LOGINShare
88 - กาแฟ - ความน่าจะเป็น & หลาน
Last Updated:
2025-04-19 15:35:34
Related chapters
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 89 - กาแฟ - ความอบอุ่นที่แท้จริง
“เอ่อ... ใจเย็น ๆ นะแก เดี๋ยวฉันไปหาแกที่ร้านนะ” (อือ รีบมาก่อนที่ฉันจะประสาทกิน) พอคานะพูดจบฉันก็รีบวางสายทันที ก่อนที่จะหันไปเร่งอิคุณชายให้เขารีบกินรีบเสร็จ แต่เมื่อรีบขับรถบึ่งมาร้านคานะ ทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่คิด นางอยู่กับสามีและจ่ายยาปกติ แถมยังหยอกล้อคิกคักจิ้มกันเล่นหลังเคาน์เตอร์ยา ประหนึ่งว่าที่นั่นมีแค่เธอกับสามี จนผู้ช่วยต้องระเห็จหนีไปหลบมุมร้าน “อ้าวสวัสดีกาแฟ” หมอฮาวายทักฉันทันที เมื่อฉันเปิดประตูเดิน ดุ่ม ๆ เข้าไป และเขาก็หันไปยิ้มให้ต้นกล้าที่เดินตามหลังเข้ามาด้วย ฉันจึงใช้โอกาสนี้ที่พวกผู้ชายทักทายกัน กวักมือเรียกคานะไปคุยหน้าห้องน้ำ “ยังไงคานะ? เมื่อกี้แกยังร้องไห้อยู่เลย ทำไมตอนนี้ยิ้มหน้าระรื่นแล้วล่ะ” “ดีกันแล้ว” ดีกันแล้ว? อิหยังวะ? ฉันยกนาฬิกาข้อมือดูทันที ไม่ถึงสิบห้านาทีด้วยซ้ำที่ต้นกล้าเหยียบมาที่นี่ ทำไมมันด่วนจี๋ไปรษณีย์จ๋าแบบนี้ เรื่องที่ทะเลาะกันก็ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยนะ มันเป็นเรื่องแม่ผัวลูกสะใภ้ เป็นปัญหาโลกแตกก็ว่าได้ “ไหนว่า... เรื่องแม่
Last Updated : 2025-04-19ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 90 - กาแฟ - เรื่องน่าสงสัย
ถ้าคิดว่าคนนี้ไม่ใช่ก็ตามใจลูกเถอะ คำนี้วนเวียนอยู่ในหัวฉันนับครั้งไม่ถ้วน เมื่อฉันขึ้นรถต้นกล้าและออกมาจากบ้านตัวเอง วันนี้ฉันตัดสินใจไม่นอนบ้าน เพราะพรุ่งนี้พ่อกับแม่จะไปเที่ยวเขาใหญ่กัน แน่นอนว่าพวกท่านไม่ชวนฉัน ฉันจึงไม่อยากตื่นมาคนเดียวให้แม่บ้านทำกับข้าวเสียของ เอาเถอะตัดมาที่เรื่องพ่อพูดก่อน เรื่องนั้นฉันคิดเยอะจริง ๆ ฉันสะดวกใจที่จะอยู่กับเขาแบบนี้จริงเหรอ? ฉันทำอะไรอยู่? ฉันต้องให้เวลาตัวเองนานแค่ไหนถึงจะพอ “ถอนหายใจครั้งที่ยี่สิบแล้วนะแว่น มีอะไรไม่สบายใจเหรอ?” ฉันหันไปมองคนถาม แต่เมื่อเห็นสีหน้าเป็นกังวลของอิคุณชายฉันยิ่งอึดอัดขึ้นไปอีก เขาคงไม่สบายใจที่พ่อฉันพูดและสรุปแบบนั้น แต่จะให้ทำยังไง? นั่นพ่อฉันนะ พ่อต้องแคร์และเป็นห่วงฉันที่สุดสิ พ่อจะเททั้งใจให้ผู้ชายที่เคยทิ้งฉันหกปีได้ยังไง “นายนั่นแหละ เครียดอะไรรึเปล่า?” ฉันถามกลับ แต่คนขับรถก็ยังมองตรงไปถนนไม่ตอบฉัน จนเราเงียบไปสักพักและนั่งหันไปคนละทิศทาง เขาถึงตอบกลับมา “แอบกลัวว่ะ ว่าพ่อแว่นจะไม่อยู่ทีมเค้า” สรุปก็เรื่องนี้นี่เอง “ถ้าพ่อไม
Last Updated : 2025-04-19ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 91 - กาแฟ - ห้ามยุ่งกับผู้ชายของกาแฟ
“นายว่าเป็นไปได้มั้ย ที่เจฟเคยโมโหพลอยและทำร้ายร่างกายพลอย” ต้นกล้าลุกขึ้นจากตักฉันทันที ก่อนที่จะหันมาขมวดคิ้วใส่ฉัน “บ้าน่าแว่น ไอ้เจฟอ่ะนะ ไม่มีทางแว่น มันแบ๊วจะตาย” พอเขายืนยันหนักแน่น ก็ลุกขึ้นจากโซฟาไปที่ระเบียง ทำไมต้องหัวเสีย? คำถามฉันมันแรงไปเหรอ? “ทำไม? มันเป็นไปไม่ได้เหรอ? ฉันว่ามันแปลก ๆ นะต้นกล้า ทำไมพลอยถึงต้องมาทำงานกับนาย ทำไมเจฟถึงหวังดีกับพลอย” ต้นกล้าหันขวับกลับมาหาฉัน จนฉันชะงักและหยุดพูดทันที “มันไม่มีอะไรแว่น เจฟเป็นเพื่อนเค้า เค้ารู้จักมันดี มันแค่ห่วงพลอย เมื่อกี้ก็คงเอ็ดที่ทำตัวเกินงาม” “แต่มันแปลกนะ” “ไม่แปลก เลิกสนใจเรื่องคนอื่นเถอะ มาสนใจเรื่องของเราดีกว่านะ” แล้วต้นกล้าก็เดินมาหาและโน้มลงเชยคางฉันขึ้น ก่อนเขาจะจรดริมฝีปากอุ่น จุมพิตที่หน้าผากฉันเบา ๆ ฉันอยากคิดเรื่องของเราเหมือนกัน แต่ฉัน ไม่สบายใจเรื่องคนใกล้ตัวเขามากกว่า ฉันห่วงความใจดี ห่วงความเฟรนลี่ และห่วงความไม่คิดร้ายกับใครของเขา “ฉันแค่เป็น เอ่อไม่สิ ฉันไม่อยากให้นายโ
Last Updated : 2025-04-19ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 92 - กาแฟ - ติดตาม
(เจ๊ใบดุนะอย่าคุยเลย เอ้อแว่น แค่นี้ก่อนนะเค้าประชุมก่อน ถ้าเค้าเลทไม่ต้องรอนะกลับก่อนได้เลย) “อืม” ฉันตอบและกดวางทันที แต่แอบหงุดหงิดนิด ๆ ที่เขาไม่ค่อยให้ความร่วมมือ ยังไงต่อล่ะ ฉันจะทำยังไงทีนี้ ฉันเฝ้าถามตัวเองในใจ และนั่งกุมขมับอยู่หลายนาที ก่อนที่พยาบาลจะส่งเคสเข้ามาและทำงานต่อ สรุปวันนี้ต้นกล้าไม่ว่างมารับ เขาติดประชุมที่บริษัทและกลับดึก ฉันจึงนั่งแท็กซี่กลับคอนโดเอง แต่กลับมาถึงคอนโดและแท็กซี่กำลังชะลอจอด ฉันกลับเห็นเจฟเขาเปิดประตูขึ้นแท็กซี่คันข้างหน้า ที่แท็กซี่ฉันกำลังรอเข้าไปจอดแทน แต่เดี๋ยวสิ ทำไมในรถ มีหัวผู้หญิง? ใคร? นังพลอยเหรอ? และทำไมท่าทางเจฟมีพิรุธแปลกๆ เขาหันมองรอบๆรนๆ จนฉันรีบหลบหลังเบาะทันที ก่อนที่จะค่อย ๆ โผล่ตาออกไปทีละนิด ๆ ทีละนิด มองตามท้ายรถแท็กซี่คันนั้น เจฟกลับไปคบกับพลอยเหรอ? และที่ทำลับ ๆ ล่อ ๆ กลัวต้นกล้ากับเคดุรึเปล่า? บ้าน่าเรื่องแค่นี้ ใครจะไปห้ามกันได้ ดูตงิด ๆ นะ “น้องครับถึงแล้ว” ฉันหลุดออกจากภวังค์หันมองมิเตอร์ทั
Last Updated : 2025-04-19ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 93 - กาแฟ - เรื่อง (ลับ) ของเจฟ
“มันจะเกิดอะไรขึ้น? โดนฟ้องเหรอ?” ฉันยื่นมือถือในมือให้ต้นกล้าทันที จนเขารีบรับไปและส่งคลิปนั้นเข้าเมล์ตัวเอง แต่เขายังไม่ยอมตอบคำถามฉัน เอาแต่ก้มหน้าจัดการคลิปและลบมันออกจากโทรศัพท์อยู่นั่นแหละ “ยังไง ที่นายพูดมันหมายความว่ายังไง?” เขาเงยขึ้นมองฉัน สายตาที่เคยเจ้าเล่ห์กวนประสาทตอนนี้มันหม่นลงมาก ก่อนเขาจะก้มจับมือฉันกลับไปนั่งที่โซฟา นั่งเงียบ ๆ และถอนหายใจออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า “เฮ้อ...” “ฉันรู้ไม่ได้ใช่มั้ย? ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร” ฉันพูดประชดและนั่งคอตกดูโทรศัพท์ในมือตัวเองที่เขายื่นให้ เขาลบไม่เหลือแม้กระทั่งในไอคราวน์ “อย่าเพิ่งน้อยใจสิ เค้าไม่รู้ว่าเค้าจะบอกยังไง” “มันเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย หรือเป็นความลับระดับชาติ? ทำไมถึงบอกไม่ได้ ฉันรู้ขนาดนี้แล้วนะ รู้จนมีหลักฐาน โอเคผู้ชายตบแฟนมันเห็นไปทั่ว แต่เหมือนเจฟกำลังสั่งพลอยทำอะไรบางอย่าง มีการบังคับ ข่มขู่ เผลอ ๆ อาจจะผิดกฎหมายด้วยซ้ำ” “ถ้าผิดกฎหมาย ก็ไม่มีใครทำอะไรไอ้เจฟได้ มันเป็นหลานยากูซ่าย่านโทบิตะ ที่มีพวกโคมแดงค้ากาม เรื่องตบผู้หญิ
Last Updated : 2025-04-19ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 94 - กาแฟ - จับพิรุธ
แล้วฉันก็รู้สึกได้ ว่ามือใหญ่ที่โอบเอว โอบแน่นขึ้น แน่นขึ้น แน่นทั้งที่ต้นกล้ามองไปที่เจฟกับเลขายิ้ม ๆ ด้วยสีหน้าปกติของเขา “อ้าว มีอะไรวะไอ้เจฟ” “ไอมีเรื่องจะปรึกษายู ยูสะดวกคุยรึเปล่า” คำว่าสะดวกคุย เจฟหันมายิ้มให้ฉัน ซึ่งมองจากนอกโลกก็มองออก ว่าเขาต้องการคุยกับต้นกล้าเป็นการส่วนตัว จนต้นกล้าหันมาหอมแก้มฉันฟอดนึง และพูดว่า... “แว่นเค้าคุยกับเพื่อนก่อนนะ แว่นไปเดินเล่นดูบริษัทเรารอ เดี๋ยวเสร็จเค้าจะพาไปหม่ำ ๆ” ฉันยิ้มจนตาหยีและหอมแก้มเขาทันที ไม่รู้ทำไมต้องทำแบบนี้ อยู่ ๆ มันก็ไปเอง หลังจากออกมาจากห้องทำงานต้นกล้า ฉันก็ลงมานั่งที่ห้องรับรองชั้นล่าง นั่งกินขนมนมเนยเล่นโทรศัพท์จนอยู่ ๆ สักพัก ก็มีผู้ชายคนนึงเลื่อนเก้าอี้นั่งฝั่งตรงข้าม กลิ่นน้ำหอมเย็น ๆ แบบนี้ กางเกงกับสูทเนี้ยบ ๆ แบบนี้ พี่พีม “ไงกาแฟ ไม่ค่อยได้คุยกันเลย” ฉันวางขนมลงบนจานและยิ้มหวานให้พี่พีม “ช่วงนี้ยุ่ง ๆ ค่ะพี่พีม ทั้งงานทั้ง...” “เรื่องหัวใจ” ฉันแห้ง ๆ ให้คนรู้ทัน แต่แก้มแดงฉาดไปถึงหู
Last Updated : 2025-04-19ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 95 - ต้นกล้า & กาแฟ - วางแผน & จู่โจม
“ที่ผมมาวันนี้ ผมไม่ได้มาเพื่อคุยเรื่องงานอย่างเดียว” “มีอะไรอีก? ยังไม่ยอมแพ้เรื่องกาแฟอีกรึไง?” “ไม่ใช่เรื่องนั้นแต่เป็นเรื่องเพื่อนคุณ คุณช่วยบอกให้เขากลับไปอเมริกาหรือกลับประเทศเขาสักที ก่อนที่ทุกอย่างจะวุ่นวายกว่านี้” “อะไรวุ่นวาย? คุณรู้อะไรมา?” “ผมรู้มาสักพักแล้ว น้องสาวผมถูกทำร้ายร่างกายบ่อย และท่าทางเพื่อนคุณก็แปลกขึ้นทุกวัน ผมไม่อยากจะพูดเรื่องใต้สะดือนะ แต่ผมว่ารสนิยมทางเพศเพื่อนคุณมันจะทำให้คนอื่นเดือดร้อน โดยเฉพาะน้องสาวผม ถือว่าผมขอ” “เดือดร้อนยังไง? เจฟเป็นเกย์แต่คบพลอยบังหน้าเหรอ?” ยัยแว่นถามผมตกใจ เมื่อผมเล่าว่าไอ้พีมมันพูดอะไรกับผมเมื่อเช้า จนผมถอนหายใจออกมาเบา ๆ ด้วยความอึดอัด เพราะผมตั้งใจจะปล่อยเรื่องนี้ไปและคิดว่าไอ้เจฟกลับอเมริกาทุกอย่างจะดีขึ้นเอง โดยเฉพาะเรื่องพลอย แต่ไอ้พีมมันดันมาบอกอะไรบางอย่างกับผมก่อน และมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนจนผมทนเฉยไม่ได้ จริงอยู่ที่ไอ้เจฟมันไม่เคยทำให้ผมเดือดร้อนเลยสักครั้ง แต่กับคนอื่นหรือพลอยผมไม่เคยรู้จริง ๆ ว่ามันจะทำระยำแบบนี้กับเธอ
Last Updated : 2025-04-19ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 96 - กาแฟ - หลอกล่อให้บอกรัก
“มะ ไม่บอก” มือที่เขี่ยยุกยิกหยุดนิ่งทันที จนฉันค่อยเปิดตาขึ้นและมองคนยิ้มเจ้าเล่ห์ตรงหน้า เขาหยุดทำไม ฉันเปียกไปหมดแล้วนะ “อยากต่อมั้ยคะ ถ้าอยากต่อบอกรักเค้าก่อน” ฉันก้มมองมือที่ลดจากสาปเสื้อล้วงเข้ากางเกงนอน ก่อนจะค่อย ๆ แยกขาออกรอเขาอัตโนมัติ จนเขาลูบเบา ๆ ตามเนินสาวและเลื่อนต่ำ กดนิ้วกลางแทรกร่องรัก..สัมผัสน้ำหวานเปียก ๆ ที่ฉันหลั่งออกมา “อื้อ~” “เปียกหมดแล้ว จะทนอีกนานแค่ไหนคะ?” ฉันหลับตาพริ้มซี้ดปากเบา ๆ ก่อนจะจับข้อมือแกร่งเขา ที่ขยับนิ้วถูช้า ๆ ช้า ๆ ล้อเล่นกับหลีบกุหลาบ จนปลายนิ้วยาวกดลงเข้ากลาง และดึงออกมาพร้อมน้ำหวาน ที่ฉันพรั่งพร้อม “จะทำก็ทำเถอะ ดึกแล้ว อื้อ~” ฉันเริ่มไม่ไหว จับมือใหญ่เขาเคลื่อนใส่ตัวเอง จนเขาค่อย ๆ ขบติ่งหูขบลำคอฉันทีละนิด ทีละนิด และกรีดกรายนิ้วแหวกสองกลีบดันมันเข้าไป “อื้อ~ อย่างงั้น” “จุ๊ ๆ ถ้าไม่บอกรัก ไม่ทำต่อนะ” คนบ้า ทำไมต้องทรมานกันแบบนี้ด้วย ฉันส่ายหน้าไปมาพร้อมร่อนเอวขยับเร่า ๆ ให้สองนิ้วเขาสอดใส่ลึกขึ้นอีก แต่ทว่าเจ้าของมือกล
Last Updated : 2025-04-19
Latest chapter
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 122 - กาแฟ - ตอนพิเศษ
