ในงานการศึกษาแบบนี้ การรักษาความปลอดภัยแน่นหนาเสมอคนที่เข้าและออกจากที่นี่ล้วนแต่เป็นคนในวงการด้านการศึกษา ถ้ามีอะไรผิดพลาด มันจะเป็นข่าวใหญ่ด้วยคำพูดของโรวัน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่มีอาวุธครบมือสองสามคนรีบเข้ามา“คุณผู้หญิงคุณผู้ชาย รบกววนแสดงบัตรเชิญของคุณด้วยครับ” รปภ. ร้องขอฮาร์วีย์ฮาร์วีย์ปาดน้ำออกจากหน้าผากแล้วหันไปมองยูนายูนาพยักหน้าก่อนจะโชว์บัตรเชิญก่อนหน้านี้ออกมาเมื่อเห็นแบบนั้น สีหน้าของโรวันก็เปลี่ยนไป เธอไม่คิดว่ายูนาจะมีบัตรเชิญจริง ๆแต่ถึงอย่างไรก็ตาม เธอไม่ยอมแพ้ เธอพูดต่อทันทีว่า “หัวหน้า! คุณควรดูให้ดีกว่านี้ บางทีบัตรเชิญนี้อาจถูกขโมยจากคนอื่นก็ได้!”หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยซึ่งกำลังจะขอโทษ ได้เปิดบัตรเชิญดูและมองดูมันอีกที สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป “บัตรเชิญนี้มีไว้สำหรับประธานของโรงเรียนมัธยมบัควู้ด แต่ฉันรู้จักผู้เฒ่าเซอร์เรย์เป็นการส่วนตัว พวกคุณสองคนได้บัตรนี้มาได้ยังไง?!”“ยังต้องถามอีกเหรอ? จิ้งจอกตัวนี้เป็นครูในโรงเรียนมัธยมบัควู้ด!” โรวันประกาศเสียงดัง “ฉันพนันได้เลยว่าเธอขโมยบัตรเชิญของผู้เฒ่าเซอร์เรย์และมาที่นี่เพื่อคว้าโอกาสบางอย่าง
โรวันตกใจมากเมื่อหัวหน้า รปภ. ตะโกนใส่เธอ และทำเหมือนว่าเธอทำผิดอะไรเธอคิดว่าการเปิดโปงโฉมหน้าที่แท้จริงของโจรในครั้งนี้ก็เพื่อบรรยากาศงานชุมชนในคืนนี้ทำไมหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยถึงไม่ชื่นชมเธอ?แต่เธอจะไปเข้าใจความคิดของเขาได้อย่างไร? หากปัญหานี้แย่ลง หัวหน้า รปภ. รู้ดีว่าเขาจะต้องจบมันอย่างไร“คุณผู้หญิงคุณผู้ชาย ได้โปรดออกไปกับผม”หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยพยายามรักษาความนิ่งสงบสุขุมเอาไว้ขณะะที่ผายมือให้ฮาร์วีย์และยูนาออกไปสีหน้าของยูนากลายเป็นซีดขาว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เข้าร่วมงานนี้ เธอจึงไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็นว่า “ถ้าผมเป็นคุณตอนนี้ สิ่งที่ผมจะทำคือการตรวจสอบตัวตนที่แท้จริงของมิสยูนา แทนที่จะทำตัวไร้เหตุผลและบังคับเราแบบนี้”“โรงเรียนมัธยมบัควู้ดเป็นโรงเรียนมัธยมที่ดีที่สุดในบัควู้ด ถ้าครูใหญ่ของโรงเรียนโดนคุณไล่ออกจากงานและข่าวนี้แพร่กระจายออกไป มันจะเป็นเรื่องอื้อฉาวครั้งใหญ่”สีหน้าของหัวหน้า รปภ. หม่นแสงลง ตามกำหนดการแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาของโยเอล แกรฮัม ผู้บัญชาการสูงสุดแห่งบัควู้ด กล่าวเปิดงานถ้าเรื่องนี้ย
สีหน้าของลุค เซอร์เรย์ดูแย่ลงเมื่อได้ยินเช่นนั้น แม้ว่าเขาจะเป็นถึงเจ้าชายแห่งตระกูลเซอร์เรย์ แต่เขาก็ยังไม่กล้าที่จะตอบโต้ฟาดฟันในโอกาสเช่นนี้ เขาทำได้เพียงจ้องไปที่โรวัน ก่อนที่จะเดินออกมา “ท่านสุภาพบุรุษทั้งหลาย ผมรู้จักสองคนนี้จริง แต่พวกเขาไม่ใช่เพื่อนของผมอย่างแน่นอน ผมจะไปเป็นเพื่อนกับขยะพวกนี้ได้อย่างไรกัน” ถ้าโดยปกติแล้ว เขาคงจะปกป้องยูนา อย่างไรก็ตาม เนื่องจากในตอนนี้ยูนาและฮาร์วีย์มาด้วยกัน แล้วตัวเขาจะมามัวทำตัวอี๋อ๋อเหมือนเช่นเคยได้อย่างไร? ในขณะเดียวกัน แขกทุกคนต่างก็มุ่งความสนใจไปที่ฮาร์วีย์ ไม่มีใครทันได้สังเกตเห็นว่าผู้บัญชาการสูงสุดแห่งบัควู้ด โยเอล เกรฮัมได้เข้ามาภายในงานแล้ว ในวันนี้เลขาฯ ของเขานั้นก็ได้ไปที่โรงเรียนมัธยมบัควู้ดกับโยเอลด้วย ดังนั้นเขาจึงจำฮาร์วีย์ได้ภายในพริบตา เขากล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “ท่านโยเอล ดูเหมือนว่าจะมีความเข้าใจผิดอะไรบางอย่างเกิดขึ้น ตัวตนของมิสเตอร์ยอร์กนั้นไม่ธรรมดา ผมคิดว่าผมควรจะเข้าไปอธิบาย” โยเอลยกมือขึ้นมาห้าม อีกทั้งสีหน้าของเขาก็ดูเคร่งขรึมเล็กน้อย หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ตอบอย่างช้า ๆ ว่า “อย่าเพิ่งทำอะไรในตอนนี้เ
“เจ้าชายเซอร์เรย์ มีคนพูดต่อ ๆ กันมาว่าคุณนั้นหยิ่งผยองมาตั้งแต่สมัยยังเด็ก ดูเหมือนว่าคุณจะมีเสน่ห์ที่เหนือกว่าเจ้าชายยอร์กเสียอีก!” “คุณนี่ช่างเกิดผิดยุคเสียจริงเชียว! หากคุณก้าวเข้าสู่สังคมตั้งแต่เมื่อสมัยสามปีก่อน เจ้าชายยอร์กก็คงไม่ได้ผุดได้เกิดมามีชื่อเสียงในบัควู้ดตราบเท่าทุกวันนี้หรอก!” "ใช่! ดูเหมือนว่าโลกภายนอกจะเกินความสามารถของเจ้าชายยอร์กอยู่มากโข อีกอย่างคุณคือคนที่อายุยังน้อยแต่ประสบความสำเร็จมามากมาย!” ฝูงชนรอบ ๆ ต่างก็เริ่มสรรเสริญให้กับลุค หลังจากนั้น ลุคก็ได้แสดงท่าทีน้อมรับความเคารพด้วยท่าทางที่นอบน้อม ซึ่งแน่นอนว่าเหล่าฝูงชนต้องตอบแทนเขาด้วยความโปรดปรานอยู่แล้ว ถ้าการเอาไปเปรียบเทียบกับเจ้าชายยอร์กนี่ก็คงจะเป็นเรื่องที่ปกติ เพราะในท้ายที่สุดแล้ว เจ้าชายยอร์กเขาก็คือบุรุษอันดับหนึ่งในเซาท์ไลท์ทั้งหมด เมื่อฟังคนเหล่านี้เปรียบเทียบตัวเองกับเจ้าชายยอร์กในตำนาน ลุคก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกพึงพอใจอย่างมาก การถูกนำไปเปรียบเทียบกับเจ้าชายยอร์กถือว่าเป็นเกียรติสูงสุดในเซาท์ไลท์ “ท่านสุภาพบุรุษทั้งหลายหยุดยกยอปอปั้นผมจนมากเกินงามเถอะ ผมรู้ตัวเองดีว่าผมมีความสา
โรวัน ฮวนที่เฝ้าดูเหตุการณ์อยู่ห่าง ๆ เขามองว่าสิ่งทั้งหมดนี้มันช่างน่าสนใจเป็นอย่างมาก เธอไม่คาดคิดว่าสิ่งต่าง ๆ จะมาถึงจุดนี้ คนรักของของยูนากล้าไปกระตุกหนวดเสืออย่างลุค เซอร์เรย์ได้อย่างไร? เขาคงกำลังร้องขอความตายอยู่อย่างแน่นอน! ตอนนี้สถานการณ์ได้ทวีความรุนแรงขึ้นมามาก ไม่เพียงแต่ชายผู้นี้จะต้องตาย แต่ยูนาเองก็จะต้องจบลงอย่างเลวร้ายด้วยเช่นกัน เพราะท้ายที่สุด ลุคก็คงไม่ปราณีพวกเขาหรอก "แกคือใคร? กล้าดียังไงมาตบเจ้าชายเซอร์เรย์!” โรวันวิ่งไปที่ด้านข้างของลุคด้วยท่าทางที่กังวล เธอชี้ไปที่ฮาร์วีย์อย่างโกรธจัดและด่าสาปแช่ง “แกรู้บ้างไหมว่าเขาเป็นใคร? แกรู้สถานะของเขาหรือเปล่า?” เธอแอบหวังให้สิ่งต่าง ๆ แย่ลงไปกว่านี้อีก ดวงตาของลุคนั้นแข็งกร้าว สำหรับเขา สายตาของผู้คนรอบ ๆ ตัวเขาล้วนแต่เป็นการเย้ยหยัน พวกเขาทั้งหมดเยาะเย้ยเขา! เขาเริ่มไม่สนใจเหตุผลอะไรทั้งนั้น เขาแทบจะอดรนทนรอไม่ไหวที่จะสังหารฮาร์วีย์ รปภ.ก็อยู่ในอาการงุนงง พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่าฮาร์วีย์จะกล้าตบหน้าของลุค อีกทั้งการแสดงออกและท่าทีของเขามันก็ยิ่งทำให้เรื่องเลยเถิดไปไกล ไม่ใช่แค่ว่าเขาตบลุคเพียงเท่า
“ท่านโยเอล ผมไม่สนว่าคำเชิญของพวกเขาจะเป็นจริงหรืออย่างอื่น หรือสถานะของพวกเขาจะเป็นอย่างไร เนื่องจากพวกเขากล้าที่จะตบหน้าผม พวกเขาจึงติดค้างกับผมอยู่!” ลุคพูดออกมาเสียงดังพร้อม ๆ กับความโกรธที่กำลังเดือดพล่าน โยเอลหรี่ตาไปมองที่ลุคและตอบด้วยท่าทางที่เฉยเมยว่า “เจ้าชายเซอร์เรย์ ฉันเกรงว่าคุณจะยังไม่รู้ว่าใครที่ยืนอยู่ข้างหน้าของคุณ” "ฉันจะบอกอะไรคุณให้นะ เขาเป็นคนมีเกียรติที่แม้กระทั่งฉัน โยเอล เกรแฮมคนนี้ก็ยังต้องเคารพเขา!” “ฉันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น คุณเป็นคนเริ่มต้นความยุ่งเหยิงทั้งหมดนี้ คุณก็สมควรที่จะโดนแล้ว!” “ฉันขอให้คุณรีบคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้ แล้วขอโทษมิสเตอร์ยอร์กเสีย มิเช่นนั้นคุณจะต้องเสียใจอย่างแน่นอน!” โยเอลพยักหน้าด้วยความเคารพไปที่ฮาร์วีย์และเข้าไปทักทายฮาร์วีย์ทันทีหลังจากนั้น สายตาของทุก ๆ คนภายในงานต่างก็แสดงออกถึงความประหลาดใจและความตกตะลึง แม้แต่คนอย่างโยเอล เกรแฮมเองก็ยังเคารพฮาร์วีย์มาก ๆ ชายหนุ่มคนนี้เป็นใครกันแน่? “โยเอล เกรฮัม! นี่คุณกำลังหมายความว่าอะไร?!" “คุณคิดว่าคุณสามารถวิ่งเหยียบย่ำไปทั่วหรืออยู่เหนือตระกูลเซอร์เรย์ได้เพียงเพราะว่าคุณเป็นผ
