ"อ๊า ริน ฉันจะเสร็จแล้ว ซี๊ด"พี่ซันเกร็งกระตุก..สองสามทีแล้วก็ทิ้งตัวลงมาทับร่างฉันตกดึก...กว่าพี่ซันจะยอมปล่อยให้ฉันเป็นอิสระก็ปาไปเกือบสองทุ่มเลยทีเดียว ตอนแรกก็นุ่มนวลกับฉันอยู่หรอกแต่หลังๆเนี่ยมันเริ่มซาดิสม์นิดๆ..."ริน...อยู่ต่ออีกไม่ได้เหรอ" พี่ซันทำหน้าอ้อนวอนขอให้ฉันอยู่ต่อ"คงไม่ได้" ฉันตอบพี่ซัน"อย่าใจร้ายไปหน่อยเลยริน ฉันแค่อยากอยู่กับเธอนานๆก่อนที่ฉันจะไปเมืองนอก" พี่ซันพูดเสียวเศร้าๆ"พูดอย่างกับจะไปตาย" ฉันพูดเสียงเรียบเหมือนคนที่ไม่รู้สึกอะไร"ริน !!""ขอตัวนะคะ"ฉันลุกขึ้นก้าวเดินออกมาจากห้องนอนของพี่ซัน พรึ่บ! เดินออกมาได้ไม่กี่ก้าวร่างของฉันก็ถูกคนในห้องดึงไว้แล้วก็กอดฉันแน่น"ขอกอดก่อนก็ได้ แค่ห้านาที"พี่ซันเอาหน้าซุกตรงต้นคอฉันแล้วพูดอู้อี้ในลำคอ แต่ฉันก็พอจับใจความได้"พะ..พี่ซัน" ฉันเรียกชื่อพี่ซัน เบาๆความรู้สึ
Last Updated : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 44บอกไป
ฉันนั่งเหม่อลอยเอานิ้วจุ่มลงไปในแก้วเหล้าแล้ววนนิ้วรอบแก้วอยู่อย่างนั้นรอพี่ซันกลับมาที่โต๊ะสักพักใหญ่ๆพี่ซันก็เดินกลับมา กลิ่นน้ำหอมบวกกับกลิ่นบุหรี่ที่ติดตัวเขาจางๆ คงจะไปสูบบุหรี่มาสินะพอมาถึงโต๊ะพี่ซันก็เอาแต่นั่งดื่มไม่พูดไม่จา นี่พี่ซันเขาไม่คิดจะพูดอะไรเลยหรือไงกัน เขาไม่พูดแล้วฉันจะกล้าเอ่ยปากพูดได้ไงว่าตอนนี้ฉันพร้อมที่จะคบกับเขาแล้ว"ไปส่งฉันที่สนามบินได้ไหม" พี่ซันพูดขึ้น สายตาจับจ้องไปที่แก้วเหล้าไม่ได้มองหน้าฉันเลย"คะ ?""วันที่ฉันจะไป เธอไปส่งฉันได้ไหม" พี่ซันเงยหน้าขึ้นมามองฉัน"..."คำพูดของพี่ซันทำเอาใจฉันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ...ไม่ ฉันไม่อยากให้เขาไป แต่มันก็อนาคตของเขานะ ฉันจะเห็นแก่ตัวได้ไง...หรือว่าฉันจะทบทวนใหม่อีกครั้ง ว่าฉันควรจะบอกกับพี่ซันเรื่องความรู้สึกของฉัน หรือว่าจะเก็บมันไว้ลึกสุดก้นบึ้งของหัวใจฉันเงียบไม่ตอบอะไรพี่ซัน จากนั้นเราทั้งคู่ก็ดื่มต่อ สักพักพี่ซันก็ชวนฉันกลับภายในรถ..."รินยังไม่อยากกลับบ้าน" ฉันเอ่ยปากบอกพี่ซันที่กำลังขับรถอยู่พี่ซันหันขวับมามองฉันอย่างแปลกใจ ก็แหงสิ ตลอดเวลาที่อยู่กับพี่ซัน ฉันมีแต่บ่นให้เขาไปส่ง แต่ครั้งนี้ฉันเป็นคนเอ
Last Updated : 2024-12-02
Latest chapter
ผู้หญิงขายตัว 84 The End (จบแล้วว)
ภายในห้องน้ำ...พี่ป่าวางฉันลงอย่างเบามือในอ่างน้ำจากุชชี่ที่มีน้ำเตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว "ไม่ลงมาอาบด้วยกันหรอ...." ฉันถามที่ป่าที่เอาแต่ถูตัวให้ฉัน "ถ้าให้กูลงไปในอ่างด้วย คงไม่ได้อาบ" พี่ป่ายักคิ้วให้ฉันมือหนาถูวนรอบหน้าอกของฉันเหมือนตั้งใจจะถูแค่ตรงนั้นแค่ตรงเดียว"พี่ป่า" ฉันทำตาดุใส่พี่ป่า เมื่อเห็นว่าพี่ป่าเอาแต่ถูอยู่อย่างนั้น "เออๆ จะดุกูทำไม" พี่ป่าพยักหน้าตอบ มือหนาของพี่ป่าจากที่ถูวนรอบหน้าอกของฉัน ตอนนี้มันได้เลื่อนลงต่ำลงไปเรื่อยๆ จนถึงกลีบแคมคู่นั้นของฉัน "พะ พี่ป่า ยะ อย่านะ" ฉันรีบรั้งมือของพี่ป่าเอาไว้ "ก็มึงให้กูถูตรงอื่น" พี่ป่ายักคิ้วใส่ฉันแบบกวนๆ "แต่ไม่ใชตรงนี้" เมื่อกี้ก็พึ่งมีอะไรกัน ถ้าถูตรงนี้มีหวังได้มีอีกรอบแน่ ลูกฉันจะรอดมั้ย "ก็ทำความสะอาดให้ไง เมื่อกี้น้ำกูเยิ้มเต็มรูมึงเลย...." พี่ป่าพูดมันออกมาหน้าตาเฉย ซึ่งถ้าคำๆนี้มันไม่ได้หลุดออกมาจากปากของผู้ชายที่ฉันรัก ฉันจะไม่รู้สึกอะไรเลยแต่ตอนนี้นี่สิ หน้าฉันมันร้อนผ่าวไปหมดแล้ว พี่ป่าเอามือของฉันที่จับมือเขาออก ก่อนที่จะล้วงลงไปถูแหวกกรีบแคมของฉัน เขาทำแบบนั้นจริงๆ แถมยังยิ้มทะเล้นให้อีกด้วย "อ๊ะ พ
ผู้หญิงขายตัว [83] Nc20+
พี่ป่าพาฉันเข้าไปในบ้าน ตอนนี้ฉันหยุดร้องแล้ว ภายในบ้านมีแม่บ้านอยู่สามคน พี่ป่าจ้างมาทำความสะอาดบ้าน และคอยดูแลเรื่องอาหาร ก็ทำทุกอย่างในบ้านนั่นแหละ ภายในบ้านทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว แทบจะไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว ไม่มีรูปครอบครัว ไม่มีห้องทำงานของคุณพ่อตรงนั้น ภายในบ้านไม่มีอะไรเหมือนเดิม มันก็คงต้องเป็นแบบนั้น จะให้ทุกอย่างอยู่เหมือนตอนที่ฉันอยู่ตอนเด็กมันก็คงจะไม่ได้ เพราะเวลามันก็ผ่านมานานมากแล้ว ฉันแอบเสียใจนิดๆนะ ที่ความทรงจำของฉันตอนเด็กมันหายไปแล้ว แต่มันก็ดี ถ้าบ้านยังคงสภาพเหมือนเดิม ฉันคงจำเรื่องราวที่เลวร้ายไม่ลืม "ห้ามร้อง" พี่ป่าหันหน้ามาบอกฉัน เมื่อเห็นว่าฉันทำท่าจะร้องไห้อีกครั้ง "อื้อ รู้แล้ว" ฉัรมองไปรอบๆบ้านอีกครั้ง "พี่ป่ารู้ได้ไงคะว่าบ้านหลังนี้แอมเคยอยู่ตอนเด็ก" ฉันหันไปถามพี่ป่าหลังจากที่เราเดินเข้ามาในบ้านกันแล้ว "กูถามริน" "แล้วซื้อบ้านได้ไง ราคา ?" พี่ป่าถอนหายออกมาเบาๆ ก่อนจะเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันอย่างเบามือ "บ้านหลังนี้เขากำลังจะปล่อยพอดี จังหวะมันพอเหมาะพอดีทุกอย่าง กูตั้งใจจะซื้ออยู่แล้วด้วย ส่วนเรื่องราคา ก็ไม่เท่าไหร่" พี่ป่าไหวไหล่ให้ฉันทีหนึ่ง
ผู้หญิงขายตัว [82] หักหลัง
หลังจากคุยกับพ่อแม่ของพี่ป่าเสร็จ ท่านทั้งสองก็ออกไปพักที่โรงแรม และ เตรียมตัวกลับออสเตรเลียในวันพรุ่งนี้ คือ!! มาแค่นี้ แค่นี้จริงๆ แค่มาดูตัวฉัน เมื่อฉันยังไม่พร้อมที่จะแต่งงานท่านก็กลับ 1 อาทิตย์ผ่านไป เชื่อมั้ยว่าพี่ป่ายังงอนฉันอยู่ เรื่องที่ฉันไม่ยอมแต่งงานกับเขา พี่ป่างอนเป็นจริงเป็นจังมาก "พี่ป่าเอาน้ำให้แอมกินหน่อย" ฉันหันไปบอกพี่ป่าที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่"ลุกขึ้นไปหยิบเองดิ" พี่ป่าตอบโดยที่ไม่มองหน้าฉัน เขายังคงก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าคุยกับใคร "แอมท้องอยู่พี่ก็รู้ มันลุกยากท้องโต'' "....." พี่ป่าเงียบไม่ตอบอะไร "พี่ป่าแอมหิวน้ำ ไปเอาน้ำให้หน่อย !!" พี่ป่ายังทำเป็นหูทวนลม จนฉันต้องนับหนึ่งถึงสิบในใจก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบน้ำกินเอง คือพี่ป่าไม่ยอมมาหยิบน้ำให้จริงๆ ก็แค่ไม่แต่งงานด้วยตอนนี้ ก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่แต่งด้วยเลยสักหน่อย ไม่รู้จะงอนทำไมขนาดนั้น พอฉันเดินกลับมานั่งที่เดิม ตอนแรกพี่ป่าคุยโทรศัพท์อยู่ พอเขาเห็นว่าฉันเดินมา พี่ป่ารีบเอาโทรศัพท์ลง แล้วก็ลุกขึ้นเดินสวนฉันออกไปจากห้องเลย "พี่ป่า พี่ป่าหยุด พี่คุยกับใคร !!" ฉันตะโกนพูดตามแผ่นหลังของพ
ผู้หญิงขายตัว [81] โล่งอก
"เจ้าป่า นั่งลงไป ฉันจะคุยกับเธอ ไม่ใช่แก" พี่ป่าดูจะหัวเสียมากตอนนี้ เขาไม่ยอมนั่งลงตามที่แม่สั่ง จนฉันต้องจับมือให้พี่ป่านั่งเขาถึงยอมนั่งลง"เธอมีอะไรจะพูดรึเปล่า ?" แม่พี่ป่าเอ่ยถามฉันเสียงเรียบๆ ฉันกลั้นหายใจประมาณสามสี่วิ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ พรางพยักหน้าตอบคุณแม่ของพี่ป่า "พูดมาสิ ฉันรอฟังอยู่" ตอนนี้บรรยากาศภายในห้องรับแขกเสียงสนิท เงียบซะจนฉันได้ยินเสียงของหัวใจตัวเองที่มันกำลังเต้นรัวเพราะความประหม่าอยู่ตอนนี้"หนูเคยขายตัวจริงๆค่ะ" "เธอรู้รึเปล่าว่าพูดออกมาแบบนี้ ฉันจะไม่รับเธอเป็นลูกสะใภ้" "แม่ !!" "เจ้าป่าแกหุบปากไปเลยนะ !!"ฉันเอื้อมมือไปจับมือของพี่ป่าแล้วออกแรงบีบเบาๆ พี่ป่าหันหน้ามามองฉัน สีหน้าพี่ป่าดูจะเป็นกังวลมาก ฉันก็ไม่ต่างกันหรอก แต่ฉันก็ยังฝืนยิ้มจางๆให้พี่ป่าไป "จากชีวิตที่เคยสุขสบาย มีเงินใช้ไม่เคยขาด ทุกๆครั้งที่ปิดเทอมพ่อกับแม่จะพาไปเที่ยวต่างประเทศ""มันเพอร์เฟคมากๆเลยใช่มั้ยคะ""แต่พอมาวันหนึ่ง บ้านล้มละลาย ทรัพย์สินทุกอย่างกำลังจะถูกยึด พ่อกับแม่หนูจบชีวิตด้วยการฆ่าตัวตาย ทิ้งให้หนูจมอยู่กับบ้านที่กำลังจะถูกยึด ญาติพี่น้องไม่มีใครเอื้อมมือมาช
ผู้หญิงขายตัว [80] วันที่ฉันกลัว...
3อาทิตย์ผ่านไป.... ยิ่งใกล้วันจะถึงกำหนดที่พ่อกับแม่พี่ป่าจะมาไทยเมืีอไหร่ ฉันยิ่งรู้สึกตื่นเต้น รู้สึกประหม่า ฉันกลัว กลัวว่าพ่อแม่พี่ป่าจะรับฉันไม่ได้ ถึงแม่ว่าฉันกำลังจะตั้งท้องลูกของพี่ป่าหลานของท่านก็ตาม เรื่องเส้นด้าย ช่วงนี้เธอเงียบๆไป ขุนเขาคงไม่ปล่อยให้เธอออกมา เพราะอาทิตย์ที่แล้วเธอก็มากดกริ่งที่หน้าบ้าน แต่ฉันไม่ได้ออกไปเปิด แต่ดูท่าแล้วคงจะอีกนานกว่าเธอจะเลิกยุ่ง ฉันก็เข้าใจเธอนะ ที่เธอเป็นแบบนี้เธอรักพี่ป่ามาก แต่ตอนนี้พี่ป่าเป็นของฉัน และฉันก็รักเขามากไม่ต่างจากเธอ อ้อ วีนัสกลับโคราชไปแล้วนะ ไม่รู้ว่ามีเรื่องด่วนอะไรรึเปล่า กลับไปไม่บอกฉันเลย แถมยังแอบกลับตั้งแต่ตอนเช้าตรู่ ไม่รู้ว่าไปยังไง แต่พอไปถึงเธอก็ข้อความมาบอกฉัน ช่วงดึกๆ..."แอม ทำอะไรทำไมไม่ขึ้นมานอน" พี่ป่าพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันเอาแต่นั่งหน้าโต๊ะกระจกไม่ยอมขึ้นเตียงไปนอนสักที "พี่ป่า แอมกลัวว่าทางพ่อแม่ของพี่..." "แอม ไม่มีใครบังคับอะไรกูได้" พี่ป่าพูดสวนขึ้นก่อนที่ฉันจะพูดจบ "พี่ป่าเคยบอกว่าคุณแม่ของพี่ชอบเส้นด้ายมาก" "อื้ม" "แล้วแบบนี้...""อย่าคิดมากแอม ด้ายก็อยู่กับไอ้ขุนไง" "....""ขึ้นมาบนเตี
ผู้หญิงขายตัว [79] Nc20+ [วุ่นวายไม่เลิก]
หลังจากที่ฉันกับวีนัสเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำเสร็จ ฉันใส่เป็นบิกินี่สีน้ำเงิน ขัดกับสีผิว ทำให้ดูขาวมีออร่า ส่วนวีนัสรายนั้นปิดมิดชิดทุกสัดส่วน เหมาะสมกับวัย "โห เจ้ ขนาดเจ้ท้องหุ่นเจ้ดีมาก" วีนัสมองฉันตาไม่กระพริบ "ลงไปเล่นน้ำเถอะห่วงแต่ชมอยู่ได้ ^_^" ฉันหยิบผ้าผืนบางมาคลุมตัวเอาไว้ จากนั้นฉันจูงมือวีนัสลงไปยังชั้นล่าง พี่ป่ากำลังนั่งคุยอะไรกับทันก็ไม่รู้ แล้วก็มีลูกน้องเขาอีกสองคนอยู่ด้วย ปัก! ทันทีที่ฉันลงไปชั้นล่างแล้วพี่ป่าเห็นฉัน เขาวางมือกระแทกกับโต๊ะเสียงดังทันที จากนั้นพี่ป่าก็มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะขบกรามแน่น "พวกมึงมองเมียกูทำไม !!" พี่ป่าตะคอกใส่หน้าลูกน้องของเขา เพราะตอนนี้ลูกน้องของพี่ป่ากำลังมองฉันตาค้างเลย"ปะ เปล่ามองนะครับนาย'' ลูกน้องของพี่ป่าท่าทางเลิกลักกันมากพอได้ยินเสียงพี่ป่าตะคอกใส่"พวกมึงออกไปเลยนะ ออกไปให้หมด !!" น้ำเสียงอันทรงพลังของพี่ป่า ทำให้พวกลูกน้องรีบพากันวิ่งกรูออกจากบ้านทันแทบไม่ทัน "วีนัส ไปเล่นน้ำรอพี่ก่อนเลยนะเดี๋ยวตามไป" ฉันหันไปบอกวีนัส เพราะไม่อยากให้วีนัสเห็นตอนที่พี่ป่าของขึ้น เดี๋ยวพลานจะกลัวเอา"พี่ป่าคะ อย่าดุเจ้นะคะ ^_^" ว
ผู้หญิงขายตัว [78] อยากจะไปก็ไป ไปเลย!!
"เลือกมา ถ้าไปก็ไม่ต้องกลับมา" ฉันยื่นคำขาดฉันยกมือขึ้นมากอดอกและรอฟังว่าพี่ป่าจะตอบว่าอะไร แต่สิ่งที่ได้แทนคำตอบคือความเงียบของคนตรงหน้า "แอมไม่ควรถามแบบนี้ใช่มั้ย""....." "ถ้าจะคิดนานขนาดนี้ก็ไปเถอะค่ะ" ฉันตัดบทพูดขึ้น เมื่อพี่ป่าไม่ยอมตอบสักที มันรู้สึกเจ็บดีจริงๆ ที่เห็นพี่ป่าลังเลแบบนี้ สำหรับเขา มันคงจะเลือกยากมากเลยสินะ พูดจบฉันก็ลุกขึ้น เตรียมจะเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น หมั่บ! มือหนาของพี่ป่าขว้ามาจับแขนฉันไว้ "ไปสิ อย่ามายุ่งกับแอม !!" ฉันสะบัดมือพี่ป่าออกอย่างแรง ก่อนจะรีบเดินออกจากตรงนั้นทันที ภายในห้อง....ไอ้ป่าบ้า! ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ทำไมไม่คิดถึงฉันกับลูกก่อนล่ะ ฉันเอาเเต่กล่นด่าพี่ป่าพึมพำเบาๆในห้องคนเดียว ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องดังของ พร้อมกับเสียงของพี่ป่าที่พูดบอกให้ฉันไปเปิดประตูให้เขาเข้ามาในห้อง "แอม เปิดประตูให้กูดิ" "ไม่ จะไปหาเมียเก่าก็ไป""โธ่แอม กูไม่ได้จะไป กูไม่ไป มาเปิดประตูให้กูก่อนได้มั้ย" ก๊อกๆ ก๊อกๆ ก๊อกๆ "แอม เมียจ๋า เปิดประตูให้ผัวเข้าไปหน่อย" "แอม อย่าเงียบดิวะ" "แอม แอมแปร์ แอมๆๆๆๆๆๆ" พี่ป่าเคาะห้องรัวๆ แล้วก็เรียกชื่อฉันอยู่อย
ผู้หญิงขายตัว [77] ลังเลทำไม
ตอนนี้พี่ป่ามาถึงบ้านแล้ว พึ่งมาถึงเมื่อกี้ รินมันก็มาด้วย "วีนัส ออกไปรอข้างนอก" รินหันไปสั่งวีนัส วีนัสพยักหน้าตอบก่อนจะเดินออกไป"ด้าย มาทำไมอีกเราคุยกันหลายครั้งแล้วนะ" พี่ป่าพูดขึ้น "พี่ป่า ทำไมทิ้งกันง่ายๆแบบนี้เลยละคะ" พูดจบน้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างของเธอ "คุณก็แอบมีอะไรกับน้องชายผม มันจบแล้วด้าย