เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 130
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-05-14 13:47:42
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 131
ลั่วอู๋ฉางส่ายหัวอีกครั้งและถอนหายใจ "ภายในสามวัน จะเกิดหายนะนองเลือด หากคุณไม่ต้องการให้อะไรเกิดขึ้น อย่าออกไปข้างนอก ขอบอกแค่นี้!"พอคำพูดนี้ออกมา เฉินไท่ต่างก็แสดงสีหน้าประหลาดใจแม้แต่เกาชิงเหยียนที่ยืนหยัดเคียงข้างลั่วอู๋ฉางมาโดยตลอดก็ไม่เว้น"คุณลั่ว ท่านไม่ได้ล้อเล่นจริง ๆ เหรอ? ฉันหมายถึง ท่านได้ศึกษาเรื่องหมอผีอะไรด้วยเหรอ?" เกาชิงเหยียนอดไม่ได้ที่จะถามลั่วอู๋ฉางพูดด้วยสีหน้าไม่แยแส "ธาตุทั้งห้า ฮวงจุ้ย ฉีเหมินตุ้นเจี่ย...พอรู้เรื่องอยู่บ้าง"นี่ไม่ใช่ความอ่อนน้อมถ่อมตน แค่รู้เพียงเล็กน้อยจริง ๆเพราะท่านอาจารย์บอกว่าถ้าคุณเชี่ยวชาญสิ่งเหล่านี้ คุณจะไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไป แต่เป็นพระเจ้า"สามี ข้าไม่สามารถอยู่กับคนไร้ยางอายแบบนี้ได้จริง ๆ" เย่หลิงจวิ้นพูดด้วยความโกรธหลินเกาอวี้พยักหน้า "ฉันก็เหมือนกัน! ไอ้หนุ่มนี้สาปแช่งฉันไม่หยุด เราไปกันเถอะ!"เฉินไท่รีบลุกขึ้นยืนและชักชวน "ผู้อำนวยการหลินอย่าโกรธเลยนะ ผมเชื่อว่าคุณลั่วไม่มีเจตนาร้าย""เขาพูดแบบนี้ ต้องมีมูลความจริงแน่ ๆ น่าเชื่อมากกว่าไม่น่าเชื่อนะ"หลินเกาอวี้สาปแช่งโดยตรง "เชื่อเขาบ้าอะไร! นับตั้งแต่ผมสวมกระดูกพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14ผมคือหมอเทวดา บทที่ 132
คุณลั่วบอกว่าหน้าฉันช่วยผัว น่าอายมาก!ดวงตาอันชาญฉลาดของเกาชิงเหยียนเบิกกว้างด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า และใบหน้าที่สวยงามของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีเฉียวจินซงถามอย่างระมัดระวัง " คุณลั่ว ผู้อำนวยการหลินจะมีอันตรายถึงชีวิตภายในสามวันนี้จริง ๆ เหรอ?"เบื้องบนให้ความสำคัญกับความร่วมมือครั้งนี้มาก หากเกิดอุบัติเหตุกับหลินเกาอวี้ หน่วยผู้พิทักษ์ของเฉียวจินซงจะไม่สามารถรอดได้อย่างแน่นอน"ก่อนหน้านี้เขาไม่เป็นอะไร นอกจากชะตาของตัวเองแข็งพอแล้ว ยังมีเหตุผลสำคัญอีกประการหนึ่งคืออยู่บ้าน"ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างใจเย็น "ตอนนี้เขามาเมืองจิงไห่แล้ว ตำแหน่งก็เปลี่ยนไป สูญเสียการปราบปรามของวิญญาณชั่วร้าย และวิญญาณชั่วร้ายก็ระเบิดออก""ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เขาจะโชคร้ายอย่างต่อเนื่อง อันตรายถึงชีวิตเป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น"เฉียวจินซงพยักหน้าอย่างเร่งรีบและพูดว่า "ขอบคุณคุณลั่วที่เตือน ฉันจะโทรไปเดี๋ยวนี้และส่งกำลังคนไปเพิ่มเพื่อปกป้องหลินเกาอวี้!""ผู้ชายคนนี้ก็เหลือเกิน ทำไมถึงไม่เชื่อคำพูดท่าน?"ในขณะเดียวกัน สี่แยกไฟแดงรถของหลินเกาอวี้กำลังจะเลี้ยวโค้งอย่างราบรื่น แต่ทันใดน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14ผมคือหมอเทวดา บทที่ 133
ใบหน้าสี่เหลี่ยมจัตุรัสที่มีสีหน้าสงบ และดวงตาทั้งสองข้างมีเจตนาฆ่าอย่างเย็นชา ซึ่งทำให้ผู้คนไม่กล้ามองเขาโดยตรงพวกเขาทั้งหมดแต่งกายด้วยชุดสีดำและดูไม่ธรรมดาก้าวเท้าแรงมาก มองปราดเดียวก็เป็นนักสูชั้นสูงที่มีกังฟู"อารอง มาแล้วเหรอ!"สวีอวิ๋นฝานก็ร้องไห้ราวกับเด็กทันที น้ำตาน้ำมูกไหลอาบจมูกสวีโปเดินไปก้วใหญ่ จากนั้นจึงคุกเข่าดัง "ตุบ" ลงต่อหน้าโลงศพ "พี่ชาย น้องชายมาสายเกินไป!"จากนั้นเขาก็คำนับสามครั้งเจตนาฆ่าในดวงตาพุ่งสูงขึ้น และก็กัดฟันแล้วพูดว่า "ใครคือฆาตกร?"สวีอวิ๋นฝานส่ายหัว "ไม่รู้ คนที่อยู่ในเทียนเซี่ยกรุ๊ปในวันนั้นไม่ตายก็หายตัวไปหมด""ในเมืองจิงไห่ คนที่มีกลังจะฆ่าพ่อของผมได้อย่างรวดเร็ว มีเพียงเฉินไท่และเกาฉี่เฉียงคนเหล่านี้เท่านั้น แต่ไม่มีหลักฐาน""แต่ที่แน่ ๆ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับคนบางคน!""ใคร?" สวีโป ถามอีกครั้งสวีอวิ๋นฝานตอบว่า "ผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อหยางหว่านอวี่ เธอเคยมาที่ตึกเทียนเซี่ย ก่อนเกิดอุบัติเหตุ!""หลังจากที่เธอลงไปชั้นล่าง ก็ถูกคนรวยรุ่นที่สองชื่อหวังจื่อเฟิงรับตัวไป จากนั้นพ่อของผมก็ตายอยู่ที่ชั้นบน"สวีโประงับความโกรธและถามอีกครั้ง "
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14ผมคือหมอเทวดา บทที่ 134
"พวกคุณคือใคร?!"เมื่อมองดูกลุ่มคนที่เข้ามาอย่างก้าวร้าว คนตระกูลหยางก็สับสนเมื่อมองไปที่ประตูที่ถูกเตะ สวีชุ่ยหลานก็โกรธมาก เธอเลือกมันอย่างระมัดระวังและซื้อมันในราคาที่สูงสมาร์ทล็อคเพียงอย่างเดียวก็มีมูลค่าหลายพัน และตอนนี้มันถูกเตะทิ้งไป รู้สึกเสียดายมาก"กลางวันแสก ๆ กล้าบุกรุกบ้านส่วนตัวได้ยังไง รู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน รู้ไหมบ้านเราสกุลอะไร? พวกกล้าดี หาเรื่องแล้ว!"สวีชุ่ยหลานกระโดดขึ้น ชี้ไปที่จมูกของอีกฝ่ายและสาปแช่ง"ชดใช้! ไม่เพียงแต่ต้องจ่ายค่าประตูหน้าบ้านเราเท่านั้น แต่ยังต้องจ่ายค่าทำขวัญด้วย...อ๊ะ!"ชายที่แต่งตัวดีก้าวไปข้างหน้า คว้านิ้วของสวีชุ่ยหลานแล้วบิดมัน"คลิก!""โอ๊ย!" เธอส่งเสียงกรีดร้องอันน่าสมเพชและคุกเข่าลงกับพื้นทันที"กล้าพูดมากอีก ฉันจะฆ่าเธอ!" อีกฝ่ายขู่ สวีชุ่ยหลานก็ยอมแพ้ทันที ไม่กล้าทำอะไรบ้าบิ่นอีกแม้ว่าอีกฝ่ายจะปล่อยมือ แต่สวีชุ่ยหลานก็เจ็บปวดสาหัสและไม่กล้าพูดอะไรอีก"ฉันจะถามอีกครั้ง ใครคือหยางหว่านอวี่?"ใบหน้าของผู้นำมืดมนราวกับน้ำลึก น้ำเสียงจริงจังขึ้นเล็กน้อย และสีหน้าก็ดูไร้ความเมตตามากยิ่งขึ้น"ฉันก็คือหยางหว่านอวี่"หยางห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14ผมคือหมอเทวดา บทที่ 135
หยางซิ่งเหวินรู้สึกประหลาดใจไม่แพ้กัน "คุณชายหวัง ตกลงนี่มันเรื่องอะไรกัน?""ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมกำลังคุยเรื่องธุรกิจกับใครบางคนในสถานบันเทิง ทันใดนั้นมีคนกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามาและพาผมมาที่นี่โดยไม่พูดอะไร"หวังจื่อเฟิงก็สับสนและถามอย่างสงสัย "นี่คือบ้านตระกูลสวี สวีเทียนตายตั้งแต่เมื่อไหร่? เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลย!"เกี่ยวกับการล่มสลายของตระกูลสวี ลุงไท่และเกาฉี่เฉียงสั่งให้ปิดข่าว คนนอกน้อยมากที่จะรู้จ้าวเหม่ยอวิ๋นพูดอย่างเร่งรีบ "คุณชายหวัง พ่อคุณไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลสวีเหรอ? เชิญให้เขาออกหน้าสิ!""พวกเขาเอาโทรศัพท์มือถือของผมไป แล้วพวกคุณล่ะ?" หวังจื่อเฟิงดูหมดหนทางหยางหว่านอวี่ส่ายหัวแล้วพูดว่า "เราก็เหมือนกัน"ไม่ต้องพูดถึงการขอความช่วยเหลือแม้แต่การโทรหาตำรวจก็ไม่มีโอกาส"ทุกคนมาครบแล้วใช่ไหม?"สวีโปที่มีรูปร่างสูงใหญ่ ก้าวเท้าอย่างดาวตกเข้ามาการแสดงออกที่เข้มงวด ดวงตาที่เฉียบคม และรัศมีนักรบอันทรงพลังของเขาทำให้ทุกคนแทบหอบหายใจในทันที"อาจารย์ ยกเว้นคนหนึ่งที่ไม่พบที่อยู่อาศัยของเขา ที่เหลือก็ครบแล้ว"ลูกศิษย์คนหนึ่งก้มศีรษะลงและก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14ผมคือหมอเทวดา บทที่ 136
มีคนเข็นรถเข็นออกมาทันทีที่สวีอวิ๋นฝานเห็นหยางหว่านอวี่ สายตากลายเป็นความอาฆาตพยาบาททันที!ก็คือผู้หญิงที่น่ารังเกียจคนนี้ ตัวเองไม่เพียงแต่ไม่ได้เธอเท่านั้น แต่ยังตกอยู่ในสภาพที่พิการอย่างสมบูรณ์อีกด้วย"อารอง ผู้หญิงคนนี้ก็คือหยางหว่านอวี่ ผมรับประกันได้เลยว่าการตายของพ่อจะต้องเกี่ยวข้องกับเธอ!"สวีอวิ๋นฝานหันไปมองหวังจื่อเฟิง "และเขา ผมขัดแย้งกับแซ่หยาง เขาก็มีส่วนด้วย และเขาก็คือคนที่รับหยางหว่านอวี่ออกไป""อ๊า?"หวังจื่อเฟิงตกตะลึง!ก่อนหน้านั้นเขามั่นใจว่าเขาเป็นผู้ชมคงเป็นเพราะความเข้าใจผิดบางอย่าง จึงถูกจับมาที่นี่ด้วยความสับสนเล็กน้อย และได้รับภัยพิบัติที่ไร้เทียมทานแบบนี้ไม่ว่าเหตุผลจะเป็นอย่างไร สามารถมั่นใจได้ว่ามันไม่เกี่ยวข้องกับตัวเองแต่ตอนนี้ เป็นผู้ชมเรื่องตัวเองแล้ว!ทั้ง ๆ ที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับตนเองเลย นั่งอยู่เฉย ๆ ก็ซวยไปด้วย"ไม่เกี่ยวอะไรกับผม ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย!"หวังจื่อเฟิงตื่นตระหนก เหงื่อออกมาก และรีบปกป้องตัวเอง"ความจริงมีอยู่กล้าดียังไงมาปฏิเสธ!"ดวงตาสวีอวิ๋นฝานเบิกกว้างด้วยความโกรธ "ถ้าไม่ใช่นาย หรือว่าพวกพ่อของฉันเสียชีวิต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14ผมคือหมอเทวดา บทที่ 137
จ้าวเหม่ยอวิ๋นพูดเสียงดัง "คุณชายหวัง เรื่องมาถึงขั้นนี้ยังต้องปิดบังอะไรอีก!""มีลุงไท่เป็นผู้สนับสนุนหลักของคุณ จำเป็นต้องกลัวพวกเขาเหรอ?""นังสารเลว อย่าพูดเรื่องไร้สาระ แม่งมึงเอ๊ยหุบปากเดี๋ยวนี้!""พ่อของผมมีบทบาทเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เป็นแค่ลูกน้องระหว่างตระกูลเกากับตระกูลสวี ทั้งสองฝ่ายดูถูกเขา แค่ผิวเผินดูมีเกียรติเท่านั้น"หวังจื่อเฟิงเกลียดจ้าวเหม่ยอวิ๋นมาก มันเป็นเรื่องชีวิตของตัวเอง และเขาจะไม่เสแสร้งอีกต่อไป"วันนั้นพ่อไม่ได้โทรหาลุงไท่เลย จะพูดได้ว่า เขาไม่มีเบอร์โทรศัพท์ลุงไท่เลย!""พ่อของผมไม่สามารถแม้แต่จะพูดต่อหน้าเกาฉี่เฉียง นับประสาอะไรกับลุงไท่ เขาไม่ได้หน้าตาใหญ่ขนาดนั้น และยิ่งไม่มีความกล้าหาญขนาดนั้นด้วย"หยางหว่านอวี่ตกตะลึงเธอคิดเสมอว่าพ่อลูกหวังจื่อเฟิงเป็นคนทำ และเคยพูดว่าจะหาเวลา ไปขอบคุณหวังฉีอิ๋งสักหน่อยด้วย"หรือว่าไม่ใช่คุณที่ช่วยประธานหยาง?"จ้าวเหม่ยอวิ๋นก็ตกตะลึงเช่นกัน "จะเป็นไปได้ยังไง ความดีความชอบแบบนี้ คุณต้องรับไว้สิ!""ผมรับไว้บ้าอะไร!"หวังจื่อเฟิงรีบวิ่งเข้าไปตบหน้าจ้าวเหม่ยอวิ๋นอย่างแรง "คุณอย่างทำให้ผมตายเหรอ ผมจะฆ่าคุณ!"จาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14ผมคือหมอเทวดา บทที่ 138
"บางทีหยางหว่านอวี่อาจจะรู้จักผู้ชายคนอื่น แล้วมีคนแอบช่วยก็ได้!"เป็นที่เข้าใจได้ว่าหวังจื่อเฟิงกระตือรือร้นที่จะขจัดความสงสัยออกไป"เธอมีชื่อเสียงว่าเป็นคาสโนวี่ อดีตสามีติดคุกแทนน้องชายเธอสี่ปี วันแรกที่ปล่อยออกมา ก็ถูกเธอทิ้งเลย"การโยนความผิดของเขา ทำให้จ้าวเหม่ยอวิ๋นและตระกูลหยางสามคนไม่ทันตั้งตัว"ไอ้แซ่หวังพูดมั่วซั่วอะไร เต็มไปด้วยเรื่องไร้สาระ ลูกสาวของฉันใสสะอาด จะมีผู้ชายคนอื่นได้ยังไง!"สวีชุ่ยหลานทนฟังไม่ไหวอีกต่อไปและเริ่มตะคอกใส่หวังจื่อเฟิงหวังจื่อเฟิงตะคอกเบา ๆ "ใสสะอาดบ้าบออะไร ถ้าเธอสะอาดจริง ๆ จะไปหานายท่านสวีกลางดึกทำไม?""ผมเห็นชัดเจนว่าเสื้อผ้าของเธอขาดหลุดรุ่ย!"สวีชุ่ยหลานรีบวิ่งเข้ามาจะข่วนหน้าเขา "กล้าว่าลูกสาวฉันแบบนี้ ฉันขอสู้ตายกับนาย!"หวังจื่อเฟิงไม่มีทางตามใจเธอ จึงเตะสวีชุ่ยหลานออกไป"อีแก่ เชื่อไหมว่าฉันจะฆ่าแกให้ตาย!"สวีชุ่ยหลานเริ่มร้องไห้ทันที "ไอ้แซ่หวัง นายกล้าดียังไงมาเตะฉัน!""น่าเสียดายที่ฉันปฏิบัติต่อนายเป็นลูกเขยมาตลอด ถึงกระนั้นนายก็ยังสู้ไอ้ขยะลั่วอู๋ฉางไม่ได้ ครอบครัวของเราตาบอดจริง ๆ"หยางซิ่งเหวินและหยางจวิ้นหาวก็โกรธเช่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14
บทล่าสุด
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1059
ชวีซานตัวไม่กล้าขัดขืน ได้แต่ทำตามคำสั่งเมื่อทุกคนมาถึงภูเขาด้านหลัง ฟ้าก็เริ่มสางแล้วเบื้องหน้าคือเหวลึกที่ขวางทางอยู่ลั่วอู๋ฉางผูกปลายเชือกด้านหนึ่งไว้กับเสา แล้วสะพายเชือกที่มัดรวมกันไว้บนหลัง ก่อนพยักหน้าให้ทุกคน"มีปัญหาอะไรไหม?"ลั่วอู๋ฉางถามอาวุโสที่มีใบหน้าฟกช้ำดำเขียวคนนั้นอาวุโสรีบตอบ "ไม่มีปัญหาครับ!"ลั่วอู๋ฉางกระโดดขึ้นด้วยเท้าข้างเดียว ตัวเขาลอยขึ้นสูงก่อนเหาะตรงไปยังอีกฟากของหน้าผาเมื่อเหาะไปได้ครึ่งทาง ร่างของลั่วอู๋ฉางก็เริ่มร่วงลงเมื่อคำนวณจากมุมนี้ เขาแทบไม่มีโอกาสไปถึงอีกฝั่งเลยทันใดนั้น นกอินทรียักษ์ตัวหนึ่งก็โฉบมาจากด้านข้างอาวุโสคนเมื่อกี้ยืนอยู่ริมหน้าผาและเป่านกหวีดเรียกอินทรีอินทรียักษ์กางปีก ลั่วอู๋ฉางเหยียบลงบนหลังมันหนึ่งที ทิศทางที่กำลังร่วงพลันเปลี่ยนเป็นลอยขึ้นเสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็ลงถึงริมหน้าผาอีกฝั่งอย่างมั่นคงจากนั้นก็ทำแบบเดิม ผูกปลายเชือกฝั่งนี้ไว้กับเสาอีกข้าง"เจ้าสำนักชวี สั่งคนของท่านให้เริ่มได้แล้ว!" ซูเทียนคั่วออกคำสั่งอย่างไม่ไว้หน้าชวีซานตัวไม่ใช่ไม่เคยคิดจะเล่นงานตอนที่ลั่วอู๋ฉางกำลังข้ามหน้าผาเขาเคยคิดจะสั่ง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1058
คำกล่าวอย่างมั่นใจของลั่วอู๋ฉางดังก้องไปทั่วสำนักใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้มหากเป็นเมื่อก่อน ใครกล้าพูดกับหัวหน้าสำนักพวกเขาเช่นนี้ คงไม่ต้องรอให้ชวีซานตัวเอ่ยปาก สมาชิกระดับล่างก็พร้อมจะซัดมันจนหมอบไปแล้วต่อหน้าประตูสำนักงานใหญ่ จะปล่อยให้คนมาพูดจาโอ้อวดได้อย่างไร?แต่สถานการณ์ตอนนี้คือ ลั่วอู๋ฉางไม่เพียงแต่พูด เขายังทำลายประตูใหญ่ของพวกเขาและทำร้ายคนไปอีกหลายสิบคนด้วยแน่นอนว่าจำนวนนี้ไม่ได้ตายตัวถ้าคนอื่นกล้าบุกเข้าไปอีก ลั่วอู๋ฉางจะไม่ปรานี และยินดีที่จะช่วยเพิ่มจำนวนผู้บาดเจ็บให้พันธมิตรบู๊ลิ้มอีกด้วย"แก...ปากกล้านักนะ!"ชวีซานตัวในฐานะหัวหน้าแห่งบู๊ลิ้ม ไม่อาจเสียศักดิ์ศรีด้วยการยอมแพ้ง่าย ๆทั้งๆ ที่ความจริง ในใจเขานั้นกลับตื่นตระหนกจนแทบควบคุมไม่อยู่อาวุโสทั้งแปดร่วมมือกันยังเอาชนะไม่ได้!ถึงแม้ตอนฝึกซ้อมปกติ ชวีซานตัวจะเคยชนะพวกเขามาแล้วก็เถอะแต่ใช้นิ้วโป้งเท้าคิดก็ยังรู้เลยว่า เป็นอาวุโสทั้งแปดแกล้งอ่อนข้อให้ถ้าสู้จริง ชวีซานตัวไม่มีทางได้เปรียบหรอกแต่ลั่วอู๋ฉางกลับทำได้!นี่แสดงให้เห็นว่า ความสามารถของเขาเหนือกว่าชวีซานตัวมากถ้ายอมแพ้ต่อหน้าสมาชิกบู๊ลิ้มมา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1057
เขาไม่อยากให้ใครพูดถึงเรื่องนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าสาธารณชน"อาวุโสทั้งแปดของสภาผู้อาวุโสอยู่ที่ใด?"ดวงตาของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมตะโกนออกคำสั่งอย่างดุดัน"ข้าน้อยอยู่ที่นี่!"อาวุโสทั้งแปดคนตอบรับออกมาพร้อมกัน"คนผู้นี้ทำลายประตูสำนักของเรา ทำร้ายศิษย์ของเรา จงสังหารมันตรงนี้เดี๋ยวนี้ เพื่อเป็นตัวอย่าง!" ชวีซานตัวกัดฟันกล่าวอาวุโสทั้งแปดคนตอบพร้อมกันอีกครั้ง "รับทราบ ท่านเจ้าสำนัก!""ฆ่า!"ทั้งแปดคนล้วนเป็นผู้มีวิชาระดับปรมาจารย์ใหญ่มีฝีมือไม่ธรรมดา!ในสำนักใหญ่ ทั้งด้านสถานะและพลังฝีมือ พวกเขาเป็นรองเพียงชวีซานตัวเท่านั้นเมื่อทั้งแปดร่วมมือกัน แม้แต่วีรบุรุษในตำนานก็ยากที่จะเอาชนะพวกเขาได้พวกเขาร่วมมือกันอย่างเข้าขา ล้อมลั่วอู๋ฉางไว้ตรงกลาง และออกกระบวนท่าสังหารทุกอย่างใส่เขาถ้าเป็นคนอื่น คงถูกพวกเขาสับเป็นชิ้นๆ ไปแล้วแต่ลั่วอู๋ฉางกลับไม่สะทกสะท้านใดๆ เพียงแค่ส่งกระแสจิต"วึ้ง!"คาถาป้องกันตัวปล่อยแสงสีทองออกมา ขัดขวางการโจมตีทั้งหมดไว้"อะไรกัน?"ชวีซานตัวเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อในสายตาของเขา ต่อให้ลั่วอู๋ฉางเก่งแค่ไหน แต่ก็ยังเป็น
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1056
ท่ามกลางความมืด มีร่างคนจำนวนมากพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาเห็นชัดเจนแล้วว่าประตูทางเข้าซึ่งเป็นหน้าตาของพันธมิตรบู๊ลิ้มถูกทำลาย กลายเป็นซากปรักหักพัง พวกเขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที"ใครกันที่กล้าบ้าบิ่นถึงขนาดนี้!""บังอาจมาพังประตูใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้ม รนหาที่ตายแล้ว!""จะเป็นใครก็ช่าง แต่แน่ๆ คงไม่ใช่คนดีหรอก สับมันเป็นชิ้นๆ ก่อนค่อยว่ากัน!"กลุ่มคนที่โกรธแค้นเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าซากปรักหักพัง"ไอ้หนุ่ม แกเห็นไหมว่าใครเป็นคนทำ?"คนตาไวมองเห็นว่าเป็นเงาของชายหนุ่มจึงรีบถามออกไปทันที"ขอเตือนไว้ก่อน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ รีบพูดสิ่งที่นายเห็นออกมาทั้งหมก ไม่งั้นนายเองก็ต้องเดือดร้อนด้วย!"ลั่วอู๋ฉางยืนอย่างสงบพลางตอบว่า "เห็น""รีบบอกมาว่าใคร!" คนกลุ่มนั้นร้องถามขึ้นพร้อมกันลั่วอู๋ฉางตอบอย่างไม่รีบร้อนว่า "ก็ฉันไง!""อะไรนะ?!"คนกลุ่มนั้นเบิกตาโต ความโกรธที่ปรากฏบนใบหน้าชัดเจนยิ่งกว่าความตกใจ"ไอ้หนุ่ม นี่ไม่ใช่เวลามาอวดเก่ง คิดว่าเราจะเชื่อแกหรือไง?""รีบบอกมาว่าใครเป็นคนทำ ไม่งั้นจะถือว่าแกเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย!""ให้โอกาสสุดท้าย รีบพูด ไม่งั้นพวกเร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1055
ซูเทียนคั่วกังวลขึ้นมาทันที ขณะที่ปกป้องซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลานสาว เขาก็ตะโกนเสียงดังขึ้นว่า "เจ้าสำนักชวี นี่คือวิธีการต้อนรับแขกของพันธมิตรบู๊ลิ้มหรือ?""หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่กลัวคนในยุทธภพจะหัวเราะเยาะหรือ?"ชวีซานตัวไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย "อย่างพวกนายเนี่ยนะ? เรียกว่าแขกได้ด้วยหรือ?"เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจำนวนคนที่มากกว่าหลายเท่า อีกทั้งสายตาที่จับจ้องมาอย่างอาฆาต ทั้งสามคนไม่สามารถต่อกรได้เลยไม่นานพวกเขาก็ถูกจับตัวได้!"ชวีซานตัว การที่คุณทำเช่นนี้ ไม่กลัวว่าศิษย์ของเทพอวี้อย่างราชันมังกรลั่วเทียนจะมาหาเรื่องหรือ?" ซูเทียนคั่วพูดขณะดิ้นรนชวีซานตัวไม่สนใจแม้แต่น้อย "ถ้าเขากล้าหาญมาที่นี่ ฉันจะให้เขาลิ้มรสชาติของการต้องเป็นนักโทษเช่นกัน!""ศิษย์ที่ถูกสอนโดยตาแก่แบบนั้น คงไม่ใช่คนดีสักเท่าไรหรอก พอดีเลย จะได้ให้เขาชดใช้หนี้แทนตาแก่นั่นและพวกแกไปพร้อมกัน!""ราชันมังกรลั่วเทียนอะไรกัน แค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ จะมีอะไรพิเศษนัก?""ตัวเขาไม่อายก็ช่างเถอะ แต่ยังกล้าไปหาคนมาคุยโวแทนตัวเอง คิดจะดังจากการสร้างกระแสเช่นนี้ คิดว่าบู๊ลิ้มเป็นที่สำหรับเล่นขายของหรือไง ฝันไปเถ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1054
พูดของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความหยาบคายใบหน้าสวยของเย่ปิงเหยาเริ่มบึ้งตึง แต่เพราะนี่เป็นถิ่นของอีกฝ่าย เธอจึงไม่อาจโต้ตอบได้ชวีหลิงหานคือน้องสาวของชวีซานตัว ทั้งสองคนมีอายุห่างกันมากกว่ายี่สิบปีหลังจากชวีหลิงหานเกิดได้ไม่นาน พ่อแม่ของเธอก็เสียชีวิตจากอาการป่วย ก่อนสิ้นใจได้ฝากให้ชวีซานตัวช่วยเลี้ยงดูน้องสาวที่ยังเป็นแค่ทารกแรกเกิดชวีซานตัวเลี้ยงดูน้องสาวด้วยความยากลำบาก จนเธอเติบโตขึ้นมาเป็นหญิงสาวที่งดงามยิ่ง ทั้งยังมีพรสวรรค์จนได้รับความสนใจจากคนในบู๊ลิ้มมีผู้คนมาสู่ขอเธอมากมายจนทำให้ประตูบ้านตระกูลชวีแทบพังในขณะที่ชวีซานตัวกำลังเลือกคู่ครองให้น้องสาวจนตาลาย และวาดฝันว่าเธอจะได้แต่งงานกับตระกูลใหญ่โตความฝันกลับพังทลาย!ชวีหลิงหาน หญิงสาวผู้แสนงดงาม กลับถูกชายแก่อัปลักษณ์คนหนึ่งมาชิงตัวไป!ในตอนแรก ชวีซานตัวคิดว่าน้องสาวของเขายังไร้เดียงสา และถูกชายชั่วหลอกลวงเขาคิดว่าเพียงแค่พูดจาโน้มน้าวด้วยความรักและเหตุผล น้องสาวจะกลับตัวกลับใจแต่ผลกลับเป็นตรงกันข้าม!ชวีหลิงหานไม่เพียงแต่ไม่สำนึกในสิ่งที่ทำ แต่กลับรักชายแก่คนนั้นอย่างหัวปักหัวปำ และพูดคำพูดไร้สาระอย่างเช่นรักจน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1053
พูดตามตรง ลั่วอู๋ฉางก็มีใจอ่อนนิดหน่อยทุกครั้งที่ต้องต่อสู้กับพวกกระจอก เขามักจะคิดถึงหูเยว่ซีอย่างมากเป็นถึงจักรพรรดินีแห่งชิงชิว แต่เขากลับใช้งานเหมือนลูกน้องปลายแถวประเด็นสำคัญคือ หูเยว่ซีไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังเต็มใจช่วยอย่างยินดีอีกด้วย"ไม่ได้"ความมีเหตุผลเอาชนะความหุนหัน ลั่วอู๋ฉางพูดพร้อมขมวดคิ้ว "เธอต้องอยู่เฝ้าบ้าน มีแต่แบบนี้ ฉันถึงจะวางใจได้"หูเยว่ซีทำหน้าหงอย: "ก็ได้!"ลั่วอู๋ฉางหัวเราะ "เธอว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ ต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้ว""รางวัลอะไร?" จิ้งจอกน้อยถามอย่างตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองส่องประกายวิบวับทันทีลั่วอู๋ฉางหยิบลูกแก้วพญานาคออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า "ก่อนหน้านี้สัญญาว่าจะให้ของขวัญเธอ ตอนนี้ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้ว"หูเยว่ซีตาเป็นประกายอีกครั้ง "ลูกแก้วพญานาค!"ถ้าเป็นเมื่อก่อน ลูกแก้วพญานาคระดับนี้เธอคงไม่แม้แต่จะชายตามองด้วยซ้ำแค่มองนานหน่อย ก็ถือเป็นการดูหมิ่นคำว่า "จักรพรรดินีแห่งชิงชิว" แล้ว!แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน หลังจากถูกขังอยู่ในแหวนมานานถึงพันปี เพิ่งจะได้อิสรภาพคืนมา พลังลดลงไปมากและร่างกายก็อ่อนแอสุดขีดนี่คือช่วงเวลาที่เธอต้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1052
หวงผู่เจิ้งซิ่นย่อมไม่พอใจแน่!คนเป็นครูยังล้มเหลว แต่ศิษย์กลับทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกถ้าไม่ใช่บังเอิญ แล้วมันคืออะไร?ลั่วอู๋ฉางไม่ตอบอะไร จากนั้นก็หยิบคริสตัลสวรรค์ก้อนที่สองมาไม่นานก็ทำสำเร็จอีกครั้ง!หวงผู่เจิ้งซิ่นเบิกตากว้าง ประหลาดใจราวกับเห็นเทพเจ้าส่วนใบหน้าของหูเยว่ซีก็เต็มไปด้วยความชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ"ลองอีกครั้งสิ!" หวงผู่เจิ้งซิ่นยังคงไม่ยอมแพ้คราวนี้ ลั่วอู๋ฉางไม่ทำตามเขาอีกต่อไป เขาเก็บแท่งคริสตัลสวรรค์ที่เหลือทันที"หมายความว่าไง?" หวงผู่เจิ้งซิ่นถามตาโตลั่วอู๋ฉางลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งคำพูดไว้โดยไม่หันกลับมา "ขอบคุณนะ!""เดี๋ยวสิ นายแน่ใจแล้วเหรอว่านายเข้าใจทั้งหมด?"หวงผู่เจิ้งซิ่นรีบไล่ตามไป "ถ้าไม่สำเร็จล่ะ ฉันจะได้ช่วยหาสาเหตุไง!""ไม่จำเป็นแล้ว ถ้านายท่านของฉันคิดว่าไม่มีปัญหา มันก็ไม่มีปัญหาแน่" หูเยว่ซีขวางเขาไว้ พร้อมพูดอย่างหนักแน่นในตอนนี้ สีหน้าหวงผู่เจิ้งซิ่นเต็มไปด้วยความซับซ้อนศิษย์ที่เก่งเกินไปทำให้ครูรู้สึกอับอาย"ไหนว่าราชันมังกรลั่วเทียนก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาเป็นปีศาจชัดๆ!"หวงผู่เจิ้งซิ่นยอมแพ้อย่างหมดท่า พูดอย่างเศร้าๆ "คิดว่า
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1051
หวงผู่เจิ้งซิ่นเชิดคอขึ้น พยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุดเพื่อปกปิดความเขินอายของตัวเองเนื่องจากการสาธิตเมื่อครู่นั้นจบลงด้วยความล้มเหลวแม้ว่าเขาจะรู้วิธี แต่เพราะไม่ได้ปฏิบัติมาเป็นเวลานาน ความผิดพลาดจึงถือเป็นเรื่องปกติ"หาว..."หูเยว่ซีอ้าปากหาวครั้งใหญ่ ราวกับเปลือกตาถูกกดด้วยน้ำหนักมหาศาลใช่แล้ว เธอง่วงจริงๆ!การสอนของหวงผู่เจิ้งซิ่นทำให้เธอง่วงได้สำเร็จส่วนเนื้อหาที่พูดในภายหลัง แทบไม่ได้เข้าหัวของหูเยว่ซีเลย ผ่านหูซ้ายออกหูขวา ไม่มีอะไรในหัวเลย"พวกคุณ...ทำต่อไปเลย!"หูเยว่ซียืดแขนบิดขี้เกียจ และส่งสัญญาณให้ทั้งคู่ไม่ต้องสนใจเธอสิ่งนี้ทำให้หวงผู่เจิ้งซิ่นรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก!รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าฉาดใหญ่!การทำให้นักเรียนง่วงถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายอยู่แล้ว ที่สำคัญคือการสาธิตของตัวเองยังล้มเหลวอีกด้วย"ไม่เป็นไร ฉันขอลองเอง" ลั่วอู๋ฉางเสนอตัวขึ้นอย่างกล้าหาญ"คุณจำทั้งหมดได้แล้วเหรอ?"หวงผู่เจิ้งซิ่นพูดด้วยสีหน้าจริงจังทันที "อย่าเพิ่งรีบร้อนปฏิบัติเลย ลองทบทวนสิ่งที่ฉันพูดสักรอบก่อน มีจุดไหนที่ไม่เข้าใจก็ถามให้แน่ชัด แล้วค่อยลงมือ"เพราะจำนวนของแท่งค
