เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 166
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-09-04 18:00:01บทที่เกี่ยวข้อง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 167
เมื่อได้ยินที่หลี่ฮุยพูดจบ หลิ่วหรูเยียนก็ประหลาดใจเป็นอย่างมากหากผลลัพธ์ของยาบำรุงปราณอะไรนี่ยอดเยี่ยมขนาดนั้น อย่างนั้นก็น่าจะโด่งดังไปทั่วประเทศแล้วไม่ใช่เหรอ?ในวงการแพทย์ใครที่จะไม่อยากคิดค้นยาที่ทั้งสามารถรักษาคนได้ ทั้งสามารถรักษาความอ่อนวัยไว้ได้บ้าง?แต่ปัญหาคือไม่ว่าเทคโนโลยีจะพัฒนาไปแค่ไหน แต่ก็ไม่สามารถทำให้ความต้องการที่ซับซ้อนเช่นนี้สำเร็จได้ แม้แต่การรักษาโรคและการช่วยชีวิตก็ยากพอ ๆ กับการปีนขึ้นไปบนฟ้า“คุณชายหลี่ คุณคงไม่ได้หลอกฉันใช่ไหมคะ ก็อีแค่ยาบำรุงปราณเม็ดเล็กๆ นี่ จะมีผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมแบบนี้ได้ยังไงคะ?”หลิ่วหรูเยียนจงใจพูดด้วยน้ำเสียงไม่แยแสหลี่ฮุยจะฟังไม่ได้ออกได้อย่างไร ก็ในเมื่อเห็นได้ชัดว่าหลิ่วหรูเยียนกำลังใช้วิธีการยั่วยุเขาอยู่?“หรูเยียน คุณไม่จำเป็นต้องมาใช้วิธียั่วยุกับผมหรอก ความรู้สึกของผมที่มีต่อคุณสามารถใช้ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์แสดงมันออกมา และผมตั้งใจก็ลงทุนสิบห้าล้านเพื่อซื้อยานี้ ดังนั้นผมจะส่งให้คุณทางไปรษณีย์นะครับ”“เมื่อถึงตอนนั้นคุณก็ลองดูเองแล้วกันว่าจริงหรือปลอม”เมื่อได้ยินประโยคนั้น หลิ่วหรูเยียนก็ซึ้งใจกับหลี่ฮุยไม่น้อย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-05ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 168
“แช่ออนเซ็นเหรอ? ถุย! แค่คิดก็น่าสะอิดสะเอียนแล้ว!”หลังจากที่เพิ่งวางสายไป หลิ่วหรูเยียนก็ก่นด่าที่โทรศัพท์อย่างหนัก หลังจากนั้นก็ขยับตัวลงจากเตียง ล้างหน้าล้างตาและแต่งตัวอย่างง่ายๆในตอนนี้เอง ก็มีเสียงออดดังเข้ามาหลิ่วหรูเยียนรีบเดินลงไปข้างล่าง เปิดประตูห้อง รับกล่องที่ห่อมาอย่างมิดชิดมาจากมือของพนักงานส่งของเปิดด้านนอกของพัสดุออก หยิบยาเม็ดเล็กๆ สีดำที่ใหญ่กว่าเม็ดถั่วเหลืองสามเท่าออกมาจากกล่องสี่เหลี่ยม“นี่คือยาบำรุงปราณเหรอ?”หลิ่วหรูเยียนเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง นำยาลูกกลอนเข้ามาใกล้จมูกแล้วดม ตามที่คาดไว้ กลิ่นหอมของยาหอมฟุ้งและสดชื่นเพียงแต่ว่ายาเม็ดเล็กๆ เม็ดเดียวแบบนี้ จะมีผลลัพธ์ที่น่าทึ่งขนาดนั้นเลยเหรอ?“หรูเยียน ในมือลูกถืออะไรไว้อยู่?”หลิ่วชิงเหอเพิ่งกลับมาจากบริษัท เมื่อเห็นว่าในมือของหลิ่วหรูเยียนถือยาเม็ดสีดำไว้ในมือเม็ดหนึ่ง ถึงถามขึ้นมาด้วยความไม่สบายใจ“ยาบำรุงปราณค่ะ”หลิ่วหรูเยียนพูดเรื่องที่หลี่ฮุยกล่าวมาให้ฟังตามความจริงอีกครั้ง พร้อมทั้งหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วนำรูปของหลี่เฟิ่งหรูยื่นให้หลิ่วชิงเหอ“ยาบำรุงปราณนี่ยอดเยี่ยมขนาดนั้นเลยเหรอ? รู้ไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-05ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 169
หลิ่วชิงเหอขมวดคิ้วเล็กน้อยพร้อมพูดขึ้นมา “หรูเยียน อย่าลืมนะ จงอาหู่เป็นคนของสำนักเฟิ่ง ทุกเรื่องต้องมีขอบเขต อย่าทำเกินไป เพราะว่าสำนักเฟิ่งไม่ใช่คนที่เราจะไปยุ่งด้วยได้”หลิ่วหรูเยียนพยักหน้า “วางใจเถอะค่ะ หนูรู้ว่าต้องทำอย่างไร”พูดเสร็จ หลิ่วหรูเยียนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดโทรหาหลี่ก่านอีกด้านหนึ่ง หลี่ก่านที่กำลังดื่มและพูดคุยอยู่ในห้องเทียนจื่อเบอร์หนึ่งที่หยู่เซียงจวีกับจินเจิ้นหลง และเจ้าใหญ่นายโตในแวดวงอสังหาริมทรัพย์หลี่ก่านรู้สึกค่อนข้างประหลาดใจที่จู่ๆ ก็ได้รับสายจากหลิ่วหรูเยียนพูดตามตรง เขาน้ำลายไหลกับหลิ่วหรูเยียนมานานแล้วน่าเสียดายที่เธอเป็นถึงผู้จัดการคนสวยแห่งฉู่ซื่อกรุ๊ป ฐานะหลายพันล้านแต่หลี่ก่านจะไม่ค่อยมีชื่อเสียง กลับเป็นแค่เจ้าสำนักแห่งสำนักมวยเท่านั้นเอง แม้ว่าใจจะคิดไม่ซื่อ แต่ก็ไม่มีความกล้านั้นมากพอโดยที่ผ่านมาเขาทำได้แค่มองหลิ่วหรูเยียนจากไกลๆ ไม่กล้าแม้แต่จะล้ำเส้นไปแต่กลับคิดไม่ถึงว่า วันนี้หลิ่วหรูเยียนจะเป็นฝ่ายติดต่อเขามาเอง สิ่งนี้ทำให้เขามีความสุขมาก“อาจารย์ครับ ผมขอตัวไปรับโทรศัพท์ข้างนอกก่อนนะครับ อีกเดี๋ยวก็กลับมาแล้วครับ”หลี่ก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-05ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 170
เหล่าเจ้าใหญ่นายโตวงการอสังหาริมทรัพย์ที่อยู่บริเวณข้างๆ ต่างพากันถกเถียงระหว่างที่ฟังคนอื่นถกเถียงกันอยู่นั้น เกาหงเจี้ยนพูดและหัวเราะอย่างผยองว่า “โกหก โกหกทั้งนั้น”“เอ๋? ดูจากที่ประธานเกาพูด อาจจะมีช่องทางแบบนั้นก็ได้?”หลายๆ คนต่างพาสายตาจับจ้องไปที่เกาหงเจี้ยนที่จริงแล้วสาเหตุที่เกาหงเจี้ยนนำยาบำรุงปราณออกมาก็ ก็เพียงแต่ต้องการโอ้อวดต่อหน้าสาธารณชนแค่นั้นเองเมื่อเห็นว่าความสนใจของทุกคนถูกดึงดูดโดยยาบำรุงปราณในมือของเขาจริงๆ เขาก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจและกล่าวว่า “อันที่จริงแล้วยาบำรุงปราณนี่มาจากมือของจงอาหู่”“ที่อยู่ในมือผมไม่กี่เม็ดนี่ ก็เป็นเสี่ยวตงซื้อมาจากจงอาหู่”“หากท่านทั้งหลายสนใจ ผมสามารถพิจารณาแบ่งจากในมือของผมให้ได้ไม่กี่เม็ดนะ แต่ว่าราคานั้น...”เขายังพูดไม่จบ ชายวัยกลางคนที่มีหัวอ้วนและมีหูใหญ่อยู่ข้างๆ เขายื่นมือตบแล้วพูดว่า “ยี่สิบห้าล้าน!”เฮ้ย!จินเจิ้นหลงได้ยินที่ฝ่ายตรงข้ามพูดราคาไป เขารู้สึกกระตุกที่หัวใจ ตะเกียบที่ถูกถืออยู่ในมือก็แทบจะถือไม่แน่น หล่นลงบนพื้นยาบำรุงปราณเม็ดเล็กๆ เม็ดเดียวราคาตั้งยี่สิบห้าล้านเชียวเหรอ?!เช่นนั้นเขาผิดพลาดอะไรไปก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-05ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 171
เชี่ย!เรียวขายาวและเนียนขาวของหลิ่วหรูเยียน รวมถึงหน้าอกอวบอิ่มที่ไหวไปตามจังหวะย่างก้าวของเธอ จงอาหู่และลูกน้องอีกคนต่างก็อดกลืนน้ำลายไม่ได้หลิ่วหรูเยียนเปรียบเสมือนสินค้าพรีเมี่ยมเลยจริงๆ“อะแฮ่ม!”หลี่ก่านที่อยู่ข้างหลังหลิ่วหรูเยียน เห็นสายตาของจงอาหู่ที่เต็มไปด้วยความหื่นกระหาย จึงกระแอมเสียงดังจงอาหู่จึงได้สติกลับมา ก่อนหันไปพูดกับลูกน้องที่อยู่ข้างๆ ว่า “แกตาบอดรึไง ไม่รู้จักผู้จัดการใหญ่หลิ่วได้ยังไง?”พูดจบ เขาก็หันไปมองฉีกยิ้มให้หลิ่วหรูเยียนกับหลี่ก่าน “ทั้งสองท่านเชิญนั่งก่อนครับ”จากนั้นก็หันไปพูดกับลูกน้องที่อยู่ข้างหลังอีกว่า “ยังไม่รีบไปรินชาให้ผู้จัดการใหญ่กับหัวหน้าหลี่อีก”“ครับๆๆ!”ลูกน้องคนนั้นรีบชงชา และนำไปเสิร์ฟตรงหน้าหลิ่วหรูเยียนกับหลี่ก่าน จากนั้นก็เดินไปยืนอยู่เงียบๆ อยู่ด้านข้างจงอาหู่เดินออกมาจากด้านหลังโต๊ะทำงาน นั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงข้ามกับหลิ่วหรูเยียนและหลี่ก่าน เขาฉีกยิ้มพลางเอ่ยว่า “ทั้งสองท่าน ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรครับ?”“ถ้ามาหาเจ๊ใหญ่ ต้องขออภัยจริงๆ วันนี้เจ๊ใหญ่มีธุระ ค่อยมาวันหลังดีกว่านะครับ”อย่างไรเขาก็เป็นแค่คนขับรถ ในขณะที่หลิ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-06ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 172
เมื่อถึงตอนนั้น เธอจะลุกขึ้นมาตั้งคำถามกับฉู่เฉิน และใช้ยาบำรุงปราณในมือกำจัดบริษัทเล็กๆ ของไอ้ฉู่เฉินให้สิ้นซาก ทำให้มันไม่มีทางลุกขึ้นมาได้อีก!พอเห็นจงอาหู่เงียบไปนาน หลิ่วหรูเยียนอดหยักยิ้มมุมปากอย่างย่ามใจไม่ได้ ก่อนจะพูดต่อว่า“พี่อาหู่ พี่วางใจได้ ขอแค่พี่เอายาบำรุงปราณมาให้ฉัน ด้วยกำลังของบริษัทเรา ย่อมจัดการปัญหาทั้งหมดนี้ได้อยู่แล้ว”“เพียงแต่ ต้องแบ่งผลประโยชน์กันอย่างยุติธรรม พี่สามฉันเจ็ด”“ถ้าพี่อาหู่ตัดสินใจเองไม่ได้ อย่างนั้นพี่ก็เชิญแพทย์แผนจีนอาวุโสที่พี่พูดถึงออกมา พวกเรามาเจรจากัน ยังไงฉันก็ไม่เอาเปรียบพี่อยู่แล้ว”“ถึงพี่จะได้ส่วนแบ่งน้อยหน่อย แต่ยังไงก็ยังดีกว่าพี่ต้องเข้าคุกเพราะขายสินค้าไม่ได้มาตรฐานใช่ไหมล่ะ?”คำพูดที่เหลือของหลิ่วหรูเยียน เรียกได้ว่าแทบจะเขียนคำว่า ‘ข่มขู่’ ติดไว้บนหน้าผากเลยทีเดียวความหมายก็คือ หากจงอาหู่ไม่ยอมรับเงื่อนไขของเธอ เธอก็จะไปแจ้งเรื่องกับศูนย์การแพทย์เดี๋ยวนี้!ถึงตอนนั้น ด้วยเส้นสายและอำนาจของหลิ่วหรูเยียน เธอจะทำให้จงอาหู่ติดคุกให้ได้อวดดี!อวดดีเกินไปแล้ว!แม้แต่ลูกน้องคนนั้นที่ยืนอยู่ข้างๆ พอได้ยินคำพูดของหลิ่วหรู
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-06ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 173
“เดี๋ยวก่อน!”ขณะที่หลิ่วหรูเยียนสาวเท้าไปถึงหน้าห้อง เสียงของจงอาหู่ดังขึ้นมาอีกครั้ง“มีอะไร?”หลิ่วหรูเยียนหันไปมองจงอาหู่อย่างเย็นชา“คุณหลิ่ว คุณไม่จำเป็นต้องโกรธ อีกสามวัน ที่ล็อบบี้ของโรงแรมเทียนเฟิ่ง จะมีการจัดพิธีเปิดตัวยาบำรุงปราณ ถึงตอนนั้นคุณสามารถมาร่วมงานในฐานะตัวแทนของตระกูลฉู่ก็ได้นะครับ”“ไม่แน่ว่า แพทย์แผนจีนอาวุโสท่านนั้นอาจจะเห็นแก่ที่บริษัทของพวกคุณมีอิทธิพลในวงการแพทย์อยู่บ้าง แบ่งยาบำรุงปราณให้ฉู่ซื่อกรุ๊ปของพวกคุณสักหน่อยก็ได้”จงอาหู่พูดด้วยน้ำเสียงไม่ยี่หระ“ฮึ! เรากลับกันเถอะค่ะ!”หลิ่วหรูเยียนกระทืบเท้าเล็กๆ ของเธออย่างแรง จากนั้นก็สาวรองเท้าส้นสูงออกจากห้องทำงานของจงอาหู่อย่างกระฟัดกระเฟียด“คุณหลิ่ว รอผมด้วยครับ!”หลี่ก่านรีบหยิบยาบำรุงปราณที่อยู่บนโต๊ะ จากนั้นก็ตามออกไป……หลังจากที่หลิ่วหรูเยียนออกไป จงอาหู่โบกมือสั่งลูกน้องที่อยู่ข้างกายว่า “แกไปทำงานเถอะ ถ้ามีใครมาหาฉันอีก ให้บอกไปว่าฉันไม่อยู่”“เข้าใจแล้วครับ!”ลูกน้องคนนั้นพยักหน้า ก่อนจะโค้งหัวแล้วถอยออกจากห้องทำงานไปผ่านไปครู่ใหญ่ จงอาหู่ล้วงโทรศัพท์ออกมาโทรศัพท์หาฉู่เฉินเวลานี้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-06ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 174
แต่คนที่ยืนอยู่ข้างนอก กลับไม่ใช่หลิ่วหรูเยียน กลับเป็นไอ้เดรัจฉานฉู่เฉิน!“แหม เธอแต่งตัวเซ็กซี่มากเลยนะ”สายตาของฉู่เฉินกวาดมองเรือนร่างที่แทบจะเปลือยเปล่าของหลิ่วชิงเหอตั้งแต่หัวจรดเท้า เอื้อมมือไปจับหน้าอกของเธออย่างไม่พูดพร่ำทำเพลง“ฉู่เฉิน ไอ้เดรัจฉาน แกบ้าไปแล้วเหรอ?”หลิ่วชิงเหอพยายามหลบมือของฉู่เฉิน เธอวิ่งเข้าไปในห้องรับแขก หยิบมีดปอกผลไม้ที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาแต่เธอยังไม่ทันหันกลับมา ฝ่ามือใหญ่ที่ทรงพลังข้างหนึ่งก็รัดเอวเธอไปกอดจากด้านหลัง“ปล่อยฉันนะ!”หลิ่วชิงเหอพยายามดิ้นขัดขืน แต่จนใจที่ไม่ว่าจะขัดขืนขนาดไหน ก็ไม่สามารถหลุดพ้นพันธนาการจากมือใหญ่คู่นั้นได้“ฉู่เฉิน ฉันขอร้องแกล่ะ อย่าทำที่นี่ หรูเยียน…หรูเยียนใกล้จะกลับมาแล้ว อย่าให้เธอเห็นเด็ดขาด เรา…เราไปที่ห้องของฉันดีไหม?”หลิ่วชิงเหอเอ่ยด้วยสีหน้าอ้อนวอนความจริง ตั้งแต่วินาทีที่ฉู่เฉินรัดเอวเธอไปกอด เธอก็สังหรณ์ใจไม่ดีแล้วเพียงแต่ ความรู้สึกที่ทั้งกลัวและอยากนั่น แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังไม่อาจใช้คำพูดมาบรรยายได้ราวกับว่าในใจของเธอ มีเปลวเพลิงขุมหนึ่งที่กำลังลุกไหม้แต่เธอก็กลัวอีกว่าเปลวไฟขุมนั้นจะแผดเผาเธอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-06
บทล่าสุด
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 700
อวี้ลู่ยังไม่ทันพูดจบ ฉู่เฉินก็แคะฟันพลางพูดบทว่า “กินมากเกินไปจะอ้วนเป็นตุ่มได้นะ”“เจ้า...ไม่รู้จักความหวังดีของคนอื่นเลย!” อวี้ลู่เหลือกตาใส่ฉู่เฉินอย่างอำมหิต แล้วดึงสองพี่น้องตระกูลต้วนเดินออกไปจากถนนของกินโดยทิ้งฉู่เฉินไว้ “นายท่าน...” ต้วนหลิงเสวี่ยถูกอวี้ลู่ลากไปข้างหน้าพลางหันหน้ามามองฉู่เฉินอย่างอาลัยอาวรณ์ ฉู่เฉินโบกมือให้ต้วนหลิงเสวี่ยพอดีเลยคืนนี้เขาควรไปหาโจวเทียนเฟิ่งเพื่อทำการเตรียมตัวสำหรับการวางจำหน่ายยาบำรุงปราณในตลาดทั่วประเทศ จนกระทั่งสามสาวเดินจากไปไกลแล้ว ฉู่เฉินถึงค่อยเข้าไปนั่งในรถ แล้วสตาร์ทเครื่องยนต์มุ่งหน้าไปยังเทียนเฟิ่งวิลล่าทันทีช่วงนี้โจวเทียนเฟิ่งยุ่งจนไม่สามารถปลีกตัวออกมาได้อย่าเห็นว่าเป็นแค่ธุรกิจในมณฑลแห่งหนึ่ง แต่ด้วยจำนวนเงินที่หมุนเวียนมหาศาลในแต่ละวัน โจวเทียนเฟิ่งไม่กล้าเลินเล่อแม้เพียงชั่วขณะ เมื่อฉู่เฉินเดินเข้าไปในเทียนเฟิ่งวิลล่า โจวเทียนเฟิ่งกำลังสรุปยอดบัญชีอยู่เมื่อเห็นฉู่เฉิน ยามหลายคนตรงหน้าประตูก็รีบเข้ามาต้อนรับ “โอ้ คุณฉู่ นาน ๆ คุณจะมาเป็นแขก เร็วเข้าเถอะครับ เชิญข้างในเลย” ยามคนหนึ่งผงกศีรษะค้อมเอว พาฉู่
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 699
“เจ้าสำนักปี้!” ในขณะที่ปี้คุนเตรียมตัวจะตามฉู่เฉินไป ทันใดนั้นเองก็มีเสียงทุ้มต่ำดังมาจากข้างหลัง ปี้คุนอดสะดุ้งตกใจไม่ได้ หันหน้ามองไปทางด้านหลังทันที“หลี่ว์เจิ้งหยาง?” ปี้คุนขมวดคิ้วขึ้นมา มองหลี่ว์เจิ้งหยางด้วยความประหลาดใจ “เจ้าสำนักปี้คงไม่ได้ตั้งใจมาที่เมืองหมอตูเพื่อไอ้เด็กแซ่ฉู่หรอกใช่ไหม?”ปี้คุนทำหน้าทะมึน กัดฟันแต่ไม่ตอบเขาหลี่ว์เจิ้งหยางเป็นเพียงศิษย์ของสำนักนางใน จากในแง่ของฐานะ เขาต่างจากปี้คุนอย่างมากด้วยเหตุนี้ ปี้คุนเลยไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย “เจ้าสำนักปี้ ผมขอแนะนำคุณสักคำ อย่าลงมือเด็ดขาด ไม่งั้นผลที่ตามมาคงเลวร้ายเกินจะคาดคิด” หลี่ว์เจิ้งหยางเอ่ยด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม“อ้อ?” นัยน์ตาของปี้คุนฉายแววเย็นชา จ้องมองหลี่ว์เจิ้งหยางพลางพูดว่า “คุณคิดจะขัดขวางผมเหรอ?”หลี่ว์เจิ้งหยางรีบโบกมือกล่าวว่า “เจ้าสำนักปี้เข้าใจผิดแล้ว ผมก็มาแก้แค้นไอ้หมอนี่เหมือนกัน”หลี่ว์เจิ้งหยางพูดจบก็ถลกเสื้อขึ้นมา ก่อนจะชี้ไปที่บาดแผลบนตัวแล้วพูดว่า “ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือไอ้หมอนั่น แต่ว่าไอ้เด็กแซ่ฉู่ไม่ได้น่ากลัว คนที่น่ากลัวคือยัยผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ข้างกายมัน!” หลี
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 698
“คุณร่วมมือทุจริตกับคนแซ่หลี่ข้างล่างนั่น เรื่องนี้น่าจะไม่ผิดใช่ไหม? อีกอย่าง คุณปลอมแปลงตัวตน โกหกว่าตัวเองเป็นหมอดูแลสุขภาพท่านหลง คุณทำเรื่องพวกนี้ทั้งหมดเลยใช่ไหม?” ฟางอวี่เจิ้งเอามือสองข้างไพล่หลัง มองถังจิ้งจือด้วยรอยยิ้มหยัน “นะ...นี่เป็นแค่การแข่งขันแพทย์แผนจีน จะถือว่าเป็นการทุจริตการแข่งขันได้ยังไง? อีกอย่าง ฉะ...ฉันเป็นหมอดูแลสุขภาพของท่านหลงจริง ๆ นะ”ฟางอวี่เจิ้งได้ยินคำกล่าวก็หัวเราะหยันแล้วเอ่ยว่า “เป็นแค่การแข่งขันแพทย์แผนจีน? คุณพูดง่ายดีนี่ คุณน่าจะเข้าใจนะว่าการแข่งขันแพทย์แผนจีนเป็นการแข่งขันเลือกบุคลากรในวงการแพทย์ ระดับไม่ด้อยไปกว่าการสอบจอหงวนเลย” “คุณเปลี่ยนโจทย์การแข่งขันโดนพลการ นี่ไม่ใช่การทุจริตการแข่งขันหรือไง?” ไม่รอให้ถังจิ้งจือแก้ต่าง ฟางอวี่เจิ้งก็พูดต่อว่า “เมื่อกี้ผมยืนยันกับทางแก๊งมังกรแล้ว ท่านหลงไม่มีหมอดูแลสุขภาพอะไรทั้งนั้น ทางสำนักงานใหญ่ของแก๊งมังกรก็ไม่มีหมอแซ่ถังด้วย”“ตอนนี้คุณจะอธิบายว่ายังไง!” ถังจิ้งจือได้ยินคำพูดนี้ หัวใจก็เย็นวาบไปครึ่งหนึ่งเขาเพิ่งโดนท่านหลงปลดออกเมื่อไม่กี่วันก่อน ทางแก๊งมังกรไม่มีทางไม่มีบันทึกเอาไว้
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 697
เมื่อฮว่าจิ่วหยางเอ่ยจบ หลิ่วหรูเยียนก็อดตัวสั่นเทิ้มไม่ได้แบนทั่วประเทศ?ถ้าอย่างนั้นฉู่ซื่อกรุ๊ปก็จบเห่โดยสิ้นเชิงแล้วจริง ๆ! แต่เธอทำใจไม่ได้จริง ๆไอ้สารเลวฉู่เฉินกล้าทำให้เธออับอายขายหน้าต่อหน้าผู้คนเนี่ยนะ!“คุณหลิ่ว ความอดทนของพวกเรามีขีดจำกัดนะ” จางเสวี่ยเหยียนจับกรอบแว่นบนใบหน้า แล้วเอ่ยด้วยเสียงเย็นชาว่า “ให้เวลาคุณพิจารณาอีกหนึ่งนาที ถ้าเกิดคุณหลิ่วยืนกรานไม่ยอมขอโทษฉู่เฉิน งั้นผมก็จะให้นักเรียนทั้งหมดของผมไม่ใช้เวชภัณฑ์ทุกตัวที่มาจากฉู่ซื่อกรุ๊ปตลอดไป” เฝิงว่านชางกับหลินจื้อหงก็พากันลุกขึ้นมาสนับสนุนเช่นกันแม้ว่าเขาเป็นเพียงศาสตราจารย์ของมหาวิทยาลัยการแพทย์ประจำมณฑล แต่หลายสิบปีมานี้ก็มีลูกศิษย์มากมายนับไม่ถ้วนขอเพียงพวกเขาพูดคำเดียว แม้แต่คลินิกเล็ก ๆ ทั่วประเทศก็จะแบนฉู่ซื่อกรุ๊ปกันหมด “คุณหลิ่ว ฉันคือเย่ชิ่นเหยียน ทนายความจากสำนักงานกฎหมายหมิงเจวี๋ย!” เย่ชิ่นเหยียนพูดพลางลุกขึ้นมาเช่นกัน ก่อนจะมองหลิ่วหรูเยียนด้วยสีหน้าเย็นชาแล้วพูดว่า “การกระทำเมื่อครู่นี้ของคุณถือเป็นความผิดฐานหมิ่นประมาทคุณฉู่ ถ้าเกิดคุณไม่ยอมขอโทษคุณฉู่ ฉันจะทำการฟ้องร้องคุณแทนคุณฉ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 696
นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน?หรือว่าฉู่เฉินจะหลอมยาเป็นจริง ๆ?เมื่อคิดถึงการกระทำของเธอมีความเป็นไปได้สูงยิ่งว่าจะทำให้ฉู่ซื่อกรุ๊ปเดือดร้อน ถึงขนาดที่ยังโดนสังคมประณาม หลิ่วหรูเยียนก็รีบผลักเจียงถิงออกแล้วหันตัวกำลังจะคิดหนีไป แต่เสียงเย็นชาของฉู่เฉินดังมาจากข้างหลังว่า “ผู้จัดการใหญ่หลิ่ว รบกวนหยุดก่อน!”หลิ่วหรูเยียนตัวสั่นเล็กน้อย เผลอหยุดฝีเท้าตามจิตใต้สำนึก ก่อนจะหันตัวกลับมาฉับพลันแล้วพูดว่า “ฉู่เฉิน กะ...แกยังจะเอายังไงอีก?” “มะ...เมื่อกี้ฉันแค่สงสัยแก ละ...และก็เพื่อความรอบคอบทางการแพทย์ มันผิดตรงไหนเหรอ?” ฉู่เฉินหัวเราะหยันสองครั้ง มองหลิ่วหรูเยียนอย่างพินิจพิเคราะห์แล้วเอ่ยว่า “เธอว่านั่นเรียกว่าความรอบคอบเหรอ? ดูเหมือนยังมีอีกคำนะ เรียกว่าการใส่ร้ายต่อหน้าผู้คนใช่ไหม”“ถ้าเกิดฉันจำไม่ผิด เมื่อหนึ่งเดือนก่อน เธอเคยพูดกับปากเองต่อหน้าแฟนคลับนับล้านว่าถ้าเกิดฉันชนะการแข่งขันในการแข่งขันแพทย์แผนจีน เธอก็จะคุกเข่าโขกหัวขอโทษ”“ไม่รู้ว่าตอนนี้นับว่าฉันชนะแล้วหรือยัง?” เมื่อสิ้นเสียงพูด ฉู่เฉินก็ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองไปทางฮว่าจิ่วหยาง “คุณฉู่พูดล้อเล่นแล้ว วิชาแพทย์ของคุณ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 695
“หรูเยียน ลูกพูดเหลวไหลอะไร! รีบนั่งลงเร็วเข้า!”ไม่ว่าอย่างไรหลิ่วชิงเหอก็คิดไม่ถึงว่าหลิ่วหรูเยียนจะสูญเสียการควบคุมอารมณ์ในเวลานี้ เลยรีบดึงแขนของหลิ่วหรูเยียนไว้“หนูไม่ได้พูดเหลวไหลเลยนะ!” หลิ่วหรูเยียนสะบัดมือของหลิ่วชิงเหอออก ก่อนจะเดินลงจากที่นั่งแขกกิตติมศักดิ์ อย่างรวดเร็ว เจียงถิงมองหลิ่วหรูเยียนที่พุ่งขึ้นมาบนเวที แล้วขมวดคิ้วเอ่ยด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตรนิดหน่อยว่า “คุณผู้หญิงท่านนี้ ฉันหวังว่าคุณจะรับผิดชอบต่อคำพูดเมื่อกี้ของคุณได้นะคะ” “การใส่ร้ายคนอื่นต่อหน้าผู้คนเป็นความผิดทางกฎหมายนะคะ!” หลิ่วหรูเยียนแค่นเสียงเย็น แย่งไมโครโฟนมาแล้วเอานิ้วชี้ไปที่ฉู่เฉิน ก่อนจะพูดกับผู้ชมกว่าหมื่นคนด้านล่างเวทีว่า “ฉันพิสูจน์ได้ว่าฉู่เฉินคนนี้เป็นแค่นักต้มตุ๋นที่ไม่มีความรู้ความสามารถ!”“พวกคุณอย่าโดนรูปลักษณ์ภายนอกปลอม ๆ ของเขาหลอกลวงเด็ดขาดนะคะ!”“เขาไม่เพียงไม่มีวิชาแพทย์อะไรทั้งนั้น แม้แต่สามีภรรยาเมื่อครู่นี้จะต้องเป็นหน้าม้าที่เขาจ่ายเงินจ้างมาแน่นอน!”หลังจากที่สิ้นเสียงตะโกนของเธอ ทุกคนก็หันไปมองสามีภรรยาหนุ่มสาวที่กำลังอุ้มลูกเมื่อครู่นี้อีกครั้ง“พวกเราไม่รู้จักคุณ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 694
“ตึกตัก! ตึกตัก!”ฮว่าจิ่วหยางรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองใกล้จะกระโดดมาถึงลำคอแล้ว ถ้าเกิดเด็กชายตัวน้อยเอ่ยปากพูดจริง ๆ เช่นนั้นยาบำรุงสวรรค์ตัวนี้ก็จะโด่งดังไปทั่วอินเทอร์เน็ตในพริบตาฉู่เฉินก็จะกลายเป็นดาวเด่นของทั้งวงการแพทย์นี่ไม่ใช่การสร้างปาฏิหาริย์แล้ว แต่เป็นการท้าทายชะตากรรมชะตากรรมของผู้พิการทางการได้ยินและการพูดย่อมแตกต่างจากคนปกติโดยสิ้นเชิง ในขณะที่ทุกคนกลั้นหายใจเพ่งสมาธิ เด็กชายตัวน้อยค่อย ๆ อ้าปากเล็ก ร้องเรียกเบา ๆว่า “บอ” “ระ...เรียกพ่อ”เมื่อชายหนุ่มได้ยินเสียงที่ไม่ได้มาตรฐานนั้นก็ตื่นเต้นจนน้ำตาร้อน ๆ เอ่อคลอดวงตา แม้แต่ร่างกายก็สั่นเทิ้มไม่หยุด ส่วนบรรยากาศในงานก็ตื่นเต้นถึงที่สุด เสียงที่ไม่ได้มาตรฐานนั้นไม่อาจถือได้ว่าฉู่เฉินประสบความสำเร็จแล้ว อย่างมากก็เป็นเพียงการพูดอ้อแอ้ หรือว่าเสียงจากการครางเท่านั้น“เรียกสิ เรียกพ่อ!” ภายใต้การกระตุ้นครั้งแล้วครั้งเล่าของชายหนุ่ม เด็กชายตัวน้อยอ้าปากเล็ก ๆ อีกครั้งก่อนจะพูดว่า “พะ...อา พอ...พ่อ”เสียงที่ชัดเจนดังออกมาเป็นรอบที่สอง ทั่วทั้งงานและแพลตฟอร์มต่าง ๆ ทั่วทั้งอินเทอร์เน็ตแทบจะเดือดพล่านพร้อมกั
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 693
เชี่ย!ฮว่าเทียนอวี่ที่นั่งข้างหลังฮว่าจิ่วหยางอดสบถคำหยาบไม่ได้จากนั้นก็เห็นเพียงเตาหลอมโอสถในมือฉู่เฉินพลันเปล่งแสงสีแดงฉานออกมา ก่อนที่กลิ่นหอมของยาที่สดชื่นผ่อนคลายจะอบอวลไปทั่วทั้งสนามกีฬาระดับสวรรค์!ถึงแม้พวกฮว่าจิ่วหยางไม่เชี่ยวชาญด้านการหลอมยา แต่ว่ายังคงแยกแยะระดับได้ชัดเจนมาก แม้ว่าตัวยาเม็ดนี้หลอมขึ้นจากสูตรยาระดับล่างเท่านั้น แต่เมื่อมันไปถึงระดับสวรรค์ขึ้นไปก็ล้ำค่าจนประเมินค่าไม่ได้เช่นเดียวกัน! อย่างไรเสียสูตรยาเป็นตัวกำหนดคุณสมบัติและทิศทางการรักษาของยา แต่ความสามารถของนักหลอมโอสถเป็นตัวกำหนดระดับของตัวยา แม้ว่าจะเป็นสูตรยาระดับดิน ถ้าเกิดออกมาเป็นยาวิเศษระดับสวรรค์ได้ นั่นก็น่ากลัวมากนี่ก็เปรียบเหมือนกับว่าหากใช้สูตรยาหกตำรับบำรุงไตหลอมเป็นยาวิเศษระดับสวรรค์ ยาหกตำรับบำรุงไตหนึ่งเม็ดนี้สามารถขายได้ถึงหลายพันล้าน และยาในมือฉู่เฉินเม็ดนี้ คุณสมบัติกับการรักษาหลักยังไม่ชัดเจน หรือพูดอีกอย่างก็คือมีความเป็นไปได้สูงว่านี่เป็นยาระดับสวรรค์ที่ประเมินค่าไม่ได้ รวย!รวยเละแล้ว!พวกฮว่าจิ่วหยางรู้สึกอิจฉาฉู่เฉินไม่หยุด ไม่แน่ว่าฉู่เฉินอาศัยยาวิเศษระดับสวร
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 692
“พวกนายรีบดูสิ นั่นมันอะไรน่ะ?”“เชี่ย นั่นเหมือน...เหมือนก้อนเมฆเลย?” “นี่แม่งไม่สมเหตุสมผลเลย ขะ...เขาจะมีก้อนเมฆอยู่ในมือได้ยังไง?” แม้แต่เจียงถิง เวลานี้ก็สังเกตเห็นแล้วเหมือนกันว่ามีก้อนเมฆขนาดเท่าฝ่ามือค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นเหนือเตาหลอมโอสถของฉู่เฉินนอกจากนี้ด้านในยังมีสายฟ้าที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า!ซี้ด!พวกฮว่าจิ่วหยางที่อยู่บนที่นั่งกรรมการก็มองไปทางฉู่เฉินอย่างไม่อยากจะเชื่อหรือว่านั่นก็คือเคราะห์โอสถในตำนาน?เล่ากันว่า มีเพียงโอสถที่ไปถึงระดับท้าทายสวรรค์ถึงจะเกิดเคราะห์โอสถขึ้นมาในขณะกำลังหลอมยาเสร็จแม้แต่หลี่จวิ้นเฟิงก็มองฉู่เฉินอย่างไม่อยากจะเชื่อเล็กน้อย นั่นมันเคราะห์โอสถเชียวนะ! เพียงแต่ว่าแม้กระทั่งผู้อาวุโสของสำนักหมอก็หลอมโอสถชั้นเลิศที่สามารถผ่านเคราะห์โอสถออกมาไม่ได้เลย ฉู่เฉินเขาทำได้อย่างไร? เป็นไปไม่ได้!จะต้องประสาทหลอนแน่ ๆ! “เลิกหลอกลวงอยู่ตรงนั้นได้แล้ว!”หลี่จวิ้นเฟิงกลืนน้ำลายหนัก ๆ ตะคอกเสียงดังลั่นขึ้นมาฉับพลัน ก่อนจะยกเท้าข้างหนึ่งเตะไปที่เตาหลอมโอสถในมือฉู่เฉินไม่ว่าจะเป็นจริงหรือไม่ เขาต้องหยุดยั้งไม่ให้ฉู่เฉินหลอมยาได้สำเร็จ!แ
บางทีคุณอาจจะชอบ