ผมกับแอมกำลังจะมีลูกด้วยกัน เราจะแต่งงานกันแล้วด้าย" "มั่นใจได้ยังไงว่าเป็นลูกของพี่ มันขายตัวพี่ป่าก็รู้" "อ้าว อีนี่ วอนนักนะ !!" รินทำท่าจะพุ่งไปหาเส้นด้ายแต่ถูกพี่ป่ากันไว้ ขุนเขาก็ยืนบังหน้าเส้นด้ายเธอไว้เหมือนกัน เออ! ให้มันได้แบบนี้ ทั้งเพื่อนทั้งผัว "อย่าใช้กำลังริน กูขอ" พี่ป่าหันมาบอกรินก่อนจะหันหน้ากลับไปมองเส้นด้าย"ใช่! ผมรู้ว่าแอมเคยขายตัว ผมรู้ดีด้าย แต่ผมก็มั่นใจว่าลูกในท้องเป็นลูกของผมเหมือนกัน" "พี่ป่า....""แอมไม่ได้ขายตัวแล้ว คุณเลิกเอาเรื่องพวกนี้มาพูดได้แล้วด้าย" "ผมกับคุณไม่มีทางรักกันได้อีกแล้ว ตอนนี้ผมรักแอม""ไม่!! พี่ป่ารักด้าย ทำไมคะ ด้ายเคยให้อภัยพี่ป่าตั้งกี่ครั้ง เรารักกันมากขนาดไหน พี่ป่าลืมได้ยังไง" "ตอนนี้คนที่คุณควรจะแคร์ คือไอ้ขุนเขา
ผู้หญิงขายตัว [76] แอมแปร์พร้อมบวก
"ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่ทำฉันก่อน" "ด้ายไม่เคยทำร้ายใคร เธอทำด้ายก่อนนะแอม" "ใช่!! ฉันทำเธอก่อน มันเป็นเพราะฉันไม่รู้ ฉันก็ยอมถอยแล้วไง แต่พี่ป่าไม่ยอมปล่อยมือฉันเอง เพราะฉะนั้นถือว่าเขาเป็นของฉันแล้ว" ".....""นายรับได้ยังไง ที่คนที่นายรัก เขายังรักพี่ชายนายอยู่ นายโอเคจริงๆงั้นหรอขุนเขา" ".....""นายทนได้จริงๆงั้นหรอ กับอะไรแบบนี้""สักวันเส้นดายจะรักฉันแอม" "เอาเถอะ งั้นมันก็แล้วแต่นายก็แล้วกัน" "อื้ม" ขุนเขาลุกขึ้น แล้วเดินเข้าห้องนอนไปเลย ดูท่าเขาคงจะไม่ค่อยพอใจฉันหรอก ที่ฉันพูดไปแบบนี้ ฉันก็แค่อยากเตือนสติเขา เส้นด้ายไม่ได้ดีแบบที่เขาคิดหรอก ถ้าเธอดีจริง เธอจะไม่บอกให้ฉันเอาเด็กออก ทั้งๆที่ฉันยอมถอยและไม่ไปวุ่นวายอะไรกับเธอเลย เช้าวันใหม่...วันนี้แล้วที่ฉันต้องกลับกรุงเทพ วีนัสมาก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมง ดูท่าทางเธอจะตื่นเต้นไม่น้อยเลยจริงๆ วีนัสเอาแต่ถามฉัน ว่ากรุงเทพเป็นยังไง เหมือนโคราชหรือเปล่า "ทำไมให้เด็กนี่ไปด้วย เธอไม่เรียนหนังสือรึไง ?" ขุนเขาเดินออกมาจากบ้าน เขาทักขึ้นเมื่อเห็นวีนัสนั่งอยู่หน้าบ้านพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่ "หนูปิดเทอมแล้วค่ะ ^_^" ฉันกำลังจะอ้า
