Share

เตือนความทรงจำ

last update Last Updated: 2025-04-13 23:08:32

ภาพอันแสนโรแมนติกนั้นทำให้ช่างภาพหนุ่มที่กำลังลั่นชัตเตอร์เก็บวินาทีสุดประทับใจอยู่ถึงกับชะงัก ตะลึงงันไปชั่วขณะ ราวกับก้อนเนื้อที่อกข้างซ้ายถูกมือที่มองไม่เห็นบีบรัดแน่นอย่างรุนแรง ใครสักคนกำลังเอาเข็มแหลมคมทิ่มแทงหัวใจของเขาจนเจ็บแปลบ ยามที่ได้เห็นหญิงสาวตรงหน้าอยู่ในอ้อมแขนของชายอื่น เขาก็รุ่มร้อนจนนึกอยากจะเข้าไปกระชากตัวเธอออกจากอ้อมแขนของชายคนนั้นทันใด

การปรากฏกายของเจ้าชายแห่งวงการแฟชั่นผู้นี้กดให้เขารู้สึกต่ำต้อยจนไม่อาจเทียบรัศมีของอีกฝ่ายได้ หากเปรียบอลันเป็นเจ้าชายผู้สูงส่ง คนอย่างปราบดาคงไม่แคล้วต้องรับบทเป็นผู้ร้ายที่ไม่มีใครอยากเข้าใกล้

แม้ไม่อยากจะยอมรับเลยก็ตาม แต่เมื่อเห็นเขาผู้นั้นจูบแก้มดีไซเนอร์สาวสวยอย่างนุ่มนวลพร้อมกับยืนเคียงข้างกัน ปราบดาก็เหมือนถูกผลักตกเหวลึกที่ไม่มีวันปีนขึ้นไปได้อีก หากแม่ตัวร้ายนั่นรู้ว่ากำลังทำให้เขาปั่นป่วนในหัวใจมากขนาดนี้ เธอคงสะใจพิลึก

ดูเหมือนคนบนเวทีจะได้ยินความคิดนั้น ชั่วขณะหนึ่งหญิงสาวที่ทำให้เขาว้าวุ่นก็เบือนหน้ามามองทางเขาโดยบังเอิญ ดวงตาสบประสานกันกลางอากาศ ก่อนที่เธอจะจงใจเมินมองไปทางอื่นราวกับเขานั้นเป็นเพียงอากาศธาตุ ไร้ตัว
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ปราบร้ายซ่อนรัก   ลูกของวิศรากับใครกันแน่...

    “ปราบคะ มาอยู่นี่เอง พรีมตามหาแทบแย่”นางแบบสาวสวยรีบเดินปรี่เข้ามาหาคนรักหนุ่มที่เดินจ้ำอ้าวออกมาจากบริเวณที่ให้สัมภาษณ์ด้วยใบหน้าบึ้งตึง “ตามหาผมทำไม” คนอารมณ์ไม่ปกติเผลอเสียงดังใส่อย่างลืมตัวด้วยอารมณ์คุกรุ่นที่ยังค้างคาในใจ“ก็คุณบอกเองนี่คะว่าจะพาพรีมไปดินเนอร์ฉลองหลังงานเลิก แล้วก็จะพาไปส่งที่คอนโดไง ลืมแล้วหรือไงคะ”พอได้ยินคำตอบปราบดาก็นึกขึ้นได้ เสียงแข็งๆ ก่อนหน้านั้นจึงลดดีกรีความเข้มลง “ขอโทษนะครับพรีม ผมคงลืมจริงๆ มัวแต่ทำงานยุ่งๆ ทั้งวัน”“มีอะไรหรือเปล่าคะ วันนี้สีหน้าคุณดูเครียดจังเลย”“ไม่มีอะไรหรอก ช่วงนี้งานยุ่งๆ น่ะ ไหนจะต้องช่วยพี่วิศดูงานที่บริษัทอีก”“งั้นเอาอย่างนี้ไหมคะ เดี๋ยวกลับถึงคอนโด พรีมจะนวดผ่อนคลายแบบที่คุณชอบให้ รับรองว่าคุณจะหายเครียดเป็นปลิดทิ้งเลย” หญิงสาวส่งสายตาหวานเชื่อมสื่อความนัยบางอย่างให้แฟนหนุ่ม แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ยิน เพราะมัวแต่มองตามร่างเพรียวระหงที่เพิ่งแยกจากยุทธนา และเดินเคียงข้างบุรุษรูปงามอีกคนออกจากห้องจัดงานไป“ไว้วันหลังดีกว่านะครับพรีม ผมต้องรีบไปแล้ว วันนี้คุณกลับเองได้ไหม พอดีผมมีงานต่อ ต้องรีบเลือกรูปส่งให้กองบก. สำหรับลงข

    Last Updated : 2025-04-13
  • ปราบร้ายซ่อนรัก   ความลับเปิดเผย

    “แล้วเจ้าหญิงก็ได้ครองรักกับเจ้าชายอย่างมีความสุข...” วิศราปิดหนังสือนิทานเล่มโปรดของลูกสาวตัวน้อย เมื่อหันไปเห็นว่าเจ้าตัวดีนอนหลับปุ๋ย ก่อนดึงผ้าห่มมาห่มให้ แล้วเอื้อมมือไปเกลี่ยไรผมที่ปรกหน้าออกให้อย่างแผ่วเบา เห็นผิวแก้มขาวละเอียดใสซับเลือดฝาดทำให้อดไม่ได้ต้องก้มลงประทับริมฝีปากจูบอย่างแสนรักอลิศคือของขวัญชิ้นเดียวในชีวิตอันบิดเบี้ยวที่เธอแสนหวงแหนเหนือกว่าสิ่งอื่นใด ดวงตาหม่นเศร้าทอดมองใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักที่ยิ่งโตก็ยิ่งมีเค้าโครงผิดแผกไปจากเธอทีละนิดๆ ยกเว้นแต่พวงแก้มยุ้ยๆ ใสๆ และผิวขาวละเอียด นอกนั้นเจ้าตัวน้อยกลับเริ่มมีความคมคายเด่นชัดขึ้นโดยเฉพาะดวงตาคู่นั้นที่ยามจ้องมองมาทีไรก็ชวนให้นึกถึงสายตาของใครคนหนึ่งที่เธอไม่อยากจดจำทับซ้อนขึ้นมาแทบทุกคราวไป“แม่รักลูกมากนะอลิศ” กระซิบเสียงหวานละมุนเบาๆ ที่ข้างหูเช่นที่เคยทำมาตั้งแต่คนตรงหน้ายังเป็นทารกน้อยแบเบาะ “หรือว่า...เจ้าอลิศคือคนที่คุณบอกสื่อว่ากำลังมองๆ อยู่”เสียงทุ้มนุ่มหูทำให้ร่างระหงสะดุ้งนิดๆ เมื่อหันไปสบตาคนพูดที่เข้ามายืนกอดอกอิงกรอบประตูมองเธอตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นนิดๆ แทนคำถาม“ทีนี้ก็ได้รู้แล

    Last Updated : 2025-04-13
  • ปราบร้ายซ่อนรัก   งั้นเราก็ลองมาคบกันดูก็ได้ค่ะ

    “ฉันเกลียดความรู้สึกนั้น และไม่อยากให้มันเกิดขึ้นกับเรา ฉันคงทนไม่ไหว อยู่แบบนี้ไปไม่ดีกว่าเหรอคะอลัน ความสัมพันธ์แบบเพื่อนมันคงทนกว่าความสัมพันธ์แบบอื่น”อลันถอนหายใจเบาๆ ก่อนดึงเด็กหลงทางของเขาเข้ามากอดปลอบโยน“คุณคิดมากไปหรือเปล่า ผมไม่ได้เป็นคนดีขนาดนั้นหรอกนะวีวี่ ผมก็แค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่มีความรัก มีความเห็นแก่ตัวเหมือนคนอื่นๆ นั่นแหละ ที่สำคัญผมเองก็หวงของไม่แพ้คุณหรอก” เขาเอ่ยติดตลก “เมื่อตอนเด็กๆ ผมเคยต่อยเด็กผู้ชายคนหนึ่งเพียงเพราะเขาแย่งยางลบที่พ่อซื้อให้ไปใช้ จนแม่โดนเรียกไปพบครูประจำชั้นเลยนะ ผมโดนทำโทษกักบริเวณตั้งเป็นเดือน แถมโดนตัดค่าขนมอีกต่างหาก” “จริงเหรอคะ” วิศราทำตาโต คิดไม่ออกว่าคนสุภาพอ่อนโยนอย่างอลันจะมีด้านนี้“จริงสิ แต่สุดท้ายผมก็ทำยางลบนั่นหายไป ในวันเดียวกับที่พ่อขอหย่ากับแม่เพราะอ้างว่าแม่ไม่ดีพอ แม่เป็นแค่แม่บ้าน ไม่มีงาน ไม่มีรายได้ และไม่มีเงินมากเท่าผู้หญิงคนใหม่ของพ่อ” นัยน์ตาคนพูดหม่นเศร้า เมื่อย้อนนึกถึงอดีตอันเจ็บปวด “ผมยังจำวันนั้นได้ดี จำได้ว่าแม่กอดผมแน่นและเราแม่ลูกก็นั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้นจนถึงเช้า ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะทำยังไงต่อไปกับชีวิต

    Last Updated : 2025-04-13
  • ปราบร้ายซ่อนรัก   นี่เขาทำอะไรลงไปเนี่ย!

    “โอ...นี่ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม” ชายหนุ่มยิ้มกว้างก่อนดึงร่างเพรียวบางเข้ามากอดอย่างมีความสุขที่สุดวิศรายอมอิงซบอกแกร่งของอีกฝ่าย พลางครุ่นคิดในใจ...ในเมื่อคนสร้างตราบาปให้ชีวิตเธอยังมีความสุขกับคนที่เขารักได้โดยไม่ทุกข์ร้อนหรือแคร์ใคร แล้วจะเป็นไรไปถ้าเธอจะให้โอกาสตัวเองและคนดีๆ ได้เข้ามาในชีวิตสักครั้งเล่าค่ำคืนที่เหมือนฝันของวิศราผ่านไปอย่างรวดเร็ว ความเหนื่อยที่สะสมมาตลอดหลายสัปดาห์ทำให้เธอเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ ก่อนที่จะสะดุ้งตื่นอีกทีเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือกรีดร้องดังลั่น หญิงสาวงัวเงียควานหาต้นตอที่ปลุกเธอจากฝันดีอย่างงุ่มง่าม ก่อนที่ใครบางคนจะอดไม่ได้คว้ามันมายื่นให้ถึงมือเสียเอง“ขอบคุณจ้ะอลิศ...หืม?”“หึๆ”คนขี้เซากะพริบตาถี่ๆ ไล่ความง่วงงุน ก่อนเบิกตาค้างเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะข้างหูที่ไม่ใช่เสียงใสๆ ของลูกสาวสุดที่รัก แต่เป็นเสียงทุ้มๆ ของผู้ชาย และตอนนี้ใบหน้าของอีกฝ่ายก็ลอยเด่นอยู่ใกล้แค่เอื้อม ก่อนที่เธอจะทันรู้ตัวปลายจมูกโด่งก็กดฝังลงมาที่แก้มใสๆ ของเธอเสียแล้ว“มอร์นิงครับที่รัก...”“อุ๊ย! บอส!” เสียงหวานเอะอะ แก้มข้างที่โดน ‘จูบรับอรุณ’ ร้อนฉ่าเหมื

    Last Updated : 2025-04-13
  • ปราบร้ายซ่อนรัก   ชะตากรรมของเพื่อนรัก

    “ผมจะพาเด็กไปโรงพยาบาล ถ้าจะไปด้วยก็รีบขึ้นมา!” ร่างสูงรีบอุ้มคนเจ็บตัวน้อยขึ้นรถ ไม่สนใจคนเป็นพี่เลี้ยงที่ยืนละล้าละลังทำอะไรไม่ถูก เธอควรบอกแม่ของเด็กก่อนตามหน้าที่ แต่อารามตกใจทำให้ไม่ได้หยิบโทรศัพท์ออกมาด้วย ครั้นจะเข้าไปหยิบก็ไม่กล้าทิ้งหนูน้อยไว้กับคนแปลกหน้า พอเห็นทีท่าเร่งร้อนของหนุ่มคู่กรณี สุดท้ายพี่เลี้ยงของอลิศจึงตัดสินใจตามขึ้นมานั่งบนรถเพื่อดูแลคนตัวเล็กที่นอนสลบไม่ได้สติปราบดายอมปล่อยร่างป้อมให้พี่เลี้ยงดูแล ก่อนรีบกระโจนขึ้นรถและบึ่งออกไปอย่างรวดเร็ว นาทีนี้มีเพียงสิ่งเดียวที่เขาห่วง นัยน์ตาคมเข้มคอยเหลือบมองร่างในอ้อมแขนพี่เลี้ยงเป็นระยะๆ พลางภาวนาในใจ อลิศ...อลิศตื่นสิ อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะลูก...วิศราใจหายวาบ เมื่อได้เห็นสภาพที่เรียกว่าเกือบสะบักสะบอมของเพื่อนรักตอนที่มาถึงหน้าห้องฉุกเฉินแห่งนั้น คนที่อยู่ตรงหน้าดวงตาแดงก่ำ มีรอยช้ำสีเขียวจางๆ บริเวณหางตา มุมปากแตกยับยังมีเลือดซึม เสื้อผ้ายับเยินยู่ยี่เหมือนคว้ามาใส่มั่วๆ ถ้าจะบอกว่าชายหนุ่มที่นั่งเบื้องหน้าวิศราคือดีไซเนอร์มีฝีมือคงยากที่ใครจะเชื่อลง ปกติยุทธนาไม่ใช่คนที่ชอบใช้กำลังตัดสินปัญหา แต่ดูจากสภาพตอนนี้เ

    Last Updated : 2025-04-13
  • ปราบร้ายซ่อนรัก   เรากลับลอนดอนกันเสียทีดีไหมคะ

    คนไข้บนเตียงรีบพลิกกายนอนหันหลังให้ทันทีที่เห็นว่าใครเดินเข้ามา ในขณะที่นางลาวัณย์ที่นั่งข้างๆ เตียงด้วยท่าทีอิดโรยถึงไม่ได้ทำตาม แต่สายตาที่มองมาก็ดูปวดร้าวผิดหวังไม่น้อยเลย ยิ่งเมื่อเห็นหน้าสตรีสาวสวยที่เคยหมายมั่นว่าจะได้มาเป็นศรีสะใภ้ด้วยแล้ว นางก็ลอบถอนหายใจออกมาอย่างแสนเสียดายลูกหนอลูก ลูกชายสุดที่รักที่หวังฝากผีฝากไข้ ทำไมถึงมากลายเป็นแบบนี้ได้ ขืนคนอื่นในวงศ์ตระกูลรู้คงได้อับอายขายขี้หน้าเขา รู้ถึงไหนอายเขาถึงนั่น อุตส่าห์มีลูกชายทั้งคนก็ดันมากลายเป็นเกย์เสียได้ มันช่างน่าช้ำใจจนสุดจะบรรยาย“ป๊า...ม้า...” ยุทธนากลืนน้ำลายเหนียวคอยามที่ต้องเอ่ย “เป็นยังไงบ้าง ยังเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ”“เจ็บที่ใจไง!” คนเป็นแม่สะบัดเสียงเขียวตอบกลับมาทำให้คนฟังหน้าหดเหลือสองนิ้ว จนวิศราต้องบีบมือให้กำลังใจเพื่อน“พวกเราเลี้ยงลูกผิดตรงไหนเหรอ ไหนตอบมาซิอายุทธ ม้าเลี้ยงลื้อไม่ดีตรงไหน ถึงทำให้ลูกชายของม้ากลายเป็น...” คนเป็นมารดาชะงักยามที่ต้องกล่าวคำที่ทำให้ยอกแสยง “เป็น...พวกผิดเพศแบบนี้ไปได้ อั๊วกับป๊าลื้อทำผิดไปตอนไหนกัน ฮือ...”เสียงสะอื้นปานจะขาดใจทำให้คนเป็นลูกแทบจะเข่าอ่อนทรุดแปะลงไปตรงนั

    Last Updated : 2025-04-16
  • ปราบร้ายซ่อนรัก   แกล้งให้ห่วงเล่นๆ

    “ถ้าพ่อฉันออกจากโรงพยาบาลและมีอาการดีขึ้นกว่านี้อีกนิด เรากลับลอนดอนกันเสียทีดีไหมคะ”อลันมองคนถามอย่างแปลกใจ แต่พอเห็นน้ำตาบางๆ ที่เคลือบบนลูกแก้วคู่งามของคนที่เขารัก ชายหนุ่มก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ“ได้สิ กลับเสียทีก็ดีเหมือนกัน”วิศราเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนเดินเข้าไปซบหน้ากับอกของเขาราวกับต้องการซึมซับกำลังใจจากอีกฝ่ายมาชโลมหัวใจที่อ่อนล้าให้เข้มแข็งดังเดิม ชายหนุ่มมองอากัปกิริยานั้นอย่างเข้าใจ วงแขนอันอบอุ่นโอบล้อมร่างคนที่เขารักไว้แนบแน่น “กลับบ้านเถอะค่ะ ฉันคิดถึงอลิศแล้ว”“อืม...ไปสิ ไปหาลูกของเรากัน” อลันส่งยิ้มให้คนในอ้อมแขนยามที่นึกถึงคนอันเป็นที่รักอีกคน ป่านนี้คงชะเง้อคอยเขาและเธออยู่ที่บ้าน การได้รักใครและได้มีคนที่รักอยู่เคียงข้างคือความสุขที่แท้จริงร่างสูงใหญ่เดินวนไปวนมาหน้าห้องฉุกเฉินอย่างร้อนรนกระวนกระวายใจ ตรงที่นั่งหน้าห้องมีพี่เลี้ยงวัยกลางคนที่มาด้วยนั่งหน้าเครียดไม่แพ้กัน หลังจากคนตัวเล็กถูกส่งเข้าห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดในเวลาต่อมา ตลอดเวลาตั้งแต่มาถึงชายหนุ่มก็ไม่ยอมอยู่ห่างกายของคนเจ็บตัวน้อย จนกระทั่งถูกกันให้ออกไปรอนอกห้อง เขาก็ยังยืนกรานให้หมอตรวจ

    Last Updated : 2025-04-16
  • ปราบร้ายซ่อนรัก   ลูกหาย!

    คุณพ่อ...พ่อปราบ ฟังแล้วช่างไพเราะรื่นหูและดีต่อใจเหลือเกิน โดยเฉพาะการได้เป็นพ่อของเด็กน้อยแสนน่ารักคนนั้น เพียงแค่คิดหัวใจก็พองโตอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาเคยได้ยินเด็กหญิงเรียกขานวิศราอย่างน่ารักน่าเอ็นดูว่า...แม่ส้มขา คงจะดีถ้าเด็กคนนี้เรียกเขาด้วยคำนี้บ้าง...พ่อปราบขา!“ถ้าไม่มีอะไรแล้วงั้นหมอขอตัวก่อนนะคะ ส่วนเรื่องห้องเดี๋ยวรบกวนคุณไปติดต่อที่เคาน์เตอร์ทางนั้นได้เลยค่ะ”“เดี๋ยวครับคุณหมอ”แพทย์สาวหันขวับ ก่อนอึ้งกับคำถามที่ฝ่ายนั้นยิงกลับมาว่า...“ถ้าผมต้องการขอตรวจดีเอ็นเอต้องทำยังไงบ้างครับ!”///////////////////////“ว่าไงนะ! ใครหายตัวไป!” วิศรารู้สึกราวกับเสียงแหบโหยนั่นไม่ใช่เสียงของตัวเอง ร่างระหงชาดิกราวกับถูกใครเอาค้อนมาทุบศีรษะ มันมึนๆ งงๆ จากนั้นก็เริ่มตัวสั่นระริกสะบัดร้อนสะบัดหนาว แข้งขาที่ยืนก็ร่ำๆ จะอ่อนยวบจนทรุดฮวบลงเหมือนเรี่ยวแรงที่มีเหือดหายสูญสิ้นไปจากร่าง อาการพวกนี้เกิดขึ้นหลังจากได้ยินสิ่งที่เพิ่งออกจากปากพี่เลี้ยงของลูกสาว“คุณว่าใครหายไปนะ พูดใหม่ซิ ใคร...”“ฮือ...คะ...คุณหนูอลิศค่ะ”คราวนี้คนฟังแทบล้มทั้งยืน ยังดีที่มีมือของอลันเข้ามาช่วยประคองร่างไว

    Last Updated : 2025-04-16

Latest chapter

  • ปราบร้ายซ่อนรัก   รักแสนหวาน (ตอนจบ)

    สถานที่จัดงานแต่งงานของคู่รักดีไซเนอร์คือสวนดอกไม้ที่ถูกจัดแต่งอย่างเรียบง่ายตามเจตนารมย์ของเจ้าสาวที่ไม่ต้องการงานเอิกเกริกแต่กระนั้นก็แอบมีกิมมิคเล็กๆ น้อยๆ สำหรับคู่รักดีไซเนอร์คนดังโดยเวทีถูกออกแบบให้เป็นรันเวย์สำหรับบ่าวสาวเดินไปทำพิธีอย่างมีสไตล์ แขกที่มาร่วมงานนอกจากครอบครัวแล้วก็มีแค่เพื่อนสนิทของสองฝ่ายเท่านั้น และทันทีที่เจ้าสาวปรากฏตัวขึ้น แขกทุกคนก็พร้อมใจยืนขึ้นต้อนรับด้วยบรรยากาศที่อบอุ่นวิศรุตในชุดสูทลุกขึ้นช้าๆ โดยมีภรรยาสาวช่วยประคองและส่งไม้เท้าให้สามีทำหน้าที่ส่งตัวเจ้าสาว เขายื่นมือไปรับมือลูกรักด้วยใบหน้าที่เป็นปลื้มจนน้ำตาคลอ“คุณพ่อ” เจ้าสาวสวมกอดบิดาสุดที่รักอย่างตื้นตัน ไม่คิดเลยว่าเธอจะได้มีวันนี้“ไปเถอะลูก”วิศรุตจับมือเจ้าสาวคนสวยพาเดินตรงไปยังแท่นทำพิธี โดยด้านหน้ามีเด็กหญิงตัวน้อยนำขบวนสองคนคือเด็กหญิงลูกปลาที่ทำหน้าที่คอยโปรยดอกไม้ให้ และอีกคนคืออลิศลูกสาวของเธอที่ทำหน้าที่ถือแหวน วันนี้หนูน้อยอลิศสวมชุดสีชมพูฟูฟ่องน่ารัก ที่ลำคอของเด็กน้อยสวมสร้อยแปลกตาที่มีแหวนวงหนึ่งห้อยเป็นจี้ แหวนเพชรสีชมพูสวยทอประกายสวยสดใส เป็นภาพที่น่ารักน่าเอ็นดูสำหรับทุกคนวิ

  • ปราบร้ายซ่อนรัก   รักที่ไม่ต้องซ่อนอีกต่อไป

    ‘และเธอเพิ่งตอบตกลงยอมแต่งงานกับผมเมื่อไม่นานมานี้’แวบหนึ่งเหมือนชายหนุ่มหันมองตรงมาด้วยแววตาอ่อนหวานทำให้วิศราหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นโครมคราม นี่เขากำลังประกาศแต่งงานออกสื่อ อลัน เลวิธ หนุ่มโสดเนื้อหอมคนนั้นเนี่ยนะ‘โอ...พระเจ้า’ พิธีกรสาวรุ่นเดอะยกมือทาบอก ทำตาโตเท่าไข่ห่าน เชื่อว่าหากเทปนี้ออกอากาศไป จะต้องเรียกเรตติงได้ถล่มทลายเลยทีเดียว ‘คุณพอจะบอกได้ไหมคะอลันว่าใครคือผู้หญิงที่โชคดีคนนั้น’คำถามนั้นทำให้ใบหน้าคนถูกถามแต้มสีแดง นัยน์ตาสีเทาทอประกายพราวระยับ‘เธอเป็นดีไซเนอร์สาวชาวไทยครับ และเธอเป็นรักแรกพบของผม’วิศราแว่วได้ยินเสียงหวีดผ่านฝ่ามือที่ปิดปากของยุทธนา คำว่ารักแรกพบของเขาทำให้เพื่อนของเธอถึงกับเสียอาการไปไม่น้อยเลยทีเดียว“รักแรกพบ...”วิศราพึมพำเบาๆ สมองนึกย้อนไปถึงตอนที่เธอและเขาได้พบกันครั้งแรก จำได้ว่าเป็นตอนที่เธอใจลอยเดินตัดหน้ารถเขาเพราะกำลังช็อกที่เพิ่งรู้ว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ นี่เขาตกหลุมรักเธอตั้งแต่ตอนนั้นเนี่ยนะมันใช่เหรอ‘ว้าววว ฟังดูโรแมนติกจัง คุณพอจะเล่าเหตุการณ์นั้นให้พวกเราฟังได้ไหมคะ’‘อืม...ตอนนั้นเธอยังเป็นนักศึกษาทุนที่วิทยาลัยแฟชั่น และผมได้ร

  • ปราบร้ายซ่อนรัก   ผมกำลังมีความรักครับ

    “ว้าววว...สวยที่สุดเลย สวยอย่างกับเจ้าหญิงแน่ะค่ะ ลองส่องกระจกดูสิคะ”ประโยคนั้นของช่างแต่งหน้าทำให้หญิงสาวเจ้าของเรือนร่างระหงในชุดเจ้าสาวที่ออกแบบและตัดเย็บจากผ้าไหมและผ้าลูกไม้ที่สั่งทอมาเป็นพิเศษเพื่อเธอโดยเฉพาะและเป็นชุดเดียวในโลกจากการออกแบบของดีไซเนอร์หนุ่มชื่อดังของแบรนด์ระดับโลกอย่าง Lewis โดยใช้โทนสีครีมอ่อนปนด้วยสีชมพูพาสเทลหวานละมุนไปทั้งตัวขับให้ผิวเนียนละเอียดของเธอเปล่งปลั่งงดงามเฉิดฉายราวกับเป็นเจ้าหญิงที่หลุดออกมาจากเทพนิยายก็ไม่ปานวิศรามองภาพสะท้อนของตัวเองในกระจกด้วยความรู้สึกตื้นตันในหัวใจปนประหม่า เธอเป็นคนขอร้องให้เขาเลือกสีอื่นที่ไม่ใช่สีขาว เพราะเธอไม่ใช่เจ้าสาวที่แสนบริสุทธิ์ผุดผ่อง แล้วเขาก็เลือกสีนี้มาให้ด้วยเหตุผลว่าเขาอยากเห็นเจ้าสาวของตัวเองสวยหวานที่สุดในวันที่แสนพิเศษของเราคนเป็นเจ้าสาวยิ้มบางๆ เมื่อนึกถึงตอนที่เขาอาสาออกแบบตัดเย็บชุดนี้ให้เธอด้วยมือตัวเอง ทุกขั้นตอนทุกรายละเอียดที่เขาใส่ลงไปล้วนมีความหมายลึกซึ้งซ่อนอยู่ และมันทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นในหัวใจอย่างบอกไม่ถูกตั้งแต่ครั้งที่ยังเป็นเด็กน้อยช่างฝันตามประสาเด็กผู้หญิงทั่วๆ ไป เธอเคยจินตนาการถึงง

  • ปราบร้ายซ่อนรัก   ครอบครัวก็มีพ่อแม่แล้วก็ลูก

    จริงอย่างที่อลันว่า พอได้ล้างหน้าล้างตาด้วยน้ำเย็นๆ หญิงสาวก็รู้สึกสดชื่นขึ้นทันตา แต่ตอนที่กำลังจะลงไปด้านล่างเพื่อช่วยคนอื่นๆ ตามหาลูกสาว จู่ๆ สายตาก็เหลือบไปเห็นกล่องแหวนที่วางอยู่บนหัวเตียง แหวนที่ได้จากปุริมาวันนั้นแหวนของนายปราบดา!อะไรบางอย่างทำให้ร่างระหงเดินย้อนกลับไปหยิบแหวนนั้นขึ้นมาเปิดดู ประกายจากเพชรสีชมพูสะท้อนวูบเข้านัยน์ตาจนแสบพร่า“นายยังอยู่แถวนี้หรือเปล่า...” วิศรามองแหวนวงงามราวกับมันมีชีวิต “ถ้ายังอยู่แถวนี้ ช่วยให้ฉันตามหาลูกของเราให้พบด้วยนะคะ ขออย่าให้ลูกต้องเป็นอะไร อย่าให้อลิศเป็นอะไร ช่วยฉันด้วยนะคะ”ทันใดนั้น ลมเย็นวูบหนึ่งก็พัดผ่านร่างเธอไปทั้งๆ ที่หน้าต่างไม่ได้เปิด ราวกับใครบางคนได้ตอบรับคำขอนั้น หญิงสาวยิ้มกับตัวเองเศร้าๆ หากปราบดายังอยู่ตรงหน้า เธอคงไม่กล้าเอ่ยปากขอร้องเขาเช่นนี้ คงชวนทะเลาะมากกว่า แต่เพื่อลูกสุดที่รัก สิ่งไหนที่พอจะยึดเหนี่ยวหรือช่วยทำให้สบายใจได้บ้าง เธอก็ยอมทำทั้งนั้นวิศราปิดกล่องแหวนนั้นแล้ววางมันไว้ที่เดิม ทว่าตอนที่เธอกำลังจะก้าวเท้าออกจากห้องนั้นเอง จู่ๆ หูก็พลันได้ยินเสียงอะไรบางอย่างแว่วมา“ฮือๆ...” วิศราหันขวับอย่างตกใจ ก

  • ปราบร้ายซ่อนรัก   ครอบครัวของเรา

    งานแต่งงานของวิศราและอลันถูกตระเตรียมขึ้นท่ามกลางความดีใจของทุกคน แม้เจ้าสาวจะบอกว่าไม่ต้องการให้จัดงานใหญ่โตเอิกเกริก และอยากให้เป็นงานเล็กๆ ที่อบอุ่นมากกว่า ถึงกระนั้นทุกคนในบ้านอาภาพิพัฒน์ที่เพิ่งผ่านความเศร้าจากการสูญเสียไปเมื่อไม่นานมานี้ก็เริ่มยิ้มออกและกระตือรือร้นกับงานมงคลที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า โดยเฉพาะนายผู้หญิงของบ้านอย่างปุริมาและนางรื่นรมย์ซึ่งถือเป็นพี่เลี้ยงคนสนิทของว่าที่เจ้าสาวกลายเป็นหัวเรือใหญ่ที่คอยเป็นธุระช่วยเหลือในการจัดการเรื่องต่างๆ อย่างเต็มใจท่ามกลางความดีใจเหล่านั้น ทุกคนกลับไม่ทันสังเกตเห็นว่ามีใครบางคนมองภาพเหล่านั้นด้วยความรู้สึกที่แตกต่างออกไป เด็กหญิงอลิศทำหน้าหม่นหมอง ในมือกอดตุ๊กตาหมีที่แม่ของเธอให้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีก่อนแน่นราวกับมันกลายเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวในโลกที่เหลืออยู่ ก่อนค่อยๆ เดินแยกห่างออกมาเงียบๆ หลังจากเห็นทุกคนกำลังวุ่นวายจนลืมไปว่าวันนี้ยังมีความสำคัญกับใครอีกคน ไม่ทันไรทุกคนก็ลืมวันเกิดของเธอไปเสียแล้ว“พี่หมีจ๋า ทุกคนลืมวันเกิดอลิศหมดเลย ไม่มีใครรักอลิศแล้ว ไม่มีเลย...” เด็กน้อยขมุบขมิบงึมงำด้วยความรู้สึกว้า

  • ปราบร้ายซ่อนรัก   ผมจะใช้ความรักของผมปราบคุณให้อยู่หมัด

    คิดเพลินๆ จู่ๆ ก็มีเสียงสัญญาณโทรศัพท์เรียกเข้ามา หญิงสาวยิ้มบางๆ เมื่อเห็นชื่อที่ขึ้นตรงหน้าจอ...อลัน เลวิธ!“คุณต้องเป็นญาติกับพ่อมดแน่ๆ” ปลายสายส่งเสียงหัวเราะกลับมา “รู้ได้ยังไงคะว่าคนแถวนี้กำลังคิดถึงคุณอยู่”“รู้ด้วยหัวใจไงครับ ใจของคนที่รักกันมักเชื่อมถึงกันเสมอ” เสียงทุ้มนุ่มหูตอบกลับมาอย่างอ่อนหวาน พาให้หัวใจคนฟังเต้นผิดจังหวะด้วยความเขิน“คุณทำอะไรอยู่คะ วันนี้งานยุ่งไหม”“ก็ยุ่งเหมือนทุกวัน แต่พอได้ยินเสียงคุณก็หายเหนื่อย”“ปากหวานจังนะคะบอส”“อย่างอื่นก็หวานนะ ถ้าคุณอยากชิมเมื่อไหร่ก็บอกได้เสมอ ถ้าเป็นคุณ ผมยินดีให้ชิมทั้งตัวทั้งใจเลย”วิศราหน้าแดงก่ำ ดีที่อีกฝ่ายอยู่ไกลถึงอีกซีกโลก หากเขายืนอยู่ตรงนี้ เธอคงไม่กล้าสู้หน้า ตั้งแต่ผ่านเรื่องเฉียดเป็นเฉียดตายมา ดูเหมือนจะทำให้ชายหนุ่มกลายเป็นคนที่กล้าพูดกล้าแสดงความรักออกมาอย่างเปิดเผยมากกว่าเดิม“ทำไมนิ่งไปครับ คิดอะไรอยู่”“ฉันคิดถึงคุณ ถ้าตอนนี้คุณอยู่ตรงนี้ด้วยกันก็คงดีสิคะ”“อย่ามาทำให้ผมเคลิ้มเชียวนะวีวี่ คุณยังไม่รู้สินะว่าตอนนี้ผมแทบจะกลายเป็นหุ้นส่วนใหญ่ของสายการบินระหว่างประเทศอยู่แล้ว นี่เพื่อนสนิทผมมันก็ร่ำๆ อยู่

  • ปราบร้ายซ่อนรัก    อย่าทิ้งฉันไปนะคะ

    วิศรานั่งฟังอย่างสงบ และเริ่มคิดตาม เพราะเป็นคนสำคัญที่สุดจึงต้องหวงแหน เขาก็คงเหมือนเธอที่หวงบิดาเพราะคิดว่าเป็นคนสำคัญเพียงคนเดียวในชีวิต อนิจจา...หากวันนั้นเธอไม่ก้าวร้าวพี่สาวของเขาก่อน หมอนั่นก็คงไม่คิดกำราบเธอด้วยวิธีป่าเถื่อนรุนแรงแบบนั้น เธอเองก็มีส่วนผิดที่เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่ตั้งโดยไม่ได้เอาใจเขามาใส่ใจเรา เรื่องมันถึงเลยเถิดแบบนี้‘ฉันต้องขอโทษคุณแทนตาปราบด้วยนะคะ สำหรับเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมด’ ปุริมาเอ่ยอย่างจริงใจ ‘แล้วก็ต้องขอบคุณที่คุณยอมอโหสิให้เขา’วิศรามองสบตาแม่เลี้ยงเต็มๆ ตาโดยไม่มีอคติมาบดบังเป็นครั้งแรก ‘ฉันเองก็ผิดที่ทำตัวไม่ดีกับคุณเหมือนกัน ที่จริงฉันก็ไม่ได้ดีไปกว่าน้องชายคุณนักหรอกค่ะ’‘แต่อย่างน้อยคุณก็ยังโชคดีกว่าปราบตรงที่ยังมีลมหายใจ โชคดีที่มีคนที่คุณรักและรักคุณมากมาย ฉันขอพูดอะไรกับคุณอีกนิดได้ไหมคะ’วิศราพยักหน้ารับนิดๆ‘พูดมาสิคะ’‘ฉันคิดว่าตาปราบเขาแอบชอบคุณมาตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกันแล้วละค่ะ จำตอนที่เขาขับรถชนสุนัขของคุณได้ไหมคะ’แน่นอนว่าวิศราย่อมจำได้แม่น‘ที่จริงตาปราบก็ตกใจมากเหมือนกัน ทีแรกเขาก็ทำอะไรไม่ถูก ตั้งใจจะลงมาดูมาขอโทษคุณเพราะเขาเองก

  • ปราบร้ายซ่อนรัก   ฉันไม่รู้เลย ไม่เคยรู้...

    ร่างเพรียวระหงของสตรีผู้หนึ่งยืนนิ่งปล่อยใจล่องลอยไปแสนไกล เธอกำลังทอดสายตามองท้องฟ้าที่ดูหม่นเศร้ายามที่พระอาทิตย์ใกล้ตกดิน ความเงียบสงัดทำให้ได้ยินแม้แต่เสียงใบไม้แห้งกรอบปลิวเมื่อยามต้องแรงลมราวกับท่วงทำนองบทเพลงแห่งชีวิตที่ทุกคนต้องเผชิญอย่างไม่อาจหลีกหนี แต่ก็มีในบางจังหวะที่ชวนให้คนฟังรู้สึกถึงความอ่อนหวานปนขมปร่าในหัวใจยามที่คิดถึงใครบางคนที่รักแต่จำต้องจากไปไกลแสนไกลนี่มันก็เกือบปีแล้วสินะที่เธอต้องอยู่โดยไม่มีเขา มันเหมือนจะยาวนาน แต่น่าแปลกที่เธอยังคงจำเหตุการณ์ต่างๆ ในวันวานที่ผ่านมาได้อย่างดีทีเดียวหลังจากเหตุการณ์ที่เธอโดนลอบยิงอย่างอุกอาจที่สวนอาหารแห่งนั้นไม่นาน ก็มีข่าวครึกโครมว่าตำรวจจับตัวคนร้ายได้ทว่าที่น่าตกใจกว่านั้นคือการที่คนร้ายซัดทอดว่า คนที่จ้างวานให้มายิงเธอนั้นคือ...พรีมโรส แฟนสาวของปราบดานั่นเอง ส่วนเหตุผลจูงใจของผู้หญิงคนนั้นวิศราก็เดาได้ไม่ยาก เพราะคงไม่พ้นเรื่องหึงหวง แต่แทนที่เธอจะโกรธแค้น น่าแปลกที่เธอกลับรู้สึกสงสารปนสังเวชใจที่นางแบบสาวที่กำลังมีอนาคตรุ่งโรจน์ผู้นั้นคิดตื้นๆ เลือกตัดอนาคตตัวเอง ทำในสิ่งที่ผิดจนทำให้คนที่เธอรักต้องจากไปตลอดกาล แถม

  • ปราบร้ายซ่อนรัก   ดีใจที่ได้เจอคุณ

    ตอนที่วิศราไปถึงหน้าห้องผ่าตัดมีคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว นั่นคือคณะที่พากันไปทัวร์สวนสัตว์วันนี้ที่พอรู้ข่าวก็คงรีบมาที่โรงพยาบาลกันทันที รวมถึงยุทธนาที่ตามมาหลังจากทราบข่าว สีหน้าทุกคนร้อนรนมีรอยกังวล แต่คนที่อาการหนักสุดเห็นจะเป็นพี่สาวของคนเจ็บนั่นเอง ใบหน้าซีดเผือดของปุริมายังคงเปื้อนคราบน้ำตา สิ่งเดียวที่คอยเหนี่ยวรั้งไม่ให้แม่เลี้ยงของเธอล้มพับไปคือลูกสาวตัวน้อยที่นอนหลับซุกหน้ากับอกผู้เป็นแม่อย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวนั่นเอง“แม่ส้มขา...” เสียงเรียกนั้นทำเอาวิศราสะดุ้งสุดตัว พอหันไปเห็นว่าเป็นใครเธอจึงอ้าแขนรับร่างป้อมที่วิ่งตรงมาหาโดยอัตโนมัติ “แม่ส้มเป็นอะไรคะ นั่น! ทำไมเลือดแม่ส้มออกเต็มเสื้อเลยคะ”รอยเลือดแห้งกรังที่อกเสื้อทำให้แม่คนช่างเจรจาสงสัย“ไม่ใช่เลือดแม่หรอกค่ะ แต่เป็นของ...”คนพูดกัดริมฝีปากแน่น ลมหายใจสะดุดเมื่อคิดถึงใบหน้าคนที่พุ่งเข้ามารับกระสุนพร้อมกับกอดเธอไว้เพื่อป้องกันไม่ให้พวกวายร้ายนั่นทำอันตรายเธอได้ แต่คนช่วยกลับรับเคราะห์เสียเอง เลือดบนอกเธอก็คงเป็นเลือดเขานั่นเอง“เป็นยังไง...หมอว่ายังไงบ้างคะ” วิศราพยายามข่มเสียงไม่ให้สั่นทั้งที่ในใจเธอตอนนี้มันเต้นรัวด้วย

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status