การเยาะเย้ยของพวกเขา ซีนเธียร์หน้าแดงด้วยความอับอายเธออดไม่ได้ที่จะดึงเสื้อของพี่เขยและกระซิบว่า “พี่เขย ไปจองที่อื่นกันเถอะ!”“ผมอยากจองที่นี่ ผมชอบที่นี่” ฮาร์วีย์ตอบกลับ “ในเมื่อพวกซาปาตาไม่อยากบริการผม เราก็เลยเปลี่ยนเจ้าของ”“ฮ่าฮ่าฮ่า! โอเค เราจะรอดู เหลือเวลาอีกสามนาที”แฮร์รี่ใจจดใจจ่อกับนาฬิกาของเขา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน“เหลืออีกหนึ่งนาที…”ขณะที่เขาเดินไปมาอย่างเย่อหยิ่ง ประตูลิฟต์ก็เลื่อนเปิดออกผู้ชายสองสามคนในชุดสูทเดินไปหาฮาร์วีย์และพูดกับเขาด้วยความเคารพว่า “มิสเตอร์ยอร์ก ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราจะเข้าบริหารร้านอาหารสปินนิ่ง เราดำเนินการจองของคุณสำหรับวันพรุ่งนี้เรียบร้อยแล้ว!”ทุกคนที่ได้เห็นเหตุการณ์นี้ต่างตกใจซีนเธียร์รู้สึกประหลาดใจมาก ร่างกายของเธอสั่นสะท้านพี่เขยสามารถทำในสิ่งที่เขาต้องการได้จริง ๆ เหรอ?แค่โทรสั่งแค่นั้น เป็นไปได้ยังไง?ไม่น่าเชื่อ!แฮร์รี่เยาะเย้ยผู้มาใหม่ “นี่ถึงขนาดคุณให้พวกผู้ชายพวกนี้มาเล่นละครเหรอ ฮะ?”“คุณคิดว่าคุณสามารถบริหารร้านอาหารของฉันโดยให้จัดหานักแสดงมาเล่นละครหลอก ๆ หรือไง? คุณจะต้องกลัวเมื่อรู้ว่าใ
ผู้ชายที่แต่งตัวดูดีเดินตามหลังฮาร์วีย์อย่างยอมจำนน หัวและตัวของเขาโน้มไปข้างหน้า “มิส-มิสเตอร์ยอร์ก…”“ตามคำสั่งของเลขาซาเวียร์ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปร้านอาหารนี้จะดำเนินการโดย สกาย คอร์ปอเรชั่น ท่านมีคำสั่งอะไรเพิ่มเติมไหมครับ?”“ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนคนงานหรือกฎเกณฑ์ที่นี่ ยกเว้นกฎข้อเดียวที่ต้องจ่ายเงินหลายร้อยล้านดอลลาร์เพื่อจองทั้งร้าน…” ฮาร์วีย์โยนบัตรของเขาและพูดต่อว่า “ผมต้องการจองที่นี่ทั้งร้านวันพรุ่งนี้เพื่อฉลแงวันเกิด อย่าลืมตกแต่งร้านให้สวยด้วย”ผู้รับผิดชอบชั่วคราวหยิบบัตรสีดำของฮาร์วีย์ด้วยมือที่สั่นคลอนตอนแรกเขาสงสัย แต่ตอนนี้เขามั่นใจมาก ๆ นี่คือชายในตำนานตัวจริง!แต่เมื่อเห็นว่าชายคนนี้เป็นคนเก็บตัวไม่เปิดเปยตัวตน ผู้รับผิดชอบชั่วคราวจึงไม่กล้าเรียกเขาด้วยชื่อที่คนทั้งเมืองบัควู้ดปฏิบัติต่อเขาด้วยความเกรงกลัวและเคารพอย่างสูงเนื่องจากฮาร์วีย์ต้องการจ่ายด้วยแบล็คการ์ค เขาก็ต้องทำตามคำสั่งโดยไม่มีข้อสงสัยตรงหน้าชายคนนี้ เขารู้ดีว่าต้องเชื่อฟังทุกคำสั่งของเขาอย่างอื่นไม่ต้องสนใจหลังจากนั้น ฮาร์วีย์และซีนเธียร์ก็ทานอาหารกันก่อนจะออกไปเมื่อลงมาถึงด้านล่างบั
โดยไม่ต้องหันไปมองเธอเลย ฮาร์วีย์ก็พูดขึ้นมาว่า “ขอโทษนะครับ ผมมาเพื่อซื้อบ้าน”“อะไรนะ? คุณมาที่นี่เพื่อซื้อบ้านงั้นเหรอ?” ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์เริ่มมองฮาร์วีย์ตั้งแต่หัวจรดเท้าเธอคิดว่าหูของเธอคงมีปัญหามีความจริงหนึ่งเดียวก็คือมีเด็กสาวน่ารักตามหลังเขาอยู่ แต่ผู้ชายคนนี้ดูไม่เหมือนคนที่สามารถซื้ออสังหาริมทรัพย์ที่นี่ได้เลยเธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง “คุณผู้ชายคะ คุณรู้ไหมว่าที่ดินที่นี่ราคาเท่าไหร่? บ้านที่เราออกแบบมีมูลค่าอย่างต่ำสามหมื่นดอลลาร์ต่อตารางเมตร”“นอกจากนี้ อสังหาริมทรัพย์ของเรามีขนาดตั้งแต่ห้าร้อยตารางเมตร และแน่นอนว่าต้องมีราคาอย่างต่ำสิบห้าล้านดอลลาร์!”“คุณแน่ใจหรือว่ามาที่นี่เพื่อซื้อบ้านจริง ๆ?”ฮาร์วีย์พยักหน้าอย่างเฉยชา เขากำลังอ่านรายละเอียดและข้อมูลของบ้านที่จัดแสดงอยู่ซีนเธียร์ทนต่อความเย่อหยิ่งของตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ไม่ได้อีกต่อไปและโพล่งออกไปว่า “เราบอกว่าเรามาที่นี่เพื่อซื้อบ้าน หยุดพูดเรื่องเหลวไหลอย่างอื่นได้แล้ว”“ถ้าเราไม่ซื้อบ้านที่นี่ ก็อาจเป็นเพราะคุณภาพต่ำ!”ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์หัวเราะเยาะเย้ยหยัน “เมื่อเห็นว่าค
แม้เธอจะมีอารมณ์ที่ซับซ้อน แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกตื่นเต้นมากกว่าที่เคยเหตุผลที่เธอทำงานหนัก นั่นเพราะเธอตั้งใจแน่วแน่เพื่อวันหนึ่งเธอจะยืนต่อหน้าฮาร์วีย์ และบอกเขาว่าเมื่อก่อนคุณดูถูกฉัน ตอนนี้ฉันยืนอยู่ในจุดที่คุณไม่สามารถแม้แต่จะปีนขึ้นมาคว้าได้!แม้จะผ่านไปสามปีหลังจากเรียนจบมาแล้ว เธอก็ไม่เคยมีโอกาสทำแบบนั้นเลย ใครจะรู้ว่าโอกาสจะมาถึงแล้วในวันนี้!“ไง เพื่อนเก่า คุณมาที่บัควู้ดตั้งแต่เมื่อไหร่?”ทาร่าพิจารณาดูฮาร์วีย์ตั้งแต่หัวจรดเท้าในขณะที่เธอถามออกไปฮาร์วีย์ตอบว่า “เมื่อครึ่งเดือนที่ผ่านมา…”“หลังจากเรียนจบมา ฉันได้ยินข่าวลือแปลก ๆ มามากมาย ดูเหมือนว่าตอนนี้คุณเป็นลูกเขยที่ใช้ชีวิตเกาะบ้านผู้หญิงอยู่ในตระกูลชั้นสองจากนิอัมมี่ จริงหรือเปล่า?”“และตอนนี้คุณย้ายมาอยู่ที่บัควู้ดแล้วเหรอ? เป็นเพราะพวกเขาไม่ต้องการคุณอีกต่อไปแล้วล่ะสิ? คุณมาที่นี่เพื่อมาจับผู้หญิงรวย ๆ อีกคนไว้เลี้ยงดูคุณหรือไง?”“พอตอนนี้ฉันมาคิด ๆ ดูแล้ว ฉันค่อนข้างโง่ที่จะสารภาพรักกับคุณไปตอนเรียนมหาวิทยาลัย!”“ตอนนี้คุณโสดหรือเปล่า? ถ้าฉันสารภาพอีกครั้งตอนนี้ คุณจะให้โอกาสฉันอีกครั้งไหม?”ทาร่าพูดพลา
อารมณ์ทั้งหมดที่ทาร่า ลูอิส รู้สึกได้คือ การถูกดูหมิ่น และ ความผิดหวังอย่างไรก็ตาม เธอเป็นคนเก็บความรู้สึกของตัวเองได้ดี ไม่แสดงอารมณ์เชิงลบใด ๆ เธอกลับยิ้มออกมาแทน "อ้อ ใช่ ฮาร์วีย์ คุณมาที่นี่เพื่อซื้อบ้านเหรอ?”“เห็นว่าเราเคยเป็นเพื่อนร่วมห้องเก่า งั้นฉันจะให้ส่วนลดสูงสุดกับคุณแล้วกันนะ”“ถึงกระนั้น ฉันเกรงว่า แม้ว่าฉันจะเสนอส่วนลดให้คุณ แต่บ้านที่นี่ก็มีมูลค่าอย่างน้อย 15 ล้านดอลลาร์…”“ทำไมฉันถึงไม่แนะนำให้คุณรู้จักบ้านในชนบทของบัควู้ดนะ ฉันได้ยินมาว่าพวกเขามีราคาเพียงประมาณหนึ่งแสนเท่านั้น”ฮาร์วีย์ ยอร์ก ตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า “ขอบคุณนะ แต่ผมสนใจบ้านที่นี่เท่านั้น”“เหอะ! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…!"พนักงานอสังหาริมทรัพย์คนอื่น ๆ ต่างก็หัวเราะออกมาเขาภูมิใจในการกระทำที่น่าสมเพชของเขาจนถึงที่สุดใช่ไหม?ทาร่าหัวเราะคิกคัก “นี่ เพื่อนเก่า ไม่ใช่ว่าคุณไม่ได้รับอนุญาตให้ซื้อบ้านที่นี่นะ”“แต่เราไม่รับการชำระเงินรายปีหรือรายเดือน ต้องจ่ายเต็มจำนวนเท่านั้นนะ”“คุณ… จ่ายได้ไหม”ฮาร์วีย์เพียงแค่พูดว่า “เต็มจำนวนเหรอ นั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่”“เต็มจำนวนเหรอ คุณแน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ใช่ไหม
หากต้องกล่าวอะไรเกี่ยวกับบ้านมูลค่าสามสิบล้านดอลลาร์ แน่นอนว่าจะต้องเป็นคำว่า สมบูรณ์แบบ!ปัญหาคือเขาจะจ่ายได้ไหมทาร่า ลูอิส มองฮาร์วี่ย์ ยอร์ก ด้วยความเยาะเย้ย เธอตัดสินใจว่าคืนนี้ เธอจะหลอกเขาอย่างแน่นอน เธอจะรอดูว่า เขาจะใช้ข้อแก้ตัวแบบไหน เพื่อถอนคำพูดเรื่องการซื้อบ้าน“นี่เพื่อนเก่า ฉันเห็นว่าเรารู้จักกันมาหลายปีแล้ว ฉันสามารถพาคุณไปดูบ้านด้วยตัวเองได้ เอาไหม?” ทาร่าพูดและยิ้ม “ถ้าคุณพอใจ ก็ย้ายเข้าไปได้เลยนะ”ในสายตาของเธอ คนบ้านนอกอย่างฮาร์วีย์ ซึ่งเป็นลูกเขยที่อาศัยอยู่ในครอบครัวที่ไม่มีชื่อเสียง ไม่ควรจะทำอะไรทั้งนั้น นอกจากหยุดการเสแสร้งหลังจากอ่านคำอธิบายและดูภาพที่แสดงในใบประกาศแล้ว ฮาร์วีย์ก็ส่ายหน้า “ไม่จำเป็นเลย”"ทำไมล่ะ? คุณไม่อยากไปเหรอ? หรือเป็นเพราะคุณยากจนเกินกว่าจะซื้อได้?” ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ที่เคยบริการฮาร์วี่ย์และซีนเธียร์มาก่อนกล่าว เขาตะโกนว่า “พูดตรง ๆ นะ ถ้าคุณไม่มีเงิน! ก็เลิกแสดงละครได้แล้ว”ฮาร์วีย์ไม่เหลือบมองเธอเป็นครั้งที่สองและยัดบัตรสีดำของเขา เข้าไปในมือของทาร่า “ผมต้องการบ้านหลังนี้ แค่จ่ายเงินด้วยบัตรของผม”คำพูดของเขาฟังดูสงบและเป็นก
ซีนเธียร์ ซิมเมอร์ กลับคืนสู่สภาพปกติ หลังจากออกจากศูนย์อสังหาริมทรัพย์ เธอจ้องไปที่ ฮาร์วีย์ ยอร์ก ด้วยสีหน้าประหลาดใจ และ พูดว่า “พี่เขย ตอนนี้ฉันมีบ้านแล้วเหรอ?”“สำหรับตอนนี้ พี่สาวของคุณและผมจะอยู่ที่นั่น สวนด้านบนมีพื้นที่กว้างสองสามร้อยตารางเมตรไม่ใช่หรือ? คุณสามารถอยู่ที่นั่นได้ ถ้าคุณต้องการ”ซีนเธียร์รู้สึกตื่นเต้น “พี่เขย ถ้าอย่างนั้นต่อไปนี้ ฉันจะไม่อยู่ในวิทยาเขตของโรงเรียนได้ไหม? หอพักของโรงเรียนเล็กเกินไป ฉันไม่อยากอยู่ที่นั่นอีกแล้ว…”ความตั้งใจที่แท้จริงของเธอ คือการได้เจอพี่เขยของเธอทุกวันนอกจากนี้ เธอยังต้องหาวิธีป้องกันไม่ให้เขาและพี่สาวของเธอแต่งงานกันสำเร็จฮาร์วีย์ไม่ได้คิดว่าน้องสาวภรรยาของเขา จะมีแรงจูงใจซ่อนเร้นแบบนี้ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “บ้านหลังนี้เป็นของคุณ ดังนั้นคุณสามารถมาและไปได้ทุกเมื่อ ตามที่คุณต้องการ ผมไม่สามารถบังคับคุณได้”ซีนเธียร์สมปรารถนา เธอตัดสินใจย้ายเข้ามาในช่วงวันหยุด วันชาติไม่นาน วันที่สามก็มาถึงวันนี้เป็นวันเกิดของแมนดี้ ซิมเมอร์แม้แต่ไซม่อน ซิมเมอร์ และลิเลียน เยตส์ ก็ยังยอมสละเวลา เพื่อเตรียมงานฉลองวันเกิดของแ
เมื่อเปิดประตูออกมา แมนดี้ ซิมเมอร์ รู้สึกประหลาดใจมากเธอไม่เคยคาดฝันว่า เบรนท์ ซิลวา จะมาอยู่ตรงหน้าประตูบ้าน พร้อมกับมีช่อดอกไม้ในมือของเขาในอีกด้านหนึ่ง ไซม่อน ซิมเมอร์ และ ลิเลียน เยตส์ กำลังมองไปที่ เบรนท์ ราวกับว่า ไซม่อน ได้เป็นลูกเขยของพวกเขาไปแล้ว และ พยักหน้าเห็นด้วยซ้ำแล้วซ้ำเล่า“สวัสดีครับ คุณลุง คุณป้า คราวที่แล้วผมหยาบคายไปหน่อย แต่นั่นมันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน ผมหวังว่าพวกคุณจะใจกว้างพอที่จะปล่อยให้มันผ่านไปนะครับ”“เหตุผลที่ผมมาที่นี่ในวันนี้ ก็เพื่อมาขอโทษอย่างเป็นทางการ และ เพื่อฉลองวันเกิดของ แมนดี้ ครับ”เบรนท์ยิ้มอย่างอ่อนโยน และ หล่อเหลาถ้าคนที่รู้จักเขาอย่างใกล้ชิดอยู่ใกล้ ๆ พวกเขาจะจำเขาไม่ได้ด้วยซ้ำ กับท่าทางที่เขาแสดงออกมา“ใช่ครับ คุณซิลวา มาที่นี่ด้วยความจริงใจอย่างที่สุด ลุงไซม่อน ป้าลิเลียน ควรจะปลื้มใจนะครับ” แซ็ค ซิมเมอร์ ผู้ที่คอยช่วยเหลืออยู่เบื้องหลัง ได้ชื่นชมเบรนท์อย่างรวดเร็ว “ด้วยสถานะของซิมเมอร์ เราไม่ควรติดต่อกับตระกูลชั้นสูงอย่างซิลวา”เบรนท์กวักมือ ให้ลูกน้องสองคนของเขา นำของขวัญเข้ามาในบ้านไซม่อน ได้รับไวน์ชั้นดีราคาแพง ส่วนลิเล
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข