เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 395
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 396
"หยุดนะ!"หนิงหงถูยืนอยู่ต่อหน้าชวีเว่ยถิงและพูดด้วยใบหน้าที่มืดมน "นี่คือบ้านตระกูลหนิง นายไม่มีสิทธิ์มาฆ่าใครที่นี่""หนิงหงถู นายแก่เลอะเลือนแล้วใช่ไหม?"ชวีเว่ยถิงตะโกนด้วยความโกรธ "ลูกสาวนายมีสัญญาแต่งงานกับฉัน แต่นายกลับไปเข้าข้างคนอื่น ช่วยคนนอกโจมตีคนกันเอง!"เดิมหนิงหงถูก็ไม่พอใจกับการแต่งงานนี้อยู่แล้ว และยิ่งไม่พอใจกับไอ้เลวชวีเว่ยถิงนี่ เลยพูดด้วยความโกรธว่า "คุณลั่วช่วยลูกสาวฉันไว้ ก็คือผู้มีพระคุณของตระกูลหนิงเรา"ชวีเว่ยถิงยิ่งโกรธมากขึ้น "เห็นได้ชัดว่าฉันเป็นคนที่ควรจะช่วยลูกสาวของนาย แต่ไอ้สารเลวนี่มาขัดขวางและแย่งผลงานของฉันไป!"ลั่วอู๋ฉางหัวเราะเบา ๆ "นายมาเพื่อช่วยคน หรือมาเพื่อดูดซับพลังของเทพปกรณัม?""เกี่ยวอะไรกับแก? แกมีสิทธิ์อะไรมาถามฉัน?"ชวีเว่ยถิงขู่หนิงหงถูว่า "ไอ้แก่เลอะเลือน ฉันขอเตือนให้นายอย่าเลือก!""ไม่เช่นนั้น ตระกูลหนิงของพวกนายจะเป็นศัตรูของสำนักฮุ้นหยวน เมื่ออาจารย์ของฉันมาที่นี่ด้วยตัวเขาเอง พวกนายทั้งครอบครัวจะตายแน่!""ไม่อยากตาย ให้คนของนายไสหันไป ได้ยินไหม?"หนิงหงถูยิ้มเย็นชา "แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนใหญ่คนโตอะไร แต่ก็เข้าใจว่าความกตัญ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 397
"บูม!"หมัดเหล็กของชวีเว่ยถิงกระแทกกำแพงสีทองอย่างรุนแรงและส่งเสียงอึกทึกทันทีทันทีหลังจากนั้น ใบหน้าที่ดุร้ายของชวีเว่ยถิงถูกแทนที่ด้วยความตกใจในทันทีนี่เป็นเพราะความเจ็บปวดเจาะใจจากหมัด ขยายไปตามแขนอย่างรวดเร็วจนถึงทั้งตัว!ความเจ็บปวดแบบนี้ทำให้คนทรมานมาก!ชวีเว่ยถิงโตขนาดนี้ เขาเคยแต่รังแกคนอื่น ดูอีกฝ่ายเจ็บปวดและคุกเข่าต่อหน้าเขาเพื่อขอความเมตตา ไม่ต้องให้พูดว่าสนุกแค่ไหนโดนตีนี่เป็นครั้งแรกที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนจนถึงตอนนี้เขาถึงรู้ว่าความเจ็บปวดนั้นเป็นอย่างไรไม่สนุกเลย!ชวีเว่ยถิงต้องการดึงหมัดกลับโดยอัตโนมัติ แต่ก็ต้องประหลาดใจที่พบว่ากำแพงสีทองมีแรงดูดมหาศาลไม่ว่าตัวเองจะดิ้นรนแค่ไหน ก็ไม่สามารถดึงกลับมาได้แม้แต่น้อย!นี่คือคำสาปแสงสีทองป้องกันกายของหยกหรูอี้ คำสาปคูณสอง การป้องกันสองเท่า"ฉันขอสั่งให้แกรีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!"ชวีเว่ยถิงกัดฟันและขู่ด้วยน้ำเสียงสั่นเทา "ไม่เช่นนั้น ฉันจะใช้ท่าไม้ตาย!""มาสิ!" ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลาย"นี่แกหาเรื่องตายเองนะ โทษคนอื่นไม่ได้ กินสายฟ้าฟาดของฉัน... แกไปตายซะ!"ชวีเว่ยถิงยกมือซ้ายที่ซ่อนไว้ข้างหลังข
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 398
มือที่ขาดของชวีเว่ยถิง ถูกลั่วอู๋ฉางโยนทิ้งเหมือนขยะ"เพียะ!"ขณะที่มือที่ขาดล่วงพื้น ชวีเว่ยถิงก็มีเลือดออกเจ็ดรูแล้วดวงตาเบิกกว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความกลัวและไม่พอใจบางทีเขาฝันก็คงคิดไม่ถึงเลยว่าในฐานะตัวเองที่ถูกสวรรค์เลือก ไม่เพียงแต่เป็นศิษย์ที่ภาคภูมิใจของสำนักเท่านั้น แถมยังมีชายลึกลับของแหวนหยกอยู่เคียงข้าง ซึ่งมีข้อได้เปรียบทุกประการ!เดิมทีควรจะมีความเป็นไปได้ที่ไม่มีที่สิ้นสุด!เดิมทีควรอยู่จุดสุงสุดมองทุกคน!เดิมทีควรจะควบคุมสถานการณ์ทั้งหมดและไม่มีใครสามารถสู้ได้!แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นผลลัพธ์ที่น่าเศร้าที่อายุน้อยแล้วมาตายต่างถิ่นท่ามกลางสายตาที่เหลือเชื่อนับไม่ถ้วน ชวีเว่ยถิงไม่มีลมหายใจเลยและเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ"ตุ้บ!"ขณะที่ลั่วอู๋ฉางดึงเข็มเงินกลับศพขอชวีเว่ยถิงก็ล้มลงกับพื้นหนิงหงถูและคนอื่น ๆ ตกตะลึง ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อเดิมคิดว่าลั่วอู๋ฉางไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชวีเว่ยถิง สุดท้ายกลับเป็นชวีเว่ยถิงที่ตายต้องรู้ว่าชวีเว่ยถิงมีชื่อเสียงตั้งแต่อายุยังน้อย นอกเหนือจากทักษะทางการแพทย์อันทรงพลังของเขาแล้ว เขายังได้รับการยกย่องว่าเป็นอนาค
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 399
ลั่วอู๋ฉางโบกมือและพูดอย่างจริงจัง "หัวหน้าตระกูลหนิง ผมไม่ได้เกรงใจคุณ"สำนักเล็ก ๆ อย่างสำนักฮุ้นหยวน ราชันมังกรลั่วเทียนจะเห็นอยู่ในสายตา?แม้ว่าในสายตาของชาวโลก สำนักฮุ้นหยวนเป็นการดำรงอยู่ที่แข็งแกร่งซึ่งไม่สามารถยั่วยุได้แต่ต่อหน้าลั่วอู๋ฉาง อย่างมากก็ถือว่าเป็นมดที่แข็งแรงตัวหนึ่งเท่านั้นมังกรดำตัวใหญ่ที่ทะยานเหนือฟ้าเก้าชั้น จำเป็นต้องสนใจเหรอ?หนิงหงถูดูเหมือนยังอยากเกลี้ยกล่อมอยู่ ลั่วอู๋ฉางไม่ได้ให้โอกาสเขาอีกและเรียกร้องโดยตรงว่า "อาการป่วยของลูกสาวคุณ ผมรักษาให้หายแล้ว จ่ายค่าตอบแทนมาเถอะ""เรื่องนี้ไม่มีปัญหาแน่นอน!"หนิงหงถูเห็นด้วยทันที "เชิญท่านย้ายที่ ผมจะพาท่านไปคลังสมบัติด้วยตัวเอง""ไม่ต้องลำบาก ผมแค่อยากได้บัวหิมะเจ็ดกลีบ" ลั่วอู๋ฉางกล่าวหนิงหงถูพยักหน้า "ได้ครับ ผมจะไปเอามาให้เอง""พ่อ หนูไปเองดีกว่า" หนิงซินถงอาสาพวกหลินซงหยางเห็นแล้วต่างก็ลุกขึ้นและจากไปเนื่องจากมีคดีฆาตกรรมเกิดขึ้นที่นี่และผู้ที่เสียชีวิตเป็นลูกศิษย์ของสำนักฮุ้นหยวน พวกเขากลัวว่าพวกเขาจะมีส่วนเกี่ยวข้องระหว่างรอ หนิงหงถูลังเลอยู่หลายครั้งหลังจากนั้นไม่นาน หนิงซินถงก็ถือถาด
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 400
หนิงหงถูฉลาด และมองออกว่าเกาชิงเหยียนกับลั่วอู๋ฉาง ไม่ใช่แฟนกันแม้ว่าเกาชิงเหยียนจะเคยออกหน้าปกป้องลั่วอู๋ฉาง และก็แสดงความไว้วางใจอย่างสูงต่อเขาแต่ในความเห็นของหนิงหงถู เธอก็เหมือนกับหนิงซินถงลูกสาวของตัวเอง ล้วนแต่ชื่นชมลั่วอู๋ฉางอย่างมากเป็นเรื่องปกติที่ผู้หญิงจะรู้สึกรักผู้ชายเพราะชื่นชมเขาในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็แสดงว่าลูกสาวตัวเองยังมีโอกาสหนิงหงถูในฐานะพ่อ ต้องการสร้างโอกาสให้กับลูกสาวแน่นอน"ไม่ล่ะ เรายังมีเรื่องต้องจัดการ"ลั่วอู๋ฉางปฏิเสธอย่างสุภาพไม่ใช่ว่าเขาไม่เห็นความคิดในใจของหนิงซินถง แตกต่างจากการตัดสินที่เรียบง่ายของหนิงหงถูคือชื่นชมจนเกิดรักเป็นเพราะลั่วอู๋ฉางช่วยเธอแบกรับพลังเทพปกรณัมแปดสิบห้าเปอร์เซ็นต์ ในขณะที่หนิงซินถงเองเก็บเอาไว้สิบห้าเปอร์เซ็นดังนั้นเธอจึงรู้สึกมีความใกล้ชิดอย่างอธิบายไม่ได้กับลั่วอู๋ฉางอันที่จริงแล้วลั่วอู๋ฉางไม่จำเป็นต้องทำอะไร ก็สามารถทำให้หนิงซินถงสาวสวยตัวน้อยทุ่มเทและมอบทุกสิ่งให้กับเขาได้แต่ลั่วอู๋ฉางไม่ใช่คนร้ายกาจอย่างชวีเว่ยถิง ผลประโยชน์แบบนี้เขาไม่ชอบ"ไม่รบกวนแล้ว ขอตัวก่อน"ลั่วอู๋ฉางพูดกับเกาชิงเหยียนว่า "เราไ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 401
"พ่อ... น่าอายมากเลย!"หนิงซินถงหน้าแดงมากขึ้น และทันใดนั้นก็ตระหนักว่าพ่อของเธอกำลังล้อเธอเล่น เธอกระทืบเท้าเบา ๆ ด้วยความโกรธ แสร้งทำเป็นโกรธแล้วพูดว่า "ไม่ใจพ่อแล้ว!"หลังจากพูดอย่างนั้นเธอก็หันหลังกลับและวิ่งหนีไปอย่างเขินอาย...วันเสาร์วิลล่ากวนหู คฤหาสน์หมายเลขหนึ่งลั่วอู๋ฉางยืนรับโทรศัพท์อยู่ที่ระเบียง เกาชิงเหยียนเป็นคนโทรมา"หนิงหงถูมาหาฉันผ่านทางลุงไท่ บอกว่าอยากมาขอบคุณคุณด้วยตัวเอง ฉันปฏิเสธให้เองแล้วค่ะ"ลั่วอู๋ฉางยิ้มและพยักหน้า "ทำได้ดีมาก"ในแง่ของการจัดการความสัมพันธ์ระหว่างหมอกับผู้ป่วย เขาใช้ทัศนคติที่สงบเสมอพูดง่าย ๆ ก็คือการรักษาขอบเขตเอาไว้ตระกูลเกา ตระกูลเฉิน และเหลยเทียนสงที่อยู่ตรงหน้าเป็นข้อยกเว้นสถานการณ์แบบนี้ลั่วอู๋ฉางไม่ค่อยได้เจอรักษาโรคและช่วยชีวิตคนคือหน้าที่ของหมอการเก็บค่ารักษาเป็นเรื่องปกตินี่ก็คือการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมกัน ไม่มีใครติดหนี้ใครข้อยกเว้นเพียงอย่างเดียวคือลั่วอู๋ฉางริเริ่มที่จะไปตรวจ ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนแน่นอนว่าสำหรับหนิงหงถูกลับได้เปรียบอย่างมากตามธรรมเนียมของราชันมังกรลั่วเทียน การขอให้เข
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 402
"มาเร็วจริง ๆ บางคนแสร้งวางท่าทางโทรศัพท์ บอกว่าไม่สนใจ!"คนที่พูดไม่ใช่ใครอื่นนอกจากถังเอวี้ยนป๋อผู้หญิงคนหนึ่งสวมชุดมิงค์และแต่งหน้าหนากอดแขนของถังเอวี้ยนป๋อ"สามี คนอื่นแค่สุภาพ ทำไมคุณถึงจริงจัง?""นี่เป็นงานเลี้ยงรุ่นนะ สำหรับคนที่ปีนมาจากระดับต่ำ เป็นโอกาสดีที่จะพลิกตัว แค่ทำตัวน่าสงสารต่อหน้าทุกคน คนที่มีความสามารถเห็นว่าเป็นเพื่อน ต้องช่วยเหลือแน่นอน""เรื่องดี ๆ แบบนี้ มีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะปฏิเสธ!"ลั่วอู๋ฉางขมวดคิ้ว "คุณเป็นใคร?"ทันใดนั้นผู้หญิงคนนั้นก็เบิกตากว้าง "ลั่วอู๋ฉาง แหกตาของนายดูให้ดี ๆ นายกล้าพูดว่าไม่รู้จักฉัน?"ใบหน้าที่ทำศัลยกรรมพลาสติก ไม่รู้ว่าทำไปกี่ครั้งแล้วดูจากโครงหน้าอย่างเดียว ไม่ว่าจะสัดส่วนหรือรูปแบบก็พอดูได้แต่เมื่อรวมกันแล้วกลับดูอึดอัดมากบวกกับแป้งหนา ๆ คาดว่าต่อให้เป็นพ่อแท้ ๆ มาก็อาจจะจำไม่ได้"คุณแน่ใจเหรอว่าผมรู้จักคุณ?" ลั่วอู๋ฉางรู้สึกสงสัยทันใดนั้นผู้หญิงคนนั้นก็โกรธ "นายจะเสแสร้งทำอะไร? ฉันหยางเสี่ยวม่าน นายจงใจใช่ไหม!"การแสดงออกที่ซับซ้อนอย่างมากของลั่วอู๋ฉาง ทำให้หยางเสี่ยวม่านโกรธมากยิ่งขึ้นตัวเองทุ่มเงินกับหน้าขน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 403
"นึกถึงปีนั้น นายเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในชั้นเรียนของเรา... ไม่สิ ทั้งมหาวิทยาลัยของเรา ฉันยังจำฉากที่ดึงดูดความสนใจของทุกคนได้ ตอนนายขึ้นเวทีเพื่อกล่าวสุนทรพจน์""ไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้ว ยังคงดูดีเหมือนเดิม! นายไปทำอะไรมา ทุกคนติดต่อนายไม่ได้เลย อีกเดี๋ยวเราต้องดื่มกันสักสองสามแก้ว"ความกระตือรือร้นของเพื่อนร่วมชั้นทำให้ลั่วอู๋ฉางรู้สึกอบอุ่นเล็กน้อยเนื่องจากไม่ใช่ทุกคนที่จะเหมือนกับถังเอวี้ยนป๋อความรู้สึกในสมัยเรียน เพราะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องทางผลประโยชน์ ดังนั้นจึงยังค่อนข้างบริสุทธิ์แม้ว่าบางคนเคยสะดุดและทำผิดพลาด ในสายตาของทุกคนก็ไม่ใช่ปัญหาหยางเสี่ยวม่านขมวดคิ้วและกำลังจะเปิดเผยความจริงเกี่ยวกับเรื่องที่ลั่วอู๋ฉางไปติดคุก ถังเอวี้ยนป๋อก็พูดก่อนว่า "ไม่ต้องรีบ เดี๋ยวคนอื่นหาทางออกไม่ได้แล้วจากไปด้วยความโกรธ!""เข้าใจแล้ว พอไปถึงแล้วค่อยดูถูกเขา" หยางเสี่ยวม่านเข้าใจทันทีหญิงชั่วชายเลวคู่นี้ยิ้มอย่างร้ายกาจในเวลาเดียวกัน"ทุกคน ผมมีธุระ ไม่งั้นค่อยหาเวลามารำลึกความหลังกันอีกที?" ลั่วอู๋ฉางไม่ได้มาร่วมงานเลี้ยงรุ่นจริง ๆแต่ทนต่อความกระตือรือร้นของทุกคนไม่ได้ "ไหน ๆ ก
บทล่าสุด