เสียงกรี๊ดดีใจของฉันวันนั้น มันคือความจริงมาจนถึงทุกวันนี้ และที่ฉันคิดว่าพี่ชายฝาแฝดจะหวงน้องสาวเป็นเรื่องดี ตอนนี้ไม่ใช่เลย! สิบห้าปีผ่านไปในขณะที่พี่ชายแฝดทั้งสองอยู่มอหก น้องสาวคนเล็กอยู่มอสาม ต้นข้าวก็เป็นสาวเต็มตัว ชนิดที่ว่าหนุ่ม ๆ หมายตากันทั้งโรงเรียน และนั่นก็ทำให้พี่ชายเธอหวงมาก หวงชนิดที่ว่าเดินไปสอดส่องน้องสาวที่ห้องเรียนทุกชั่วโมง จนคุณครูประจำชั้นของต้นข้าวต้องโทรมารายงานกับฉัน! (คุณแม่คะ พี่ชายฝาแฝดของต้นข้าว มณชญาภร มาหาเธอที่ห้องทุกคาบเรียน อยากรบกวนคุณแม่ปราม ๆ สองหนุ่มหน่อยค่ะ มาทีไรสาว ๆ ในห้องไม่เป็นอันเรียนหนังสือกันเลย) “คะ? ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะคะ?” (มาทีไรเด็กสาว ๆ ก็หันมองกันให้ควั่กเลยค่ะ) ฉันจะบ้า ช่วงนี้ฉันปวดหัวกับลูกอันดับหนึ่งเลย ต้นหนาวที่ดูนิ่งคิดว่าจะห้ามปราบแฝดน้องได้ แต่รายนั้นหนักกว่าใคร คุณครูบอกว่าเขาน่ะ ไปที่ห้องต้นข้าวบ่อยที่สุด! “พี่ถามว่าใครมาจีบ” นั่นไงพูดถึงก็มากันพอดี ตอนนี้เดินตามต้นข้าวต้อย ๆ เข้ามาในบ้านแล้ว “วัน ๆ หนูไม่ได้ทำอะไรเลยนะ พี่หนาวพี่เหนือเอาแต่ถามและจ้องจับผิด มันอึดอัดอ่ะ! พี่ติณห์ไม่เห็นจะวุ่นวายกับพี่อันต
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 121 - น้ำแข็ง - THE END
“เป็นไงคุณแม่ลูกสอง อายุลูกห่างกันประมาณนี้ไม่เหนื่อยเลยใช่มั้ย” กาแฟเดินเข้ามาหาฉัน เมื่อพวกหนุ่ม ๆ ของเธอเดินไปนั่งสมทบกับคุณเต้ “ห่างกี่ปีก็เหนื่อยทั้งนั้นล่ะวัยกำลังซน ว่าแต่เธอ ไม่ติดเลยเหรอ” กาแฟถอนหายใจและส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนจะคีบเส้นสปาเก็ตตี้ราดซอสมะเขือเตรียมให้ลูกชายทีละจาน “ไม่ จะบำรุงก็ไม่มีเวลา ต้นกล้าทำงานหนักฉันก็ทำงานหนัก หาเวลาปั๊มยังยากเลย” “ไม่ทำเลยล่ะ ปรึกษาลุงนายปรึกษาหมอสูติเจ้าของไข้เธอก็ได้ แต่จะมีลูกสาวคนเล็กแบบนี้ไม่กลัวพี่ชายแฝดกับพ่อหวงรึไง” กาแฟอมยิ้มและก้มมองจานสปาเก็ตตี้ของลูก ๆ เธอ “อยากมีไว้ให้หวงไง สองหนุ่มกับพ่อจะได้ไม่เถลไถล” พิลึก คงวุ่นวายน่าดู หลังจากนั้นฉันกับกาแฟก็ไปนั่งรวมกับหนุ่ม ๆ ซึ่งติณห์เป็นพี่ที่ดีมาก พอฉันยกจานยกถาดขนมมาวาง เขาก็ดันจานให้ต้นหนาวต้นเหนือทันที “กินสิหนาวเหนือ อร่อย” ต้นหนาวมองจานสปาเก็ตตี้ที่พี่ดันมาและพยักหน้า ส่วนต้นเหนือเทขนมกรุบกรอบในซองใส่ลงไป ก่อนเขาจะชี้โชว์พ่อที่นั่งขมวดคิ้วใส่ และชิงอ
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 120 - กาแฟ & น้ำแข็ง - วิถีแม่ วิถีลูก
