รถตู้คันใหญ่จอดรอตรงหน้าคอนโด เพราะคนที่มาหายังกลับมาไม่ถึง รถสปอร์ตคันคุ้นตาขับเข้ามา และคนที่อยู่ในรถตู้ก็ลงมาจากรถทันที“มาจากเขาใหญ่เลยหรอคะ “ เพราะรู้แพลนในวันนี้ทำให้ทราบทันทีว่า เค้าตรงดิ่งมาที่นี่ทันทีที่จบการออกรอบของวัน“แล้วพรุ่งนี้เช้า ก็ต้องตื่นแต่เช้าหรอคะ “ รอยยิ้มแทนคำตอบทำเอาเธอใจสั่นอีกครั้งรถตู้ขับออกไปแล้ว และเธอก็ขับรถขึ้นมาที่ห้องของเธอทันที“หิวไหมคะ ปัดทานข้าวบ้านคุณยายมาแล้ว แต่ปัดมีกับข้าวมา เดี๋ยวหุงข้าวแปปเดียว หรือจะลงมาซื้อที่ร้านสะดวกซื้อก็ได้ค่ะ”ภัทรกรมองกระโปรงยีนส์สั้น เสื้อยืด และเล็บสีหวานของเธอทำให้รู้ว่า วันนี้คนข้างตัวไปไหนมาบ้าง“คิดถึงพี่ไหม บอกให้ชื่นใจหน่อยสิ “ คำอ้อนของเค้าทำให้เธอส่ายหน้าออกมา และบอกเสียงหวาน“ปัดโดนถามเรื่องพี่กรด้วย ““คุณยายถามถึงพี่หรอ ““คุณยายบอกว่า ถ้าปัดไม่รักไม่ชอบไม่มีใจให้พี่กร ให้บอกพี่กรไปตามตรง อย่าดึงรั้งพี่กรไว้ พี่กรสมควรจะแต่งงานได้แล้ว “ภัทรกรรีบถามทันที “แล้วปัดตอบว่าอะไร ““ปัดไม่ให้พี่กรค่ะ พี่กรเป็นของปัดคนเดียว “ ระยะทางหลายร้อยกิโล ที่มาหาเธอ คุ้มมากกว่าคุ้มที่เธอบอกว่าเค้าเป็นของเธอ“ถ้าพี่เป็นข
เสียงเครื่องตัดชิ้นงานกำลังทำงานเป็นสเตป โรงเหล็ก1 เป็นโรงเหล็กที่ผลิตชิ้นงานชิ้นเล็กส่งออกให้กับโรงงานอื่นหรือผลิตตาม ออร์เดอร์ของซัพพลายเออร์ ที่สั่งงานออกไปจำหน่ายให้กับ โรงงานต่างๆภายในโรงงานเงียบกว่าปกติ เพราะเป็นวันโอทีวันอาทิตย์ จึงมีพนักงานที่จำเป็นต้องทำงานเท่านั้น มาทำงานในวันนี้ ช่างหนุ่มๆที่เพิ่งเรียนจบใหม่ 2คน ยืนคุยกันหน้าตู้ตัดชิ้นงาน ก่อนจะบอกเสียงเข้มออกมา“พี่น้ำวุ้นแกน่ารักดี แต่ห้าวไปหน่อย ไม่หวานคะขา เหมือนสาวในออฟฟิศ แต่แกเท่วะ จบเทคโนผลิต ไฟฟ้า หน้าตาไม่ให้แต่ใจโคตรได้ “บอย ลูกน้องคนสนิท แอบชมรุ่นพี่ ที่กำลังนั่งวัดขนาดชิ้นงานที่ตัดออกมาแล้ว ให้ได้ตามสเป็คที่ออร์เดอร์“แกไม่ถือตัว จบปริญญามา ยังคุยกับลุงๆที่ทำงานมาก่อน ไม่มีวุฒิม.6 ด้วยซ้ำ แต่แกคุยดี ไม่หยิ่งเหมือนพวกเอ็นจิเนียร์ห้องใหญ่ ขับรถหรู เงินเดือนแพง ไม่เห็นแก่พวกเราหรอกวะ “ อีกคนบอกออกมา“เจ๊ ห้าโมงสิบห้านะ หมูทะหน้าตลาด รีบกินรีบกลับ อย่าให้ดึก พวกผมต้องซักผ้า ““เออ พี่ก็ต้องซักเหมือนกัน ขี้เกียจปั่นตอนเช้าวะ “ เอ็นจิเนียร์หน้าใส ที่นั่งกับพื้นตอบลูกน้อง แล้วรวบชิ้นงานในมือ มาใส่ตระกร้าเอาไว้“พวกน
กลิ่นน้ำหอม หอมละมุนจากร่างกายในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวทำให้คนที่ได้กลิ่นและเห็นภาพหน้าอกอวบอิ่มที่โผล่มาแว้บๆระหว่างที่เธอขยับตัว เรียกความตื่นเต้นจากคนที่มอง ผิวขาวละเอียดและกลิ่นหอมฟุ้ง ทำเอาใจสั่นสะท้าน โดยที่เจ้าตัวไม่รู้เรื่องเลย“พี่กร หน้าแดงมาก เขินหรอคะ “ เธอขยับตัวนั่งและจับแก้มเค้าเอาไว้ ปล่อยให้เสื้อที่ทบกันไม่สนิท มีช่องว่างระหว่างเสื้อและเนินอกโผล่ออกมา“พี่ว่า ปัดลุกขึ้นแต่งตัวให้เรียบร้อยดีกว่าครับ “ เค้าลุกขึ้นและหันหลังให้เธอ เพื่อให้ความเป็นส่วนตัวกับเธอที่อยู่บนเตียง“ปัด โป๊หรอคะ พี่กรถึงหน้าแดงมากขนาดนี้ “ ภัทรกรไม่กล้าหันกลับไป แต่เดินออกมาจากข้างเตียง และเตรียมถาดอาหารกลางวัน ให้เธอแทน เค้าไม่กล้ามองระหว่างเธอเปลี่ยนชุด ไม่กล้ามองภาพอะไร ที่จะรบกวนจิตใจของตัวเองอาหารมื้อกลางวันถูกจัดรอไว้ให้เธอเรียบร้อย แต่เจ้าตัวยังไม่ออกมาจากห้องน้ำที่เข้าไปเปลี่ยนชุด“ปัดครับ อาหารเสร็จแล้ว ทานข้าวได้แล้วครับ “เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกมา ก็พบว่าเธอสวมบิกินี่สีฟ้าสดใส ออกมาจากห้องน้ำ ผมยาวมัดเป็นมวยไว้ด้านบน ส่งรอยยิ้มหวานจับใจ“เล่นน้ำไหมคะ เดี๋ยวค่อยทาน แดดไม่แรงด้วย ต้นไม้ก็เ
“ยอดการผลิตงานสัปดาห์ที่แล้ว เป็นไปตามเป้าหมาย ไม่พบว่ามีงานเสียหาย งานเครม หรืองานมีตำหนิ ขอบใจพวกเราทุกคน ที่ทำงานกันอย่างเต็มที่เต็มกำลัง ถ้ามีอะไรต้องการ ขาดเหลืออะไร อยากได้อะไรเป็นพิเศษ แจ้งผ่านหัวหน้าแต่ละแผนกมานะ ฉันยินดีรับฟัง “น้ำวุ้นยืนมองนายใหญ่ที่ยืนตรงหน้าด้วยความตกใจ เธอคิดว่าเค้าเป็นช่างซีเนียร์ที่มาทำโอทีวันหยุด ไม่คิดว่าผู้บริหารจะตรวจโรงงานด้วยตัวเองแบบนี้”คุณจอมทัพโคตรเท่ห์ มาดโคตรดี “ ลูกน้องคุยกันข้างๆแล้วหูเธอก็ดับลง เค้าคือคุณจอมทัพ เมื่อวานเธอด่าเค้าไปหรือเปล่า ก็ว่าไม่นะ อาจจะค้อนใส่ เสียงแข็งบ้างก็เท่านั้นเองเสียงปรบมือดังขึ้นเป็นก่อนที่แต่ละแผนกจะแยกย้ายกันไปทำงาน จอมทัพยืนมอง หญิงสาวที่จมูกเขียวช้ำเดินแยกไปกับช่างหนุ่มๆหลายคนแล้วอมยิ้มออกมา ตัวนิดเดียว เป็นช่างด้วย เก่งจริงเด็กสมัยนี้ผู้จัดการแต่ละแผนกคอยยืนส่งนายตรงหน้าประตู แล้วนายใหญ่ก็บอกออกมา “จะเดินตรวจโรงงานหน่อย แยกย้ายเลย เดี๋ยวจะตามไปที่แผนกเอง “เสียงเครื่องตัดเหล็ก ตัดชิ้นงานดังเป็นจังหวะ วันทำงานแบบนี้แสงไฟส่องสว่างทั้งหมด หนุ่มๆช่างในแผนก มองหน้าช่างใหม่ด้วยความสนใจ“น้องวุ้น ไปโดนใครต่อย
เสียงทักทาย ดูไม่เก่งเหมือนข้างล่าง ใบหน้าสวยใสไร้เครื่องสำอางค์ทำให้เห็นรอยช้ำชัดเจน“เจ็บมั้ยเรา เขียวช้ำอมม่วงขนาดนี้ “ นายถามด้วยเสียงนุ่มนวลขัดกับตัวใหญ่และหน้าดุเหลือเกิน“ ไม่เจ็บแล้วค่ะ แต่มันคงช้ำมาก ถึงได้เปลี่ยนสีแบบนี้ “ คนฟังพยักหน้ารับรู้ แต่ยังไม่ปล่อยมือที่จับคางเอาไว้ จนเธอต้องถอยหลังหนี“นิ่งๆสิ อยู่เฉยๆเป็นไหม “ ระยะห่างไม่ถึงฟุตทำให้เธอหวั่นใจ ไม่คิดว่าจะได้เห็นใบหน้าของนายใกล้ขนาดนี้มาก่อน“มองเอาไว้ จำหน้าฉันให้ขึ้นใจ ว่าฉันคนนี้ชื่อจอมทัพ เป็นเจ้านายของเธอ “ รอยยิ้มเยาะเย้ยทำให้คนถูกจับคางสะบัดหน้างอนทันที ไม่รู้ว่าห่วง หรือเรียกมาบอกว่าเค้าเป็นเจ้านาย“รับทราบค่ะ คุณจอมทัพ ดิฉันไปได้หรือยัง “ เค้าส่ายหน้าและเดินกลับมาที่โต๊ะทำงาน แล้วสั่งให้เธอนั่งลง“มานั่งตรงนี้สิ “ เค้าบอกกับเธอ แล้วเปิดแฟ้มสมัครงานของเธอ ขึ้นมา“ทำไมสมัครตำแหน่งช่างฝ่ายผลิต ทำไมไม่มาทำแผนกพัฒนาผลิตภัณฑ์ “ เจ้าของโรงงานถามขึ้น เพราะเห็นผลการเรียนดี และมีทักษะหลายอย่าง“ทำในโรงงาน มีโอทีค่ะ มีงานทำ7วันด้วย “ คำตอบตรงไปตรงมาทำให้นายอมยิ้ม“ผ่านโปรใช่ไหม ย้ายมาแผนกพัฒนาผลิตภัณฑ์ไหม คอยดูแม็ทที่
โต๊ะทำงานใหม่เอี่ยมถูกนำมาวางตรงมุมด้านใน มีฉากพาทิชั่นกั้นเอาไว้เล็กน้อย เพื่อความเป็นส่วนตัว ต่างจากห้องช่าง ที่ไม่มีอะไรกั้น ทุกคนพูดคุยกันได้อย่างเป็นกันเอง ทีมวิศวกรนี้ เป็นทีมหัวกะทิของบริษัท ทุกคนเป็นคนเก่ง มีความสารถ และมีความเป็นตัวของตัวเองอยู่สูง งานแต่ละโมเดลที่ได้รับมา จะเป็นการระดมความคิดเห็นของทุกคน และนำมาปรับให้เข้ากับสเปคที่ลูกค้าต้องการหัวหน้าใหญ่ใส่ชุดทำงานแบบพนักงานออฟฟิศ ทักทายลูกน้องคนใหม่ในแผนกด้วยความเอ็นดู แผนกนี้มีเสมียนเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียว ที่เป็นความสดชื่นให้หนุ่มๆ วันนี้มีสาวน้อยเข้ามา ทำให้ทีมวิศวกรตื่นเต้นไม่น้อย“พี่เป็นผู้จัดการแผนก ชื่อ พี่อ้วน มีอะไรก็มาบอกพี่ได้ ยกเว้นเรื่องเงิน “ ผู้จัดการบอกติดตลก ก่อนจะมองน้องใหม่ แล้วบอกออกมา“หาชุดใหม่ใส่ด้วยนะ ไม่ใส่ช้อปห้องช่างนะ ตรงนี้เป็นส่วนของออฟฟิศ บางทีต้องเจอลูกค้าข้างนอก หาชุดสุภาพมาใส่ เอาที่สะดวก ถ้าพรุ่งนี้ยังไม่พร้อม ก็ใส่ช้อปมาก่อนก็ได้ “มือบางยกมือไหว้พี่ๆในแผนกนับสิบคนที่กำลังมองมา ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำงานของตัวเองต่อ เสมียนสาวยิ้มให้กับน้องใหม่ ก่อนจะหยิบโน้ตบุ้คเครื่องเก่ามาวางไว้ให้“พี
เสียงออดเลิกงานดังขึ้นแล้ว ซีเนียร์ที่อยู่ในห้องทยอยเก็บของกลับบ้านกันทีละคนสองคน ปล่อยให้น้องใหม่อยู่เพียงลำพัง มือบางปิดโน้ตบุ้คบนโต๊ะ ก่อนจะปิดไฟในห้อง และปิดล้อกด้านหน้า แล้วสแกนบัตรพนักงานกลับบ้านในทันที วันนี้เธอจะไปเดินตลาดนัด ซื้อเสื้อผ้าชุดทำงานใหม่รถเก๋งหลายคันขับรถออกจากหน้าโรงงานกันเป็นแถว น้ำวุ้นหวังว่าสักวันจะมีเงินซื้อรถคันเล็กเป็นของตัวเองสักคัน เท้าบอบบางเดินตรงไปที่หอพักของตัวเอง ก่อนจะรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดอยู่บ้าน แล้วคว้ากระเป๋าสตางค์กับโทรศัพท์มือถือติดตัวมารถสองแถวหน้าโรงงานแน่นขนัดเพราะเป็นเวลาเลิกงานพอดี แม้จะตัวเล็กและมีความกล้าพอตัว แต่เธอก็ไม่กล้าโหนรถสองแถวแน่นอน กว่าสิบนาทีที่รอรถจนฟ้าเริ่มมืดแล้ว แต่เธอก็ยังไม่ได้ไปน้ำวุ้นอยากจะเดินกลับเข้าไปยืมรถมอเตอร์ไซด์ของรุ่นน้องที่เป็นช่างก็ไม่อยากทำเรื่องให้วุ่นวาย ได้แต่ยืนมองรถวิ่งผ่านหน้าไป หลายต่อหลายคันเอสยูวีเลี้ยวออกมาจากโรงงาน ก่อนจะจอดอยู่ตรงหน้าของเธอ คนขับรถลดกระจกลงมา พร้อมกับเสียงเพลงในรถที่ถูกปรับระดับลง“ไปไหนเรา มืดแล้ว “ นายถามออกมา แล้วมองรอบๆที่ฟ้าเริ่มมืด“สวัสดีค่ะนาย จะไปตลาดนัดค่ะ “
“รีบกิน จะได้รีบกลับ “ คนหน้าดุบอกเสียงเข้มแล้วตักอาหารที่อยู่ตรงหน้าเข้าปากอย่างรวดเร็ว สายตาคมดุมองที่คนตรงหน้าด้วยความเอ็นดู จมูกม่วงช้ำจางลงไป แต่ใบหน้าใสยังดูน่ามองรถพอร์ชจอดตรงหน้าทางเข้าโรงงาน ที่มีไฟส่องสว่าง ประตูเปิดออก พร้อมกับของที่หิ้วพะรุงพะรังในมือ“ขอบคุณมากนะคะ คุณจอมทัพ น้ำวุ้นจะไม่ลืมเลยว่าคุณใจดีมีเมตตากับน้ำวุ้นมากเเค่ไหน “รอยยิ้มของเจ้านายยิ้มออกมา แล้วพยักหน้าให้เธอลงรถไป ก่อนที่เค้าจะขับรถกลับบ้านของตัวเองเสื้อผ้าที่ซื้อมาในวันนี้ราคาหลายพันบาท มันเกินที่คิดเอาไว้มาก น้ำวุ้นมองในแง่ดีว่า เค้าคงอยากชดเชยอุบัติเหตุในวันนั้น จึงพาเธอไปจัดการเค้าคงไม่คิดจะมาจีบเด็กกะโปโลอย่างเธอ และเธอก็รู้ดีว่า เค้าไม่มีวันชายตามองเธอหรอก ฝันไปเถอะน้ำวุ้นเอกสารนับสิบแผ่นที่ซีเนียร์สั่งปริ้นท์ออกมาและบอกให้เธอช่วยจัดการเรียงให้เป็นชุด เพื่อนำไปเสนองานผู้จัดการในวันนี้ ทำให้น้ำวุ้นต้องเร่งมืออย่างรวดเร็ว หัวหน้าแผนกมองน้องใหม่ที่สวมชุดทำงานเป็นสาวออฟฟิศแล้วบอกเสียงเรียบ“วันนี้มีประชุมกันข้างบน ขึ้นไปคอยฟังนายเค้าคอมเม้นท์ด้วยนะ “ทีมพัฒนาผลิตภัณฑ์เดินขึ้นไปบนออฟฟิศนายที่อยู่ด้า
ประชาสัมพันธ์สาวสวย เดินนำทางลูกค้าที่ห้อยป้ายผู้มาติดต่อ ขึ้นไปข้างบนในช่วงสายของวัน ท่ามกลางความสนใจของพนักงาน เพราะทุกคนที่มา เป็นชายหนุ่มน่าตาทุกคน“โอ้โห ลูกค้ารอบนี้ เป็นพวกนายแบบหรือไงวะ ขาวจัวะยังกะไม่เคนโดนแดด ผมเรียบกริบเดินผ่านห้องชาวเวอร์ยังไม่กระดิกเลยวะ “ ลุงช่างพูดขึ้นมา แทนใจใครหลายคน“นั่นดิลุง ผมนะ ขนาดทำงานในโรงงานตั้งแต่แสงแดดยังไม่จ้า เลิกงานก็ฟ้ามืดแล้ว ยังดำเป็นกล้วยไหม้เลย “ ช่างหนุ่มบ่นออกมา เพราะเทรนด์ขาวตี๋ในโรงงาน ยังเป็นที่นิยม“เอาเถอะ ตัวดำใจดีก็หาแฟนได้ ตัวขาวใจร้ายนิสัยไม่ดี ไม่มีใครชอบหรอก “ วิศวะกรสาวบอกระหว่างที่เงยหน้าขึ้นมาจากกองเหล็กที่กำลังตัดชิ้นงานอยู่“พูดได้จ้า เจ๊ได้ของดีเกรดเอพรีเมี่ยมไปแล้ว พูดได้หมด “ รุ่นน้องแซวออกมา อย่างคะนองปาก แต่คนฟังกลับนิ่งเงียบและลุกขึ้นยืน
คนงานในไร่มองดูนายน้อยพาสาวขี่รถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ ขับชมดูพื้นที่อาณาเขตกว้างสุดลูกหูลูกตา หญิงสาวตัวเล็กที่สูงเพียงไหล่ของนาย เดินเคียงข้างจับมือกันไป ใครต่อใครที่อยู่มานานนับสิบปี เพิ่งจะมีโอกาสได้เห็นภาพแบบนี้ ก็คราวนี้“คิดว่าชาตินี้นายน้อยจะอยู่เป็นโสดตลอดชีวิตเสียแล้ว “ คนขับรถวัยกว่าหกสิบปีมองนายด้วยรอยยิ้ม นายน้อยดุทั้งหน้าทั้งตา จะมีใครกล้าดื้อกับนายคงไม่มีเสียงร้องวี้ดตกใจดังขึ้น เพราะคนตัวโตอุ้มตัวคนข้างๆมากอดเอาไว้ เสียงร้องเพราะความตกใจ ปนกับเสียงหัวเราะของคนที่แกล้ง ทำให้คนที่กำลังทำงานอยู่ไม่ไกลนัก ต้องชำเลืองมองกันเป็นแถว“แกล้งวุ้นหรอคะ วุ้นกลัวนะ “ เธอมองหน้าเค้าในระยะประชิด แก้มบางแดงขึ้นมา เพราะความสนิทสนมแนบชิด ท่ามกลางบรรยากาศไร่ข้าวโพดตอนนี้ แขนแกร่งกอดรัดตัวเธอเอาไว้แน่นมื
รถกะบะคันใหญ่ขับเข้ามาภายในไร่ฝุ่นตลบ ท่ามกลางแสงแดดที่กำลังจะลับไป บ้านปีกไม้ หลังใหญ่ที่อยู่ด้านในตั้งตะหง่านภายในไร่ข้าวโพดสุดลูกหูลูกตาแสงไฟในบ้านส่องสว่างทำให้รู้ว่ามีคนอยู่บ้านใน หญิงวัยกลางคนยืนมองคนที่กำลังจอดรถด้วยความดีใจ“นายน้อย “ เสียงเรียกทักทายดังออกมาจากปากหญิงแม่บ้าน ที่กำลังรอนายน้อยด้วยความดีใจเช่นทุกที“ป้า” นายตอบกลับด้วยความอ่อนโยน แล้วมองไปที่คนตัวเล็กที่กำลังจะลงมาจากรถ“มาทานข้าวพร้อมท่านเลยค่ะ ท่านกำลังจะนั่งโต๊ะ “ แม่บ้านบอกพร้อมกับมองคนที่นายพามาด้วย&
ประตูเปิดออกตามเวลาเลิกงาน เหมือนเช่นทุกวัน นายหน้าดุ ที่ปกติก็ดูดุอยู่แล้ว ยิ่งดุหนักไปอีก เมื่อเห็น เด็กฝึกงานอายุรุ่นราวคราวเดียวกับแฟน กำลังมองแฟนตาละห้อยอยู่ เสียงเด็กที่ถามออกมา สุภาพ ไม่ได้ดูปีนเกลียว แต่มันขัดหูขัดตา“พี่วุ้นพักอยู่ในโรงงานหรือเปล่าครับ “คำถามธรรมดา แต่มีนัยยะสำคัญ หากบอกว่า พักในโรงงาน จะรู้ได้ทันทีว่าโสด เพราะหอพักของโรงงาน เป็นหอพักเฉพาะคนโสดเท่านั้น ถ้ามีแฟนหรือมีครอบครัว ต้องย้ายออก และน้ำวุ้นก็ย้ายออกไปตั้งนานแล้ว“งานโมเดลใหม่เรียบร้อยไหม “นายถามลูกน้องในห้อง ส่งผลให้เด็กฝึกงาน ขยับตัวหล
เสื้อผ้าชุดทำงานถูกถอดออกทันทีที่ประตูห้องปิดสนิท จอมทัพพร้อมมาก ที่จะจัดการเด็กขี้ยั่วคนนี้ ร่างกายบอบบางซูบผมลง จนหน้าท้องแบนราบ เผยให้เห็นบิกินี่ตัวจิ๋ว น้ำวุ้นถูกอุ้มจนตัวลอยมาที่โซฟา พร้อมกับร่างกายแข็งแรงเบียดตัวแนบชิด “กี่วันมาแล้ว ที่พี่ไม่ได้ฟัดวุ้น “ เค้าอ้อนเธอ พร้อมกับจูบไซ้ที่ร่างกายของคนตรงหน้า มือหนาลูบไล้ทั่วร่างกาย ก่อนจะถอดชั้นในออกในทันที “วุ้นผอมลงมากใช่ไหม “ เธอมองร่างกายซูบผอมของตัวเอง แล้วมองหน้าเค้า ร่างกายที่แข็งแรง ตรงหน้า เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ พี่เจของเธอมีเสน่ห์เหลือเกิน “ผอมลง แต่น่ารักเหมือนเดิม ต่อให้อ้วนกว่านี้อีก10โล พี่ก็ยังอยากได้วุ้นเหมือนเดิม “
ประตูหน้าห้องปิดดังปัง คล้ายกับเป็นการระบายอารมณ์ให้คนในห้องได้รับรู้ความรู้สึก จอมทัพถอนหายใจออกมา แล้วมองคนที่นั่งอยู่เคียงข้างด้วยความเป็นห่วง ตัวเค้าเองไม่ต้องกังวลมากนัก ถ้าต้องปะทะ ทั้งทางตรงและทางอ้อม เค้าพร้อมชนกับเด็กคนนั้น แต่คนข้างๆต่างหากที่น่าห่วง “ไม่ไหว ฤทธิ์เยอะขนาดนี้ “ จอมทัพถามพร้อมกับซุกไซ้ที่ซอกคอขาว ตอนนี้น้ำวุ้นผอมลงมาก เอวบางเหลือเกิน แต่เค้าก็ยังอยากจะกอดจะหอมอยู่ตลอด “พี่เจปากร้ายมาก “ เธอบ่นแล้วยิ้มให้เค้า จอมทัพส่ายหน้า ไม่ยอมรับคำตำหนิ “พี่ไม่ร้ายใส่ใครก่อน ถ้ามาร้ายกับพี่ ไม่ว่าใครหน้าไหนพี่ก็ไม่กลัว “ คนเป็นเจ้านายบอกลูกน้อง และบอกในฐานะแฟนด้วย “วุ้นคงโดนกระทบกระเทียบ คงมีเรื่องให้ขุ่นใจ แต่ขอให้เชื่อพี่ ถ้าวุ้นไม่ไหว แค่บอกพี่มา พี่พร้อมชน “ ชายหนุ่ม
ร่างบอบบางเปลือยเปล่าหลับสนิทอยู่บนอกแกร่ง เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ทำให้คนที่กำลังนอนสบายขยับตัว แต่ก็โดนรั้งตัวเอาไว้ มือหนาจับปอยผมยาวเล่น แล้วลูบที่แผ่นหลัง เค้าหลงเธอ หลงทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอไปหมด ตั้งแต่ครั้งแรก จนถึงวันนี้ ความต้องการที่มีต่อร่างกายนี้ ไม่ได้ลดลงเลย มีแต่จะเพิ่มมากขึ้นทุกวัน“ไม่ตื่นหรอคะ “ เสียงหวานงัวเงียบอกกับเค้า แล้วเงยหน้าขึ้นมามอง คนที่กำลังมองเธออยู่สบตา แล้วส่ายหน้า“อยากกอดเมีย ไม่อยากทำงานเลย “ ท่านรองประธานกำลังเกเรกับเลขาส่วนตัว เพราะความต้องการต่อเธอ กำลังเดินทางมาถึงอีกครั้ง“อยากรักเมีย อยากกอดเมียอีกแล้ว “ คนขี้อ้อนบอกเสียงอีอนหวาน แล้วขยับมือลูบไล้ไปที่สะโพกเปลือยเปล่า ก่อนจะบีบเบาๆ“ถ้าทำบ่อยๆ จะเบื่อไหมคะ “ คนขี้กังวลถามขึ้นมา เพราะกลัวว่า เมื่อเค้าร่วมรักกับเธอแทบจะทุกวัน สักวันเค้าอาจจะเบื่อเธอ&nb
ประตูห้องทำงานถูกเปิดเข้าไป พร้อมกับใบหน้าเล็กๆทำให้คนที่นั่งอยู่ ต้องหันมอง ผู้ชายหลายคน มองหญิงสาวตัวผอมบาง ที่บางไปอีกหลังจากลางานไปหลายวัน แล้วส่ายหน้า”ปลิวแน่ๆวุ้น กินข้าวกินปลาบ้างนะ “ ผู้จัดการรับไหว้ลูกน้อง แล้วบอกแซวออกมา น้ำวุ้นพยักหน้า เธอผอมลงจริงๆ เพราะกินนอนไม่เป็นเวลา จนเค้าที่กอดอยู่ทุกวัน อดห่วงไม่ได้“ค่ะ วุ้นจะพยายาม” น้ำวุ้นเดินมาที่โต๊ะทำงานของตัวเอง มองหางานที่กำลังทำค้างเอาไว้ ก็ไม่พบแล้ว“งานของวุ้นละคะ ทำไปแล้วหรอ “ คนที่รับผิดชอบงานมาตลอดรู้สึกผิดทันที“เสร็จหมดแล้ว เค้าเร่งงานกัน แต่อย่าห่วงไปเลย มีงานรออีกเพียบ ทำเอกสารให้หน่อยเถอะ พวกผู้ชายมันทำไม่เรียบร้อย”ผู้จัดการวางแฟ้มตรงหน้า แล้วยิ้มให้“เอาน่า ช่วยกันนะ” น้ำวุ้นยิ้มรับแต่โดยดี งานเอกสารไม่มีใครอยากทำทั้งนั้น ทุกคนยินดีลงไปนอนข้างเครื่องจักร ดีกว่ามาพิมพ์งานเพื่อรอการอนุมัติแบบนี้“จะรีบทำให้เสร็จเลยค่ะ “ คนที่ได้รับงานมา บอกกลับไป ทุกคนที่นี่ดีกับเธอมาก การเคลียร์เอกสารแทน ไม่ใช่เรื่องลำบากอะไรนักศึกษาชาย ยิ้มกับสาวสวยตรงหน้า แล้วเดินมาแนะนำตัว“สวัสดีครับ ผมชื่อ กาย มาฝึกงานที่นี่ครับ “ น้ำวุ้นเ
เงินสด10000บาท ถูกหยิบส่งให้คนตรงหน้า พร้อมกับคำพูดเด็ดเดี่ยวมั่นคง“คืนนี้ไม่ต้องเฝ้า ไม่ต้องมาตั้งบ่อนลอยที่นี่ เสร็จงานแล้ว ปิดศาลากลับได้เลย มีคนเฝ้าอยู่แล้ว “คนที่หวังจะได้เล่นคืนนี้ เงียบกริบทันที แต่เงินในมือที่รับมา แม้จะน้อย ก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไร“ขอบใจมากสำหรับเงิน ถ้าหมดแล้วจะมาขอใหม่ “ คนที่เพิ่งได้รับเงินบอกทันที จอมทัพส่ายหน้า“ไม่มีค่าใช้จ่ายอะไรอีกแล้ว เพราะมีคนจ่ายหมดแล้ว ที่จำเป็นและเกินจำเป็นด้วย “ จอมทัพมองไปที่อาหารหลายอย่าง ที่มีคนเข้ามาหมุนเวียนกินกันไม่ขาด“น้ำวุ้นเงินเดือนหมื่นแปด ส่งให้ที่บ้านเกือบหมื่น อดทนทุกอย่าง เพื่อให้ครอบครัวสบาย ต่อไปนี้ เหลือแม่คนเดียว น้ำวุ้นคงต้องลดเงินโอนกลับบ้านบ้าง “ จอ