ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.9มีคนสนใจเมียเขา“เจ็บรึเปล่า?”“ไม่”“ทีหลังจะเอาอะไรให้บอกเรา ถ้าล้มแรงกว่านี้จะทำไง?” ปราณเงยหน้ามองคนซึ่งนั่งบนเตียงด้วยสายตาตำหนิ“เราแค่จะหยิบผ้าห่มเตรียมไปซักตามที่คุยกันเมื่อคืนไง เห็นว่าเก้าอี้มันตัวเตี้ย ๆ ก็เลย…” นรีพยายามอธิบายการกระทำของตัวเอง แต่อีกฝ่ายกลับบอกปัด“ไม่ต้อง เราจัดการให้แล้ว เธออยู่เฉย ๆ”“ปราณทำอะไร?”“เราซักผ้าให้แล้ว ไหนลุก”“…”หญิงสาวขยับขึ้นยืนตามคำสั่งแม้ยังคงงุนงงในคำบอกเล่าที่ได้ยิน ปราณไม่ได้สนใจว่าเธอมีสีหน้าอย่างไร เขาจับตัวนรีให้หมุนหันหลัง จดจ้องบริเวณสะโพกผายด้วยสายตาตรง“มองอะไร?” คนตัวเล็กพยายามเบี่ยงตัวหนี สองข้างแก้มผ่าวร้อนเมื่อคู่สนทนาเอาแต่จดจ้องตาไม่กะพริบ“ถอดชุดออกดูว่ามีเลือดรึเปล่า” น้ำเสียงจริงจังทำให้นรีเข้าใจสิ่งที่เขากำลังคิด แม้เธอจะพยักหน้ารับแต่คนออกคำสั่งกลับยังคงนั่งนิ่ง“ปราณออกไปก่อนสิ” พ่อของลูกเงยหน้าขึ้นสบตา พบว่าบัดนี้พวงแก้มของคนตรงหน้าแดงปลั่ง นรีอึกอักต่อในระดับเสียงแผ่วเบา “เดี๋ยวเราดูเอง” “อืม” แม้อยากดูให้เห็นกับตาแต่ปราณไม่มีทางเลือก เขากับนรีไม่ใช่
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.10ใช้เวลาร่วมกันตอนเย็น นรีไม่เคยซื้อของด้วยความเร่งรีบขนาดนี้มาก่อนในชีวิต แม้พยายามบริหารเวลาให้น้อยที่สุด แต่กว่าจะหาสิ่งที่ต้องการได้ครบก็กินเวลาไปเกือบสองชั่วโมงเต็ม คว้าของอย่างสุดท้ายใส่รถเข็นได้ก็เร่งร้อนมุ่งหน้าสู่เคาน์เตอร์ชำระเงินทันที ระหว่างหยุดรอคิวเธอก็รีบแชตบอกความคืบหน้าให้คนรอรับรู้ น่าประหลาดที่ปราณไม่คิดโทรเร่งแม้แต่สายเดียว แชตบอกว่าตอนนี้เธอกำลังรอคิดเงินก็ไร้คำตำหนิใดตอบกลับและในจังหวะที่เข็นรถเดินหน้าเมื่อถึงคิว ร่างสูงของใครบางคนก็เดินมาหยุดลงที่อีกฝั่ง เป็นใครไปไม่ได้นอกจากพ่อของลูก ตาคมหลุบลงมองรถเข็นที่บรรจุของจนเต็มคันรถ ปราณไม่แปลกใจว่าเหตุใดหญิงสาวใช้เวลานานนักกับอีแค่ซื้อของใช้ที่จำเป็น หากเข็นรถพร้อมกันสองคันได้นรีก็คงทำ กระนั้นเขาไม่คิดปริปากบ่น ด้วยรู้อยู่แล้วว่าเจ้าตัวคงต้องใช้เวลานานกว่ามนุษย์ปกติทั่วไปยังไม่นับรวมเรื่องที่หากออกจากซูเปอร์มาร์เก็ตแล้ว อีกฝ่ายเปรยด้วยความคาดหวังว่าจะได้เดินเล่นโซนอื่นของศูนย์การค้าต่อก็ด้วย เขาคิดไม่ผิดจริง ๆ ที่ทำการเผื่อเวลาล่วงหน้าหลายชั่วโมง คนตัวเ
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.11ล่วงรู้ความลับ วันต่อมา วันนี้เป็นวันแรกที่นรีได้ลองขับรถสำรวจละแวกใกล้บ้านด้วยตัวเอง รวมถึงแวะเข้าตลาดเพื่อหาซื้ออาหารตระเตรียมสำหรับทั้งมื้อเที่ยงและมื้อเย็น หลังจากวนดูจนทั่วก็ไม่มีอะไรน่าสนใจให้ทำหญิงสาวจำได้ว่ามีร้านทำผมอยู่ใกล้กับสถานีรถไฟ และนั่นคือจุดหมายปลายทางต่อไปสำหรับเธอ “คนที่ไหนคะเนี่ย? ไม่เคยเห็นหน้าเลย”ช่างทำผมสาวเอ่ยปากชวนลูกค้าไม่คุ้นหน้าพูดคุยในที่สุด หลังจากทนจดจ้องด้วยสายตาฉงนสงสัยอยู่นานสองนาน มด ไม่เคยเห็นหน้านรี ทั้งแน่ใจว่าอีกฝ่ายไม่ใช่คนพื้นที่ ร้านทำผมเจ๊แดงที่เธอเป็นช่างประจำการมาหลายปีลูกค้าส่วนมากเป็นลูกค้าประจำด้วยกันทั้งสิ้น และที่ทำให้อดสอดรู้ไม่ได้คงเพราะรถคันที่จอดอยู่หน้าร้านเป็นรถของพี่จุ้นซึ่งเธอเองก็รู้จัก “มาจากกรุงเทพฯ ค่ะ” “เป็นเพื่อนพี่จุ้นเหรอคะ?” มดสบโอกาสรีบซักถาม พยักพเยิดไปนอกร้านประกอบคำ “นั่นรถเก่าของพี่จุ้น มดจำได้” นรีมองตามสายตาพลางก็ยิ้มให้คู่สนทนาที่ดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เสียงหัวเราะ สีหน้ายิ้มแย้ม กระทั่งสีสันฉูดฉาดของชุดที่สวมใส่ราวกับจะ
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.12หัวกระไดไม่แห้ง “มีอะไร?” “ไม่รู้เครื่องทำน้ำอุ่นเป็นอะไร ปราณมาดูให้หน่อยสิ?” นรีเกรงใจเจ้าของบ้านไม่น้อย แต่เธอไม่สามารถอาบน้ำเย็นได้จริง ๆ การเอ่ยขอความช่วยเหลือจากพ่อของลูกน่าจะไม่เหลือบ่ากว่าแรงเขา ขณะที่ร่างสูงก้าวผ่านเข้าไปตรวจสอบให้ หญิงสาวก็ทำได้เพียงกอดอกมอง “เป็นไง? ใช้ได้ไหม?” “น่าจะพัง” หลังจากตรวจเช็กอยู่ครู่ ทั้งเปิดปิดน้ำใหม่หลายรอบ สัญญาณไฟระบุอุณหภูมิก็ยังไม่ทำงานชายหนุ่มจึงตีความได้เช่นนั้น เดินไปหาเครื่องมือมางัดแงะดูอีกอีดใจก็ไม่มีอะไรต่างจากเดิม หลังจากกระแทกฝาครอบปิดกลับเข้าที่ ตาคมก็เหลือบชำเลืองมองคนซึ่งยังอยู่ในสภาพล่อแหลม ผ้าเช็ดตัวที่นรีใช้ห่อหุ้มเรือนร่างดูจะสั้นเกินพอดี ระยะการมองของเขาจึงจำกัดอยู่แค่ใบหน้าผ่องขาว “เธออาบไม่ได้?” “ใช้ไม่ได้เลยเหรอ? แล้วห้องน้ำชั้นล่างล่ะ?” นรีอึกอักเสียงแผ่ว ก่อนจะสั่นหัวในอีกวินาที “ไม่เป็นไร เดี๋ยวลองอาบดูก่อนก็ได้” “ข้างล่างไม่มีใครใช้อาบน้ำ ไม่ได้ติดตั้งเครื่องทำน้ำอุ่น” “โอเค” คนตัวเล็กผงกหัวเ
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.13ให้ความหวัง สองวันต่อมา เย็นวันนี้ปราณและนรีมีนัดกับเจ้าของรีสอร์ตเปิดใหม่อย่างจุ้น กว่าปราณจะจัดการธุระที่สวนเสร็จ กว่าจะขับรถถึงที่หมายก็เป็นเวลาโพล้เพล้ใกล้ค่ำ ลานจอดมีรถหลายคันจอดเรียงเป็นระเบียบ นรีเดาได้ว่าคงเป็นของบรรดาเพื่อนฝูงของเจ้าของ ตากลมโตกวาดมองไปรอบตัวด้วยความรู้สึกชอบอกชอบใจแม้ยังไม่ได้เปิดให้บริการอย่างเป็นทางการ ทว่าจากสภาพแวดล้อม ประกอบกับตำแหน่งที่ตั้งของสถานที่ซึ่งมองเห็นวิวทิวทัศน์ได้แบบพาโนรามา รวมถึงสภาพอากาศที่บ่งบอกว่าลมหนาวกำลังมาเยือน หญิงสาวก็คิดว่าในอนาคตอันใกล้ คนเป็นเจ้าของคงได้รับสายจองจากลูกค้าไม่หวาดไม่ไหวเลยทีเดียว และในขณะที่ปราณกำลังคว้ากระเป๋าลงจากท้ายรถ ใครบางคนก็เดินถึงตัวทั้งคู่พอดี เป็นจุ้นที่รีบเข้าช่วยเพื่อนเอาเป้ลงจากหลัง “มาทันหมูกระทะ มึงรีบพาคุณนรีไปกินก่อน เดี๋ยวกูเอากระเป๋าไปเก็บให้” “นอนกันยังไง?”ปราณกวาดตาไปรอบบริเวณซึ่งมองเห็นโดมพักอาศัยเรียงรายลดหลั่นเป็นชั้น ๆ ตามการลาดเอียงของพื้นที่ เขาเคยมาที่นี่ครั้งหนึ่งตอนยังสร้างไม่เสร็จ ตอนนั้นกับตอนนี้เรียกได้ว่าต
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.14ทำตามหน้าที่สองชั่วโมงต่อมาหลังจากสังสรรค์จนเต็มคราบและทุกคนแยกย้ายกลับเข้าที่พัก นรีก็เพิ่งมีโอกาสอยู่กับปราณแค่สองคน ร่างสูงกำลังเดินตามมาส่งเธอ แม้ปากจะบอกว่าแค่อยากเดินดูรอบบริเวณก็ตาม“ปราณคุยกับคุณดาวรึยัง?” นรีเป็นฝ่ายชวนคุย เธอรู้ว่าเมื่อชั่วโมงก่อนดุจดาวต่อสายหาชายหนุ่มโดยตรง หากก็อยากรู้คนที่ว่าจะให้เหตุผลกับเขาว่าอย่างไรตาคมหลุบลงมองคนตัวเล็กที่เงยหน้ารอฟังคำตอบ ปราณไม่เคยคิดว่านรีจะเป็นคนช่างสงสัยหรือช่างสอบซักถาม แต่กับเรื่องนี้เจ้าตัวดูเหมือนจะให้ความสนใจเป็นพิเศษ“ดาวมีธุระเลยต้องรีบกลับ”นรีได้ฟังก็ได้แต่พยักหน้ารับแม้จะแอบขมวดคิ้วในใจ แต่นี่ไม่ใช่เรื่องของเธอ เธอไม่ควรทำตัวสอดรู้ให้มากเกินไป“งั้นเราเข้านอนก่อน” สุดท้ายก็ตัดฟุ้งซ่านเรื่องของชาวบ้านออกจากหัวด้วยการเดินเข้าห้อง ทว่าคนด้านหลังกลับใช้มือยันประตูเอาไว้จนต้องหันมองอีกครั้ง “ปราณมีอะไร?”“เธอนอนได้รึเปล่า?”“ทำไมเราจะนอนไม่ได้?” คิ้วบางขมวดงุนงงในคำถาม“บนนี้ดึก ๆ อากาศจะยิ่งหนาว” ปราณบอกเสียงเรียบ แต่นรีกลับไหวไหล่ไม่ยี่หระ ไม่ได้รู้สึกว่ามันหนาวขนาดนั้นสักหน่อย“ไม่เห็นหนาวเลย
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.15แพ้ท้องวันต่อมา “ทำไมเราถึงกลับกันก่อน?” “เรามีงานที่สวนต้องเข้าไปจัดการ” “งั้นปราณก็ไปสิ เรากลับกับคนอื่นก็ได้” “โทษทีที่ทำให้เธอไม่ได้กลับกับคนอื่น” ตากลมโตกลอกมองบนอย่างเบื่อหน่ายเมื่อได้ฟังคำที่ราวกับจะประชดประชัน ไม่รู้ว่าการที่จุ้นให้ความสนอกสนใจเธอ หรือกระทั่งเธอเองผูกมิตรกับเขา มันไปกระตุกกระตุ้นต่อมคำถากถางของคนบางคนให้อยากทำงานนักหรืออย่างไร “หรือถ้าเธออยากกลับพร้อมไอ้จุ้น เราจะวนขึ้นไปส่ง” เห็นไหม! นรีไม่ตอบ วันนี้เธอรู้สึกเหนื่อยเกินกว่าจะต่อปากต่อคำ แค่ตื่นมาพร้อมกับน้ำมูกเต็มรูจมูกก็ทรมานมากพออยู่แล้ว ซ้ำยังอาเจียนหนักแต่เช้าตรู่จนทั้งเธอและเขาต้องตื่นคู่ตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางก็ด้วย สองหนุ่มสาวเงียบกันนานกว่านาที ปราณก็เปรยต่อ… “วันนี้งานยุ่ง” “อืม” “จะกลับดึก เธอไม่ต้องรอ” “…” “แต่คงไม่เกินเที่ยงคืน” “…” เมื่อไม่ได้รับคำตอบรับ คนนั่งตำแหน่งคนขับก็หันมอง…ดวงหน้าของหญิงสาวที่ปราณได้เห็นในขณะนี้ซีดเผือดแทบไร้สีเลื
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.16ท้าทาย แค่มือหนาดึงข้อเท้าเรียวเล็กเข้าหาตัว สาวเจ้าก็ถึงกับสะดุ้งโหยง แต่เพราะไม่อยากเสียหน้านรีเลยต้องพยายามสะกดเก็บอาการ พร้อมกันปราณก็คว้าจับบริเวณขอบกางเกงของคนปากเก่ง ก่อนจัดการรูดลงอย่างรวดเร็วแบบไม่มีพิธีรีตอง ปราณอยากรีบทำให้จบเช่นเดียวกัน เพราะก็เกรงอยู่…เกรงว่าวันนี้ ไอ้ลูกรัก อาจทำให้พ่อมันขายขี้หน้าก็เป็นไปได้เหมือนกัน “ลุกขึ้น” “…” ตาคมจ้องสบประหนึ่งเป็นการประกาศศึกขนาดย่อม และถึงแม้พวงแก้มปลั่งแดงของนรีจะบ่งบอกถึงความรู้สึกนึกคิดในใจแต่ก็ไม่คิดจะหลบสายตาเช่นเดียวกันหญิงสาวขยับตัวขึ้นนั่งอย่างว่าง่าย ก่อนที่ปราณจะดึงชายเสื้อที่อีกฝ่ายสวมใส่ออกทางศีรษะ ทว่าเพียงแค่พลั้งเผลอหลุบมองต่ำลง บุรุษเพศวัยฉกรรจ์ก็แทบเสียอาการในทันทีเมื่อประจักษ์แก่สายตาว่าคนตัวเล็กไม่มีอะไรปกปิดที่ด้านในถึงนรีเองก็เพิ่งรู้สึกตัวว่าเธอนั้นถอดเอาบราเซียร์ออกตั้งแต่ก่อนเข้านอน ด้วยช่วงนี้หน้าอกเริ่มขยายใหญ่จนรู้สึกอึดอัด ส่งผลให้ผิวกายผ่องขาวเป็นยองใยปรากฏชัดในสายตาคนมอง แต่ไม่ว่าความกระอักกระอ่วนจะเข้าครอบครองบรรยากาศเพ
ตอนพิเศษ 5เจ้าตัวน้อยที่เรียกว่ารักหลายปีผ่านไปบรรยากาศในสวนยามบ่ายคล้อยของวันไม่ต่างไปจากทุกทีแสงอาทิตย์นวลตาสาดส่องลอดผ่านกิ่งก้านผอมบางของไม้ใหญ่จนเกิดเป็นร่มเงา สายลมพัดโชยผ่านไม่ขาดสายส่งผลให้ใบไม้ร่วงกราวจากด้านบน ลานดินละลานตาด้วยสีสันของใบไม้แห้งที่ยังไม่ได้รับการเก็บกวาด เสียงนกร้องดังคลอผสานไปกับเสียงเสียดสีของใบไม้ ทุกอย่างยังคงดำเนินไปในแบบที่ควรจะเป็น…หากที่ต่างคงเป็นเพราะตอนนี้ปอป่านลูกชายตัวน้อยของนรีและปราณกำลังอยู่ในวัยเดินเตาะแตะ เสียงหัวเราะของเจ้าตัวน้อยดังผสานไปกับเสียงเด็กอีกคนที่กำลังวิ่งเล่นอยู่ด้วยกัน หากเด็กชายอีกคนตัวโตกว่าเพราะอายุอานามมากกว่าหลายปีนรีในชุดคลุมท้องตัวยาว ส่งเสียงเรียก จ๋อม ให้จูงมือน้องกลับมานั่งที่แคร่ไม้หน้าบ้าน พร้อมวางผลไม้ซึ่งได้รับการปอกเปลือกเรียบร้อยแล้วรอให้เด็ก ๆ ได้กินตอนนี้หญิงสาวท้องแก่ใกล้คลอดเต็มทีเดินเหินไม่ค่อยสะดวกเท่าไรนัก จะลุกจะยืนก็ต้องระมัดระวัง โชคดีที่ช่วงนี้ได้จ๋อมหลานชายของเหนือเข้ามาช่วยเลี้ยงปอป่านในช่วงปิดภาคเรียน มิเช่นนั้นคงทำอะไรได้ไม่สะดวก“จ๋อมกินได้เลยนะ เดี๋ยวอาไปเอาของกินเล่นมาเพิ่มให้” นรีลูบหัว
ตอนพิเศษ 4คู่กัดสิบปีก่อน นรีเบื่อเต็มทีกับการต้องอดทนฟังเสียงเพื่อนสนิทร้องห่มร้องไห้เพราะเรื่องแฟน ลูกตาลสะอึกสะอื้นไม่หยุดมาร่วมชั่วโมงเข้าให้แล้วตลอดทั้งเช้าที่ผ่านมา “ถ้ามันไม่คุย วันนี้ฉันจะพาแกไปคุยให้รู้เรื่องเอง”เจ้าของเรือนร่างสะโอดสะองในชุดนิสิตขนาดพอดีตัวผุดกายขึ้นยืน คว้ากระเป๋าขึ้นคล้องแขน ตั้งท่าจะดึงลากเพื่อนซี้ให้เดินไปด้วยกัน แต่ลูกตาลกลับส่ายหน้าหวือ“คุยที่นี่เหรอ? ไม่เอาหรอกแก”“ไม่คุยที่นี่แล้วจะคุยที่ไหน? ในเมื่อแกไปหาที่ห้องมันก็ไม่ยอมคุย” ดวงหน้าอ่อนหวานเอ่ยทั้งเสียงหงุดหงิดเต็มทนมัน ที่นรีว่าคือ โชกุน เพื่อนร่วมคณะฯ ที่เห็นหน้ากันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง ยันตอนนี้ล่วงเข้าปีที่สาม นรีก็ไม่คิดว่าลูกตาลจะไปคบกับคนที่ว่าได้ลง นอกจากเป็นพวกเจ้าชู้ตัวพ่อแล้ว ยังเที่ยวกลางคืนเก่งยิ่งกว่าอะไร ลับหลังคนเป็นแฟนอาจนอกลู่นอกทางได้ไม่ยากเย็นหากมองจากนิสัยที่เคยได้เห็นนรีเบื่อหน่ายกับความเป็นนักรักของเพื่อนเต็มที สเปกที่ลูกตาลชื่นชอบนั้น กี่ที ๆ ก็ลงเอยด้วยการน้ำตานอง… “เดี๋ยววันนี้ฉันจะลองไปคุยอีกที” ลูกตาลยังคงดึงดันย้ำในคำเดิม พลางก็ปาดน้ำตาออกจา
ตอนพิเศษ 3ราหูอมจันทร์ 3นรีรู้สึกสั่นไหวอยู่ในอกกับภาพเครื่องเพศของอีกฝ่ายซึ่งขณะนี้ผงาดตั้งลำอวดโชว์ความเป็นชาย ใจดวงน้อยเต้นรัวไม่เป็นส่ำกับความใหญ่โตสมตัวของเจ้าของ อายุก็ตั้งขนาดนี้ แต่นรียังไม่เคยมีโอกาสได้เห็นของจริง และของจริงที่ได้เห็นก็น่าประทับจิตประทับใจ ชวนให้รู้สึกหวามสั่นไปทั้งกาย…ขณะเดียวกันปราณกำลังใส่เครื่องป้องกันโดยไม่คิดถามความเห็นให้เสียเวลา หากนรีไม่ต้องการในสิ่งเดียวกับเขา เจ้าตัวคงร้องประท้วง ทว่าจากสายตาฉ่ำเยิ้มที่ทอดมอง ปราณสามารถตัดสินความรู้สึกหญิงสาวได้ด้วยตัวเองร่างสูงคลานขึ้นเตียงโดยมีของแข็งผงกหัวตามการเคลื่อนไหว ท่อนขาแข็งแรงเคลื่อนเข้าแทรกระหว่างสองขาเรียวงาม มือก็นวดเอ็นเนื้อไปพลางขณะที่คนเมาได้แต่หลุบตามองแท่งเนื้อลำโต ก่อนเมินหันหนีด้วยความเขินอาย นรีไม่ได้คิดว่าเหตุการณ์จะดำเนินมาถึงขั้นนี้ และแม้ใจจะอยากปฏิเสธ ทว่าอีกความรู้สึกดันมีมากกว่าปราณโน้มตัวเข้าหาเจ้าของกลิ่นกายหอมหวาน คลอเคลียจูบเข้าที่ซอกคอผ่องขาว เสียงพร่ากระซิบที่ข้างกกหูเล็กแผ่วเบา“เรื่องวันนี้ถ้าเธออาย สัญญาว่าเราจะไม่บอกใคร”คนฟังหันมอง ส่งเสียงอึกอักถามราวกับไม่เข้าใจในสิ่
ตอนพิเศษ 2ราหูอมจันทร์ 2 ยี่สิบนาทีต่อมา นรีหลับ หลับไปทั้งยังอยู่ในการประคองกอดของคนตัวโตปราณพยายามปลุกเรียกเท่าไรก็ไร้การตอบสนอง มีเพียงการส่งเสียง ‘อืม’ ในลำคอเท่านั้น และเพราะตอนนี้เขาเหนื่อย ร่างกายต้องการนอนพักเต็มที ประกอบกับดูเวลาแล้วจึงจำใจต้องพานรีกลับที่พักไปด้วยเตียงของโรงแรมตั้งกว้าง นอนสองคนไม่น่ามีปัญหา…อย่างไรก็คงไม่มีใครคิดอยากจะขึ้นคร่อมเหนือร่างของใคร… แต่เพียงแค่ประตูห้องปิดลง คนในอ้อมแขนกลับเปิดเปลือกตาขึ้นมอง แพขนตาเรียงตัวสวยกะพริบเพียงสองสามที กายอ่อนระทวยบนสองแขนของชายหนุ่มก็แข็งเกร็งขึ้นทั้งอย่างนั้น ตาคมหลุบมองดวงหน้าผุดผาดเรื่อแดงของคนที่สติเริ่มกลับมา พร้อมทั้งจำต้องรีบปล่อยอีกฝ่ายลงยืนบนพื้นทันที ก่อนใครจะเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นคนประเภทชอบลักหลับ “เธอหลับ ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น” ปราณขยายความการกระทำด้วยน้ำเสียงราบเรียบไร้อารมณ์“อือ” คู่สนทนาผงกหัวรับ สีหน้ายังคงมึนงงกับอาการของตนเองราวกับไม่คิดติดใจอะไร ทว่าเพียงต้องยืนบนรองเท้าส้นสูง ปลีน่องเรียวเล็กก็เซวูบแทบล้มลงกองในวินาทีนี้นรีทำได้เพียงสะบัดศีรษะไล่คว
ตอนพิเศษ 1ราหูอมจันทร์ 1เพนต์เฮาส์หรูบนชั้นสูงสุดของตัวอาคารแห่งหนึ่งใจกลางเมืองหลวงของประเทศเป็นสถานที่ที่หญิงสาวไม่อยากเหยียบย่างเข้าใกล้เท่าไรนัก หากไม่ใช่เพราะต้องมาร่วมงานวันเกิดเพื่อนสนิทอย่าง ลูกตาล อย่างไรนรีก็คงไม่มา เพราะเจ้าของที่พักสุดหรูซึ่งเป็นแฟนหนุ่มของเพื่อนสนิท เป็นผู้ชายประเภทเจ้าชู้ ซ้ำยังชอบทำร้ายจิตใจคนเป็นแฟนอยู่บ่อยครั้ง ร่างผอมบางในชุดเดรสสีครีมสั้นเหนือเข่ายืนทอดอารมณ์กอดอกอยู่ทางมุมหนึ่งของระเบียงบนตึกสูงระฟ้ามาได้สักพักแล้ว เวลาล่วงผ่านเที่ยงคืน ค็อกเทลสีฟ้าสวยในมือหมดไปอีกแก้ว แต่เสียงเพลงรวมถึงแสงไฟจากด้านในก็ยังไม่มีทีท่าจะยุติลงนรีเริ่มรู้สึกมึนศีรษะ ตลอดหลายชั่วโมงที่ผ่านมาเธอใช้เครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ชนิดนี้ฆ่าเวลาระหว่างรอเพื่อนทะเลาะกับแฟน แม้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดเจ้าตัวก็ตามที และหลังจากยืนทอดอารมณ์เพียงลำพังอยู่นาน ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีชายสองคนมาหยุดยืนที่ข้าง ๆ “คุณนรีไม่เข้าไปด้านในเหรอครับ? หนาวนะ” “เข้าไปนั่งจอยกับพวกเราดีกว่านะครับ” “ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณ” ปากอิ่มยิ้มให้คู่สนทนา ก่อนรอยยิ้มที่ว่าจะคลายล
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.47ผลลัพธ์เท่ากับรัก ตอนเย็น บรรยากาศในสวนตาหมานไม่มีอะไรต่างไปจากเดิมกับที่เคยเป็น รอบบริเวณมีเด็ก ๆ ลูกของคนงานวิ่งเล่นส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวกันเหมือนทุกวัน หลังจากติดต่อกับชิปปิงเรื่องการส่งออกผลิตผลลอตใหม่เรียบร้อยปราณก็เดินออกจากห้องทำงานในตอนเย็น วันนี้เขากับนรีมีนัดกินมื้อเย็นกับน้องสาวและคนเป็นสามีตาคมกวาดมองไปโดยรอบก็ทันได้เห็นร่างแบบบางคุ้นตายืนอุ้มลูกชายแนบไว้กับอก เสียงใจดีของนรีกำลังพูดคุยกับเด็กชายตัวเล็กคนหนึ่งที่วิ่งเล่นอยู่กับเพื่อน หญิงสาวแอบควักเงินจากกระเป๋ากระโปรงส่งต่อให้เด็กคนที่ว่าเป็นค่าขนมไม่ต่างจากทุกที คนมองพลันผุดยิ้มกว้างกับภาพที่ได้เห็น ปัจจุบันไม่มีใครในสวนตาหมานไม่รู้จักเมียของปราณ และไม่ใช่แค่ที่สวน หากแต่ในตลาดต่างก็รู้กันถ้วนหน้าว่านรีเป็นใคร ด้วยความช่วยเหลือในการกระจายข่าวของมดและกระถินที่ประกาศบอกชาวบ้านให้รู้ทั่วกันว่าสองหนุ่มสาวเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายตั้งแต่เมื่อปีกลาย และได้ร่วมงานมงคลสมรสหลังจากนรีคลอดลูกได้ไม่นานเพื่อยืนยันว่าข่าวดังกล่าวเป็นความจริง ร่างสูงเดินเข้าหาคนเป็นเมี
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.46ประสาผัวเมีย หนึ่งปีต่อมา เก้าอี้ตัวโตส่งเสียง ‘เอี๊ยด’ ทุกจังหวะที่มีการขย่มโยก ไอแดดยามบ่ายสาดส่องผ่านชายขอบผ้าม่านได้เพียงเล็กน้อย แต่แม้ม่านรอบห้องทำงานจะปิดทึบ หากก็ไม่ได้มืดสนิทจนมองไม่เห็นความเป็นไปที่ด้านใน นัยน์ตาสีเข้มเป็นประกายของชายหนุ่มทอดมองเจ้าของเรือนร่างบอบบางผ่องขาวไปทั้งตัวกำลังทิ้งสะโพกขย่มโหนกเนินเล็กเข้าใส่แท่งกายลำยาวขัดแข็งตั้งตรงในจังหวะระรัวเร็วเรือนผมสยายยาวสะบัดไปด้านหลังครั้งแล้วครั้งเล่าเผยให้เห็นทรวงอกอวบใหญ่เต่งตึงเด่นชัดยิ่งกว่าส่วนอื่น ยอดบัวสีหวานมีน้ำนมผุดซึมหยดลงสู่กล้ามท้องของคนตัวโตในหลายจังหวะ ปราณในสภาพเปลือยท่อนบนเอนกายนอนบนเก้าอี้ไม่คิดละสายตาไปทางอื่น ใจจดจ่ออยู่กับการเคลื่อนไหวของนรีที่ในปัจจุบันร่างกายกลับสู่ความเพรียวบางดังเดิมหากจะเปลี่ยนคงเป็นเต้านมคัดตึงที่ขยายใหญ่โตจากการให้นมลูกกับสะโพกผายที่ยิ่งทำให้ทรวดทรงคนเป็นเมียชัดไปทุกส่วนสัด เอวบางร่อนมาด้านหน้าทีไร คนมองก็ยิ่งรู้สึกลำคอแห้งผากขึ้นทุกทีสายตาของนรีก็หลุบลงมองกายกำยำของคนเป็นผัวเช่นกัน สองมือวางเหนือร่องกล้าม
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.45ฮีลใจ วันต่อมา กรุงเทพฯ แม้นรีอิดออดที่จะเข้ากรุงเทพฯ เพื่อไปคุยกับพ่อแม่ให้เรียบร้อยถึงเรื่องที่ได้เกิดขึ้นมาสักพักแล้ว แม้หญิงสาวจะบอกว่ารออีกหน่อยก็ได้เพราะเป็นกังวลต่อการตอบสนองของบิดามารดา หากแต่ปราณก็ไม่คิดฟัง ‘ไม่มีอะไรให้ต้องกังวล เราพร้อมรับผิดชอบเธอทุกอย่าง’นี่คือเหตุผลเดียวที่เขาบอกเธอ และหากพยายามต่อรองขอเลื่อนเวลาการไปเจอ ปราณก็จะยกเหตุผลเดิมมาพูดซ้ำ สุดท้ายนรีก็จำต้องเข้ากรุงเทพฯ พร้อมกับคนเป็นสามี รวมถึงตาหมานและยายใจที่ก็เห็นพ้องต้องกันเป็นเสียงเดียวว่าควรจัดการให้เรียบร้อย จะได้สบายใจทั้งฝ่ายหญิงและฝ่ายชาย ในห้องรับแขกของบ้านหลังใหญ่โตโอ่อ่าประดับประดาด้วยข้าวของเครื่องใช้ราคาแพง มีหลากหลายอารมณ์ความรู้สึกผสานรวมกันอยู่ในที่เดียว ตาหมานและยายใจรู้ว่านรีนั้นร่ำรวยจากคำบอกเล่าของลูกชาย แต่ไม่คิดว่าบ้านของลูกสะใภ้จะใหญ่โตถึงเพียงนี้ แม้ไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินทอง ซ้ำยังมีมากพอที่จะมาสู่ขออย่างแน่นอน หากแต่พ่อแม่ของชายหนุ่มก็อดเหงื่อตกอย่างเสียไม่ได้ ถึงกระนั้นก็ยังต้องพยายามคุมสีหน้าใ
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.44ไม่ใช่แค่ลูก หลายวันต่อมา ปราณเพิ่งกลับจากสวน… ช่วงนี้เขาเปลี่ยนเวลาการทำงาน จากที่เคยถึงบ้านมืดค่ำก็กลับเร็วขึ้น รวมถึงแวะเข้าตลาดหาซื้อของกินที่นรีชอบกลับมาให้คล้ายจะเป็นกิจวัตรประจำวันไปเสียแล้ว อีกทั้งจากไปทำงานทุกวันก็หยุดอยู่บ่อย ๆ เพราะต้องการอยู่ดูแลคนที่บ้าน แสงไฟในบ้านติดสว่างเพราะบรรยากาศด้านนอกเริ่มโพล้เพล้ใกล้ค่ำ ร่างสูงเดินเข้าตัวบ้านเงียบเชียบไร้สุ้มเสียงคนอยู่อาศัย ทว่าบนโต๊ะมีอาหารวางเตรียมรอไว้ไม่ต่างไปจากทุกวัน ชายหนุ่มเดินไปเปิดดูพบว่านรีทำอาหารที่เขาชอบอีกแล้ว แถมเจ้าตัวยังรสมือดีเลยทีเดียวหลังจากที่ได้ลองกินมาหลายวันแม้เขาจะบอกไม่ให้เธอทำก็ตาม แต่เพราะอีกฝ่ายคงว่างมาก ปราณก็ไม่อยากขัดศรัทธา เดินขึ้นถึงห้องนอนก็ได้เห็นคนเป็นเมียกำลังนอนตะแคงตัวอยู่บนเตียงทั้งสภาพหลับใหล ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยเขาก็เดินเข้าหา ก้มลงประทับจูบเหนือหน้าท้องโป่งพองก่อนเป็นอันดับแรก ก่อนจะกดจูบเข้าที่หน้าผากมน นรีขยับตัวตื่นขึ้นในตอนนี้เอง ปากอิ่มผุดยิ้มบางเมื่อได้เจอหน้าคนที่เฝ้ารอมาตลอดท