ภายในงานประชุมวิชาการ โยเอลวางสายโทรศัพท์ เขามองไปที่ลุค เซอร์เรย์และพูดด้วยใบหน้าอันเรียบเฉยว่า “ผู้นำตตระกูลของคุณคงจะมาที่นี่เร็ว ๆ นี้ และฉันหวังว่าเมื่อนั้นคุณจะยังทำตัวดื้อรั้นเหมือนเช่นในตอนนี้” ลุคมองด้วยสายตาและท่าทางที่เย้ยหยัน ตระกูลเซอร์เรย์ไม่ได้เป็นเพียงตระกูลตระกูลชนชั้นหนึ่งในบัควู้ดเพียงเท่านั้น แต่พวกเขายังมีสายสัมพันธ์อันดีงามกับตระกูลชนชั้นหนึ่งอีกสามตระกูลด้วย ใครจะไม่กลัวตระกูลที่มีอำนาจมากเช่นนี้? เขาจะรอจนกว่าผู้นำของตระกูลจะมาถึง จากนั้นเขาก็จะทำให้ฮาร์วีย์คุกเข่าและคลานมาแทบเท้าของเขา นอกจากนี้เขายังจะทำให้แน่ใจว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่โยเอลจะยังคงตำแหน่งเป็นผู้บัญชาการสูงสุดแห่งบัควู้ด! แขกในงานที่เฝ้าดูเหตุการณ์นี้อยู่ห่าง ๆ พวกเขาต่างสบตากันไปมาและแสดงออกถึงความอยากรู้อยากเห็น อีกทั้งเจมส์ เซอร์เรย์ผู้นำของตระกูลเซอร์เรย์ก็จะมาที่นี่ด้วยเพราะเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ ดูเหมือนว่างานวันนี้จะถูกลิขิตให้เป็นวันแห่งการทะลวงท้องฟ้า! หลังจากที่โยเอลจัดการเรื่องก่อนหน้านี้เสร็จแล้ว เขาก็เดินไปหาฮาณ์วีย์ก่อนที่จะโน้มตัวไปข้างหน้าแล้วพูดขึ้นว่า “มิสเต
"ผู้นำ! เขาเป็นคนทีตบผม อีกทั้งยังต้องการให้ผมคุกเข่าและขอโทษอีกด้วยซ้ำ!” “โยเอล เกรฮัมก็อยู่ข้างเขาด้วย!” “นี่มันคือการท้าทายชัด ๆ!” “เราต้องฆ่าพวกเขาทิ้งทั้งหมดและทำให้พวกเขาเสียใจที่พวกเขาเกิดมาในโลกใบนี้!” ทันทีที่ลุคเห็นเจมส์เดินเข้ามา เขาก็รีบวิ่งไปข้างหน้าและเริ่มตะโกนโหวกเหวกด้วยความไม่พอใจ เขาเป็นหลานชายสุดที่รักของเจมส์ ถ้าไม่เช่นนั้นเขาจะได้สวมมงกุฎเป็นเจ้าชายแห่งเซอร์เรย์ได้อย่างไร? ในอดีต เจมส์มักจะช่วยลุคลงโทษใครก็ตามตราบใดที่ลุคต้องการ เจมส์จ้องมองไปที่ฮาร์วีย์ที่ยังคงยืนสงบนิ่งอยู่ เขาหายใจเข้าลึก ๆ แล้วตบหน้าลุค เขาตะโกนว่า “เจ้าโง่! ฉันสอนให้แกอ่อนน้อมถ่อมตนทุกวัน แต่แกมักจะสร้างแต่ปัญหาข้างนอกอยู่เสมอเลย!” “แกต้องการให้ตระกูลเซอร์เรย์ประสบพบเจอกับปัญหาใหญ่หรืออย่างไร?” ลุคไม่คาดคิดว่าเจมส์จะตบเขาทันทีที่เจมส์มาถึง ไม่ใช่เพียงแค่ลุคคนเดียว คนอื่น ๆ ก็ไม่ได้คาดหวังว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นด้วยเช่นกัน สิ่งสำคัญคือต้องเข้าใจว่าตระกูลเซอร์เรย์ทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์และทำงานในอุตสาหกรรมการศึกษา ซึ่งทั้งสองธุรกิจมีผลกำไรที่สูงมาก ในบรรดาตระกูลชนชั้นหนึ่งท
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข