แต่ถ้าเซซิเลียรู้ว่าท่านประธานคนใหม่หนุ่มหล่อคนนั้นกำลังช่วยเธอถือกระเป๋าอยู่ในตอนนี้เธอจะคิดยังไงนะ?แมนดี้มองเซซิเลียอย่างจริงจัง หลังจากนั้นไม่นานเธอก็พยักหน้าและพูดว่า “ใช่ เธอมีโอกาสสูงมาก แต่มีปัญหาคือเธอมีคู่แข่งมากมายเช่นกัน…”“เอ๊ะ?”“แม้ว่าฉันจะยังไม่ได้พบกับท่านประธานคนใหม่ แต่ฉันก็ได้พบกับคนอื่น ๆ เลขาและแม้แต่พนักงานต้อนรับหญิงก็เซ็กซี่และมีเสน่ห์มาก พวกเขาอยู่ใกล้ตัวเขาทั้งนั้น ดังนั้นพวกเขาจึงมีโอกาสมากกว่าเธอ แล้วเธอล่ะ? ถ้าเธอไปเป็นพนักงานทำความสะอาดที่บริษัทของพวกเขา เธอก็สามารถไปทำความสะอาดโต๊ะทำงานของท่านประธานได้ทุกวัน ถ้าไม่อย่างนั้น เธอจะไม่มีโอกาสเลยแม้แต่น้อย!” แมนดี้พูดบอก"ความคิดที่ดี! อย่างที่รู้เธอรู้จักฉันดีที่สุด ฉันจะไปสมัครงานพรุ่งนี้…”ผู้หญิงทั้งสองคนหัวเราะอย่างสนุกสนาน ตอนนี้พวกเขากลายเป็นภาพที่น่ามองบนท้องถนนและแม้แต่ฮาร์วี่ย์ที่ยืนอยู่ข้างหลังพวกเขาก็ถูกมองข้ามด้วยเช่นกันขณะที่พวกเขาเดินไปรอบ ๆ พวกเขาก็มาถึงบริเวณที่มีแต่สินค้าหรูหราวางขายในศูนย์การค้ามีรองเท้าที่สวยงามมากคู่หนึ่งที่วางโชว์อยู่ พวกเขาเห็นมันผ่านตู้กระจกตรงหน้าพวกเขา มีเด
“ถ้าเราไม่ซื้อก็ลองไม่ได้งั้นเหรอ ใช่ไหม?” ฮาร์วี่ย์ยิ้มมุมปาก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเจอกับพนักงานขายแบบนี้ ถ้าไม่ไม่ได้ลองสวมใส่มันทั้งเสื้อผ้าและรองเท้าแล้วจะตัดสินใจซื้อได้อย่างไร?แมนดี้รู้สึกอึดอัด เห็นได้ชัดว่าพนักงานดูถูกพวกเรา เป็นความจริงที่ว่าบริษัทของเธอกำลังตกต่ำ บริษัทของเธอต้องดำเนินกิจการไปด้วยความอย่างยากลำบากด้วยเงินเพียงแค่แปดแสนดอลลาร์ที่ฮาร์วี่ย์ได้ให้ไว้กับเธอ เธอไม่สามารถนำเงินไปซื้อรองเท้าที่มีราคาราวหนึ่งหมื่นหกพันดอลลาร์“ฮาร์วี่ย์ ไปกันเถอะ เราไปดูที่อื่นก็ได้…” แมนดี้พูดอย่างเก้ ๆ กัง ๆ เมื่อเห็นท่าทีของแมนดี้แบบนั้น ฮาร์วี่ย์ก็พยักหน้า ยังมีแบรนด์ดี ๆ อีกมากในศูนย์การค้าแห่งนี้ นั่นเป็นเพราะพนักงานที่ร้านนี้ทำตัวไม่เหมาะสม พวกเขาควรไปใช้บริการร้านอื่นจะดีกว่า ตราบใดที่พวกเขามีเงินพวกเขาก็ไม่ต้องกังวลว่าจะซื้อรองเท้าไม่ได้แต่ก่อนที่ทั้งสามคนจะออกจากร้านนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงดังมาจากด้านหลังพวกเขา ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า “เฮ้! เอารองเท้าคู่นั้นให้ฉันหน่อย ฉันจะลอง!”ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนเธอจะมีอายุยี่สิบปลาย ๆ เธอดูเซ็กซี่และยั่วยวน ในขณะนั้นเธอกำลั
ขาของพนักงานเหล่านั้นสั่นอย่างห้ามไม่ได้ พวกเขาทั้งหมดถึงกับต้องนั่งยอง ๆ บนพื้นโดยเฉพาะคนที่ทำตัวเย่อหยิ่งเมื่อกี้นี้เธอถึงกับตัวสั่นและพูดว่า "ดิฉันขอโทษนะคะคุณผู้ชาย ดิฉันขอโทษ…"แม้แต่เจ้าของร้านก็รีบออกมาต้อนรับอย่างรวดเร็ว เขาแสดงความเคารพฮาร์วี่ย์ ผงกศีรษะและโค้งคำนับให้ฮาร์วี่ย์ เพราะนี่เป็นลูกค้าคนสำคัญและทรงอิทธิพลมาก ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าลูกค้าอย่างเขาจะซื้อของหรือเปล่า แม้ว่าเขาจะไม่ได้ซื้ออะไรที่นั่นเลย แต่พนักงานเหล่านั้นก็คงไม่กล้าพูดอะไรไร้สาระออกมา“คุณไม่ต้องขอโทษผม ค่าคอมมิชชั่นทั้งหมดให้กับสาวสวยคนนี้” ฮาร์วีย์พูดและชี้ไปที่พนักงานอีกคนที่เมื่อกี้นี้ทำตัวค่อนข้างสุภาพ"รับทราบค่ะ! แน่นอนค่ะ!” พนักงานคนนั้นพยักหน้าไม่หยุดหย่อน สำหรับพนักงานที่เยาะเย้ยฮาร์วี่ย์เมื่อกี้นี้ก็มีสีหน้าซีดลง ของทั้งหมดมันมูลค่าหนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์และค่าคอมมิชชั่นก็จะอยู่ที่ประมาณสองสามพันดอลลาร์ ตอนนี้เธอเสียเงินค่าคอมมิสชั่นพวกนั้นไปแล้ว นอกจากนี้เธอยังไปทำให้ลูกค้าคนสำคัญที่ในอนาคตที่อาจจะกลับมาซื้อสินค้ากับพวกเขาโกรธเคือง ในตอนนั้นเองที่เธอแทบจะคุกเข่าลงต่อหน้าฮาร์วี่ย์หญิงสาวเซ็ก
หลังจากให้ที่อยู่ของบริษัทโฆษณาและขนาดรองเท้าของแมนดี้แล้ว ฮาร์วี่ย์และคนอื่น ๆ ก็ออกจากร้านทันที พนักงานไม่กล้าที่จะยกศีรษะของพวกเขาขึ้นมาและลูกค้าคนอื่น ๆ ที่อยู่ที่นั่นก็เกรงกลัวด้วยเช่นกันพวกเขาไม่รู้ว่าฮาร์วี่ย์เป็นคนแบบไหน เขาจะทำตัวธรรมดา ๆ ทั่ว ๆ ไปแบบนี้ได้อย่างไร? แต่เขาก็ดุค่อนข้างลึกลับน่ากลัวเหมือนกันเมื่อพวกเขาออกไปข้างนอกแมนดี้พูดว่า “ฮาร์วี่ย์ เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมคุณถึงมีเงินมากมายขนาดนั้น? แล้วเมื่อกี้นี้เกิดอะไรขึ้นกับคน ๆ นั้นงั้นเหรอ? ทำไมเขาถึงได้ทำตัวเกรงกลัวมากหลังจากเห็นบัตรเครดิตของคุณ?”เซซิเลียจ้องไปที่ฮาร์วี่ย์อย่างต้องการคำตอบด้วยเช่นกัน ถ้าเธอไม่ได้คำตอบ คืนนี้เธอคงจะนอนไม่หลับแน่นอนฮาร์วี่ย์ยักไหล่และพูดว่า “บัตรเครดิตไม่ใช่ของผมหรอก มันเป็นของเพื่อนร่วมชั้นคนนั้นของผม ผมใช้มันไปแล้วและจะถือว่าเป็นการจ่ายเงินเดือนล่วงหน้า คุณไม่ต้องกังวล ผมได้เงินเดือนค่อนข้างสูง“ทำไมพวกเขาถึงตกใจมากเมื่อเห็นบัตรเครดิตนั่นน่ะเหรอ บางทีเพื่อนร่วมชั้นของผมอาไม่ใช่คนธรรมดา”"ฉันเข้าใจแล้ว!" แมนดี้พยักหน้า เพื่อนร่วมชั้นของเขาสามารถให้ฮาร์วี่ย์ยืมเงินได้แปดแสนดอ
“แมนดี้ ตั้งแต่เรียนจบเราก็ไม่เคยเจอกันเลย” ไวแอตต์มองไปที่แมนดี้อย่างสนอกสนใจ “ถ้าเป็นคนอื่น ฉันคงทำอะไรไม่ได้แน่ ๆ แต่เป็นคุณ ผมจะคิดหาทางให้คุณแน่นอน รอสักที่นี่ครู่…“ยังไงก็ตาม แล้วนี่คือ…”ไวแอตต์มองไปที่ฮาร์วี่ย์ด้วยสีหน้าสับสน ‘ชายคนนี้สวมเสื้อผ้าราคาถูก ๆ เขาดูน่าเวทนาและน่าสมเพชเสียจริง! ทำไมเขาถึงมาอยู่ใกล้ ๆ พวกเขา? เขาเป็นคนรับใช้ที่บ้านของเธอหรือเปล่า? 'เซซิเลียหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ดูเหมือนว่ามิสเตอร์จอห์นสันจะอยู่ต่างประเทศนานมากแล้ว นายไม่รู้ข่าวของเพื่อนร่วมชั้นเรียนอย่างเรา นี่คือสามีของแมนดี้ เขาแต่งงานกับแมนดี้มาสามปีแล้ว แต่เขาไม่ได้แตะต้องแม้แต่ปลายเล็บของเธอ…”“อย่างนั้นเหรอ? คุณเป็นลูกเขยของตระกูลซิมเมอร์ คุณได้เป็นตำนานของคนที่ไม่มีอะไรดีที่มีชื่อเสียงไปทั่ว! ผมเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับคุณ” ไวแอตต์หัวเราะ “แต่เราไม่ต้อนรับคนอย่างคุณที่นี่ เชิญออกไปครับ นี่ไม่ใช่ที่ที่คุณควรมา”ฮาร์วี่ย์เหลือบมองไวแอตต์และพูดอย่างเยือกเย็นว่า “คุณเป็นแค่ผู้จัดการที่ร้านอาหารนี้ น่าจะทำตัวให้สมกับกับเป็นผู้จัดการ แต่ถ้าไม่ คุณก็เป็นได้แค่พนักงานเสิร์ฟ คุณไม่สามารถหาห้อ
ไวแอตต์ตกอยู่ในความเงียบ ใบหน้าของเขายังคงบวมเล็กน้อย เขารู้ดีว่าเขาจะมีความสามารถให้ร้านอาหารยกเว้นให้พวกเธอได้อย่างไร?แต่เป็นพราะแมนดี้เทพธิดาจากชีวิตในมหาวิทยาลัยของเขาที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้ แมนดี้คิดว่าเขาเป็นคนที่ช่วยพวกเธอ เขาจึงไม่จำเป็นต้องให้คำอธิบายอะไรในเรื่องนั้น เขาจะถือว่านั่นเป็นความเข้าใจผิดที่สวยงาม“นางฟ้าทั้งสอง โปรดทางนี้ครับ เราได้จัดห้องส่วนตัววีไอพีที่ใหญ่ที่สุดในนอร์ทแลนด์ไว้ให้พวกคุณแล้ว ลูกเขยอย่างคุณได้โปรดอย่าเข้ามา ผมกลัวว่าคุณจะไม่สามารถใช้จ่ายค่าอาหารที่นี่ได้” ไวแอตต์ยิ้มจาง ๆ และพูดอย่างด้วยท่าทางของสุภาพบุรุษแสนดีฮาร์วี่ย์เหลือบมองไวแอตต์และพูดอย่างเยือกเย็นว่า “มิสเตอร์จอห์นสัน คุณแน่ใจหรือว่าคุณเป็นคนที่ต้องจัดหาห้องส่วนตัวนี้ได้?”“ถ้าไม่ใช่ผม แล้วจะเป็นคนขี้แพ้แบบคุณงั้นเหรอ” ไวแอตต์ยิ้มและพูดมันอย่างเย็นชา“ฮาร์วี่ย์!” แมนดี้พูดเตือนอย่างจริงจัง “มิสเตอร์จอห์นสันใจดีมากที่จัดหาห้องส่วนตัวให้กับเรา อย่าพูดเรื่องไร้สาระอะไรอีกเลย…นอกจากนี้ไวแอตต์ยังเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉันและฉันรู้สึกขอบคุณคุณจริง ๆ ที่ช่วยจัดห้องส่วนตัวให้เรา แต่ฮาร์วี
