บทที่ 464

ในบริษัทประมูลก็มีห้องทำงานประธานบริษัทของหลินชือหย่าด้วย ถึงอย่างไรตอนนี้เวลายังเหลืออยู่ ขึ้นไปพักผ่อนดีกว่ารออยู่ที่นี่

ฉู่เฉินพยักหน้า กำลังคิดเดินขึ้นบันได ก็มีเสียงที่ย้อนแย้งสุดขีดดังมาจากด้านหลังว่า “โอ้ นี่คุณหนูใหญ่หลินไม่ใช่เหรอ?”

“ได้ยินว่าช่วงนี้คุณเลี้ยงดูแมงดา? คงไม่ใช่เขาหรอกนะ?”

ทันทีที่สิ้นเสียงพูด หลินชือหย่ากับฉู่เฉินพากันขมวดคิ้วแล้วมองไปทางด้านหลัง

จากนั้นก็เห็นชายหนุ่มสวมชุดสูทโอตกูตูร์ ใส่แว่นตากรอบทอง มือของเขาควงผู้หญิงอายุยี่สิบกว่าแต่งตัวหรูหรา หน้าตาสะสวยมาก กำลังเดินมาทางนี้

“หลิวจิ่งหง?”

หลินชือหย่ามองแวบเดียวก็จำชายหนุ่มตรงข้ามได้ เขาก็คือคุณชายใหญ่ตระกูลหลิวจากเมืองเอกของมณฑล

ส่วนผู้หญิงข้าง ๆ เขาก็คือเฉียนเจียวเจียว คุณหนูใหญ่ตระกูลเฉียนจากเมืองเอกของมณฑล

ปัจจุบันนี้ตระกูลเฉียนตกอับแล้ว มีเพียงเปลือกกลวง ๆ ที่ยืนหยัดอยู่ ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะเฉียนเจียวเจียวเกาะหลิวจิ่งหงได้ เกรงว่าตอนนี้ตระกูลเฉียนคงไม่มีอะไรกินแล้ว

เฉียนเจียวเจียวควงแขนของหลิวจิ่งหง มองหลินชือหย่าด้วยสีหน้ากระเง้ากระงอด

เธอย่อมรู้ว่าหลิวจิ่งหงตามจีบหลินชือหย่าสองปี แต่ในสอง