บทที่ 1027

ชายชราผู้สวมชุดปฏิบัติการยังไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองให้ลุกขึ้นมาได้ จะมีแรงไปช่วยคนอื่นได้อย่างไร

เสี่ยวเฉียงกำลังใกล้จะสิ้นใจ พูดอะไรไม่ออกแล้ว ก่อนที่จะถูกพญานาคกลืนลงท้อง เขามองไปที่หลินเชี่ยนด้วยสายตาที่แน่วแน่

จากนั้นเขาก็ใช้แรงทั้งหมดดึงระเบิดมือสองลูกที่ห้อยอยู่ที่อก แล้วใช้ปากกัดดึงสลักออก

"ไม่นะ..."

น้ำตาของหลินเชี่ยนไหลนองเต็มหน้า ใบหน้าเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

เธอได้แต่มองดูเสี่ยวเฉียงถูกพญานาคกลืนเข้าปากไปต่อหน้าต่อตา

เย่ชิงหยุนและลูกทีมเมื่อเห็นเช่นนั้น ต่างก็แสดงสีหน้าดีใจ

"ใช่แล้ว!"

ถ้าระเบิดมือระเบิดตอนอยู่ในปากพญานาค ต้องสามารถระเบิดหัวของมันได้แน่

"ตูม...ตูม..."

เสียงระเบิดดังขึ้นสองครั้งต่อเนื่อง หัวของพญานาคสั่นอย่างรุนแรง จากนั้นรูม่านตาก็หดเล็กลง และร่างกายมันก็จมลงสู่ก้นน้ำ

"สำเร็จแล้ว!" เย่ชิงหยุนตบขาด้วยความดีใจ

ไม่ว่าเกล็ดของพญานาคจะแข็งสักเพียงใด ก็ไม่อาจทนทานต่อการระเบิดจากภายในได้

ทุกคนต่างพากันโล่งใจ มีเพียงหลินเชี่ยนคนเดียวที่ร้องไห้ปานจะขาดใจ

พวกที่ใจกล้าบางคนเดินไปที่ริมบึง ยื่นหัวลงไปมองด้านล่าง

แต่บึงน้ำลึกมาก และเพิ่งถูกกวนจนมีฟองอากาศจำ