“อุแว้ อุแว้~” “อุแว้~” ฉันจะบ้าตาย ไม่ได้หลับได้นอนทั้งคืน ดิ้นสายตื๊ดในท้องยังไง กลางคืนตกดึกก็อย่างงั้น ลูกตื่นทุกชั่วโมง กินนมทุกสองชั่วโมง และนอนยากมาก! ฉันสภาพเหมือนศพ ระหว่างพักฟื้นน้ำหนักลดฮวบฮาบ เพราะทั้งปั๊มนมทั้งให้เข้าเต้า ส่วนสามีเขาก็เหนื่อย เผลอ ๆ เหนื่อยกว่าฉันด้วยซ้ำ เขาเอาต้นหนาวที่ไม่ติดเต้าฉันไปทำงานด้วย ส่วนฉันเลี้ยงต้นเหนือคนเดียวอยู่ที่บ้าน จะว่าไปก็ไม่คนเดียว เพื่อน ๆ เขาก็อยู่หมู่บ้านนี้ เจฟ เค ขับรถผ่านพวกนั้นก็ซื้อขนมซื้อของกินให้ และญาติ ๆ คุณชายก็มาช่วยฉันเลี้ยงบางเวลา พี่ใบไม้ เจแปน ต้นไม้ และน้องโซลมาหาน้องก็ซนเหลือเกิน พูดภาษาอังกฤษคล่องกว่าภาษาไทย บางวันพูดจีนด้วยนะ เจแปนบอกว่าเธอเป็นคนสอนเอง อยากให้รู้ไว้หลาย ๆ ภาษา และเธอก็ปล่อยลูกเล่นไม่ค่อยดุด้วย โซลอาจจะเหมือนเด็กซนแต่เขารู้มาก ฉลาด แม่ปล่อยไว้ไหนก็เล่นได้หมด คลุกฝุ่นคลุกโคลนพร้อมชุบแป้งทอดเลยก็ว่าได้ ฉันฟัง ๆ พี่สาวกับพี่สะใภ้สามี ก็จำ ๆ วิธีเลี้ยงลูกมาใช้บ้าง และว่างก็พาลูกไปหาพ่อกับแม่ คือฉันกับต้นเหนือตัวติด
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 119 - กาแฟ - Welcome! (2)
“คุณพ่อใจเย็น ๆ นะคะ” ฉันเงยขึ้นมองหน้าคุณชายทันที เมื่อเห็นพยาบาลกุลีกุจอวิ่งมาจับตัวเขา ตอนนี้หน้าเขาซีดและเขาก็ไม่ได้ปลื้มอกปลื้มใจที่เห็นลูกชายสภาพนี้เท่าไหร่ จนลูกร้องไห้เสียงดังขึ้น! “อุแว้ อุแว้~” เท่านั้นแหละ คุณพ่อผู้กลัวเลือดก็เผลอหันขมับมอง หวั่นว่าลูกจะเป็นอะไร แต่เมื่อเห็นเลือดสีแดง ๆ ที่เขาเกลียดนักหนาเป็นครั้งที่สอง เขาก็รีบปิดตาและกวักมือเรียกพยาบาลทันที “พยาบาล ๆ เอาลูกผมไปอาบน้ำเถอะ ขอร้องล่ะ” “คุณพ่อไม่ตัดสายสะดือก่อนเหรอคะ? รอหน่อยนะคะ จะออกมาอีกคนแล้วค่ะ!” “อุแว้ อุแว้~” พอได้ยินเสียงร้องอีกเสียงร้องดังขึ้น ฉันก็ไม่สนใจสามีรีบก้มมองตาม ก่อนที่จะเห็นหมอสูติอุ้มลูกชายคนเล็กออกมาวางบนอกฉัน และดูดน้ำคร่ำคราบเมือกต่าง ๆ ให้ “คุณพ่อตัดสายสะดือไหมครับ?” หมอสูติถามเมื่อคุณชายเขาเงียบไป แถมตอนนี้เขายังปิดตาไว้อีกด้วย “มะ ไม่เป็นไรครับ หมอตัดเลย” “ทำไมไม่ตัดล่ะคุณชาย” “เค้าจะเป็นลมแล้วแว่น ถ้าเค้าตัด เค้าเป็นลมไม่ได้ถ่ายรูปแน่ ๆ” ฉันยิ้มให้เขาแ
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 118 - กาแฟ - Welcome! (1)
“จะเป็นอะไร ให้เขาเลือกเองเถอะคุณชาย ขอแค่มันเป็นอาชีพสุดจริตก็พอ แต่เอ๊ะ ลูกไม่ทันคลอดเลยเราจะคิดมากเรื่องนั้นทำไม อีกตั้งนานโข” คุณชายหัวเราะเบา ๆ แล้วหอมแก้มฉัน ถ้าเป็นโรงพยาบาลอื่น เห็นเราเล่นนอนกันกลมดิกแบบนี้ โดนด่าแล้วล่ะ แต่เหลือเชื่อนะพอคุณชายขึ้นมานอนกอดและลูบท้องฉัน เจ้าสองแฝดก็เงียบกริบไม่ถีบท้องฉันอีกเลย จนนั่นแหละฉันเคลิ้มผล็อยหลับไปจนเช้า และงัวเงียตื่นเพราะสองเท้าลูกถีบตุบตับ ๆ “อื้อ ลูก หิวแล้วเหรอ?” “หิวก็ตื่นขึ้นมากิน ยายทำกับข้าวมาให้แล้ว” เสียงพ่อ? ตายแล้ว ๆ พ่อเห็นพ่อว่าแน่ ๆ ที่ฉันให้คุณชายขึ้นมานอนด้วยแบบนี้ ฉันจึงรีบเปิดตาพรึบ และดึงผ้าห่มคลุมอกทันที ก่อนจะเห็นพ่อกับแม่ยืนยิ้มข้าง ๆ เตียง แล้วมองมาที่ฉัน พ่อหล่ออีกแล้ว ยิ่งยิ้มยิ่งหล่อ ลูกสักคนในท้องหน้าเหมือนตานะลูก ส่วนอีกคนหน้าเหมือนพ่อไปเลย เอ๊ะพูดถึงพ่อ คุณชายเขาหายไปไหน? “แฮ่ มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?” “สักพักแล้วล่ะ” แม่ตอบและมองตามฉัน ที่กดเตียงขึ้นนั่งและเอียงซ้ายทีขวาทีหาคุณชายข้างหลัง
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 117 - กาแฟ - สแตนด์บาย รอชายสายตื๊ด
ได้ยินแค่นี้คนเป็นแม่ก็มีความสุขสุด ๆ แล้ว สำหรับฉัน บอกรอบที่ล้านก็ไม่มีอะไรสำคัญเท่าสองแฝด ที่ฉันรู้มาตั้งนานแล้วว่าเขาเป็นผู้ชาย ก็แค่อุบอิบสามีไว้อยากเซอร์ไพร์สเขา ที่ฉันรู้เพราะฉันเป็นหมอ พ่อฉันเป็นหมอ โรงพยาบาลนี้ก็ของครอบครัวฉัน ถ้าผลตรวจเลือดออกมาปุ๊บ แน่นอนว่าพ่อแม่ฉันไม่ยอมรอจนท้องป่องอัลตร้าซาวด์หรอก ท่านรีบโทรมาบอกฉันทันทีที่รู้ บอกว่าเจ้าติณห์จะมีน้องชายแล้วนะ และแม่ก็พูดต่อว่า หลานผู้ชายหมดเลย พ่อกับแม่วิ่งจับกันสนุกล่ะคราวนี้! ใช่!ยินดีด้วยค่ะ กับคุณชายต้นกล้าและปู่ย่าตายายทั้งสองบ้าน หลังจากอัลตร้าซาวด์กลับจากโรงพยาบาล คุณพ่อต้นกล้าก็ขับรถดิ่งกลับบ้าน ไปเปล่าประกาศกลางโต๊ะอาหารทันที ว่า! “เชื้อผมแรงป่ะ ลูกชายสองคน! โคตรเท่อ่ะ แน่นอนไอ้ไม้มันทำไม่ได้ แค่แฝดยังยากเลย ฮ่า ๆ” ฉันกับเจแปนมองหน้ากันแล้วถอนหายใจเบา ๆ แน่ ๆ ต้องมีการโต้วาทีเกิดขึ้นแน่ ๆ และโซลลูกต้นไม้ก็ไม่เข้าข้างพ่อด้วยนะ พอเห็นว่าอาเกทับ ก็หัวเราะคิกคักใส่พ่อตัวเองทันที “คิก คิก” “เจแปนจัด
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 116 - ต้นกล้า - Boy or Girl
สรุปนะ ตั้งแต่มีเมียมาเนี่ย ผมได้เงินไปทำงานวันละห้าร้อย! แม่งพี่ยามที่เป่านกหวีดโบกรถที่บริษัท เขาน่าจะได้มากกว่าผมอีกมั้ง ยัยแว่นไม่ประนีประนอมและไม่สงสารผมเลย เอะอะหักเงิน แล้วไม่มีใครช่วยผมด้วยนะ พ่อไม่ช่วยแม่หัวเราะใส่หน้า ส่วนเจ๊ใบกับไอ้ไม้ผมไม่บอกให้เสียหมาหรอก ถ้าพวกนั้นรู้ล้อผมยันลูกบวชแน่ ๆ “เมียให้เงินมาทำงานเท่าไหร่?” พอผมเซ็นเอกสารเสร็จ ก็ยื่นมันคืนให้พนักงานฝ่ายซอฟต์แวร์ ก่อนจะถามคำถามเดิม ๆ ที่ผมถามพวกผู้ชายที่มีเมียทุกแผนก เพื่อจะทำเป็นสถิติเอาไปเสนอยัยแว่นเพิ่มวงเงิน “ยังไงเหรอครับ?” “ฉันถามว่าเมียให้เงินมาทำงานวันละเท่าไหร่? ตอบมาเถอะน่า อย่าให้ต้องถามหลายรอบ” “อ๋อ ผมได้วันละห้าร้อยครับ แต่บางวันก็พันนะครับ แล้วแต่อารมณ์เมีย” ผมนั่งนิ่ง เพราะคิดน้อยเนื้อต่ำใจขนาดหนัก แม่งขนาดพนักงานระดับล่างยังได้เงินมาทำงานเท่ากู แล้วหัวหน้าฝ่ายซอฟต์แวร์ของบริษัท ฝ่ายเอนจิเนียร์จะขนาดไหนวะ “เอ่อ คุณต้นกล้าถามแบบนี้ มีอะไรรึเปล่าครับ?” “ไม่มี ไปเถอะ” พอพ
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 115 - ต้นกล้า - My Wedding (2)
“เหรอ? บอกแบบนั้นถ้าผู้หญิงคนอื่นเข้ามาจีบคุณชายจะทำไง ชอบเหรอไอ้ความรุงรัง? จะกลับมาง้อเค้าแต่ไปประกาศโสด ทำเพื่ออะไร?” “เรื่องมันผ่านมาแล้วแว่น เค้าเมา โอ๋ ๆ ไม่งอนกันนะ” “ไม่รู้ล่ะ วันนี้ห้ามแตะแอลกอฮอล์เลยนะ ถ้าเมาแล้วเลื้อยเป็นงูแบบนั้น” “ค่ะ ๆ เค้าไม่แตะอยู่แล้วเค้าแพ้ท้องอยู่” ผมพูดจบก็จับมือยัยแว่นขึ้นมาจุ๊บเบา ๆ ที่หลังมือ ก่อนจะค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นแสงสปอร์ตไลท์สีขาวส่องมาที่เรา พิธีกร: จะหวานกันไปถึงไหนคะเนี่ย ถึงเวลาขึ้นเวทีทักทายแขกผู้มีเกียรติแล้วค่ะ เท่านั้นแหละ หน้าบึ้ง ๆ ของยัยแว่นก็หายวับไปกับตา เธอยิ้มเขิน ๆ และหันมองแขกในงานสองฝั่งช้า ๆ จนแม่ผมเดินถือช่อดอกไม้มาให้ และสวมกอดเธอ “หนูกาแฟ ดีใจที่ได้หนูเป็นสะใภ้วรพงศ์กุลนะลูก” “ขอบคุณที่เอ็นดูหนูค่ะคุณแม่” ได้ยินแบบนั้นผมก็ยกแขนให้ยัยแว่นควงทันที ก่อนที่จะก้มหัวลง นิด ๆ ขอบคุณแม่และเดินเข้างาน ตอนนี้แสงสปอร์ตไลท์ส่องมาที่ผมกับยัยแว่นสว่างมาก สาดเข้าเวลส์ยาว ๆ ลากพื้นของเธอ จนเจ้าสาวผมโดดเด่น
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 114 - กาแฟ - My Wedding (1)
และแล้วฉันก็ได้ยินเสียงโห่ดังขึ้น ตามด้วยเสียงเพื่อนเจ้าสาวเพื่อนเจ้าบ่าว ที่ถกเถียงกันเรื่องซองและเรื่องตะโกนบอกรัก “เจ้าบ่าวไม่บอกรักเจ้าสาวหน่อยเหรอค๊า?” เสียงพี่ปลายฟ้า ดังดี๊ด๊าหน้าห้องและแซวลูกพี่ลูกน้องตัวเอง “บอกทุกวันล่ะเจ๊ แต่นิยมบอกแค่ในห้อง” พอต้นกล้าตอบมาแบบนั้น เสียงแซวของเหล่าเพื่อนเจ้าบ่าวก็โฮฮิ้วขึ้นเสียงดัง “ไม่รู้ล่ะบอกเลย ๆ ให้เขารู้ ว่ารักมากแค่ไหน หวาน ๆ ไม่งั้นไม่ให้เข้านะ” “บอกเลย! บอกเลย! บอกเลย!” ฉันนั่งอมยิ้ม กับเสียงคนโห่กดดันต้นกล้า ก่อนจะหันไปหาพ่อแม่และน้ำแข็ง ที่นั่งมองตรงไปที่ประตู ทุกคนไม่ได้ลุ้นหรอกว่าต้นกล้าจะบอกรักฉันรึเปล่า แต่คงลุ้น ว่าเพื่อนเจ้าสาวจะไถเงินเขาไปเท่าไหร่ “รักแว่นน้า” “กาแฟ ๆ ได้ยินมั้ย?” พอได้ยินเสียงเพื่อนเจ้าสาวถามข้างนอก ฉันก็เอามือป้องปากตะโกนตอบไป “ไม่ได้ยิน!” “รักแว่น! รักกาแฟ! รักหม่าม้านะค้าบ” รักหม่าม้านะครับ โอ้ยน่ารักจังเลย อยากวิ่งออกไปหอมหัว “ยิ้มแก้มจะแตกแล้วนั่น” อยู่ ๆ น้ำแ
