”หยุดพูดเรื่องนี้ได้แล้ว”ทาร่าห้ามคำพูดทุกคนที่กำลังเยาะเย้ยฮาร์วีย์แต่รู้ดี เธอไม่อยากเปิดเผยว่าฮาร์วีย์เป็นเศรษฐีกับคนอื่น ๆหลังจากได้ยินทาร่าพูด พวกศิษย์เก่าก็พาหัวเราะ ทาร่ามีสถานะที่สูงส่ง พวกเขาไม่อยากทำให้เธออับอายหลังจากนั้นพวกศิษย์เก่าคนอื่น ๆ ก็กลับไปนั่งประจำที่ของตัวเอง แต่ไม่มีใครอยากนั่งที่เดียวกับฮาร์วีย์นั่งทาร่าเดินไปนั่งทางฝั่งซ้าย เพื่อนสนิทของเธอบางคนตามเธอไปนั่งข้าง ๆ เธอกลับกลายเป็นว่าฮาร์วีย์มีสาวสวยนั่งห้อมล้อมอีกครั้ง เขามักมีโชคเรื่องผู้หญิงจริง ๆ ไม่ไกลจากพวกเขา มีศิษย์เก่าสองสามคนมารวมตัวกันรอบ ๆ แกรี่“บราเทอร์โจนส์ ดูเหมือนควีนลูอิสจะมีใจให้ฮาร์วีย์! เขากลายเป็นตัวตลกไปแล้ว แต่เธอก็ยังปฏิบัติต่อเขาอย่างดี ดูเหมือนว่าคืนนี้พี่จะไม่ได้ผู้หญิงคนนั้นมาอยู่ในอ้อมอกของคุณง่าย ๆ !”แกรี่พูดอย่างเย็นชาว่า “ใจเย็น ๆ นายคิดว่าฉันจะแพ้ลูกเขยแบบนั้นจริง ๆ หรือ?”ในขณะนั้นที่ฮาร์วีย์ถูกสาวสวยห้อมล้อมไ ข้าง ๆ ทาร่ามีหญิงสาวสวยอีกคนนั่งอยู่ทางด้านขวาขวาของเขา เธอคือ เกวน ไคเธอมีผิวขาว เกิดในตระกูลร่ำรวย แถมยังหน้าตาดี ตระกูลของเธอถูกมองว่าเป็นตระกูลชั้
“เกวน เธออาจไม่รู้เรื่องนี้ พ่อของคอลินเป็นคนใหญ่คนโต ใครบ้างจะไม่รอเขา!”“ใครจะสนว่าใครจะประสบความสำเร็จมากเท่าไหร่ รายได้ต่อปีของพวกเขามีมูลค่าหลายพันดอลลาร์? พวกเขายังดูเด็ก ๆ ไปเลยเมื่อเทียบกับคอลิน!”แม้ว่าคำพูดนี้จะดูเหลไหล แต่มันก็เป็นความจริง!ไม่นานก็มีเสียงสะท้อนผ่านโถงทางเดินเข้ามาทุกคนยืนขึ้น แกรี่รู้สึกปลาบปลื้มใจเป็นพิเศษ รีบรีบพุ่งไปทางด้านหน้าทันทีคอลินสวมชุดธรรมดา ๆ ไม่มียี่ห้อ แต่เขาสวมนาฬิกา Royal Oak ของ โอเดอมาร์ ปิเกต์ บนข้อมือของเขา ความแวววาวบนกรอบนาฬิกาของเขาทำให้ดวงตาพร่ามัวภายใต้แสงไฟผู้ชายแบบนี้ไม่ต้องการแบรนด์หรูเพื่อเสริมให้เด่น นาฬิกาก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ตัวตนของเขาผู้หญิงที่ผอมเพรียวและมีเสน่ห์ สูง 5.6 ฟุต เดินเคียงข้างเขาเข้ามาพร้อมกับเขา เห็นได้ชัดว่าต้องเธอเป็นนางแบบ“นายใหญ่แซนเดอร์ ผมตั้งหน้าตั้งตารอที่จะพบคุณที่นี่”แกรี่เป็นคนแรกที่เดินเข้าไปหาคอลินแล้วเข้าไปจับมือเขาโคลินเอื้อมมือออกไปจับอย่างเป็นกันเองแล้วพูดอย่างสุภาพว่า “ผมได้ยินมาว่าคุณทำเงินได้หลายพันดอลลาร์ทุกปี คุณทำได้ดีทีเดียว”“นั่นไม่ได้มีหมายความอะไรเลย!”แกรี่พยา
“อ่า ผู้ชายคนนี้ช่างโชคดี เขาทำให้นายใหญ่แซนเดอร์จำเขาได้!”“นายใหญ่แซนเดอร์ คุณเดาถูก ผู้ชายไร้ยางคนนั้นมาที่นี่ด้วย!”แกรี่หันไปมองทางฮาร์วีย์ และรวบรวมสติพูดออกไปว่า “นายไม่แม้แต่จะทักทายนายใหญ่แซนเดอร์หน่อยเหรอ? ฮาร์วีย์ นายกำลังไม่ให้เกียรติเขาอยู่หรือเปล่า?”คอลิน แซนเดอร์ยิ้มจาง ๆ“ไม่ ไม่ ไม่… ฉันไม่คู่ควรได้รับเกียรตินั้น!“ก่อนหน้านี้ฮาร์วีย์เป็นตำนานในมหาวิทยาลัยของเรา แม้แต่พ่อของผมยังจำเขาได้ และบอกให้ผมเรียนรู้จากเขา…”“เรียนรู้ที่จะเป็นลูกเขยเกาะผู้หญฺงกินงั้นเหรอ? น่าอายสิ้นดี”“ฮ่าฮ่าฮ่า…”ทุกคนหัวเราะออกมาหลังจากได้ยินแบบนั้นบางคนจ้องไปที่ฮาร์วีย์อย่างโกรธจัดและพูดว่า “ฮาร์วีย์ ทำไมนายถึงยังยืนอยู่ตรงนั้น? นายไม่ได้ยินหรือไงว่านายใหญ่แซนเดอร์จำนายได้?”“เร็วเข้า รีบเข้ามาขัดรองเท้าให้ท่านสิ! นายใหญ่แซนเดอร์อาจจะแบ่งปันอาการให้นายก็ไดนะ!”“ใช่! หรือนายอยากที่จะเป็นผู้ชายลับ ๆ ของผู้หญิงไปตลอดชีวิตหรือไง? นายยังเป็นผู้ชายอีกไหม?”“...”ทุกคนต่างพากันพูดเข้าข้างกันราวกับว่าพวกเขาห่วงใยความเป็นอยู่ของฮาร์วีย์จริง ๆ แต่พวกเขาก็แค่พยายามหลอกล่อเขาเท่านั้นแต่
ห้องทั้งห้องเงียบสงัด ทุกคนกลั้นหายใจ ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะหายใจคอลินที่กำลังโกรธจัดจะนำไปสู่ผลลัพธ์ที่เลวร้ายทุกคนกลัวว่าคนน่าขยะแขยงอย่างฮาร์วีย์จะลากพวกเขาลงไปในโคลนตมกับเขาด้วยร่างกายของฮาร์วีย์ไม่ขยับแม้แต่นิ้วเดียว ใบหน้าของเขาเยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง เขาไม่แม้จะสนใจคอลิน ทำราวกับว่าเขาเป็นอากาศ“ฉันจะพูดอีกครั้ง ออกไปจากที่นี่ ไปให้พ้นสายตาฉัน!”ใบหน้าของโคลินเย็นชาราวกับน้ำแข็ง น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็นไม่เพียงแต่เมื่อที่กลายไปเป็นลูกเขยกาฝากเท่านั้น ในตอนนี้ฮาร์วีย์เป็นทายาทเศรษฐีเขายังทนมองไม่ได้ด้วยซ้ำในทุกวันนี้ อำนาจมีค่ามากกว่าเงินทอง!ฮาร์วีย์ยังคงจิบชาของเขาและไม่แม้แต่จะสบตากับคอลินหางตาของคอลินกระตุก จู่ ๆ หญิงสาวข้างกายก็เดินเข้าไปคว้าถ้วยชาบนโต๊ะแล้วเทราดลงบนตัวของฮาร์วีย์“นายไม่ได้ยินนายใหญ่แซนเดอร์สั่งเหรอ? นายใหญ่แซนเดอร์อยากให้นายลุกออกไปจากตรงนี้! นายทำตัวเมินเฉยไม่สนใจได้ยังไง! นายไม่มีสิทธิ์แม้จะเดินเข้ามาเฉียดใกล้ เข้าใจไหม?!” หญิงสาวคนนั้นอย่างเย็นชาขณะกอดอกหน้าเชิดไม่มีใครคาดคิดว่าจะเกิดเหตุแบบนี้ขึ้นต่อหน้าพวกเขาไม่มีใครแม้แต่จะคิดว่าเรื
ในชั่วพริบตา คอลินเหวี่ยงฝ่ามือออกจะตบหน้าฮาร์วีย์ทันใดนั้น มือของฮาร์วีย์ก็รวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาด เขาคว้าข้อมือของคอลินและบิดมันด้วยพลังอันทรงพลังผัวะ!ในเวลาเดียวกัน ฮาร์วีย์ก็เตะคอลินจนเขาตัวทรุดลงพื่นทันทีเขาทำเสียงคล้ายกับเสียงร้องของหมูเมื่อตอนมันกำลังถูกเชือด เขาทรุดตัวจนต้องคุกเข่าต่อหน้าฮาร์วีย์เพียะ!ฮาร์วีย์เดินมุ่งตรงไปตบหน้าหญิงสาวผู้มีอิทธิพลบนโลกโซเชียลมีเดียซึ่งเป็นผู้หญิงของคอลิน จนเธอล้มลงกับพื้นก่อนหน้านี้ทั้งสองแสดงท่าทางหยิ่งทะนงราวกับนกยูง ทำตัวราวกับว่าตัวเองเป็นกษัตริย์ที่สามารถควบคุมทุกอย่างได้แต่แล้ว กลับกลายเป็นว่าเขาทั้งสองต้องคุกเข่าลงต่อหน้าฮาร์วีย์“นายทำอะไรลงไปน่ะฮาร์วีย์! นายกล้าดียังไงทำร้ายนายใหญ่แซนเดอร์? นายอยากตายหรือไงฮะ?”“ฮาร์วีย์ นายบ้าไปแล้วเหรอ?!”“ฮาร์วีย์ นายกำลังคุกคามผู้ชายคนนั้นอยู่นะ!”ในช่วงเวลานั้น แกรี่เป็นแกนนำพาให้ทุกคนพุ่งไปหาฮาร์วีย์ฮาร์วีย์คว้าที่เขี่ยบุหรี่ใกล้ ๆ แล้วกระแทกไปที่หัวของคอลิน เสียงที่เขี่ยบุหรี่กระทบศีรษะของเขาดังก้องไปทั่วทันใดนั้นเลือดก็กระเซ็นไปทั่วทุกที่“อ๊ากกก…”คอลินจับที่หลังศีรษะ
ฮาร์วีย์เหลือบมองทาร่าแล้วหัวเราะ “ทำไมผมต้องหนี? ผมกำลังรอให้ไอ้เวรนี่ขอโทษผมอยู่!”ทาร่าพูดไม่ออก ไม่รู้จะพูดอะไร ในสายตาของเธอ ฮาร์วีย์มั่นใจในตัวเองมากเกินไปในเวลาไม่เกินสิบนาที รถยนต์แล่นเข้ามาที่ลานด้านหน้าของ เดอะคิงดอมพาเลซ ตามด้วยกลุ่มชายฉกรรจ์เข้ามาเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบ ทำให้คอลินรู้สึกตื่นเต้นในที่สุดพ่อของเขาก็มาแล้ว!ชายผู้มีอำนาจที่แท้จริง!ฮาร์วีย์ เป็นแค่ลูกเขยกระจอก ไม่ได้ดีไปกว่าฝุ่นผงเมื่ออยู่ต่อหน้าพ่อของเขา!คอลินไม่ใช่คนเดียวที่รู้สึก แกรี่และคนอื่น ๆ เต็มไปด้วยความดีอกดีใจโดยปกติแล้วจะไม่มีใครมีโอกาสได้เจอคนใหญ่โตอย่างพ่อของคอลินแบบตัวต่อตัว ทว่าวันนี้พวกเขาจะได้เห็นตัวเป็น ๆ !ชายวัยกลางคนที่แต่งกายอย่างมีสไตล์นำฝูงชนบุกเข้ามา ดูทรงพลังชายคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น เขาคือ เชสเตอร์ แซนเดอร์ แถมยังมีลูกน้องเดิินตามหลังเขาเป็นจำนวนมากเชสเตอร์โกรธจัดที่เห็นสภาพของคอลิน ลูกชายของเขาที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นอย่างสมเพช เลือดไหลหยดลงมาจากศีรษะ ใบหน้าของเขามืดลงทันที“พ่อ ช่วยผมด้วย! ลูกเขยกาฝากทำร้ายผม!”“จัดการมัน! พ่อต้องจัดการมันให้พิการไปเลย!”โคลินตะโกน
เชสเตอร์ทำเหมือนไม่ได้ยินอะไรเลย เขายังคงมองฮาร์วีย์ รอให้ฮาร์วีย์พูดอะไรออกมาถ้าฮาร์วีย์ไม่พูด เชสเตอร์คงไม่กล้าแม้แต่จะมีลมหายใจอีกต่อไป“โอ้ ผมสบายดี แค่เสื้อผ้าเปื้อนนิดหน่อย ผมซื้อมันมาจากแผงขายของริมถนนในราคาสองดอลลาร์ และผมก็ชอบมันมาก” ฮาร์วีย์พูดอย่างไม่สะทกสะท้าน ทำราวกับว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ดวงตาของเชสเตอร์เสมองไปที่เสื้อของฮาร์วีย์ในทันที เขาสังเกตเห็นคราบเปียกน้ำขนาดใหญ่แถมยังมีใบชาติดอยู่ด้วยและในทันที เชสเตอร์ก็โกรธคนควันออกหู เขายืดตัวขึ้น ท่าทางองอาจของเขากลับมา เขาจ้องมองไปทั่วทั้งห้องและตะโกนอย่างโกรธจัดว่า “ใครเป็นคนทำ? ใครกล้าเทน้ำใส่เขาแบบนี้?!”ลูกน้องของเขาซึ่งไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น ตะโกนตามไปด้วย “ใครที่ทำแบบนี้?!”สายตาของทุกคนหันไปมองหญิงสาวผู้มีอิทธิพลในโซเชียลมีเดียโดยอัตโนมัติเธอสั่นเทาด้วยความกลัวต่อหน้าคนทั่ว ๆ ไป เธอทำตัวสูงส่งและทรงอำนาจ ทว่าเธอก็รู้อย่างแจ่มแจ้งแล้วว่าเธอก็แค่ของเล่นของคนที่มีอำนาจอย่างเชสเตอร์ แซนเดอร์เมื่อเห็นว่าเชสเตอร์โกรธแค่ไหน เธอจะไม่รู้สึกหวาดกลัวได้อย่างไร?แววตาของเชสเต
ฮาร์วีย์มองเชสเตอร์แวบหนึ่ง จากนั้นเขาก็พยักหน้าและพูดว่า “ในเมื่อคุณรู้ว่าผมเป็นใคร งั้นก็พาคนของคุณออกไปซะ อย่าให้ผมเห็นหน้าพวกเขาอีก”สีหน้าของเชสเตอร์ดูโล่งใจขึ้นทันที เขาตอบรับอย่างรวดเร็วว่า “แน่นอน! แน่นอนครับ!”ด้วยท่าทางของเขา ลูกน้องของเขาก็คว้าตัวคอลิน และหญิงสาวคนนั้นลากออกไปทันที ทันใดนั้นทั้งหมดก็หายไป…เพื่อนร่วมรุ่นที่อยู่ในเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดนี้ รู้สึกเหมือนติดอยู่ในความฝันที่แปลกประหลาด พวกเขาไม่เข้าใจว่าฮาร์วีย์สามารถทำทุกอย่างแบบนั้นได้อย่างไรเขาทำให้ เชสเตอร์ แซนเดอร์ หวาดกลัวได้ถึงขนาดนั้น!แกรี่ส่ายหัวอย่างไม่อยากจะเชื่อ “นี่มันเป็นไปไม่ได้ เป็นแค่ลูกเขยเกาะผู้หญิงกิน มันเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นได้ยังไง…”จากนั้นเขาก็แอบหลบอยู่ในมุมหนึ่งเพื่อโทรศัพท์หาใครคนหนึ่งผ่านไปประมาณห้านาที แกรี่ก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งและจ้องไปที่ฮาร์วีย์ ความหวาดกลัวและความดูแคลนยังคงอยู่ในสายตาของเขาและในตอนนั้น ข่าวลือใหม่ก็แพร่ออกไปถึงทุกคนในห้องตระกูลซิมเมอร์ที่ฮาร์วีย์อาศัยอยู่เพิ่งกลายมาเป็นหนึ่งในบริษัทภายใต้การบริหารของ สกาย คอร์ปอเรชั่นมีข่าวลือว่าภรรยาของเขาได้ร
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข