เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 398
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 399
ลั่วอู๋ฉางโบกมือและพูดอย่างจริงจัง "หัวหน้าตระกูลหนิง ผมไม่ได้เกรงใจคุณ"สำนักเล็ก ๆ อย่างสำนักฮุ้นหยวน ราชันมังกรลั่วเทียนจะเห็นอยู่ในสายตา?แม้ว่าในสายตาของชาวโลก สำนักฮุ้นหยวนเป็นการดำรงอยู่ที่แข็งแกร่งซึ่งไม่สามารถยั่วยุได้แต่ต่อหน้าลั่วอู๋ฉาง อย่างมากก็ถือว่าเป็นมดที่แข็งแรงตัวหนึ่งเท่านั้นมังกรดำตัวใหญ่ที่ทะยานเหนือฟ้าเก้าชั้น จำเป็นต้องสนใจเหรอ?หนิงหงถูดูเหมือนยังอยากเกลี้ยกล่อมอยู่ ลั่วอู๋ฉางไม่ได้ให้โอกาสเขาอีกและเรียกร้องโดยตรงว่า "อาการป่วยของลูกสาวคุณ ผมรักษาให้หายแล้ว จ่ายค่าตอบแทนมาเถอะ""เรื่องนี้ไม่มีปัญหาแน่นอน!"หนิงหงถูเห็นด้วยทันที "เชิญท่านย้ายที่ ผมจะพาท่านไปคลังสมบัติด้วยตัวเอง""ไม่ต้องลำบาก ผมแค่อยากได้บัวหิมะเจ็ดกลีบ" ลั่วอู๋ฉางกล่าวหนิงหงถูพยักหน้า "ได้ครับ ผมจะไปเอามาให้เอง""พ่อ หนูไปเองดีกว่า" หนิงซินถงอาสาพวกหลินซงหยางเห็นแล้วต่างก็ลุกขึ้นและจากไปเนื่องจากมีคดีฆาตกรรมเกิดขึ้นที่นี่และผู้ที่เสียชีวิตเป็นลูกศิษย์ของสำนักฮุ้นหยวน พวกเขากลัวว่าพวกเขาจะมีส่วนเกี่ยวข้องระหว่างรอ หนิงหงถูลังเลอยู่หลายครั้งหลังจากนั้นไม่นาน หนิงซินถงก็ถือถาด
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 400
หนิงหงถูฉลาด และมองออกว่าเกาชิงเหยียนกับลั่วอู๋ฉาง ไม่ใช่แฟนกันแม้ว่าเกาชิงเหยียนจะเคยออกหน้าปกป้องลั่วอู๋ฉาง และก็แสดงความไว้วางใจอย่างสูงต่อเขาแต่ในความเห็นของหนิงหงถู เธอก็เหมือนกับหนิงซินถงลูกสาวของตัวเอง ล้วนแต่ชื่นชมลั่วอู๋ฉางอย่างมากเป็นเรื่องปกติที่ผู้หญิงจะรู้สึกรักผู้ชายเพราะชื่นชมเขาในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็แสดงว่าลูกสาวตัวเองยังมีโอกาสหนิงหงถูในฐานะพ่อ ต้องการสร้างโอกาสให้กับลูกสาวแน่นอน"ไม่ล่ะ เรายังมีเรื่องต้องจัดการ"ลั่วอู๋ฉางปฏิเสธอย่างสุภาพไม่ใช่ว่าเขาไม่เห็นความคิดในใจของหนิงซินถง แตกต่างจากการตัดสินที่เรียบง่ายของหนิงหงถูคือชื่นชมจนเกิดรักเป็นเพราะลั่วอู๋ฉางช่วยเธอแบกรับพลังเทพปกรณัมแปดสิบห้าเปอร์เซ็นต์ ในขณะที่หนิงซินถงเองเก็บเอาไว้สิบห้าเปอร์เซ็นดังนั้นเธอจึงรู้สึกมีความใกล้ชิดอย่างอธิบายไม่ได้กับลั่วอู๋ฉางอันที่จริงแล้วลั่วอู๋ฉางไม่จำเป็นต้องทำอะไร ก็สามารถทำให้หนิงซินถงสาวสวยตัวน้อยทุ่มเทและมอบทุกสิ่งให้กับเขาได้แต่ลั่วอู๋ฉางไม่ใช่คนร้ายกาจอย่างชวีเว่ยถิง ผลประโยชน์แบบนี้เขาไม่ชอบ"ไม่รบกวนแล้ว ขอตัวก่อน"ลั่วอู๋ฉางพูดกับเกาชิงเหยียนว่า "เราไ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 401
"พ่อ... น่าอายมากเลย!"หนิงซินถงหน้าแดงมากขึ้น และทันใดนั้นก็ตระหนักว่าพ่อของเธอกำลังล้อเธอเล่น เธอกระทืบเท้าเบา ๆ ด้วยความโกรธ แสร้งทำเป็นโกรธแล้วพูดว่า "ไม่ใจพ่อแล้ว!"หลังจากพูดอย่างนั้นเธอก็หันหลังกลับและวิ่งหนีไปอย่างเขินอาย...วันเสาร์วิลล่ากวนหู คฤหาสน์หมายเลขหนึ่งลั่วอู๋ฉางยืนรับโทรศัพท์อยู่ที่ระเบียง เกาชิงเหยียนเป็นคนโทรมา"หนิงหงถูมาหาฉันผ่านทางลุงไท่ บอกว่าอยากมาขอบคุณคุณด้วยตัวเอง ฉันปฏิเสธให้เองแล้วค่ะ"ลั่วอู๋ฉางยิ้มและพยักหน้า "ทำได้ดีมาก"ในแง่ของการจัดการความสัมพันธ์ระหว่างหมอกับผู้ป่วย เขาใช้ทัศนคติที่สงบเสมอพูดง่าย ๆ ก็คือการรักษาขอบเขตเอาไว้ตระกูลเกา ตระกูลเฉิน และเหลยเทียนสงที่อยู่ตรงหน้าเป็นข้อยกเว้นสถานการณ์แบบนี้ลั่วอู๋ฉางไม่ค่อยได้เจอรักษาโรคและช่วยชีวิตคนคือหน้าที่ของหมอการเก็บค่ารักษาเป็นเรื่องปกตินี่ก็คือการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมกัน ไม่มีใครติดหนี้ใครข้อยกเว้นเพียงอย่างเดียวคือลั่วอู๋ฉางริเริ่มที่จะไปตรวจ ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนแน่นอนว่าสำหรับหนิงหงถูกลับได้เปรียบอย่างมากตามธรรมเนียมของราชันมังกรลั่วเทียน การขอให้เข
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 402
"มาเร็วจริง ๆ บางคนแสร้งวางท่าทางโทรศัพท์ บอกว่าไม่สนใจ!"คนที่พูดไม่ใช่ใครอื่นนอกจากถังเอวี้ยนป๋อผู้หญิงคนหนึ่งสวมชุดมิงค์และแต่งหน้าหนากอดแขนของถังเอวี้ยนป๋อ"สามี คนอื่นแค่สุภาพ ทำไมคุณถึงจริงจัง?""นี่เป็นงานเลี้ยงรุ่นนะ สำหรับคนที่ปีนมาจากระดับต่ำ เป็นโอกาสดีที่จะพลิกตัว แค่ทำตัวน่าสงสารต่อหน้าทุกคน คนที่มีความสามารถเห็นว่าเป็นเพื่อน ต้องช่วยเหลือแน่นอน""เรื่องดี ๆ แบบนี้ มีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะปฏิเสธ!"ลั่วอู๋ฉางขมวดคิ้ว "คุณเป็นใคร?"ทันใดนั้นผู้หญิงคนนั้นก็เบิกตากว้าง "ลั่วอู๋ฉาง แหกตาของนายดูให้ดี ๆ นายกล้าพูดว่าไม่รู้จักฉัน?"ใบหน้าที่ทำศัลยกรรมพลาสติก ไม่รู้ว่าทำไปกี่ครั้งแล้วดูจากโครงหน้าอย่างเดียว ไม่ว่าจะสัดส่วนหรือรูปแบบก็พอดูได้แต่เมื่อรวมกันแล้วกลับดูอึดอัดมากบวกกับแป้งหนา ๆ คาดว่าต่อให้เป็นพ่อแท้ ๆ มาก็อาจจะจำไม่ได้"คุณแน่ใจเหรอว่าผมรู้จักคุณ?" ลั่วอู๋ฉางรู้สึกสงสัยทันใดนั้นผู้หญิงคนนั้นก็โกรธ "นายจะเสแสร้งทำอะไร? ฉันหยางเสี่ยวม่าน นายจงใจใช่ไหม!"การแสดงออกที่ซับซ้อนอย่างมากของลั่วอู๋ฉาง ทำให้หยางเสี่ยวม่านโกรธมากยิ่งขึ้นตัวเองทุ่มเงินกับหน้าขน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 403
"นึกถึงปีนั้น นายเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในชั้นเรียนของเรา... ไม่สิ ทั้งมหาวิทยาลัยของเรา ฉันยังจำฉากที่ดึงดูดความสนใจของทุกคนได้ ตอนนายขึ้นเวทีเพื่อกล่าวสุนทรพจน์""ไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้ว ยังคงดูดีเหมือนเดิม! นายไปทำอะไรมา ทุกคนติดต่อนายไม่ได้เลย อีกเดี๋ยวเราต้องดื่มกันสักสองสามแก้ว"ความกระตือรือร้นของเพื่อนร่วมชั้นทำให้ลั่วอู๋ฉางรู้สึกอบอุ่นเล็กน้อยเนื่องจากไม่ใช่ทุกคนที่จะเหมือนกับถังเอวี้ยนป๋อความรู้สึกในสมัยเรียน เพราะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องทางผลประโยชน์ ดังนั้นจึงยังค่อนข้างบริสุทธิ์แม้ว่าบางคนเคยสะดุดและทำผิดพลาด ในสายตาของทุกคนก็ไม่ใช่ปัญหาหยางเสี่ยวม่านขมวดคิ้วและกำลังจะเปิดเผยความจริงเกี่ยวกับเรื่องที่ลั่วอู๋ฉางไปติดคุก ถังเอวี้ยนป๋อก็พูดก่อนว่า "ไม่ต้องรีบ เดี๋ยวคนอื่นหาทางออกไม่ได้แล้วจากไปด้วยความโกรธ!""เข้าใจแล้ว พอไปถึงแล้วค่อยดูถูกเขา" หยางเสี่ยวม่านเข้าใจทันทีหญิงชั่วชายเลวคู่นี้ยิ้มอย่างร้ายกาจในเวลาเดียวกัน"ทุกคน ผมมีธุระ ไม่งั้นค่อยหาเวลามารำลึกความหลังกันอีกที?" ลั่วอู๋ฉางไม่ได้มาร่วมงานเลี้ยงรุ่นจริง ๆแต่ทนต่อความกระตือรือร้นของทุกคนไม่ได้ "ไหน ๆ ก
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 404
"แต่ทำไมถึงหย่าล่ะ?""ฉันจำได้ว่าพวกนายมีความสัมพันธ์ที่ดีมาโดยตลอด และเป็นคู่แรกสุดในหมู่เพื่อนที่แต่งงานกัน ถ้าตอนนั้นไม่ได้ยุ่งกับเรื่องหางานทำ ฉันจะต้องมาร่วมงานแต่งงานของพวกนายแน่นอน""หยางหว่านอวี่คิดยังไงถึงยอมหย่ากับนาย?"เพื่อนร่วมชั้นส่วนใหญ่เชื่อว่าหยางหว่านอวี่สามารถเป็นประธานบริษัทได้ เพราะมีลั่วอู๋ฉางคอยให้ความช่วยเหลืออย่างเต็มที่เนื่องจากตอนเรียนมหาวิทยาลัย ลั่วอู๋ฉางได้แสดงพรสวรรค์ที่เหนือมนุษย์เขามีประสาทสัมผัสทางธุรกิจที่เฉียบแหลมมาก ตอนที่เพื่อน ๆ ติดเกมส์และโดดเรียน เขาก็ได้วิชาความรู้ในการหาค่าเทอมและค่าครองชีพเมื่อเทียบกับเพื่อนหลายคน มีชีวิตที่สุขสบายมากในทางตรงกันข้าม หยางหว่านอวี่นอกจากมีรูปลักษณ์ที่โดดเด่นแล้ว ก็ไม่ได้โดดเด่นในด้านอื่น ๆพูดตรง ๆ ก็ไม่ต่างจากคนอื่นอันที่จริง หยางหว่านอวี่เกิดในย่านชานเมือง และสภาพครอบครัวก็ยากจนมาก ลั่วอู๋ฉางเป็นคนที่คอยช่วยเหลือเธอในช่วงเรียนมหาวิทยาลัยหลังจากสำเร็จการศึกษา ลั่วอู๋ฉางอาศัยความสามารถส่วนตัว ได้รับความโปรดปรานจากบริษัทขนาดใหญ่ในเวลาเพียงไม่กี่เดือน เขาก็ได้เงินเก็บก้อนแรกได้อย่างง่ายดายเขาย
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 405
"ทั้งหมดเป็นความพยายามของดาวมหาลัยหยางเอง สู้ทีละก้าว"หยางเสี่ยวม่านเสริมว่า "ตอนนี้ ทุกคนรู้เหตุผลที่พวกเขาหย่ากันแล้วใช่ไหม?""ชายชั่วที่ขาดความรับผิดชอบ มีสิทธิอะไรที่จะมีความสุขกับความสำเร็จของคนอื่น ถ้าเป็นฉัน ฉันก็หย่ากับเขา!""ขยะแบบนี้เก็บไว้ฉลองปีใหม่เหรอ?"ตอนที่เพื่อน ๆ มองไปที่ลั่วอู๋ฉางอีกครั้ง สายตาและการแสดงออกก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดมีทั้งเสียดาย มีทั้งหยอกล้อยิ่งมีทั้งเยาะเย้ยและดูถูก!ใครจะไปคิดว่าหนุ่มหล่อที่มีผลงานโดดเด่นในมหาวิทยาลัยในปีนั้น เป็นที่รักของสาวๆ เป็นที่อิจฉาของหนุ่ม ๆ กลับตกอับขนาดนี้ถังเอวี้ยนป๋อและหยางเสี่ยวม่านบรรลุเป้าหมายแล้ว!แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขายังไม่พอใจนี่เป็นแค่เริ่มต้นเท่านั้นต่อไปถึงจะเป็นไฮไลท์ของจริง!"ที่จริงเรื่องหย่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ในวงการของเรา เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องธรรมดามาก ล้มจากที่ไหนก็ลุกจากที่นั่นก็พอแล้ว!"ถังเอวี้ยนป๋อแสร้งทำเป็นห่วง "ใช่แล้วเพื่อนลั่ว นายไม่ได้บอกว่าจะพาแฟนมาด้วยเหรอ?""อยู่ไหนล่ะ? ทำไมไม่เรียกออกมาแนะนำให้ทุกคนรู้จัก!"หยางเสี่ยวม่านรีบพูดว่า "ที่รัก คุณล้อเล่นอะไรน่ะ?""คนที่
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 406
ทุกคนในห้องไม่ว่าจะเพศไหนก็ตกตะลึง!เกาชิงเหยียนซึ่งยืนอยู่ที่ประตูดูเหมือนเปล่งประกายเจิดจ้า ทำให้ผู้คนไม่สามารถละสายตาจากไปได้ชุดเดรสสีดำตัวเล็กทำให้มีรูปร่างตัวเอสที่สมบูรณ์แบบผมยาวของเธอเหมือนน้ำตกพาดไหล่ของเธอใต้ชายกระโปรงมีสองขาเรียวสวยตรงสวมรองเท้าส้นสูงคริสตัลซึ่งตีความคำว่าหุ่นดีได้อย่างสมบูรณ์แบบใบหน้าอันงดงาม รอยยิ้มอันแสนหวาน และท่าทางที่ไม่ธรรมดาของเธอ ฆ่าดาราหญิงแถวหน้าเหล่านั้นได้ในพริบตาสวยจนทำคนหายใจไม่ออก!ทำให้คนเผลอใจ ชื่นชมความยิ่งใหญ่ของผู้สร้างผู้หญิงแบบนี้ปรากฏตัว ผู้ชายจะไล่ตามเธอ ผู้หญิงจะอิจฉา!ทุกคนต่างคิดว่าสาวสวยคนนี้มาหาใคร?ถังเอวี้ยนป๋อประหลาดใจที่สุด ตาข้างหนึ่งเกือบจะถลนออกมาแล้วแตกต่างจากความชื่นชมอันบริสุทธิ์ของผู้อื่น ถังเอวี้ยนป๋อรู้สึกว่าสาวสวยคนนี้ดูคุ้นมากราวกับว่าเคยเห็นที่ไหนสักแห่งนอกจากนี้ยังเป็นงานชั้นสูงบางอย่างอีกด้วยแต่ตอนนี้เขาคิดไม่ออกชั่วคราวว่าเคยเห็นที่ไหนกันแน่เพื่อนชายมองกันเองไปมาดูเหมือนว่าต้องการพิสูจน์ว่าใครที่โชคดีมากที่มีแฟนที่ดูดีเช่นนี้"ไม่ใช่ฉัน ฉันไม่รู้จักสาวสวยคนนี้!""ฉันใฝ่ฝัน แต่เรื่องจ
บทล่าสุด
