“ไม่มีใครรู้ว่าสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่นั้นจะล่มสลายลงหรือไม่ ถึงแม้ว่าแกจะเปิดเผยข้อมูลนั้นต่อสาธารณะก็ตาม...”“แต่เราจะทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้เพื่อฆ่าแก!” ฮารุร้องบอกในขณะกัดฟันแน่นโรเวนและกอร์ดอนทำสีหน้าที่ดูแย่มากโดยไม่ได้พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว"โอ้? แกพูดเหมือนกับว่าแกจะไม่ฆ่าฉัน ถ้าฉันไม่เปิดโปงสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้อย่างนั้นแหละ!”ฮาร์วีย์ทำสีหน้าเย้าแหย่“นายเป็นคนเรียกร้องให้ฉันเปิดเผยทุกสิ่งที่ฉันเรียนรู้มา ก่อนจะให้ฉันคุกเข่าต่อหน้าราชวงศ์อินเดียไม่ใช่เหรอ?“นายกำลังบอกว่านายเป็นคนไม่มีเหตุผล…“และฉันเป็นคนก่อบาปขึ้นมาอย่างนั้นเหรอ?“ถ้านายไม่อยากให้ทำอะไรกับตัวเองแบบนั้น นายก็ไม่ควรยัดเยียดให้คนอื่นทำตั้งแต่แรก"เห็นได้ชัดว่านายแอบซ่อนอะไรไว้ต่อสู้กับฉัน ถ้านายยังอยากจะข่มขู่ฉันในตอนนี้ก็เอาออกมาเลย!” ฮาร์วีย์ให้เหตุผลอย่างใจเย็น“ถ้าอย่างนั้นก็เอาออกมาเล่นงานฉันให้หมดไปเลยสิ! ดูสิว่าฉันจะกลัวไหม!”เหล่าตัวแทนทั้งหมดต่างกัดฟันแน่นหลังจากได้ยินคำเยาะเย้ยเหล่านั้นไคลด์กระโดดพรวดพราดขึ้นมาทันที ก่อนจะอุทานออกมาว่า “อย่าทำอะไรล้ำเส้นนะฮาร์วีย์!
เพียะ!“นายเป็นเจ้าชายแห่งตระกูลออสบอร์น ผู้สืบทอดราชวงศ์อินเดีย!“นายทำตัวสูงส่งและทรงพลัง แต่ใครจะไปรู้ว่านายก็มีความขี้ขลาดตาขาวอยู่เหมือนกันเหรอ?”ฮาร์วีย์ตบไคลด์ไปรอบ ๆ จนใบหน้าของเขาบวมเป่ง“แก...ไอ้สารเลว…”หลังจากโดนตบไปหลายครั้งไคลด์ก็โซซัดโซเซไปทางด้านหลัง ในเวลานี้เขามีสีหน้าที่ดูแย่มากเขาอยากจะดึงปืนออกมาแล้วเหนี่ยวไกใส่ฮาร์วีย์เสียเหลือเกิน...”แต่ทันทีที่เขาจับปืน เอมิลิโอและคนอื่น ๆ ก็อุทานออกมาอย่างรวดเร็วว่า “อย่าทำอย่างนั้นนะ เจ้าชายออสบอร์น!”เป็นธรรมดาที่พวกเขาใส่ใจในเรื่องผลประโยชน์ของตนเองมากกว่าความภาคภูมิใจของไคลด์พวกเขามาที่นี่เพื่ออวดความแข็งแกร่ง ไม่ใช่เพื่อตายอย่างสยดสยอง"หุบปาก! ไปเลยทุก ๆ คน!ไคลด์เดือดดาลเป็นอย่างมาก“พวกคุณลืมไปแล้วหรือว่าใครกันที่เป็นคนยุยงในเรื่องนี้?!”“ฉันจะฆ่ามัน! ฉันจะฆ่ามัน!”หลังจากโดนดูหมิ่นอย่างต่อเนื่อง ไคลด์ก็รู้สึกอยากจะบีบคอฮาร์วีย์นักเขาปลดเซฟปืนก่อนจะชี้ปากกระบอกปืนไปทางหัวของฮาร์วีย์“พวกเราบอกให้หยุด! แกได้ยินไหม?!”สีหน้าของเอมิลิโอดูเย็นชาในขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงอำนาจ“ถ้าแกทำลายผลประโยชน์ขอ
