ในเวลาเดียวกัน ที่คลับเฮ้าส์ผู้คนมากมายกำนังนั่งอยู่ภายในห้องส่วนตัวผู้คนเหล่านี้ต่างเป็นผู้อาวุโสของเมืองบัควู้ดพวกเขามารวมตัวกันเพื่อให้การต้อนรับที่เหมาะสมแก่บุคคลที่กำลังเติบโตไทสัน วูดส์!ชายผู้เป็นที่หนึ่งแห่งเมืองนิอัมมี่ คนที่เพิ่งย้ายมาอาศัยอยู่ที่เมืองบัควู้ดเมื่อไม่นานมานี้ เขามีจุดยืนที่แข็งแกร่งหลังจากย้ายมาอยู่ที่เมืองบัควู้ดไม่นาน และครอบครองที่ดินบางส่วนได้อย่างรวดเร็วมีคนกล่าวว่าเขามีผู้อุปถัมภ์ค้ำชูอยู่เบื้องหลังดังนั้น พวกเขาจึงต้องทำดีกับเขาแต่ไม่ว่ามุมมองจะเป็นอย่างไร แต่ไทสัน วูดส์ก็เป็นเพียงแค่คนหน้าใหม่ในเมืองบัควู้ดเท่านั้นเมื่อเทียบกับผู้อาวุโสในเมืองบัควู้ด เขาก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นถ้าไม่ใช่เพราะผู้อุปถัมภ์ของเขา เขาคงจะไม่มีสิทธิ์ที่จะมานั่งร่วมกับผู้อาวุโสของที่นี่ได้โอลด์ ไนเนอร์ ผู้จัดงานเลี้ยงครั้งนี้ ยิ้มพร้อมกับวางมือถือในมือของเขาลงคนหนึ่งหัวเราะและพูด “ไนเนอร์ คุณดูยุ่งมากเลยนะ คุณยังโทรศัพท์ในระหว่างมื้ออาหารอีกด้วย! ถ้าหากคุณมีธุรกิจดี ๆ ล่ะก็ แนะนำให้พวกเราบ้างสิ ช่วงนี้ไม่มีใครมีอะไรดี ๆ ทำนานแล้ว!”โอลด์ ไนเนอร์ ส
ในที่สุด แมนดี้ ซิมเมอร์ก็ได้ผล็อยหลับไปตอนเที่ยงคืนฮาร์วีย์ ยอร์กสงสารเธอจับใจ เขาสูดหายใจเข้าลึกเพื่อทำให้ตัวเองสงบลงเขาขึ้นไปที่ชั้นดาดฟ้าและโทรศัพท์โทรหาใครบางคน “ไทสัน ตอนนี้นายอยู่ไหน?”“ผมอยู่ที่เมืองบัควู้ดแล้วครับ ท่านครับ ผมได้ทำตามคำแนะนำของคุณ และได้พบกับกลุ่มผู้อาวุโสของเมืองบัควู้ดเรียบร้อยแล้วครับ”ฮาร์วีย์พูด “เร็ว ๆ นี้นายได้ยินข่าวอะไรมาบ้างไหม อย่างเช่น มีใครได้สร้างปัญหาให้กับไซต์งานก่อสร้างของโครงการเดอะ ซิลเวอร์นิมบัส เมาท์เท้นรีสอร์ตอะไรแบบนี้”ไทสันใช้เวลาคิดอยู่สักพักก่อนจะพูด “ผมไม่แน่ใจครับท่าน แต่มีชายคนหนึ่งที่ชื่อว่าผู้เฒ่าไนเนอร์ ดูเหมือนว่าเขากำลังทำบางอย่างให้กับคนชนชั้นสูงในเมืองบัควู้ด ผมไม่มั่นใจว่าเขาจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับสิ่งที่คุณพูดหรือเปล่า”“ไม่เป็นไรหรอก พรุ่งนี้เตรียมคนให้พร้อม และรอฉันอยู่ที่ไซต์งานก่อสร้างของโครงการ เดอะซิลเวอร์นิมบัส เมาท์เท้นรีสอร์ต” ฮาร์วีย์ให้คำสั่งด้วยใบหน้าเย็นยะเยือก“ไม่ต้องห่วงครับท่าน ผมจะคัดคนที่ตามผมมาจากที่เมืองบัควู้ดอย่างระมัดระวัง ผมไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอน!”ฮาร์วีย์รับรู้ได้ถึงความตื่นเต้นของไทสันผ่า
หัวหน้ากลุ่มมองไปทางฮาร์วีย์และไทสันด้วยท่าทางครึกครื้น“ใช่ คืนนี้พวกเราทั้งคู่มีหน้าที่รับผิดชอบด้านความปลอดภัยให้กับไซต์งานก่อสร้าง”ฮาร์วีย์ไม่ใช่ฝ่ายที่พูดก่อน แต่เป็น ไทสัน วูดส์ ที่ก้าวออกไปด้านและพูดคนพวกนี้ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะได้พูดกับฮาร์วีย์หัวหน้ากลุ่มอันธพาลค่อย ๆ ตรวจสอบไทสันอย่างระมัดระวังพร้อมกับยิ้ม “ดูเหมือนว่าแกก็เป็นอันธพาลเหมือนกันสินะ? ฉันรู้จักผู้อาวุโสในเมืองบัควู้ด ดูเหมือนว่าแกจะยังใหม่สำหรับที่นี่และเพิ่งจะเริ่มต้น?”“รู้หรือเปล่าว่าพวกเราเป็นใคร? พวกแกอยากทำงานในวงการใต้ดิน ใช่ไหม? แกรู้หรือเปล่าว่าอะไรจะเกิดขึ้นถ้าหากว่าแกยุ่งกับพวกเรา?”รอยยิ้มของเขากว้างขึ้น“แมนดี้ ซิมเมอร์ดูถูกพวกเราเกินไป แม้ว่าเธออยากจะหาคนมาจัดการพวกเรา อย่างน้อยเธอก็ควรหาคนที่มีชื่อเสียงหน่อยสิ อย่างน้อยพวกเราจะได้นั่งและพูดคุยกันดี ๆ สักนิด”“ลูกปลาตัวเล็ก ๆ อย่างพวกแกไม่มีค่าสำหรับพวกเรา?”เขายิงสายตาดูถูกไปที่ฮาร์วีย์มีคนจำนวนไม่ต่ำกว่าร้อยคนอยู่ฝั่งพวกเขา แต่ฮาร์วีย์กลับมีแค่คนเดียว ประเด็นทั้งหมดคืออะไรกันแน่? พวกเขาสามารถจัดการคนสองคนนี้ด้วยเวลาไม่กี่วินาทีเท่านั
“ถามซิว่าพวกมันเป็นใคร”ฮาร์วีย์ ยอร์ก นั่งลงบนแท่นไม้ด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉยหัวหน้ากลุ่มอันธพาลที่กำลังทุกข์ทรมาน แต่ในขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นมามองที่ฮาร์วีย์ เขากลับไม่เชื่อสายตาตัวเองเขาเพิ่งนึกออกได้ว่าไทสัน วูดส์ ต้องเป็นผู้ชายที่กล้าหาญและดุร้ายที่เพิ่งย้ายเข้ามาสู่เมืองบัควู้ดเมื่อไม่นานมานี้แต่ชายที่ดุร้ายคนนี้กลับเชื่องและเชื่อฟังฮาร์วีย์‘ชายหนุ่มคนนี้ไม่ธรรมดาสุด ๆ เขามาจากไหนกันแน่?’ไทสันเดินตรงมาที่หัวหน้ากลุ่มอันธพาลและคว้าคอของเขาขึ้นจากพื้น ตัวของเขาลอยขึ้นเหนืออากาศ“ผมจะบอก ผมจะบอกคุณทุกอย่างเลย! โอลด์ ไนเนอร์ส่งพวกเรามา!”หัวหน้ากลุ่มอันธพาลกลัวจนแทบจะฉี่รดกางเกงของเขา ขาของพวกเขาหักหมด ถ้าเขากล้าที่จะพูดมากอีกล่ะก็ เขารู้ว่าเขาจะต้องตายที่นี่และตอนนี้แน่“งั้นแกก็ทำงานให้กับโอลด์ ไนเนอร์ สินะ งั้นฉันจะให้โอกาสเขาอีกครั้งแล้วกัน บอกเขาให้มาที่นี่และมาเจอฉันภายในครึ่งชั่วโมง อย่าให้ฉันต้องไปตามเขาด้วยตัวเอง” ไทสันยิ้มและพูดต่อหน้าฮาร์วีย์เขาให้เกียรติชายคนนี้มาก แต่จริง ๆ แล้วเขาก็เป็นเพียงแค่ลูกน้องคนหนึ่งของเขาก็เท่านั้นแต่ในสายตาของหัวหน้ากลุ่มอันธพาล รอ
“แก…ไอ้สารเลว!”อันธพาลรีบตรงมาข้างหน้าด้วยความโกรธ ไทสัน วูดส์ เหวี่ยงมีดออกไปโดยการสะบัดข้อมือเล็กน้อย ทำให้มีดเล่มนั้นถูกปักเข้าไปที่หน้าของอันธพาลคนหนึ่งอันธพาลคนนั้นเริ่มร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับนำมือมากุมหน้าของเขาไว้ ในขณะเดียวกับ ไทสันก็เหวี่ยงแขนของเขาอีกครั้ง พร้อมด้วยมีดขนาดเล็กที่อยู่ในมือของเขา และจ่อลำคอของโอลด์ ไนเนอร์โอลด์ ไนเนอร์รีบดึงสติของตัวเองกลับมาทันทีชายที่อยู่ตรงหน้าของเขาโหดเหี้ยมมากจน ถ้าเขาสามารถจบชีวิตโอลด์ ไรเนอร์ ได้เขาคงจะทำไปแล้วโอลด์ไนเนอร์ ชูมือขึ้นอย่างไม่ลังเลพร้อมกับพูด “ไทสัน เรามาคุยกันก่อนเถอะนะ เราเคยอยู่ตามท้องถนนด้วยกันมาก่อนนะ เราเจอกันแทบทุกวันเลย อ่อนข้อให้ฉันหน่อยนะ ได้ไหม?”โอลด์ ไนเนอร์ไม่ใช่อันธพาลที่ไร้เหตุผล แต่ถ้าเขาไม่ยอมแพ้ในตอนนี้ เขาจะต้องตายแน่ ๆ!ไทสันไม่ได้เอ่ยปากพูดอีกแม้แต่คำเดียว เขายังยิ้มกว้าง จากนั้นเขาโบกมือเพื่อส่งสัญญาณในเวลาต่อมา ฝูงคนเร่งฝีเท้าออกมาจากในเงามืด ด้วยเวลาเพื่อไม่นาน อันธพาลกว่าร้อยคนที่มาปรากฎตัวโดนจัดการล้มลงกับพื้นในทันทีมันรวดเร็วอย่างน่ากลัวความกลัวที่ไม่เคยมีมาก่อน ปรากฎข
ฮาร์วีย์รับโทรศัพท์ไว้และมองไปที่รายชื่อปรากฎอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์มันเป็นเบอร์ต่างประเทศ แต่มันกลับมีชื่อของภารกิจอยู่ด้านล่างของหมายเลขโทรศัพท์ภารกิจที่คน ๆ นั้นมอบหมายให้กัลโอล์ด ไนเนอร์เป็นภารกิจง่าย ๆ คือการทำให้โครงการเดอะ ซิลเวอร์ นิมบัส เมาท์เท้น รีสอร์ตสิ้นสุดลง พร้อมกันกับที่ทำให้แมนดี้ ซิมเมอร์พ้นสภาพจากการเป็นประธานบริษัทฮาร์วีย์ใช้โทรศัพท์ของโอล์ด ไนเนอร์โทรออกหาคน ๆ นั้นทันทีหลังจากนั้นไม่นาน น้ำเสียงทุ้มแต่ไพเราะดังขึ้นมาจากปลายสาย“โอลด์ ไนเนอร์ ฉันไม่ได้บอกเหรอ ว่าไม่ให้ติดต่อฉันโดยตรง?“ภารกิจของเจ้าชายเป็นยังไงบ้าง?”ฮาร์วีย์ค่อย ๆ ตอบกลับ “คิดว่ายังไงล่ะ?”คลิ้ก…ปล่ายสายได้วางสายไปอย่างรวดเร็ว“คุณชายยอร์ก คน ๆ นั้นคือ…”ฮาร์วีย์ไม่ได้ที่จะต้องโทรกลับไปหาคน ๆ นั้น และจากนั้นเขาจึงปาโทรศัพท์ลงกับพื้น“ตระกูลซิลวา” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็นไทสัน วูดส์ ถามด้วยความสงสัย “คุณชายยอร์ก คุณแน่ใจได้ยังไง?”“เพราะมีเพียงแค่สองคนในเมืองบัควู้ดที่กล้าเรียกตัวว่าเจ้าชาย”“เจ้าชายยอร์ก…”“และที่อีกคนที่เรียกว่า เจ้าชายซิลวา…”ไทสันก้มหน้าลงและไม่กล้าปริปากพูดต่อ
ในวันถัดมา แมนดี้ ซิมเมอร์ เดินทางมาที่ไซต์งานก่อสร้างพร้อมกันกับไซม่อน ซิมเมอร์และคนงานก่อสร้างคนอื่น ๆ เมื่อพวกเขาเห็นภาพตรงหน้า พวกเขาต่างตกตะลึงภาพที่เห็นคือการทำงานภานในไซต์งานก่อสร้างกำลังคึกคักตึกที่ถูกทำลาย พังลงเมื่อสองวันที่แล้ว ถูกสร้างขึ้นใหม่ในวันนั้นสิ่งที่น่าหวาดกลัวคือ ผู้คนที่แบกอิฐอย่างอึกอัก ก็คืออันธพาลที่เต็มไปด้วยรอยสักอันน่าสะพรึงกลัว“พวกนี้คือ อันธพาลที่มาวันก่อนไม่ใช่เหรอ?”แมนดี้ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เธอเห็นในตอนนี้ มันเป็นสิ่งที่ดีถ้าอันธพาลพวกนี้หยุดสร้างปัญหา แต่พวกเขากลับมาช่วยขนย้ายก้อนอิฐบริเวณไซต์งานก่อสร้างอีก“เกิดอะไรขึ้นที่นี่?”แมนดี้และคนอื่น ๆ ต่างใจเต้นแรงในตอนนั้น ชายสวมสูทสีดำวิ่งตรงมาหาแมนดี้พร้อมกับคนของเขาภาพที่พวกเขาวิ่งตรงมาหาแมนดี้และคนอื่น ๆ เป็นภาพที่น่าสะพรึงกลัวอย่างมากก่อนที่แมนดี้จะโทรหาตำรวจ โอลด์ ไนเนอร์ที่นำพวกของเขาหัวเราะอย่างเงียบ ๆ “สวัสดีครับ ท่านประธานซิมเมอร์ ผมคือ โอลด์ ไนเนอร์ครับ!”“ลูกน้องของผมโง่มาก ที่สร้างปัญหาให้กับคุณวันก่อน! พวกเรามาเพื่อขอโทษครับ!”“ผมตำหนิเกี่ยวกับพฤติกรรมของพวกเขาเมื่อวานแ
ในตอนนั้น มีฝูงชนขนาดใหญ่กำลังนั่งคุกเข่าบนหาดด้านหลังของลีออน ซิลวาพวกเขาสวมชุดยุคกลาง ค่อนข้างโบราณและดูฟุ่มเฟือยในยุคนี้ การเห็นภาพเหตุการณ์แบบนี้ค่อนข้างจะดูแปลกและลึกลับหลังจากเวลาผ่านไปนานพอสมควร ด้วยการโบกมีของเขา หนึ่งในคนของลีออนได้ยื่นธนูโบราณส่งให้กับเขาเขาแอ่นอกและยิงธนูของเขาออกไป แต่ที่ยิงออกไปกลับไม่ใช่ลูกธนู มันคือฉมวกแทงปลาด้วยเสียงที่คล้ายกับฟ้าผ่า หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เลือดได้ลอยออกมาเป็นสายบนพื้นผิวมหาสมุทรการล่าสุดพิเศษของเจ้าชายซิลวาได้จบลงเขาวางคันธนูของเขาลงและเช็ดฝ่ามือของเขาด้วยผ้าเช็ดหน้าผ้าไหมที่ถูกปักมือบรรจงอย่างประณีตทั้งหมดสี่สิบเก้าครั้ง จากนั้น เขาเงยหน้าของเขาขึ้นและมองไปที่ฝูงชนพร้อมกับพูด “ลุกขึ้น”“คำนับแด่เจ้าชาย!”ฝูงชนลุกขึ้นยืนตามคำสั่ง ในขณะที่มือเขาพวกเขาต่างยังอยู่ด้านข้างกายของพวกเขา ภาพที่เห็นดูยิ่งใหญ่มากกว่ากับควินตัน ยอน์ก ในขณะเดียวกัน ผู้คนต่างเข้าแถวเพื่อรายงานเกี่ยวกับข่าวของตระกูลซิลวา แม้กระทั่งเรื่องเล็กน้อย ทุกสิ่งทุกอย่างจะเกี่ยวข้องกับทุนจำนวนมากและทรัพย์สินต่าง ๆ ที่พวกเขาได้รับไปในด้านนี้ แม้กระทั่งตระกูล
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข