เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 372
บทที่เกี่ยวข้อง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 373
ซุนเซี่ยวเหรินส่ายหน้าเล็กน้อย และไม่ได้ตอบอะไรแต่เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อย ๆ สีหน้าของเขาก็ยิ่งดูย่ำแย่ ผ่านไปสามนาทีเต็ม ๆ เขาถึงค่อยจขมวดคิ้วแน่นพลางพูดว่า “ประธานหลิ่ว ลูกสาวของคุณถูกพิษร้ายแรงนี่ครับ!” อะไรนะ?!หลิ่วชิงเหอได้ยินคำพูดนี้ ดวงหน้างามก็ซีดเผือดราวกับกระดาษทันที หลิ่วหรูเยียนที่แทบจะขดตัวเป็นก้อนไม่อยากจะเชื่อคำพูดของซุนเซี่ยวเหรินจริง ๆ เธอเอ่ยปากพูดอย่างยากลำบากว่า “หมอเทวดาซุนคะ ฉะ...ฉันถูกพิษอะไรคะ?” ซุนเซี่ยวเหรินขมวดคิ้วมุ่น ครุ่นคิดพลางเอ่ยว่า “คุณหนูหลิ่ว พิษที่คุณได้รับมันแปลกประหลาดมาก แม้แต่ผมก็ยังบอกชื่อไม่ได้ แต่ว่าคุณได้รับพิษมานานมากแล้ว”“จากที่ผมคาดการณ์ อย่างน้อยก็สามปีแล้ว” “นอกจากนี้ เนื่องจากซึมซับพิษมาเป็นเวลานาน ตอนนี้มันทำลายเส้นเลือดหัวใจของคุณแล้ว ดังนั้นถึงแม้ปกติดูเหมือนไม่เป็นอะไร แต่ขอเพียงพิษกำเริบขึ้นมาก็จะเป็นอันตรายถึงชีวิตแทบทุกครั้ง!” เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ ซุนเซี่ยวเหรินอดมองไปทางหลิ่วชิงเหอด้วยความสงสัยไม่ได้แล้วกล่าวว่า “ประธานหลิ่ว ดูจากชีพจรของลูกสาวคุณ ก่อนหน้านี้เธอเคยอาการกำเริบอย่างน้อยสองครั้ง คุณไม่เคยสังเกตเห็นเล
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 374
ซุนเซี่ยวเหรินกล่าวจบก็หยิบขวดแก้วออกมาจากในกล่องยาทันที จากนั้นก็เทน้ำยาด้านในใส่ถ้วยใบเล็กแล้วยื่นให้หลิ่วหรูเยียนพร้อมกล่าวว่า “คุณหนูหลิ่ว ดื่มมันแล้ว อาการของคุณก็จะคงที่ได้ในไม่ช้า”หลิ่วหรูเยียนรีบรับถ้วยยาแล้วดื่มรวดเดียวจนหมด เวลาผ่านไปไม่นาน หลิ่นหรูเยียนพลันรู้สึกได้ความง่วงงุนถาโถมเข้ามา ก่อนจะเคลิ้มหลับไปเมื่อเห็นฉากนี้ หลิ่วชิงเหอก็เอ่ยอย่างไม่เข้าใจว่า “หมอเทวดาซุน นี่คุณทำอะไรคะ?” “นี่เป็นผลข้างเคียงของน้ำยาแก้พิษ นอนหลับสักตื่นก็ไม่เป็นไรแล้วครับ แต่ผมยังคงย้ำคำพูดประโยคนั้น นี่เป็นการรักษาที่ปลายเหตุ”ซุนเซี่ยวเหรินกล่าวจบก็สะพายกล่องยาขึ้นมาแล้วหันตัวเดินจากไป “หมอเทวดาซุน!” หลิ่วชิงเหอรีบตามออกไป จนกระทั่งมาถึงหน้าประตู ซุนเซี่ยวเหรินถึงค่อยชะงักฝีเท้า เบนสายตาเล็กน้อยมองมาทางหลิ่วชิงเหอแล้วพูดว่า “ประธานหลิ่ว ความจริงคุณน่าจะรู้ว่าใครสามารถรักษาอาการป่วยของคุณหนูหลิ่วได้”“ไม่อย่างนั้น เธอคงไม่รอดมาจนถึงตอนนี้” “ถ้าเกิดผมเดาไม่ผิด คนผู้นั้นน่าจะเป็นคุณฉู่สินะ?” เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หลิ่วชิงเหอทำหน้าอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะเม้มริมฝีปาก ไม่เอ่ยปากพูดอะไรเ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 375
ฉู่เฉินเก็บโทรศัพท์แล้วเลือกยาสิบกว่าขวดออกมา ก่อนจะยื่นให้โจวว่านคังและพูดว่า “ท่านโจว ยาพวกนี้คุณภาพไม่ผ่าน ผมจำได้ว่าผมเคยบอกคุณไปแล้ว สิ่งสำคัญที่สุดของการหลอมยาคือไฟ” “ไฟห้ามแรงกินไป ห้ามรีบร้อนเกินไป ต้องทำให้ไฟคงที่ และระหว่างนั้นห้ามเปลี่ยนแหล่งเชื้อเพลิงเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นก็จะเกิดเหตุการณ์ได้รับความร้อนไม่เท่ากัน” โจวว่านคังได้ยินคำกล่าว ดวงหน้าชราก็แดงขึ้นมาแล้วเอ่ยว่า “คุณฉู่พูดได้ถูกต้อง ต่อไปผมจะระวังให้มากขึ้นอย่างแน่นอน”“อืม”ฉู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย ยื่นขวดยาบำรุงปราณหนึ่งให้โจวว่านคังแล้วพูดว่า “ท่านโจว ยาบำรุงปราณขวดนี้ถือว่าเป็นค่าเหนื่อยให้คุณ ไม่ว่าคุณกินเอง หรือว่าเอาไปขายก็ได้ทั้งนั้น “โอ๊ะ คุณฉู่ นะ...นี่จะได้ยังไงกันครับ ผมสมัครใจช่วยเหลือ ไม่ต้องการค่าเหนื่อยหรอกครับ” โจวว่านคังพูดจากใจจริงเช่นกัน ถึงอย่างไรเขาก็ได้เรียนรู้จากฉู่เฉินมาไม่น้อย“ท่านโจวไม่ต้องเกรงใจ นี่เป็นสิ่งที่คุณควรได้รับครับ” เมื่อเห็นฉู่เฉินยืนกราน ท่านโจวถึงค่อยรับไว้ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ ยาบำรุงปราณสิบเม็ดต่อหนึ่งขวดเพียงพอที่จะแบ่งกันทั้งครอบครัว สำหรับท
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 376
ขาขาวเนียนงดงามถูกห่อหุ้มอยู่ในถุงน่องสีดำ และยังเผยให้เห็นความขาวดุจหิมะนี่แม่งเอ๊ยอยากยั่วกันสุด ๆ ไปเลยใช่ไหม?เมื่อเห็นฉู่เฉินจ้องมองถุงน่องของตัวเอง กวนเหล่ยก็เม้มปากหัวเราะพลางกล่าวว่า “ประธานฉู่ วันนี้ฉันแต่งตัวดูดีไหมคะ?” “ดู...ดูดีสิ แต่ว่าครั้งหน้าไม่ต้องแต่งตัวเยอะขนาดนี้แล้วนะ”ฉู่เฉินกลืนน้ำลายทีละอึก ก่อนจะผลักประตูเดินเข้าไปในห้องทำงานทันทีที่เข้าไปในห้อง กลิ่นควันหลังสงครามใหญ่ก็โชยเข้ามาในจมูก ฉู่เฉินรีบหันหน้าไปพูดกับกวนเหล่ยว่า “ขอยืมใช้น้ำหอมของคุณหน่อย” กวนเหล่ยพยักหน้าติดต่อกันพลางพูดว่า “ได้ค่ะ” ไม่นานฉู่เฉินก็ใช้น้ำหอมไปเกือบครึ่งขวด อากาศทั่วทั้งห้องทำงานเปลี่ยนเป็นสดชื่นขึ้นไม่น้อยเช่นกันหลังจากที่กวาดตามองโซฟากับโต๊ะทำงานที่แทบจะไม่มีร่องรอยว่าผ่านสงครามใหญ่ใด ๆ ฉู่เฉินถึงค่อยกลับไปนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยความสบายใจ“ประธานฉู่ เมื่อวานฉันเสียเวลาไปสองชั่วโมงกว่าถึงจะทำความสะอาดห้องทำงานเสร็จนะคะ เหนื่อยจนปวดเอวปวดหลังแล้ว ถ้าคุณไม่เชื่อก็ดูสิคะ ตรงนี้บวมอยู่นิดหน่อย” กวนเหล่ยพูดพลางถลกมินิสเกิร์ตที่แทบจะคลุมสะโพกอวบอิ่มไม่มิดขึ้นมาทันที เผยสะโพกอ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 377
“ทุกคนเชิญนั่งค่ะ”กู้รั่วเสวี่ยเชิญทุกคนให้นั่งลงพลางสั่งให้กวนเหล่ยไปชงชา ดวงตาของหลิวฉางเจียงไม่เคยละสายตาไปจากต้นขาของกวยเหล่ยเลยตั้งแต่ต้นจนจบ ราวกับว่าแทบจะควักนัยน์ตาลงมาติดบนตัวกวนเหล่ยฉู่เฉินเห็นฉากนี้ก็อดลอบขำไม่ได้ หลิวฉางเจียงช่างเป็นคนจริง ๆ ไม่รู้ว่าถูกสวมเขามากเท่าไหร่แล้ว ยังคิดอะไรกับเลขาของเขาอีก “ประธานหลิว มีคำพูดอะไร คุณก็พูดกับคุณฉู่ตรง ๆ ได้เลยค่ะ” กู้รั่วเสวี่ยนิ่วหน้า กวาดตามองหลิวฉางเจียงแวบหนึ่ง ลอบด่าในใจว่าไอ้แก่หื่นกามนี่ “อะ...อ้อ ใช่ ๆๆ!” หลิวฉางเจียงถึงค่อยเก็บสายตารุกรานอย่างเต็มเปี่ยมกลับมา ก่อนจะหันหน้ามองไปทางฉู่เฉินแล้วพูดว่า “คุณฉู่ ฉางเจียงกรุ๊ปของเราอยากเป็นตัวแทนจำหน่ายยาบำรุงปราณของคุณในมณฑลซานมาก ๆ เลยครับ ไม่ทราบว่าประธานฉู่มีเงื่อนไขอะไรสำหรับร้านตัวแทนจำหน่ายบ้างไหมครับ?” ฉู่เฉินดื่มน้ำชาพลางขมวดคิ้วกล่าวว่า “เงื่อนไขไม่สูงครับ เพียงแต่ว่าเรื่องส่วนแบ่ง ทางคุณจำเป็นต้องยอมถอยมากหน่อย”“หมายความว่ายังไงครับ?” หลิวฉางเจียงมองฉู่เฉินอย่างไม่เข้าใจ ตามกฎในวงการยา ทุกคนจะได้ส่วนแบ่งกันคนละครึ่ง ถึงอย่างไรฝ่ายหนึ่งมีสิน
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 378
“ต่อให้เป็นหกต่อสี่ ผมก็รับได้”นี่เป็นขีดจำกัดล่างของหลิวฉางเจียงแล้ว ถึงอย่างไรในมือของเขาก็กุมทรัพยากรช่องทางของมณฑลซานไว้ไม่น้อย คิดว่าตัวเองมีต้นทุนต่อกรกับฉู่เฉินได้!ฉู่เฉินเล่นซ่อนหากับเท้าเล็ก ๆ ของปี้เวยใต้โต๊ะพลางเอ่ยอย่างไม่แสดงอารมณ์ว่า “ประธานหลิว ขอโทษมาก ๆ ครับ ไม่มีใครสามารถตั้งกฎให้ผมได้” สิ้นเสียงพูด ฉู่เฉินก็หน้าเปลี่ยนสีติดต่อกันหลายครั้งเท้าเล็ก ๆ ที่เดิมทีมีเพียงข้างเดียวใต้โต๊ะได้เปลี่ยนเป็นสองข้างแล้ว ไม่เพียงเท่านั้น เธอยังฉวยโอกาสตอนรินชา โน้มตัวมาข้างหน้าอย่างจงใจเมื่อมองจากมุมของฉู่เฉิน ปรากฏภาพที่ชวนให้หวั่นไหวแม้แต่ฉู่เฉินก็ต้านทานสถานการณ์นี้ไม่ไหวนิดหน่อยเช่นกัน เขาหายใจหนักขึ้นเล็กน้อยอย่างควบคุมไว้ไม่อยู่กู้รั่วเสวี่ยที่อยู่ทางด้านข้างเห็นฉู่เฉินมีสีหน้าไม่สู้ดี อีกทั้งหายใจแรงขึ้นเล็กน้อย เธอก็รีบยื่นมือไปแตะหน้าผากของฉู่เฉินแล้วพูดว่า “ฉู่เฉิน พี่เป็นอะไร คงไม่ได้ไม่สบายหรอกใช่ไหม?” “มะ...ไม่เป็นไร แค่คอแห้งนิดหน่อย เดี๋ยวก็ดีขึ้นแล้ว”ฉู่เฉินฝืนยิ้มให้กู้รั่วเสวี่ยหลิวฉางเจียงที่อยู่ทางด้านข้างเห็นฉู่เฉินไม่ยอมถอยให้เลย สีหน้า
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 379
หลังจากสิ้นเสียงพูด กู้รั่วเสวี่ยยังไม่ทันเอ่ยปาก ฉู่เฉินพลันลุกขึ้นมาอุ้มกู้รั่วเสวี่ยแล้ววางเธอลงบนโต๊ะทำงาน “เพล้ง!” ชุดน้ำชาบนโต๊ะถูกชนจนตกลงพื้น ถ้วยจานกระจายบนพื้นทันทีพูดตามตรง เมื่อกี้ฉู่เฉินถูกยั่วจนทนไม่ไหวนิดหน่อยแล้วจริง ๆ ถ้าเกิดหลิวฉางเจียงไม่ไปอีก ฉู่เฉินก็คงจะไล่เขาออกไปแล้วโชคดีที่หลิวฉางเจียงรู้ว่าอะไรควรไม่ควร ถึงทำให้เขาลดการถูกสวมเขาไปได้ชั่วคราว “ทำไมวันนี้รีบร้อนขนาดนี้คะ? คิดถึงฉันใช่หรือเปล่า?”เสียงของกู้รั่วเสวี่ยสั่นเครือ เอ่ยปากพูดพลางหายใจถี่กระชั้น จากนั้นเธอก็ยื่นมือไปโอบคอของฉู่เฉินแล้วกดใบหน้าของฉู่เฉินตรงเข้ามาที่หน้าอก แควก! เสื้อคลุมของกู้รั่วเสวี่ยโดนฉู่เฉินฉีกลงมาทันทีในตอนนี้เอง จู่ ๆ กวนเหล่ยก็ผลักประตูเดินเข้ามา เอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ประธานฉู่ เกิดเรื่องอะไรขึ้น...” เธอเพิ่งจะพูดไปได้ครึ่งเดียวก็หยุดชะงัก พอเห็นฉู่เฉินกำลังจูบกู้รั่วเสวี่ยอย่างร้อนแรง ดวงหน้าเล็กของกวนเหล่ยก็แข็งค้างในพริบตา “นี่ไม่ใช่เรื่องของเธอ รีบออกไปซะ!”กู้รั่วเสวี่ยรีบดึงสาบเสื้อ ตวาดเบา ๆ ด้วยสีหน้าที่แฝงไปด้วยความเขินอายเล็กน้อย “อ้อ...
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 380
“สวี่เจี๋ย ฉันบอกนายชัดเจนแล้วไงว่าถ้าไม่มีธุระอะไร อย่ามาที่บริษัทของฉัน ฉันกำลังทำงานอยู่นะ เข้าใจหรือเปล่า!” สวี่เจี๋ยคิดไม่ถึงว่าจู่ ๆ กวนเหล่ยจะระเบิดอารมณ์ใส่เขาอย่างรุนแรง เขาตกตะลึงก่อน จากนั้นถึงค่อยอธิบายว่า “เหลยเหล่ย ฉันเป็นห่วงว่ารสชาติอาหารดิลิเวอรีจะไม่ถูกปากเธอ ก็เลยตั้งใจใช้เวลาพักเที่ยงวิ่งกลับบ้านไปทำซี่โครงเปรี้ยวหวานที่เธอชอบกินที่สุดมาให้เธอ”สวี่เจี๋ยกล่าวพลางหยิบกล่องข้าวออกมาเหมือนมอบของขวัญล้ำค่า แล้วเปิดฝาออกอย่างระมัดระวังแต่เขายังไม่ทันยื่นให้กวนเหล่ย จู่ ๆ ดวงหน้าสวยของกวนเหล่ยก็เย็นชาขึ้นมา เธอสะบัดมือปัดกล่องข้าวในมือของเขาจนคว่ำลงพื้น! “สวี่เจี๋ย! ฉันขอเตือนนายไว้เลยนะ ถ้านายมาที่บริษัทฉันอีกไม่ว่าจะมีธุระหรือไม่ก็ตาม พวกเราสองคนเลิกกัน!” “อีกอย่าง ไม่มีใครเห็นค่าซี่โครงหมูเปรี้ยวหวานห่วย ๆ ของนายหรอก! ไปให้พ้น!” กวนเหล่ยก้าวข้ามกล่องข้าวบนพื้น ขี้เกียจแม้แต่จะสนใจแฟนหนุ่มไร้ค่าคนนั้นของเธอหลังจากปิดประตูห้องทำงานดังปัง กวนเหล่ยเปลี่ยนเป็นชุดเดรสเซ็กซี่เมื่อเช้านี้อย่างคล่องแคล่ว แถมยังตั้งใจเติมเครื่องสำอางให้ตัวเอง ชื่นชมรูปร่างอวบอิ่มของ
บทล่าสุด
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 884
ชายหนุ่มที่เพิ่งปรากฏตัวคือถังเทียนอวี่ ยอดอัจฉริยะรุ่นเยาว์แห่งตระกูลถังในอวิ๋นเฉิง“นั่นคือยอดอัจฉริยะถังเทียนอวี่แห่งตระกูลถังใช่ไหม? เขาเองก็มาที่นี่เหรอ?”“ใช่ ฉันได้ยินมาว่าเมื่อห้าปีก่อน ผู้ชายคนนั้นได้เข้าร่วมสำนักบำเพ็ญพรตชื่อดังทางตะวันตกเฉียงใต้ และยังได้รับการยอมรับให้เป็นศิษย์ของสำนักอีกด้วย”ขณะที่ผู้คนรอบข้างกำลังวิพากษ์วิจารณ์กันไม่หยุด เกาเซิ่งอี้ก็เดินออกมาต้อนรับด้วยตนเองพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า ก่อนจะยื่นมือออกไปหาอีกฝ่ายอย่างเป็นมิตร“ฮ่า ๆ ๆต้องขอบคุณคุณชายถังที่ให้เกียรติมาร่วมงาน”“สมกับเป็นยอดอัจฉริยะของตระกูลถังแห่งอวิ๋นเฉิงจริง ๆ ยอดฝีมือระดับสร้างรากฐานขั้นที่สี่ แค่รัศมีที่แผ่กระจายออกมาก็กดดันพวกเราได้แล้ว”ถังเทียนอวี่ยิ้มบาง ๆ ก่อนจับมือกับเกาเซิ่งอี้ แล้วตอบกลับ“ลุงเกาชมเกินไปแล้ว”ในขณะนั้นเอง รถหรูอีกคันก็แล่นมาจอดอย่างช้า ๆ จากนั้น ผู้อาวุโสในชุดขาวเรียบง่ายก็ก้าวลงจากรถพวกเขาเห็นว่าบนมือทั้งสองของผู้อาวุโสเต็มไปด้วยร่องรอยจากการฝึกฝน และทั่วทั้งร่างแผ่พลังอันน่าสะพรึงกลัวของผู้แข็งแกร่งระดับแนวหน้า“ซี้ด ๆ! นั่น…นั่นมันจางจิ่งหลง ผู้นำตระกูลจาง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 883
อีกด้านหนึ่ง ในห้องทำงานของประธานฉู่ซื่อกรุ๊ปหลิ่วหรูเยียนกำลังตั้งอกตั้งใจทำงานอย่างขยันขันแข็ง ราวกับผึ้งงานที่กำลังเก็บน้ำหวานแต่ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้หลิ่วหรูเยียนตกใจสะดุ้งจนตัวโยน เธอรีบลุกขึ้นยืนพร้อมกับจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อยฉู่เฉินติดกระดุมกางเกง และกลับไปนั่งลงบนโซฟา พลางยกมือฟาดเบา ๆ ลงบนสะโพกกลมกลึงของหลิ่วหรูเยียน “พักนี้ เธอพัฒนาขึ้นเยอะเลยนะ”“อ๊ะ…”หลิ่วหรูเยียนหน้าแดงขึ้นมาทันทีหลังจากถูกฉู่เฉินตี เธอเม้มริมฝีปากเล็กน้อย ก่อนจะรีบเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงาน“เข้ามา”ทันทีที่เสียงของหลิ่วหรูเยียนดังขึ้น ต้าหลิงจื่อก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับถือการ์ดเชิญสีทองใบหนึ่ง“ประธานหลิ่ว นี่เป็นคำเชิญที่หอการค้าตะวันออกใหญ่ให้คนนำมาให้ค่ะ คนที่นำมาให้ยังเน้นย้ำเป็นพิเศษอีกว่า อยากให้คุณฉู่มาเข้าร่วมงานด้วย”ขณะที่พูด ต้าหลิงจื่อก็ยื่นการ์ดเชิญไปให้ตรงหน้าหลิ่วหรูเยียนการ์ดเชิญจากหอการค้าตะวันออกใหญ่?หลิ่วหรูเยียนอดไม่ได้ที่จะรับการ์ดเชิญมาด้วยความแปลกใจ ก่อนจะกวาดตามอง ข้อความในการ์ดเชิญเรียบง่ายมาก เป็นการเชิญสองแม่ลูกตระกูลหลิ่
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 882
หากกองทัพเข้ามาแทรกแซงเรื่องนี้จริงๆ คงจะเป็นปัญหาใหญ่แน่“ออกไปเถอะ”ฉีอวี่ไท่โบกมือกับฟางเหว่ย ก่อนจะคว้าเสื้อคลุมขึ้นมาแล้วรีบมุ่งหน้าไปยังเฉียนหลงวิลล่าอย่างไม่รอช้าขณะเดียวกัน ในห้องใต้ดินของเฉียนหลงวิลล่า เกาเซิ่งอี้กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียงหยก รอบตัวเขาถูกปกคลุมด้วยไอหมอกจาง ๆ ชั้นหนึ่งที่เหมือนจะเห็นแต่ก็ไม่เห็นพลังปราณอันแข็งแกร่งระดับสร้างรากฐานขั้นที่สามแผ่ซ่านออกจากร่างเกาเซิ่งอี้ภายนอก เขาเป็นเพียงแค่นักธุรกิจธรรมดาคนหนึ่ง แต่แท้จริงแล้ว เกาเซิ่งอี้ก็มาจากตระกูลเกาซึ่งเป็นตระกูลผู้บำเพ็ญพรตอันดับหนึ่งแห่งหลิ่งหนานเช่นกันห้าปีก่อน เขาก็บรรลุพลังที่น่าสะพรึงระดับสร้างรากฐานขั้นที่สามแล้ว นี่เป็นครั้งที่สิบแล้วที่เขาพยายามทะลวงระดับสร้างรากฐานขั้นที่สี่ แต่ในช่วงเวลาสำคัญนั้นเอง จู่ ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นสนั่น ทำให้เกาเซิ่งอี้เกือบธาตุไฟเข้าแทรกโครม!เกาเซิ่งอี้ลืมดวงตาแดงก่ำขึ้นพึ่บ ควันฝุ่นฟุ้งอยู่โดยรอบ“ใคร! ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่ว่าใครก็อย่ารบกวนเวลาฉันฝึกตน?!”เมื่อได้ยินเสียงคำรามด้วยความโกรธของเกาเซิ่งอี้ ฉีอวี่ไท่ที่อยู่ด้านนอกประตูก็ถึงก
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 881
“คุณคงไม่ได้บ้าหรอกใช่ไหม?”ฉู่เฉินกลอกตามองเซียวเสวี่ยอิ๋ง ก่อนจะตอบกลับไปด้วยอารมณ์โมโห“ฉู่เฉิน อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ คุณใช้ประโยชน์จากกองทหารรักษาการณ์อยู่ชัดๆ”ดวงตาคู่สวยเจือน้ำค้างแข็งของเซียวเสวี่ยอิ๋งจ้องฉู่เฉินอย่างเย็นชาเธอเห็นภาพเมื่อครู่นี้ชัดเจน ฉู่เฉินบอกให้ผู้บังคับบัญชาสูงสุดโฮ่วส่งคนมาที่ฉู่ซื่อกรุ๊ปเพื่อเซ็นสัญญา เห็นได้ชัดว่าเขาวางแผนทุกอย่างเอาไว้แล้วเขาจะยืมมือของกองทหารรักษาการณ์จัดการกำจัดฉีเฮ่อเซวียนและคนอื่น ๆเขากล้าวางแผนถึงกองทหารรักษาการณ์ ฉู่เฉินใจกล้าเกินไปแล้วมั้ง“โปรดระวังคำพูดของคุณด้วย พวกเราร่วมมือกันต่างหาก แล้วคุณรู้ไหมว่าการร่วมมือกันคืออะไร? มันคือการที่ทุกฝ่ายเอาผลประโยชน์ของตัวเอง มีปัญหาอะไรเหรอ?”ฉู่เฉินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “คุณ…?”ใบหน้าเล็กของเซียวเสวี่ยอิ๋งโกรธจนขาวซีด เธอไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้อีกแม้แต่คำเดียว“คุณอะไรล่ะ? สัญญาก็อยู่บนโต๊ะ ถ้าคุณไม่เซ็น ก็ไปได้แล้ว”ฉู่เฉินไม่อยากเสียเวลาเถียงกับผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว ถ้าไม่เห็นแก่สภาพร่างกายที่พิเศษของเธอ ฉู่เฉินคงไล่เธอออกไปตั้งนานแล้วเซียวเสวี่ยอิ๋งโกรธฉู่เฉินจน
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 880
ฉู่เฉินจะไปมีคอนเนคชั่นคนใหญ่คนโตขนาดนี้ได้ยังไง?“ผู้นำหลู สำนักงานพาณิชย์ของพวกเราก็ปฏิบัติตามกฎเช่นกันนะ อีกทั้งคุณชายฉีก็ถือครองหุ้นฉู่ซื่อกรุ๊ปถึงหกส่วน ดังนั้นพวกเราจึง…”ในช่วงระหว่างที่หลิวจื้อซินพยายามพูดพลิกลิ้น เซียวเสวี่ยอิ๋งก็เอามือไพล่หลังก้าวเข้ามาตูม!ลำพังเพียงกลิ่นอายเฉพาะตัวของทหารก็ทำให้หลิวจื้อซินตกใจจนกลืนคำพูดหลังจากนั้นจนหมดสิ้น“ตอนนี้ฉันมีเหตุผลที่จะสงสัยในตัวพวกคุณว่ากำลังร่วมมือบ่อนทำลายความร่วมมือระหว่างกองทัพกับฉู่ซื่อกรุ๊ป และคุกคามความมั่นคงของชาติ”กล่าวเสร็จเซียวเสวี่ยอิ๋งเอาเอกสารตบโต๊ะอย่างแรงจนเกิดเสียงดังเมื่อเห็นคำว่าลับที่สุดบนซองเอกสารที่มีตราประทับสีแดงของผู้บัญชาการทหารสูงสุดของกองทหารรักษาการณ์เมืองเจียงจงแล้ว ไม่เพียงแค่ฉีเฮ่อเซวียนคนเดียวที่ตะลึงสุดขีด แม้แต่หลิวจื้อซินก็อ่อนแรงฟุบลงไปกองที่พื้นเขาถูกใส่ความถ้ารู้ว่าฉู่ซื่อกรุ๊ปยังมีความสัมพันธ์ในการร่วมงานกับทางกองทัพ ให้ความกล้าเขามาใช้มากแค่ไหนเขาก็ไม่กล้าทำถึงขนาดนี้หรอก“ท่าน...ท่านผู้นำ พวกเรา…พวกเราถูกใส่”ฟางเหว่ยและผู้ถือหุ้นทั้งหมดต่างตกใจจนคุกเข่าวิงวอนบนพื้นการข
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 879
บรรดาผู้ถือหุ้นที่เมื่อกี้ยังดูเหตุการณ์อยู่ก็คาดเดาล่วงหน้าได้ว่าหลิ่วหรูเยียนและฉู่เฉินจะถึงทางตันแน่ในเวลานี้แต่ละคนต่างออกหน้ามาทีละคนโดยมีฟางเหว่ยเป็นผู้นำหลัก“ท่านผู้นำหญิง ก็คือไอ้คนแซ่ฉู่ไม่เพียงทำร้ายต้วนเคอจนสลบ แถมยังทำร้ายผู้อำนวยการหลิวจนบาดเจ็บสาหัส ไอ้เด็กเวรนี่สมควรจะถูกยิงตายคาที่”“ใช่แล้ว ผมก็เห็นเหมือนกัน ต้วนเคอเขาก็แค่ให้นังเลวหลิ่วหรูเยียนเซ็นชื่อ ใครจะไปรู้ว่า ฉู่เฉินไม่พูดอะไรก็ลงมือทำร้ายคนทันที”“ใช่ครับ ไม่เห็นกฎหมายบ้านเมืองอยู่ในสายตาบ้างเลย คนแบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้นะครับ”ผู้ถือหุ้นที่ก่อนหน้าที่ยังอยู่ฝั่งฉู่เฉินต่างทยอยกล่าวโทษฉู่เฉินขึ้นมาในเวลานี้หลิ่วหรูเยียนรู้สึกสิ้นหวังทันทีเมื่อได้ยินเสียงกล่าวโทษของผู้คนรอบข้างถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าตระกูลฉีเรียกคนจากฝ่ายทหารมา เธอจะต่อต้านไปทำไม?“ฉู่เฉิน นายไม่รู้หรือว่านายทำลายพวกเราสองแม่ลูก!”ในขณะพูดหลิ่วหรูเยียนน้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาราวกับไข่มุกที่ขาดออกจากสร้อยเสียแรงที่เธอเชื่อใจฉู่เฉินขนาดนั้น แต่ผลลัพธ์เป็นไงล่ะ?ก็เพราะฉู่เฉินก่อเรื่องจนยุ่งเหยิงวุ่นวายครั้งนี้ไม่ใช่แค่มอบบริษัทไปแล้วจะจบง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 878
“ในฐานะที่นายเป็นผู้อำนวยการสำนักงานพาณิชย์ พูดคำว่านังสารเลวสินะ มา วันนี้ถ้านายไม่อธิบายกับฉันอย่างชัดเจน ว่าอะไรถึงเรียกว่านังสารเลว เชื่อไหมว่าฉันจะฆ่านายให้ตาย”สิ้นเสียงฉู่เฉินก็ชกเข้าที่ท้องน้อยของหลิวจื้อซินผลัวะ!พลังแกร่งขุมหนึ่งทะลุร่างอวบอ้วนของหลิวจื้อซินจนกระแทกเข้ากับเก้าอี้ที่อยู่ด้านหลังเขาลำพังแค่พลังแกร่งขุมเดียวก็ทำให้เก้าอี้ตัวนั้นกลายเป็นขี้เลื่อยปลิวว่อนกลางอากาศเลยทีเดียว“ต่อต้านแล้ว…ต่อต้านแล้ว เร็ว…รีบโทรแจ้งความกรมตำรวจ!”หลิวจื้อซินในเวลานี้ ทั้งปาก จมูก หูมีแต่เลือดไหลราวกับเหงื่อไหลไคลย้อยตอนนี้เขาไม่สนหน้าตาอะไรแล้ว จิตใจคิดแต่จะรอให้คนของกรมตำรวจรีบมาถึงแล้วจัดการฉู่เฉินให้ตายซะ……เวลานี้เอง รถตำรวจสิบกว่าคันและรถทหารสองคันได้มาจอดที่หน้าอาคารฉู่ซื่อกรุ๊ปแทบจะในเวลาเดียวกันหลูติ้งไห่และเซียวเสวี่ยอิ๋งที่ผลักประตูรถลงมามองสบตากันแล้วก็ตะลึงทันที“ผู้นำหลู?”“ผู้นำเซียว?”ทั้งสองจับมือกันโดยมีสีหน้าประหลาดใจ เซียวเสวี่ยอิ๋งมองตำรวจกลุ่มใหญ่ที่อยู่ด้านหลังของหลูติ้งไห่แล้วก็ขมวดคิ้วกล่าว “ผู้นำหลู นี่คุณ…”เธอได้รับคำสั่งจากโฮ่วเจี้ยนอิง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 877
ฉีเฮ่อเซวียนชำเลืองมองฉู่เฉิน แล้วเงยหน้าขึ้นหัวเราะร่าอย่างกะทันหันแล้วกล่าว “ไอ้หนุ่ม นายดีใจเร็วเกินไปไหม? นายคิดว่าทำร้ายต้วนเคอแล้วนายจะไม่เป็นอะไรหรือ?”กล่าวเสร็จฉีเฮ่อเซวียนก้มหน้ามองนาฬิกาข้อมือ จากนั้นค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนตบบ่าฉู่เฉินและกล่าว “ไอ้หนุ่ม เรื่องสนุกมันต่อจากนี้”ไม่ทันขาดคำก็มีเสียงเท้าวุ่นวายดังขึ้นจากในทางเดินฉีเฮ่อเซวียนฉีกยิ้มกล่าว “นายลองเดาดูว่าใครมา?”ฉู่เฉินเลิกคิ้วแล้วยิ้มกล่าวอย่างเย้ยหยัน “ไม่ว่าเป็นใคร อย่าคิดจะได้ฉู่ซื่อกรุ๊ปไป”“ใช่เหรอ?”ฉู่เฉินกล่าวจบก็มีเสียงเย็นชาเสียงหนึ่งดังขึ้นวินาทีต่อมา ประตูห้องประชุมก็เปิดออกโดยชายวัยกลางคนสวมเสื้อลำลองเดินพุงพลุ้ยเข้ามาด้วยท่าทางที่หยิ่งผยองด้านหลังเขามีชายหนุ่มในชุดเครื่องแบบประมาณหกคนเดินตามมาด้วยเมื่อเห็นชายวัยกลางคนแล้ว หลิ่วหรูเยียนถึงกับตกใจหน้าซีดในทันที ชายวัยกลางคนคนนั้นก็คือหลิวจื้อซินซึ่งเป็นผู้อำนวยการกรมพาณิชย์ของเมืองเจียงจงเหตุการณ์เริ่มร้ายแรงแล้วสิแบบนี้“ฉู่เฉิน แย่แล้ว เป็นเรื่องแล้วรอบนี้”หลิ่วหรูเยียนจับแขนของฉู่เฉินไว้และกระซิบกล่าวหน้าซีดฉู่เฉินยิ้มให้หลิ่วหรูเยียน
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 876
“ฉัน…”หลิ่วหรูเยียนหน้าซีด อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดสินะเธอกำปากกาเซ็นเอกสารในมือแน่น พร้อมส่งสายตาอ้อนวอนไปทางฉู่เฉินฉู่เฉินควานหาบุหรี่ขึ้นมาจุดแล้วพ่นควันออกมาเป็นวงกลม ควันนั้นจึงลอยไปปะทะหน้าฟางเหว่ย จนฟางเหว่ยไอแค่กๆ“เมื่อกี้นายพูดไม่ใช่หรือไงว่าห้ามสูบบุหรี่ในห้องประชุมน่ะ!” ฟางเหว่ยกล่าวด้วยความไม่พอใจ“ฉันนี่แหละคนกำหนดกฎ นายมาพูดเรื่องกฎกับฉันเหรอะ? นายมีคุณสมบัตินั้นไหม?”ฉู่เฉินเหลือบมองฟางเหว่ยอย่างดูแคลน จากนั้นก้าวไปที่หน้าโต๊ะแล้วหยิบกองเอกสารหนาปึกขึ้นมาโปรยราวกับดอกไม้จนกระจายไปทั่ว“นายทำอะไรน่ะ! เก็บเอกสารขึ้นมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!”ต้วนเคอเห็นฉู่เฉินโปรยหนังสือสัญญาโอนหุ้นที่เขาเอาออกมาลงพื้นแล้วก็มีสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างซึ่งเปี่ยมไปด้วยอำนาจฉู่เฉินยิ้มเยาะแล้วก้าวไปหาและพูดอย่างเฉยเมยกับต้วนเคอ “เรื่องไหนยังไงก็ต้องมีเหตุผลกันบ้างสิ ต่อให้ผู้ถือหุ้นโอนหุ้นให้คนแซ่ฉีแล้ว พวกเราก็มีสิทธิ์ไม่มอบบริษัทให้เหมือนกัน”“อย่างมากก็แค่ชดใช้เงินให้ก็เท่านั้น ในฐานะที่นายเป็นหัวหน้ากรมพาณิชย์ ไม่เข้าใจหลักเหตุผลข้อนี้หรือไง?”ต้วนเคอหัวเรา
