LOGINShare
ลูกแม่...
Last Updated:
2025-04-05 21:27:42
Related chapters
ปราบร้ายซ่อนรัก อลิศ
“ตอนนี้คนไข้ยังไม่ฟื้นค่ะ เธอค่อนข้างอ่อนแรงเลยต้องนอนที่ห้องคลอดนี่อีกระยะหนึ่งก่อนที่จะย้ายไปห้องพิเศษได้ ส่วนแม่หนูน้อยเองก็ต้องอยู่ในตู้อบไปก่อน และเราต้องทำเอกสารหนังสือรับรองการเกิดให้กับทารก เอ่อ...ไม่ทราบว่าท่านไหนเป็นสามีของคุณวิศราคะ” คนพูดมองชายหนุ่มทั้งสองอย่างไม่แน่ใจอลันหันไปสบตายุทธนาที่ทำหน้าเหวอ เพราะไม่ทันคิดเรื่องนี้มาก่อน เช่นเดียวกับอลันที่ไม่เคยเป็นคุณพ่อจึงไม่รู้ขั้นตอนว่าต้องทำอะไรบ้าง แต่กระนั้นในที่สุดเขาก็เอ่ยปากออกมา“ผมเองครับ”ยุทธนาถึงกับอ้าปากค้าง หันขวับมองชายหนุ่มข้างกายอย่างคาดไม่ถึง...ในห้องพักฟื้นพิเศษหลายชั่วโมงถัดมา วิศรานอนมองหน้าทารกน้อยน่ารักที่กำลังหลับตาพริ้มดูดน้ำนมจากอกเธอด้วยความรู้สึกที่แปลกประหลาด เด็กคนนี้คือลูกของเธอจริงๆ หรือ ใบหน้าเล็กๆ ย่นยู่ คิ้ว ตา จมูก ปากน้อยๆ จิ้มลิ้มขมุบขมิบดูดดึงเต้าทรวงอย่างน่าเอ็นดู แต่ที่โดดเด่นคือพวงแก้มยุ้ยใสๆ จนอดไม่ได้ต้องยื่นปลายนิ้วไปสัมผัสอย่างเบามือ แล้วเธอก็ตกหลุมรักเด็กตรงหน้าอย่างไร้เงื่อนไขทันที“ลูกแม่...” รอยยิ้มอ่อนๆ แตะที่ริมฝีปากงาม พร้อมหยาดน้ำตาที่เอ่อคลอ ความรู้สึกหลากหลายประดังเข้าม
Last Updated : 2025-04-05ปราบร้ายซ่อนรัก อุปสรรคตัวร้าย
อลันเบิกตาค้าง ชาวาบไปทั้งร่าง ตะลึงงันไปชั่วขณะ ไออุ่นแผ่ซ่านไปทั้งหัวใจ ชายหนุ่มโน้มตัวก้มลงมองแม่หนูน้อยในเปลด้วยความรักเอ็นดู และยอมรับอย่างหมดใจว่าเขาตกหลุมรักเด็กน้อยตรงหน้าอย่างไม่มีเงื่อนไขตั้งแต่แรกพบ เช่นเดียวกับแม่ของแก“ว้าววว...” ยุทธนาอมยิ้มมองหนุ่มสาวทั้งสอง ไม่ต้องให้เดาก็รู้ว่าแม่เพื่อนรักตั้งชื่อนี้ตามชื่อใคร “ก็ไม่เลวนะ...หรือคุณว่าไงครับอลัน แม่หนูอลิศอินวันเดอร์แลนด์ของพวกเราน่ารักไหม”“น่ารักที่สุดในโลกเลย หนูน้อยอลิศ” ชายหนุ่มส่งยิ้มอบอุ่นอ่อนโยนให้คุณแม่มือใหม่ ก่อนเอื้อมไปสัมผัสที่แก้มยุ้ยๆ ของแม่หนูน้อยเบาๆ อย่างรักใคร่เอ็นดู ภาพนั้นทำเอายุทธนาต้องแอบเบือนหน้าไปปาดน้ำตาด้วยความซาบซึ้งเฮ้อ...ทำไมนะ สวรรค์ถึงใจร้าย ส่งผู้ชายแสนดีคนนี้มาให้เพื่อนเขาในวันที่สายเช่นนี้แต่มาคิดดูอีกทีก็ใช่ว่าจะไม่มีหวังเสียทีเดียวนี่นาอย่างน้อยหากมีโซ่ทองตัวน้อยที่แก้มน่าฟัดอย่างแม่หนูอลิศราคนนี้ ไม่แน่ว่าสักวัน แม่เพื่อนสาวใจหินของเขาอาจยอมใจอ่อนเปิดใจต้อนรับผู้ชายแสนดีอย่าง อลัน เลวิธ คนนี้ก็เป็นได้...ชายหนุ่มได้แต่ภาวนาและเอาใจช่วยคนทั้งสองในใจมาตลอด และได้แต่หวังว่าคงไม่มีอ
Last Updated : 2025-04-05ปราบร้ายซ่อนรัก ฉันไม่เคยนับญาติกับ...กาฝากพวกนี้!
“สวัสดีครับคุณปราบดา มาเยี่ยมใครเหรอครับ” ยุทธนาผู้ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางใดๆ หันไปทักทายตอบตามมารยาท โดยไม่ทันสังเกตอาการแม่เพื่อนสาวที่ยืนหน้าตึง คอแข็ง เชิดหน้าหนีไปอีกทางเหมือนไม่ต้องการเสวนาด้วย“ผมพาพี่สาวกับหลานมาเฝ้าไข้คุณพ่อของแกน่ะครับ” ปราบดาพยักพเยิดไปทางหลานสาวตัวน้อย แอบรู้สึกหงุดหงิดกับท่าทางหมางเมินเย็นชาราวกับไม่เห็นเขาในสายตาของหญิงสาวอีกคนไม่สนดีนักใช่ไหม ได้สิ...“คุณยอร์ชครับ ถ้าคุณไม่รังเกียจผมขอแนะนำให้รู้จัก นี่คือพี่ปู ปุริมา พี่สาวผมเอง แล้วนั่นก็ยายลูกปลา ลูกสาวของพี่ปูกับคุณวิศรุต อาภาพิพัฒน์ พี่เขยของผม!” ชายหนุ่มจงใจเน้นเสียงหนักๆ ที่ชื่อสุดท้ายได้ผล...วิศราหันขวับ นัยน์ตาวาวโรจน์ตวัดมองชายหนุ่มตัวร้ายราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ “วิศรุต? เอ...ชื่อนี้มันคุ้นๆ ทำไมเหมือนชื่อพ่อของ...”“พ่อของคุณหนูวิศรา! ใช่แล้วครับ ยายลูกปลาเป็นลูกพ่อเดียวกันกับคุณหนูส้มเพื่อน อ้อ! ไม่ใช่สิ ต้องเรียกว่า...คนรักของคุณ” ปราบดาเฉลยคำตอบด้วยรอยยิ้มเยาะหยัน ในขณะที่ปุริมาแอบกระตุกชายเสื้อน้องชายผู้มุทะลุของตนอย่างปรามในที เธอรู้ดีว่าปราบดานั้นไม่ลงรอยกับลูกเลี้ยงสาว แต่ก็ไม่ได้ปราร
Last Updated : 2025-04-05ปราบร้ายซ่อนรัก กอดกันอยู่ได้ รำคาญตาชะมัด!
วิศราหายเข้าไปในห้องไอซียูครู่ใหญ่ก่อนที่ร่างระหงจะเดินออกมาจากห้องนั้นในสภาพที่เหมือนคนไร้เรี่ยวแรง ดวงตาแดงก่ำยังมีละอองน้ำตาให้เห็นประปราย ใบหน้าหวานซีดเผือดไร้ชีวิตชีวา และไม่แม้แต่จะชายหางตาแลไปทางสองพี่น้องที่นั่งอยู่หน้าห้องไม่ไกลกัน “ส้ม!” ยุทธนามองสภาพเพื่อนอย่างเข้าใจ เขาเดินเข้าไปดึงตัวเธอเข้ามากอดปลอบ ซึ่งเป็นวิธีที่เขามักใช้กับวิศรายามที่เห็นเพื่อนรักโศกเศร้าหรือเจอเรื่องอะไรแย่ๆ เสมอ “ไม่เป็นไรนะ อย่างน้อยคุณลุงก็ปลอดภัย คุณหมอสมัยนี้เก่งมาก ฉันว่าอีกไม่นานคุณลุงก็ต้องกลับมาหายเป็นปกติได้”คำปลอบนั้นผ่านหูทั้งสองข้างไปเหมือนสายลมอุ่นๆ แต่กลับไม่ได้ทำให้หัวใจเย็นเฉียบนั้นคลายความหนาวเหน็บภายในใจลงได้เลยแม้แต่น้อย เมื่อวิศรานึกถึงสภาพบิดาสุดที่รักที่ต้องมานอนแบ็บบนเตียงคนไข้ซึ่เต็มไปด้วยสายช่วยชีวิตระโยงระยางมากมาย หัวใจของเธอก็ถูกบีบรัดแน่นจนแทบหายใจไม่ออก ที่ผ่านมาวิศรุตในสายตาของบุตรสาวคือผู้ชายที่ภูมิฐาน แข็งแรงและดูดีตลอดเวลา หาใช่คนป่วยที่นอนหมดสภาพไร้การตอบสนองเหมือนผักเช่นนั้น ส่วนหนึ่งเธอโทษตัวเองที่ทอดทิ้งบิดาไว้กับคนอื่น ไม่คิดเลยว่าผลที่ตามมาจะรุนแรงจนถึงขั้นท
Last Updated : 2025-04-05ปราบร้ายซ่อนรัก อัศวินม้าขาวไปอยู่ที่ไหนกันนะ
“มีค่ะ!” ทุกคนมองมาที่คนพูดเป็นตาเดียว โดยเฉพาะปราบดาที่สบตาคนพูดอย่างคันไม้คันมือ“คือฉันอยากทราบว่าคุณพ่อจะออกจากห้องไอซียูนี่ได้เมื่อไหร่คะ”“ถ้าอาการอย่างอื่นไม่น่าเป็นห่วง อย่างช้าไม่เกินวันมะรืนนี้ก็สามารถย้ายไปพักฟื้นที่ห้องผู้ป่วยได้ครับ”“ดีค่ะ! แล้วถ้าฉันต้องการพยาบาลพิเศษล่ะคะ ต้องติดต่อที่ไหน”“อ๋อ...สามารถติดต่อที่เคาน์เตอร์ด้านหน้าได้เลยครับ”“ขอบคุณมากๆ เลยนะคะคุณหมอ เอ่อ...ฉันขอรบกวนอีกเรื่องได้ไหมคะ”“เรื่องอะไรเหรอครับ” ใช่แต่คุณหมอหรอกที่สงสัย คนที่ยืนตีหน้ายักษ์เองก็แอบหรี่ตามองสาวตัวร้ายตรงหน้าตาแทบไม่กะพริบเช่นกัน“ฉันไม่ต้องการให้คนอื่นเข้าเยี่ยมไข้หรือรบกวนคุณพ่อเด็ดขาดค่ะ โดยเฉพาะคนพวกนี้!”คำนั้นทำให้ทุกคนตกตะลึงไปตามๆ กัน ปราบดาตาวาววับ ขบกรามแน่น ในขณะที่ปุริมาถึงกับหน้าถอดสี ไม่คิดเลยว่าลูกเลี้ยงสาวจะแค้นฝังหุ่นพวกเธอได้ขนาดนี้พอคล้อยหลังคุณหมอไปแล้ว วิศราก็หันมามองหน้าสองพี่น้องที่เธอแสนชังน้ำหน้า“ได้ยินแล้วนะ ต่อไปนี้ไม่จำเป็นก็ไม่ต้องมาที่นี่อีก”“คุณส้มคะ! พวกเราไม่เคยคิดร้ายหรือต้องการทำร้ายคุณพ่อของคุณอย่างที่คุณคิดสักนิดเลยนะคะ” ปุริมาพยายามอธิบาย
Last Updated : 2025-04-05ปราบร้ายซ่อนรัก จะรู้บ้างไหมว่ามีคนเป็นห่วงและคิดถึงคุณมาก
“อังเคิลอลันขา!” เสียงเล็กๆ น่ารักนั้นทำให้ชายหนุ่มชาวต่างชาติร่างสูงสง่าต้องหยุดฝีเท้า ก่อนที่นัยน์ตาสีเทาที่จุดแต้มประกายอบอุ่นอ่อนโยนจะทอดมองมาที่แม่หนูน้อยตัวป้อมในชุดสีชมพูน่ารักด้วยความเอ็นดู แก้มใสๆ แดงระเรื่ออย่างคนที่เคยชินกับอากาศหนาวมาตั้งแต่เกิดทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะยื่นปลายจมูกไปแตะข้างแก้มป่องๆ นั้นพร้อมกับเช็ดละอองเหงื่อให้เบาๆ อย่างห่วงใย การเดินทางกว่าสิบสองชั่วโมงอาจทำให้คนตัวเล็กเหน็ดเหนื่อยมากกว่าผู้ใหญ่“ว่าไงครับคนเก่ง เหนื่อยแล้วเหรอ หืม...”“เปล่าค่ะ อลิศไม่ได้เหนื่อย” เจ้าตัวน้อยยิ้มอวดฟันกระต่าย พลางหันไปมองรอบกายอย่างตื่นเต้นกับสถานที่และผู้คนรอบกาย ทุกอย่างดูแปลกตาน่าตื่นเต้นไปหมดสำหรับเด็กหญิงวัยสี่ขวบเศษ แม้ไม่ใช่การเดินทางข้ามทวีปครั้งแรกของเด็กน้อย แต่ก็ไม่บ่อยนักที่เธอจะได้นั่งสายการบินปกติแบบชาวบ้านแทนที่จะเป็นเครื่องบินเจ็ตส่วนตัว หรือเครื่องเช่าเหมาลำแบบเฟิสต์คลาสเช่นทุกที “ที่นี่ที่ไหนเหรอคะ”“ที่นี่คือเมืองไทยครับ”“เราจะไปเที่ยวกันเหรอคะ”“เราไม่ได้มาเที่ยวครับ แต่พวกเราจะไปหาใครบางคนต่างหาก” สุ้มเสียงทุ้มนุ่มๆ ตอบอย่างอบอุ่นทำให้ผู้คนที่เดินสวนไ
Last Updated : 2025-04-07ปราบร้ายซ่อนรัก ดูตัว
“อืม แล้วนี่แกจะเอาไงต่อ จะกลับไปอยู่ที่บ้านหรือยังไง”“ยังหรอก จนกว่าฉันจะแน่ใจเสียก่อน อีกอย่างคุณพ่อก็ยังต้องอยู่ที่โรงพยาบาลอีกนานเท่าไหร่ไม่รู้”“แล้วไม่กลัวแม่เลี้ยงแกกับตาคุณปราบดาอะไรนั่นฮุบสมบัติตามที่เขาขู่แล้วเหรอ” ว่าจะไม่ยุ่งแต่ด้วยความเป็นห่วงก็ทำให้อดปากไม่ได้ พอเอ่ยถึงคุณปราบดาคนนั้น ยุทธนาก็ได้แต่คลางแคลงใจ เพราะหากวางใจเป็นกลางแล้วดูจากท่าทางของคนทั้งคู่ก็ไม่น่าจะเป็นคนเลวร้ายอะไรขนาดนั้น นอกจากปัญหาเรื่องแม่เลี้ยงลูกเลี้ยงที่ไม่ลงรอยซึ่งเขาพอเข้าใจเพื่อนรักได้ในเรื่องนี้ แต่สำหรับปราบดาต่างหากที่ลางสังหรณ์บางอย่างบอกให้รู้ว่าระหว่างเพื่อนรักกับชายหนุ่มผู้นั้นมีอะไรที่ไม่ธรรมดาซ่อนอยู่ อะไรบางอย่างที่ทำให้แม่เพื่อนรักของเขาออกอาการของขึ้นจนผิดวิสัย“ก็ดีสิ พ่อฉันจะได้รู้ธาตุแท้คนที่คิดว่าดีนักหนาพวกนั้นสักที” นัยน์ตาคู่งามวาววับ อันที่จริงเหตุผลที่ไม่กลับไปอยู่ที่บ้านนั้นไม่ใช่เรื่องสมบัติที่เธอยกมาอ้างเพื่อดักคอใครบางคน แต่ก็ไม่อาจพูดออกมาได้“งั้นก็ตามใจแก ต้องการให้ช่วยอะไรก็บอกแล้วกัน” ยุทธนาตบไหล่บอบบางเบาๆ “แล้วนี่แกจะกลับโรงแรมเลยไหม ฉันจะได้ไปส่ง”ถามยังไม่ทั
Last Updated : 2025-04-07ปราบร้ายซ่อนรัก ฝากไว้ก่อนเหอะยายตัวแสบ
สถานที่นัดหมายคือภัตตาคารจีนหรูในโรงแรมระดับห้าดาวชื่อดังของย่านกลางเมือง วิศรามองบรรยากาศรอบกายแล้วนึกอยากหันหลังเดินกลับออกไปเสียเดี๋ยวนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะเพื่อนรักเพื่อนสนิทอย่างยุทธนาขอร้องละก็ เธอคงไม่ยอมทำอะไรบ้าบิ่นอย่างเช่นการมางานดูตัวกับผู้ชายที่ไม่ได้มีจิตพิศวาสผู้หญิงแบบนี้แน่นอน“พวกเขาอยู่นั่นไง” เสียงนั้นทำให้หญิงสาวหันไปมองที่ห้องวีไอพีทรงแปดเหลี่ยมกรุกระจกเพนต์เป็นลวดลายมังกรตามสไตล์ศิลปะของจีนอย่างหรูหรารอบด้าน“แหม มากันครบองค์ประชุมเชียวนะคราวนี้” ยุทธนาทำหน้าเซ็งจัดกับความกระตือรือร้นในการหาคู่ให้เขาของบุพการี “ไปเหอะแก ได้เวลาขึ้นเวทีแล้ว”“เดี๋ยวๆ เดี๋ยวก่อนแยมมี่!” คนถูกมัดมือชกยื้อมืออีกฝ่ายด้วยหน้าตาตื่นๆ ชักไม่มั่นใจ “แล้วถ้าฉันทำพังล่ะแก เราถอยไปตั้งหลักก่อนดีไหม”เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของเพื่อนสาว ยุทธนาเลยได้สติก่อนถอนหายใจเบาๆ “ฉันกำลังทำให้แกลำบากใจหรือเปล่านี่ ขอโทษนะที่เอาแต่ใจไปหน่อย ถ้าแกไม่สะดวกใจจะช่วย งั้นเรากลับกันตอนนี้ก็ได้นะ”“เปล่าๆ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกแยมมี่ ฉันเต็มใจช่วย แต่ก็แค่กลัวพลาดทำเสียเรื่องก็เท่านั้น” “ไม่เสียหรอกน่า ฉันเชื่อใจแก ง
Last Updated : 2025-04-07
Latest chapter
ปราบร้ายซ่อนรัก รักแสนหวาน (ตอนจบ)
สถานที่จัดงานแต่งงานของคู่รักดีไซเนอร์คือสวนดอกไม้ที่ถูกจัดแต่งอย่างเรียบง่ายตามเจตนารมย์ของเจ้าสาวที่ไม่ต้องการงานเอิกเกริกแต่กระนั้นก็แอบมีกิมมิคเล็กๆ น้อยๆ สำหรับคู่รักดีไซเนอร์คนดังโดยเวทีถูกออกแบบให้เป็นรันเวย์สำหรับบ่าวสาวเดินไปทำพิธีอย่างมีสไตล์ แขกที่มาร่วมงานนอกจากครอบครัวแล้วก็มีแค่เพื่อนสนิทของสองฝ่ายเท่านั้น และทันทีที่เจ้าสาวปรากฏตัวขึ้น แขกทุกคนก็พร้อมใจยืนขึ้นต้อนรับด้วยบรรยากาศที่อบอุ่นวิศรุตในชุดสูทลุกขึ้นช้าๆ โดยมีภรรยาสาวช่วยประคองและส่งไม้เท้าให้สามีทำหน้าที่ส่งตัวเจ้าสาว เขายื่นมือไปรับมือลูกรักด้วยใบหน้าที่เป็นปลื้มจนน้ำตาคลอ“คุณพ่อ” เจ้าสาวสวมกอดบิดาสุดที่รักอย่างตื้นตัน ไม่คิดเลยว่าเธอจะได้มีวันนี้“ไปเถอะลูก”วิศรุตจับมือเจ้าสาวคนสวยพาเดินตรงไปยังแท่นทำพิธี โดยด้านหน้ามีเด็กหญิงตัวน้อยนำขบวนสองคนคือเด็กหญิงลูกปลาที่ทำหน้าที่คอยโปรยดอกไม้ให้ และอีกคนคืออลิศลูกสาวของเธอที่ทำหน้าที่ถือแหวน วันนี้หนูน้อยอลิศสวมชุดสีชมพูฟูฟ่องน่ารัก ที่ลำคอของเด็กน้อยสวมสร้อยแปลกตาที่มีแหวนวงหนึ่งห้อยเป็นจี้ แหวนเพชรสีชมพูสวยทอประกายสวยสดใส เป็นภาพที่น่ารักน่าเอ็นดูสำหรับทุกคนวิ
ปราบร้ายซ่อนรัก รักที่ไม่ต้องซ่อนอีกต่อไป
‘และเธอเพิ่งตอบตกลงยอมแต่งงานกับผมเมื่อไม่นานมานี้’แวบหนึ่งเหมือนชายหนุ่มหันมองตรงมาด้วยแววตาอ่อนหวานทำให้วิศราหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นโครมคราม นี่เขากำลังประกาศแต่งงานออกสื่อ อลัน เลวิธ หนุ่มโสดเนื้อหอมคนนั้นเนี่ยนะ‘โอ...พระเจ้า’ พิธีกรสาวรุ่นเดอะยกมือทาบอก ทำตาโตเท่าไข่ห่าน เชื่อว่าหากเทปนี้ออกอากาศไป จะต้องเรียกเรตติงได้ถล่มทลายเลยทีเดียว ‘คุณพอจะบอกได้ไหมคะอลันว่าใครคือผู้หญิงที่โชคดีคนนั้น’คำถามนั้นทำให้ใบหน้าคนถูกถามแต้มสีแดง นัยน์ตาสีเทาทอประกายพราวระยับ‘เธอเป็นดีไซเนอร์สาวชาวไทยครับ และเธอเป็นรักแรกพบของผม’วิศราแว่วได้ยินเสียงหวีดผ่านฝ่ามือที่ปิดปากของยุทธนา คำว่ารักแรกพบของเขาทำให้เพื่อนของเธอถึงกับเสียอาการไปไม่น้อยเลยทีเดียว“รักแรกพบ...”วิศราพึมพำเบาๆ สมองนึกย้อนไปถึงตอนที่เธอและเขาได้พบกันครั้งแรก จำได้ว่าเป็นตอนที่เธอใจลอยเดินตัดหน้ารถเขาเพราะกำลังช็อกที่เพิ่งรู้ว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ นี่เขาตกหลุมรักเธอตั้งแต่ตอนนั้นเนี่ยนะมันใช่เหรอ‘ว้าววว ฟังดูโรแมนติกจัง คุณพอจะเล่าเหตุการณ์นั้นให้พวกเราฟังได้ไหมคะ’‘อืม...ตอนนั้นเธอยังเป็นนักศึกษาทุนที่วิทยาลัยแฟชั่น และผมได้ร
ปราบร้ายซ่อนรัก ผมกำลังมีความรักครับ
“ว้าววว...สวยที่สุดเลย สวยอย่างกับเจ้าหญิงแน่ะค่ะ ลองส่องกระจกดูสิคะ”ประโยคนั้นของช่างแต่งหน้าทำให้หญิงสาวเจ้าของเรือนร่างระหงในชุดเจ้าสาวที่ออกแบบและตัดเย็บจากผ้าไหมและผ้าลูกไม้ที่สั่งทอมาเป็นพิเศษเพื่อเธอโดยเฉพาะและเป็นชุดเดียวในโลกจากการออกแบบของดีไซเนอร์หนุ่มชื่อดังของแบรนด์ระดับโลกอย่าง Lewis โดยใช้โทนสีครีมอ่อนปนด้วยสีชมพูพาสเทลหวานละมุนไปทั้งตัวขับให้ผิวเนียนละเอียดของเธอเปล่งปลั่งงดงามเฉิดฉายราวกับเป็นเจ้าหญิงที่หลุดออกมาจากเทพนิยายก็ไม่ปานวิศรามองภาพสะท้อนของตัวเองในกระจกด้วยความรู้สึกตื้นตันในหัวใจปนประหม่า เธอเป็นคนขอร้องให้เขาเลือกสีอื่นที่ไม่ใช่สีขาว เพราะเธอไม่ใช่เจ้าสาวที่แสนบริสุทธิ์ผุดผ่อง แล้วเขาก็เลือกสีนี้มาให้ด้วยเหตุผลว่าเขาอยากเห็นเจ้าสาวของตัวเองสวยหวานที่สุดในวันที่แสนพิเศษของเราคนเป็นเจ้าสาวยิ้มบางๆ เมื่อนึกถึงตอนที่เขาอาสาออกแบบตัดเย็บชุดนี้ให้เธอด้วยมือตัวเอง ทุกขั้นตอนทุกรายละเอียดที่เขาใส่ลงไปล้วนมีความหมายลึกซึ้งซ่อนอยู่ และมันทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นในหัวใจอย่างบอกไม่ถูกตั้งแต่ครั้งที่ยังเป็นเด็กน้อยช่างฝันตามประสาเด็กผู้หญิงทั่วๆ ไป เธอเคยจินตนาการถึงง
ปราบร้ายซ่อนรัก ครอบครัวก็มีพ่อแม่แล้วก็ลูก
จริงอย่างที่อลันว่า พอได้ล้างหน้าล้างตาด้วยน้ำเย็นๆ หญิงสาวก็รู้สึกสดชื่นขึ้นทันตา แต่ตอนที่กำลังจะลงไปด้านล่างเพื่อช่วยคนอื่นๆ ตามหาลูกสาว จู่ๆ สายตาก็เหลือบไปเห็นกล่องแหวนที่วางอยู่บนหัวเตียง แหวนที่ได้จากปุริมาวันนั้นแหวนของนายปราบดา!อะไรบางอย่างทำให้ร่างระหงเดินย้อนกลับไปหยิบแหวนนั้นขึ้นมาเปิดดู ประกายจากเพชรสีชมพูสะท้อนวูบเข้านัยน์ตาจนแสบพร่า“นายยังอยู่แถวนี้หรือเปล่า...” วิศรามองแหวนวงงามราวกับมันมีชีวิต “ถ้ายังอยู่แถวนี้ ช่วยให้ฉันตามหาลูกของเราให้พบด้วยนะคะ ขออย่าให้ลูกต้องเป็นอะไร อย่าให้อลิศเป็นอะไร ช่วยฉันด้วยนะคะ”ทันใดนั้น ลมเย็นวูบหนึ่งก็พัดผ่านร่างเธอไปทั้งๆ ที่หน้าต่างไม่ได้เปิด ราวกับใครบางคนได้ตอบรับคำขอนั้น หญิงสาวยิ้มกับตัวเองเศร้าๆ หากปราบดายังอยู่ตรงหน้า เธอคงไม่กล้าเอ่ยปากขอร้องเขาเช่นนี้ คงชวนทะเลาะมากกว่า แต่เพื่อลูกสุดที่รัก สิ่งไหนที่พอจะยึดเหนี่ยวหรือช่วยทำให้สบายใจได้บ้าง เธอก็ยอมทำทั้งนั้นวิศราปิดกล่องแหวนนั้นแล้ววางมันไว้ที่เดิม ทว่าตอนที่เธอกำลังจะก้าวเท้าออกจากห้องนั้นเอง จู่ๆ หูก็พลันได้ยินเสียงอะไรบางอย่างแว่วมา“ฮือๆ...” วิศราหันขวับอย่างตกใจ ก
ปราบร้ายซ่อนรัก ครอบครัวของเรา
งานแต่งงานของวิศราและอลันถูกตระเตรียมขึ้นท่ามกลางความดีใจของทุกคน แม้เจ้าสาวจะบอกว่าไม่ต้องการให้จัดงานใหญ่โตเอิกเกริก และอยากให้เป็นงานเล็กๆ ที่อบอุ่นมากกว่า ถึงกระนั้นทุกคนในบ้านอาภาพิพัฒน์ที่เพิ่งผ่านความเศร้าจากการสูญเสียไปเมื่อไม่นานมานี้ก็เริ่มยิ้มออกและกระตือรือร้นกับงานมงคลที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า โดยเฉพาะนายผู้หญิงของบ้านอย่างปุริมาและนางรื่นรมย์ซึ่งถือเป็นพี่เลี้ยงคนสนิทของว่าที่เจ้าสาวกลายเป็นหัวเรือใหญ่ที่คอยเป็นธุระช่วยเหลือในการจัดการเรื่องต่างๆ อย่างเต็มใจท่ามกลางความดีใจเหล่านั้น ทุกคนกลับไม่ทันสังเกตเห็นว่ามีใครบางคนมองภาพเหล่านั้นด้วยความรู้สึกที่แตกต่างออกไป เด็กหญิงอลิศทำหน้าหม่นหมอง ในมือกอดตุ๊กตาหมีที่แม่ของเธอให้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีก่อนแน่นราวกับมันกลายเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวในโลกที่เหลืออยู่ ก่อนค่อยๆ เดินแยกห่างออกมาเงียบๆ หลังจากเห็นทุกคนกำลังวุ่นวายจนลืมไปว่าวันนี้ยังมีความสำคัญกับใครอีกคน ไม่ทันไรทุกคนก็ลืมวันเกิดของเธอไปเสียแล้ว“พี่หมีจ๋า ทุกคนลืมวันเกิดอลิศหมดเลย ไม่มีใครรักอลิศแล้ว ไม่มีเลย...” เด็กน้อยขมุบขมิบงึมงำด้วยความรู้สึกว้า
ปราบร้ายซ่อนรัก ผมจะใช้ความรักของผมปราบคุณให้อยู่หมัด
คิดเพลินๆ จู่ๆ ก็มีเสียงสัญญาณโทรศัพท์เรียกเข้ามา หญิงสาวยิ้มบางๆ เมื่อเห็นชื่อที่ขึ้นตรงหน้าจอ...อลัน เลวิธ!“คุณต้องเป็นญาติกับพ่อมดแน่ๆ” ปลายสายส่งเสียงหัวเราะกลับมา “รู้ได้ยังไงคะว่าคนแถวนี้กำลังคิดถึงคุณอยู่”“รู้ด้วยหัวใจไงครับ ใจของคนที่รักกันมักเชื่อมถึงกันเสมอ” เสียงทุ้มนุ่มหูตอบกลับมาอย่างอ่อนหวาน พาให้หัวใจคนฟังเต้นผิดจังหวะด้วยความเขิน“คุณทำอะไรอยู่คะ วันนี้งานยุ่งไหม”“ก็ยุ่งเหมือนทุกวัน แต่พอได้ยินเสียงคุณก็หายเหนื่อย”“ปากหวานจังนะคะบอส”“อย่างอื่นก็หวานนะ ถ้าคุณอยากชิมเมื่อไหร่ก็บอกได้เสมอ ถ้าเป็นคุณ ผมยินดีให้ชิมทั้งตัวทั้งใจเลย”วิศราหน้าแดงก่ำ ดีที่อีกฝ่ายอยู่ไกลถึงอีกซีกโลก หากเขายืนอยู่ตรงนี้ เธอคงไม่กล้าสู้หน้า ตั้งแต่ผ่านเรื่องเฉียดเป็นเฉียดตายมา ดูเหมือนจะทำให้ชายหนุ่มกลายเป็นคนที่กล้าพูดกล้าแสดงความรักออกมาอย่างเปิดเผยมากกว่าเดิม“ทำไมนิ่งไปครับ คิดอะไรอยู่”“ฉันคิดถึงคุณ ถ้าตอนนี้คุณอยู่ตรงนี้ด้วยกันก็คงดีสิคะ”“อย่ามาทำให้ผมเคลิ้มเชียวนะวีวี่ คุณยังไม่รู้สินะว่าตอนนี้ผมแทบจะกลายเป็นหุ้นส่วนใหญ่ของสายการบินระหว่างประเทศอยู่แล้ว นี่เพื่อนสนิทผมมันก็ร่ำๆ อยู่
ปราบร้ายซ่อนรัก อย่าทิ้งฉันไปนะคะ
วิศรานั่งฟังอย่างสงบ และเริ่มคิดตาม เพราะเป็นคนสำคัญที่สุดจึงต้องหวงแหน เขาก็คงเหมือนเธอที่หวงบิดาเพราะคิดว่าเป็นคนสำคัญเพียงคนเดียวในชีวิต อนิจจา...หากวันนั้นเธอไม่ก้าวร้าวพี่สาวของเขาก่อน หมอนั่นก็คงไม่คิดกำราบเธอด้วยวิธีป่าเถื่อนรุนแรงแบบนั้น เธอเองก็มีส่วนผิดที่เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่ตั้งโดยไม่ได้เอาใจเขามาใส่ใจเรา เรื่องมันถึงเลยเถิดแบบนี้‘ฉันต้องขอโทษคุณแทนตาปราบด้วยนะคะ สำหรับเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมด’ ปุริมาเอ่ยอย่างจริงใจ ‘แล้วก็ต้องขอบคุณที่คุณยอมอโหสิให้เขา’วิศรามองสบตาแม่เลี้ยงเต็มๆ ตาโดยไม่มีอคติมาบดบังเป็นครั้งแรก ‘ฉันเองก็ผิดที่ทำตัวไม่ดีกับคุณเหมือนกัน ที่จริงฉันก็ไม่ได้ดีไปกว่าน้องชายคุณนักหรอกค่ะ’‘แต่อย่างน้อยคุณก็ยังโชคดีกว่าปราบตรงที่ยังมีลมหายใจ โชคดีที่มีคนที่คุณรักและรักคุณมากมาย ฉันขอพูดอะไรกับคุณอีกนิดได้ไหมคะ’วิศราพยักหน้ารับนิดๆ‘พูดมาสิคะ’‘ฉันคิดว่าตาปราบเขาแอบชอบคุณมาตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกันแล้วละค่ะ จำตอนที่เขาขับรถชนสุนัขของคุณได้ไหมคะ’แน่นอนว่าวิศราย่อมจำได้แม่น‘ที่จริงตาปราบก็ตกใจมากเหมือนกัน ทีแรกเขาก็ทำอะไรไม่ถูก ตั้งใจจะลงมาดูมาขอโทษคุณเพราะเขาเองก
ปราบร้ายซ่อนรัก ฉันไม่รู้เลย ไม่เคยรู้...
ร่างเพรียวระหงของสตรีผู้หนึ่งยืนนิ่งปล่อยใจล่องลอยไปแสนไกล เธอกำลังทอดสายตามองท้องฟ้าที่ดูหม่นเศร้ายามที่พระอาทิตย์ใกล้ตกดิน ความเงียบสงัดทำให้ได้ยินแม้แต่เสียงใบไม้แห้งกรอบปลิวเมื่อยามต้องแรงลมราวกับท่วงทำนองบทเพลงแห่งชีวิตที่ทุกคนต้องเผชิญอย่างไม่อาจหลีกหนี แต่ก็มีในบางจังหวะที่ชวนให้คนฟังรู้สึกถึงความอ่อนหวานปนขมปร่าในหัวใจยามที่คิดถึงใครบางคนที่รักแต่จำต้องจากไปไกลแสนไกลนี่มันก็เกือบปีแล้วสินะที่เธอต้องอยู่โดยไม่มีเขา มันเหมือนจะยาวนาน แต่น่าแปลกที่เธอยังคงจำเหตุการณ์ต่างๆ ในวันวานที่ผ่านมาได้อย่างดีทีเดียวหลังจากเหตุการณ์ที่เธอโดนลอบยิงอย่างอุกอาจที่สวนอาหารแห่งนั้นไม่นาน ก็มีข่าวครึกโครมว่าตำรวจจับตัวคนร้ายได้ทว่าที่น่าตกใจกว่านั้นคือการที่คนร้ายซัดทอดว่า คนที่จ้างวานให้มายิงเธอนั้นคือ...พรีมโรส แฟนสาวของปราบดานั่นเอง ส่วนเหตุผลจูงใจของผู้หญิงคนนั้นวิศราก็เดาได้ไม่ยาก เพราะคงไม่พ้นเรื่องหึงหวง แต่แทนที่เธอจะโกรธแค้น น่าแปลกที่เธอกลับรู้สึกสงสารปนสังเวชใจที่นางแบบสาวที่กำลังมีอนาคตรุ่งโรจน์ผู้นั้นคิดตื้นๆ เลือกตัดอนาคตตัวเอง ทำในสิ่งที่ผิดจนทำให้คนที่เธอรักต้องจากไปตลอดกาล แถม
ปราบร้ายซ่อนรัก ดีใจที่ได้เจอคุณ
ตอนที่วิศราไปถึงหน้าห้องผ่าตัดมีคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว นั่นคือคณะที่พากันไปทัวร์สวนสัตว์วันนี้ที่พอรู้ข่าวก็คงรีบมาที่โรงพยาบาลกันทันที รวมถึงยุทธนาที่ตามมาหลังจากทราบข่าว สีหน้าทุกคนร้อนรนมีรอยกังวล แต่คนที่อาการหนักสุดเห็นจะเป็นพี่สาวของคนเจ็บนั่นเอง ใบหน้าซีดเผือดของปุริมายังคงเปื้อนคราบน้ำตา สิ่งเดียวที่คอยเหนี่ยวรั้งไม่ให้แม่เลี้ยงของเธอล้มพับไปคือลูกสาวตัวน้อยที่นอนหลับซุกหน้ากับอกผู้เป็นแม่อย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวนั่นเอง“แม่ส้มขา...” เสียงเรียกนั้นทำเอาวิศราสะดุ้งสุดตัว พอหันไปเห็นว่าเป็นใครเธอจึงอ้าแขนรับร่างป้อมที่วิ่งตรงมาหาโดยอัตโนมัติ “แม่ส้มเป็นอะไรคะ นั่น! ทำไมเลือดแม่ส้มออกเต็มเสื้อเลยคะ”รอยเลือดแห้งกรังที่อกเสื้อทำให้แม่คนช่างเจรจาสงสัย“ไม่ใช่เลือดแม่หรอกค่ะ แต่เป็นของ...”คนพูดกัดริมฝีปากแน่น ลมหายใจสะดุดเมื่อคิดถึงใบหน้าคนที่พุ่งเข้ามารับกระสุนพร้อมกับกอดเธอไว้เพื่อป้องกันไม่ให้พวกวายร้ายนั่นทำอันตรายเธอได้ แต่คนช่วยกลับรับเคราะห์เสียเอง เลือดบนอกเธอก็คงเป็นเลือดเขานั่นเอง“เป็นยังไง...หมอว่ายังไงบ้างคะ” วิศราพยายามข่มเสียงไม่ให้สั่นทั้งที่ในใจเธอตอนนี้มันเต้นรัวด้วย