ในขณะที่ไวแอตต์ยังคงพยายามโน้มน้าวมิสเตอร์ลูอิส แต่เขาคนนี้กลับคนเดินตรงไปที่ประตูห้องวีไอพีแล้ว ละเขาผลักเปิดประตูเข้าไปสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่แมนดี้ เขาตื่นเต้นมากเขาจัดเซ็ตผมด้วยท่าทางสุภาพและมองไปที่ลูกน้องที่อยู่ข้างหลังเขาลูกน้องรู้ทันทีว่าต้องทำอะไร เขาเคาะประตูห้องอย่างสุภาพและเดินตรงไปหาแมนดี้ “สวัสดีครับ คุณ...” ลูกน้องทักทายหลังจากกระแอมในลำคอ “หืม? มีอะไรหรือเปล่าคะ?" แมนดี้ตอบกลับไปและพยายามทำความเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เธอกำลังสับสนว่าทำไมคนแปลกหน้าเหล่านี้เข้ามาทักทายเธอลูกน้องกลืนน้ำลายหลังอึกใหญ่หลังจากที่ได้เห็นใบหน้าที่สวยงามของแมนดี้ ทั้งจินตนาการว่าจะได้อยู่กับผู้หญิงคนนี้หลังจากที่เจ้านายของเขาสนุกไปกับเธอเสร็จแล้วในขณะที่เขามีกำลังจินตนาการลามก สายตาของเขาก็เริ่มเริ่มส่อถึงความทะลึ่งลามกออกมา แต่เขาก็จำหยุดความคิดไว้และหันกลับมาสนใจงานของเขา “อันที่จริงเราได้จองห้องวีไอพีนี้ไว้แล้วโดยใช้ชื่อว่ามิสเตอร์ลูอิส แต่ดูเหมือนว่าคุณจะชื่นชอบที่นี่เราจึงอนุญาตให้คุณและเพื่อน ๆ ทานที่นี่ต่อ แต่มีเงื่อนไขว่าคุณจะต้องยอมรับข้อเสนอของมิสเตอร์ลูอิส ไปดื่มต่อก
แม้ว่าพฤติกรรมอันธพาลของเขาจะไม่เข้ากับชุดที่ใส่ แต่ทุกคนก็รู้สึกได้ถึงความมั่นใจในการแสดงออกของเขาในช่วงเวลานั้น ผู้คนก็มุงดูเหตุการณ์อยู่เยอะพอสมควร พวกเขาบางเข้ามาใกล้และบางคนจดจำนายลูอิสได้“โอ้ดูสิมิสเตอร์เซน ลูอิส มาหาผู้หญิงเหมือนอย่างเคย”“พวกคุณอาจจะไม่ได้ระวังตัว ห้างนี้เป็นที่ที่มิสเตอร์ลูอิสออกล่าสาวสวยเพราะเขาเชื่อว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนต้านทานอำนาจเงินของเขาได้”“สาวไอดอลก่อนหน้านี้ก็ดูเหมือนจะเข้าถึงยาก แต่สุดท้ายเธอก็ยังถูกมิสเตอร์ลูอิสพิชิตใจเธอเพราะใช้เงินเป็นล้านดอลลาร์กับเธอ ฉันได้ยินเธอเรียกมิสเตอร์ลูอิสว่า "พ่อ" และในที่สุดก็ตามเขากลับบ้านเพื่อ "สอนงาน" กัน“โชคดีมากที่ได้เป็นลูกน้องของเขาเพราะมิสเตอร์ลูอิสจะส่งต่อ ‘ธุระ’ หลังเสร็จภารกิจแล้ว ฉันอิจฉาเขาจริง ๆ !”“ดูเหมือนว่าวันนี้เราจะมีโชว์ดี ๆ ให้ชมกันอีกแล้วสิ” “ผู้หญิงคนนั้นสวยมาก มันทำให้ฉันอยากช่วยเธอในสถานการณ์แบบนี้”“เลิกคิดไปได้เลย มิสเตอร์ลูอิสจะได้เข้ามาตบพวกเธอนะสิ”เห็นได้ชัดว่าผู้คนจำนวนมากในร้านอาหารแห่งนี้เคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของมิดเตอร์ลูกอิสมาก่อน พวกเขากำลังซุบซิบราวกับว่านี่เป็นธุ
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข