ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.24สำคัญตัวผิดภาพหน้าจอฉายให้เห็นคนซึ่งไม่ได้เจอหน้ากันมาหลายวัน ชายหนุ่มกำลังเดินอยู่ในห้องท่าทางเหมือนเพิ่งอาบน้ำเสร็จเพราะเรือนผมดำสนิทเปียกหมาดทั้งยังมีผ้าขนหนูพาดที่คอ “อยู่คนเดียวเหรอ?” นรีอ้อมแอ้มถาม เธออดคิดไม่ได้ว่าผู้ชายวัยอย่างเขาเวลาออกนอกบ้านอาจมีเรื่องของผู้หญิงเข้าติดพัน ทว่าไม่ต้องรอให้ข้องใจนานกล้องของอีกฝ่ายก็แพนหันไปรอบตัวราวกับจะรู้ทัน (สบายใจไหม?) เครื่องหน้าคมคายของปราณที่ได้เห็นในขณะนี้ ทำนรีเกิดใจสั่น… อันที่จริงหน้าเขาก็เหมือนเดิม แต่ไม่รู้ทำไมตอนนี้เธอถึงได้ใจเต้นขึ้นมา… (อยู่คนเดียว ไม่มีใคร) “เราไม่ได้อยากรู้” (อืม) เพียงแค่มุมปากได้รูปยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย ก็ทำเอานรีเกิดเป็นเดือดเป็นร้อนต้องรีบแก้ตัว “เราแค่ถาม” (ก็ไม่ได้ว่าอะไร) ปราณไหวไหล่ ยกผ้าขึ้นเช็ดผมด้วยท่วงท่าสบายอารมณ์ และเป็นหญิงสาวเองที่ทนจ้องสบตาอีกฝ่ายไม่ได้นรีไม่คิดว่าสายตาที่เขาจ้องมองเธอตรง ๆ จะทำให้เกิดความรู้สึกขัดเขิน กระนั้นพวงแก้มขาวเนียนก็เรื่อแดงอย่างคุมไม่อยู่ (ครับ!) แล้วจู่ ๆ ปร
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.25หวามไหว 1ตอนค่ำปราณมาถึงสวนตั้งแต่ช่วงบ่ายและได้เจอหน้านรีแล้ว ทว่าคนที่ทำราวกับคิดถึงเขาเสียเหลือเกินกลับไม่แม้แต่จะชายตามอง กระทั่งตอนนี้ฟ้ามืดลงแล้ว สองคนก็ยังไม่ได้สนทนากันเลยสักคำขณะนี้ปราณกำลังเคลียร์งานอยู่ในห้องทำงานเพียงลำพัง ห้องทำงานที่ว่าเป็นตู้ออฟฟิศสำเร็จรูปมีขนาดเพียงสี่คูณหกเมตร ตั้งอยู่ในพื้นที่สวนห่างจากตัวบ้านไม่ไกลเท่าไรนัก เป็นสถานที่ที่ชายหนุ่มใช้สำหรับทำงาน ไม่ก็ใช้พักหลับระหว่างวัน นอกจากคอมพิวเตอร์แบบตั้งโต๊ะ ยังมีชั้นหนังสือเรียงติดกันที่ฝั่งหนึ่ง รวมถึงมีโซฟาตัวยาวกับโต๊ะกลางเสร็จสรรพครบจบในที่เดียวแม้ทุกอย่างจะอยู่ผิดที่ผิดทางไม่เรียบร้อยเท่าไรนักก็ตามประตูเหวี่ยงเปิดออกในตอนที่เขาทำบัญชีรายเดือนเสร็จพอดิบพอดี คนซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะหันมองไปยังต้นเสียงพบว่านรีในชุดกระโปรงตัวยาวกำลังยืนกอดอกนิ่ง ทำราวกับไม่คิดจะก้าวเข้ามาใกล้มากไปกว่านั้น“เรียกเรามาทำไม?”ชายหนุ่มปั้นหน้าไม่ถูกกับท่าทางเมินเฉยที่ได้เห็น แต่ก็ต้องพยายามทำหน้าไร้อารมณ์เข้าไว้ตอนพยักหน้าเรียก“มานี่”“ค่ำแล้ว เมื่อไหร่จะพาเรากลับ?”“เราเพิ่งทำรายรับรายจ่า
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.26หวามไหว 2เพียงความเปียกชื้นไล้เลียพยายามสอดเข้าสู่โพรงปากอุ่น ทั่วทั้งท้องน้อยของนรีก็ราวกับจะหดเกร็ง มือบอบบางขยับจับเข้าที่แขนของอีกฝ่าย หากเพียงไม่กี่วินาทีปราณก็ผละออกอีกครั้ง ทั้งยังถามย้ำในคำเดิม“เราทำอะไร?”นรีไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่านอกจากคำว่า ‘หน้าด้าน’ เขาทำอะไรก็รู้อยู่กับอก จะถามเธอเพื่อ? “ปราณอย่าแกล้งเล่นแบบนี้ เราไม่ชอบ…”แม้พยายามฝืนสบตาสู้ กระนั้นนัยน์ตาหลุกหลิกลนลานก็ไม่สามารถสบประสานกับคนซึ่งเหมือนจะรู้ทันในความคิดอ่านของเธอ ปราณยังคงทำเสียงเร้าอารมณ์ กระทั่งการทอดมองของสายตาก็สื่อชัดว่าแต่ละคำบ่งบอกถึงอะไร“เธอไม่ชอบตรงไหน?” “…”“ลิ้นเรามันไม่ดีตรงไหน?” คำพูดสองแง่สองง่ามกับการเลื่อนสายตาผ่านร่มผ้าราวกับจะมองทะลุได้ถึงผิวเนื้อที่ด้านใน ยิ่งทำให้ผิวแก้มของคนฟังเห่อร้อนหนัก“ปราณ!” นรีทำได้เพียงร้องเสียงดังด้วยความหงุดหงิด หากอาการที่ว่าไม่ได้ส่งผลอะไรเท่าไรนัก เมื่อสุดท้ายลมหายใจของเธอก็ถูกเข้าช่วงชิงริมฝีปากหนาประกบเข้าหากลีบปากบางอย่างเร่าร้อนโดยไม่คิดฟังเสียงค้าน ทั้งแววตาอ่านไม่ออกก็ยังคงจดจ้องราวกับจะสะกดจิตสะกดใจแม้ฝ่ามือบอบบาง
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.27อาการติดผัวสัปดาห์ต่อมา ไม่รู้เป็นโชคร้ายหรือโชคดีของนรีที่ช่วงนี้ปราณยังคงมีธุระติดพันแทบตลอดเวลาเหมือนเดิม ซ้ำเขายังทำราวกับว่าเหตุการณ์ในวันนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้น คนทั้งคู่ยังนอนเตียงเดียวกันเหมือนเดิม ทว่านรีไม่ได้เห็นอารมณ์นั้นของเขาอีกนี่แหละที่เธอไม่รู้ว่าจะเรียกว่าโชคร้ายหรือโชคดี… แม้มีความกระดากอายเหมือนผู้หญิงทั่วไป แต่จิตใต้สำนึกหญิงสาวกลับต้องการชิดใกล้พ่อของลูกอย่างบอกไม่ถูก หรือสิ่งที่คิดมาตลอดจะเป็นจริงตามข้อสันนิษฐาน ก็ที่ว่าเธอกำลังตกอยู่ในสภาวะ ติดผัว ไง นรียังอยากเจอหน้า อยากพูดคุย กระทั่งอยากให้เวลายามค่ำคืนยาวนานกว่าที่ควรจะเป็น แน่นอนว่าช่วงเวลาดังกล่าวยังคงมีระยะเวลาเท่าเดิม เธอจะไปฝืนฟ้าฝืนฝนได้อย่างไรอีกทั้งก็เธอเองที่แสร้งแสดงออกว่าไม่ได้คิดอะไร ยังคงใช้ชีวิตแบบไม่กระโตกกระตาก ไม่คิดเผยความรู้สึกส่วนลึกให้อีกฝ่ายได้รับรู้ แม้จะมีความรู้สึกดี ๆ ให้พ่อของลูกแต่ก็อายเกินกว่าจะยอมรับหรือกล้าแสดงออกในแบบที่ใจคิด สุดท้ายเลยทำได้เพียงเก็บไว้ในใจ… ที่สำคัญแม้ปราณจะแสดงความต้องการให้ได้เห็นตามตรง แต่เขา
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.28บนโต๊ะทำงาน “ปราณทำอะไร…” หญิงสาวอึกอักสองมือวางเหนือบ่ากว้างหากก็ไร้เรี่ยวแรงที่จะขัดขืน กระทั่งคนตรงหน้าผละออกห่าง ผิวแก้มขาวเนียนก็แดงเรื่อเป็นที่เรียบร้อย สายตาของปราณที่เงยขึ้นจ้องสบตาบ่งบอกถึงความรู้สึกนึกคิดในใจ นรีอ่านสายตาแสดงความต้องการแบบนั้นออก และวินาทีที่กระดุมด้านหน้าของชุดถูกปลดออกอย่างเชื่องช้าทีละเม็ดจากด้านล่างก็เป็นเครื่องยืนยันว่าไม่ผิดไปจากข้อสันนิษฐานของเธอ “แต่งตัวแบบนี้ นอนกกนอนกอดเราเป็นชั่วโมง เธอไม่คิดว่าเราจะรู้สึกอะไรบ้างรึไง?” ชายหนุ่มขยายความในการกระทำ พลางมือก็ยังคงจัดการกับร่มผ้าที่ด้านหน้า นรีพยายามเบี่ยงตัวหนีด้วยความเขินอาย หากก็ไร้การปัดป้องอย่างเป็นจริงเป็นจัง อาจด้วยตอนนี้ความรู้สึกของเธอก็ไม่ได้ต่างจากอีกฝ่ายเท่าไรนัก อันที่จริงระยะหลังนรีรู้สึกมีความต้องการมากกว่าปราณด้วยซ้ำไป แม้ไม่อยากยอมรับแต่เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไร…กระทั่งชายหนุ่มเองก็สัมผัสได้ถึงความต้องการแบบที่ว่าได้จากหลายปัจจัย ทั้งจากสายตา รวมถึงการออดอ้อนที่มากเกินพอดี เขาจึงกล้ากระทำการแบบที่ได้เห็น…แม
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.29แค่สำรอง สัปดาห์ต่อมา ช่วงนี้นรีได้รับอนุญาตให้ไปที่สวนได้แค่บางวันเท่านั้น ส่วนวันที่เหลือเธอจำต้องพักผ่อนอยู่บ้านเพียงลำพัง ไม่ก็ขับรถไปนั่งเล่นกับหลาน ๆ ที่บ้านของเหนือและปายตอนนี้ปายมีเวลาว่างมากพอที่จะสอนนรีวาดรูปเบื้องต้น อีกทั้งเวิร์กช็อปสอนศิลปะของเจ้าตัวซึ่งเปิดทำการอยู่ข้างตัวบ้านก็เริ่มมีคนทยอยกลับมาลงเรียนหลังจากปิดไปนานกว่าสองเดือน นอกจากไปสวนกับปราณ นรีจึงใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่บ้านของปายส่วนเหตุผลที่ปราณไม่อยากให้เธอไปที่สวนบ่อยนัก นรีเดาว่าคงเป็นเพราะเหตุการณ์ในวันนั้น… แม้ความสุขสมระหว่างคนทั้งคู่จะเป็นไปในทิศทางเดียวกัน แต่กลับบ้านมาหลายต่อหลายวันก็ไม่มีเรื่องราวใกล้เคียงกันเกิดขึ้นอีก ซ้ำปราณยังนอนห่างเธอตั้งโยชน์ นรีไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร… วันนี้เธอตื่นสาย อาบน้ำเรียบร้อยก็แต่งตัวเตรียมกินมื้อเช้าที่ได้ปราณซื้อไว้ให้เหมือนทุกวัน ทว่าเมื่อลงมาถึงชั้นล่างก็ต้องแปลกใจที่ได้เห็นประตูบ้านเปิดอ้ากว้าง ทั้งหน้าต่างทุกบานยังเปิดระบายอากาศสายลมที่พัดโชยผ่านส่งผลให้ม่านบางเบาปลิวไสว ไอแดดช่
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.30คำถามในใจ วันต่อมา ปราณบอกว่าจะมารับตั้งแต่เมื่อคืน กระทั่งบ่ายคล้อยของอีกวันก็ยังไม่มา นรีรู้เพียงแค่ว่าเขาต้องไปต่างอำเภอเพื่อทำธุระให้กำนันใหญ่ผู้เป็นพ่อของดุจดาว ปราณให้ข้อมูลกับเธอเพียงสั้น ๆ เท่านั้น ทว่าไม่มีการขยายความเพิ่มเติม นรีทำใจเชื่อไม่ลงว่าการที่หญิงชายสองคนอยู่ด้วยกันเพียงลำพังจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม้จะมีธุระเร่งด่วนเข้ามากะทันหันตามคำให้การ ก็ฟังไม่ขึ้นอยู่ดี… แต่จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อถึงตอนนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอก็ยังคงไม่ได้เป็นอะไรกัน… ตอนนี้เป็นเวลาเย็น บรรยากาศรอบบ้านหลังที่ได้มานั่งเล่นบ่อยครั้งระหว่างวันก็เหมือนเดิม หากแต่ข้างในอกของหญิงสาวกลับรู้สึกปวดหน่วง ๆ แบบที่ไม่เคยเป็น นรีคิดว่าผ่านพ้นสักคืนความรู้สึกที่ว่าอาจเลือนหาย ทว่าผ่านมาร่วมวันก็ยังรู้สึกไม่ต่าง แม้จะได้พูดคุยกับปายตลอดทั้งวัน รวมถึงช่วยอาบน้ำให้หลานเป็นครั้งแรก แต่ความหม่นหมองในใจก็ยังคงอยู่ แม้พ่อของลูกจะใจร้าย แต่นรีก็อดใจคิดถึงเขาไม่ได้… เรือนร่างผอมบางนั่งทอดอารมณ์ที่ชานเรือนติดริมคลองได้นานก
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.31ไล่นักก็จะไป ยี่สิบนาทีต่อมา บนกระบะคันเดิม คนนั่งก็คนคู่เดิม ทว่าบรรยากาศกลับระอุด้วยความคุกรุ่นแทรกผ่านไปทั่วทุกอณู มีเพียงเสียงเครื่องยนต์ดังผสานไปกับเสียงเม็ดฝนตกกระทบที่ด้านนอกเท่านั้นฝนหลงฤดูทำให้ทัศนวิสัยการมองเห็นไม่ชัดเจน ส่งผลให้คนขับจำต้องลดความเร็วลงเพื่อความปลอดภัย หากมีแค่ปราณตัวคนเดียวป่านนี้เขาคงถึงบ้านไปแล้ว แต่เพราะมีอีกสองชีวิตนั่งอยู่ด้วยแม้จะรู้สึกหัวร้อนแค่ไหนก็จำต้องใจเย็นนรีนั่งนิ่งเงียบไม่พูดไม่จาตั้งแต่กลับออกมาจากบ้านลุงกำนัน ถึงชายหนุ่มเองก็หงุดหงิดเกินกว่าที่จะหันมองปราณไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร แต่แค่เห็นนรียิ้มให้เพื่อนสนิทอย่างไอ้จุ้น ทั้งยังตักอาหารให้กันและกันด้วยความสนิทสนม ใจชายก็พลันรุ่มร้อนด้วยความโมโหที่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเดือดดาลขนาดนี้ไปทำไม“เราจะกลับบ้าน” เสียงราบเรียบของคนข้าง ๆ ทำให้คนนั่งตำแหน่งคนขับชำเลืองมอง“ก็พาเธอกลับอยู่นี่ไง”“ไม่ใช่บ้านปราณ เราจะกลับบ้านเรา”จบคำของนรี ลมหายใจของคนฟังก็ราวกับจะขาดห้วง…ปราณยังสามารถคุมรถให้แล่นไปในความเร็วปกติ ทั้งไม่เผยทีท่าใดให้อีกฝ่ายได้เห็น ทว่าท
ตอนพิเศษ 5เจ้าตัวน้อยที่เรียกว่ารักหลายปีผ่านไปบรรยากาศในสวนยามบ่ายคล้อยของวันไม่ต่างไปจากทุกทีแสงอาทิตย์นวลตาสาดส่องลอดผ่านกิ่งก้านผอมบางของไม้ใหญ่จนเกิดเป็นร่มเงา สายลมพัดโชยผ่านไม่ขาดสายส่งผลให้ใบไม้ร่วงกราวจากด้านบน ลานดินละลานตาด้วยสีสันของใบไม้แห้งที่ยังไม่ได้รับการเก็บกวาด เสียงนกร้องดังคลอผสานไปกับเสียงเสียดสีของใบไม้ ทุกอย่างยังคงดำเนินไปในแบบที่ควรจะเป็น…หากที่ต่างคงเป็นเพราะตอนนี้ปอป่านลูกชายตัวน้อยของนรีและปราณกำลังอยู่ในวัยเดินเตาะแตะ เสียงหัวเราะของเจ้าตัวน้อยดังผสานไปกับเสียงเด็กอีกคนที่กำลังวิ่งเล่นอยู่ด้วยกัน หากเด็กชายอีกคนตัวโตกว่าเพราะอายุอานามมากกว่าหลายปีนรีในชุดคลุมท้องตัวยาว ส่งเสียงเรียก จ๋อม ให้จูงมือน้องกลับมานั่งที่แคร่ไม้หน้าบ้าน พร้อมวางผลไม้ซึ่งได้รับการปอกเปลือกเรียบร้อยแล้วรอให้เด็ก ๆ ได้กินตอนนี้หญิงสาวท้องแก่ใกล้คลอดเต็มทีเดินเหินไม่ค่อยสะดวกเท่าไรนัก จะลุกจะยืนก็ต้องระมัดระวัง โชคดีที่ช่วงนี้ได้จ๋อมหลานชายของเหนือเข้ามาช่วยเลี้ยงปอป่านในช่วงปิดภาคเรียน มิเช่นนั้นคงทำอะไรได้ไม่สะดวก“จ๋อมกินได้เลยนะ เดี๋ยวอาไปเอาของกินเล่นมาเพิ่มให้” นรีลูบหัว
ตอนพิเศษ 4คู่กัดสิบปีก่อน นรีเบื่อเต็มทีกับการต้องอดทนฟังเสียงเพื่อนสนิทร้องห่มร้องไห้เพราะเรื่องแฟน ลูกตาลสะอึกสะอื้นไม่หยุดมาร่วมชั่วโมงเข้าให้แล้วตลอดทั้งเช้าที่ผ่านมา “ถ้ามันไม่คุย วันนี้ฉันจะพาแกไปคุยให้รู้เรื่องเอง”เจ้าของเรือนร่างสะโอดสะองในชุดนิสิตขนาดพอดีตัวผุดกายขึ้นยืน คว้ากระเป๋าขึ้นคล้องแขน ตั้งท่าจะดึงลากเพื่อนซี้ให้เดินไปด้วยกัน แต่ลูกตาลกลับส่ายหน้าหวือ“คุยที่นี่เหรอ? ไม่เอาหรอกแก”“ไม่คุยที่นี่แล้วจะคุยที่ไหน? ในเมื่อแกไปหาที่ห้องมันก็ไม่ยอมคุย” ดวงหน้าอ่อนหวานเอ่ยทั้งเสียงหงุดหงิดเต็มทนมัน ที่นรีว่าคือ โชกุน เพื่อนร่วมคณะฯ ที่เห็นหน้ากันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง ยันตอนนี้ล่วงเข้าปีที่สาม นรีก็ไม่คิดว่าลูกตาลจะไปคบกับคนที่ว่าได้ลง นอกจากเป็นพวกเจ้าชู้ตัวพ่อแล้ว ยังเที่ยวกลางคืนเก่งยิ่งกว่าอะไร ลับหลังคนเป็นแฟนอาจนอกลู่นอกทางได้ไม่ยากเย็นหากมองจากนิสัยที่เคยได้เห็นนรีเบื่อหน่ายกับความเป็นนักรักของเพื่อนเต็มที สเปกที่ลูกตาลชื่นชอบนั้น กี่ที ๆ ก็ลงเอยด้วยการน้ำตานอง… “เดี๋ยววันนี้ฉันจะลองไปคุยอีกที” ลูกตาลยังคงดึงดันย้ำในคำเดิม พลางก็ปาดน้ำตาออกจา
ตอนพิเศษ 3ราหูอมจันทร์ 3นรีรู้สึกสั่นไหวอยู่ในอกกับภาพเครื่องเพศของอีกฝ่ายซึ่งขณะนี้ผงาดตั้งลำอวดโชว์ความเป็นชาย ใจดวงน้อยเต้นรัวไม่เป็นส่ำกับความใหญ่โตสมตัวของเจ้าของ อายุก็ตั้งขนาดนี้ แต่นรียังไม่เคยมีโอกาสได้เห็นของจริง และของจริงที่ได้เห็นก็น่าประทับจิตประทับใจ ชวนให้รู้สึกหวามสั่นไปทั้งกาย…ขณะเดียวกันปราณกำลังใส่เครื่องป้องกันโดยไม่คิดถามความเห็นให้เสียเวลา หากนรีไม่ต้องการในสิ่งเดียวกับเขา เจ้าตัวคงร้องประท้วง ทว่าจากสายตาฉ่ำเยิ้มที่ทอดมอง ปราณสามารถตัดสินความรู้สึกหญิงสาวได้ด้วยตัวเองร่างสูงคลานขึ้นเตียงโดยมีของแข็งผงกหัวตามการเคลื่อนไหว ท่อนขาแข็งแรงเคลื่อนเข้าแทรกระหว่างสองขาเรียวงาม มือก็นวดเอ็นเนื้อไปพลางขณะที่คนเมาได้แต่หลุบตามองแท่งเนื้อลำโต ก่อนเมินหันหนีด้วยความเขินอาย นรีไม่ได้คิดว่าเหตุการณ์จะดำเนินมาถึงขั้นนี้ และแม้ใจจะอยากปฏิเสธ ทว่าอีกความรู้สึกดันมีมากกว่าปราณโน้มตัวเข้าหาเจ้าของกลิ่นกายหอมหวาน คลอเคลียจูบเข้าที่ซอกคอผ่องขาว เสียงพร่ากระซิบที่ข้างกกหูเล็กแผ่วเบา“เรื่องวันนี้ถ้าเธออาย สัญญาว่าเราจะไม่บอกใคร”คนฟังหันมอง ส่งเสียงอึกอักถามราวกับไม่เข้าใจในสิ่
ตอนพิเศษ 2ราหูอมจันทร์ 2 ยี่สิบนาทีต่อมา นรีหลับ หลับไปทั้งยังอยู่ในการประคองกอดของคนตัวโตปราณพยายามปลุกเรียกเท่าไรก็ไร้การตอบสนอง มีเพียงการส่งเสียง ‘อืม’ ในลำคอเท่านั้น และเพราะตอนนี้เขาเหนื่อย ร่างกายต้องการนอนพักเต็มที ประกอบกับดูเวลาแล้วจึงจำใจต้องพานรีกลับที่พักไปด้วยเตียงของโรงแรมตั้งกว้าง นอนสองคนไม่น่ามีปัญหา…อย่างไรก็คงไม่มีใครคิดอยากจะขึ้นคร่อมเหนือร่างของใคร… แต่เพียงแค่ประตูห้องปิดลง คนในอ้อมแขนกลับเปิดเปลือกตาขึ้นมอง แพขนตาเรียงตัวสวยกะพริบเพียงสองสามที กายอ่อนระทวยบนสองแขนของชายหนุ่มก็แข็งเกร็งขึ้นทั้งอย่างนั้น ตาคมหลุบมองดวงหน้าผุดผาดเรื่อแดงของคนที่สติเริ่มกลับมา พร้อมทั้งจำต้องรีบปล่อยอีกฝ่ายลงยืนบนพื้นทันที ก่อนใครจะเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นคนประเภทชอบลักหลับ “เธอหลับ ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น” ปราณขยายความการกระทำด้วยน้ำเสียงราบเรียบไร้อารมณ์“อือ” คู่สนทนาผงกหัวรับ สีหน้ายังคงมึนงงกับอาการของตนเองราวกับไม่คิดติดใจอะไร ทว่าเพียงต้องยืนบนรองเท้าส้นสูง ปลีน่องเรียวเล็กก็เซวูบแทบล้มลงกองในวินาทีนี้นรีทำได้เพียงสะบัดศีรษะไล่คว
ตอนพิเศษ 1ราหูอมจันทร์ 1เพนต์เฮาส์หรูบนชั้นสูงสุดของตัวอาคารแห่งหนึ่งใจกลางเมืองหลวงของประเทศเป็นสถานที่ที่หญิงสาวไม่อยากเหยียบย่างเข้าใกล้เท่าไรนัก หากไม่ใช่เพราะต้องมาร่วมงานวันเกิดเพื่อนสนิทอย่าง ลูกตาล อย่างไรนรีก็คงไม่มา เพราะเจ้าของที่พักสุดหรูซึ่งเป็นแฟนหนุ่มของเพื่อนสนิท เป็นผู้ชายประเภทเจ้าชู้ ซ้ำยังชอบทำร้ายจิตใจคนเป็นแฟนอยู่บ่อยครั้ง ร่างผอมบางในชุดเดรสสีครีมสั้นเหนือเข่ายืนทอดอารมณ์กอดอกอยู่ทางมุมหนึ่งของระเบียงบนตึกสูงระฟ้ามาได้สักพักแล้ว เวลาล่วงผ่านเที่ยงคืน ค็อกเทลสีฟ้าสวยในมือหมดไปอีกแก้ว แต่เสียงเพลงรวมถึงแสงไฟจากด้านในก็ยังไม่มีทีท่าจะยุติลงนรีเริ่มรู้สึกมึนศีรษะ ตลอดหลายชั่วโมงที่ผ่านมาเธอใช้เครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ชนิดนี้ฆ่าเวลาระหว่างรอเพื่อนทะเลาะกับแฟน แม้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดเจ้าตัวก็ตามที และหลังจากยืนทอดอารมณ์เพียงลำพังอยู่นาน ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีชายสองคนมาหยุดยืนที่ข้าง ๆ “คุณนรีไม่เข้าไปด้านในเหรอครับ? หนาวนะ” “เข้าไปนั่งจอยกับพวกเราดีกว่านะครับ” “ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณ” ปากอิ่มยิ้มให้คู่สนทนา ก่อนรอยยิ้มที่ว่าจะคลายล
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.47ผลลัพธ์เท่ากับรัก ตอนเย็น บรรยากาศในสวนตาหมานไม่มีอะไรต่างไปจากเดิมกับที่เคยเป็น รอบบริเวณมีเด็ก ๆ ลูกของคนงานวิ่งเล่นส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวกันเหมือนทุกวัน หลังจากติดต่อกับชิปปิงเรื่องการส่งออกผลิตผลลอตใหม่เรียบร้อยปราณก็เดินออกจากห้องทำงานในตอนเย็น วันนี้เขากับนรีมีนัดกินมื้อเย็นกับน้องสาวและคนเป็นสามีตาคมกวาดมองไปโดยรอบก็ทันได้เห็นร่างแบบบางคุ้นตายืนอุ้มลูกชายแนบไว้กับอก เสียงใจดีของนรีกำลังพูดคุยกับเด็กชายตัวเล็กคนหนึ่งที่วิ่งเล่นอยู่กับเพื่อน หญิงสาวแอบควักเงินจากกระเป๋ากระโปรงส่งต่อให้เด็กคนที่ว่าเป็นค่าขนมไม่ต่างจากทุกที คนมองพลันผุดยิ้มกว้างกับภาพที่ได้เห็น ปัจจุบันไม่มีใครในสวนตาหมานไม่รู้จักเมียของปราณ และไม่ใช่แค่ที่สวน หากแต่ในตลาดต่างก็รู้กันถ้วนหน้าว่านรีเป็นใคร ด้วยความช่วยเหลือในการกระจายข่าวของมดและกระถินที่ประกาศบอกชาวบ้านให้รู้ทั่วกันว่าสองหนุ่มสาวเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายตั้งแต่เมื่อปีกลาย และได้ร่วมงานมงคลสมรสหลังจากนรีคลอดลูกได้ไม่นานเพื่อยืนยันว่าข่าวดังกล่าวเป็นความจริง ร่างสูงเดินเข้าหาคนเป็นเมี
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.46ประสาผัวเมีย หนึ่งปีต่อมา เก้าอี้ตัวโตส่งเสียง ‘เอี๊ยด’ ทุกจังหวะที่มีการขย่มโยก ไอแดดยามบ่ายสาดส่องผ่านชายขอบผ้าม่านได้เพียงเล็กน้อย แต่แม้ม่านรอบห้องทำงานจะปิดทึบ หากก็ไม่ได้มืดสนิทจนมองไม่เห็นความเป็นไปที่ด้านใน นัยน์ตาสีเข้มเป็นประกายของชายหนุ่มทอดมองเจ้าของเรือนร่างบอบบางผ่องขาวไปทั้งตัวกำลังทิ้งสะโพกขย่มโหนกเนินเล็กเข้าใส่แท่งกายลำยาวขัดแข็งตั้งตรงในจังหวะระรัวเร็วเรือนผมสยายยาวสะบัดไปด้านหลังครั้งแล้วครั้งเล่าเผยให้เห็นทรวงอกอวบใหญ่เต่งตึงเด่นชัดยิ่งกว่าส่วนอื่น ยอดบัวสีหวานมีน้ำนมผุดซึมหยดลงสู่กล้ามท้องของคนตัวโตในหลายจังหวะ ปราณในสภาพเปลือยท่อนบนเอนกายนอนบนเก้าอี้ไม่คิดละสายตาไปทางอื่น ใจจดจ่ออยู่กับการเคลื่อนไหวของนรีที่ในปัจจุบันร่างกายกลับสู่ความเพรียวบางดังเดิมหากจะเปลี่ยนคงเป็นเต้านมคัดตึงที่ขยายใหญ่โตจากการให้นมลูกกับสะโพกผายที่ยิ่งทำให้ทรวดทรงคนเป็นเมียชัดไปทุกส่วนสัด เอวบางร่อนมาด้านหน้าทีไร คนมองก็ยิ่งรู้สึกลำคอแห้งผากขึ้นทุกทีสายตาของนรีก็หลุบลงมองกายกำยำของคนเป็นผัวเช่นกัน สองมือวางเหนือร่องกล้าม
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.45ฮีลใจ วันต่อมา กรุงเทพฯ แม้นรีอิดออดที่จะเข้ากรุงเทพฯ เพื่อไปคุยกับพ่อแม่ให้เรียบร้อยถึงเรื่องที่ได้เกิดขึ้นมาสักพักแล้ว แม้หญิงสาวจะบอกว่ารออีกหน่อยก็ได้เพราะเป็นกังวลต่อการตอบสนองของบิดามารดา หากแต่ปราณก็ไม่คิดฟัง ‘ไม่มีอะไรให้ต้องกังวล เราพร้อมรับผิดชอบเธอทุกอย่าง’นี่คือเหตุผลเดียวที่เขาบอกเธอ และหากพยายามต่อรองขอเลื่อนเวลาการไปเจอ ปราณก็จะยกเหตุผลเดิมมาพูดซ้ำ สุดท้ายนรีก็จำต้องเข้ากรุงเทพฯ พร้อมกับคนเป็นสามี รวมถึงตาหมานและยายใจที่ก็เห็นพ้องต้องกันเป็นเสียงเดียวว่าควรจัดการให้เรียบร้อย จะได้สบายใจทั้งฝ่ายหญิงและฝ่ายชาย ในห้องรับแขกของบ้านหลังใหญ่โตโอ่อ่าประดับประดาด้วยข้าวของเครื่องใช้ราคาแพง มีหลากหลายอารมณ์ความรู้สึกผสานรวมกันอยู่ในที่เดียว ตาหมานและยายใจรู้ว่านรีนั้นร่ำรวยจากคำบอกเล่าของลูกชาย แต่ไม่คิดว่าบ้านของลูกสะใภ้จะใหญ่โตถึงเพียงนี้ แม้ไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินทอง ซ้ำยังมีมากพอที่จะมาสู่ขออย่างแน่นอน หากแต่พ่อแม่ของชายหนุ่มก็อดเหงื่อตกอย่างเสียไม่ได้ ถึงกระนั้นก็ยังต้องพยายามคุมสีหน้าใ
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.44ไม่ใช่แค่ลูก หลายวันต่อมา ปราณเพิ่งกลับจากสวน… ช่วงนี้เขาเปลี่ยนเวลาการทำงาน จากที่เคยถึงบ้านมืดค่ำก็กลับเร็วขึ้น รวมถึงแวะเข้าตลาดหาซื้อของกินที่นรีชอบกลับมาให้คล้ายจะเป็นกิจวัตรประจำวันไปเสียแล้ว อีกทั้งจากไปทำงานทุกวันก็หยุดอยู่บ่อย ๆ เพราะต้องการอยู่ดูแลคนที่บ้าน แสงไฟในบ้านติดสว่างเพราะบรรยากาศด้านนอกเริ่มโพล้เพล้ใกล้ค่ำ ร่างสูงเดินเข้าตัวบ้านเงียบเชียบไร้สุ้มเสียงคนอยู่อาศัย ทว่าบนโต๊ะมีอาหารวางเตรียมรอไว้ไม่ต่างไปจากทุกวัน ชายหนุ่มเดินไปเปิดดูพบว่านรีทำอาหารที่เขาชอบอีกแล้ว แถมเจ้าตัวยังรสมือดีเลยทีเดียวหลังจากที่ได้ลองกินมาหลายวันแม้เขาจะบอกไม่ให้เธอทำก็ตาม แต่เพราะอีกฝ่ายคงว่างมาก ปราณก็ไม่อยากขัดศรัทธา เดินขึ้นถึงห้องนอนก็ได้เห็นคนเป็นเมียกำลังนอนตะแคงตัวอยู่บนเตียงทั้งสภาพหลับใหล ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยเขาก็เดินเข้าหา ก้มลงประทับจูบเหนือหน้าท้องโป่งพองก่อนเป็นอันดับแรก ก่อนจะกดจูบเข้าที่หน้าผากมน นรีขยับตัวตื่นขึ้นในตอนนี้เอง ปากอิ่มผุดยิ้มบางเมื่อได้เจอหน้าคนที่เฝ้ารอมาตลอดท