Share

บทที่ 981

Author: ลั่วเหล่ย
อวิ่นเหวินห้าวยิ้มร้าย พูดว่า "ฉันรู้ว่าเธอไม่พอใจ แต่จะทำอะไรได้ล่ะ?"

"งั้นให้ฉันให้โอกาสเธอ ลองหาใครสักคนจากที่นี่มาช่วยสิ ฉันอยากดูว่าใครกล้าต่อกรกับสำนักเทียนกางของเรา!"

หลิ่วซือหยินรีบหันไปหาบอดี้การ์ดของเธอ

ผลคือไม่มีใครกล้าสบตากับเธอเลยสักคน

ทุกคนต่างก้มหน้า ไม่พูดไม่จา

หลิ่วซือหยินหันไปมองคนอื่นๆ อีกครั้ง แต่ก็ได้ผลลัพธ์แบบเดียวกัน

ไม่ต้องพูดถึงว่าฝั่งอวิ่นเหวินห้าวตอนนี้เป็นฝ่ายที่ได้เปรียบอยู่ แม้สถานการณ์ตอนนี้จะเสมอกันอยู่ ก็ยังไม่มีใครกล้าสู้กับสำนักเทียนกาง

วีรบุรุษช่วยสาวงามงั้นเหรอ?

ลืมไปเถอะ!

ตัวเองต้องมีความสามารถนั้นก่อนถึงจะทำได้!

ถ้าคิดแค่ว่าต้องช่วยสาวงามแล้ววิ่งดุ่มๆ ขึ้นไป

ก็มีแต่จะตายเปล่า โดยที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงผลอะไรได้เลย

ไม่ว่าจะเป็นด้านแผนการหรือกลอุบาย ตระกูลหลิ่วก็แพ้แล้ว

"ฮ่าฮ่าฮ่า หลิ่วซือหยิน เธอเห็นหรือยัง?"

อวิ่นเหวินห้าวทำวางท่าใหญ่โต ราวกับมั่นใจมากว่าควบคุมทุกอย่างได้แล้ว "บอกแล้วว่าอย่าดิ้นรนโดยไร้ประโยชน์ วันนี้ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอก!"

หลิ่วซือหยินกำลังจะสิ้นหวัง แต่มีเสียงหนึ่งดังขึ้นก่อน "ใครบอกว่าไม่มีล่ะ"

ทุกคนหันไปตามทิศ
Locked Chapter
Continue Reading on GoodNovel
Scan code to download App

Related chapters

  • ผมคือหมอเทวดา   บทที่ 982

    "เกิดอะไรขึ้น?""ให้ตายเถอะ!""ไม่น่าเชื่อ จบแล้วงั้นเหรอ?"ทุกคนมองไปยังเวทีประลองด้วยความตกตะลึง ชายวัยกลางคนที่นอนนิ่งไม่ขยับตัวอยู่บนพื้นราวกับหมาตาย!ไม่น่าเชื่อ!ยอมรับไม่ได้!ต้องรู้ว่าก่อนหน้านี้ทั้งหวังเหล่าและซุนเหล่า ต่างก็ไม่สามารถทนแม้แต่การประมือครั้งเดียวกับเขาได้!ถึงเถาเต๋อหย่งจะเป็นคนยอมแพ้เอง แต่ใครจะกล้ารับรองว่า นอกจากการที่ถูกอวิ่นเหวินห้าวซื้อตัวแล้ว ไม่ใช่เพราะเขากลัวพลังของชายวัยกลางคนคนนี้พลังที่ชายวัยกลางคนแสดงออกมา ทำให้ทุกคนประทับใจอย่างมากไม่ว่าจะเป็นเรื่องอายุ ประสบการณ์ หรือด้านอื่นๆ ลั่วอู๋ฉางที่ยังเป็นคนหนุ่ม ไม่ควรจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้ในความเป็นจริง ทุกคนเชื่อมั่นสุดใจว่า ลั่วอู๋ฉางมาเพื่อรนหาที่ตายอยากจะเป็นวีรบุรุษช่วยสาวงาม ก็ควรชั่งน้ำหนักตัวเองก่อนว่ามีคุณสมบัติเพียงพอหรือไม่การมั่นใจตนเองโดยไร้เหตุผล ต้องแลกด้วยชีวิต!แต่ไม่มีใครคาดคิดเลยว่า ผลลัพธ์จะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงแบบนี้เขาที่ชนะมาแล้วสองรอบ กลับไม่สามารถทนได้แม้แต่การประมือเพียงครั้งเดียวกับลั่วอู๋ฉางโดนต่อยจนสลบหรือว่าเสียชีวิตไปแล้ว?สถานการณ์เช่นนี้ทำให้คนทั

  • ผมคือหมอเทวดา   บทที่ 983

    เดิมที พวกเขายังมีโอกาสที่จะชนะอยู่แค่ทำตามที่ลั่วอู๋ฉางบอก โจมตีที่ซี่โครงขวาของคู่ต่อสู้หาโอกาสที่เหมาะสม แล้วโจมตีในครั้งเดียวแย่ที่สุด ต่อให้ชนะไม่ได้ อย่างน้อยก็ไม่แพ้อย่างน่าสังเวชแบบนี้แต่ตอนนี้ ต่อให้พูดอะไรก็สายไปแล้ว"สำนักเทียนกาง ก็แค่นี้เอง!"ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยเสียงเย้ยหยันเหล่าลูกศิษย์สำนักเทียนกางที่กำลังขนศพอยู่ ตอนแรกก็กัดฟันด้วยความโกรธอยู่แล้ว เมื่อได้ยินคำพูดนี้ พวกเขาก็ยิ่งโกรธจัดขึ้นทันที"โอหังนัก!""ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง หยามพวกเราแบบนี้ได้ยังไง!""ก็แค่ชนะได้โดยความบังเอิญ คิดว่าตัวเองเป็นใคร คู่ควรมาวิจารณ์สำนักเทียนกางเราได้ยังไง!"ลั่วอู๋ฉางยังคงดูแคลน "ถ้าไม่พอใจก็ขึ้นมาสู้เลย จะมาพูดจาไร้สาระอยู่ทำไม!"คนกลุ่มนั้นโกรธจนแทบระเบิด!ในฐานะลูกศิษย์สำนักเทียนกาง พวกเขามักจะได้รับการยกย่องและเคารพเสมอมา!ไม่เคยถูกดูถูกและเหยียดหยามแบบนี้มาก่อน!อวิ่นเหวินห้าวยิ่งโกรธจนควบคุมตัวเองไม่ได้ "อาจารย์ลุง อาจารย์อาทั้งหลาย ใครสามารถขึ้นไปฆ่าเขาได้ ผมจะให้พ่อของตอบแทนอย่างงาม"ทันทีที่พูดจบ ทุกคนก็แย่งกันออกตัวทันที"ฉันไป!""แก้แค้นแทนศิษย์น้องเก้

  • ผมคือหมอเทวดา   บทที่ 984

    "ไอ้หนู ประโยคนี้แกพูดถูกแล้ว!"เถาเต๋อหย่งเดินขึ้นเวทีด้วยท่าทางโอหัง พูดอย่างหยิ่งๆ ว่า "ฉันลงมือเอง มันต้องจบลงอย่างรวดเร็วแน่นอน"หลิ่วซือหยินโกรธมาก "ไอ้ตาแก่หน้าด้าน รับเงินฉันไปแล้ว แต่กลับหักหลังฉัน ไม่ยอมขึ้นเวที!""ตอนนี้พอเปลี่ยนเป็นไปช่วยพวกคนแซ่อวิ่น กลับมาทำตัวกระตือรือร้นทันที ช่างไร้ยางอายจริงๆ""ฉันมันตาบอดจริงๆ ที่เลือกให้แกมาช่วย!"ตอนแรกเธอคิดจะพึ่งพาเถาเต๋อหย่งเพื่อชนะการประลอง แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นโยนหินทับเท้าตัวเองซะอย่างนั้นบทเรียนนี้ มันช่างเจ็บปวดจริงๆ"พี่หยินหยิน อย่ากังวลไปเลย คนชั่วต้องมีวันรับกรรมอยู่แล้ว"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดปลอบอยู่ข้างๆ "ไม่ใช่ไม่เกิด แค่เวลายังไม่ถึงเท่านั้น"เมื่ออวิ่นเหวินห้าวเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน ก็เกิดความต้องการในทันทีแค่หลิ่วซือหยินคนเดียวก็ถือว่าเป็นหญิงงามที่หาได้ยากแล้วใบหน้าที่งดงาม รูปร่างโดดเด่น เกิดในตระกูลร่ำรวย มีกลิ่นอายของความสูงส่งตั้งแต่กำเนิดบวกกับกลิ่นอายออร่าของผู้หญิงแกร่ง ทำให้ใครต่อใครเกิดความต้องการที่จะพิชิตเธอแค่คิดว่าได้ชื่นชมหญิงงามเช่นนี้ภายใต้ร่างกายของตัวเอง อวิ่นเหวินห้าวก็อดตื่

  • ผมคือหมอเทวดา   บทที่ 985

    เถาเต๋อหย่งจงใจบอกว่าเขาจะใช้เพียงสามกระบวนท่า ทำให้คู่ต่อสู้เข้าใจผิดว่ามีโอกาสชนะ แน่นอนว่าจะต้องเลือกที่จะป้องกันและนั่นก็ได้ตกลงในกับดักของเขาแล้ว!ไม่ต้องพูดถึงสามกระบวนท่า เถาเต๋อหย่งมั่นใจว่าใช้แค่ท่าเดียวก็สามารถจัดการลั่วอู๋ฉางได้"เอาสิ มาเลย!" ลั่วอู๋ฉางกวักนิ้วเรียกเถาเต๋อหย่งเถาเต๋อหย่งรู้สึกพอใจที่แผนการสำเร็จ เมื่อเผชิญกับการท้าทาย ไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังรู้สึกตื่นเต้นมาก "ไอ้หนู รับมือ!"ยังไม่ทันขาดคำ เถาเต๋อหย่งก็ขยับตัวแล้วเท้าซ้ายเหยียบพื้นอย่างแรง ร่างกายราวกับกระสุนปืนใหญ่ที่ถูกยิงออกมา กลายเป็นเงาสลัวในชั่วพริบตาเท้าขวาออกแรงแตะอย่างเต็มที่ พร้อมกับร่างกายที่เหยียดจนกลายเป็นเส้นตรง"วิ๊ว!"ลมปราณที่ปลายเท้าสร้างขึ้น ฉีกอากาศออกจนเกิดเสียงหวีดที่แหลมเสียดหูการเตะครั้งนี้เพียงพอที่จะทำลายหินและศิลาให้แตกเป็นเสี่ยงๆ!แม้แต่แผ่นเหล็กสิบกว่าชั้นซ้อนกันก็ยังต้านไม่อยู่!ลั่วอู๋ฉางทำหน้าเฉยเมย ร่างกายขยับไปด้านซ้ายหนึ่งก้าวการโจมตีโดยหวังเอาชีวิตของเถาเต๋อหย่ง เกือบจะเฉียดเสื้อของเขาไป เรียกได้ว่าหวุดหวิดอย่างมาก"อ๊ะ?"เถาเต๋อหย่งแสดงความตกใจเล็ก

  • ผมคือหมอเทวดา   บทที่ 986

    "แก…"เถาเต๋อหย่งตกตะลึง พยายามเงยหน้าขึ้นมองลั่วอู๋ฉางอย่างสุดกำลังเขาไม่เคยคิดฝันว่าจะพ่ายแพ้ให้กับเด็กหนุ่มคนหนึ่งเช่นนี้และเป็นการพ่ายแพ้ในขณะที่เขาทุ่มพลังทั้งหมดแล้วด้วยต้องรู้ว่าเถาเต๋อหย่งมีชื่อเสียงมาหลายปี คนที่บีบให้เขาใช้ท่าไม้ตายได้นั้นมีน้อยมากและในการต่อสู้เหล่านั้น สุดท้ายเขาก็เป็นคนที่ชนะทุกครั้งแต่วันนี้ ทั้งๆ ที่เขาใช้ท่าไม้ตายแล้ว สุดท้ายก็ยังแพ้อย่างน่าอนาถ!"แกเป็นใครกันแน่?"เถาเต๋อหย่งกล่าวด้วยความตกใจ "อายุยังน้อย ไม่มีทางมีพลังที่เทียบเท่าปรมาจารย์ใหญ่ได้!""บอกมา แกร่ายมนตร์อะไรใส่ฉัน?"ลั่วอู๋ฉางหัวเราะเย็นชา "สู้ไม่ได้ก็บอกว่าฝ่ายตรงข้ามใช้เวทย์มนตร์ แกนี่มันคนแก่ที่ไม่รู้จักละอายจริงๆ""สามกระบวนท่าผ่านไปแล้ว แกพูดคำสั่งเสียได้แล้ว!"เถาเต๋อหย่งหน้าตื่น รีบพูดว่า "แกมันคนไม่รักษาคำพูด บอกว่าจะให้ฉันออกสามกระบวนท่า แล้วแกจะไม่โต้ตอบ ดังนั้นนี่ไม่นับ!""ทำไมฉันถึงไม่สามารถโต้ตอบได้?" ลั่วอู๋ฉางถามกลับเถาเต๋อหย่งถึงกับอึ้ง พูดไม่ออก"ถ้าไม่พูดอะไร งั้นก็ถึงตาฉันแล้ว!"ลั่วอู๋ฉางเหยียบลงไปหนึ่งครั้ง ทันใดนั้นจุดชี่ไห่ของเถาเต๋อหย่งก็แตกละ

  • ผมคือหมอเทวดา   บทที่ 987

    เขากล้าขึ้นสู้ นั่นแสดงว่าไม่มีพลาดแน่!ยิ่งไปกว่านั้น ยังแค่ต้องจัดการกับหนุ่มบ้านนอกอายุยี่สิบต้นๆ ที่ไม่มีชื่อเสียงอะไรเลยด้วยสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เถาเต๋อหย่งเป็นฝ่ายเริ่มโจมตีก่อน ถือว่ามีความได้เปรียบเต็มที่เขาควรที่จะเป็นฝ่ายควบคุมสถานการณ์และชนะได้อย่างง่ายดายแต่ผลลัพธ์กลับตรงกันข้าม"อาจารย์ลุง อาจารย์อาทั้งหลาย ใครยินดีขึ้นสู้บ้าง?" อวิ่นเหวินห้าวทำได้แค่หวังพึ่งคนอื่นทุกคนมองหน้ากันและกันไม่มีใครยอมอาสาแม้แต่คนเดียว!ต่างกับเมื่อครู่นี้ที่ทุกคนแย่งกันขึ้นต่อสู้อย่างชัดเจนชายวัยกลางคนที่ผมขาวพูดแบบคิ้วขมวดว่า "เจ้าเด็กแซ่ลั่วคนนี้ ดูเหมือนจะมีอะไรแปลกๆ อยู่ในตัว""หมายความว่ายังไง?" อวิ่นเหวินห้าวเบิกตากว้างชายวัยกลางคนขมวดคิ้วอีกครั้ง: "ถ้าสู้ตัวต่อตัว เราอาจเสียเปรียบ""แล้วถ้าสู้แบบต่อเนื่องล่ะ?" อวิ่นเหวินห้าวถามต่อชายวัยกลางคนตอบโดยไม่ต้องคิด "อย่างนั้นแน่นอนว่าเราชนะสิ!""พวกเรามีคนเยอะ ต่อให้ยื้อกันไปเรื่อยๆ ก็สามารถทำให้เขาหมดแรงได้ แต่ปัญหาคือการทำแบบนี้ ความสูญเสียของเราจะมากเกินไป""ฆ่าศัตรูพันคน แต่ตัวเองเสียหายไปพันสอง!"ไม่ว่าจะคิดยังไง ก

  • ผมคือหมอเทวดา   บทที่ 988

    "สาวน้อยคนนี้ช่างบริสุทธิ์จริงๆ ผิวขาวเนียน น่าจะยังไม่เคยเปิดซิงมาก่อนใช่ไหม?"อวิ่นเหวินห้าวยิ้มอย่างชั่วร้าย แล้วเลียริมฝีปากหลายครั้ง "ฉันชอบลองของสดใหม่ สาวน้อยใสซื่อนิดๆ แบบนี้ ฉันถูกใจที่สุด""แน่นอน สาวสวยที่สุกงอมอย่างหลิ่วซือหยิน ฉันก็ชอบเหมือนกัน""ฉันเชื่อว่าถ้าเอาทั้งสองคนขึ้นเตียงพร้อมกัน คงจะให้ความรู้สึกที่แตกต่าง ราวกับน้ำแข็งกับไฟ ต้องฟินตายแน่!""ฮ่าๆๆ ข้าแทบจะรอไม่ไหวแล้ว""เพื่อความสุขของหลาน ทุกท่านต้องเร่งมือหน่อยนะ!"อวิ่นเหวินห้าวคิดไว้แล้ว พอลั่วอู๋ฉางทำลายพลังของตัวเอง ก็จะพาเขาไปโรงแรมด้วยกันให้ลั่วอู๋ฉางคุกเข่าอยู่หน้าประตู มองดูเขามีอะไรกับหลิ่วซือหยินและซูเฉี่ยนเฉี่ยนกับตาตัวเองเพื่อเติมเต็มความต้องการที่วิปริตของเขา!หลิ่วซือหยินด่าแรงด้วยความโมโห "อวิ่นเหวินห้าว แกมันเลว ฝันกลางวันต่อไปเถอะ""วันนี้ต่อให้ฉันตาย ก็จะไม่ยอมให้แกสมหวัง!"เธอได้ตัดสินใจไว้แล้ว ถ้าลั่วอู๋ฉางพ่ายแพ้ เธอจะกระแทกหัวฆ่าตัวตายกับเวทีประลองซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดปลอบว่า "พี่หยิน ทำไมต้องไปโมโหกับคนแบบนี้?""ตอนนี้เขาอวดดีขนาดไหน อีกเดี๋ยวก็จะน่าเวทนาขนาดนั้น ศิษย์พี่จะต้

  • ผมคือหมอเทวดา   บทที่ 989

    ปรมาจารย์ขั้นสูงสุดมีจำนวนมากที่สุด แถมระดับปรมาจารย์ใหญ่ก็ยังมีถึงสี่ห้าคน!คนยี่สิบกว่าคนสู้กับคนๆ เดียว จะไปแพ้ได้ยังไง?คำตอบคือ ได้!ถ้าเมื่อวินาทีก่อนใครกล้าพูดว่าได้ อวิ่นเหวินห้าวคงต้องตบหน้าคนไ นั้นเป็นแน่แต่ตอนนี้ เขาตกใจจนอยากตบหน้าตัวเองสักสองที ใช้ความเจ็บปวดพิสูจน์ว่าสิ่งที่เห็นไม่ใช่เรื่องจริงเงาคนหลายร่างกระเด็นออกจากเวที ตกกระแทกพื้นอย่างแรงพวกเขาบ้างก็แขนหัก บ้างก็ขาหักหรือไม่ก็กระอักเลือดออกมาไม่หยุดสิ่งที่เหมือนกันคือ พวกเขาเสียความสามารถในการสู้ต่อไป"ทำไม...ถึงเป็นแบบนี้?" สีหน้าของอวิ่นเหวินห้าวเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ ที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นการต่อสู้แบบเวียนเป็นรอบก็ไร้ยางอายมากพอแล้ว นี่ถึงขั้นให้คนรุมโจมตีเลยนะ!เพื่อที่จะชนะ อวิ่นเหวินห้าวไม่แคร์เลยที่จะถูกด่าว่าชั่วช้าไร้ยางอายแต่ผลลัพธ์กลับผิดไปจากที่เขาคาดไว้อาจารย์ลุง อาจารย์อายี่สิบกว่าคนร่วมมือกัน ก็ยังพ่ายแพ้!แล้วยังพ่ายแพ้อย่างราบคาบเช่นนี้!แพ้แบบไม่มีทางสู้กลับได้เลย!ต้องรู้ว่า ไม่ว่าพวกเขาคนไหน ต่างก็เป็นผู้มีความสามารถอันน่าเกรงขามยอดฝีมือมากมายขนาดนี้มาปรากฏตัวที่เม

Latest chapter

  • ผมคือหมอเทวดา   บทที่ 1059

    ชวีซานตัวไม่กล้าขัดขืน ได้แต่ทำตามคำสั่งเมื่อทุกคนมาถึงภูเขาด้านหลัง ฟ้าก็เริ่มสางแล้วเบื้องหน้าคือเหวลึกที่ขวางทางอยู่ลั่วอู๋ฉางผูกปลายเชือกด้านหนึ่งไว้กับเสา แล้วสะพายเชือกที่มัดรวมกันไว้บนหลัง ก่อนพยักหน้าให้ทุกคน"มีปัญหาอะไรไหม?"ลั่วอู๋ฉางถามอาวุโสที่มีใบหน้าฟกช้ำดำเขียวคนนั้นอาวุโสรีบตอบ "ไม่มีปัญหาครับ!"ลั่วอู๋ฉางกระโดดขึ้นด้วยเท้าข้างเดียว ตัวเขาลอยขึ้นสูงก่อนเหาะตรงไปยังอีกฟากของหน้าผาเมื่อเหาะไปได้ครึ่งทาง ร่างของลั่วอู๋ฉางก็เริ่มร่วงลงเมื่อคำนวณจากมุมนี้ เขาแทบไม่มีโอกาสไปถึงอีกฝั่งเลยทันใดนั้น นกอินทรียักษ์ตัวหนึ่งก็โฉบมาจากด้านข้างอาวุโสคนเมื่อกี้ยืนอยู่ริมหน้าผาและเป่านกหวีดเรียกอินทรีอินทรียักษ์กางปีก ลั่วอู๋ฉางเหยียบลงบนหลังมันหนึ่งที ทิศทางที่กำลังร่วงพลันเปลี่ยนเป็นลอยขึ้นเสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็ลงถึงริมหน้าผาอีกฝั่งอย่างมั่นคงจากนั้นก็ทำแบบเดิม ผูกปลายเชือกฝั่งนี้ไว้กับเสาอีกข้าง"เจ้าสำนักชวี สั่งคนของท่านให้เริ่มได้แล้ว!" ซูเทียนคั่วออกคำสั่งอย่างไม่ไว้หน้าชวีซานตัวไม่ใช่ไม่เคยคิดจะเล่นงานตอนที่ลั่วอู๋ฉางกำลังข้ามหน้าผาเขาเคยคิดจะสั่ง

  • ผมคือหมอเทวดา   บทที่ 1058

    คำกล่าวอย่างมั่นใจของลั่วอู๋ฉางดังก้องไปทั่วสำนักใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้มหากเป็นเมื่อก่อน ใครกล้าพูดกับหัวหน้าสำนักพวกเขาเช่นนี้ คงไม่ต้องรอให้ชวีซานตัวเอ่ยปาก สมาชิกระดับล่างก็พร้อมจะซัดมันจนหมอบไปแล้วต่อหน้าประตูสำนักงานใหญ่ จะปล่อยให้คนมาพูดจาโอ้อวดได้อย่างไร?แต่สถานการณ์ตอนนี้คือ ลั่วอู๋ฉางไม่เพียงแต่พูด เขายังทำลายประตูใหญ่ของพวกเขาและทำร้ายคนไปอีกหลายสิบคนด้วยแน่นอนว่าจำนวนนี้ไม่ได้ตายตัวถ้าคนอื่นกล้าบุกเข้าไปอีก ลั่วอู๋ฉางจะไม่ปรานี และยินดีที่จะช่วยเพิ่มจำนวนผู้บาดเจ็บให้พันธมิตรบู๊ลิ้มอีกด้วย"แก...ปากกล้านักนะ!"ชวีซานตัวในฐานะหัวหน้าแห่งบู๊ลิ้ม ไม่อาจเสียศักดิ์ศรีด้วยการยอมแพ้ง่าย ๆทั้งๆ ที่ความจริง ในใจเขานั้นกลับตื่นตระหนกจนแทบควบคุมไม่อยู่อาวุโสทั้งแปดร่วมมือกันยังเอาชนะไม่ได้!ถึงแม้ตอนฝึกซ้อมปกติ ชวีซานตัวจะเคยชนะพวกเขามาแล้วก็เถอะแต่ใช้นิ้วโป้งเท้าคิดก็ยังรู้เลยว่า เป็นอาวุโสทั้งแปดแกล้งอ่อนข้อให้ถ้าสู้จริง ชวีซานตัวไม่มีทางได้เปรียบหรอกแต่ลั่วอู๋ฉางกลับทำได้!นี่แสดงให้เห็นว่า ความสามารถของเขาเหนือกว่าชวีซานตัวมากถ้ายอมแพ้ต่อหน้าสมาชิกบู๊ลิ้มมา

  • ผมคือหมอเทวดา   บทที่ 1057

    เขาไม่อยากให้ใครพูดถึงเรื่องนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าสาธารณชน"อาวุโสทั้งแปดของสภาผู้อาวุโสอยู่ที่ใด?"ดวงตาของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมตะโกนออกคำสั่งอย่างดุดัน"ข้าน้อยอยู่ที่นี่!"อาวุโสทั้งแปดคนตอบรับออกมาพร้อมกัน"คนผู้นี้ทำลายประตูสำนักของเรา ทำร้ายศิษย์ของเรา จงสังหารมันตรงนี้เดี๋ยวนี้ เพื่อเป็นตัวอย่าง!" ชวีซานตัวกัดฟันกล่าวอาวุโสทั้งแปดคนตอบพร้อมกันอีกครั้ง "รับทราบ ท่านเจ้าสำนัก!""ฆ่า!"ทั้งแปดคนล้วนเป็นผู้มีวิชาระดับปรมาจารย์ใหญ่มีฝีมือไม่ธรรมดา!ในสำนักใหญ่ ทั้งด้านสถานะและพลังฝีมือ พวกเขาเป็นรองเพียงชวีซานตัวเท่านั้นเมื่อทั้งแปดร่วมมือกัน แม้แต่วีรบุรุษในตำนานก็ยากที่จะเอาชนะพวกเขาได้พวกเขาร่วมมือกันอย่างเข้าขา ล้อมลั่วอู๋ฉางไว้ตรงกลาง และออกกระบวนท่าสังหารทุกอย่างใส่เขาถ้าเป็นคนอื่น คงถูกพวกเขาสับเป็นชิ้นๆ ไปแล้วแต่ลั่วอู๋ฉางกลับไม่สะทกสะท้านใดๆ เพียงแค่ส่งกระแสจิต"วึ้ง!"คาถาป้องกันตัวปล่อยแสงสีทองออกมา ขัดขวางการโจมตีทั้งหมดไว้"อะไรกัน?"ชวีซานตัวเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อในสายตาของเขา ต่อให้ลั่วอู๋ฉางเก่งแค่ไหน แต่ก็ยังเป็น

  • ผมคือหมอเทวดา   บทที่ 1056

    ท่ามกลางความมืด มีร่างคนจำนวนมากพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาเห็นชัดเจนแล้วว่าประตูทางเข้าซึ่งเป็นหน้าตาของพันธมิตรบู๊ลิ้มถูกทำลาย กลายเป็นซากปรักหักพัง พวกเขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที"ใครกันที่กล้าบ้าบิ่นถึงขนาดนี้!""บังอาจมาพังประตูใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้ม รนหาที่ตายแล้ว!""จะเป็นใครก็ช่าง แต่แน่ๆ คงไม่ใช่คนดีหรอก สับมันเป็นชิ้นๆ ก่อนค่อยว่ากัน!"กลุ่มคนที่โกรธแค้นเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าซากปรักหักพัง"ไอ้หนุ่ม แกเห็นไหมว่าใครเป็นคนทำ?"คนตาไวมองเห็นว่าเป็นเงาของชายหนุ่มจึงรีบถามออกไปทันที"ขอเตือนไว้ก่อน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ รีบพูดสิ่งที่นายเห็นออกมาทั้งหมก ไม่งั้นนายเองก็ต้องเดือดร้อนด้วย!"ลั่วอู๋ฉางยืนอย่างสงบพลางตอบว่า "เห็น""รีบบอกมาว่าใคร!" คนกลุ่มนั้นร้องถามขึ้นพร้อมกันลั่วอู๋ฉางตอบอย่างไม่รีบร้อนว่า "ก็ฉันไง!""อะไรนะ?!"คนกลุ่มนั้นเบิกตาโต ความโกรธที่ปรากฏบนใบหน้าชัดเจนยิ่งกว่าความตกใจ"ไอ้หนุ่ม นี่ไม่ใช่เวลามาอวดเก่ง คิดว่าเราจะเชื่อแกหรือไง?""รีบบอกมาว่าใครเป็นคนทำ ไม่งั้นจะถือว่าแกเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย!""ให้โอกาสสุดท้าย รีบพูด ไม่งั้นพวกเร

  • ผมคือหมอเทวดา   บทที่ 1055

    ซูเทียนคั่วกังวลขึ้นมาทันที ขณะที่ปกป้องซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลานสาว เขาก็ตะโกนเสียงดังขึ้นว่า "เจ้าสำนักชวี นี่คือวิธีการต้อนรับแขกของพันธมิตรบู๊ลิ้มหรือ?""หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่กลัวคนในยุทธภพจะหัวเราะเยาะหรือ?"ชวีซานตัวไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย "อย่างพวกนายเนี่ยนะ? เรียกว่าแขกได้ด้วยหรือ?"เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจำนวนคนที่มากกว่าหลายเท่า อีกทั้งสายตาที่จับจ้องมาอย่างอาฆาต ทั้งสามคนไม่สามารถต่อกรได้เลยไม่นานพวกเขาก็ถูกจับตัวได้!"ชวีซานตัว การที่คุณทำเช่นนี้ ไม่กลัวว่าศิษย์ของเทพอวี้อย่างราชันมังกรลั่วเทียนจะมาหาเรื่องหรือ?" ซูเทียนคั่วพูดขณะดิ้นรนชวีซานตัวไม่สนใจแม้แต่น้อย "ถ้าเขากล้าหาญมาที่นี่ ฉันจะให้เขาลิ้มรสชาติของการต้องเป็นนักโทษเช่นกัน!""ศิษย์ที่ถูกสอนโดยตาแก่แบบนั้น คงไม่ใช่คนดีสักเท่าไรหรอก พอดีเลย จะได้ให้เขาชดใช้หนี้แทนตาแก่นั่นและพวกแกไปพร้อมกัน!""ราชันมังกรลั่วเทียนอะไรกัน แค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ จะมีอะไรพิเศษนัก?""ตัวเขาไม่อายก็ช่างเถอะ แต่ยังกล้าไปหาคนมาคุยโวแทนตัวเอง คิดจะดังจากการสร้างกระแสเช่นนี้ คิดว่าบู๊ลิ้มเป็นที่สำหรับเล่นขายของหรือไง ฝันไปเถ

  • ผมคือหมอเทวดา   บทที่ 1054

    พูดของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความหยาบคายใบหน้าสวยของเย่ปิงเหยาเริ่มบึ้งตึง แต่เพราะนี่เป็นถิ่นของอีกฝ่าย เธอจึงไม่อาจโต้ตอบได้ชวีหลิงหานคือน้องสาวของชวีซานตัว ทั้งสองคนมีอายุห่างกันมากกว่ายี่สิบปีหลังจากชวีหลิงหานเกิดได้ไม่นาน พ่อแม่ของเธอก็เสียชีวิตจากอาการป่วย ก่อนสิ้นใจได้ฝากให้ชวีซานตัวช่วยเลี้ยงดูน้องสาวที่ยังเป็นแค่ทารกแรกเกิดชวีซานตัวเลี้ยงดูน้องสาวด้วยความยากลำบาก จนเธอเติบโตขึ้นมาเป็นหญิงสาวที่งดงามยิ่ง ทั้งยังมีพรสวรรค์จนได้รับความสนใจจากคนในบู๊ลิ้มมีผู้คนมาสู่ขอเธอมากมายจนทำให้ประตูบ้านตระกูลชวีแทบพังในขณะที่ชวีซานตัวกำลังเลือกคู่ครองให้น้องสาวจนตาลาย และวาดฝันว่าเธอจะได้แต่งงานกับตระกูลใหญ่โตความฝันกลับพังทลาย!ชวีหลิงหาน หญิงสาวผู้แสนงดงาม กลับถูกชายแก่อัปลักษณ์คนหนึ่งมาชิงตัวไป!ในตอนแรก ชวีซานตัวคิดว่าน้องสาวของเขายังไร้เดียงสา และถูกชายชั่วหลอกลวงเขาคิดว่าเพียงแค่พูดจาโน้มน้าวด้วยความรักและเหตุผล น้องสาวจะกลับตัวกลับใจแต่ผลกลับเป็นตรงกันข้าม!ชวีหลิงหานไม่เพียงแต่ไม่สำนึกในสิ่งที่ทำ แต่กลับรักชายแก่คนนั้นอย่างหัวปักหัวปำ และพูดคำพูดไร้สาระอย่างเช่นรักจน

  • ผมคือหมอเทวดา   บทที่ 1053

    พูดตามตรง ลั่วอู๋ฉางก็มีใจอ่อนนิดหน่อยทุกครั้งที่ต้องต่อสู้กับพวกกระจอก เขามักจะคิดถึงหูเยว่ซีอย่างมากเป็นถึงจักรพรรดินีแห่งชิงชิว แต่เขากลับใช้งานเหมือนลูกน้องปลายแถวประเด็นสำคัญคือ หูเยว่ซีไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังเต็มใจช่วยอย่างยินดีอีกด้วย"ไม่ได้"ความมีเหตุผลเอาชนะความหุนหัน ลั่วอู๋ฉางพูดพร้อมขมวดคิ้ว "เธอต้องอยู่เฝ้าบ้าน มีแต่แบบนี้ ฉันถึงจะวางใจได้"หูเยว่ซีทำหน้าหงอย: "ก็ได้!"ลั่วอู๋ฉางหัวเราะ "เธอว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ ต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้ว""รางวัลอะไร?" จิ้งจอกน้อยถามอย่างตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองส่องประกายวิบวับทันทีลั่วอู๋ฉางหยิบลูกแก้วพญานาคออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า "ก่อนหน้านี้สัญญาว่าจะให้ของขวัญเธอ ตอนนี้ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้ว"หูเยว่ซีตาเป็นประกายอีกครั้ง "ลูกแก้วพญานาค!"ถ้าเป็นเมื่อก่อน ลูกแก้วพญานาคระดับนี้เธอคงไม่แม้แต่จะชายตามองด้วยซ้ำแค่มองนานหน่อย ก็ถือเป็นการดูหมิ่นคำว่า "จักรพรรดินีแห่งชิงชิว" แล้ว!แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน หลังจากถูกขังอยู่ในแหวนมานานถึงพันปี เพิ่งจะได้อิสรภาพคืนมา พลังลดลงไปมากและร่างกายก็อ่อนแอสุดขีดนี่คือช่วงเวลาที่เธอต้อง

  • ผมคือหมอเทวดา   บทที่ 1052

    หวงผู่เจิ้งซิ่นย่อมไม่พอใจแน่!คนเป็นครูยังล้มเหลว แต่ศิษย์กลับทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกถ้าไม่ใช่บังเอิญ แล้วมันคืออะไร?ลั่วอู๋ฉางไม่ตอบอะไร จากนั้นก็หยิบคริสตัลสวรรค์ก้อนที่สองมาไม่นานก็ทำสำเร็จอีกครั้ง!หวงผู่เจิ้งซิ่นเบิกตากว้าง ประหลาดใจราวกับเห็นเทพเจ้าส่วนใบหน้าของหูเยว่ซีก็เต็มไปด้วยความชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ"ลองอีกครั้งสิ!" หวงผู่เจิ้งซิ่นยังคงไม่ยอมแพ้คราวนี้ ลั่วอู๋ฉางไม่ทำตามเขาอีกต่อไป เขาเก็บแท่งคริสตัลสวรรค์ที่เหลือทันที"หมายความว่าไง?" หวงผู่เจิ้งซิ่นถามตาโตลั่วอู๋ฉางลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งคำพูดไว้โดยไม่หันกลับมา "ขอบคุณนะ!""เดี๋ยวสิ นายแน่ใจแล้วเหรอว่านายเข้าใจทั้งหมด?"หวงผู่เจิ้งซิ่นรีบไล่ตามไป "ถ้าไม่สำเร็จล่ะ ฉันจะได้ช่วยหาสาเหตุไง!""ไม่จำเป็นแล้ว ถ้านายท่านของฉันคิดว่าไม่มีปัญหา มันก็ไม่มีปัญหาแน่" หูเยว่ซีขวางเขาไว้ พร้อมพูดอย่างหนักแน่นในตอนนี้ สีหน้าหวงผู่เจิ้งซิ่นเต็มไปด้วยความซับซ้อนศิษย์ที่เก่งเกินไปทำให้ครูรู้สึกอับอาย"ไหนว่าราชันมังกรลั่วเทียนก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาเป็นปีศาจชัดๆ!"หวงผู่เจิ้งซิ่นยอมแพ้อย่างหมดท่า พูดอย่างเศร้าๆ "คิดว่า

  • ผมคือหมอเทวดา   บทที่ 1051

    หวงผู่เจิ้งซิ่นเชิดคอขึ้น พยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุดเพื่อปกปิดความเขินอายของตัวเองเนื่องจากการสาธิตเมื่อครู่นั้นจบลงด้วยความล้มเหลวแม้ว่าเขาจะรู้วิธี แต่เพราะไม่ได้ปฏิบัติมาเป็นเวลานาน ความผิดพลาดจึงถือเป็นเรื่องปกติ"หาว..."หูเยว่ซีอ้าปากหาวครั้งใหญ่ ราวกับเปลือกตาถูกกดด้วยน้ำหนักมหาศาลใช่แล้ว เธอง่วงจริงๆ!การสอนของหวงผู่เจิ้งซิ่นทำให้เธอง่วงได้สำเร็จส่วนเนื้อหาที่พูดในภายหลัง แทบไม่ได้เข้าหัวของหูเยว่ซีเลย ผ่านหูซ้ายออกหูขวา ไม่มีอะไรในหัวเลย"พวกคุณ...ทำต่อไปเลย!"หูเยว่ซียืดแขนบิดขี้เกียจ และส่งสัญญาณให้ทั้งคู่ไม่ต้องสนใจเธอสิ่งนี้ทำให้หวงผู่เจิ้งซิ่นรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก!รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าฉาดใหญ่!การทำให้นักเรียนง่วงถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายอยู่แล้ว ที่สำคัญคือการสาธิตของตัวเองยังล้มเหลวอีกด้วย"ไม่เป็นไร ฉันขอลองเอง" ลั่วอู๋ฉางเสนอตัวขึ้นอย่างกล้าหาญ"คุณจำทั้งหมดได้แล้วเหรอ?"หวงผู่เจิ้งซิ่นพูดด้วยสีหน้าจริงจังทันที "อย่าเพิ่งรีบร้อนปฏิบัติเลย ลองทบทวนสิ่งที่ฉันพูดสักรอบก่อน มีจุดไหนที่ไม่เข้าใจก็ถามให้แน่ชัด แล้วค่อยลงมือ"เพราะจำนวนของแท่งค

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status