“ไม่” ฮาร์วีย์ตอบทั้ง ๆ ที่ทำหน้านิ่งเอมิลิโอทำสีหน้าที่ดูแย่มาก“ฉันขอรับประกันว่าเหตุการณ์คล้าย ๆ กันนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกในห้าปีข้างหน้านี้!”“เราจะหยุดโจมตีพลเมืองของประเทศ H ที่อยู่ในต่างประเทศทันทีด้วย!”ฮารุและคนอื่น ๆ รู้สึกไม่พอใจแต่ไม่มีทางเลือกอื่นจึงได้แต่พยักหน้าพร้อมกัน"ถูกต้อง! จากนี้เป็นต้นไปเราจะอยู่ร่วมกันอย่างสันติ จากนี้ไปเราจะไม่ยุ่งเกี่ยวในเรื่องของแกอีก!”ไคลด์กัดฟันหลังกรอดจากได้ยินคำพูดเหล่านั้นเขาทำสีหน้าเย็นชาโดยไม่พูดอะไรสักคำ การพูดต่อต้านในเรื่องนี้ก็หมายถึงการต่อต้านสิ่งที่เขาเคยทำไว้ก่อนหน้านี้ เพื่อเห็นแก่ประชาชนเหล่านั้นเขากำลังคิดหาวิธีนับล้าน ๆ วิธีในการยุติชีวิตของฮาร์วีย์ในเวลานี้ให้ได้...เขาอยากจะเห็นฮาร์วีย์ถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยอย่างเหลือเกิน!"ใช่แล้ว!"พนักงานของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งประเทศ H ต่างก็ส่งเสียงไชโยโห่ร้องอย่างมีความสุขสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่นั้นต่างรู้สึกกดดันเป็นอย่างมากทุกคนต่างรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น เมื่อในที่สุดพวกเขาก็รู้สึกโล่งใจกับเรื่องราวทั้งหมดนั้นแม้แต่โคลตันก็ยังยิ้มออกมาอย่างส
ฮาร์วีย์เอามือกอดอกพร้อมส่งสายตาดูหมิ่นเหยียดหยาม ก่อนจะเตะเอมิลิโอลอยกระเด็นออกไปด้วยการออกแรงเตะเพียงครั้งเดียวในขณะที่ฮาร์วีย์ใช้กระดาษทิชชูเช็ดนิ้วอยู่นั้น ดวงตาของเอมิลิโอและคนอื่น ๆ ต่างก็กระตุกอย่างบ้าคลั่ง ก่อนที่พวกเขาจะถอยออกไปสองสามก้าวอย่างหวาดกลัวเมื่อมาถึงจุดนี้พวกเขารู้ว่าฮาร์วีย์พูดถูก...ถึงแม้ว่าฮาร์วีย์จะฆ่าพวกเขาจนตายหมด แต่สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ก็จะไม่รู้สึกตกใจอะไรหรอกท้ายที่สุดแล้วฮาร์วีย์ก็รู้จุดอ่อนที่น่ากลัวของพวกเขาแล้วเอมิลิโอและคนอื่น ๆ รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างยิ่งเมื่อเห็นฮาร์วีย์ทำท่าทีที่ดูมีอำนาจเหนือกว่าพวกเขามาที่นี่เพื่ออวดเบ่งและทำตัวเป็นเจ้านายสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของประเทศ H นะ...แต่พวกเขาก็ดูไม่ต่างจากสุนัขธรรมดา ๆ เมื่อเทียบกับฮาร์วีย์ในเวลานี้นี่มันผิดจากสิ่งที่พวกเขาคิดไว้โดยสิ้นเชิงเอมิลิโอหายใจเข้าลึก ๆ ด้วยสีหน้าที่ดูขมขื่น แล้วพูดว่า "ถ้าจะให้ดีก็อย่าทุบหม้อข้าวตัวเองเลยนะคุณยอร์ก…”ฮาร์วีย์เหวี่ยงหลังมือไปบนใบหน้าของเอมิลิโอ“ฉันก็อยากจะทำแบบนั้นแหละ”ฮารุกัดฟันกรอดและก้าวออกไปข้างหน้าหลังจากเห็นภาพนั้น“การให้อภัยย่อมเป
“ข้อสอง...จ่ายค่าชดเชยความสูญเสียทั้งหมดของพลเมืองประเทศ H ที่อยู่ในต่างประเทศ“ชดใช้ค่าเสียหายและลงโทษคนที่ทำให้เกิดความเสียหายนั้น! โดยไม่ให้ขาดแม้แต่เพนนีเดียว และไม่ไว้หน้าใครแม้แต่คนเดียว!“นอกจากนี้พวกแกทุกคนจะต้องจ่ายเงินหนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์เป็นค่าบำนาญ และค่าสูญเสียทางจิตใจให้กับพลเมืองของประเทศ H!“เอลานอร์ซึ่งเป็นผู้ช่วยของฉันจะเป็นคนตัดสินใจว่าจะดำเนินการกับสถานการณ์นี้ยังไง”ดวงตาของเอมิลิโอและคนอื่น ๆ กระตุกตาอย่างบ้าคลั่งฮาร์วีย์กำลังทำร้ายจิตใจของคนพวกนั้นอยู่แต่ยังไงเสียเงื่อนไขต่าง ๆ ก็ยังเป็นอะไรที่พอรับได้ ไม่ว่าพวกเขาจะรู้สึกขุ่นข้องหมองใจสักแค่ไหน พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพยักหน้ายอมรับ“เราจะยอมรับเงื่อนไขพวกนี้ด้วย”“ข้อสาม...ซึ่งเป็นข้อสุดท้าย…ฮาร์วีย์บอกอย่างใจเย็น “ฉันไม่ไว้ใจว่าสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่นั้นจะรักษาคำพูดหรือเปล่า“นั่นคือเหตุผลที่ฉันขอให้สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งตะวันออกไกลและทะเลใต้ยอมรับประเทศ H ในฐานะผู้บัญชาการถาวรคนที่ห้าแห่งสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของโลก“ท้ายที่สุดแล้วแกจะไม่สามารถทำอะไรแบบนี้ได้อ
ไคลด์ก็ไม่ได้พูดอะไรไร้สาระออกมาด้วย ผู้บัญชาการที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่คนนั้นมักจะอยู่ข้างเดียวกับอเมริกาและจักรวรรดิแห่งดวงอาทิตย์ ที่ไม่เคยจัดตั้งสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้มาก่อนพวกเขาไม่เพียงแต่ผูกขาดทรัพยากรศิลปะการต่อสู้ที่มีอยู่มากมายในโลกใบนี้เท่านั้น แต่พวกเขามักจะรวมตัวกันเพื่อปราบปรามสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของประเทศชั้นนำอื่น ๆ ด้วย ความร่วมมือระหว่างทั้งสองฝ่ายถือว่าใกล้จะสมบูรณ์แบบแล้วพูดได้เลยว่าสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของโลกมักจะปฏิบัติตามผู้บัญชาการที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่คนนั้นเสมอเนื่องจากสถานการณ์ที่ซับซ้อนของประเทศตะวันออกไกลและทะเลใต้ สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของโลกจึงมักจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาพวกเขาเป็นเจ้าของโลกศิลปะการต่อสู้ที่เหลืออยู่แล้วทำไมผู้บัญชาการที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่คนนั้นถึงปล่อยให้สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของประเทศ H ขึ้นสู่อำนาจภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ล่ะ?ไม่เพียงแต่จะมีบุคคลอื่นมาคอยควบคุมเท่านั้น แต่ผู้บัญชาการทั้งหมดก็จะมีความคิดเห็นไปกันคนละทางอีกครั้งแล้วพวกเขาจะใช้อำนาจของตนเองเพื่อเอารัดเอาเปรียบประชาชนโดยรวมได้ยังไงล่ะ?ฮาร์วีย์หัวเราะออกมาเบา ๆ เมื่อเห็น
ใบหน้าของไคลด์ดูมืดมนลงทันทีเขานึกภาพไม่ออกว่าเรื่องบังเอิญเช่นนี้จะเกิดขึ้นมาได้อย่างไรในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ได้จัดการประชุมและเสนอชื่อของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของประเทศ H เข้าเป็นหนึ่งในผู้บัญชาการที่ยิ่งใหญ่'เป็นไปได้ยังไงกัน?!''เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ช่างเหมือนที่ไอ้สารเลวฮาร์วีย์พูดเอาไว้เลย!'เขาวางแผนเรื่องราวทั้งหมดนี้ไว้หรือเปล่านะ!ความคิดนั้นแวบเข้ามาหัวไคลด์ราวกับกระแสน้ำที่ซัดเข้าหาชายฝั่งเขาสงบสติอารมณ์อย่างรวดเร็ว โดยคิดว่าไม่น่าจะเป็นอย่างนั้นได้'พวกปลาซิวปลาสร้อยอย่างฮาร์วีย์ไม่สามารถทำอะไรกับสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของโลกได้หรอก'ทั้งหมดนี้เป็นเพียงเรื่องบังเอิญเท่านั้น'“ไม่ต้องกลัวไปนะทุก ๆ คน!” ไคลด์ร้องบอก“เขาต้องรู้เรื่องพวกนี้มาจากแหล่งข่าวของเขาอย่างแน่นอน!“นั่นคือเหตุผลว่าทำไมเขาถึงตั้งเงื่อนไขแบบนี้ขึ้นมา!“อย่าไปยอมรับเงื่อนไขของเขา!“พวกเราซึ่งเป็นพลเมืองของประเทศ H รู้ถึงข้อจำกัดของพวกเรา เราไม่มีสิทธิ์ไปนั่งในตำแหน่งที่ทรงอำนาจเช่นนี้ได้"ก่อนที่ไคลด์จะทันได้พูดจบ เอมิลิโอและฮารุก็วางโทรศัพท์ลงพวกเขาทำสีหน้าที่ดูแย่
กอร์ดอนและคนอื่น ๆ ไม่อยากให้มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น พวกเขายังคงส่งเสียงเอะอะโวยวายใส่ฮาร์วีย์ในช่วงก่อนจะมีการโค้งคำนับไม่กี่วินาทีเจ้านายของพวกเขาได้ต่อสายโทรศัพท์ไปแล้วโดยไม่มีทางเลือกอื่นด้วยความที่ผู้บัญชาการที่ยิ่งใหญ่สามในสี่คนของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของโลกเห็นด้วยกับเงื่อนไขนี้ เหล่าตัวแทนพวกนั้นจะทำอะไรได้อีกล่ะ?โคลตันตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจเดนและคนอื่น ๆ ก็รู้สึกตกใจเช่นกันเมื่อมาถึงจุดนี้พวกเขาแทบไม่เชื่อตาตัวเองด้วยซ้ำในเรื่องราวที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาพวกเขา“ฉันขอคัดค้านในเรื่องนี้! สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของประเทศ H ไม่ได้รับอนุญาตให้เป็นหนึ่งในผู้บัญชาการที่ยิ่งใหญ่!” ไคลด์ตะโกนออกไปอย่างโกรธเกรี้ยว“เรารู้ถึงศักยภาพของเราดี! สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของประเทศ H ไม่เหมาะกับตำแหน่งนั้นเลย!“นายไม่เพียงแต่ผลักดันให้เราเป็นปรปักษ์ต่อภูมิภาคตะวันออกไกลและทะเลใต้เท่านั้น...“แต่นายยังพยายามที่จะฆ่าสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของประเทศ H ที่นี่ด้วย!“ฉันไม่มีวันเห็นด้วยกับเรื่องนี้!"จากนั้นไคลด์ก็จ้องมองเอมิลิโอและฮารุด้วยสายตาเย็นชาเขามีความตั้งใจที่ชัดเจน เขาอยากให้ท