เพื่อหัวใจยอมได้หมด

“ผมทำตามคำสั่งแม่นะครับพี่ใหญ่”

กลืนน้ำลายลงคอลุ้นคำพูดของตัวเองว่า ขออย่าให้พี่ชายต่อว่าอะไรแรง ๆ ที่ตัวเองทิ้งงานไว้

“แม่คิดถึงพี่ ผมกลัวว่าแม่จะไม่สบายก็เลยอาสาพามา พี่อย่าโกรธผมเลยนะ แต่ผมก็ทำงานเรียบร้อยแล้วก่อนจะมาที่นี่นะ ไม่เชื่อก็โทรเช็กกับคุณมนัสก็ได้”

พูดจนจบมองหน้าพี่ชายเหมือนกำลังลุ้นดูบอลรอบชิงชนะเลิศที่ขอบสนามอย่างไรอย่างนั้น

“พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่งง ๆ ว่ามากันได้ยังไง แล้วรู้ได้ไงว่าพี่อยู่ที่ไหน”

ชายหนุ่มเอ่ยเสียงราบเรียบ ปรับแต่งสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติ มองหน้าผู้เป็นแม่ที่ยืนนิ่ง พอ ๆ กับน้องชายที่ทำตัวสงบนิ่งจนอยากจะหัวเราะน้องชายตัวเองนัก แต่ก็เก็บอาการเอาไว้เพราะในห้องนอกจากมีเขาแล้วก็มีวิรุจและผู้หญิงที่เขาคิดว่าหล่อนคงไม่กล้ามาพบเขาอีก แต่หล่อนก็ยังบากหน้ามาเจอเขาอีก

เมื่อทุกอย่างกลับสู่ความเงียบ วิรุจจึงเอ่ยขึ้น

“นี่ครับเสื้อผ้าของคุณบี”

ธาดารับเสื้อผ้าของหญิงสาวไว้จากมือของวิรุจ แล้วยื่นต่อให้หญิงสาว

“ลุกไหวไหม”

ชายหนุ่มเอ่ยถามน้ำเสียงห่วงใย ก้มประคองร่างบางที่กำลังพยุงตัวลุกขึ้นจากเตียง แต่หล่อนสะบัดตัวให้หลุดจากการประคองของชายหนุ่ม แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะยิ่งหล